Christmas Eve 2005 และแล้ว ก้อมาถึงวันนี้จนได้ ... ที่จริงแล้วเด็กที่รอคอยไม่ได้เป็นคนชอบพวกงานเทศกาลเท่าไหร่เลยน้า....แต่ว่า พอถึงคริสต์มาสทีไรก้อรู้สึกคึกคักไปกะเค้าด้วยทุกทีเลย ทำไมก้อไม่รู้ ดูแต่วันนี้สิ ซุปเปอร์ฯเค้าลดราคาของเพื่อส่งท้ายก่อนจะปิดจนถึงวันที่ 27 นี้ ...ของมันก้อของธรรมดาแท้ๆ ลดก้อไม่ได้ลดมากมายอะไรเท่าไหร่ แถมพวกหมูเห็ดเป็ดไก่ที่ลดๆกันกระหน่ำเป็น 50% นั่นน่ะ ก้อไปคว้ามาจากเค้าไม่ได้เลยแท้ๆ(มัวแต่ไปเตร่ตรงอื่นอยู่ ไม่งั้นก้อคงไปตบปีกไก่เค้ามาได้ซักแพ๊คนึงละ ไอ้พวกที่ได้มานี่ก้อแค่ขนมนมเนย ซื้อช๊อคโกแลต กะพวกขนมขบเคี้ยวมาเพิ่ม แล้วก้อไอติม โค้กขวดใหญ่... บิสกิต อะไรก้อไม่รู้.... รู้อย่างเดียวว่า เห็นเค้ามุงซื้อกัน เราก้อเอากะเค้ามั่ง นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ เด็กที่รอคอยนี่! ซื้อแล้วก้อจ่ายตังค์ ... เสร็จแล้วก้อให้สงสัยในจิต.... นี่ตรู ทำอะไรอยู่นี่ บ้านเราเป็นร้านอาหารถึงร้านค้าจะปิดแต่เราก้อยังพอตะกายไปเปิดร้านมุดหาของกินได้ แล้วซุปเปอร์มันก้อปิดแค่ถึงวันที่ 27 ไม่ใช่ปิดซะ 10วัน ... นี่ตรูทำอะไรลงไปนี่?? .... กว่าจะรู้ตัวก้อสายเสียแล้ว แม้แต่แม่ยังมองอย่างไม่ค่อยเข้าใจปนปลงๆ แล้วก้อมาคุ้ยไอติมที่ซื้อมารสใหม่ล่าสุดเพิ่งออกวางตลาดไปชิม... สุดท้ายก้อแค่นี้เอง เด็กที่รอคอย.... ไม่เหลืออะไรเลย (ตังค์นู๋... ) แต่ว่าๆ มันก้อได้บรรยากาศคริสต์มาสดีเหมือนกัน ปี 2002-2003 น่ะ เด็กที่รอคอยทำงานหัวหมุนเพื่อหาเงินมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ปีต่อมาคิดว่าอยู่ที่กรุงเทพ ไม่ค่อยได้บรรยากาศเท่าไหร่เพราะพี่ไทยเราบรรเลงงานเลี้ยงทุกรายการอยู่แล้ว... มาได้รำลึกถึงเทศกาลนี้ก้อปีนี้นี่เองหลังจากที่ห่างหายมาได้พักใหญ่ๆ ผู้คนที่นี่ก้อไม่ค่อยออกมาหวือหวาเท่าไหร่นอกจากออกมาปาร์ตี้กันเล็กน้อยที่ผับตรงโรงแรมข้างๆร้าน นอกนั้นเค้าก้อกลับบ้านกลับช่องไปกินข้าวกับญาติๆและคนในครอบครัว แม้จะไม่มีหิมะตก แต่ปีนี้เราก้ออากาศเย็นกันพอสมควร ทั้งๆที่อยู่ในฤดูร้อนแท้ๆเลยน้า... อากาศมันเปลี่ยนไปแบบแปลกๆชะมัดเลย แต่ก้อดีเหมือนกัน เด็กที่รอคอยก้อชอบเย็นๆมากกว่าร้อนๆน่ะ ถ่ายรูปเอาไว้เหมือนกัน เด๋วจะเอาไปแปะใน เฉพาะกิจ ... วันนี้ว่าไปแล้วก้อเป็นวันที่แอบเศร้าเล็กน้อยเพราะต้องปล่อยพนักงานไปอีกคน แต่ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันหรอกนะคะ คนนี้เป็นนักเรียนกฏหมาย ปีหน้าเค้าก้อต้องไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เมืองจีนตั้งหกเดือนก้อเลยต้องปล่อยมือจากเค้า เอาไว้ปีหน้าฟ้าใหม่กลับมาแล้วยังมีที่ว่างก้อค่อยกลับมาเจอกันก้อแล้วกันนะน้อง ขอให้โชคดีกับการศึกษาจ้ะ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ สรุปข่าวสั้น โลกลืม มีเก้น แฟน อดัม ยังไม่รีเทิร์นเต็มตัว แต่เธอตลกมาก เธอโทรมาถามเมื่อเดือนที่แล้วว่า มีกะทำงานของเธอมั้ย(ซึ่งแน่นอน ตอนนั้นเธอหมายถึง วันเสาร์เท่านั้น) แล้วก้อหายไป มาใหม่อีกทีก้อราวๆ 2-3อาทิตย์ให้หลังโดยมาบอกว่า สามารถทำได้ทุกวันเพราะเป็นช่วงหลังการสอบ แต่เมื่อเด็กที่รอคอยโทรไปวันอังคารเพื่อจะบอกให้เธอมาทำงานในวันศุกร์ที่จะถึง เธอก้อพูดได้ชัดเจนดีว่า "..แหมโทรมาช้าไปน่ะ ถ้าเร็วกว่านี้อีกนิดก้อดีหรอกชั้นทำได้..." อะไรวะ ... โทรอังคารให้ทำศุกร์ยังช้าไป แล้วตรูจะต้องโทรตอนไหนอ่ะ เอาแบบอังคารนี้แล้วบุ๊คไว้สำหรับเดือนหน้าเลยมั้ย คือเรื่องของเรื่องเนี่ย ไม่ว่างก้อไม่ว่าหรอก บอกเถอะว่า วันนั้นวันนี้ไม่สะดวกทำ ชั้นจะได้รู้ ไม่ได้จำเป็นต้องพูดเหมือนอินโนเซนส์ซะเต็มประดาว่าถ้าโทรมาไวกว่านี้ก้อทันกันแล้ว แต่ช้าไปหน่อยเลยทำไม่ได้ละ... มันไม่ได้ดูว่าจริงใจ มันไม่ได้น่ารัก และมันก้อทำให้ชั้นเลือกที่จะ เลิกเรียก เธอซะเลยให้รู้แล้วรู้รอด ... Never too young to learn manners นะที่รัก ไม่ได้เฉพาะกะแม่คนนี้หรอกนะ เด็กไทยหรือเด็กฝรั่งก้อเหอะ ด่าหมดแหละ ... แต่เธอก้อรีเทิร์นค่ะ หายไปเดือนนึงหลังจากนั้น เธอก้อรีเทิร์นเพื่อมารับประทานอาหารกับอดัม โอเคไม่มีปัญหา ในฐานะลูกค้าเรายินดีต้อนรับ (อดัมก้อเน่าเหมือนเดิม แต่ดีขึ้นเล็กน้อยตรงโกนหนวดออกไปบ้าง) คำถามแรกที่เธอถามก้อคือ ชั้นยังทำงานที่นี่อยู่หรือเปล่า? .... อ้าว ไม่ทราบสิคะ ก้อลูกจ้างแบบ casual เนี่ย จะเรียกก้อได้ ไม่เรียกก้อได้ เราก้อเลยโบ้ยให้ไปคุยกะผู้จัดการเองเลยดีก่า เพราะขี้เกียจแตะเคสนี้แล้วล่ะ กับคนที่ยังด่าได้ว่าได้เนี่ย เด็กที่รอคอยยังแตะอยู่บ้างถึงจะว่าก้อว่าเพื่อสอนให้รู้ตัว จะได้ปรับปรุง แต่ถ้าแบบอดัมกับมีเก้นที่เข้าใจว่า ตัวเองดีมาก แล้วล่ะก้อ... ขอผ่านดีกว่า ไปแตะเค้า เค้าไม่คิดหรอกว่าเราหวังดี เชื่อมั้ยว่าในขณะที่ร้านกำลังยุ่งชนิดพนักงานสามคนวิ่งกันเนี่ย ... มีเก้นเดินไปหาพ่อเด็กที่รอคอยซึ่งกำลังพยายามทำเครื่องดื่มตรงบาร์เพื่อถามเรื่องเนี้ย... พระเจ้า!! เห็นแล้วอยากกระชากศีรษะเธอมาเพื่อบอกว่า ...น้องคะ... รู้จักดูเวลา รู้จักมีกาละเทศะซะบ้าง!! เมิงงงจะบ้าเรอะไงวะ เหมือนยังกะเดินเข้าไปถามหมอผ่าตัดที่กำลังช่วยชีวิตคนไข้สาหัสว่า ตกลงเธอจะกินข้าวกับอะไร ยังงั้นน่ะ... ใครมันจะไปตอบตรงได้วะ ที่ให้ไปคุยเนี่ยหมายถึงโทรมา หรือไม่ก้ออะไรก้อได้ที่ไม่ใช่มายืนขอคำตอบว่า ตกลงชั้นยังทำงานที่นี่อยู่หรือเปล่า? ............ เหนื่อยใจ อิ๊บบบบบบบบอ๋ายเลยอ่ะ............. แต่จะยังไงก้อตาม เธอมาในครั้งนี้ ก้อเพื่อบอกว่า เธอจะไปเมลเบิร์นก่อนในช่วงฮอลิเดย์ แล้วจะกลับมาอีกที... พ่อเด็กที่รอคอยก้อเลยบอกไปว่า ให้กลับมาก่อนค่อยคุย คำถาม : ถ้าคุณทำงานในช่วงที่เจ้าของร้านกำลัง peak สุดๆอย่างตอน คริสต์มาส หรือปีใหม่ ไม่ได้.... คุณว่า คุณจะมีโอกาสเหลือสำหรับคำตอบว่า "ยินดีต้อนรับกลับเข้าทำงาน" แค่ไหน? @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ สองวันก่อน ลูกค้าโต๊ะนึงมาทานข้าวที่ร้านโดยยกครอบครัวมา โดยคงจะเป็นพี่น้องผู้ชายสองคนที่ไปมีครอบครัวของตัวเองแล้วมาจอยกันโดยพาพ่อแม่ที่แก่แล้วของตนมาทานข้าวและเพื่อเลี้ยงวันเกิดของแม่ด้วย แรกๆก้อดีหรอก แต่ตอนหลังไม่รู้ยังไง เด็กที่รอคอยมาเห็นอีกที คุณยายแก่ๆคนที่เป็นเจ้าของงานวันเกิดก้อล้มพับลงไปกองกะพื้นซะแล้ว ถึงขั้นต้องโทรเรียกรถฉุกเฉินมา ขอนอกเรื่องนิ๊ดส์.... การเรียกรถพยาบาลไม่ได้หมูเหมือนที่ดูในหนัง นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตที่ต้องโทรเรียกรถพยาบาลแต่ไม่ได้ต่างกันเลย... เด็กที่รอคอยพยายามสมมติตัวเองให้เป็นอย่างในซีรี่ส์หนังอเมริกันโดยรีบบอกที่ตั้งของร้านและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งขอกำลังจากทางรถพยาบาลให้รีบมา ปรากฏว่า......... ฟังเอาเองเลยละกัน เอ้า เด็กที่รอคอย : ฮัลโหล ambulance เรอะคะ ชั้นโทรจากร้านXXX ตั้งอยู่เลขที่XXXถนนXXX ตำบลXXX เบอร์โทรติดต่อXXX ขณะนี้มีลูกค้าคนนึงได้เกิดอาการเป็นลมล้มวูบลงไป ขอให้ช่วยส่งรถฉุกเฉินมาด้วยเร็วๆนะคะ เจ้าหน้าที่ : คุณชื่ออะไร? เด็กที่รอคอย : อ่า.. เด็กที่รอคอยค่ะ เจ้าหน้าที่ : นั่นชื่อคุณเรอะ? สะกดยังไง? เด็กที่รอคอย : (เริ่มคิดในใจ..จะถามทำไมนักวะ แต่ก้อสะกดให้) เจ้าหน้าที่ : คนไข้เป็นเพศอะไร เด็กที่รอคอย : เอ่อ หญิงค่ะ เจ้าหน้าที่ : ชื่ออะไร เด็กที่รอคอย : (หันไปทางญาติผู้ป่วย...ชื่ออะไรค๊า อ่า..ชื่อแม่คุณนะคะไม่ใช่ชื่อคุณ ) เจ้าหน้าที่ : อายุเท่าไหร่? เด็กที่รอคอย : อายุ........ (นิ่งไปแป๊บนึง แล้วยื่นสายให้ลูกค้า) อ่ะ... เอาไปคุยเอาเองเลยดีกว่าคุณ! .... กลับมาที่เหตุการณ์ในร้านกัน เราได้ให้คุณยายคนนั้นนอนลงในท่าปฐมพยาบาลขั้นต้น คือ ตะแคง แล้วยกขาขึ้นมานิดหน่อยเพื่อให้หายใจสะดวกขึ้น ... ระหว่างที่รอรถจะมา เด็กที่รอคอยก้อแอบสังเกตเห็นว่า พี่น้องคู่นี้ท่าจะยังไง... เพราะดูท่าทางเหมือนผิดใจกันเนื่องจากคนนึงพูดด้วย อีกคนไม่ยอมพูดด้วย แต่ก้อยังไม่ฟันธงเท่าไหร่ สักพักพอรถพยาบาลมา เด็กที่รอคอยและน้อง ก. ก้อเคลียร์พื้นที่ให้บุรุษพยาบาลทั้งสองเข้ามาในร้านได้อย่างไม่มีสิ่งกีดขวาง ดูจากอาการก่อนที่ทั้งสอวคนจะมาแล้วเด็กที่รอคอยก้อพอจะรู้ล่ะว่าคุณยายแกไม่เป็นอะไรมากแล้ว หายใจได้ด้วยตนเอง และยังมีสติดี ก้อเป็นอันว่าให้ออกซิเจนแล้วก้อบีบนวดอยู่พักนึงก่อนจะหามขึ้นเตียงแล้วเข็นออกไป กำลังใจดีมากค่ะ เด็กที่รอคอยกะน้อง ก. ไปยืนบ๊ายบายให้แกตรงหน้าประตูทางออก แกก้อยกมือบ๊ายบายให้เราเช่นกัน แต่คนในครอบครัว ท่าจะเสียขวัญกันมิใช่น้อย เด็กๆร้องไห้กันน้ำตาซึม คุณตานั่งซึมราวกับใจจะขาดลงตรงนั้น ลูกเต้าลูกสะใภ้นิ่งงัน ส่วนพวกทางฝ่ายเราเรอะ...แม่เด็กที่รอคอยเครียด คุณอาก้อเครียด น้อง ก. ก้อแอบเครียด โดยมากจะเจอแต่คนเครียด ยกเว้นเราคนเดียว ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอก แต่เพราะว่ารู้สึกว่าการที่เค้าออกไปโดนยังมีชีวิตอยู่บนเตียงเข็นนั่น มันยังดีกว่าตอนที่เด็กที่รอคอยลงไปที่ภาคใต้แล้วได้แต่มองคนตายถูกเข็นเข้ามา มากกว่า... พอกรุ๊ปนี้แห่กันออกไปปุ๊บ ทุกโต๊ะก้อทยอยกลับเช่นกัน วันนั้นเลยได้กลับบ้านไวมากเลย สามทุ่มครึ่งเลิก! สวรรค์แท้ๆ! ทีนี้เราก้อมาเปรยให้น้อง ก. ฟังว่า ... พี่ว่านะพี่น้องมันจะต้องขัดใจกันแหงๆ ดูท่าทางไม่ค่อยลงรอยกันชอบก๊ล ... น้อง ก. ได้ยินดังนั้นก้อเลยพูดเบาๆว่า "มิน่า น้อง ก. เห็นคุณยายแกซบหน้าลงร้องไห้ด้วยล่ะ แล้วแกก้อฟุบล้มไป" (อีตอนเค้าฟุบล้มไปนี่เด็กที่รอคอยไม่เห็น แต่ไอ้น้อง ก. มันเห็นตำตา) พวกเรา แม้จะมิใช่ มิส มาร์เปิ้ล แต่พวกเรา มิสเด็กที่รอคอย และ มิสน้อง ก. ก้อมีแรงสันนิษฐานได้คร่าวๆว่า คุณยายแกคงจะรู้สึกอัดอั้นที่เห็นลูกชายแตกคอกัน ก้อเลยเครียดฉับพลันทำให้ฟุบไป เข้าใจว่าคงไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ ...ยังไงก้ออย่ามีแบบนี้บ่อยๆละกัน... ขี้เกียจโทรไปคุยกะเจ้าหน้าที่ ambulance น่ะ... ไม่ใช่อะไร @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ สุดท้าย และขอให้ท้ายสุดซะที (นานๆบ่นที ยาวทู๊กทีเลยตรู...) ขอเวลานิดนึงก่อน พรุ่งนี้จะเอาภาพบรรยากาศในร้านมาเสนอ ปีนี้เด็กที่รอคอยลงทุนไปไม่มาก เพราะทำตามนโยบายพ่อหลวง "เศรษฐกิจพอเพียง" จึงเอาของเก่ามาดัดแปลงใช้ต่อเติมตรงนู้นตรงนี้อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ก้อได้รับผลตอบกลับมาค่อนข้างดี เสียแต่ตรงที่เรายังมือใหม่ เวลาเอาสายรุ้งขึ้นไปแปะเพดานสูงชนิดต้องขึ้นบันได มันไม่ค่อยอยู่อ่ะ... มีอยู่วันนึง ลูกตุ้มอันนึงที่อุตส่าห์ตะกายขึ้นไปแปะเพดานมันหล่อน ก๊อก! ลงหัวไอ้น้อง ก. พอดี๊.... เฮงจริงๆ ที่จริงมันก้อมีหล่นประปรายอยู่บ้างแต่ไม่เคยโดนหัวใคร เพราะเด็กที่รอคอยกะระยะไว้ไม่ให้ใกล้โต๊ะลูกค้า ... ดันผ่าหล่นกลางหัวไอ้น้อง ก. พอดิบพอดีซะได้ ไม่เฮงก้อไม่รู้จะว่าไงแล้ว แล้วก้อ ต้นคริสตฺมาสปีนี้ ถ่ายรูปออกมาอาจจะไม่สวยนัก แต่ของจริงน่ารักนะคะ คอนเซ็ปปีนี้คือ "สีลูกกวาด" เลยล่ะ หลังจากที่เคยเป็นคอนเซ็ป สีทอง งานรำวง และ กบคาบพริก มาแล้ว ไว้ปีหน้าต้องมาคิดอีกทีว่า จะเอาคอนเซ็ปไหนดี แต่แอบคิดไว้เหมือนกันว่า จะเล่นคอนเซ็ป Snow white ดู ขอให้ทุกท่าน สุขสันต์ในวันคริสต์มาสค่ะ และสำหรับชาวคริสต์ทั้งหลายนั้นก้อขอให้อิ่มเอิบสุขใจกับวันแห่งเยซูเจ้าที่ได้ประสูติบนพิภพนี้นะคะ   Create Date : 25 ธันวาคม 2548 16 comments Last Update : 12 มกราคม 2549 3:09:31 น. Counter : 2741 Pageviews. Share Tweet

โดย: อินทรีทองคำ 25 ธันวาคม 2548 7:36:08 น.

Merry Christmas มีความสุขมากๆๆนะค่ะ...   โดย: ว่าน 25 ธันวาคม 2548 9:07:46 น.

Merry Christmas โฮ่ โฮ่ โฮ่   โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด 25 ธันวาคม 2548 12:08:00 น.

ขอบคุณที่ไปอวยพรที่บล็อกค่ะ คุณเด็กที่รอคอย พูดถึงเวลาซื้อของ มุ๋มเองก็เป็นขามุงเหมือนกันค่ะ แหะๆ เห็นเค้ามุงแล้วเราต้องปรี่ แต่มุงอย่างเดียวไม่เคยซื้อ แฮ่ๆๆๆ ในเหตุการณ์รถพยาบาลนั่น มุ๋มว่านะ ถ้ากว่าจะคุยจบจริงๆสงสัยคนป่วยจะแย่ซะก่อนนะคะ ที่เมืองไทยเค้าก็ทำต้นคริสต์มาสค่ะ เห็นว่าสูงที่สุดหรือใหญ่ที่สุดในโลกเนี่ยแหล่ะค่ะ ทำจากช็อคโกแลตค่ะ แต่อ๊ะๆๆ ทานไม่ได้เพราะเค้าเคลือบแล็คเกอร์ไว้มั๊ง ไม่ให้แมลงหรือมด(รวมทั้งคน)มาไต่ตอมซะก่อน ช่างน่าเสียดายเป็นยิ่งนัก (ทำแล้วแด่กไม่ได้ แล้วทำทำไมฟะ) คริสต์มาสปีนี้และปีใหม่ที่จะถึงนี้ขอให้คุณอ้อนและครอบครัวประสบสุขแต่ความเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะ   โดย: Fruit_tea 25 ธันวาคม 2548 14:00:34 น.

สุขสันต์วันคริสมาสตร์นะคะ มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: yuki san 25 ธันวาคม 2548 14:39:36 น.

Merry Christmas and Happy New Year... Wishing you all the best for this coming year   โดย: zMee 25 ธันวาคม 2548 14:55:56 น.

ได้ยินมาว่า คริสมาสที่ออสเป็นหน้าร้อน จินตนาการไม่เคบถูก สงสัยต้องลองไปเที่ยวดู Merry Christmas 2005 มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: พฤษภาคม 2510 25 ธันวาคม 2548 17:26:38 น.

นั่นสิค่ะ .. ส่วนมากจะชินตากับ Christmas หน้าหนาวน่ะเนี๊ยะ .. หน้าร้อนจะเป็นไงหว่า   โดย: Ying_Tisa 25 ธันวาคม 2548 23:14:40 น.

เข้ามาอ่านบันทึกคริสต์มาส อิๆๆ อาการช็อปปิ้งแบบทาสโปรโมชั่นนั่นก็เป็นเหมือนกันค่ะ เรื่องธรรมดานิ บางทีซื้อเสร็จแล้วก็มาคิดว่าซื้อมาทำไมเนี่ย แต่ถ้าเป็นของกินจะไม่ค่อยเสียดาย เพราะถือว่ายังงั้ยก็กินหมดแหงๆ พูดถึงเรื่องเรียกรถพยาบาล เคยเรียกเหมือนกัน แม่ลื่นหกล้ม หลายปีมาแล้วตั้งกะสมัยมัธยมเลยจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ จำได้แต่ว่ามันมาช้ามาก ทั้งๆ ที่บ้านกับร.พ.ก็อยู่ห่างกันไม่เกินหนึ่งก.ม. แถมเป็นทางตรงด้วยนะ ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเล้ย (มารู้ทีหลังว่าคนรับโทรศัพท์เค้าไปบอกคนขับยังไงไม่รู้ คนขับเลยเข้าใจผิดขับไปอีกทาง) ร้อนใจโมโหมากๆ เลยตอนนั้น แล้วความรู้สึกที่ต้องนั่งข้างแม่บนรถพยาบาลเปิดไซเรนปี๊ป่อๆ นี่มันยากจะบรรยายเลย   โดย: วีวี่ IP: 58.147.13.147 26 ธันวาคม 2548 0:55:34 น.

เอ่อ อ่านแล้วเสียววูบ ๆ เพราะว่าไปทำงานร้านอาหารไทยที่ลิเวอร์พูลมาครั้งนึงก่อนคริสต์มาส แล้วก็บอกเค้าตั้งแต่แรกเลยว่าอาทิตย์คริสต์มาสมาทำไม่ได้ค่ะ แล้วก็ยังมาทำไม่ได้อีกยาวจนกว่างานจะเสร็จด้วยค่ะ แหม.... อย่างงี้เค้าคงว่าเรายาวเลยวุ้ย - -" พี่อ้อนช้อปก่อนคริสต์มาสเหรอคะ ตู่ช้อปหลังคริสต์มาสแหละ ฮะๆๆ รอคำว่า "SALE" อย่างเดียวเลยง่ะ อิอิอิ เค้าจาไปช้อปปปปปปปปปปปปปปปป   โดย: too IP: 130.88.164.77 27 ธันวาคม 2548 3:21:51 น.

สวัสดีค่ะ คุณเด็กที่รอคอย เป็นเหมือนกันค่ะ แต่ตัวเองเป็นประเภทเห่อเทศกาลตัวจริงค่ะ คือซื้อๆๆๆๆๆยันเลย แบบคนอื่นซื้อไม่ซื้อชั้นไม่สน ชั้นรู้แต่ว่าคืนนี้เป็นคืนคริสต์มาสชั้นต้องซื้อ ที่ซื้อมาก็มีพวกคุ้กกี้ต่างๆ ปีนี้แอบคิขุหน่อยซื้อคุ้กกี้ของเฮลโลคิตตี้มาด้วยค่ะ เพราะกล่องน่ารักมั่กๆ แต่กินไม่หมดเพราะเยอะเกิน แล้วก็มารู้สึกทีหลังว่า นี่ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย เสียเงินแล้ว ยังได้แครอลี่เพิ่มมาเป็นของขวัญรับปีใหม่อีกแน่ะ...เฮ้อ ยังไงก็สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคะคุณเด็กที่รอคอย ขอให้คุณเด็กที่รอคอย และครอบครัวพบแต่ความสุข ความเจริญ สมหวังทุกประการนะคะ ถึงจะพึ่งเข้ามาอ่านไม่นาน แต่ก็ชอบเรื่องที่คุณเด็กที่รอคอยเขียนหลายเรื่องมากเลยค่ะ ทั้งเนื้อเรื่อง ทั้งวิธีการเขียนเลย ลืมบอกค่ะ ที่เข้ามาอ่านได้ก็เพราะเซริทหาคำว่า กุหลาบแวร์ซายส์ แล้วก็มาเจอบทความเกี่ยวกับเรื่องนี้ของคุณเด็กที่รอคอยนี่ละค่ะ เป็นแฟนเหมือนกันค่ะ อิอิ   โดย: Orangr_n_Origin IP: 203.149.29.1 27 ธันวาคม 2548 16:02:13 น.

อ้อน อยู่ๆ น้อยก็นึกขำขึ้นมาเฉยๆ ขำเรื่อง อดัมกับมีเกนง่า อ้อนเล่าซะจนน้อยนึกว่าเป็นเพื่อนอนุบาลกันมาเลย ฮา 60% ของบล๊อกอ้อนต้องมี อดัมกับมีเกน ถ้าวันไหนน้อยเข้ามาไม่มีอดัมกับมีเกน เหมือนน้อยเข้าบล๊อกผิดยังงัยไม่รู้ ถ้าน้อยถูกรางวัลที่ 1 นะ จะบินไปหาอ้อนเลย แล้วขอดูหน้าอดัมกับมีเกนสักที + ขอลายเซ็นต์ด้วย 55555 น้อยพูดจริงนะเอ้า น้อยแซวเล่น (แต่จะทำจริง) เรื่อง shop กระจายแบบบรรยากาศพาไปเนี่ย น้อยก็เป็นบ่อยนะ พวกเราคงเหมือนๆ กันน่ะ แบบพอ shop เสร็จ ก็มาคิดว่า ตรูซื้อมาทำไมเนี่ย เสียดายตัง เวลาดูในทีวี เห็นบรรยากาศคริสมาสต์ของเมืองนอกแล้ว ช๊อบชอบ มันดูอบอุ่น หนุกหนาน และโรแมนติกยังงัยไม่รู้ ได้แต่จิ้นไป เพราะไม่เคยไปจริงๆ สักที ฝากเที่ยวเผื่อด้วยนะ ส่วนปีใหม่นี้ น้อยก็คงเก็บตัว อ่านหนังสือ เล่นเกมส์ เล่นเน็ต เคลียร์งาน แล้วก็นอนนน ชอบมาก นอนอืดขี้เกียจกับกองการ์ตูน   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.23 27 ธันวาคม 2548 20:27:17 น.

^ ^ แอบเห็นด้วยกับพี่น้อย แหม วันไหนไม่เห็นชื่ออดัมกับมีเก้นในบล็อคพี่อ้อนนี่ ฮะๆๆ ถ้าเป็นน้องจะจับมาตีซะให้เข็ดเลย!!!   โดย: too IP: 130.88.164.77 27 ธันวาคม 2548 21:18:03 น.

กั่กๆๆ มันกลายเป็นยังงี้ไปได้ยังไงเนี่ย มีเก้นกะอดัมกลายเป็นสกู๊ปประจำของบล๊อคนู่ไปแย้วเหอเนี่ย ที่จริงก้อไม่ดีเลยแฮะ เอาแต่เรื่องวุ่นวายในชีวิตที่เกี่ยวกะที่ทำงานมาบ่นเนี่ย ดูน่าหนักใจ ... แต่ตู่อย่าไปตีเค้าเลยค่ะ นะ? คือ กระทืบเหอะ ขอร้อง กระทืบบบบบบ!!! น้อย <<< ว่าไปแล้วหมู่นี้น้อยทำอะไรอยู่น่ะ สอบยังไม่เสร็จอีกเหอ แวะไปที่บล๊อคทีไรก้อยังไม่อัพซักทีน่ะ ปีใหม่นี้อ้อนก้อคงไม่ได้ไปไหนอีกแหงๆ คงเที่ยวเผื่อไม่ได้หรอกนะ คริสต์มาสที่ผ่านมาอ้อนก้อนอนอืดอยู่บ้าน ดูดีวีดีที่ซื้อมาชาติกว่าๆจากเมืองไทยแล้วไม่เคยมีเวลาได้ดู... อ่านหนังสือที่ไม่ค่อยมีเวลาได้อ่าน (บารามอสของกบที่ให้มานี่ก้อยังทยอยอ่านอยู่เลย ) เออเนอะ... ยิ่งแก่ยิ่งดูไม่มีแรงชอบกลนะอ้อนนี่ บ้านน้อยน้ำท่วมป่ะอ่ะ หวังว่าคงไม่นะ คุณ Orangr_n_Origin<<< ขอบคุณมากค่ะที่ติดตาม และขอบคุณมากๆสำหรับคำอวยพรค่ะ ขอให้พรดีๆนั้นก้อมีต่อคุณด้วยนะคะในปีใหม่นี้ อ้อ! เราแวะไปตอบในบล๊อคกุหลาบฯแล้วนะคะเกี่ยวกะเรื่องเลดี้ออสการ์ เดอะมูฟวี่ แวะไปดูได้นะคะ ตู่ <<< เด็กใหม่ๆไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงเค้าก้อไม่ได้หวังอะไรไว้มากมายหรอก แต่เด็กเก่าที่ทำงานด้วยกันมาจนเป็นแล้ว แต่พอถึงเวลาพี๊คๆก้อต้องมีอันขอหยุดขอหยุดเนี่ย ... มันน่า! แต่ว่านะ ไม่เห็นมาเล่าให้ฟังเลยว่าไปทำงานมาเป็นยังไงมั่งง่ะ วี่ <<< ได้ยินยังงั้นแล้วรู้สึกเป็นห่วงนิดๆ ตอนนี้คุณแม่สุขภาพเป็นยังไงมั่งคะ ขอให้ท่านแข็งแรงๆนะ วี่ก้อเก่งมากเลยนะ อ้อนยังไม่เคยนั่งไปกะใครในรถหรอก หนก่อนเรียกให้รุ่นพี่คนนึงที่นอนปวดท้องอยู่ที่บ้านเค้า แล้วอ้อนก้อต้องนั่งแท๊กซี่ตามไปที่ ร.พ (แท๊กซี่มันยังทำหน้าเมื่อยอีกตะหาก "ชั้นขับเร็วอย่างที่สั่งได้หรอกนะเด๋วตำรวจจับ" อ้าว... emergency นะเพ่ ... ) คุณ Ying_tisa <<< ปีนี้โชคดีค่ะอากาศเย็นๆเพราะลม ไม่งั้นนะ เวลาออกไปเดินนี่หน้าจะปะทะกับลมร้อนๆที่พัดมาวูบๆเหมือนอยู่ในทะเลทรายเลยล่ะ คุณ พฤษภาคม 2510 <<< คุณแม่น้องแจมมี่ หวัดดีค่ะเพิ่งเคยได้พบในนี้เอง ถ้ามีโอกาสก้อแวะมาเที่ยวออสเตรเลียดูเถอะค่ะ จะได้ทราบว่า คริสต์มาสแบบร้อนๆนี่ก้อแปลกใหม่ไม่เลวเลย ^^' ป.ล. ลูกสาวน่ารักจังค่ะ คุณ zMee กับคุณ yuki san << ขอให้ปีใหม่ที่จะถึงนี้ก้อมีความสุขมากๆนะคะ คุณมุ๋ม <<< โอ๊ยยยยย ก๊ากกกก! พระเจ้าช่วยลูกด้วยเพิ่งเห็นคุณมุ๋มปล่อยมุข ขำซะฮากลิ้งหน้าคอม เห็นด้วยค่ะ ทำแล้วแด่กส์ ไม่ได้ มันน่าเสียดายจริงนะชะเอิงเงย ชาวนาชาวไร่จะไม่มีกิน แต่คนเมืองกลับเอาของดีๆมาทำโชว์โดยไม่คิดเสียดาย เฮ้อ...! ขอให้คุณมุ๋มแบะครอบครัวมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ คุณ ครีเอทีฟหัวเห็ด คุณว่าน และคุณ อินทรีย์ทองคำ <<< ขอบคุณมากค่ะ หวังว่าปีใหม่ที่จะถึงนี้จะนำพาสิ่งดีๆมาสู่ชีวิตคุณและคนในครอบครัวนะคะ คิดหวังสิ่งใดก้อขอให้สมปรารถนาค่ะ   โดย: เด็กที่รอคอยร้อง โห...คนอวยพรเยอะเลย ดีใจจัง! IP: 203.164.179.147 28 ธันวาคม 2548 3:18:45 น.

อ้อน เรื่องสอบจริงๆ มันจะสอบตอนอาทิตย์ที่แล้วอ่ะ แต่ขอเลื่อนสอบไปช่วงราวๆ ปลาย กพ. ต้น มค. น้อยเลยต้องทำตัวเป็นเด็กเตรียมสอบ Ent ไปอีก 2 เดือนเต็ม จริงๆ ควรเอาเวลาไปอ่านหนังสือ แต่มันก็มีงานเยอะ ทำให้รู้ว่า การเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยเนี่ยมันลำบากจังฉะนั้นเรื่อง blog หายห่วงจ้ะ เลิก up ไปเลย ถ้า up เมื่อไหร่ น้อยจะมาโฆษณานะ แต่ถ้าพูดกันจริงๆ มันคงเกิดจากการที่แบ่งเวลาไม่เป็นเอง เฮ่อ ก็มันเบื่ออ่ะ จับหนังสือเรียนทีไร ก็ต้องแว๊บไปอ่านการ์ตูนซะทุกที อยากทำอะไรในชีวิตอีกเยอะ อยากไปออกกำลังกาย ไปทำกิจกรรมข้างนอก เอาเข้าจริง กิน นอน และก็อ่านการ์ตูนอยู่บ้านทุกทีสิน่า นี่ขนาดน้อยไปบอกใน blog กบว่า เป็นคนเอาจริงเอาจังนะ สงสัยลืมบอกไปว่าเอาจริงเอาจังเฉพาะเรื่องการ์ตูน ฮา อ้อ แต่ขนาดพูดว่าไม่มีเวลา ยังอ่านบารามอสที่กบผู้ใจดีให้จบไปแล้วด้วย แซงหน้าอ้อนแล้ว บารามอสหนุก ตลก น่ารัก แอบๆโรแมนติก (ตกลงมันเป็นเด็กเตรียมสอบจริงๆ รึป่าวเนี่ย )   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.23 28 ธันวาคม 2548 12:14:27 น.

ท่าจะมาร่วมแจมช้าไปแฮะ ขอให้เจ้าของ blog จงเจริญ ว่าแล้วก็ไปเมาต่อ อิๆ   โดย: darknight IP: 203.129.12.36 28 ธันวาคม 2548 14:14:07 น.