เพราะโลกนี้มีเธอ จึงพาให้ฉันมาเจอกับ "ขนุน" เมื่อคืนตอนดึกๆแว่บไปทำบุญโลงศพมาจ้ะ เจอ พัช ที่เป็นทอมๆที่เคยอยู่โครงการ Academy Fantasia ด้วย (เพื่อนบอก เพราะเราไม่เคยดูทีวีหรอก แฮ่ะๆๆ) ก้อแม่ช้อยน่ะ... เพื่อนสนิทตั้งแต่ครั้งยังไม่ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกนี้ขับรถพาไป เพราะเมื่อคืนต่างคนต่างก้อ อึนๆ กันทั้งคู่เนื่องจากเจอช่วงมรสุมแบบนี้ หลังจากปรับทุกข์กันได้พักนึงแล้ว ปาเข้าไปจะห้าทุ่มเด็กที่รอคอยบอกว่ายังไม่อยากกลับบ้าน แล้วอยู่ดีๆ พวกเราก้อมายืนหน้าวัดของมูลนิธิร่วมกตัญญูเพื่อทำบุญโลงศพกันเฉ๊ย... ._. ก้อดีนะ เพราะปกติแล้วไม่กล้าพูดหรอกว่าจะไปทำ...จะไปทำ เนื่องจากกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนนี้เด็กที่รอคอยกับช้อย คุยกันไว้ว่าจะร่วมกันทำบุญใหญ่แบบบวงสรวง ไหว้สารพัดอย่างกัน ... โอ้โห คุยไว้ว่าจะทำอีกสองวันข้างหน้า แต่ พวก เล่นมากันคืนนั้นเลยค่ะ ร้อง วี๊ดดดดดดดดด กันให้ระงมที่ข้างหู ... จนต้องยกมือไหว้ว่า ขอเหอะนะบอกว่าจะทำก้อคือจะทำให้แน่ๆ แต่ยังไม่ใช่คืนนี้ นี่มันปาเข้าไปตีสองจะไปทำให้ได้ยังไงไหว อย่ารบกวนกันแบบนี้เล้ยยยย.... เพราะยังเงี้ยเลยไม่ค่อยอยากจะเอ่ยออกมาแล้วว่าจะทำบุญ นอกจากคิดจะทำต้องทำเลย กุศลมันอาจจะแรง คนเดือดร้อนก้อเลยตามกันแรงน่ะนะ ไม่รู้เหมือนกันสิ ... พิธีกรรมในการทำบุญโลงศพไม่วุ่นวายมาก แต่เด็กที่รอคอยว่า ถ้ามีเจ้าที่เจ้าทางที่ในวัดหรือในศาลนั้น ท่านก้อคงปวดเศียรเวียนเกล้ากับเด็กที่รอคอยน่าดู เพราะคอยแต่จะแหกคอกเค้าอยู่เรื่อย ...(ก้อนู๋มันมือใหม่ง่ะท่านเจ้าขา...) ด่านแรกคือเข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่นั่งโต๊ะว่าต้องการจะทำบุญ แล้วเค้าจะให้เรากรอกชื่อและจำนวนเงินที่ต้องการบริจาค(ตามศรัทธา)เป็นใบสีชมพูเอาไว้ให้เราไปติดที่โลง และมีอีกใบนึงที่เค้าจะเขียนอะไรมาให้เพื่อให้เราไปเผาให้คนตายเหมือนกงเต้ก พอแปะชื่อแล้วเราก้อเข้าไปในส่วนของตัววัดหรือศาลเจ้านี่แหละ(เพราะดูสไตล์จีนๆน่ะ) ด่านต่อไปจุดธูป 20 ดอก บอกกล่าวและอธิษฐาน แล้วเอาไปปักในกระถางธูปทั้ง6ที่อย่างละ 3ดอก ปักที่กระถางหน้าประตูทางเข้าอีกข้างละ1ดอก เผากระดาษ ทำบุญราดน้ำมัน แล้วด่านท้ายสุดนี้ จะลองเสี่ยงเซียมซี ตีกลองตีระฆัง ก้อแล้วแต่ต้องการจ้ะ เมื่อคืนเด็กที่รอคอยก้อไปคุกเข่าเสี่ยงเซียมซีกับเค้าด้วย แต่เอ่อ... น้องปีเตอร์ตัวบะเริ่ม เดินนวยนาดอาดๆมาจากมุมไหนไม่รู้ ตัดหน้าเราเฉยเลย พอเด็กที่รอคอยลุกพรึ่บ! อีกราวๆ 4-5ชีวิตที่เสี่ยงเซียมซีกันอยู่ก้อลุกพรั่บ!! โธ๊.... นึกว่าจะมีแต่เราที่หวาดหวั่นต่อสิ่งนี้ ที่แท้ก้อมีเพื่อนด้วยนะเนี่ย! ^^'' ส่วนตีกลองตีระฆัง แนะนำว่าให้ตีอยู่ในดุลยพินิจนะคะ ไม่ต้องลงทุนลงแรงมากก้อได้ เพราะดังเกินไปก้อจะทำให้สะดุ้งตกใจกันทั้งศาลเจ้า(อันนี้โดนมากะตัวแล้วง่ะ...) ดีไม่ดี อาจเกิดวิสามัญฆาตกรรมจากผู้มีจิตศรัทธาที่มาทำบุญได้นะ ... ขอร่วมมือกับทางมูลนิธิหน่อยก้อแล้วกันโดยการบอกกล่าวไว้ซะตรงนี้ ท่านใดที่เห็นกลุ่มคนที่มาขอบริจาคโลงศพตามสถานที่ต่างๆ ขออย่าได้ให้ความร่วมมือนะคะ เพราะทางมูลนิธิไม่เคยมีความคิดที่จะมาขอบริจาคนอกสถานที่ค่ะ ถ้าต้องการทำบุญขอให้มาด้วยตัวเองที่มูลนิธิเลย พวกที่เห็นตามสถานที่ต่างๆนั้นไม่ใช่คนของมูลนิธิค่ะ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ช้อยกับเด็กที่รอคอย เรียกได้ว่าเป็นเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา และเป็นเพื่อนที่เรียกว่าหาไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้ โดยมากคนจะอิจฉาเล็กๆ ... แต่พวกเราไม่เคยได้รู้ตัวจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เอง เคยคิดตามทฤกษฏีเหมือนกันว่าการที่แม่จะท้องเวลาใกล้กัน คลอดเวลาใกล้กัน แล้วเลี้ยงลูกคู่กันให้เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็กจนวัยใกล้จะหัวหงอก ... มันก้อไม่ใช่ว่าจะทำกันได้ง่ายๆ ดีไม่ดีเกิดลูกมาอิจฉากันเองในตอนโตอีกล่ะ (โอกาสเสี่ยงมันก้อมีสูงนา ขนาดพี่น้องกันเองเข้ากันไม่ได้ ไม่สนิทกันเลย ก้อมีถมเถ) นี่คุณเธอจูงมือเดินตามกันต้อยๆๆ กินด้วยกัน นอนด้วยกัน ... เฮไหนเฮนั่นด้วยกัน ... เรื่อง เอี้ยๆ เรอะ? แน่นอน ทำด้วยกันอยู่แล้ว!! บางคนเค้าก้อคิดว่าเป็นคู่เลสเบี้ยนกันก้อมีนะ ไม่รู้จะภูมิใจดีมั้ยแต่ถ้าวันไหนอารมณ์ดีแล้วเจอแซว ก้อจะจับมือถือแขนให้เค้าดูว่า จริงหรือไม่จริง! ช้อยถามหลังจากทำบุญเมื่อคืนนี้ว่า อยากไปไหนอีก เด็กที่รอคอยก้อนึกไม่ค่อยออก แต่สุดท้ายก้อบอกว่า ... อยากเห็นเจ้าพระยา ช้อยผู้ซึ่งไม่รู้ทาง แต่ก้อไม่เคยหวาดหวั่น แม้วันน้ำมันรถจะเหลือน้อยมาก ... ก้อขับรถพาเราไปได้อย่างมึนๆ... โชคดีที่มันดึกมากแล้ว รถน้อยหน่อย หลงยังไงก้อยังไม่ติดขัดอะไรมาก ... มีเสียงแซวเล็กน้อย "เอาวะ! พาเพื่อนไปทิ้งรักลงแม่น้ำเว้ยกู!" แต่ทว่าห้าทุ่มเที่ยงคืน ท่าไหนๆก้อพร้อมใจกันปิดต้อนรับเราสองคนกันทั้งนั้น จะขับไปสะพานซังฮี้ น้ำมันก้ออยากจะเหลือน้อยลงทุกทีน่ะ ก้อเลยพยักหน้ากันว่า กลับกันเหอะ เพราะตอนนี้ถ้ายังขับไป ก้อไปได้แค่ เจ้าพระยาอาบอบนวด แถมมันไม่ให้เข้าอีกเพราะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ ซวยจริง เฮ้อ ... แต่ เอ... รุ่นพี่ผู้ชายคนนึงที่เคยขับพามาเดินเล่นแถวท่าพระอาทิตย์บอกไว้ว่า กลางค่ำกลางคืนแถวสนามหลวง จะมีของดีโผล่มาบ่อยๆ แม้แต่ตัวแกเองยังเคยเกือบจะรับขึ้นรถเพราะความอยากรู้อยากเห็น ... เด็กที่รอคอยเลยบอกให้ช้อยลองขับวนสนามหลวงซักหน่อย เพราะอยากเห็นเหมือนกัน แล้วก้อไม่ผิดหวังเลยง่ะ รอบๆสนามหลวง ... ขนุน ทั้ง น๊านนนนนนนนนน ใส่เอวลอยจะไว้ใจได้กา นุ่งสั้นๆจะไว้ใจได้กา ...? โอ้ ตรงนั้นก้อขนุน ...ตรงนี้ ก้อขนุน ... ขนุนเพียบ แต่บางรายก้ออาจจะไม่ใช่ขนุนอย่างเช่น ป้าแก่ๆตัวอวบๆที่สะบัดเสื่ออยู่น่ะ สงสัยจะขายน้ำอัดลมอะไรเสร็จหมดแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้านมากกว่า ขนุนหญิงหาง่าย แต่ โอ้หม่าย... ขนุนชาย หายากส์ จริงๆ พยายามส่องดูก้อแล้ว ยังไม่เห็นวี่แววเลย นอกเสียจากว่าเด็กที่รอคอยจะเดาถูกอ่ะนะว่า จริงๆน่ะมีและเห็นแล้ว เพียงแต่ไม่แน่ใจ 100% ว่าใช่รึเปล่า ... คือเด็กที่รอคอยแอ๊สซูมสันนิษฐานว่า พวกผู้ชายที่ใส่เชิ๊ตสีอ่อนๆสวมกางเกงดำยาวแบบคนทำงานออฟฟิศ มีบ้างบางคนผูกเน็คไทหลวมๆลักษณะท่าทางเหมือนผู้ชายกลางวันนั่นน่ะ ... คือขนุนชายซะล่ะมั้ง เพราะน้อยคนนักน่ะจะอยู่ทำโอทียันจะตี1 แบบนั้น ว่ามั้ย? แต่ก้อไม่กล้าเข้าไปถามนะว่า เท่าไหร่ กลัวมีพลิกล๊อค เกิดว่าไม่ใช่อย่างที่คิดแล้วเค้าสรรเสริญไล่หลังมา จะลำบากเราซะเปล่าๆ ... แต่ถ้าเค้าบอกสนนราคามา ก้อ เอ่อ ... ไปกับพี่มั้ยล่ะจ๊ะน้องชายยยยย......กิ๊บกิ้ววววว???!!! เอ๊ะ แล้วอันไหนจะลำบากกว่ากันกันแน่ระหว่าง ใช่ กับ ไม่ใช่เนี่ย?! @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ และแล้วเมื่อคืนนี้ก้อผ่านพ้นไปด้วยดี มีความรู้สึกว่าน่าจะดึงตัวเองกลับมาได้(บ้าง)แล้ว เราคงจะแคร์คนอื่นมากไปเราจึงทุกข์ ... แต่เด็กที่รอคอยก้อไม่ค่อยจะบอกกับตัวเองนะว่า ใครทำเราไว้แค่ไหน เราจะตอบแทนคืนให้เท่านั้นหรือมากกว่านั้น เพราะสังคมไทยเนี่ยแหละตัวดี พอกพูนความเห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ให้ผู้ชายซะมาก มาตรฐานศีลธรรมของผู้ชายจึงมักจะต่ำกว่าผู้หญิง อันนี้เป็นเรื่องจริงนะถ้าท่านสุภาพบุรุษท่านใดมาเห็นก้อคงจะนึกเคือง ก้อคงต้องขออภัยแต่ก้อยังยืนยันในความคิดนั้น แต่เด็กที่รอคอยอยากจะให้สังคมทุกวันนี้ช่วยกันยกระดับมาตรฐานศีลธรรมของผู้ชายมากกว่า เพราะถ้าจะพูดกันแล้วผู้ชายก้อถือว่าเป็นเสาหลักของบ้าน ถ้าเสาหลักยังไม่มั่นคงแล้วบ้านนั้นจะมั่นใจในศักยภาพได้ยังไง การที่ผู้หญิงเราจะลุกขึ้นมากระทำอะไรให้เท่าเทียมผู้ชาย ซึ่งจริงๆแล้วก้อสามารถทำได้ แต่ที่ไม่อยากจะทำกันเพราะจริงๆแล้วมันก้อไม่ใช่สิ่งที่ดี ผู้ชายมักจะไม่เข้าใจหรอกว่าเวลาผู้หญิงมีความรักแล้วใจจริงไม่เคยนึกอยากจะทำร้ายผู้ชายเลย แต่จะมีใครซักกี่คนจะห้ามใจตัวเองได้ เพราะมนุษย์ธรรมดาก้อย่อมเรียนรู้ว่าตัวเองเจ็บมาขนาดนี้เพราะใครแล้วทำไมจะต้องยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว ... แค่ทุกวันนี้เด็กที่รอคอยเป็นแบบนี้ คนยังเฝ้าถามเลยว่า จะทำไปเพื่ออะไร ใครเค้าไม่ดีกับเราก้อไม่ต้องไปดีตอบหรอก ไม่ทราบเหมือนกันว่า จะตอบยังไง เพราะ ยังเชื่อมั่นในตัวคนๆนึงอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเค้าเองพยายามทำให้เราความเชื่อมั่นหรือเปล่า เพราะเด็กที่รอคอยก้อยังเป็นมนุษย์คนนึง ความอดทนก้ออาจจะมีขีดจำกัดเหมือนคนธรรมดาทั่วไปนั่นแหละ ไม่รู้ว่ามันจะลงเอยเป็นแบบไหน ยังไง และเมื่อไหร่ ... แต่ ณ วันนี้ มีศรัทธาให้ ยังมีความอดทน และ รู้จักให้อภัย .... อภัยได้ก้อให้อภัยไปน่ะ ไม่อยากจะเก็บมาคิดเหมือนกัน คิดมากไปเราเองก้อทุกข์ใจเสียเอง ... แล้วก้อ ขอเอาตัวเองกลับมาก่อนดีกว่านะ ... .............. พูดนั่นพูดนี่อ่ะน๊า ... เด็กที่รอคอยเอ๊ย.... เอาวะ บอกเลยก้อแล้วกัน คืนนี้ ว่าจะบุก "บาร์" ที่ว่านั่นแหละ เพราะเมื่อคืนนี้ไปเซอร์เวย์สถานที่มาแล้วล่ะ! บอกใบ้ให้แค่ว่าอยู่แถวสีลมนั่นแหละตัวดีเลย หายากส์หน่อยแต่เด็กที่รอคอยซะอย่าง ... เหอๆๆๆ เชื่อหัวไอ้เรืองเห๊อะ!! ก้อแหม... ทำไงได้ ว่ามั้ยว่าเด็กที่รอคอยจริงๆแล้วก้อไม่ได้เหมาะกับอาการเครียดหรือเศร้าโศกเลยนี่หว่า แล้วจะมาเล่าให้ฟังจ้ะ สี่ทุ่มคืนนี้ เด็กที่รอคอยปฏิบัติการ บุก!!!   Create Date : 26 พฤษภาคม 2549 1 comments Last Update : 26 พฤษภาคม 2549 17:39:04 น. Counter : 926 Pageviews. Share Tweet

อย่าลืมมาเล่าให้ฟังน๊า....   โดย: ซาเปสชิบ IP: 71.204.132.251 4 มิถุนายน 2549 15:42:11 น.