ซอยมืดๆในสยาม กับชายแปลกหน้าที่ไม่เห็นหน้า...
เด็กที่รอคอยยังคงหัวใจห่อเหี่ยว จึงออกไปเดินเล่นยามเย็น (เพราะวันนี้ชีวิตเริ่มต้นที่บ่ายสอง...) คิดในใจว่าไปซื้อเค้กมะตูมที่ Cafe de tu ละกัน เอาถาดใหญ่ๆเลย วันก่อนซื้อชิ้นเล็กมาลองกินดูแล้วก้อว่าอร่อยดี เลยเผลอกินหมดภายในเวลารวดเร็ว(ก้อชิ้นมันเล็ก...)
ปรากฏว่าเดินไปไม่ถึงสยามเซ็นเตอร์ซะที ตั้งกะลงรถเมล์มาแถวโบนันซ่าแล้วก้อตุปัดตุเป๋ไปนู่นมานี่ ...กว่าจะได้ซื้อเค้กมะตูมที่สยามเซ็นเตอร์ก้อปาเข้าไปสองทุ่ม แถมเข้าไปในร้านเค้าพร้อมกับมีถุงเบเกอรี่จาก Vavilla Industry อีก ... ในนั้นมี Banoffie Pie กับ Brownie หลับไหลอยู่เงียบๆ...
Banoffie Pie ผู้ตกเป็นข่าว...
เค้กมะตูมที่คาดหวังไว้ว่าจะซื้อซะถาดใหญ่... ก้อเลยชวด ได้ซื้อแค่ชิ้นเล็กๆชิ้นเดียว(อีกแล้วครับท่าน) พนักงานบอก ... มาช่วงหกโมงของเยอะนะคะ เพิ่งมาส่ง ... (ก้อคือตอนที่ฉันมัวไปเถลไถลอยู่สินะ!!)
วันนี้ได้ความรู้ใหม่แล้ว คาเฟ เดอ ตู ที่เราเข้าใจว่ามาจากภ.ฝรั่งเศส ว่า "คาเฟ่ของคุณ" ที่แท้ ... ที่แท้!!
คาเฟ่ของคุณตู่ ตะหาก! เจ้าของเขาชื่อตู่!!
หลังจากนั้นก้อเดินวนไปวียนมาจากชักไม่แน่ใจว่า จะรอดกลับบ้านอย่างสวัสดิภาพหรือไม่เพราะเดินแบบเบลอๆไปเรื่อย วันนี้อากาศก้อร้อนเหลือหลาย ...เหลือบไปเห็นร้านไอติม I-Berry ... คิดในใจว่า เอาซะหน่อยดีกว่า อยากกินรสมะยม ... ว่าแล้วก้อเดินไปตามประสา ไม่มองร้านข้างทาง ไม่มองใคร
แต่สายตาก้อเหลือบไปเห็นเงามืดๆของคนที่น่าจะเป็นผู้ชาย กำลังเดินมาจากด้านหน้าของเด็กที่รอคอย ... จะใครก้อช่างเถอะไม่สนใจทั้งสิ้น ... สภาพซอยตอนนั้นเปลี่ยววิเวกวังเวงมีแค่เราและชายแปลกหน้าผู้นั้น ไม่มีเสียงดนตรีจากดีเจ ไม่มีแสงไฟสว่างแต่อย่างใด ชายผู้นั้นเดินดุ่มเข้ามาใกล้ขึ้น...ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
เสี้ยววินาทีที่กำลังจะกระทบไหล่กับเด็กที่รอคอยในระหว่างเดินสวนกันนั้นเอง แว่วยินเสียงทุ้มๆของผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นลอยๆว่า
"สวยจัง..."
เท้าเด็กที่รอคอยยังเดินอยู่ เท้าของชายแปลกหน้าไม่ปรากฏนาม ก้อยังเดินต่อไป
หากแต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เด็กที่รอคอยคิดอยู่อย่างเดียวคือ ... สรรเสริญชายผู้นั้นว่า ไอ้ทะลึ่ง ไอ้สตอบาแหล๋ ไอ้*&^%#$%* ... (ขอเซ็นเซอร์นะคะ เด็กที่นี่เยอะ ประเดี๋ยวจะไม่งาม)
และแล้ว ราวๆสิบวินาทีถัดมา เด็กที่รอคอยเดินมาหยุดตรงหน้าร้านไอติม... มือแตะที่จับประตูพร้อมจะดันให้มันเปิด... ก้อพลันระลึกชาติได้ว่า
เฮ้ย... เมื่อกี้ มันพูดชมไม่ใช่เรอะ... ถึงจะฟังดูตอแหล แต่มันก้อว่าเราสวยนะ!!! คิดได้ดังนั้นเด็กที่รอคอยก้อหันกลับไปทางที่ชายแปลกหน้านั้นเดินจากไปอย่างเสียดายยิ่ง แทบจะตะโกนฝ่าความมืดไปว่า
พี่!! พี่คนที่ท่าทางจะหื่นๆไม่เหมือนผู้เหมือนคนปกติคนเมื่อกี้ที่ชมหนูว่าสวยน่ะ ไปไหนแล้วล่ะ กลับมาก๊อนนนนน!!!! (กลับมาชมอีกทีเด๊!!!)
ท้ายสุด เดินกลับบ้านแล้วเจอสิ่งมีชีวิตตัวนึงกำลังคุ้ยถังขยะบ้านใครไม่รู้ เสียงมันคุ้ยดัง กรอบแกรบๆ...แต่ในความมืดนั้นหางก้อชูเด่นมาเชียว... เลยย่องเข้าไปแอบดูเพราะคิดจะทำให้ไอ้เหมียวตัวนั้นต๊กกะใจเล่น
ปรากฏว่า... มันไม่ใช่แมว...
มันคือ หนูยักษ์ที่หางใหญ่เป้งมากๆ ตัวเขื่องพอๆกะแมว!!!
เด็กที่รอคอยต๊กกะใจ ใส่ตีนหมา หนูตัวนั้นก้อต๊กกะใจ มุดลงถังขยะ
เฮ้อ... ต่อไป ไม่เอาอีกแล้ว พบเห็นอะไรน่าสงสัย คงต้องทำเป็นไม่เห็นๆซะบ้างแล้วสิ...
หยึ๋ย!!
Create Date : 24 เมษายน 2548 |
|
12 comments |
Last Update : 24 เมษายน 2548 3:50:47 น. |
Counter : 1151 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีครับผม
แวะมาเยี่ยมครับ
ไปเยี่ยมกันบ้างนะครับ