เด็กที่รอคอยจะเข้าโรงเรียนแย้วววว ^0^ สอบผ่านจ้ะสอบผ่าน ดีใจมากมาย เพราะกว่าจะดำเนินการได้หมดทุกขั้นเล่นเอาแอบงอม จากที่ไม่เคยอ่านหนังสือ ก้อเริ่มอ่าน ...อ่านไป หลับไป เพราะงงเหมือนกันว่าควรจะต้องอ่านอะไร แถมมีสอบภาษาไทยอีก ขอบใจ ... มาฆ่ากันให้ตายเลยก้อได้ ตรูเรียนภาษาอังกฤษมา แต่ตอนนี้ก้อยังอยู่ในระหว่างรอวันประกาศสำหรับลงทะเบียนและวันเปิดเทอม หวังว่ามันคงไม่ยุ่งยากเนอะ เพราะว่าไม่ค่อยเก่งเรื่องระบบพวกนี้เลย แค่ทำภาษีเงินคืนยังทำไม่ค่อยจะเป็นสับปะรดเลย ... ต่อไปนี้ก้อคงพูดได้ว่า ...เริ่มต้นชีวิตใหม่... อีกครั้งนึงสิเนอะ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ มีเพื่อนที่ให้กำลังใจและให้แหล่งความรู้ในช่วงระหว่างก่อนสอบ อันที่จริงเค้าก้อมีหลักแหล่งเป็นคนใน bloggang นี่เอง แต่ที่มันดูน่าทึ่งๆหน่อยก้อคือ เป็นเพื่อนสมัยประถมที่ไม่ได้คุยกันอีกเลยนับ20ปี เพิ่งจะได้กลับมาพบกันด้วยความมหัศจรรย์ของเทคโนโลยี และดันมาป๊ะกันในบล๊อคนี่อีกซะด้วย สองเด้ง ... ในยามที่นึกไม่ถึง คนเรามักเจอสองเด้ง บางทีสามเด้ง เชื่อมั้ย? เชื่อหน่อยสิ ...เพราะตอนเล่นไพ่ป๊อก เด็กที่รอคอยยังได้กินเจ้ามือสามเด้งอยู่เลย เล่นก้อไม่ค่อยจะเป็น แต่กำลังฝึกลับฝีมืออยู่ ว่างๆจะได้ตั้งวงสังสรรค์ระหว่างคนกันเอ๊ง...กันเอง แต่ขอเจ้ามือ ...เอ๊ย เพื่อนที่เป็นผู้นำที่ดวงไม่ค่อยแข็งหน่อยนะ วงจะได้กระจายความสนุกสนานกันได้อย่างกันเอ๊งงงง กันเองมากขึ้นน่ะ อ่ะ...มาพูดถึงเพื่อนกันต่อให้จบดีกว่านะ ... คุยเรื่องจระเข้อยู่ดีๆทีไร ทำไมชอบไปจบที่จิ้งจกทุกทีฟระตู... คืองี้ วันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนด้วยล่ะ เด็กที่รอคอยไปอวยพรให้แล้วแต่ยังไม่มีการตอบรับ คาดว่าคงไปข้างนอก ตอนนี้เค้าเป็นนักเรียนทุนอยู่ต่างประเทศน่ะค่ะ เด็กที่รอคอยอยากจะพูดว่าอะไรเกี่ยวกับเค้าดีนะ... อืมมม.... ก้อคงจะ เป็นคนที่น่าจะคบกับเราได้อีกนานแล้วก้อหวังจะให้เป็นอย่างนั้นด้วย เพราะเป็นคนใจเย็นกว่าเรา อ่อนโยน รักครอบครัว ไม่ธรรมะธรรมโมเกินเหตุ ความรู้กว้างขวาง แล้วก้ออยู่พูดคุยกับเราได้ในหลายๆเรื่อง เด็กที่รอคอยมีเพื่อนแบบนี้ก้อถือว่าโชคดีนะ แล้วที่สำคัญ ก้อน่าจะเป็นเพื่อนที่ไปดื่มด้วยกันแบบชิลๆได้ในอนาคต แหม๊...!! อันนี้ สำคัญ คือว่าหลังๆหาเพื่อนที่จะไปด้วยกันอย่างถูกคอ ยากเหลือเกิน ไอ้ที่ๆเสียงดังมากๆเต็มไปด้วยเสียงห่วยๆ เด็กที่รอคอยก้อไม่ใคร่อยากจะไป อยากจะมีเวลาได้นั่งดื่มนั่งคุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆมากกว่า ถ้าไม่ติดว่าเมืองไทยเป็นเมืองที่มิจฉาชีพเดินกันให้ว่อน อาจจะมีหลายๆที่ ที่อยากจะไปนั่งคนเดียวนะ ... จะไว้ใจใครพ.ศ.นี้ ดูให้ดีให้แน่ใจนะคะ มันมากันหลายแบบหลายแนวค่ะ รอดพ้นจากพวก ha' นรกนี้ได้ ก้อขอให้ถือว่าเป็นมงคลชีวิตเลยนะคะ! สาธุ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ กลับมาบ้าน ...ได้สองอาทิตย์แล้ว หลุดโลกเรสเตอรองท์ งวดนี้ดูเงียบไปถนัดใจ เศรษฐกิจไม่ดีเลย ที่ไหนๆก้อเป็นเหมือนกันไปหมด เรายังพออยู่ได้ แต่ก้อซึมๆกันไปบ้างเหมือนกัน ที่สำคัญวันแรกที่กลับมาบ้าน มีข่าวดีรออยู่จนสะอึก เด็กลาออกไป 2 คน กำลังจะออกอีกคน(วันนี้ที่เล่าอยู่ เด็กคนที่ 3 ก้อได้ออกไปแล้วเรียบร้อย) 2 คนแรกมีปัญหา คนสุดท้ายหมดเวลาอยู่ต่างประเทศต้องกลับเมืองไทย ... เป็นอันว่าไม่ต้องกลัวว่ากลับมาอยู่บ้านแล้วจะหายใจเข้า-ออกไปวันๆ งานมีรอให้มาทำอยู่แล้ว ก้อดีเหมือนกัน ช่วง 3-4 เดือนที่ผ่านมานี่กินแล้วก้อนอน นอนแล้วก้อกิน วนเวียนสลับกันไปอยู่อย่างนั้นจนมันขึ้นมาไม่รู้ตั้งกี่กิโลแล้ว จะได้ถึงคราวเอามันออกซะบ้าง แต่อนิจจา ... ไขมันของเด็กที่รอคอยมันช่างดื้อด้านซะจริงๆ แล้วเค้าก้อ ... ยังคอยเติมมันใส่ร่างกายด้วยล่ะ กินขนมอยู่เรื่อยเลย แฮ่ะๆๆ... แบบว่าโปรเจ็คหน้าก้อว่าจะทำคัพเค้กมาให้ยล(ว่าจะกินแบบนี้นะ...) แต่ก้อยังได้ทำงานออกกำลังมั่งเล็กน้อยๆ คิดว่าเค้าคงจะเผาผลาญไปได้มั่งนะ คือการแก่ตัวลงนี่มันไม่ค่อยมีอะไรดีนักหรอก ตรงนั้นเหี่ยว ตรงนู้นย่น คอลลาเจ้นหายสนิทมิเหลือหลงอยู่ในร่างกาย ถ้าอะไรมาทับหน้าทับแขน มันจะฝากเป็นรอยไว้เป็นชั่วโมงกว่าจะหาย ตรงโน้นย้อย ตรงนี้ยับ ไม่รู้จะทำไง โกยก้อแล้ว ตบก้อแล้ว ... (แก้มหน้านะ ไม่ใช่แก้มล่าง) สุดท้ายก้อพยายามปลง เพราะเรามันไม่ค่อยจะดูแลตัวเอง แล้วก้อแก่ตัวลงมากแล้วนี่ ทำไงได้ ...อายุปูนนี้ มาลงพุง มันก้อเป็นธรรมดา แต่เราไม่ชิน เราไม่ชอบพุงกะทิที่มาทำเป็นสนิทสนมกับเรา และที่สำคัญเราพอจะว่ายน้ำได้ !! ไม่จำเป็นต้องมาแปลงร่างเป็นห่วงยางอยู่กับเอวเรา! จากที่เคยเป็นบริทนีย์ สเปียร์ตอนหุ่นเจ๋งๆ เด็กที่รอคอยได้กลายร่างเป็นบริทนีย์ตอนที่เพิ่งคลอดลูกคนที่สองไปแล้วเรียบร้อย (ข้อความดังกล่าว มีบางส่วนที่โกหก และบางส่วนที่เป็นความจริง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการชม...) @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ท้ายสุดนี้ ...เล่าเรื่องนี้ดีกว่า ไปงานแต่งงานเพื่อนสมัยเด็กมาเมื่อเดือนที่แล้ว จริงๆแล้วก้อคือแม่ช้อยนั่นแหละ ถ้าใครเคยได้ติดตามอ่านมาตลอดตั้งแต่ต้นคงจะพอจำได้ว่าแม่ช้อยเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยอยู่ในท้องแม่ เพราะแม่ของเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัย ม.ต้น แล้วก้อมาตั้งท้องพร้อมๆกันอีก แม่ช้อยเค้าคลอดก่อนเด็กที่รอคอยได้ซัก10วันเท่านั้นเอง เราทั้ง2 จึงรู้จักกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดและเป็นเหมือนพี่น้องและเพื่อนสนิทกันโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแต่สถานการณ์มันพาไปเอง แม่ช้อยแต่งงานเพราะใฝ่ฝันมานานอยากจะเป็นเจ้าสาว... อ่ะ ให้มันเป็นของมันไป แล้วจะได้รู้ว่า .... อยากจะบอกว่ารายละเอียดของงานแต่งไม่มีอะไรมาก ถ้าหากว่าเป็นการแต่งแบบแพ๊คเก็จในโรงแรมก้อคงจะพูดได้ดั่งนั้น ... บังเอิญฟ้าดินท่านไม่เมตตา แม่ช้อยแต่งงานที่สโมสรของทหารแห่งนึง ไกลมาก และไม่มีรถส่วนตัวอีกด้วย(แถมไปคนเดียวอีก) ไปถึงปุ๊บ ...เจ้าภาพยังไม่มาเลย ไม่ว่าจะพ่อแม่เจ้าภาพ หรือตัวเจ้าภาพ ไม่มีใครมาเลย ที่น่าปลื้มใจกว่านั้นก้อคือ เด็กที่ควรมานั่งตรงรีเซพชั่นก้อยังไม่มา ... แล้วใครล่ะที่ควรจะไปนั่งอยู่ตรงนั้น จัดการเรื่องจิปาถะ เพราะแขกเหรื่อบางคนก้อเดินทางมาถึงแล้วแต่ยังเก้ๆกังๆ ไม่รู้จะทำอะไรยังไงดี (งานเลี้ยงโต๊ะจีน) เด็กที่รอคอยซึ่งแต่งกายประดุจจะไปงานประกาศผลออสการ์ ก้อเลยไปเดินอยู่แถวๆโต๊ะนั่นแล้วก้อ อะแฮ่ม... ทำการสวมรอยเล็กน้อย แต่เค้าคงไม่เคยเห็นรีเซพชั่นสวยๆแต่โหดๆแบบนี้หรอกมั้ง ... "ซองวางไว้ตรงนี้ค่ะ เดินเข้าไปหาโต๊ะเลยค่ะ" ห้วนได้ใจมั้ย แต่บังเอิญว่า มีเพื่อนของฝ่ายเจ้าสาวอีกคนนึงที่ไปถึงไล่ๆกันเนี่ย ซึ่งก้อพอจะรู้จักกับเด็กที่รอคอยอยู่นิดหน่อยนะ เคยเจอกันอยุ่ 2-3 ที ... เขาแต่งตัวไปแบบธรรมดามากเหมือนไปกินข้าวนอกบ้านเท่านั้น แต่ฟังเค้าพูดสิ "ฝากซองไว้ตรงนี้ได้ค่ะ ของชำร่วยคงตามมาทีหลังนะคะ เชิญเข้าไปเลือกโต๊ะที่จะนั่งด้านในเลยค่ะ" ให้อารมณ์นางฟ้ากับนางมารมากทีเดียว ถึงตอนสำคัญของงานแล้ว ... เจ้าสาวจะโยนดอกไม้ แต่งานนี้ไม่ทราบว่าเพื่อนฝ่ายเจ้าสาวน้อยหรือไงไม่ทราบ เห็นไปยืนกันแค่ 3-4 คนเอง เด็กที่รอคอยโดนยุให้ไปยืนรอรับดอกไม้ด้วย ทีแรกก้อไม่ออกเพราะห่วงกินอยู่... แต่พอเห็นว่ามีกันแค่นั้น แล้วเจ้าสาวไม่ยอมโยนซักทีก้อเลยเดินไปร่วมกลุ่มด้วย มารู้ทีหลังที่เจ้าสาวไม่โยน ก้อเพราะว่าเจ้าสาวรอเราคนเดียวนี่แหละ เพราะว่ามันก้อกะจะโยนให้เด็กที่รอคอยรับ พอเด็กที่รอคอยไปยืนอยู่ตรงกลุ่มนั้น ก้อส่งซิกแนลบอกเจ้าสาวทางสายตาว่า "...ทางนี้เพื่อน โยนมาทางนี้!" ได้ผลแฮะ คนมันคบกันมาตลอดชีวิตเชื่อเถอะมันเข้าใจกัน เพราะดอกไม้มาทางเราจริงๆ แต่ว่ามันไม่ถึงง่ะ เด็กที่รอคอยยืนห่างไปหน่อยก้อเลยก้าวไปข้างหน้านิดนึงเพื่อจะโน้มตัวไปรับ เชื่อมั้ยว่านอกจากสาวโสด 4-5 คนที่ว่ายืนอยู่เนี่ย ยังมีเด็กเล็กๆยืนกันอีกประมาณ 4-5คนด้วยเหมือนกัน ลูกเต้าเหล่าใครไม่รู้ทำไมมาปล่อยให้ออกมาอยู่ตรงนั้น แค่ผู้หญิงจะแย่งช่อดอกไม้กันก้อทุลักทุเล ยังจะมีเด็กโผล่มาอีก แต่เด๋วก่อน ... มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอก.... จังหวะที่เด็กที่รอคอยยื่นตัวไปข้างหน้าแล้ว ทันใดนั้นเองก้อสังเกตเห็นทางหางตาด้านซ้ายว่า มีเงาของมนุษย์ผู้หนึ่งซึ่งตัวใหญ่กว่าเด็กและดูจะล่ำกว่าสาวๆด้วยกัน วิ่งพุ่งมาจากทางซ้ายมือ มาสู่ตรงหน้าเด็กที่รอคอย จนทำให้เราตกใจขาที่ก้าวออกไปทีแรกถึงกับหดกลับสู่ท่าเดิมเพราะถ้าหากก้าวออกไปต่อ จะต้องชนกับสิ่งมีชีวิตสิ่งนี้แน่นอน ... แล้วเด็กที่รอคอยนุ่งกระโปรงสั้นมากกกกกกกกกกกก สั้นมากกกกก เป็นชั้นๆแบบสุ่ม 3ชั้น แถมรองเท้าส้นสูงก้อสูงตั้ง 3 นิ้ว ถ้าล้มขึ้นมาล่ะก้อ เหอะ!! งามหน้าแน่ๆ คุณเอ๊ยยยย...............!! เงาดำๆนั้น พุ่งเข้ามาประดุจสโลว์โมชั่น ... มันคือ ... มันคือ.... มันคือ!!! ผู้ชายวัยดึกประมาณรุ่นพ่อ หัวเถิกๆ ลงพุง เหม็นกลิ่นเหล้า ใส่สูทแบบเสร่อๆ วิ่งพุ่งแล้วกระโดดขึ้นฟ้านิดหน่อยเหมือนท่าตอนรับลูกบาสเพื่อจะดั๊งค์ลงไปในแป้นบาส ..เด็กที่รอคอยมองภาพของผู้ชายคนนี้ในแบบสโลว์โมชั่น ...เท้าของเค้า กำลังลอยขึ้น ... ลอยขึ้น ... ในมือของเค้าคว้าดอกไม้ที่แสนบอบบางหมับ!! ประดุจจะบดขยี้ดอกไม้ให้กลายเป็นขยะกองนึง ในมือนั้นราวกับว่าได้จับลูกบาสดั๊งค์ลงแป้นแล้ว... และเมื่อเท้าของเค้ากำลังแตะพื้นดินดัง ปัง!!!!!! พริบตานั้นเองทุกอย่างกลับคืนสู่สภาวะปกติ ได้ยินเสียงแขกเหรือฮือฮาอย่างทึ่งปนกังขา พิธีกรของงานอึ้ง เจ้าบ่าวอึ้ง เจ้าสาวอึ้ง เด็กที่รอคอยอึ้ง เพื่อนๆของเจ้าสาวที่ไปรอรับดอกไม้กันก้ออึ้ง ภาพนั้นคือผู้ชายวัยดึกที่ถือช่อดอกไม้อันแสนบอบช้ำ ชูขึ้นไปมาราวกับเป็นถ้วยรางวัลอันทรงเกียรติ ...เปล่าหรอก คือท่าชูเนี่ย มันเหมือนคาราบาวแดงชูเขาควายมากกว่านะ แล้วสีหน้าท่าทางสะใจปนดีใจอย่างสุดแสน ราวกับได้ยินเค้าพูดว่า "เฮ้ยยยยยย เฮ้ยยยยย ได้มาแล้วเว้ยเฮ้ยยยยย ยะฮู๊!!!!!!!!!!" ................. พิธีกร : "เอ่อ ....อืมม...ครับ ก้อ.... ช่อดอกไม้ของเจ้าสาว ก้อได้เป็นของคุณพ่อลูก 5 เป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ...." อยากรู้นักเชียว .... จะเอาช่อดอกไม้ไปทำส้น ................................ตึก อะไรเรอะคะ ลุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~!!!! (เจ้าสาวแอบตอบให้ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่โทรคุยกัน "คงจะเอาไปหาเจ้าสาวคนใหม่มั้ง" คือเจ้าสาวบอกว่าลุงคนนี้เป็นเพื่อนของพ่อน่ะ มาช่วยงานช่วงหมั้นตอนเช้าแล้วก้อดื่มไปมาก เมามาตลอดวัน พอถึงตอนค่ำก้อเลย.....) เอวัง ก้อมีด้วยประการฉะนี้ล่ะจ้ะ เด็กที่รอคอยก้อจะยังคงโสดไปอย่างไม่มีวันหมดอายุ สู้ตายค่ะ!!   Create Date : 21 มีนาคม 2552 8 comments Last Update : 21 มีนาคม 2552 3:05:18 น. Counter : 1001 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ   โดย: CrackyDong 21 มีนาคม 2552 14:16:26 น.

เขียนยาวเหยียดเลย ดีจัง แต่เดี๋ยวกลับมาอ่านนะตัวเอง เค้ามีนัดออกไปข้างนอกน่ะจ้ะ ได้ข้อความจากตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วน้า ขอบคุณมากๆเลยที่นึกถึง แวะมาขอบคุณก่อนรอบนึง   โดย: discipula 21 มีนาคม 2552 15:48:06 น.

หวัดดีอย่างเป็นทางการอ้อน เขียนถึงเค้า่ดีจัง อ่านแล้วแทบจะลอยได้ (ถ้าไม่ติดเรื่องน้ำหนัก ฮ่าๆๆ) ... เค้าก็ดีใจเหมือนกันที่ำได้กลับมาร่วมคบหาสมาคมกับตัวเองอีก หลังจากที่ห่างหายกันไปนานแสนนาน ก็งี้ล่ะนะ ชาติก่อนของทำบุญร่วมกันมาเยอะ เลยต้องกลับมาเจอกันอีกไง อิอิ ท่าทางอ้อนคงจะฝังใจกับตาลุงที่มาแย่งดอกไม้เป็นอันมากเลยนะเนี่ย ถึงขนาดต้องบันทึกย้อนหลังไว้เลยทีเดียว บรรยายท่ากระโดดรับได้เห็นภาพมากมาย ตลกดี ^^ เมื่อวานนี้ออกไปกินข้าวมาน่ะ ต้องออกจากบ้านไว เลยยังไม่ทันได้อ่านบล็อกของตัวเองดีดี กว่าจะกลับมาก็เย็นแล้ว อ้อนก็คงนอนแล้ว เลยไม่ได้คุยอะไรกันเลย แต่ยังไงก็ขอบคุณมากๆที่อวยพรฝากไว้ใน msn และในบล็อก ดีใจนะเนี่ยที่จำได้ด้วย แล้วไว้ค่อยคุยกันจ้ะอ้อน   โดย: discipula 22 มีนาคม 2552 10:19:06 น.

พี่้อ้อน ตู่น้อยเองค่าาาาาาา เปลี่ยนล็อกอินชั่วคราวน่ะ ฮะ ฮะ ไม่ต้องงง เป็นไงบ้าง กลับไปแล้วหายต๋อมเลยนะ ยังหากุหลาบแวร์ซายส์ไม่เจอเหมือนเดิม โอ๊ย แต่ก็อีกตั้งนานนี่กว่าพี่อ้อนจะกลับมาไทย ตู่ยังมีเวลาใช่ม้า???   โดย: tazzz 8 เมษายน 2552 11:50:48 น.

เข้ามาทักทายบริตนีที่รอคอย =)   โดย: เซียวฯ IP: 146.23.4.23 21 เมษายน 2552 7:10:10 น.

สวัสดีค่ะ พบกันในห้องการ์ตูนอยู่เนืองๆ ขอบคุณนะคะที่เข้าไปอวยพร ขอให้มีความสุขกลับไปเป็น 2 เท่าเลยนะคะ ป.ล.คิดอีกทีขอให้มีการ์ตูนดีๆ อ่านตลอดไปดีกว่า   โดย: ViPaSa 18 กรกฎาคม 2552 21:37:44 น.

โดย: ผิ (Halimeda Lover ) 13 สิงหาคม 2552 21:11:25 น.

ฮาเรื่อง ช่อดอกไม้ค่ะ   โดย: ผิง (Halimeda Lover ) 13 สิงหาคม 2552 21:12:30 น.