แหบบบบ ปี่ เบิ๊ดดดด เด่ยยยยยย ทู๊~~~ มี...... ^^ ปีนี้เป็นปีที่วันคล้ายวันเกิด โคจรกลับมาตรงกับวันเวลาเดียวกันกับเมื่อวันที่ได้จุติลงมาบนโลกนี้เลย ... ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดี คิดหวังเรื่องใดก้อให้สมปรารถนาเถิ๊ดดดด.... เจ้าประคุณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย อวยพรอวยชัยให้ลูกด้วย @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ เช้านี้ ... เอ้อ นี่ก้อเช้าแล้วนี่นะ แต่เอาไว้ตอนที่มันเช้าแล้วจริงๆดีกว่า แม่คงโผล่มาปลุกให้ลุกขึ้นแต่หัววัน (ซึ่งเป็นไปหาได้ไม่ ดูจากเวลาตอนเข้านอนแล้วท่าทางจะไม่ยอมลุกง่ายๆแน่ๆ ) ตื่นขึ้นมาก้อคงตรงไปทำงานที่ร้าน แล้วก้อรับศีลรับพรจากแม่ ถ้าโชคดีปีนี้คงมีเค้กที่สั่งไว้ให้ แต่... จะมีมั้ยนะ งานยุ่งๆน่ะปีนี้ ไอ้จะให้เด็กที่รอคอยทำเค้กเองในวันเกิดตัวเองก้อกระไรอยู่ เลยได้แต่หวังว่าถ้าไม่มีเค้กเอาวันนี้ วันศุกร์คงมีใครนึกถึงเราบ้างหรอกน๊า ... ถามว่า มีอะไรพิเศษในปีนี้มั้ย .... คงบอกได้ว่า ไม่น่าจะมี เพราะปกติเด็กที่รอคอยก้อแทบไม่ได้อยู่บ้านในช่วงวันเกิดอยู่แล้ว ที่ผ่านมาในชีวิต จะมีเพื่อนนี่แหละที่ฉลองให้ ส่วนแม่นี่นานๆที นับครั้งได้ด้วยซ้ำ พ่อเรอะ...ไม่ต้องห่วง ไปตีกอล์ฟนัดสำคัญ ยังผ่าตื่นไปผิดวัน เค้านัดอาทิตย์หน้าดันวิ่งทะเล่อทะล่าไปซะอาทิตย์นี้ สุดท้ายต้องกลับมานอนบ้าน ... เพราะงั้นอย่าไปหวังอะไรกะรายนั้นเค้าเลย @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ แต่ปีนี้ก้ออายุเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย (แม้หน้าจะเด็กตลอดกาล ฮิฮิ้วววววว!! ) ทำให้รู้สึกเหงาๆเหมือนกันเพราะจิตใจมันโตตามตัวและอายุไม่เคยทัน เด็กที่รอคอยเป็นโรคชนิดนึงเหมือนกัน คือ หลุดอยู่ในโลกๆนึงที่สร้างขึ้นมาเองตั้งแต่อายุ 17-18 และอาศัยอยู่ในโลกนั้นมาตลอดนับจนบัดนี้ วันก่อนไปเดินซื้อของในซุปเปอร์กับแม่โดยบังเอิญ เพราะปกติแม่จะไม่เคยมีเวลาว่างตรงกับเด็กที่รอคอยเลยในวันทำงาน แต่เมื่อได้ไปด้วยกันก้อค่อนข้างดีใจเล็กๆเพราะชวนให้แม่ช่วยดูเสื้อผ้าตามร้านขายได้ ไม่งั้นก้อต้องตัดสินใจซื้อเอาเอง แล้วจะบอกให้ ...เด็กที่รอคอยน่ะ แม้จะซื้อเสื้อผ้าได้เองก้อเหอะ แต่จนป่านนี้แล้วแม่ก้อยังซื้อให้อยู่เลย และที่เก่งอย่างน่านับถือก้อคือ แม่สามารถกะไซส์ได้ถูกเป๊ะๆทุกครั้ง ตั้งแต่สมัยยังเด็กและเห็นเด็กที่รอคอยจากเพียงภาพถ่าย ให้ห่างไกลตากันแค่ไหน อ้วนขึ้นแบบอึ่งอ่าง หรือผ่ายผอมลงอย่างกุ้งแห้ง(เฮ้ย ... มีนะ ตอนอกหักน่ะ ฮวบฮาบซะจนแทบจะส่ง ร.พ ) แม่ก้อยังคะเนได้ถูกทุกครั้ง เพราะงั้นก้อเลยแอบดีใจเล็กน้อยที่ได้เดินดูเสื้อผ้ากะแม่ นานๆทีน่ะนะ ... แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก ... เมื่อลองกวาดสายตาดูรอบๆซุปเปอร์ ซึ่งเวลานั้นเป็นเวลาโรงเรียนเลิกแล้ว หันไปทางไหนก้อเจอแต่คุณแม่บ้านมาช๊อปปิ้งกับลูกๆวัยเรียนกันทั้งนั้น เดินกันวิ่งกันให้ว่อนไปหมด ...แล้ว เด็กที่รอคอยก้อหยุดยืนมองตัวเอง ... ._. (ปริบๆๆ...) ... แล้วก้อเรียกแม่เพื่อจะบอกว่า ... "คุณแม่ๆ.... มีแต่เด็กเล็กๆมาซื้อของกะแม่เค้าทั้งนั้นเลยอ่ะ" ประโยคแสนจะธรรมดา ก้อแน่ล่ะ....ในเมื่อเป็นวันธรรมดาที่พวกคุณแม่ไปรับลูกกลับจากโรงเรียนหรือออกมาซื้อของด้วยกันก่อนจะกลับไปทำอาหารเย็นที่บ้าน ... แต่แม่ก้อหัวเราะอย่างขำๆ แล้วโยกหัวเด็กที่รอคอยไปขยี้เล่น เราสองคน แม่-ลูก ทำช่วงเวลาสำคัญหายไปในตอนหนึ่งของชีวิต ในช่วงเวลาที่แม่กับลูกน่าจะได้อยู่ด้วยกันในวันเวลาที่เด็กคนนึงอายุเพียง 10 ขวบ จนกระทั่ง เกือบจะ 20 ... ช่วงเวลานั้นคือการต้องอยู่ห่างไกลกัน กว่าจะรู้ตัว ก้อคือ ตอนนี้ที่เด็กที่รอคอยอายุปูนนี้ แล้วเพิ่งนึกได้ว่า ... มีแต่เด็กเล็กๆมาซื้อของกับแม่เค้าทั้งนั้นเลย .... @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ เมื่อสมัยสาวๆ แม่เป็นสาวเปรี้ยวช่ายย่อย... ตากับยาย มีลูกทั้งหมด 6 คน แม่เป็นคนที่สอง ห่างจากป้าไม่กี่ปีทั้งสองคนก้อเลยเหมือนเป็นทั้งเพื่อนและพี่น้อง ด้วยความที่ยายเป็นคนสวย ลูกสาวทั้ง 4 คนก้อเลยโดดเด่นที่สุดในแถวบ้าน ตั้งแต่ต้นซอยที่ไกลลิบยันท้ายตลาด รู้จักบ้านเรากันหมด ... เด็กที่รอคอยก้อเพิ่งประจักษ์เอาวันงานศพของ ตากับยายนั่นแหละ เค้าว่ากันว่า งานศพน่ะเป็นงานของคนเป็น ถ้าคนมากันเยอะแค่ไหนก้อแสดงว่า รู้จักกับผู้ตายเยอะถึงขนาดนั้น ... แล้วก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย เพราะผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาจนล้นศาลา ต้องลากลับกันไปก่อนก้อมี ... ขนาดว่าสวดกัน 5 วันแท้ๆ... ด้วยความที่เป็นสาวสวย ก้อเลยค่อนข้างจะซ่าส์ คุณนาย จู้จี้ แล้วก้อเป็นคนเสียงดังฟังชัดมาก ยกเว้นเวลาร้องเพลง จะไม่ค่อยได้ยินเสียงเธอเลยเพราะร้องทีไรเสียงยังกะเป็ดทุกที แม่เป็นผู้หญิงที่ทรหด มีน้ำอดน้ำทนมากๆจนน่านับถือ สมัยก่อนนี้เราสองคนแม่ลูก ต้องระหกระเหินกันสองชีวิตเพราะตากับยายไม่ยอมรับพ่อ และย่าก้อไม่ยอมรับแม่ ที่สำคัญ ตอนแม่ตั้งท้องเด็กที่รอคอยนั้นพ่อก้อเดินทางไปขุดทองที่เมืองนอกแล้ว พูดง่ายๆว่าจนกระทั่งคลอดแล้วเด็กที่รอคอยก้อยังไม่เจอหน้าพ่อเลย อีกนานเท่านานกว่าจะได้เจอ และกว่าจะได้รู้จักคำว่าพ่อรวมทั้งเรียนรู้ชีวิตที่มีพ่อด้วย ก้ออยู่ในช่วงอายุปลายๆวัยรุ่นแล้ว แต่แม่ก้อไม่ท้อกับชีวิต ระหกระเหินก้อเอาวะ ... แล้วเธอก้อทำได้อย่างที่คิด ไม่ว่าจะไปไหน ก้อมีคนยื่นมือให้ความช่วยเหลือ ลูกเรอะ? เธอแทบไม่เคยต้องเลี้ยงเลย นอกจากให้นม ให้แล้วก้อจะมีคนอุ้มลูกของเธอไปโดยที่เธอไปทำงานอื่นได้สบาย เจอหน้ากันอีกทีก้อคือตอนที่ลูกร้องหิวนมอีกรอบ กินแล้วก้อหลับ หลับแล้วก้อตื่น แล้วก้อกิน จับลูกอาบน้ำ นอน ... กินนมอีกซักทีช่วงดึก พอเช้ามา ลูกเธอก้อจะอันตรธานหายไปแล้วเพราะโดนอุ้มไป และจะโผล่กลับมาใหม่อีกทีตอนได้เวลากินนม เป็นอย่างนี้แหละกิจวัตรประจำวันของเธอ บ่งบอกให้เห็นได้ชัดเลยว่าลูกเธอ เป็นเด็กใจง่าย ... เอ๊ย!! เข้ากับคนง่าย ใครอุ้มก้อไป คงรู้ว่าจะได้ไปเที่ยว ไม่ค่อยร้องเท่าไหร่นอกจากเวลาไม่สบายเท่านั้นเองที่จะโยเย โดยรวมๆแล้วเธอก้อเลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเลี้ยงลูกเท่าไหร่ ขนาดว่าให้ลูกกินนมแม่อยู่จนจะขวบนะนั่นน่ะ แม่สมัยนี้เห็นปวดกบาลเวลาเลี้ยงลูก ทั้งๆที่ให้นมไม่เท่าไหร่ก้อให้หย่านมแล้ว กลัวเสียทรง... แต่เธอมีความข้องใจอย่างเดียวว่า ทั้งๆที่เธอก้อออกจะสวย สามีก้อหน้าตาไม่ขี้เหร่...เท่าไหร่ แต่ไหง ลูกออกมาแบบนี้หว่า หัวมันเกรี๊ยนเกรียนชอบกลน่ะ แปลกเด็กรึเปล่าหว่า....?? ปกติแล้วมันก้อน่าจะผมขึ้นกันได้แล้วนา ... แต่มันก้อยังหร๋อมแหร๋ม ... แม่ก้อเริ่มไม่มั่นใจ หรือตรูหยิบลูกมาผิดฟะ โชคดี เด็กที่รอคอยไม่ได้คลอดใน ร.พ. แต่แม่ไปฝากท้องไว้กับคลีนิคส่วนตัวของคุณหมอสูติหญิงท่านนึง ซึ่งสมัยก่อนน่ะ ในต่างจังหวัดนั้นคลีนิคส่วนตัวจะอยู่ในระดับดีกว่า ร.พ. รัฐ มากมาย วันนั้นก้อไม่มีใครมาทำคลอดอีก แม่ก้อเลยได้แต่ทำใจว่า หมอหยิบมาให้ไม่ผิดคน แต่หมอขอแลกนะ เอ๊ะ หมายความว่าไง เท่าที่ทราบ มีแม่เด็กคนนึงมาคลอด แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกเลยยกให้หมอเป็นลูกบุญธรรม หมอสงสารก้อเลยรับ แต่ว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้ชาย แล้วหมอก้อชอบเด็กผู้หญิง หมอเลยถามซะง่ายๆเลยว่า "...แลกกันมั้ยคะ?" โชคดี ... แม่ไม่แลก เพราะ บ้าเรอะ... ลูกทั้งคน ใครจะไปแลก เนอะ โชคร้าย ... เด็กที่รอคอย เลยไม่ได้สืบเชื้อสายเป็นหมอของทายาทตระกูลหมอเลย @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ คลอดได้แค่แพล็บเดียวแม่ก้อลี้ภัยจากต่างจังหวัดที่บ้านย่า เข้ามาอยู่กรุงเทพเหมือนเดิมโดยไม่ได้เข้าบ้านตา แม่บอกว่า เด็กที่รอคอยเลี้ยงไม่ค่อยยากเท่าไหร่ ร้องปุ๊บ เอานมยัดปั๊บ ... หลับ... เลี้ยงลูกบังคับจิตใจชะมัด จำไม่ได้ว่ากี่เดือน แม่จึงเอาไปให้ป้าและน้าสาวได้ดูหน้า ช่วงนั้นป้าเริ่มทำงานแล้ว ส่วนน้าสาวสองคนยังเป็นนักศึกษาอยู่ เลยผลัดกันช่วยดูหลาน แม่เลยได้โอกาสไปหางานทำช่วงกลางวันแล้วมารับกลับตอนกลางคืน ส่วนตาไปทำงานนอกบ้านช่วงกลางวันอยู่แล้วก้อเลยไม่รู้ความเคลื่อนไหว ยายเองก้อรู้ล่ะมั้งแต่ทำเฉยๆไม่บอกตาว่า หลานเข้ามาในบ้าน (ยังกะลูกหมาลูกแมวแอบเข้าบ้านเลยแฮะ??? ) @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ แต่ความลับไม่มีในโลก ไม่นานจากนั้นความก้อแตก เพราะมีอยู่วันนึงที่ตากลับบ้านมาไวกว่าปกติ ระหว่างที่ป้า น้าๆและตายายกินข้าวกันอยู่ชั้นล่าง เด็กที่รอคอยก้อร้องอุแว๊ขึ้นมาซะงั้น แต่น้าสาวสองคน หน้าตายมาก ตาถามว่า ...เอะ เสียงเด็กที่ไหนมันร้อง ก้อปฏิเสธสถานเดียวว่า ... อะไร? ไหน? ไม่มี๊!!! แต่สุดท้ายป้าก้อเป็นคนเฉลยปริศนาเอง โดยอุ้มลงมาจากชั้นบน ตาก้อคงสังหรณ์อยู่เหมือนกันแต่ก้อยังอุตส่าห์ถามว่า ... เด็กที่ไหน แต่พอบอกว่าเป็นเด็กที่รอคอย ท่านก้อน้ำตาซึมไป ซักพักก้ออุ้มไปเดินเล่นทั่วซอย เพราะท่านเป็นคนเอ่ยปากไล่แม่ออกจากบ้านไปเอง แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงต่อไป ก้อ... ให้ไปเดากันเอาเอง @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ด้วยความที่แม่มีเด็กที่รอคอยคนเดียวเนื่องจากสุขภาพไม่ค่อยดี เด็กที่รอคอยเลยกลายเป็นลูกคนเดียว และหลานคนแรกของที่บ้านไปโดยปริยาย ชีวิตวัยเด็กก้อนับว่ามีความสุขดี แม้จะเหงาๆไปหน่อย สมัยเด็กๆนั้นเด็กที่รอคอยอยู่แต่ในบ้านเพราะไม่ค่อยถูกปล่อยออกไปเล่นกับเด็กแถวบ้าน มีเพื่อนก้อแค่เป็นลูกของเพื่อนแม่ เลยค่อนข้างเรียบร้อย ไม่ซน แต่ดื้อบรรลัย ขนาดไม่ซน เด็กที่รอคอยยังหาแผลจากวีรกรรมมาได้อย่างน้อยก้อแผลสองแผล เกือบตาบอดและแข้งขาหักมาแล้ว ตอนเล็กๆก้อเลยไม่ค่อยได้เล่นอะไรอีก นอกจาก อ่านหนังสือ ซึ่งแม่ก้อปล่อยให้อ่านโดราเอม่อน คอบร้า ฯลฯ มาตั้งแต่อนุบาลสอง ก้ออ่านได้ดีพอสมควรนะคะ คำว่า แหม อ่านว่า "แฮ๋ม" ก้อถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีทีเดียว กั่กๆๆ @@@@@@@@@@@@@@@@@@ แต่ผมลูกเธอ ก้อยังหร๋อมแหร๋มอยู่ดี ทำเอาเธอกลุ้มใจมาก ช่วงหลังจากนั้นก้อเลยเอาลูกเข้าพิธีโกนผมไฟ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าลูกจะมีผมขึ้นมาบ้าง ปรากฏว่าเธอเองกลับเป็นคนที่ทำขำลูกไม่ไหวตอนโดนโกนหัว ... เพราะ มันเหม่งซะจนไม่เหลือผมซักเส้น หนักก่าอีตอนหร๋อมแหร๋มอีก เลยโดนเรียกไอ้หัวเหม่งอยู่พักนึง ... แม่ที่ไหนเค้าทำยังงี้กะลูกมั่งเนี่ย ห๊ะ ปัจจุบัน คุณจะได้ยินเสียงเธอบ่นทุกเช้า เวลาที่กวาดบ้านว่า ผมเด็กที่รอคอยทำไมมันร่วงเยอะแยะไปหมด บ่นมาหลายปีแล้วเหมือนกัน ... และผมที่อยู่บนหัว ก้อยังไม่มีวี่แววว่าจะบางลงแต่อย่างใด แม้จะพยายามทำทรงที่สไลด์ผมออกให้บางลงแล้วก้อตาม แม้จะเป็นเด็กเงียบๆ ที่ไม่ค่อยจะสุงสิงกับใครนัก แต่ความบ้าก้อมีอยู่ในสายเลือดตั้งแต่วัยเยาว์ พอแม่บอกว่าให้ไปขึ้นเต้นบนเวทีแล้วเด๋วจะได้หนม เด็กที่รอคอยก้อเอากะเค้าด้วย ที่โรงเรียนอนุบาลที่เรียนนั้นไม่มีซักปีที่เด็กที่รอคอยไม่ขึ้นเวทีกะเค้า และที่น่าทึ่งก้อคือ แม่จะอยู่ข้างๆเวทีที่นั่นทุกครั้ง แม้ว่าจะเป็นวันที่แม่ควรจะต้องไปทำงานก้อตาม ปัจจุบันอาจจะเหมือนม้าดีดกระโหลก แต่สมัยก่อนเด็กที่รอคอยก้อรำกะเค้าได้ด้วยนะจะบอกให้ ... ดูซิงามจะตาย โปรดสังเกตความเป็นกบฏตั้งแต่ยังเล็กชาวบ้านรำออกขวา เด็กที่รอคอยล่อซ้าย ... เด่นเป็นสง่า ตราบจนทุกวันนี้ก้อยังทำอะไรไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเค้า เป็นปกติ แต่ก้องดงามนะคะ ท่ากราบไม่เป็นสองรองใคร เสียดาย ลืมสมัครนางสาวไทยทุกปีเลย แล้วช่วงหลังไม่ค่อยว่างแล้วด้วยก้อเลยคิดว่าไม่สมัครดีกว่า เพราะอยากเปิดทางให้สาวๆคนอื่นไปลองดู เพราะถ้าไปเด็กที่รอคอยอาจจะกวาดรางวัลทุกอย่างมาก้อเป็นได้ มันจะไม่งามเอาเพราะคนอื่นอดได้รางวัลกัน (เสียงแม่ดังแว่วๆมาแต่ไกล .... ตุ๊ยๆๆ.... อ่อ เธอ ถุยเบาๆค่ะ สงสัยมีอะไรติดฟัน ) เด็กที่รอคอยจะยังคงอยู่ในโลกของตัวเองอีกนานเท่าไหร่ก้อไม่อาจเดาได้ แต่เชื่อว่า คงนานเท่านานสำหรับแม่ที่ไม่เคยเห็นลูกคนนี้เป็นอะไรอย่างอื่นนอกจากลูกตัวเล็กๆที่เลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ แม้จะเป็นลูกที่ดื้อรั้น หัวแข็ง เล่นกับแม่ได้เหมือนเป็นเพื่อนกันและทะเลาะกะแม่ได้บ่อยกว่าทะเลาะกับเพื่อน เกกมะเหรกเกเร กินเหล้าสูบบุหรี่ นอนดึก ตื่นสาย ไม่ค่อยขยันเรียน เด๋วโผไปประเทศนั้นประเทศนี้ ไม่ค่อยจะมีเวลาอยู่กับแม่ แต่ก้อเป็นลูกของแม่เสมอ และเป็นลูกคนเดียวกันกับเมื่อก่อนที่ขี้โรค ขี้แย เอาแต่ร้องไห้งอแงอ้อนแม่เมื่อไม่รู้จะทำยังไง ไม่สู้คน ขี้ขลาดกลัวคน ไม่กล้าไปไหนตามลำพัง ไม่กล้าเข้ากลุ่มกับใคร เงียบๆอยู่คนเดียวมีเพียงแม่เท่านั้นที่เป็นผู้คุ้มภัยให้ หวังว่า ต่อจากนี้ไปก้อจะได้อยู่กับแม่เสมอ จนกว่าจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว ขอบคุณค่ะแม่ ที่ให้หนูเกิดมา .... รักแม่ที่สุดในโลกเลยล่ะ ....   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2549 21 comments Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2549 5:13:31 น. Counter : 1489 Pageviews. Share Tweet

แฮ็บปี้เบิร์ธเดย์ครับ มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: me2you 9 กุมภาพันธ์ 2549 5:59:51 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ หนิงตามลูกพี่มาอวยพรค่ะ   โดย: กระบุงกระหนุงกระหนิง IP: 219.10.4.140 9 กุมภาพันธ์ 2549 6:06:37 น.

ฮะๆๆๆๆ พี่อ้อนคะ อ่านไปขำไป คุณแม่พี่อ้อนกับพี่อ้อนหน้าตาคล้ายกันมากเลยน่อ (อย่างน้อยก็คล้ายกว่าตู่กับแม่ตู่เย้อ~~~) แล้วหน้าพี่อ้อนตอนเด็ก ๆ กะตอนนี้ก็....... ไม่เปลี่ยนเลยซักติ๊ด!!!!! วันเกิดนะ ตู่ชอบเจอเพื่อนมาถามว่าจะไปเลี้ยงอะไร ตู่ก็ตอบมันได้ทันทีว่า โทษที.. เธอไม่ได้คลอดชั้นมา จะไปเลี้ยงเธอทำไม!!! ไม่รู้สิ ฮะๆๆ ตู่ว่าวันเกิดเป็นวันของครอบครัวนะ ยังไงก็ขอให้พี่อ้อนมีความสุขมาก ๆ กะครอบครัวนะคะ อย่างที่บอก.. ปีนี้อายุครบ 500 แล้ว พยายามต่อไปให้ครบเป็นสาวพันปีอย่างป้าปุ๋ยป้ากบนะคะ ^o^ ขอให้โชคดี เจอหนุ่มหล่อ ๆ รวย ๆ เท่ห์ ๆ นิสัยดี๊ดี ว่าง่าย ๆ เชื่อง ๆ (?) โดยไว แล้วจัดการยัดใส่กระเป๋าส่งมาให้ตู่ด้วยนะ อิอิอิ ^_____^ ปล. ถ้าจะกินเค้กกันก็อย่าลืมกินเผื่อด้วยปอนด์นึงนะ ขอวานิลลาค่ะ (ยังคงยืนยันว่า)ไม่ชอบช็อคโกแล็ต   โดย: too IP: 130.88.164.77 9 กุมภาพันธ์ 2549 8:40:53 น.

สุขสันต์วันเกิด happy happy นะครับ   โดย: เชสเตอร์ 9 กุมภาพันธ์ 2549 8:53:58 น.

สุขสันต์วันเกิด อย่าลืมทำอะไรดีๆ เป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองนะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2549 9:55:33 น.

ดีใจทันแฮปปี้เบิร์ธเดย์อ้อนเมื่อคืน ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ อ้อนกะแม่หน้าตาคล้ายกันมากๆจริงๆด้วยแฮะ ชอบรูปตอนเด็กๆของอ้อนจัง เก็บได้ดีมากๆเลย ของกบไม่เหลือเลยสักรูป แหะ แหะ   โดย: froggie IP: 125.24.80.141 9 กุมภาพันธ์ 2549 11:08:13 น.

เหมือนคุณแม่มากๆเลยค่ะ คุณอ้อน คุณแม่อย่างสวย เก็บรูปได้เยอะมากๆ มุ๋มเอง เอ่อ รูปมันไปหมดฟระ แหม แบบว่าไม่ค่อยเก็บ ป่าป๋ากับหม่าม๊าก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเล้ยย แอบอิจฉานิดๆ แต่ตอนเด็กๆ มุ๋มผมเยอะมากๆๆๆเลยค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้สาวสะพรั่งเนื้อหอมในปีนี้นะคะ (ปีหน้าไม่เกี่ยว อ้าว55555) มีความสุขมากๆๆทั้งครอบครัวนะคะ เอาคุ้กกี้ที่เซฟไว้ตั้งกะปีใหม่มาฝาก( ป่านนี้ยังไม่เน่าฮ่ะ)   โดย: Fruit_tea 9 กุมภาพันธ์ 2549 12:12:48 น.

แฮปปี้เบิ๊ดเดย์ทู้ยู แฮปปี้เบิ๊ดเดย์ทู้ยู แฮปปี้เบิ๊ดเดย์ แฮปปี้เบิ๊ดเดย์ แฮปปี้เบิ๊ดเดย์ทู้ยู ขอให้รวย (จะได้แบ่งพี่ใช้) พูดน้อยกว่านี้หน่อย ต่อยไม่ต้องหนักขนาดนี้ก็ได้ (เอ๊ะ นั่นมันคำอวยพรหรือเปล่านั่น ฮ่า) เอาใหม่ๆ กระแอม แฮ่ม แฮ่ม ขอจงเปี่ยมไปด้วยความสุขสงบเย็นรื่นในจิตใจ ด้วยว่าความสุขอันเกิดจากปัจจัยกระทบรอบข้างอื่นนั้นไม่เที่ยงแท้เท่ากับความสุขสงบพึงพอใจในตนเองที่มาจากภายใน ขอให้จงมองเห็นคุณค่าในสิ่งดีงามที่อ้อนมีอยู่มากมายในตนเอง และนำมันออกมา อย่าปล่อยให้มันหลบมุมเสียได้ อย่าให้ใครทำให้อ้อนยอมผลักมันเข้าไปหลบมุมหรือหลงลืมสิ่งดีงามเหล่านั้น ขอจงเติบโตขึ้นอย่างมั่นคง ไม่ไหวเอน คนแข็งนอกอ่อนในนั้น มีข้อเสียที่อารมณ์อ่อนไหว แต่นั่นก็เป็นข้อดี ขอให้นำข้อดีนั้นมาใช้ให้เกิดผล ไหนว่าจะเขียนนิยายไงวะ!?! เริ่มได้แล้วเว้ย!!!   โดย: ปป-เอ๊ะ เหมือนด่าๆ ไงไม่รู้ ลืมตัวๆ ชอบด่ามากกว่าอวยพร ฮ่าๆ IP: 203.154.148.50 9 กุมภาพันธ์ 2549 12:17:58 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่อ้อน ขอให้มีฟามสุขมาก ๆ เน้อ คิดอะไรก็สมหวังนะคะ ว่าแต่ ของขวัญตามสัญญาเลยพี่ อิอิ //s37.yousendit.com/d.aspx?id=3VJ3T8Q6J6BAA3KG7QSX0HH49T   โดย: runechan 9 กุมภาพันธ์ 2549 12:44:02 น.

Happy Birthday นะคะ สุขี สุขี เด้อ   โดย: asita 9 กุมภาพันธ์ 2549 14:04:44 น.

อ้อนนนนนนนนนนนนนน้อยที่รอคอย สุขสันต์วันเกิดจ้ะ ขอให้มีความสุขมากๆ นะ แหม อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย คุณแม่อ้อนเก่งจริงๆ อ้อ คุณลูกก็เก่งนะ เห็นรูปถ่ายคุณแม่อ้อนแล้ว โห มิน่าอ้อนสวยเหมือนใคร เหมือนคุณแม่นี่เองงงง แต่อ่านคอบบร้ามาตั้งแต่เด็กเลยเรอะ มิน่าสาวสวยถึงได้บู๊น่าดู << แต่ปีนี้ก้ออายุเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย (แม้หน้าจะเด็กตลอดกาล ฮิฮิ้วววววว!! ) ทำให้รู้สึกเหงาๆเหมือนกันเพราะจิตใจมันโตตามตัวและอายุไม่เคยทัน เด็กที่รอคอยเป็นโรคชนิดนึงเหมือนกัน คือ หลุดอยู่ในโลกๆนึงที่สร้างขึ้นมาเองตั้งแต่อายุ 17-18 และอาศัยอยู่ในโลกนั้นมาตลอดนับจนบัดนี้ >> เหมือนน้อยเด๊ะเลยอ้อน เวลาเซ็งๆ กับโลกข้างนอก ก็ต้องแว๊บกลับมาโลกนี้ของตัวเองทุกที   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.23 9 กุมภาพันธ์ 2549 14:28:30 น.

สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะอ้อน Happy Birthday!!! มีความสุขมากๆ ดีใจจังที่ยังเข้ามาทันวันนี้ คุณแม่อ้อนสวยมากๆๆๆ อยากเห็นอ้อนที่น้อยบอกว่าสวยเหมือนแม่จังเล้ย อ่านไดน้อยๆ แล้วสนุกมาก ปนเศร้าเล็กๆ ไปด้วย ชีวิตก็งี้เนาะ (ปล.อยากเขียนได้สนุกงี้มั่งจัง )   โดย: วีวี่ IP: 58.147.100.96 9 กุมภาพันธ์ 2549 20:05:31 น.

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยคนนะคะ คุณอ้อน ขอให้คุณอ้อนมีความสุขกับครอบครัวมากๆนะคะ ชอบทุกเรื่องที่คุณอ้อนเขียนเลยค่ะ   โดย: Orange_n_Origin IP: 61.91.170.25 10 กุมภาพันธ์ 2549 20:44:36 น.

HBD ย้อนหลังค่าพี่อ้อน มีความสุขมากๆเน้อ   โดย: bowbow IP: 58.136.70.128 10 กุมภาพันธ์ 2549 22:10:23 น.

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอวยพรวันเกิดค่ะ รวมทั้งคุณ เชสเตอร์ที่อุตส่าห์เอาภาพพร้อมเพลงน่ารักๆมาแปะให้ แต่ว่า เพลงมันเล่นวนกลบเสียงเพลงที่เด็กที่รอคอยแปะไว้อยูก่อนแล้วหมดเลย เมล์ไปปรึกษาบล๊อคแกงค์แล้วเค้าก้อบอกว่าเค้าช่วยไม่ได้ นอกเสียจากว่าจะลบข้อความออก ก้อเลย ต้องจำใจลบออก เสียดายมากเลย ... ขอโทษด้วยนะคะ แล้วก้อขอบคุณมากเลย ไม่รู้ว่าคุณจะแวะเข้ามาอีกมั้ย แต่ถ้าเข้ามาแล้วเห็นว่าข้อคามคุณไม่มี ก้อเนื่องมาจากเหตุนี้ล่ะค่ะ แต่ขอบคุณมากจริงๆนะ โบ๋โบ๊ <<< ขอบคุณค่า ไม่ค่อยเจอโบ่โบ๊เลยนะหมู่นี้ งานหนังสืองวดนี้ว่างมั้ยล่ะเนี่ย เผื่อได้เจอกัน คุณ Orange_n_Origin <<< ขอบคุณค่าสำหรับคำอวยพร จำได้ลางๆว่าคุณถามอะไรไว้เกี่ยวกะเรื่อง Lady Oscar The Movie ไม่ทราบว่าได้ความคืบหน้าจากคุณ Summer Triangle มั่งมั้ยคะ พอดีว่าเราว่าจะกลับไปงานหนังสือที่เมืองไทยงวดนี้ ถ้ายังไง เมล์มาบอกที่อยู่คุณก้อได้นะเราจะไร๊ท์แล้วส่งไปให้ค่ะ แต่มันไม่มีซับนะคะ เป็นเสียงภ.อังกฤษล้วนๆ แต่รับรองว่าดูไม่ยากค่ะ ยังไงก้อติดต่อกลับมาด้วยนะคะ วี่ <<< กรี๊ดดดดดด วี่อยากเจออ้อน วี่ก้อต้องมาพบอ้อนน่ะสิจ๊ะ คริๆๆๆ มามะ มาเลย โอมจงมาซะดีๆ ขอบคุณมากค่าที่มาอวยพร (ป.ล. วี่เขียนไม่เก่งเรอะ ... วี่ โกหก ตายตกนรกนะ ) น้อย <<< ขอบคุณน้อยหลายๆที่ช่วยโฆษณาชวนเชื่อ รู้สึกจะได้ผลเต็มพิกัดด้วยเพราะมีคนหลงเชื่อเพียบ อ้อนดีใจมากเลยน้อย ฮ่าๆๆ ไว้อ้อนจะตามไปแจกอ้อมกอดอันน่าสะพรึงกลัวให้แก่น้อยเมื่อเจอกันที่เมืองไทยจ้ะ ส่วนเรื่องคอบร้านั้น ไม่ทราบเหมือนกันว่าแม่ไปได้จากที่ใดมา ... จะว่าบู๊เพราะการ์ตูนก้อไม่น่าจะใช่เพราะตอนเด็กๆแสนจะสะเงาะสะแงะ ไม่สู้คนเลย เพิ่งจะมาตอนโตนี่เองที่มือไว ติงส์ก้อไว... เข้าใจว่าแม่คงจะจัดเรทการอ่านการ์ตูนให้ลูกไม่เป็น เพราะไม่ค่อยอ่านการ์ตูน แต่ก้อดี เพราะอ้อนก้อทะลวงพวกการ์ตูนติดเรทได้ตั้งกะอายุยังไม่บรรลุ ... เอ้อ ...บรรลุนิติภาวะนะ ไม่ใช่บรรลุอย่างอื่น ยังไงเราก้อคงต้องอยู่ในโลกนั้นเป็นเพื่อนกันสองคนละล่ะน้อย ... อ้อนคงไม่ออกไปไหนแล้วล่ะ คุณ asita <<< แต๊งกิ๊วมากมายค่า หนุงหนิง <<< ขอบคุณสำหรับของขวัญค่า พี่โหลดไปน้ำตาทะลักไป หนึ่งคือ ดีใจ อีกหนึ่งคือ ... ชาตินี้ กรูจะโหลดได้สำเร็จมั้ยเนี่ย ฮืออออ พี่ปุ๋ย <<< คนแก่... เอ้อ .... ผู้ใหญ่ด่า นู๋ถือว่า ท่านให้พรค่ะ พรดีๆที่พี่ปุ๋ยให้มา อ้อนน้อมรับใส่ใจทุกประการเพราะรู้อยู่แก่ใจดีว่า มันเต็มไปด้วยความอบอุ่น ห่วงใย และความปรารถนาดี โดยไม่มี หอ มาให้ ... เอ๊ะ พี่เป็นคนผวนเก่งเปล่าอ่ะ อ้อนลืมถาม หวังว่าคงจะไม่ แต่ถ้าใช่... อุ๊ยตาย ... ถือซะว่าไอ้พวกเซ็กซ์เสื่อมมันบ่นลมๆแล้งๆละกันนะพี่ปุ๋ยนะ ก้อเนี่ย เลยเป็นเหตุผลนึงที่ยังเขียนนิยายไม่ได้ซ๊ากกกก ที มันเสื่อมอยู่ไม่ยอมหาย ไม่รู้จะรักษายังไงดี กลุ้มใจนะเนี๊ยยยย คุณมุ๋ม <<< ขอบคุณค่า คุ๊กกี้สีน่ากินชะมัด... อ้อนก้อไม่ได้อยู่กะพ่อหรือแม่นานนักหรอกค่ะ หลังจากอ้อนเข้า ป. 1 ได้แป๊บเดียวแม่ก้อไปเมืองนอกเหมือนกัน กว่าจะกลับมา อ้อนก้อเข้า ป. 4 แล้ว พอ ป.5 ก้อเจอพ่อ เรียนจบแล้วก้อมาต่อ ป. 6 ที่นี่... จากแม่ไปอีกหลายปีจนจะเข้ามหาลัยแล้ว บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอ้อนมี หรือไม่มีกันแน่ เหมือนมีแต่ไม่มี เหมือนไม่มี แต่ทำเป็นมีก้อได้ ชีวิตอ้อนน่ะ เหนื่อยน๊า... สงสัยเจ้ากรรมนายเวรอ้อนแรงจริงๆน่ะค่ะ ไม่เอาดีก่า ... ขอบคุณคุณมุ๋มมากค่ะสำหรับคำอวยพร อ้อนจะพยายามบานสะพรั่งเป็นผู้หญิงบานฉ่ำให้ได้ค่ะ กบ <<< อ้อนก้อดีใจที่กบแฮ๊ปปี้เบิร์ดเดย์ให้คืนนั้นเลย ฮิๆๆ ขอบคณอีกครั้งนะจ๊ะ ยังมีรูปเหลือๆอีกนิดหน่อย โชคดีที่สมัยก่อนนี้คนถ่ายเอาไว้ให้ ลำพังแม่อ้อนคงไม่มีกำลังพอเพราะทั้งไม่มีเวลาและเงินด้วยล่ะ ไว้จะเอาอีกล็อตมาลง แต่... เนื่องในโอกาสไรดีอ่ะ คุณ สาวไกด์ใจซื่อ <<< ขอบคุณมากค่า คุณ...เฮ้ยยย นี่คุณเชสเตอร์นี่นา<<< แล้วคนที่เด็กที่รอคอย ลบเมนท์เค้าไป ...คือ ใครกันล่ะเนี่ย แต่เอาเถอะนะ ขอบคุณมากค่ะที่มาร่วมอวยพร ... เอ แล้วคนนั้นที่ลบของเค้าไป เค้าชื่ออะไรกันน้า.... ตู่ <<< ฮ่าๆๆ อ้อนก้อว่าหน้าอ้อนไม่เปลี่ยนเท่าไหร่เหมือนกัน เมื่อก่อนนี้อ้อนไว้ผมม้ามาตลอดเลยด้วย เพิ่งจะมาเปิดหน้าปากเอาตอนอายุ 23-24 นี่เองเพราะขี้เกียจเสียเงินเข้าร้านตัดผมก้อเลยปล่อยมันยาวไปยังงั้นเลย แรกๆก้อทรมานแทบแย่ เกิดมาไม่เคยต้องติดกิ๊บให้วุ่นวาย แต่หลังๆตู่จะพบว่า หัวอ้อนมีแต่กิ๊บ ถ้าสังเกตดีๆ แต่จะมีกิ๊บไม่กี่ชนิดหรอกนะที่เอาหัวอ้อนอยู่ .... แต่ตู่คะ อ้อนจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะคะว่า ถ้ามี หนุ่มอย่างที่ตู่พรรณามาล่ะก้อ อ้อน.... ไม่ให้ตู่หรอกค่ะ อ้อนเก็บไว้เองแน่นอน!! ป.ล. ตกลงแม่สั่งเค้ก แบล๊คฟอเรสต์ จากร้านเค้กดัทช์ มาให้ล่ะ หย่อยๆๆ คุณ me2you <<< ขอบคุณค่า อุตส่าห์ได้เป็นท่านแรกที่ได้อวยพรเลย ขอบคุณนะคะ   โดย: เด็กที่รอคอยสวยขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วจ้า!! IP: 203.164.179.89 11 กุมภาพันธ์ 2549 2:40:39 น.

ขอให้แฮป(ฝ)ปี้เยอะๆ สมหวังซะทีมีแฟนซักคน(สองคน) ป.ล. แค่เลื่อนลงมาเจอรูปแรก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแม่ใคร โห...เคาะคางกันออกมาซะขนาดนั้น   โดย: เพิ่งมีรมณ์เม้นท์ว่ะ IP: 58.10.95.142 11 กุมภาพันธ์ 2549 2:45:59 น.

แย่แย้ว...ผมตื่นสายครับเลยมาไม่ทัน(อูยแสบสีข้าง) Happy Belated Birthday ครับ :) แต่ไม่อยากเชื่อเลยว่ารูปที่ จขบ เอามาลงเนี่ย เป็นซีนและก็แอคชั่นคล้ายๆกับรูปตอนเด็กๆของผมเลย สงสัยแฟชั่นสมัยโน้นจะฮิตอะไรคล้ายๆกัน... เอ รึผมจะเป็นเด็กชายที่เกือบโดนแลกคนนั้น O_o?   โดย: เซียวเปียกลี้ 14 กุมภาพันธ์ 2549 1:21:34 น.

ตกลงโหลดได้ยังพี่ ถ้าไม่ได้หนิงจาได้แตก file ก่อนค่อยส่ง (ตอนนั้นอารมณ์ขี้เกียจมักง่าย 5555+)   โดย: runechan IP: 69.48.114.34 14 กุมภาพันธ์ 2549 15:00:47 น.

เอริมาช้าไปหน่อย แต่ก็ขออวยพรให้คุณเด็กที่รอคอยมีความสุขมากๆนะคะ ขอให้มีจิตใจที่สดใส เบิกบานอยู่ได้กับทุกวันของชีวิต ค่ะ / / เราคงอายุพอๆกันล่ะเนาะ / /   โดย: เอริ...จัง IP: 24.63.175.159 28 กุมภาพันธ์ 2549 13:36:57 น.

มีภาพเก่าๆเก็บไว้ด้วยหรอดีจังเลย เรามีไม่กี่ภาพอีก มีอยู่ภาพนึงเก่าแล้วแม่เราใส่กระโปรง สูง มากเลยแหละ (สมัยนั้นเขาใส่กระโปรงสูงๆกันหรอ)   โดย: ขจรศักดิ์ IP: 222.123.190.18 9 ตุลาคม 2553 3:55:28 น.

โห คุณขจรศักดิ์ มายังไงเนี่ย เหมือนหลงทางมาเม้นต์เลย ส่วนใหญ่ภาพก้อยังอยู่นะ แต่ไม่ค่อยมีมากมายอ่ะเพราะเมื่อก่อนนี้ถ่ายรูปล้างรูปมันหลายตังค์ แต่สมัยนั้นแม่เราก้อนุ่งฮ๊อตแพ๊นท์แล้วเรียบร้อย กระโปรงสารพัดที่ว่ามาเราเองยังไม่เคยได้ใส่ สู้แม่ไม่ได้เลยนะ   โดย: เด็กที่รอคอย 7 มกราคม 2554 18:50:25 น.