เล่าเรื่องเมื่อขึ้นเขา-ขึ้นดอย(อช.แจ้ซ้อน)

เช้าวันต่อมา โบกมือลาที่พัก โดยทิ้งไว้เพียงธูปไหม้ๆ ปักเด่อยู่
ที่สนามข้างบ้าน ใครเข้าพักต่อ คงจาแปลกใจมิใช่น้อย

ใกล้ๆ บ่ายสองโมง เจ้ากรมแผนที่ฯ (พี่ชายเค้าเอง)ได้สำรวจหา
เส้นทางลัดจากเชียงใหม่ไปยังอช.แจ้ซ้อนลำปาง เรียบร้อยแล้ว
ท า ง ลั ด ระยะทางประมาณ 60 กว่าโล เจ๋ง!! ไม่ถึงชั่วโมงก้อ
ได้อาบน้ำพุร้อนแล้วสิเนี่ย

เมื่อมาถึงเส้นทางดังกล่าว แม่จ้าวววววว... จุดเริ่มต้นเป็นทางชัน
ตรงแหน่วขึ้นไปที่ 75 องศา ร้องซี้ดดดดด!! กันทั้งคันรถ
ทุกคน “เอาๆๆ เย้ๆๆๆ วิดวิ้วววว ตื่นเต้นๆๆๆ ขึ้นเขาของเจงแร้ว วู้ๆๆๆๆๆ!!”
(อีกเดี๋ยวเหอะพวกเมิง)

พอผ่านตรงนั้นไปได้ปั๊บ..
โล่งอก!!แต่.............................อึ้ง!!!
ถนนข้างหน้าเป็นทางโค้ง คดเคี้ยว ว้าววว!! เลิศมากกกค่ะ

เวลาผ่านพ้นไประยะหนึ่ง เป็นถนนขึ้นเขาตลอดทางลาดชัน
ยิ่งขับยิ่งชัน ถนนแคบลง ทางโค้งก้อแคบลง กลายเป็นโค้งหักศอก
ตลอดทาง หักขวาปุ๊บ ก้อหักซ้ายกลับปั๊บ เลาะไหล่เขาทั้งนั้นเรยย..
เอ....ชักไม่ค่อยดี ขับต่อไปเรื่อยๆ ทำมายมันนานนักว๊ะ
ดูหลักกิโล เพิ่งผ่านไปไม่ถึง 10 กิโล แต่นานโค่ดดด
ไม่มีรถตามหลัง และรถสวนทางมาซักคัน
มันยังไงกันว๊ะเนี่ยทริปนี้ วันแรก – กัวผี วันนี้ – กัวหลง
พรุ่งนี้จากัวอาไรอีกง่า

อ้า เจอแว้วว ชาวบ้านอยู่ริมทาง ก้มๆ เงยๆ เก็บไรอยู่ จอดถามเรยย
“พี่คะ ทางนี้ไปอช.แจ้ซ้อน ใช่ป่าวคะอีกไกลรึป่าว”
“ช่ายจ้า ไปตามทาง ไม่ต้องเลี้ยวไหนเลย อีกราวๆ 60 กิโล”
“ทางชันอย่างงี้ตลอดป่าวคะ”
“ก็ขึ้นไปถึงยอดเขาเลย แล้วจากนั้นเป็นทางลงเขาตลอด”
“เจี๊ยกกกก!!!”

เคยไปแม่ฮ่องสอน วิ่งทางแม่สอด-แม่สะเรียง-ปางอุ๋ง-ปาย-เชียงใหม่
โค้งเยอะก็จริง แต่ถนนไม่แคบเยี่ยงนี้ ไม่ชันอย่างนี้ และโค้งก็ไม่
หักศอกเท่าเน้ (อ้อ!! ปางอุ๋งอ่ะแคบและชัน) 7 พับ 7 ศอก ที่สะเมิง
ก็ไปมาแย้ว

แต่ทางที่เราไปเนี้ยมันสุดๆ แล้ว (เปลี่ยวด้วย) ถ้าเป็นรถ 4WD มันจะหนืด
ขึ้นไปเรื่อยๆ ชิมิ แต่นี่ต้องใช้เหยียบคันเร่งส่งขึ้นไป แรกๆ ก้อมันส์ดี

จนกระทั่ง...
เจอรถสวนทางมา ขณะโค้งหักศอก และต่างกินเลนส์กัน หักหลบแบบ
เส้นยาแดง เท่านั้นแหละ เราจึงต้องจัดระเบียบกันใหม่ต่างคน
ต่างมีหน้าที่ของตัวเองดังต่อไปนี้

1.แฟนเรามีหน้าที่ขับและมองเส้นขอบถนน เนื่องจากถนนแคบมาก
และลดเลี้ยวตลอดเส้นทาง หากมัวแต่มองหารถสวนทาง จากที่ไกลๆ
ก็อาจจะตกเขาได้ และมือคนขับต้องสาวพวงมาลัย กลับไปกลับมาตลอด ดังนั้นลำดับต่อไป

2.เราจึงต้องช่วยมองรถที่สวนทางมา และกดแตรช่วงเข้าโค้ง
ภูเขาบังสายตา รถสวนกันจะมองไม่เห็นกัน ก็กดแตรตลอดแหละ
เพราะถนนไม่มีทางตรงเลยฟร่ะ มันไม่ง่ายเลยน๊า เพราะมือคนขับสาว
พวงมาลัยรถกลับไปกลับมา เราต้องหาจังหวะจิ้มจากบนมั่ง ล่างมั่ง
เหลือรับประทาน!!

3.พี่ชายคอยดูแผนที่และหลักกิโล เพราะว่ากัวจาหลงทาง 60 กิโล
แต่ขึ้นเขาตลอด ตะกี๊ใครว่า ชั่วโมงเดียวถึง(ว๊ะ) พระอาทิตย์ตกแหล่ว

4.แฟนพี่ชายมีหน้าที่หาสัญญานโทรศัพท์มือถือ เนื่องจากจิตตก ว่า
ที่พักอช.แจ้ซ้อนจะยกห้องเราให้คนอื่นไปอีก แล้วยกห้องผีสิงให้เรา
เหมือนที่ดอยอินทนนท์ (-_-.)

5.ใครว่าคุณแม่จาได้นั่งสบายๆ ค๊า แกนั่งสวดมนต์ไปตลอดทางเลยล่ะ
ทำให้ผู้โดยสารทั้งรถ จิตตกกว่าเดิ๊ม!!

พี่ชายเราว่า “ปล่อยแม่เค้าสวดเหอะ เพราะกรุอ่ะ สวดตั้งแต่เห็น
ทางขึ้นแร้วววว กรุเอะใจตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมมันถึงได้ชันนักว๊ะ”

แต่สุดท้ายเราก้อมาถึงอช.แจ้ซ้อน ห้าโมงกว่าเกือบหกโมงเย็นค่ะ
60 กว่ากิโล แต่ขับรถกัน 3 ชม.กว่า เกือบ 4 ชม. (-_-.)
ตรงปากทางเข้า-ออก อช.แจ้ซ้อน มีป้ายชี้บอกทางที่เรามากันด้วยนะว่า
"ทางลัดไปเชียงใหม่ ลาดยางตลอดเส้นทาง"
แน๊!! บอกแต่ว่าลาดยาง ทามมายม่ะบอกว่า "ลาดชัน"

Create Date : 03 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 28 ตุลาคม 2552 10:12:50 น.
Counter : 835 Pageviews.
Share Tweet