นกยูงไทย ลำตัวสีเขียว ขนบนหัวเป็นกระจุกชี้ขึ้น



นกยูง หรือ ที่เรียกว่า "บุหรง" บุหรง จะแปลว่า นก หรือ นกยูงก็ได้ เราจะพบคำนี้บ่อย ๆ ในวรรณคดีไทย
นกยูงชนิดนี้จะมีขนาดลำตัวยาว 120-210 เซนติเมตร มีขายาวสมส่วนทั้งเพศผู้และเพศเมียมีหงอน
เป็นเส้นขน สีเขียวเหลือบชี้ตรงอยู่บนหัว





https://th.wikipedia.org/wiki/
นกยูงไทย



แตกต่างกับ นกยูงอินเดีย ที่จะมีหงอนเป็นรูปพัดบนหัวและที่คอเป็นขนสั้น ๆ เหลือบเขียวแกมน้ำเงิน
ส่วนหน้าของนกยูงไทย ทั้งสองข้างจะมีสีฟ้า ดำ และเหลือง ขนคอ ขนหน้าอก และส่วนบนของหลัง
เป็นขนที่มีปลายขนป้าน กลม ตรงกลางขนเหลือบสีน้ำเงินแก่ล้อมรอบด้วยสีเขียว และสีทองแดง
ตรงขอบขนปีก มีขอบสีเหลือบเขียวแกมดำ มองดูคล้าย ๆ กับเกล็ดปลา หลังเป็นขนสีเหลือบเขียว
ตรงกลางแล้ว กลายเป็นสีทองแดงแกมดำ





แววมยุรา



นกยูงไทย เพศผู้ จะมีแพนขนปิดหางยาวหลายเส้น ที่ปลายแพนขนปิดหางนี้ มีดอกดวง ที่เรียกว่า
"แววมยุรา" ซึ่งตรงกลางดวง เป็นสีน้ำเงินแกมดำ อยู่ในพื้นวงกลมเหลือบเขียว ล้อมรอบด้วยลายเป็นวง
รูปไข่สีทองแดง เวลานกยูงรำแพนจึงเปรียบเหมือนพัดขนาดใหญ่ ที่มีสีสันงดงาม

ส่วนนกยูงไทยเพศเมีย จะแตกต่างจากเพศผู้ คือมีขนาดร่างกายเล็กกว่า สีขนสดใสน้อยกว่า และมีเดือยสั้นกว่า
เดือยของเพศผู้มาก นอกจากนั้นบริเวณขนต่าง ๆ ของเพศเมียมักมีสีน้ำตาลดำ หรือ สีน้ำตาลแดงแทรกเป็นคลื่น
จึงมองเห็นเป็นลายคลื่นทั่วทั้งลำตัว





https://www.thaibirdboard.com/board/index.php?topic=252.15
นกยูงไทยเพศผู้กำลังรำแพนหางอวดสาว ๆ



สำหรับประเทศไทย นกยูงไทย แบ่งออกเป็น 3 สายพันธุ์ชนิดย่อย (sub species) คือ
1. สายพันธุ์พม่า (Burmese green peafowl) P.m. imperator มีถิ่นกระจายพันธุ์ในภาคตะวันออกเฉียงใต้
ของแคว้นอัสสัม ประเทศอินเดีย และ ในประเทศ พม่า และ ไทย

2. สายพันธุ์อินโดจีน (Indo-chinese green peafowl) P.m. muticus มีถิ่นกระจายพันธุ์ในแคว้นอัสสัมของ
อินเดีย มณฑลยูนนานของจีน พม่า ลาว เวียตนาม กัมพูชา และ เหนือบริเวณคอคอดกระของไทย

3. สายพันธุ์ชวา (Javanese green peafowl) P.m. muticus มีถิ่นกระจายตั้งแต่ใต้คอคอดกระของไทย
จนถึงคาบสมุทรมาลายู และ หมู่เกาะชวา แต่ไม่ปรากฏพบในสุมาตรา และ บอร์เนียว









นกยูงอินเดีย

หน้าตาของนกยูงอินเดีย มีลักษณะคล้ายกับนกยูงไทย แต่จะต่างกันตรงที่ขนบนหัวนกยูงไทยจะมีลักษณะเป็นจุก
แต่นกยูงอินเดียจะแผ่ออกเหมือนพัด และสีของขนของนกยูงไทยจะมีสีเขียวใบไม้ แต่ของนกยูงอินเดีย
จะเป็นสีน้ำเงินและมีสีขาวที่จมูกจนถึงขอบตาด้านบนนัยน์ตา


อาศัยอยู่ในป่าดงดิบทึบ อยู่กันเป็นฝูง พบได้ในอินเดียและศรีลังกา โดยตัวผู้จะชอบทำลานเอาไว้เพื่อรำแพนหาง
มันจะรักษาความสะอาดลานของมันไว้อย่างดี นกยูงเป็นนกที่สายตาไวมากและระวังตัวมาก นอกจากนี้
ยังบินเก่งและชอบนอนในที่สูง ดังนั้น การจะเข้าใกล้ตัวมันได้จึงเป็นเรื่องที่ยากมาก
เพราะมันจะบินหนีก่อนที่เราจะเข้าใกล้





https://www.siamphoenix.com/2008/htdocs
นกยูงอินเดีย ตัวสีน้ำเงิน ขนบนหัวจะแผ่ออกเหมือนพัด



อุปนิสัยของนกยูง

นกยูงจะออกหากินตามหาดทรายและสันทรายริมลำธาร ในตอนเช้าตรู่จนกระทั่งถึงตอนบ่าย
กินทั้งเมล็ดพืชและสัตว์เล็ก ๆ แล้วจึงบินกลับมาเกาะนอนอยู่บนยอดไม้สูง ปกติอยู่เป็นฝูงเล็ก ๆ 2-6 ตัว
ยกเว้นในบางบริเวณ เช่น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี พบนกยูงอยู่รวมกันเป็นฝูงถึง 10 ตัว


สัญชาตญาณระวังภัยของนกยูง

นกยูงทั้งตัวผู้และตัวเมียมักระวังและรักษาหางเป็นอย่าดี ขณะที่เดินข้ามน้ำ มันจะยกหางขึ้นสูงให้พ้นน้ำ
ถ้าเป็นนกยูงตัวผู้ ที่มีแพนขนปิดหางยาวมาก ๆ ระหว่างเดินบนหาด ก็จะยกแพนหางให้พ้นจากพื้นเช่นกัน
ยกเว้นระหว่างที่เดินช้า ๆ หรือหยุดยืน จึงปล่อยขนหางให้ลู่ลงกับพื้น





https://pet.kapook.com/view24612.html
นกยูงอินเดีย



นกยูง เป็นสัตว์ที่มีสัญชาตญาณระวังภัยสูง มักหวาดระแวงและสงสัยกับสิ่งผิดปกติเสมอ เช่น เสียงปืน
เสียงไม้หัก ไม้ล้มดัง นกยูงจะส่งเสียงร้อง และ การส่งเสียงร้องบนกิ่งไม้ที่จับคอนนอน ในเวลาเช้าตรู่และ
ตอนใกล้ค่ำ เป็นการเปิดเผยที่ซ่อนให้ศัตรูผู้ล่าเห็นตัวได้โดยง่าย เป็นสาเหตุหนึ่งที่นกยูงถูกล่า
โดยพรานและศัตรูธรรมชาติ

ฤดูผสมพันธุ์ของนกยูง อยู่ในระหว่างเดือนพฤศจิกายน - เดือนเมษายน ขนคลุมโคนหางของนกตัวผู้
จะเจริญเต็มที่ในเดือนตุลาคม และจะผลัดขนนี้ในเดือนกุมภาพันธ์

เมื่อสิ้นฤดูผสมพันธุ์ ในราวเดือน มีนาคม แพนขนปิดหางของนกยูงตัวผู้ ที่ยาวและสวยงาม จะเริ่มหลุดร่วงลง
ตามพื้นป่าและหาดทรายที่มันเดินหากิน แต่จะพบมากที่สุด ตามใต้ต้นไม้ที่นกยูงจับคอนนอน แพนขนปิดหางนี้
จะหลุดร่วงลงเรื่อย ๆ จนหมด ราวต้นเดือนเมษายน ซึ่งระยะนี้ ลักษณะความแตกต่าง ระหว่าง ตัวผู้และตัวเมีย
แทบจะมองแยกกันไม่ออกเลย





https://elephantreintroduction.blogspot.com/2009_04_01_archive.html
นกยูงกำลังฟักไข่จำนวน 5 ฟอง ในป่าซับลังกา



นกยูง ทำรังบนพื้นดินตามที่โล่งหรือตามซุ้มกอพืช ในกอต้นกกหรือต้นอ้อริมลำธาร อาจมีหญ้าหรือใบไม้แห้ง
มารองรัง วางไข่ครั้งละ 3-6 ฟอง เริ่มฟักไข่หลังจากออกไข่ฟองสุดท้ายแล้ว โดยใช้เวลาฟักทั้งสิ้น 26-28 วัน
ลูกนกแรกเกิดมีขนอุยคลุมทั่วตัว สามารถยืนและเดินตามแม่ไปหาอาหารได้ทันทีที่ขนแห้ง
โดยลูกนกจะตามแม่ไปหากินไม่น้อยกว่า 6 เดือน จากนั้นจึงหากินตามลำพัง





https://www.panyathai.or.th/wiki/index.php
แม่นกยูงไทยและลูก



ที่อยู่อาศัยและเขตแพร่กระจายของนกยูง

นกยูง ชอบอาศัยอยู่ในป่าดิบแล้งและป่าผลัดใบผสม ตามริมลำธารในป่า มีเขตแพร่กระจายจากทางเหนือของ
ประเทศอินเดียไปทางทิศตะวันออก ผ่านพม่า ตอนใต้ของประเทศจีนไทย ลาว เวียดนาม กัมพูชา มาเลเซียและชวา


สถานภาพของนกยูงในปัจจุบัน

นกยูง เคยมีชุกชุมทั่วประเทศที่ระดับความสูงต่ำกว่า 900 เมตร ยกเว้นที่ราบลุ่มภาคกลาง
ปัจจุบันพอจะพบได้ในบริเวณทิศตะวันตกของประเทศบริเวณจังหวัดตาก อุทัยธานี กาญจนบุรี
และยังมีรายงานการพบที่จังหวัดชัยภูมิและจังหวัดสุราษฎร์ธานีอีกด้วย





https://www.thummada.com/cgi-bin/iB315
นกยูงอินเดีย



นกยูง ในป่าธรรมชาติค่อนข้างหายากและปริมาณน้อย นอกจากบางแห่งเช่น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง
ที่ยังพบได้บ่อยและปริมาณปานกลาง กฎหมายจัดให้นกยูงไทยเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติ
สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535



สาเหตุของการใกล้สูญพันธุ์

การปล่อยให้มีการล่านกยูงโดยเสรีในอดีต และการที่มีผู้ที่นิยมเลี้ยงนกยูงกันเป็นจำนวนมากในระหว่างปี
พ.ศ. 2510-2517 ทำให้มีการส่งออกนกยูงออกนอกราชอาณาจักร เฉพาะที่ท่าอากาศยานกรุงเทพมากถึง 626 ตัว
นอกจากนี้ ความนิยมในการนำขนนกยูงมาทำเป็นเครื่องประดับตกแต่งและเป็นเครื่องหมายแสดงสถานภาพ
ในกลุ่มสังคมของคนบางกลุ่มเป็นเหตุให้นกยูงถูกล่าเป็นจำนวนมากเพียงเพื่อต้องการขน





https://www.sophiadembling.com/2008/04/show-and-tell_01.html
นกยูงอินเดีย



ประกอบกับการทำลายป่าที่อยู่ตามริมลำธารในป่า ก่อให้เกิดความสูญเสียแหล่งหากินและทำรัง
วางไข่ของนกยูง ทำให้ปัจจุบันนกยูงกลายเป็นสัตว์ที่หาได้ไม่ง่ายนัก

นกยูงอินเดีย เป็นที่นิยมมากกว่า เพราะหาง่ายกว่า เพาะพันธุ์ง่ายกว่า
ไม่ต้องลงทะเบียนครอบครอง เชื่องง่าย ไม่ดุร้าย

นกยูงไทย ต้องลงทะเบียนครอบครองตามกฏหมาย หาค่อนข้างยาก ราคาสูง (เพราะให้ลูกต่อปีน้อยกว่า)
อุปนิสัยดุร้าย ควบคุมยาก โดยเฉพาะในฤดูผสมพันธุ์ เพราะชอบ "แทงข้างหลัง" บ่อย ๆ





https://goo.gl/jHX7Xn  นกยูงอินเดีย



ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่า จะเห็นของนอก (อินเดีย) ดีกว่าหรอกนะ แต่คนที่คิดจะเลี้ยงนกยูงไทย
(รวมทั้งนกลูกผสมที่มีเชื้อไทยเกิน 50% ขึ้นไปด้วย) คุณพร้อมจะรับได้ไหมกับนิสัยโหด ๆ ของมัน
(แต่ถ้าเป็นตัวเมียก็จะไม่ดุเท่าไหร่)

*แต่นกยูงไทยก็ยังมีข้อดี ตรงที่มันค่อนข้างเงียบขรึม ไม่แหกปากร้องบ่อย ๆ ให้หนวกหูเหมือนนกยูงอินเดีย
จะร้องเฉพาะเวลาตกใจมาก ๆ หรือในฤดูผสมพันธุ์เท่านั้น เสียงนกยูงไทยจะแหบห้าว
ต่างกับนกยูงอินเดียที่หวีดแหลมอย่างเห็นได้ชัด









อ้างอิง :
https://thaisatit4.blogspot.com/2009/07/d-2-2-3-iucn-t-t-06.html
https://pet.kapook.com/view24612.html
https://www.thaibirdboard.com/board/index.php?topic=252.15
https://www.panyathai.or.th/wiki/index.php

ผิดที่เธอ (Piano / Inst.) - ปนัดดา (Ost. A Love To Kill)

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 21 มกราคม 2564 21:07:52 น.		84 comments
Counter : 42171 Pageviews.
Share Tweet