เราเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ชอบประเทศญี่ปุ่นมาก เลยตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวญี่ปุ่น แต่ปัญหาก็คือเราพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลย อยากเที่ยวให้สนุกและคุยกะคนที่นั่นรู้เรื่อง ครั้นจะให้ใช้ภาษาสากล(ใบ้)เราก็ไม่ถนัด คิดว่ากว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็คงถึงวันกลับพอดี เราไม่ยอมหรอกอุตส่าห์ไปเที่ยวทั้งที ขอให้คุ้มเถอะยอมทุกอย่าง(แอบงก ฮิๆ) เราเลยต้องเริ่มปฏิบัติภารกิจฟิชโชหาที่เรียนโดยด่วน wow! เจอแล้ว เอาที่นี่แหละ ที่ตึกธนิยะ สีลม

สงสัยเราคงรีบจัดเลยมาถึงก่อนเวลาตั้งชั่วโมงแน่ะ ไปหาอะไรกินดีกว่า เจอร้านอาหารญี่ปุ่นในตึกอยู่ชั้น2 สั่งข้าวราดแกงกะหรี่มากิน อร่อยดีจัง อิ่มละ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ว๊า!เหลืออีกตั้ง 45 นาทีแน่ะ คุยโทรศัพท์ต่อดีกว่า ผ่านไปพักใหญ่ เหลือบมองอีกที อืม...เหลืออีกตั้ง 45 นาที คุยต่อดีกว่า โทรหาใครดีนะ แต่...เอ๋? ทำไมเหลือเวลาอีกตั้ง 45 นาทีก็เมื่อกี้ก็ 45 นาทีนี่หว่า ชักจะยังไงแล้วแฮะ เฮ้ย! นาฬิกาตายนี่หว่า หยิบโทรศัพท์มาดู หา!บ่ายโมง 55 นาทีแล้ว ตายแล้วตรูสายเกือบครึ่งชั่วโมง ไอ้นาฬิกาเฮงซวยสวยซะเปล่า ทำเอาคนสวย(คิดเอง ฮิๆ)แย่เลย เสียตอนใหนไม่เสีย มาเสียตอนที่เรามาเรียนวันแรกด้วย เฮ้อ!เสียเครดิตหมดเลยเรา อิๆ
พอไปถึงเขาก็เรียนกันแล้ว เข้าห้องไปทำหน้าเอ๋อๆให้รู้ว่าตรูกะลังมึน หันซ้าย หันขวา หาที่นั่งข้างคนที่ดูท่าจะถามได้(แฮ่ะๆ) อ้าวอาจารย์สอนไปถึงหน้า 26 แล้ว ตรูยังงงนั่งทำหน้ามึนอยู่เลย ได้ยินแต่ประโยคอะไรก็ไม่รู้ ตัว โดะเดะโซ๊ะเซะ โซเซ(อันนี้ฉานเอง)เต็มไปหมด ไอ้รอบข้างก็ดูบรรลุจนแตกฉานหมดแล้วเหลือตรูนั่งตัวลีบอยู่คนเดียว(น่าฉงฉาน) แล้วเหมือนอาจารย์จะรู้ว่าเรายังไม่แตกฉานเลยเดินมาบอกส่วนที่เรียนอยู่แล้วให้ทุกคนออกเสียงตาม ตอนแรกก็คิดว่าจะง่าย แต่บางคำก็ออกเสียงยากมาก ห่อปาก ทำลิ้นกระดก ม้วนลิ้น ตีลังกาหน้า 2 รอบก็แล้ว ก็ยังออกเสียงไม่ได้ ยากจริงอ่ะ พออาจารย์เบรค เราก็ได้ทีถามคนข้าง เขาก็ใจดีนะ ช่วยสอนคนฉลาดน้อยอย่างเราให้ฉลาดเพิ่มอีกนิดนึง ตอนนี้เราเริ่มแตกฉานแล้วค่ะ หันคุยกับคนโน้นที คนนี้ที จนได้ข้อมูลลับสุดยอดมาว่า แต่ละคนก็ไม่มีพื้นฐาน แต่พอพูดได้บ้าง(เออ!ไม่มีพื้นฐานแต่พูดได้ ตรูพูดก็ยังไม่ได้เรย ฮือๆ T_T) พอเรียนไปเรื่อยๆก็เริ่มสนุกแล้ว เราก็แซวอาจารย์บ้าง ตามนิสัยผู้ดีของเรา(ฮิๆคิดเอง)ให้ได้พอฮาๆ จะได้ไม่เครียด พอ4โมงครึ่งก็หมดเวลา อาจารย์บอกให้ทุกคนไปทบทวนที่เรียนมา และอ่านมาล่วงหน้าจะได้ไม่งง (ฮิๆ มารู้ทีหลัง ทุกคนเตรียมตัวมาก่อน มีตรูคนเดียวแหละที่ขยันเกินไปไม่ยอมกางหนังสือดูเรย ^^")
เดี๋ยวคืนนี้จะกลับทบทวน โด๊ะ เด๊ะ โซ๊ะ เซ๊ะ แต่ไม่โซเซแล้ว ฮิๆ
แล้วจะมาเล่าใหม่นะจ้ะ ฝันดี...

Create Date : 24 กรกฎาคม 2553
Last Update : 11 สิงหาคม 2553 1:21:39 น.		18 comments
Counter : 732 Pageviews.
Share Tweet