ฝากติดตาม ชีวิตกลมๆของหมูตัวน้อยๆ ด้วยนะครับ
|
|||
ฟาฬ "เราชื่อฟาฬ เป็นคนเล่าเรื่อง" ชายหนุ่มในชุดสีน้ำตาลเอ่ยปาก หลังจิบกาแฟไปคำแรก "..... " รติหน้าเอ๋อ "นั่นแหละ คนเล่าเรื่องไง ไม่รู้จักหรือไง ก็เหมือนนักเขียน คนแต่งนวนิยายอะไรนั่นแหละ แต่ที่สำคัญกว่านั้นอ่ะ เราชื่อฟาฬ ฟอฟัน สระอา รอจุฬา อ่านว่า ฟาฬ" "ฟาน" รติขยับปากตาม "ไม่ใช่ๆ ฟาฬ... ฟาฬอ่ะ กดเสียงต่ำระหว่างตัวรอ เรือ กับนอหนูหน่อยสิ" "ฟานนน.."คราวนี้รติยืดเสียงยาวขึ้น "ไม่ใช่ๆ ใครบอกให้ลากเสียงเล่า ไม่ต้องลากเสียง เฟร้ย..!? สอนยากเย็นจริง" หางเสียงเริ่มห้วนหวัด แต่สีหน้ายังเปี่ยมด้วยอารมณ์สนุกสนามร่าเริงอยู่ "นี่ๆ แบบนี้ ออกเสียงแบบนี้นะ ออกเสียงเร็วๆนะ ฟา.. รอ.. อาน.. เอ้า ออกเสียงสิ ฟา.. รอ.. อาน.." "ฟา.. รอ.. อาน... " รติออกเสียงตาม "นั่นแหละๆ ทีนี้ออกเสียงเร็วๆดิ ให้รวมเป็นคำเดียวกันอ่ะ" ชายหนุ่มยิ้มร่า เผยมือออกสองข้างเร่งเร้าให้ชายหนุ่มออกเสียงตาม "ฟาฬ" "นั่นแหละๆ เก่งมาก.. "เจ้าของชื่อเอ่ยชม น้ำเสียงที่สดใส จริงใจจนทำให้รติอดเขิลความเก่งของตัวเองไม่ได้ ..... 'ตรูจะไปเขิลมันทำแป๊ะโต๋ไรฟระเนี่ย' "เฮ้ย.. ไม่ใช่สิ ที่ต้องถามอ่ะ นายมาทำอะไรในห้องของเราตะหาก แล้วไอ้รอยที่แขนนี่อีกล่ะ นายรู้หรอว่ามันคืออะไร บอกหน่อยสิ" รติเริ่มรู้สึกตัวได้ว่า ตนกลายเป็นของเล่นของชายหนุ่มไปซะนานสองนาน แถมเป็นของเล่นที่ ท่าจะเบื่อแล้วด้วยสิ เพราะดูเจ้าตัว หันไปสนใจลาเต้ปั่นละเอียดที่เพิ่งสั่งมา มากกว่าตัวซะแล้ว "ก็ไม่ได้ฝัน.. ก็แค่นั้น" คำตอบจากปากชายหนุ่มเบี้องหน้า สั้นๆง่ายๆ แต่ทำไมมันจุกลึก หยั่งกะโดนค้อนตอกเข้าลิ้นปี่ ถ้าไม่ได้ฝัน... ไม่ได้ฝันหรอ... "ไป... !?" ฟาฬฉุดมือรติให้ลุกตามตัว "เฮ้ยๆ ไปไหนๆ " ร้องถามแต่ก็ต้องลุกตาม ไม่อาจขืนเรี่ยวแรงเจ้าคนตรงหน้าได้ "ไปก่อนเหอะน่า จะพาไปพบคนเคยรู้จัก" ชายหนุ่มในชุดน้ำตาล หันกลับมาบอก พร้อมประกายยิ้มสดใสในใบหน้า 'สว่าง หยั่งกะดวงตะวัน' รตินึกวิจารณ์ใบหน้านั้น.. |
ฟาฬ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] ฝากช่องยูทูป Misterfharl ด้วยนะครับ Group Blog All Blog Link
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |