สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ภาค 3 (เวลาเปลี่ยน ใจเราไม่เคยเปลี่ยน) อ่านภาค 2 ก่อนน่ะครับ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=fanclubbaifern&month=09-2010&date=09&group=1&gblog=1 บทสุดท้ายความรักของน้ำ ที่มีต่อพี่โชน เดินเข้าสู่จุดเริ่มต้นของคำว่า “เรา” แต่มีคนเคยกล่าวไว้ว่า “ความรักไม่ใช่เส้นตรง” บทพิสูจน์ความรักกับเวลาที่ยาวนาน ของพี่โชนที่มีต่อน้ำ............... สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า “รัก” ภาค 3 “เวลาเปลี่ยน ใจเราไม่เคยเปลี่ยน” Based on my story..........to the end เชียงใหม่ บ้านพักตากอากาศ (รุ่งเช้าวันที่สดใส) ครอบครัวโชน เดินทางมาพักผ่อนที่เชียงใหม่ หลังจากที่โชนประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่ วันนี้โชนเกือบจะหายดีแล้ว แต่โชนยังคงเดินไม่ค่อยถนัดเท่าใดนัก ต้องใช้ไม้พยุงไว้ พ่อ แม่ และโชนกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงกลาง นั่งคุยกันอย่างสนุก พ่อโชน : “จะออกไปไนหรอลูก” พ่อโชนเห็นโชนกำลังเดินออกไปนอกระเบียงบ้าน โชน : “ผมว่าจะออกไปถ่ายวิวนอกบ้านหน่อยพ่อ วิวสวยดี อยากถ่ายไปฝากน้ำสักหน่อย เห็นบ่นๆ ว่า อยากไปเที่ยวเชียงใหม่อยู่เหมือนกัน กะว่าจะถ่ายรูปไปให้เค้าอิจฉาสักหน่อย” พ่อโชนฟังโชนพูดจบได้แต่หัวเราะ “เอาเลย ตามสบายลูก” แม่โชน : “ระวังๆ นิดหนึ่งน่ะลูก” แม่โชนตะโกนบอกไล่หลัง โชนเดินลงจากบ้านพักตากอากาศ เดินลงไปในสวนบริเวณบ้านพักตากอากาศ ซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายพันธุ์ โชนเดินไป ก็ถ่ายรูปไป โชนเดินถ่ายรูปได้สักพัก พ่อโชนก็เดินตามหลังมา พ่อโชน : “ว่างัยบ้างๆ ถ่ายได้เยอะยัง” โชน : “วิว สวยๆ เยอะดีพ่อ อากาศแบบนี้ ผมชักอยากอยู่ที่นี่นานๆ ซะแล้วสิพ่อ” พ่อโชน : “เอางั้นก็ได้น่ะลูก พักให้เต็มที่เลย เดี๋ยวพอลงไปกรุงเทพแล้ว ต้องลุยงานต่อยาวเลย” ระหว่างที่โชนคุยกับพ่อ ก็ถ่ายรูปไปด้วย โชน : “อยู่ต่ออีกสัก 3-4 วันน่ะพ่อ มาทั้งที อยากเก็บบรรยกาศสักหน่อยน่ะพ่อ” พ่อโชนไม่ได้ตอบอะไร แต่เอามือตบบ่าโชน พร้อมๆ กับหัวเราะ โชน : “พ่อ เดี๋ยวผมลงไปที่เชิงเขาสักหน่อย แถวนั้นน่าจะมีวิวสวยๆ ผมไปก่อนน่ะพ่อ” โชนพูดเสร็จก็เดินจากพ่อ ลงไปที่เชิงเขา ส่วนพ่อก็เดินกลับเข้าบ้านพักตากอากาศ   Create Date : 03 ตุลาคม 2553 143 comments Last Update : 18 ตุลาคม 2553 17:31:06 น. Counter : 6409 Pageviews. Tweet

อิอิ ตามมาอ่านต่อนะคะ   โดย: lovestory99 3 ตุลาคม 2553 20:31:10 น.

มาอัพต่อไวๆนะคะ   โดย: Tukta21 4 ตุลาคม 2553 15:41:28 น.

Waterside GuestHouse (บ้านน้ำ เช้าวันเดียวกัน) วันนี้ที่บ้านน้ำ ปิดให้บริการแขก 1 เดือน เพื่อปรับปรุงร้าน ที่หน้าบ้าน จึงมีป้าย Close ปิดให้บริการ 1 เดือน วันนี้ทุกคนพักผ่อนอยู่ในตัวบ้าน ส่วนบริเวณ GuestHouse ปิดปรับปรุง มีสถาปนิค และคนงานกำลังปรับปรุงตกแต่งกันอย่างเต็มที่ พ่อน้ำ ยืนคุยกับหัวหน้าคนงาน เกี่ยวกับการปรับปรุงพื้นที่ให้บริการ พ่อน้ำ : “งานคืบหน้าไปถึงไหนแล้วครับ” พ่อน้ำ ถามหัวหน้าคนงาน หัวหน้าคนงาน : “พอดีเราขาดคนนิดหน่อยน่ะครับ แต่คิดว่า โดยภาพรวม ไม่กระทบครับ ยังคงเดินได้ตามแผนงานเดิมครับ จะมีอะไรเพิ่มเติมเปล่าครับ” พ่อน้ำ : “ไม่มีอะไรครับ เท่าที่ผมดู ก็โอเคดีครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนน่ะครับ” หัวหน้าคนงาน : “ครับผม งั้นผมไปดูงานต่อก่อนน่ะครับ” หลังจากพ่อน้ำพูดจบ ก็เดินเข้าไปในตัวบ้าน เข้าไปคุยกับแม่, น้ำ และแป้ง ที่นั่งกันอยู่ พ่อน้ำ เดินเข้าไปนั่งข้างๆ แม่ ส่วนน้ำ นั่งอยู่เก้าอี้อีกตัวหนึ่งกับแป้ง น้ำ : “พ่อค่ะ พักบ้างก็ได้ เท่าที่น้ำดูงาน ก็คืบหน้าไปเยอะแล้วน่ะค่ะ หนูว่า ช่วงเวลานี้ว่างๆ พ่อน่าจะพาแม่ไปเที่ยวบ้างก็ดีน่ะค่ะ พ่อ” แป้ง : “ช่ายเลยค่ะ พ่อไม่ได้ไปไหนกับแม่ นานแล้วน่ะ ตั้งแต่พ่อกลับมา ก็ยุ่งๆ อยู่ ตอนนี้ก็ว่างแล้วนี่พ่อ” พ่อน้ำ : “ว่างัยแม่ ลูกๆ เค้าไล่เรา 2 คนแล้ว” พ่อน้ำ พูดไป ยิ้มไป แล้วหันไปทางแม่น้ำ แม่น้ำไม่ได้ตอบอะไรได้แต่พยักหน้ายิ้ม พ่อน้ำ : “ถ้างั้น พ่อจะพาแม่ไปเชียงใหม่สัก 2-3 วัน ส่วนทางนี้ พ่อฝากน้ำดูแลแป้งด้วยน่ะ เดี๋ยวพ่อจะไปแจ้งหัวหน้างานว่า วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ ไม่ต้องเข้ามาทำงาน หยุดสัก 3 วัน” น้ำ : “ได้ค่ะพ่อ น้ำเองก็คงไม่ไปไหน ว่าจะพักให้เต็มที่สักหน่อย ไม่แน่ น้ำอาจจะชวน เชียร์ กี้ นิ่ม มาเจอกันที่บ้านค่ะ” แม่น้ำ : “อืมๆ ดีเลยลูก ให้เค้ามาค้างที่นี่ก็ได้ จะได้คุยกันตามประสาเพื่อนเก่า” น้ำ : “น้ำก็คิดอยู่น่ะค่ะแม่ งั้นเดี๋ยวน้ำโทรชวนเลยล่ะกันค่ะแม่” พ่อน้ำ : “โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวพ่อโทรไปจองที่พักสักหน่อย ขอไปเที่ยวตามประสา ตายาย สัก 3 วันน่ะ” พ่อน้ำพูดอย่างอารมณ์ดี น้ำ : “ตามสบายเลยค่ะพ่อ” น้ำยิ้มตอบรับคำพูดของพ่อ แม่น้ำ : “คราวหน้า แม่สัญญาว่า จะพาไปเที่ยวกันหมดเลย ดีมั๊ย” แป้ง : “ดีค่ะๆ แป้งอยากไปเหมือนกัน ถ้าไม่ติดสอบก่อนน่ะ เนีย แป้งคงอ่านหนังสืออยู่บ้านอ่ะค่ะแม่” น้ำ : “ถ้างั้นเดี๋ยวน้ำขอไปโทรนัดเชียร์ กี้ นิ่มก่อนน่ะค่ะ ” พอน้ำพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปห้องนอนของตัวเอง แม่น้ำ : “ได้เลยจ้า ลูก”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 4 ตุลาคม 2553 23:42:09 น.

อัพเร็วๆๆๆ นะครับ cheer   โดย: feel good IP: 125.24.22.58 5 ตุลาคม 2553 22:27:58 น.

ระเบียงบ้านน้ำ พ่อน้ำกับแม่น้ำออกมานั่งคุยกัน 2 คน วันนี้อากาศสดใส เย็นสบาย แม่น้ำ : “พ่อค้ะ วันนี้ลูกเราโตขึ้นมาก นึกแล้วก็อดใจหายไม่ได้ เผลอไปแป๊บเดี๋ยวลูกเราก็ต้องแต่งงานล้ะ น้ำตัวน้อยๆ วันก่อน วันนี้กลายเป็นสาวน้อยคนเก่งของทุกๆ คน” พ่อน้ำ : “แม่....พ่อเข้าใจความรู้สึกแม่ดี แต่เราก็ต้องไม่ลืมน่ะว่า เราจะให้เค้าอยู่กะเราตลอดไปไม่ได้ น้ำลูกเรา เค้าก็ต้องมีชีวิตของเค้าเหมือนกัน และอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ โชนเค้าก็เป็นคนดี พ่อมั่นใจว่า โชนจะดูแลน้ำได้อย่างแน่นอน น้ำลูกเราต้องมีความสุขแน่นอน เราเป็นพ่อเป็นแม่ ต้องสนับสนุนลูกเราสิ” แม่น้ำหันมามองพ่อ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พร้อมๆ กับพยักหน้าตอบรับ พ่อน้ำ : “ที่พ่อจะไปเชียงใหม่คราวนี้ พ่อว่าจะไปคุยเรื่องแต่งงานกับพ่อโชนสักหน่อย” แม่น้ำ : “พ่อ ...พ่อ..แล้วน้ำรู้เรื่องนี้มั๊ย” พ่อน้ำ : “ยัง พ่อไม่ได้บอกน้ำ แต่พ่อคิดว่า ถึงเวลาแล้วล่ะ พ่อโชน ก็มีคุยๆ กับพ่อไว้บ้างแล้ว เพียงแต่ว่า ยังไม่ได้คุยกันจริงจังเท่านั้นเอง” ระหว่างที่พ่อน้ำกับแม่น้ำคุยกันอยู่ บังเอิญว่า แป้งเดินเข้ามาได้ยินพอดี แป้งค่อนข้างตกใจพอสมควรกับสิ่งที่ได้ยิน แป้งจึงเดินเข้ามาที่เก้าอี้นอกระเบียงบ้าน แป้ง : “แม่ พี่น้ำ ต้องแต่งงานแล้วหรอ” แป้งถามย้ำ พ่อน้ำ : “แป้งๆ มานี่มา มานั่งใกล้ๆ พ่อ” แป้งเดินเข้ามาหาพ่อ เดินไปนั่งระหว่างพ่อกับแม่ พ่อลูบหัวแป้งเบา พร้อมๆ กับพูดให้แป้งฟัง พ่อน้ำ : “พ่อรู้ดีว่า แป้งรักพี่น้ำมากขนาดไหน แม่เคยบอกพ่อว่า แป้งมักจะทะเลาะกับพี่น้ำ ชอบแกล้งพี่น้ำ แต่พ่อก็รู้ว่า แป้งอยากอยู่กับพี่น้ำตลอดไป แล้วพ่อก็รู้เหมือนกันว่า แม่ ก็รักน้ำ เป็นห่วงน้ำเหมือนกัน แต่เราก็ต้องให้พี่น้ำเค้าเริ่มต้นชีวิตของเค้าเหมือนกันน่ะ จริงมั๊ย” แม่น้ำ : “แม่น่ะดีใจน่ะ ที่น้ำจะได้คู่ครองที่เป็นคนดี แต่พอถึงเวลาจริงๆ แม่คงเหงามากเลย” แป้ง : “ถ้าพี่น้ำแต่งงานไปแล้ว อยากให้พี่น้ำกลับมาเยี่ยมบ้านบ่อยๆ ด้วยน่ะค่ะ พอถึงเวลานั้นจริงๆ แป้งต้องคิดถึงพี่น้ำมากๆ เลย” แป้งพูดเสียงอ่อยๆ พ่อน้ำ : “เอาน่า นี่เป็นเรื่องดีน่ะ จริงอยู่เราอาจจะยังปรับตัวกันไม่ได้ แต่พ่อก็เชื่อว่า พวกเราทุกคนก็ยินดีที่น้ำ มีคู่ชีวิตที่ดีอย่างพี่โชน” พ่อน้ำ : “เอางี้ดีกว่า วันนี้พ่อทำกับข้าวให้พวกเรากินกันดีกว่า พ่อไม่ได้ทำให้พวกเรากินกันนานล้ะ ไปมั๊ยๆ” พ่อน้ำพูดอย่างยิ้มๆ พอพูดเสร็จ ก็ดึงมือแป้งขึ้นมา พร้อมๆ กับแม่ แล้วพากันเดินเข้าไปในครัว   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 6 ตุลาคม 2553 9:49:09 น.

บ้านน้ำ (เช้าวันรุ่งขึ้น) เชียร์ กี้ นิ่ม มาตามนัดที่ได้พูดคุยกับน้ำไว้ วันนี้ทุกคนถือของกินมาเต็มมือกันทุกคน เมื่อทุกคนมาถึง ก็เห็นพ่อน้ำ นั่งอยู่ภายในบริเวณเคาท์เตอร์ เชียร์ กี้ นิ่ม : “สวัสดีค่ะ คุณพ่อ” เด็กๆ ทักทายพ่อกันอย่างพร้อมเพรียง พ่อน้ำ : “อ้าว หวัดดีจ้า เด็กๆ มาหาน้ำใช่มั๊ย น้ำอยู่ข้างบนน่ะ” เชียร์ : “ค่ะพ่อ ป่ะๆๆ พวกเราขึ้นไปหาน้ำกัน” เชียร์ กี้ นิ่ม เดินขึ้นบันใดตัวเดิมที่เคยเดินมาตั้งแต่เด็กๆ นิ่ม : “ที่นี่ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยเนอะ” นิ่มพูดไป ก็จับราวบันใดไป กี้ : “เชียร์ ตอนนี้แก ยังเดินขึ้นบันใดได้มั๊ยเนีย น้ำเค้ายังไม่ขยายบันใดเลยน่ะ” กี้แซวเชียร์ เชียร์ : “โห กี้ นี่แกยังจำได้อีกหรอเนีย ชั้นจำไม่ได้แล้วน่ะเนีย” นิ่ม : “ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน พวกเรากลับจำเรื่องราวต่างๆ ที่อยู่ในบ้านนี้ได้ทั้งหมด มันก็แปลกดีเนอะ” เชียร์ : “เนียเชื่อป้ะล่ะว่า ตั้งแต่เชียร์คบกับน้ำมา เชียร์เคยงอนน้ำ ครั้งเดียวเองน่ะ” นิ่ม : “ยังจำได้เลย ตอนนั้นพวกเราพร้อมใจกันงอนน้ำ ที่น้ำไม่สนใจพวกเรา” ทั้ง 3 สาว เดินไป ก็คุยกันถึงเรื่องราวความหลัง จนกระทั่งถึงลานข้างๆ ห้องนอนน้ำ ที่เคยขัดผิวน้ำ กี้ : “เมื่อก่อนพวกเราก็มาขัดผิวน้ำตรงนี้เนอะ นึกแล้วก็มีความสุขจริงๆ” น้ำ : “อ้าว มากันแล้วหรอ เข้ามาๆ เดี๋ยวลงไปหาน้ำให้กิน” ทั้ง 4 สาว เดินเข้าไปในห้องนอนของน้ำ ส่วนน้ำเดินลงไปชั้นล่าง   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 6 ตุลาคม 2553 11:23:18 น.

บ้านน้ำ (ภายในห้องครัวชั้นล่าง) แม่น้ำ กำลังทำกับข้าวอยู่ภายในครัว น้ำเดินเข้ามาในห้องครัว แต่แม่น้ำกำลังหันหลังอยู่ จึงไม่เห็นน้ำเดินเข้ามา น้ำ : “แม่ๆ มีพวกน้ำหวาน หรือน้ำอะไรก็ได้ค่ะแม่” แม่น้ำได้ยินเสียงน้ำทัก จึงหันมา แต่ไม่ก็ไม่ได้พูดอะไร แม่น้ำยิ้มเจื่อนๆ น้ำเห็นแม่ยิ้มเจื่อนๆ เลยตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น น้ำ : “แม่ๆ แม่มีอะไรหรือเปล่า สีหน้าแม่ไม่ค่อยดีเลย ไม่สบายหรือเปล่าค่ะแม่” แม่น้ำ : “เอ่อ...อ่....อ่อ เปล่าจ๊ะไม่มีอะไร” หลังจากที่พูดจบ แม่น้ำ ก็เดินเข้าไปกอดน้ำ แล้วก้อลูบหัวน้ำ พร้อมๆ กับกอดน้ำไว้แน่น จนน้ำรู้สึก น้ำ : “แม่ แม่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ น้ำว่า น้ำรู้สึกว่า วันนี้แม่ดูแปลกๆ ไป” แม่น้ำ : “เปล่าจ๊ะน้ำ ไม่มีอะไรหรอก” น้ำหันมองสีหน้าแม่ เหมือนกับแม่จะน้ำตาคลอ น้ำ : “หนูไม่รู้ว่า แม่เป็นอะไร แต่หนูรักแม่น่ะค่ะ หนูรักแม่มากๆ ค่ะ” น้ำพูดไป ก็กอดแม่ไป แม่น้ำ : “จ๊ะลูก...” แม่น้ำยังคงลูบหัวน้ำอย่างต่อเนื่อง น้ำ : “เดี๋ยวหนู เอาน้ำขึ้นไปคุยกับเชียร์ กี้ นิ่มก่อนน่ะค่ะแม่” น้ำหยิบกระบอกน้ำ ขึ้นไปห้องนอนตัวเองที่เชียร์ กี้ นิ่ม นั่งคุยกันอยู่ จังหวะที่น้ำวิ่งขึ้นบันใด พ่อน้ำ ยืนมองน้ำวิ่งขึ้นไปชั้นบน กวาดสายตามาที่แม่ ซึ่งเดินออกมาจากห้องครัว มองไล่หลังน้ำเช่นกัน “แม่......” พ่อน้ำ พูดอย่างแผ่วเบา (ภายในห้องนอนน้ำ) น้ำเดินเข้ามาคุยกับ 3 สาว น้ำ : “พวกแก เดี๋ยววันนี้ พวกเราออกไปที่ร้านหน่อยน่ะ พอดีวันนี้นัดพี่พลอยไว้ (ตัวละครใหม่) จะไปคุยเรื่องเปิดร้านเสื้อซักหน่อย ใกล้จะเสร็จล่ะ” นิ่ม : “พี่พลอย ใครหรอ น้ำ” น้ำ : “อ๋อ ลืมไป พี่พลอย น้ำรู้จักพี่เค้าตอนเรียนอยู่ที่ New York พี่เค้าเก่งมากเลยน่ะ ตอนไปเรียนที่โน้น ไม่มีใครคุยกะน้ำเลย ก็มีพี่พลอยเนียแหลที่เข้ามาคุยกับน้ำคนแรก น้ำกะให้เค้ามาเป็นผู้จัดการร้านหน่อยน่ะ อยากให้พวกเราไปรู้จักเค้าหน่อย” เชียร์ : “อ่อๆๆ ดีเลยๆ ร้านของน้ำจะได้ขายดี จะได้ฮิตๆ ในเมืองไทยด้วยงัย น้ำเพื่อนเราจะรวยแล้ว” นิ่ม : “ดีๆ เลย รู้จักกันไว้ เป็นกลุ่มเดียวกันเลย ” น้ำ : “ยังมีพี่ดาวอีกคนน่ะ (ตัวละครใหม่) ที่น้ำให้เข้ามาช่วยที่ร้าน พี่เค้าทำ PR เก่งมากๆ เลยน่ะ ตอนน้ำอยู่ที่โน้น พี่ดาว ก็อยู่กลุ่มเดียวกันกับน้ำ” กี้ : “แล้วพี่เค้าเป็นงัยมั่งอ้ะ” น้ำ : “พี่พลอย กับพี่ดาว เค้ากลับมาอยู่เมืองไทยยาวเลย เห็นว่า เบื่อๆ ที่นั่นแล้ว อยู่เมืองไทย ยังงัยก้อบ้านเราน่ะ” นิ่ม : “นิ่มว่า ก็จริงน่ะ เมืองนอก งัยก็ไม่ดีเท่าบ้านเราหรอก” เชียร์ : “แล้วนี่ น้ำได้คุยกะพี่โชนบ้างยังอ้ะ เห็นว่า ไปพักฟื้นที่เชียงใหม่มา 3-4 วันล้ะ” น้ำ : “อ๋อ วันก่อนน้ำเพิ่งโทรไปเอง ก็คุยกันอยู่พักหนึ่ง ยังไม่อยากไปรบกวนพี่เค้า ให้พี่เค้าพักฟื้นให้เต็มที่ก่อน ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว ยังเดินไม่ถนัด เห็นว่าจะลงมากรุงเทพอาทิตย์หน้า” นิ่ม : “หวังว่าคราวนี้ คงไม่มีอะไรอีกแล้วน่ะ จนป่านนี้แล้ว” น้ำ : “อืมๆ เห็นพี่โชนบอกว่า ลงมากรุงเทพรอบนี้ คงจัดงานแสดงภาพถ่ายใหญ่เลยคราวนี้ ครั้งที่แล้วคนชอบใจกันมากๆ เห็นว่า รอบนี้มีสปอนเซอร์ใหญ่ เข้ามาหนุน โปรโมตเต็มที่เลย” นิ่ม : “โห สุดยอดเลยพี่โชน แบบนี้น้ำก็ดังด้วยสิ เพราะว่า รูปที่แสดงก็ น้ำทั้งนั้นเลย” น้ำ : “ดังบ้าอะไรล่ะ เค้าไม่รู้หรอกว่า รูปใคร พี่โชนวาดแต่ตา ใครจะไปรู้ล่ะ” น้ำพูดไป หัวเราะไป เชียร์ : “นั่นสิเนอะ มีแต่ตา ดูยังงัยก้อไม่รู้ว่า เป็นน้ำ ไม่เข้าใจพวกศิลปินเหมือนกัน” น้ำ : “อืมๆ ก็คงงั้นแหละ แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่รู้ว่า พี่โชนยังทำเพื่อน้ำ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว” นิ่ม : “แล้วนี่ พี่โชนเค้าจะมาขอน้ำแต่งงาน เมื่อไรน่ะ” นิ่มจงใจพูดแซวน้ำทันที น้ำ : “ห๋า แต่งงาน บ้าสิแก ใครจะแต่ง พี่โชนเค้าไม่เห็นพูดสักคำ” น้ำทำหน้าตาเหวอ เชียร์ : “ถ้าพี่โชนไม่มาขอน้ำ งั้นน้ำก็ไปขอพี่โชนสิ ดีมั๊ย” เชียร์พูดไปขำไป นิ่ม : “ช่ายๆๆ น้ำก็ขอให้พ่อ ไปขอพี่โชนเลย จะได้ไม่ต้องรอพี่โชนพูดงัย” นิ่มตอบรับคำแซวของเชียร์ น้ำ : “พวกแกบ้าสิ ใครจะทำอย่างงั้น น้ำเป็นผู้หญิงน่ะ จะทำงั้นได้งัย” กี้ : “แล้วจะทำจริงมั๊ยล่ะ” กี้พูดเสริมทันที น้ำ : “ทำสิ เอ๊ย ไม่ทำๆๆ พวกแกพูดอะไรกันน่ะ บ้าสิ...” น้ำเขินอายที่เพื่อนๆ แซว นิ่ม : “พอพูดถึงแล้วน่ะ ก็อยากเห็นน้ำใส่ชุดเจ้าสาวแล้วสิ น้ำคงสวยมากๆ เลยน่ะ เผลอไปแป๊บเดียว น้ำก็จะแต่งงานกับพี่โชนล่ะ นิ่มยังจำได้อยู่เลยว่า น้ำเพิ่งไปบอกชอบพี่โชนไม่นานมานี้เอง เดี๋ยวนี้เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันน่ะ” เชียร์ : “เนียคอยดูน่ะ พอน้ำแต่งงานเมื่อไรน่ะ จะตั้งหลายๆ ด่านเลย ไม่ให้พี่โชนเดินเข้าเรือนหอง่ายๆ” น้ำ : “พวกแก อยู่ฝั่งไหนกันแน่เนีย” น้ำพูดยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี เชียร์ : “โอ้ยๆๆ อยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆ จัง น้ำรีบไปบอกให้พี่โชนมาขอแต่งงานเลยๆๆ” น้ำ : “โห ใครจะไปทำอย่างนั้นล่ะแก” ทั้ง 3 สาว หัวเราะกันอย่างอารมณ์ดี โดยที่ทั้ง 3 สาวไม่รู้ว่า แม่กับพ่อน้ำ ยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องนอนของน้ำ พ่อน้ำ พาแม่น้ำเดินลงมาชั้นล่าง พ่อน้ำ : “แม่ไม่เห็นหรอว่า พี่โชน คือความสุขของลูกเราน่ะ” พ่อน้ำ พูดไปก็ลูบหัวแม่ไป แม่น้ำ : “มันก็จริงน่ะพ่อ แม่ต้องดีใจกับลูกด้วย” แม่น้ำ พูดไป ก็ยิ้มไป พ่อน้ำ : “อืมๆ ดีแล้วล่ะแม่ ถ้าน้ำลูกเรามีความสุข คนเป็นพ่อเป็นแม่ ก็ควรยินดีกับลูกด้วย ยังงัยน้ำก้อมาหาเราเรื่อยๆ อยู่แล้ว” แม่น้ำ : “แม่คงคิดมากไปแหละ ต่อไปแม่จะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว แม่ให้สัญญากับพ่อ” พ่อน้ำ : “อืมๆ ดีแล้ว ต่อไปเราต้องช่วยกันสนับสนุนทั้ง 2 คนทุกๆ อย่าง เป็นสิ่งที่เราควรทำมากที่สุด” แม่น้ำพยักหน้าตอบรับ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 6 ตุลาคม 2553 14:30:23 น.

ความสนุกเข้ามากระแทบความรู้อีกแล้ว   โดย: feel good IP: 118.172.80.202 6 ตุลาคม 2553 21:00:27 น.

ต่อต่อคร้า   โดย: smile IP: 222.123.60.241 7 ตุลาคม 2553 19:21:19 น.

อยากอ่านต่อ อัพไวๆๆนะ   โดย: ฝ้าย IP: 125.24.61.206 8 ตุลาคม 2553 10:28:47 น.

เชียงใหม่ (ภายในบ้านพักตากอากาศ) แม่โชน นั่งอยู่ในห้องโถงของบ้านพัก แม่โชนกำลังเปิดดูอัลบัมรูปตั้งแต่สมัยโชนยังเด็กอยู่ เปิดไปก็ยิ้มไป สักพักไม่นานพ่อโชนก็เดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ไม้อีกตัวที่อยู่ข้างๆ พ่อโชน : “พ่อยังจำได้เลยน่ะว่า เจ้าเด็กดื้อลูกเราเนีย เมื่อก่อนซนจนกระทั่งต้องโดน อาจารย์เรียกไปอบรมตั้งหลายครั้ง” แม่โชน : “นึกแล้วก็ใจหายน่ะพ่อ วันนี้ลูกเรากลายเป็นศิลปินถ่ายรูปเต็มตัวแล้ว” พ่อโชน : “พอมาตอนนี้น่ะ พ่อคิดว่า โชนเลิกเตะบอลแล้วมาถ่ายรูปก็ดีไปอย่าง ลูกเราได้ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีต่อหนูน้ำได้ตลอดเวลา พ่อเห็นแล้วก็มีความสุขน่ะ ไม่ต้องมาทำเพื่อพ่อแล้ว” แม่โชน : “อ่อ พ่อ พูดถึงหนูน้ำ เห็นว่า พรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของน้ำ จะมาถึงที่นี่ใช่มั๊ย เห็นว่า จะมาคุยเรื่องแต่งงาน” พ่อโชน : “อืมๆ พ่อเป็นคนชวนเองแหละ ถือโอกาสมาพักผ่อนที่นี่ แล้วก็คุยเรื่องนี้ไปเลยทีเดียว พ่อคิดว่า ถึงเวลาของพวกเค้าแล้วล่ะ เค้ารักกันมานานแล้ว พ่ออยากให้ทั้ง 2 คนมีความสุขร่วมกันสักที” แม่โชน : “ลูกเรารู้ยัง พ่อ” พ่อโชน : “อ่อ รู้แล้ว พ่อเกริ่นๆ ไว้ตั้งแต่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ถ้าโชนหายเมื่อไร พ่อจะไปคุยเรื่องขอหนูน้ำเลย” แม่โชน : “แล้วโชนว่างัยบ้างล่ะ” พ่อโชน : “ไม่มีปัญหาอะไร โชนเค้าก็คิดจะแต่งงานกับน้ำเหมือนกัน ก็เดี๋ยวตอนคุยกับพ่อน้ำ คงคุยกันละเอียดนิดหนึ่ง เพราะว่า ทางโน้น เค้าก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร” แม่โชนไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้ม พร้อมๆ กับเปิดดูรูปโชน จนมาถึงหน้าที่มีรูปโชนจบการศึกษาระดับปริญญาตรี แม่โชนหยุดดูที่หน้านี้ ดูไปก็ยิ้มไป พร้อมๆ กับเอามือลูบที่รูปถ่าย พ่อโชนหันมามองที่รูปในมือแม่ ก็ยิ้มตอบรับเหมือนกัน “ถึงเวลาที่เค้าต้องเริ่มต้นชีวิตของเค้า 2 คนแล้ว แม่” ร้านเสื้อผ้าของน้ำ (ช่วงสายๆ วันเดียวกัน) น้ำ กับแกงค์ปลวกอยู่ที่ร้านเสื้อผ้า ที่ตกแต่งใกล้จะเสร็จแล้ว วันนี้ทั้ง 4 สาว เข้ามาพบกับพี่พลอย กับพี่ดาว นั่งรออยู่ภายในร้าน น้ำ : “นี่พี่พลอยน่ะ ส่วนคนนี้พี่ดาวจ้า” เชียร์ กี้ นิ่ม : “สวัสดีค่ะ” ทั้ง 3 สาวทักทายพี่สาวทั้ง 2 คน พี่พลอย พี่ดาว : “สวัสดีจ้า” ทั้ง 2 คนทักทายแกงค์ปลวก ยิ้มแย้มเป็นกันเอง น้ำ : “คนนี้เชียร์ค่ะ คนนี้นิ่ม ส่วนคนนี้กี้ ค่ะพี่” พี่พลอย : “คนนี้เองหรอที่บอกให้น้ำ ไปบอกชอบพี่โชน” พี่พลอยพูดไปก็ยิ้มไป เชียร์ : “โหพี่ น้ำเนีย ไปบอกอะไรพี่เค้าเนีย” ทุกคนหัวเราะชอบใจ พี่ดาว : “เอ่อน้ำ เมื่อวานนี้มีช่างตกแต่งร้านไม่สบาย 5 คนน่ะ พี่เลยให้เค้าหยุดไปเลยอาทิตย์หนึ่ง ให้พวกเค้าพักผ่อนไปในตัวเลย พี่ว่า งานก็คืบหน้าไปเยอะแล้วน่ะ” น้ำ : “อ่อ ไม่เป็นไรค่ะพี่ เค้าก้อเร่งงานให้เราเต็มที่ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วพี่” พี่พลอย : “น้ำไปดูฤกษ์เปิดร้านมาแล้วหรือยัง พี่คาดว่า ร้านน่าจะเสร็จสักปลายๆ เดือนนี้น่ะ ลองๆ ดูไว้ล่วงหน้าเลย” น้ำ : “อ่อได้ค่ะพี่” นิ่ม : “น้ำ วันเปิดร้าน ชวนพี่โชนมาเป็นช่างกล้องประจำงานด้วยน่ะ” น้ำ : “อืม กะอยู่เหมือนกัน พี่โชนคงหายดีแล้วล่ะ” พี่พลอย : “น้ำ ส่วนเรื่องสต๊อกเสื้อผ้าล๊อตแรก พี่จะไปวางแผนไว้ก่อนเลยล่ะกัน จะได้มาช่วยๆ กันดูว่า ดีมั๊ย” พี่ดาว : “น้ำ รู้จักพวกบริษัทจัดงาน Event หรือพวก Organize บ้างมั๊ย อยากให้เค้ามาดูงานวันเปิดร้านด้วยเลย” น้ำ : “เดี๋ยวน้ำนึกก่อน ว่ามีบ้างมั๊ย” น้ำพูดไปก็คิดไป เชียร์ : “พี่ปิ่นงัยน้ำ พี่เค้าทำอยู่ ตอนงานแสดงภาพถ่ายของพี่โชน พี่ปิ่นก็เป็นคนจัดน่ะ” น้ำ : “เอ่อใช่ๆๆ งั้นตรงนี้ น้ำเป็นคนติดต่อเองค่ะพี่” พี่ดาว : “พี่ปิ่น นี่ใครหรอน้ำ” น้ำ : “อ่อ พี่ปิ่น เป็นเพื่อนพี่โชนค่ะพี่ รู้จักกันมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยน้ำอยู่ ม.1 โน่นค่ะ” พี่ดาว : “อืมๆๆ ดีเลย คนกันเองทั้งนั้น แบบนี้ทำงานง่ายหน่อย” น้ำ : “ค่ะพี่” พี่พลอย : “แบบเสื้อ Collection แรก ที่จะขาย น้ำเริ่มๆ ไว้ยัง” น้ำ : “มีแล้วค่ะพี่ น้ำกะไว้สัก 20 แบบเดี๋ยวลองมาดูๆ กันว่า แบบไหนเหมาะบ้าง ตอนแรก น้ำว่าจะหยิบตัวอย่างมาด้วย แต่ก็ลืม ” พี่ดาว : “ไม่เป็นไรๆ” นิ่ม : “มีอะไรให้พวกเราช่วยก็บอกได้น่ะค่ะพี่” กี้ : “ไปช่วย หรือไปป่วนอ่าสิแก” เชียร์ : “น่านสิ” เชียร์ตอบรับ พร้อมๆ กับหัวเราะชอบใจ น้ำได้ฟังเพื่อนๆ ทุกคน ก็ยิ้มชอบใจที่ทุกคนรักและเป็นห่วงน้ำ น้ำ : “งั้นวันนี้น้ำต้องไปก่อนน่ะค่ะพี่ พอดีพ่อกับแม่น้ำ ต้องไปเชียงใหม่คืนนี้ น้ำคงต้องรีบกลับไปบ้านดูแป้งก่อนค่ะพี่ มีอะไรพี่โทรมาได้เลยน่ะค่ะ น้ำอยู่บ้านตลอด” พี่พลอย : “ได้ๆ น้ำ งัยก้อฝากสวัสดีคุณพ่อ คุณแม่ด้วยน่ะ” น้ำ : “ค่ะพี่” น้ำกับแกงค์ปลวกลา พี่พลอยกับพี่ดาว พร้อมๆ กับเดินออกจากร้าน นิ่ม : “ดูท่าทาง พวกพี่เค้าเก่งมากเลยน่ะ Active สุดๆเลย” น้ำ : “อืม ใช่เลยล่ะ พี่เค้าตั้งใจทำงานกันมาก สบายใจได้เยอะเลย” เชียร์ : “ถ้างั้นพวกเราแยกกันก่อน เดี๋ยวค่อยโทรคุยกัน” น้ำ : “ได้ๆ มีอะไรโทรมาน่ะ” ทั้ง 4 สาวแยกจากกัน ส่วนน้ำเดินทางกลับบ้าน   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 8 ตุลาคม 2553 10:39:55 น.

สนุกอีกแว้ว   โดย: feed good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 8 ตุลาคม 2553 11:43:01 น.

ตามมาอ่านภาค3ครับ คุณอีอด^^   โดย: hasarasu IP: 10.0.100.65, 125.25.21.245 8 ตุลาคม 2553 12:54:36 น.

ตามมาอ่านภาค3จ้า^^ สนุกมากมาย แต่ถ้าอยากได้มือที่สาม ขอให้บอก5555555555 เดี๋ยวไปปั้นเรื่องให้5555555555555555   โดย: หนูสน HAMAJUNG IP: 58.8.178.114 8 ตุลาคม 2553 23:03:14 น.

เชียงใหม่ บ้านพักตากอากาศ (ช่วงเย็น) พ่อกับแม่โชน นั่งอยู่ด้านหน้าของบ้านพัก ไม่นานนัก โชนกลับมา โชนเดินเข้ามาทักทายพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่ พ่อโชน : “นี่ขนาดเดินไม่ถนัดน่ะนี่ ยังหายไปทั้งวันเลย” พ่อโชนทัก โชน : “อ่อ ไม่มีอะไรหรอกพ่อ พอดีเผลอหลับคาทุ่งหญ้าเลยครับพ่อ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เย็นแล้ว” พ่อโชน : “มิน่า พ่อยังแปลกใจอยู่ เดินไม่ค่อยถนัด ไปไหนไกลๆ ได้ยังงัย” แม่โชน : “โชน ลูกกินอะไรมายัง เดี๋ยวแม่หาอะไรให้กิน” โชน : “ขอเป็นน้ำดีกว่า เผื่อพ่อด้วยน่ะแม่” แม่โชนพยักหน้าตอบรับ ลุกเดินเข้าไปในบ้านตามที่โชนบอก หลังจากที่แม่เดินหายเข้าไปในบ้านแล้ว พ่อโชนจึงเริ่มพูด พ่อโชน : “พรุ่งนี้ไม่ต้องออกไปไหนน่ะ พ่อกับแม่น้ำ จะมาถึงที่นี่ พ่อคงให้เค้าพักบ้านหลังที่อยู่ติดๆ กันนี่เลย เค้าจะมาคุยเรื่องแต่งงาน เดี๋ยวให้แม่บ้านไปทำความสะอาดไว้แล้ว” โชน : “แล้ว ผมต้องอยู่ฟังด้วยมั๊ย” พ่อโชน : “อยู่ด้วยสิ ให้พวกเค้าถามอะไรหน่อย ลูกจะแต่งงานกับลูกสาวเค้า ไม่คิดจะคุยอะไรบ้างหรอ” พ่อโชนพูดยิ้มๆ โชน : “อืม ก็จริงน่ะพ่อ เรื่องช่วงเวลา เป็นช่วงหลังจากงานแสดงภาพถ่ายสักหน่อยน่ะพ่อ” พ่อโชน : “งานจัดเมื่อไหร่น่ะ” โชน : “วันที่ 7 ถึง 17 พฤศจิกายน อ่ะพ่อ” พ่อโชนนั่งคิดวันเวลาสักครู่ พ่อโชน : “งั้นก้อมีเวลาอีก 7 เดือนกว่าๆ” โชน : ‘อืมครับพ่อ” พ่อโชน : “อ่อแล้วนี่อย่าลืมเตรียมตัวไปงานเปิดร้านของหนูน้ำด้วยล่ะ ปลายเดือนนี้แล้วน่ะ หาอะไรไปเซอร์ไพรส์เค้าหน่อยก้อดีน่ะ” โชน : “อ่อ เตรียมไว้แล้วครับพ่อ ผมว่าจะหารูปสวยๆ ใส่กรอบให้น้ำสักรูป” ในช่วงที่โชนกำลังพูดอยู่ แม่โชนเดินออกมาพอดี แม่โชน : “นี่จ๊ะพ่อ นี่ของลูกจ๊ะ” แม่โชน ยืนน้ำให้ทั้ง 2 คน แม่โชน : “โชน แม่ขออะไรสักอย่างได้มั๊ย ขอให้ลูกรับปากแม่ตอนนี้เลย” โชน : “อะไรหรอครับแม่” แม่โชน : “จำไว้น่ะลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจากนี้ไป แม่ขอให้ลูกรักหนูน้ำ รักให้มากๆ รักตลอดไป หนูน้ำเค้าเป็นเด็กดี แม่อยากให้หนูน้ำเค้าเหมือนแม่” โชน : “เหมือนแม่” โชนพูดย้ำด้วยความแปลกใจ พ่อโชนได้ยิน จึงพูดเสริมไปว่า “เหมือนแม่ตรงที่ พ่อยังรักแม่จนถึงตอนนี้งัย” บ้านน้ำ (ช่วงหัวค่ำ) น้ำ : “พ่อ แม่ แป้ง น้ำกลับมาแล้ว” น้ำเดินเข้าไปในตัวบ้าน ตรงเข้าไปที่เคาท์เตอร์ ซึ่งทุกๆ คนนั่งอยู่ แม่น้ำ : “มาๆๆ มานั่งด้วยกัน” น้ำยิ้มตอบรับแม่ แล้วเดินไปนั่งข้างๆ แม่ น้ำเข้าไปกอดแม่ น้ำ : “หนูรักแม่น่ะ แม่จะบอกได้แล้วหรือยังว่า วันก่อนแม่เป็นอะไร หนูก้อไม่สบายใจอยู่เหมือนกัน เห็นแม่สีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีอะไรบอกหนูได้น่ะแม่” ในช่วงที่น้ำกำลังพูด แป้งเดินเอาน้ำมาให้กิน แป้ง : “อ่ะ นี่ของพี่น้ำ” น้ำ : “มีอะไรหรือเปล่าเนีย แปลกๆ ปกติไม่เคยเอามาให้พี่กินเลยน่ะ” พ่อน้ำ : “พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกลูกน่ะ” น้ำกำลังกินน้ำอยู่ พอได้ยินพ่อพูด น้ำเสียงค่อนข้างจริงจัง น้ำหยุดกิน แล้วหันมามองพ่อ ที่นั่งเก้าอี้อีกตัว น้ำ : “มีอะไรหรือค่ะพ่อ” น้ำรีบถามพ่อทันที พ่อน้ำ : “ความจริงแล้ว ที่พ่อกับแม่ขึ้นไปเชียงใหม่คราวนี้ ไม่ใช่แค่ไปพักผ่อนน่ะ ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง” น้ำ : “เรื่องอะไรหรือค่ะ ......เอ่อ...เกี่ยวกับหนูด้วยเปล่า” น้ำพูดไป ก็เอามือชี้เข้าที่ตัวเอง แม่กับแป้งหันไปที่พ่อทันทีที่น้ำพูดจบ พ่อน้ำ : “พ่อจะไปคุยเรื่องลูก............แต่งงานกับพี่โชน” พ่อน้ำพูดจบ น้ำตกใจ ตาโต ที่อยู่ๆ พ่อพูดออกมา น้ำ : “อะไรน่ะพ่อ ต..ตะ..แต่งงาน แต่งงานเนียน่ะ พี่...พี่..โชนเค้ามาขอหรอพ่อ” น้ำพูดเสียงดัง ด้วยความตกใจ และแปลกใจ แม่น้ำ : “ใช่จ๊ะลูก คุณพ่อโชนเค้ามาคุยทาบทามไว้ตั้งแต่ตอนที่โชนนอนอยู่ทื่โรงพยาบาลแล้ว พ่อกับแม่เองก้อไม่ได้ขัดข้องอะไร” พ่อน้ำ : “แล้วลูกคิดงัยล่ะ” น้ำไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่เขินอาย พ่อน้ำ : “พ่อคิดว่า ลูกกับพี่โชน ก็รักกันมานาแล้ว พี่โชนของลูกเค้าเป็นคนดี พ่อก้อคิดว่า ถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เราต้องคุยกันเรื่องนี้” น้ำ : “น้ำยังคิดว่า ตัวเองยังเป็นเด็กอยู่เลยน่ะพ่อ................. พี่โชนน่ะพี่โชน เรื่องสำคัญแบบนี้ไม่บอกกันมั่งเลยน่ะ” น้ำพูดไปก็ยิ้มไป จังหวะนี้แม่เห็นน้ำก็ยิ้มๆ เลยแซวไปว่า “ลูกไม่ตกลงใช่มั๊ย งั้นแม่จะได้บอกเลื่อนพี่โชนไปก่อน” น้ำ : “โหแม่ เลื่อนไม่ได้น่ะแม่ ไม่เลื่อนๆ ค่ะแม่ เลื่อนไม่ได้เด็ดขาดค่ะแม่” น้ำรีบพูดทักท้วงทันที พร้อมๆ กับเขินอาย พ่อเห็นน้ำแสดงออก ก้ออดหัวเราะไม่ได้ที่ลูกสาวตัวเองรักพี่โชนมากขนาดนี้ พ่อน้ำ : “ได้ๆ เดี๋ยวพ่อไปสู่ขอพี่โชนให้ลูกเอง” พ่อพูดไปก็ขำไป น้ำ : “โห พ่ออ้ะ แซวแบบนี้หนูก้อแย่สิ แบบนี้พี่โชนเค้าก้อรู้หมดอ่ะสิพ่อ” น้ำยังคงเขินอายต่อเนื่อง แม่น้ำไม่ได้พูดตอบรับอะไร ได้แต่กอดน้ำมากขึ้น จนน้ำเริ่มรู้สึก น้ำ : “แม่....แม่ หนูรู้แล้วล่ะค่ะว่า วันก่อนแม่เป็นอะไร หนูเข้าใจแล้วค่ะแม่ หนูให้สัญญากับทุกๆคนค่ะ หนูจะมาหาแม่บ่อยๆ เลย ถ้าหนูมาไม่ได้ หนูก็จะโทรมาหาแม่ หาแป้ง หาทุกๆ คนเลยค่ะ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงแผวเบา แต่ทุกคนก้อได้ยิน แม่น้ำได้ฟัง ได้แต่กอดน้ำ และลูบหัวน้ำเบาๆ ตอบรับคำพูดน้ำ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 9 ตุลาคม 2553 0:38:27 น.

อย่าหยุด อย่าหยุด อย่าหยุด ความสนุกนะครับ ชมมากๆๆๆๆๆ   โดย: ความรู้สึกที่ดี IP: 125.24.84.235 9 ตุลาคม 2553 1:19:52 น.

ทำไม upนานจัง   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 12 ตุลาคม 2553 9:34:11 น.

เชียงใหม่ (บ้านพักตากอากาศ ช่วงหัวค่ำของอีกวัน) พ่อกับแม่ของน้ำ เดินทางมาถึงเชียงใหม่ ช่วงหัวค่ำของอีกวัน ไม่นานก็เดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศอยู่ติดๆ กัน ที่พ่อกับแม่โชน จองไว้ให้ พ่อโชน : “สวัสดีครับๆๆ เชิญๆ ครับ ผมให้แม่บ้านทำความสะอาดไว้เรียบร้อยแล้วครับ” แม่โชน : “สวัสดีค่ะ เชิญตามสบายเลย” พ่อกับแม่น้ำ ยิมรับไหว้ตอบรับ ทั้ง 4 คน เดินเข้าไปในห้องโถงของบ้านพักตากอากาศ พ่อโชน : “ที่นี่อาจจะคับแคบไปสักนิด ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ” แม่น้ำ : “ไม่หรอกค่ะๆ กำลังสบายๆ เลยค่ะ” แม่โชนยิ้มตอบรับ เดินเข้าไปโอบเอวแม่น้ำ พ่อน้ำ : “ขอบคุณมากน่ะครับที่เตรียมที่พักให้” พ่อโชน เข้าไปจับที่ท่อนแขนพ่อน้ำ พร้อมๆ กับยิ้มตอบรับ “ด้วยความยินดีครับ” พ่อโชน : “ถ้างั้นวันนี้ผมขอตัวก่อน เพิ่งเดินทางกันมาถึง ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีครับ” หลังจากที่พ่อกับแม่โชน ทักทายกันสักพักหนึ่ง ก็เดินออกมา เพื่อให้พ่อกับแม่น้ำ ได้พักผ่อน บ้านน้ำ (ช่วงหัวค่ำวันเดียวกัน) 3 สาวแกงค์ปลวกมาค้างคืนที่บ้านน้ำ ทั้ง 4 สาว อยู่ในห้องนอนของน้ำ ส่วนแป้ง อยู่ในห้องนอนตัวเอง น้ำชวน เชียร์ กี้ นิ่ม ลงมานั่งหน้าเคาทเตอร์ชั้นล่าง น้ำ : “พวกแก มีเรื่องสำคัญจะบอก ไปชั้นล่างกัน” หลังจากน้ำพูดจบ ก็ชวน 3 สาวเดินลงบันใดตัวเดิม ไปตรงที่เคาท์เตอร์ เมื่อมาถึงหน้าเคาท์เตอร์แล้ว แต่ละคนก็ลากเก้าอี้มานั่งคุยกัน นิ่ม : ‘มีอะไรหรอ น้ำ ทำหน้าจริงจังเหลือเกิน” น้ำ : “อืม จริงจังสิ เมื่อวานแม่บอกว่า พี่โชนขอน้ำแต่งงาน” เชียร์ : “เฮ้ยๆๆ จริงหรอๆๆ พี่โชนขอเมื่อไร ตอนไหน เล่นปิดเงียบเลยน่ะ” นิ่ม : “เมื่อไหร่ๆ น้ำๆๆ เมื่อไหร่” น้ำ : “ไม่รู้ว่าพูดตอนไหน แต่แม่เพิ่งบอกเมื่อวานนี้เอง ก็เนีย ที่ไปเชียงใหม่ ก็จะไปคุยเรื่องนี้แหละ เนียงงไปหมดเลย” น้ำพูดไปก็อมยิ้มนิดๆ เชียร์ : “โห กะทันหันสุดๆ อยู่ๆ ก็จะมาขอ มาแต่งเลยหรอเนีย พี่โชนเราเนีย ศิลปิน ปากแข็ง ของแท้ ตัวพ่อเลยน่ะเนีย” นิ่ม : “ช่ายๆๆ แล้วน้ำคิดงัยอ้ะ” น้ำ : “น้ำก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพราะถึงวันนี้ น้ำก็ยังคงรักพี่โชนเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง” ในขณะที่น้ำพูดไป ก็หยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ เก่าๆ ออกมา นั่นคือ เบอร์โทรพี่โชนที่น้ำเก็บติดตัวไว้จนบัดนี้ น้ำยื่นกระดาษใบนี้ให้ เชียร์ กี้ นิ่ม ดู ทั้งเชียร์ กี้ นิ่ม ต่างก็รู้ดีว่า กระดาษใบนี้มีค่ามากแค่ไหน นิ่ม : “น้ำ...” นิ่มเข้าไปกอดน้ำ เชียร์ : “เนีย เชียร์ดีใจจริงๆ นะ วันที่น้ำรอคอยมายาวนานแสนนาน ใกล้เข้ามาแล้ว” เชียร์พูดไปก็ซึมๆ น้ำ : “ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ได้มาจากพี่โชน น้ำยังเก็บไว้อยู่เลยน่ะ” นิ่ม : “นิ่มอยากให้น้ำสมหวังซักที เวลาที่เห็นในละคร พระเอกแต่งงานกับนางเอก นิ่มคิดมานานแล้วน่ะว่า เมื่อไรจะเป็นน้ำกับพี่โชนบ้าง” นิ่มพูดไป น้ำเสียงค่อยๆ แผ่วเบาลง กี้ : “พวกแก พอๆๆ นี่แกจะดราม่ากันเองหรอ ชั้นไม่อยากเสียน้ำตาน่ะแก” กี้พูดไป ก็หันไปมองนิ่มกับเชียร์ น้ำอมยิ้มนิดๆ เดินออกไปบริเวณระเบียงบ้าน “พวกแก ตามมานี่สิ” ทั้ง 3 สาว ได้ยินน้ำ จึงเดินตามน้ำไปที่ทางเดินของตัวบ้าน สักพักน้ำหยุดเดิน แล้วเอามือชี้ไปที่รูปที่อยู่บนผนัง ที่ผนังมีรูปอยู่ 1 ใบ ที่น้ำเอาไปขยายขนาดให้ใหญ่ขึ้น ใส่กรอบอย่างดี เป็นภาพที่น้ำหันหลัง เปียกน้ำ แล้วมีพี่ปิ่นอยู่เป็น Background ที่พี่โชนเป็นคนถ่ายไว้เอง น้ำ : “น้ำถือว่า รูปนี้ เป็นคำขอแต่งงานจากพี่โชน ถึงแม้พี่โชน ไม่เคยพูดกับน้ำโดยตรง แต่รูปนี้ก็มีความหมายมากพอที่จะบอกความรู้สึกของพี่โชนได้เป็นอย่างดี น้ำนี่โง่เหมือนกันน่ะ ที่ไม่รู้ความหมายของรูปใบนี้” นิ่ม : “นิ่มไม่คิดจะบอกน้ำ เพราะว่า นิ่มรู้ว่า วันหนึ่ง น้ำจะเข้าใจความหมายของรูปใบนี้ นิ่มอยากให้น้ำรับรู้ความรู้สึกของพี่โชนด้วยตัวเอง” เชียร์ : “ตอนนี้รู้สึกรักพี่โชนเหมือนกันน่ะ พี่โชนไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน” น้ำ : “จริงๆ แล้ว พี่โชนบอกชอบน้ำ บอกรักน้ำ ตั้งแต่ 9 ปีที่แล้ว เพียงแต่น้ำไม่เคยรับรู้มาก่อน” น้ำพูดไปก็หันไปดูที่รูป และยิ้มอยู่ตลอดเวลา ทั้ง 4 คน ยังคงยืนมองรูปใบนี้ด้วยความสนใจ เชียงใหม่ (บ้านพักตากอากาศ เช้าวันรุ่งขึ้น) เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อน้ำ เดินออกมาออกกำลังกาย หน้าบ้านพักตากอากาศ ไม่นานนัก พ่อโชน ก็เดินถือถาดอาหารเช้าออกมาเหมือนกัน เมื่อเห็นพ่อน้ำ อยู่ จึงเดินเข้าไปหา พ่อโชน : “ตื่นเช้าเลยน่ะครับ เนีย นี่ครับ อาหารเช้า” พ่อน้ำ : “อ่อ ขอบคุณมากๆ ครับ ปกติผมเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้วน่ะครับ” ทั้ง 2 คน เดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ ด้านหน้าของบ้านพัก พ่อน้ำ : “ตอนนี้โชนเป็นงัยบ้างครับ” พ่อโชน : “เกือบจะปกติแล้วครับ เดินไม่ถนัดนิดหน่อย อีกสัก 1-2 วัน คงไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ” พ่อน้ำ พยักหน้าตอบรับ พ่อโชน : “เอ่อ ช่วงเย็นๆ ผมขอเชิญมาทานข้าวร่วมกันหน่อยน่ะครับ สัก 4-5 โมงเย็น” พ่อน้ำ หันมาทางพ่อโชน พร้อมๆ กับพยักหน้าอีกครั้ง ยิ้มตอบรับ “ด้วยความยินดีครับ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 12 ตุลาคม 2553 11:24:54 น.

ขอบคุณมาก ถามอะไรอย่างมันจะเป็นภาพยนตร์ให้เราดูไหมครับอยากดูมาก ใครก็ได้ตอบด้วย   โดย: พพะ IP: 125.26.123.141 12 ตุลาคม 2553 17:11:57 น.

^ ^ ^ ^ อยากไห้มีเหมือนกันนะ คงสนุกน่าดู   โดย: smile IP: 223.206.232.245 12 ตุลาคม 2553 19:07:26 น.

อยากดูๆๆ   โดย: feel good IP: 118.174.54.208 12 ตุลาคม 2553 23:25:30 น.

จิงๆน่าเขียนบทให้นํ้ามีคนมาชอบบ้างนะคับ แล้วให้โชนหึงบ้าง จะดูน่ารักมากเลยคับ แต่ยังไงก็รอติดตามผลงานอยู่คับ..   โดย: รักเฟิร์น IP: 124.120.63.123 13 ตุลาคม 2553 0:37:44 น.

สู้ ๆ คับ   โดย: รักเฟิร์น IP: 124.120.61.118 13 ตุลาคม 2553 13:08:50 น.

บริษัทจัดงาน Organize ของปิ่น (ช่วงเย็น) วันนี้ปิ่นนัดท๊อป เฟย์ นุ๊ก เล็ก ไก่ และเพื่อนๆ ทุกคนของโชน เข้ามาที่บริษัท เข้ามาประชุมจัดงานเปิดตัวร้านเสื้อผ้าของน้ำ ปิ่น : “วันที่น้ำเปิดร้าน ปิ่นกะให้โชนกับนุ๊ก เป็นช่างกล้อง 1 กับ 2 น่ะ ส่วนท๊อป ถ่ายวีดีโอ 1 เล็กถ่ายวีดีโอ 2 โอเคมั๊ย ไม่อยากใช้ทีมงาน เราทำกันเองน่าจะสนุกกว่า” ท๊อป : “ได้ๆ ไม่มีปัญหา เห็นด้วยเลย พวกเราทำกันเอง รับรองสุดๆ” ท๊อปพูดไปหัวเราะไป นุ๊ก : “ปิ่น แล้วโชนลงมากรุงเทพเมื่อไรอ้ะ” ปิ่น : “อีก 2 วัน” ปิ่นพูดไปก็อมยิ้มไป เฟย์ : “พี่ปิ่น ยิ้มแบบนี้ เฟย์ว่า ต้องมีอะไรเซอร์ไพรส์แน่ๆ เลย” เฟย์หันไปถามพี่ปิ่นทันที ปิ่น : “มีเรื่องเซอร์ไพรส์อีกเรื่องหนึ่ง พวกเรา จะบอกดีเปล่าหว่า นึกก่อน” ท๊อป : “ว่ามาเลยปิ่น อยากรู้เต็มแก่แล้ว” ปิ่นทำท่านึกสักนิด ก่อนที่จะพูดว่า “จะบอกดีเปล่าน้า” นุ๊ก : “ปิ่น แกไม่ต้องมาทำฟอร์มเลย บอกมาด่วน” ปิ่น : “ถ้าเดาไม่ผิด ตอนนี้ พ่อกับแม่น้ำ กำลังคุยเรื่องแต่งงานอยู่กับพ่อกับแม่โชน ที่เชียงใหม่น่ะ” ปิ่นพูดไปก็ยิ้มไป ท๊อป : “เฮ้ยๆๆ จริงดิ โห ไอ้โชน ไม่บอกเลยน่ะ เก็บเงียบ แบบนี้ต้องโทรไปโวยหน่อยแล้ว” ท๊อปพูดแซวขึ้นทันที ทุกคนๆ ที่ได้ฟังข่าว ต่างยินดีเป็นอย่างยิ่งต่อข่าวการแต่งงานระหว่างโชนกับน้ำ ปิ่น : “ได้ยินมาว่า คุณพ่อกับแม่น้ำ ไปเชียงใหม่ คุยเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยน่ะ” เฟย์ : “แล้วพี่โชน กับน้ำ รู้เปล่าค่ะ พี่ปิ่น” ปิ่น : “รู้แล้ว” นุ๊ก : “จัดงานดีๆ ใกล้ๆ กัน 2 งาน สุดยอดๆๆ” ปิ่น : “ส่วนงานแต่งงานของโชนกับน้ำ ขอแรงพวกเราด้วยเน้อ” ทุกคนต่างพยักหน้าตอบรับปิ่นทันที “ได้เลย” เชียงใหม่ (บ้านพักตากอากาศช่วงเย็น) พ่อกับแม่โชน กำลังจัดเตรียมอาหารเย็นต้อนรับพ่อกับแม่น้ำ เพื่อคุยเรื่องแต่งงานระหว่างโชนกับน้ำ พ่อโชน : “แม่ๆ วันนี้เป็นวันที่พ่อรอคอยมากที่สุด พ่อรอวันนี้มานานแสนนาน ไม่คิดเลยว่า เด็กดื้อวันก่อน จะกลายเป็นโชนทุกวันนี้” แม่โชนไม่ได้ตอบรับอะไรได้แต่พยักหน้ายิ้มรับ พ่อโชน : “แล้วนี่โชนอยู่ไหนอ้ะแม่” แม่โชน : “โชนเดินอยู่สวนหลังบ้าน แม่บอกโชนไปแล้วว่า คุณพ่อกับแม่น้ำ จะมาแล้ว” แม่โชน พูดไม่ทันจบ โชนก็เดินเข้ามา “พ่อ แม่ ผมมาแล้ว” พ่อโชน : “โชน วันนี้ถ้าอยากจะบอกอะไรกับพ่อแม่ของน้ำ ก็พูดไปเลยน่ะ เรากำลังให้ลูกสาวเค้ามาอยู่กับเรา เราต้องบอกให้พ่อแม่เค้าสบายใจ รู้มั๊ยโชน” โชน : “ครับพ่อ” ไม่นานนัก พ่อกับแม่น้ำ ก็เดินเข้ามาในตัวบ้านพัก ต่างคนก็ต่างทักทายกัน พ่อโชน : “เชิญๆๆๆ ครับ กับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” แม่โชนนั่งข้างๆ แม่น้ำ ส่วนพ่อโชนนั่งกับพ่อน้ำ ส่วนโชนนั่งข้างๆ แม่น้ำ พ่อน้ำ : “ต้องขอขอบคุณมากๆ น่ะครับ ที่ให้เกียรติเชิญพวกเรามา” พ่อโชน : “เอ่อ ไม่หรอกครับ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่มา” หลังจากพ่อโชนพูดจบ ทุกคนต่างยิ้มแย้ม สักพักก้อเงียบ เพราะไม่รู้ว่า จะเริ่มต้นกันยังงัย แม่น้ำ : “เอ่อ ขอให้ทางคุณพ่อ เริ่มต้นพูดก้อได้ค่ะ” แม่น้ำ หันไปทางพ่อโชน แล้วก้อพูดยิ้มๆ พ่อโชน : “เอ่อๆ ได้ครับๆ คือ ผมเองก็รับรู้มาโดยตลอดว่า โชนลูกผม ก็รักกับหนูน้ำมานานแล้ว ผมคิดว่า ตอนนี้ก็คงเป็นช่วงเวลาที่ดีแล้วน่ะครับ ที่อยากให้เด็กๆ ทั้ง 2 คนนี้เริ่มต้นชีวิตของเค้า” พ่อโชนพูดไป ก็หันไปมองที่โชน ซึ่งยิ้มตอบรับ พ่อโชน : “ตอนที่โชนอยู่โรงพยาบาล ผมคิดไว้แล้วว่า หลังจากที่โชนฟื้นและหายดีเมื่อไหร่ ผมอยากให้เด็กๆ ทั้ง 2 คน มีควมสุขสักที ผมในฐานะพ่อของโชน ผมให้สัญญาแทนโชนลูกผมว่า โชนจะดูแลหนูน้ำให้ดี ถ้าโชนลูกผมทำตัวไม่ดี ขอให้ช่วยอบรมแทนผมด้วย” พ่อน้ำหันมามองพ่อโชนด้วยความชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง ก่อนยิ้มมุมปาก พ่อน้ำ : “คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมได้ยินมาว่า โชนเค้าก้อเป็นคนเก่ง รักความก้าวหน้า ผมต่างหากที่คิดว่า น้ำลูกผมที่โชคดี ที่จะได้โชนมาดูแลลูกสาวคนนี้ของผม ทางผมเองก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร” พ่อโชน : “อ่อครับผม ขอบคุณเช่นกันครับ เอ่อ... แล้วๆ .. ” แม่น้ำ : “คุณพ่อจะพูดเรื่องสินสอดใช่หรือเปล่าค่ะ” แม่น้ำ เห็นพ่อโชนพูดติดขัด ก้อถามแบบยิ้มๆ พ่อโชน : “เอ่อ ...เอ่อ ใช่ครับผม” พ่อโชนพูดเสร็จก็หัวเราะ “ผมเองก้อไม่รู้จะเริ่มยังงัยเหมือนกันน่ะครับ” พ่อน้ำ : “เรื่องพวกนี้ไม่ต้องหรอกครับ ผมคิดว่า สิ่งที่น้ำลูกผมได้รับมาตลอด 9 ปี มันเพียงพอแล้วครับ ทางฝั่งผม ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ ผมกับแม่กำลังคิดว่า หลังจากที่น้ำแต่งงานไปแล้ว หวังแค่เพียงให้น้ำมีความสุขก็พอแล้ว” พ่อน้ำพูดเสริม โชนได้ยินพ่อน้ำพูดจบ ก็ยกมือไหว้ตอบรับ “ขอบคุณมากครับ” พ่อน้ำหันไปมองโชน แล้วก้อหัวเราะตอบรับ “โชน ยังพูดไม่จบน่ะ ต้องพูดว่า ขอบคุณมากครับ คุณพ่อสิ” หลังจากที่พ่อน้ำพูดจบ ทุกคนต่างหัวเราะกัน พ่อโชน : “ผมว่า ขอเชิญทานข้าวดีกว่ามั๊ยครับ เดี๋ยวจะเย็นหมดน่ะครับๆ เชิญๆ ครับ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 13 ตุลาคม 2553 13:30:35 น.

รอลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่เคยคุยกันไว้ให้คาใจว่า งานแต่งของพี่โชนและน้องน้ำจะไม่ธรรมดา จะเป็นยังไง อยากรู้ซะแล้ว^^   โดย: หนูสน HAMAJUNG IP: 58.8.174.147 13 ตุลาคม 2553 22:50:45 น.

อัพเร็วนะคัฟ อยากอ่านต่อเต็มแก่เเล้วคัฟ   โดย: CoNaN IP: 115.87.19.138 14 ตุลาคม 2553 11:10:05 น.

ร้านเสื้อผ้าน้ำ (ช่วงเช้า) แป้งออกไปมหาลัยแต่เช้า ส่วนน้ำกับแกงค์ปลวก ออกจากบ้าน ไปที่ร้านเสื้อผ้าของน้ำ ทั้ง 4 สาว เดินเข้าไปที่ร้าน ไม่นานพี่พลอยกับพี่ดาว ก็เดินทางเข้ามาสมทบ ทั้ง 4 สาวทักทายพี่ทั้ง 2 คน พี่พลอย : “น้ำ ร้านตกแต่งเสร็จเร็วกว่ากำหนดน่ะ คิดว่า สักวันที่ 25-26 น่าจะเสร็จแล้วน่ะ น้ำเตรียมสต๊อกได้เลย ชั้นบนไม่ต้องเก็บงานอะไรแล้ว ลองขึ้นไปดูว่า ถูกใจมั๊ย พี่เอาพวกเฟอร์นิเจอร์ขึ้นไปแล้ว ตามที่น้ำอยากได้เลย ส่วนชั้นล่างเก็บงานอีกนิดหน่อย ก็ไม่มีอะไรแล้ว” น้ำ : “โห จริงหรอพี่ ขอบคุณมากๆ ค่ะ เท่าที่น้ำดู ตอนแรกคิดว่าเสร็จแล้วซะอีก” พี่พลอย : “อืมๆๆ พี่ก้อดีใจน่ะ ที่ไม่มีปัญหาอะไร” พี่ดาว : “ส่วนแผ่นพับ กับป้ายโฆษณา พี่วางไว้ในห้องนอนน้ำน่ะ ส่วนแบบป้ายร้าน พี่เลือกๆ ไว้ 5-6 แบบ น้ำลองไปดูน่ะ ว่าชอบแบบไหน” น้ำ : “ได้ค่ะพี่ดาว เอ่อพี่พลอย แล้วช่างตัดเสื้อประจำร้าน ไปถึงไหนแล้วค่ะพี่” พี่พลอย : “พี่หาไว้ 3 คนล่ะน้ำ พี่ดูฝีมือล่ะ ใช้ได้เลย เค้าตัดเสื้อผ้าคนละ 7-8 ปีแล้ว มีอยู่คนหนึ่ง เป็น Designer พี่ชอบฝีมือเค้ามากๆ คิดว่า คงเป็นผู้ช่วยน้ำได้ แล้วก้อมีเด็กๆ ดูหน้าร้านอีก 3 คน” น้ำ : “อ่อ ดีเลยค่ะพี่ แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย” พี่พลอย : “ฤกษ์เปิดร้านมี 2 วันน่ะน้ำ คือ วันที่ 7 กับวันที่ 9 เดือนหน้า ลองเลือกดูน่ะ ถ้าเป็นวันที่ 7 ก้อ 9 โมง 19 นาที แต่ถ้าเลือกวันที่ 9 เวลาก็ 10 โมง 19 นาที” น้ำ : “ได้ค่ะพี่ เดี๋ยวน้ำจดไว้ก่อน” น้ำพูดไป ก็พลางหยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋า นิ่มส่งปากกาให้น้ำจด หลังจากที่น้ำจดเสร็จ ก็ยื่นแคตตาล๊อกแบบเสื้อ Collection แรกให้พี่ดาวดู น้ำ : “พี่ดาว นี่เป็นแบบเสื้อกับกระโปรง Collection แรกน่ะพี่ น้ำถ่ายรูปมาให้พี่ดู พี่เอาไปทำแคทตาล๊อกได้เลยน่ะพี่ น้ำถ่ายมาเยอะเลย” พี่ดาวรับมาจากน้ำ พร้อมๆ กับพยักหน้าตอบรับ น้ำ : “ถ้างั้นเดี๋ยวน้ำขอขึ้นไปชั้นบนก่อนน่ะพี่” พี่พลอย : “ตามสบายเลยน้ำ เดี๋ยวพี่เอาเช็คไปจ่ายค่าทำ PR ก่อนน่ะน้ำ” น้ำกับ 3 สาว แกงค์ปลวกเดินขึ้นไปชั้นบนของร้าน ข้างบนตกแต่งจนเสร็จแล้ว ทั้ง 4 คน เห็นแล้วชอบใจมาก น้ำพาเพื่อนๆ เดินไปในห้องทำงานของตัวเอง น้ำ : “เรื่องอาหารจัดเลี้ยงวันเปิดร้าน ไปถึงไหนแล้วเชียร์” เชียร์ : “อ่อไม่ต้องห่วง เชียร์ให้พี่ตั้ม (แฟนเชียร์) จัดการ เห็นพี่ตั้มเค้าบอกว่า เมนูต่างๆ เลือกไว้หมดแล้ว น้ำจะดูก่อนมั๊ย เชียร์จะได้ให้พี่ตั้มเอามาให้” น้ำ : “ไม่ต้องๆ หรอกเชียร์ น้ำเห็นวันๆ พี่ตั้มแทบจะไม่มีเวลาเลย” เชียร์ : “อืมๆ พี่เค้ายุ่งๆ อยู่ เชียร์ก้อไม่ค่อยเจอเหมือนกัน แต่วันเปิดร้าน เชียร์บอกพี่เค้าแล้วว่า ยังงัยก้อต้องมา ห้ามพลาดเด็ดขาด ไม่งั้นงอน” นิ่ม : “แหม๋ กล้างอนหรอเชียร์” นิ่มแซวเชียร์ทันที เชียร์ : “งอนแน่นอน วันเปิดร้านของน้ำ ห้ามพลาดเด็ดขาด ถ้าน้ำเลือกวันได้แล้ว เชียร์จะรีบไปบอกพี่ตั้มทันทีเลย” น้ำยิ้มรับที่เชียร์พูด บ้านโชน (วันรุ่งขึ้น) พ่อกับแม่โชน พาโชนกลับมาจากเชียงใหม่ วันนี้โชนหายดีแล้ว แต่โชนไม่ได้ออกไปไหน โชนนั่งคุยกับพ่อในร้าน ส่วนแม่โชน ยืนอยู่หน้าร้าน พ่อโชน : “งานแสดงภาพถ่ายครั้งที่ 2 มีเมื่อไรน่ะ โชน” โชน : “ช่วงเดือนพฤศจิกายน ครับพ่อ” พ่อโชน : “พ่อไปดูฤกษ์แต่งงานมา อยู่ในเดือนธันวาคม มีอยู่ 2 วัน พอดีๆ เลย” โชน : “ขอบคุณครับพ่อ” โชนเดินเข้าไปกอดพ่อ พ่อโชนเห็นลูกตัวเองยิ้มรับอย่างมีความสุข พ่อโชนก็ดีใจ พ่อโชน : “โชน จำไว้น่ะลูก รักหนูน้ำให้มากๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ลูกอยู่ข้างๆ เค้าตลอดเวลา” โชน : “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ” โชนพูดไปก็พยักหน้าตอบรับ พ่อโชน : “แล้วนี่จะไปหาหนูน้ำเมื่อไรน่ะ” โชน : “วันนี้เย็นๆ จะไปหาน้ำที่บ้านครับพ่อ” พ่อโชน : “เอ่อๆ ดีแล้ว ไปฝากเนื้อฝากตัวกับคุณพ่อกับแม่เค้าไว้หน่อย ” โชน : “ครับพ่อ” ระหว่างที่พ่อกับโชนคุยกัน แม่โชน ก็เดินเข้ามาสมทบ แม่โชน : “อย่าลืมคุยเรื่องวันเปิดร้านของหนูน้ำด้วยน่ะลูก” โชน : “ได้ครับแม่”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 14 ตุลาคม 2553 11:17:27 น.

อัพอีกเยอะๆนะคัฟ เหนื่อยเเย่เลยแต่จะเป็นกำลังใจให้นะคัฟ 555   โดย: CoNaN IP: 115.87.19.138 14 ตุลาคม 2553 13:03:39 น.

เป็นกำลังใจให้คัฟฟฟ   โดย: รักเฟิร์น IP: 124.120.65.229 14 ตุลาคม 2553 14:20:26 น.

รออ่านอยู่นะค่ะ.... สู้ๆๆคะ....   โดย: จอย IP: 58.8.28.86 14 ตุลาคม 2553 14:42:18 น.

บ้านน้ำ (ช่วงเย็น) น้ำนอนพักผ่อนอยู่ในห้องนอนตัวเอง พ่อกับแม่นั่งอยู่ห้องโถงชั้นล่าง พ่อน้ำกำลังดูแบบแปลนของ GuestHouse ที่จะปรับปรุงใหม่ ส่วนแม่น้ำนั่งอยู่ข้างๆพ่อ ส่วนแป้งนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องตัวเอง แม่น้ำ : “พ่อ เดี๋ยวโชนจะมาบ้านเราแล้ว แม่ขอตัวไปเตรียมอาหารก่อนน่ะ” พ่อน้ำ : “อ่อๆ ได้แม่ พ่อนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ” แม่น้ำเดินไปทางหลังบ้าน เข้าห้องครัว เพื่อจัดเตรียมอาหาร ส่วนพ่อน้ำยังคงดูแบบแปลนบ้านต่อ สักพัก พ่อน้ำก็ฉุกคิดอะไรได้บางอย่าง พ่อน้ำเดินไปที่ตู้เก็บของหลังบ้าน พ่อน้ำพยายามค้นหาสิ่งที่ต้องการ หาเท่าไรก็หาไม่เจอ ไม่นานนัก แม่น้ำกำลังเดินออกมาจากห้องครัว บังเอิญเห็นพ่อกำลังหาของอยู่ แม่น้ำไม่ได้พูดอะไร แต่ยืนแอบมองอยู่ข้างๆ ประตูในห้องครัว เพื่อที่จะดูว่า พ่อต้องการหาอะไร พ่อยังคงหาต่อไป พร้อมๆ กับบ่นพึมพำ “เมื่อก่อนเคยเก็บอยู่ตรงนี้นี่น่า หายไปไหนแล้ว” แม่ได้ยินพ่อพูด ก็รู้แล้วว่า พ่อต้องการหาอะไร “พ่อ.....” แม่น้ำพูดออกเสียงแผ่วเบา พ่อน้ำพยายามค้นหาอยู่สักพักก็เจอ พ่อหยิบกล่องใบหนึ่งออกมา เป็นกล่องเล็กๆ ที่เก่ามากแล้ว เดินมาที่ห้องโถงแล้วก้อเปิดออกมาดู สิ่งที่พ่อน้ำหยิบออกมา คือ แหวนวงหนึ่ง พ่อน้ำมองที่แหวนวงนี้แล้วยิ้ม “ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่แหวนวงนี้ จะเปลี่ยนเจ้าของสักที” แม่น้ำเดินตามหลังพ่อมา โดยที่พ่อไม่รู้ตัว “ได้เวลาแล้วล่ะพ่อ ไม่มีใครเหมาะสมแหวนวงนี้เท่ากับน้ำแล้ว” พ่อน้ำ : “เมื่อก่อน พ่อกว่าจะเก็บตังซื้อแหวนวงนี้ มาแต่งงานกับแม่ ทำงานตั้ง 2 ปี” พ่อน้ำพูดไป ก็ยิ้มไป แม่น้ำ : “พ่อ... ตอนนี้แม่กลับรู้สึกว่า พ่อต่างหากที่เป็นห่วงน้ำ มากกว่าแม่อีกน่ะ” พ่อไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่พยักหน้าตอบรับ หน้าบ้านน้ำ โชนเดินทางมาถึงหน้าบ้านน้ำแล้ว โชนค่อนข้างประหม่าอยู่พอสมควร เพราะว่าไม่เคยคุยพ่อกับแม่น้ำเลย ได้แต่พูดพึมพำ “เป็นงัยเป็นกัน” โชนเคาะประตู พร้อมๆ กับตะโกนว่า “สวัสดีครับ ผมโชนเองครับ ไม่ทราบว่า คุณพ่อคุณแม่ อยู่มั๊ยครับ” เสียงโชนตะโกนพร้อมๆ กับเคาะประตู เสียงเคาะประตูดังพอที่จะทำให้น้ำตื่นขึ้นมา น้ำได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่า เป็นเสียงพี่โชน “พี่โชนมาแล้ว ทำงัยดีๆๆ จะลงไปดีมั๊ยเนียๆๆ เอางัยดีๆๆ ” พร้อมๆ กับชะโงกหน้าออกไปหน้าต่าง เพื่อมองพี่โชน ซึ่งอยู่หน้าประตูบ้าน น้ำไม่รู้จะทำงัย ก็เลยเอาผ้าห่มคลุมตัวเองมิด “ไม่ลงไปดีกว่า ไม่ไหวๆๆ ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 15 ตุลาคม 2553 21:40:09 น.

พี่โชน+น้องน้ำ แต่งงานกันธันวาคมนี้เหรอ อย่าลืมแจกการ์ดนะคะ55555+ จะไปร่วมแสดงความยินดี^^   โดย: หนูสน HAMAJUNG IP: 58.8.172.105 15 ตุลาคม 2553 21:47:23 น.

น่าสน ขอไปด้วยนะ   โดย: feel good IP: 118.173.92.17 16 ตุลาคม 2553 1:04:08 น.

โอ้ ๆ ตาม มา จาก ภาค 2 ... เพิ่ง เห็น ว่า มี ต่อ ภาค 3 เขียน ได้ สุด ยอด มาก ครับ ผม ... แต่ จาก ความ รู้ สึก ภาค 2 เข้ม ข้น กว่า นะ ครับ รึ ว่า เป็น บทสรุป ความ รัก ของ ทั้ง คู่ ... เลย ต้อง หวาน กัน หน่อย ขอบ ใจ มาก มาย ครับ ... ที่ เขียน ต่อ ภาค 3 ... ให้ ทุกคน ได้ มา อ่าน กัน หวัง ว่า หนัง เรื่อง นี้ ... จะ สร้าง ภาค ต่อ ขึ้น มา จริง ๆ   โดย: 11eleven11 IP: 222.123.134.166 16 ตุลาคม 2553 3:21:08 น.

อยากให้เอามาสร้างหนังจังเลย อยากดูมากกกก   โดย: จอย IP: 58.8.29.183 16 ตุลาคม 2553 9:47:07 น.

บ้านน้ำ (ภายในห้องโถง) พ่อกับแม่น้ำได้ยินเสียงโชนเรียก ส่วนแป้งก็ได้ยินเช่นกัน แป้งชะเง้อคอมองชั้นล่าง เห็นพี่โชนยืนอยู่หน้าบ้าน ถือของเต็มมือ แป้งรีบวิ่งลงมาชั้นล่าง “แม่ๆๆๆๆ แป้งเปิดเอง” แป้งวิ่งไปที่หน้าบ้าน พร้อมๆ กับตะโกน “พี่น้ำๆๆ พี่โชนมาๆๆ” ดังลั่นบ้าน ส่วนพ่อกับแม่หัวเราะแป้งด้วยความชอบใจ แป้ง : “สวัสดีค่ะ พี่โชน” โชน : “อ้าวๆ สวัสดีจ้า แป้ง สบายดีมั๊ย” แป้ง : “ก้อดีค่ะพี่ พี่โชน เข้ามาเลยๆๆ” แป้งดึงมือโชนเข้ามาในบ้าน เดินเข้ามาด้านใน โชนเห็นพ่อกับแม่น้ำ นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร โชนเดินเข้ามาทักทาย โชน : “ส..สะ. สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณครับ” โชนทักแบบประหม่าเล็กน้อย พ่อน้ำ : “สวัสดีๆ พ่อหนุ่ม” แม่น้ำ : “สวัสดีจ้า โชน มาๆๆ มานั่งข้างแม่” โชนเดินยิ้มๆ มานั่งข้างแม่ ส่วนแป้งกำลังจะเดินมานั่งข้างพ่อ พ่อน้ำ : “แป้ง ไปอ่านหนังสือต่อน่ะจ๊ะสาวน้อย” พ่อพูดไป ก็ยิ้มไป พร้อมๆ กับลูบหัวแป้ง แป้ง : “โห พ่ออ้ะ แป้งอยากฟังเหมือนกันน่ะ พ่อน่ะพ่อ ใจร้ายๆๆๆ” แป้งแอบงอน แล้วก็เดินกลับขึ้นข้างบน แต่แป้งก็ยังอดแซวพี่น้ำไม่ได้เลยตะโกนลั่นบ้าน “พี่น้ำๆๆ พี่โชนมาแล้ว พี่โชนมาแล้วๆๆๆๆๆ พี่โชนมาทำไมน้อๆๆ พี่โชนมาแล้วๆๆๆ” แม่น้ำ : “ดูสิลูกเรา” แม่น้ำพูดไปก็หัวเราะไป โชนยิ้มด้วยความชอบใจ พ่อน้ำ : “มาๆๆ กินข้าว กินปลากันก่อน เดี๋ยวจะเย็นซะเปล่า” โชน : “อ่อได้ครับพ่อ ถ้างั้นเดี๋ยวผมตักให้น่ะครับ” โชนลุกขึ้นมา พร้อมๆ กับเดินไปตักข้าวให้กับพ่อและแม่น้ำ จากนั้นโชนก็ตักให้ตัวเอง โชน : “อ่อ เกือบลืมครับ นี่ของฝากครับ ผมซื้อมาจากเชียงใหม่” โชนยื่นของฝากที่ซื้อมาจากเชียงใหม่ พ่อน้ำรับของฝากจากโชน “อ่อๆๆ ขอบใจมากๆ น่ะ มีน้ำใจจริงๆ พ่อหนุ่มน้อย” พ่อน้ำ : “พ่อได้ยินมาว่า เร็วๆ นี้โชน จะมีงานแสดงภาพถ่ายที่กรุงเทพหรอ เห็นว่า เป็นงานแสดงครั้งที่ 2 แล้ว เป็นงัยมั่ง” โชน : “ใช่ครับคุณพ่อ พอดีมีผู้ใหญ่อยากลองให้ไปแสดงในกรุงเทพบ้าง ผมคิดว่า ลองดูไม่เสียหายน่ะครับ” พ่อน้ำ : “อืมๆ เก่งๆๆ มาเลยน่ะ ได้แสดงในกรุงเทพ แสดงว่า ต้องดีมากๆ เลยน่ะ เก่งๆๆ” โชน : “ไม่หรอกครับคุณพ่อ ผมคิดว่า ผมดวงดีมากกว่าน่ะครับ ที่มีคนให้โอกาศ ผมคงทำเต็มที่เลยน่ะครับ” แม่น้ำ : “แล้วงานจะแสดงเมื่อไหร่หรอโชน” แม่น้ำถามด้วยความสนใจ โชน : “ประมาณๆ เดือนพฤศจิกายน่ะครับ กลางๆ เดือนครับ แม่” พ่อน้ำ : “งานมีกี่วันหรอโชน” โชน : “7 วันครับพ่อ” พ่อน้ำ : “อืมๆ ดีเลยๆ แบบนี้ต่อไปโชนก็ดังแล้วสิ” โชน : “ยังหรอกครับคุณพ่อ ไม่ถึงขนาดนั้นน่ะครับ เป็นงานแสดงถ่ายภาพเล็กๆ เองครับ” พ่อกับแม่น้ำไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่หัวเราะตอบรับด้วยความเอ็นดู พ่อน้ำ : “เอ่อแม่ แล้วน้ำไปไหน พ่อยังไม่เห็นเลย” แม่น้ำ : “สงสัยอยู่ในห้องน่ะพ่อ ถ้างั้นเดี๋ยวแม่ขึ้นไปเรียกน้ำก่อนน่ะ” หลังจากที่แม่พูดจบ ก็ลุกขึ้น เดินขึ้นไปชั้นบน แม่เคาะประตูห้องน้ำ “แม่เองจ้า” แม่น้ำเดินเข้าไปในห้องของน้ำ เห็นน้ำนั่งอยู่หน้ากระจก น้ำหันมามองแม่ “แม่....แม่..หนูรักแม่ค่ะ” แม่น้ำไม่ได้พูดตอบรับอะไร แต่เดินเข้าไปกอดน้ำ แม่น้ำ : “ลูกไม่ได้เจอพี่โชนนานแล้ว ไปๆๆ ไปกับแม่” น้ำ : “แม่...” น้ำพูดเสียงแผ่วเบา มีอาการอิดออดเล็กน้อย แม่น้ำ : “วันนี้เป็นวันที่ลูกรอคอยนี่ จริงมั๊ย” แม่ จูงมือน้ำเดินลงมาชั้นล่าง น้ำเดินตามหลังแม่ เมื่อเห็นพี่โชนนั่งอยู่ที่โต๊ะกับพ่อ น้ำมีอาการเขินอายนิดๆ น้ำ : “สวัสดีค่ะพี่โชน” น้ำเริ่มทักก่อน แป้งได้ยินเสียงพี่น้ำเดินลงมา ก็เลยตะโกนแซวพี่น้ำ : “สวัสดีค่ะพี่โชน สวัสดีค่ะพี่โชนๆๆๆๆ” ตะโกนเสียงดังลั่น แซวไปก็หัวเราะไป น้ำเลยตะโกนกลับ “ไอ้แป้งนี่....เดี๋ยวก่อนน่ะ จะเอาคืนบ้าง” โชน : “อืมๆ สวัสดี น้ำ” น้ำเดินไปนั่งข้างๆ พ่อ ส่วนโชนนั่งข้างๆ แม่ ต่างคนต่างก็ไม่ได้พูดอะไร น้ำเอาแต่หันหน้าเข้าหาพ่อ พ่อมองน้ำสักพัก ก็เลยพูดว่า “น้ำ พ่อคิดว่า พี่โชนอยู่ทางโน้นน่ะ ไม่ใช่ทางนี้” พ่อน้ำพูดไปก็หัวเราะไป น้ำ : “พ่ออ้ะ ก้อเป็นไปกับเค้าด้วยหรอเนีย อะไรกันเนีย มีแต่คนแกล้งน้ำ” แม่น้ำหัวเราะด้วยความชอบใจ แม่น้ำ : “เอ่อโชน วันเปิดร้านของน้ำ มาด้วยน่ะ อย่าลืมๆ วันที่ 7 เดือนหน้า เปิดร้านตอน 9 โมง 19 นาที” โชน : “ได้ครับแม่ ผมขออนุญาตเป็นช่างกล้องประจำงานด้วยน่ะครับ แม่” น้ำ : “พี่โชน อย่าลืมชวนพี่ๆ คนอื่นๆ ด้วยน่ะ น้ำอยากให้มาฉลองกัน” โชน : “อืมๆๆ เดี๋ยวพี่บอกพี่ท๊อป ปิ่น แล้วก้อทุกคนๆ เลย ไม่มีปัญหา” พ่อน้ำ : “ดีๆๆ ได้ช่างกล้องฝีมือดี มาช่วยงาน” โชน : “อ่อครับ ขอบคุณครับคุณพ่อ” บริษัทปิ่น (ช่วงหัวค่ำ) ปิ่นยังคงนั่งอยู่ในห้องทำงาน ปิ่นกำลังเขียนสคริปท์เปิดร้านของน้ำ เพื่อให้งานออกมาดีที่สุด สักพักไม่นานนุ๊กก็เดินเข้ามาในห้อง นุ๊กมองปิ่นที่ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ นุ๊ก : “ยังไม่เลิกอีกหรอแก นี่ก้อจะมืดแล้วน่ะ พรุ่งนี้ค่อยเขียนสคริปท์ต่อก็ได้ ร้านของน้ำจะเปิดอีกตั้ง 7 วัน มีเวลาอีกเยอะเลย ยังไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้” ปิ่น : “ไม่เป็นไรๆๆ ต่อได้อีกนิดๆ อยากให้เปิดร้านดีๆ หน่อย จะได้ประทับใจคนร่วมงานด้วย งานนี้พลาดไม่ได้เลย” นุ๊ก : “ชั้นล่ะนับถือแกจริงๆ เสร็จจากงานนี้ แกจะต่อด้วยงานแสดงภาพถ่ายของโชนที่กรุงเทพ ตามด้วยงานแต่งงานของโชนอีก ตั้งแต่ชั้นทำงานกับแกมานี่ เห็นงานนี้แกลุยเองเต็มที่เลยน่ะเนีย” ปิ่น : “เอ่อน่า แก ถ้าว่าง ก็มาช่วยกันคิดหน่อย มาๆๆๆ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 16 ตุลาคม 2553 11:34:56 น.

กำลังสนุกเลย อยากอ่านๆๆๆ.................   โดย: จอย IP: 58.8.29.183 16 ตุลาคม 2553 13:35:18 น.

สนุก มาก ๆ ครับ เป็น กำลัง ให้ นะ ครับ เขียน ได้ น่า ลุ้น ละ ครับ   โดย: 11eleven11 IP: 223.206.107.244 17 ตุลาคม 2553 1:06:02 น.

ระเบียงบ้านน้ำ น้ำกับโชนออกมานั่งคุยบริเวณระเบียงบ้าน น้ำนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้ตัวเดินที่เคยขัดผิว ส่วนโชนนั่งอยู่เก้าอี้ไม้อีกตัว น้ำ : “พี่โชน หายดียังค่ะ น้ำเห็นพี่ยังเดินไม่ค่อยถนัดเท่าไร” โชน : “อืมๆ ยังเจ็บจี๊ดๆ อยู่ แต่ไม่มีอะไรล้ะ” น้ำไม่ได้ถามอะไรต่อ ได้แต่หลบๆ หน้าโชน โชนสังเกตน้ำ ก็ยิ้มๆ โชน : “หันมาทางนี้หน่อยน้ำ พี่จะถ่ายรูปน้ำสักหน่อย จำได้ว่า ถ่ายครั้งหลังสุดนี่ ตั้งแต่อยู่ในสระน้ำโน้นเลยน่ะ” น้ำหันหน้ามาให้พี่โชนถ่ายรูป โชนถ่ายรูปน้ำอยู่หลายครั้ง น้ำ : “พอแล้วพี่โชน ถ่ายเยอะแล้ว” น้ำพูดทักพี่โชนไป ก็อมยิ้มไป โชน : “หยุดก็ได้ ว่าแต่ร้านที่จะเปิดน่ะ พร้อมแล้วหรือยัง ดูให้ดีๆ ล่ะ อย่าให้พลาด คนไปเยอะด้วย” น้ำ : “ค่ะพี่ น้ำก็ดูๆ อยู่ แต่คงไม่ต้องห่วงอะไรแล้วค่ะ มีเชียร์ กี้ นิ่ม ช่วย คงเบาใจได้เยอะค่ะ” ในขณะที่น้ำพูดไป โชนก็ถ่ายรูปน้ำ เป็นระยะๆ น้ำ: “พี่โชนอ้ะ ไม่สนใจน้ำพูดเลย ถ่ายรูปอีกแล้ว” โชนยิ้มๆ แล้วก็พูดว่า “มาๆ อีกรูปๆๆ” โชน : “วันงานพี่ไปด้วยน่ะ พี่จะไปถ่ายรูปให้” น้ำ : “ได้ค่ะพี่ เอ่อ...คือ..พี่...” น้ำเว้นจังหวะพูดสักพัก “พี่โชนค่ะ น้ำรู้มาว่า พี่โชน....เอ่อ...พ..พะ.. พี่โชนมาขอน้ำจริงหรอค่ะ” น้ำพูดไป ก็ไม่กล้าสบตาโชน โชนกำลังถ่ายต้นไม้ที่อยู่แถวนั้น ได้ยินคำพูดของน้ำ เลยหันกลับมา โชน : “อืม พี่ขอให้พ่อทาบทามน้ำไว้ตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลแล้ว” โชนพูดไปยิ้มไป น้ำ : “พี่โชนอ้ะ เรื่องสำคัญแบบนี้ ไม่คิดจะถามกันมั่งเลยหรอพี่ อยู่ๆ ก็มาเลย น้ำไม่รู้เรื่องเลย” โชน : “แล้ว OK มั๊ยล่ะ” โชนถามหยอกๆ น้ำ : “พี่โชนอ้ะ อีกแล้วน่ะ ใครจะไปตอบ” โชน : “ถ้าน้ำไม่ตอบ พี่ถือว่า OK น่ะ” น้ำ : “พี่โชนอ้ะ ...” ยิ่งพูดไปน้ำยิ่งเขินอาย โชน : “พี่บอกน้ำตั้งแต่อยู่ในรายการทีวีแล้ว มีคนได้ยินตั้งเยอะแยะ ล่ะยังมาถามพี่อีกน่ะว่า พี่แต่งงานแล้วหรือยัง จริงมั๊ยน้ำ” น้ำ : “โห พี่โชน มาแบบนี้ น้ำก้อไปไม่ถูกเลยสิ พี่โชนอ้ะ” ในระหว่างที่โชนกับน้ำคุยกันอยู่ พ่อกับแม่น้ำ ก็ยืนมองอยู่ภายในตัวบ้านด้วย พ่อน้ำ : “ดูโชนสิ เหมือนผมจริงๆ ว่ามั๊ยแม่” ร้านเสื้อผ้าของน้ำ (วันเปิดร้าน) วันนี้เป็นวันเปิดร้านเสื้อผ้าของน้ำ วันนี้เพื่อนๆ ของน้ำกับโชน มากันครบ รวมไปถึงคุณพ่อกับคุณแม่ของทั้งโชน กับน้ำ ก็มา สื่อจากนิตยสารแฟชัน ก็มาเยอะด้วยเช่นกัน งานเปิดร้านเป็นไปอย่างราบรื่น พิธีต่างๆ เป็นไปตามที่ปิ่นวางไว้ ในวันเปิดร้าน โชนมีเซอร์ไพรส์น้ำ ด้วยการมอบรูปถ่ายขนาดใหญ่ให้น้ำ โชน : “รูปนี้ พี่ให้น้ำ” น้ำ : “ขอบคุณค่ะพี่โชน” รูปที่โชนให้น้ำ ก็คือ รูปตอนที่น้ำเป็นดรัมเมเยอร์ มีข้อความกำกับรูปว่า “ความรักชนะทุกอย่าง โดยเฉพาะความกลัว” โชน : “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ขอให้รูปนี้ เป็นตัวแทนพี่น่ะ น้ำ” น้ำ : “ขอบคุณค่ะพี่โชน” หลังจากที่พิธีเปิดร้านเสร็จ สื่อมวลชนจากนิตยสารต่างๆ ขอสัมภาษณ์น้ำต่อทันทีเกี่ยวกับการทำตลาดในเมืองไทย ส่วน 3 สาวแกงค์ปลวก ก็ยืนอยู่มุมหนึ่งของงาน เชียร์ : “พวกแก ถ้าว่างๆ สลับๆ มาช่วยน้ำที่ร้านก็ดีเหมือนกันน่ะ ไม่คิดว่า วันเปิดร้าน คนจะเยอะขนาดนี้ ดูสิ มีสัมภาษณ์ลงหนังสือด้วยอ้ะ” นิ่ม : “น่านสิ ไม่คิดเลยว่า จะมากันด้วยน่ะเนีย คนมาเพียบเลย รู้สึกว่า ร้านน้ำจะเล็กไปเลยน่ะ” ส่วนโชนเดินถ่ายรูปตามมุมต่างๆ รวมไปถึงแบบเสื้อผ้าต่างๆ ที่จัดแสดงในร้าน เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงหัวค่ำ ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยกับงานตลอดทั้งวัน ตอนนี้เหลือเพียง น้ำกับแกงค์ปลวก แล้วก็กลุ่มเพื่อนของโชน ต่างคนต่างหมดแรงกันอยู่ภายในร้าน น้ำ : “น้ำขอบคุณทุกๆ คนมาเลย ที่มีช่วยงานในวันนี้ น้ำไม่รู้จะขอบคุณยังงัยดี เอ่อ...ขอบคุณมากๆ จริงๆ น่ะ สั้นๆ แค่นี้ล้ะกัน พูดเยอะ เดี๋ยวน้ำจะร้องไห้ ” นิ่ม : “น้ำ...” ปิ่น : “พรุ่งนี้ก็เริ่มเปิดขายอย่างเป็นทางการ งัยก้อรีบไปพักผ่อนล่ะน้ำ สงสัยคนเยอะแน่ๆ เลย พี่เห็นแต่ล่ะแบบแล้ว พี่ยังชอบเลย” น้ำ : “พี่ปิ่นสนใจตัวไหนก็บอกได้น่ะค่ะ น้ำจะตัดให้ ใครสนใจบอกน้ำได้น่ะค่ะ” โชน : “พี่ว่า วันนี้พวกเรากลับกันก็ดีน่ะ ถ้าพวกเรายังอยู่ น้ำไม่ได้พักผ่อนแน่ๆ เลย” ท๊อป : “ก็ว่างั้นแหละ ไปๆๆ พวกเรา ” เพื่อนๆ โชนทุกคนต่างก็ลุกขึ้น เตรียมตัวกลับบ้าน น้ำ : “น้ำขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากน่ะค่ะ ที่มาช่วยวันนี้” เชียร์ : “น้ำ วันนี้นอนอยู่นี่เลยเปล่าอ้ะ” น้ำ : “อืมๆๆ คงงั้นแหละ พรุ่งนี้เปิดวันแรก คงวุ่นๆ เลยล้ะ ช่วงสายๆ พ่อจะเข้ามาช่วยดูด้วยล้ะ” นิ่ม : “พรุ่งนี้นิ่มมาธุระแถวนี้พอดี เสร็จแล้วจะแวะเข้ามาช่วยน่ะ” น้ำ : “อืมๆ พวกแกก็รีบกลับล่ะกัน พรุ่งนี้ต้องทำงานเหมือนกันไม่ใช่หรอ ” ทั้ง 3 สาว แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนน้ำ ก็ขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบน บ้านน้ำ (ช่วงดึก) พ่อกับแม่น้ำ กลับมาถึงที่บ้านค่อนข้างดึก รีบพาแป้งเข้านอน เพราะว่า ต้องตื่นไปมหาลัยแต่เช้า แม่น้ำ : “แป้งรีบอาบน้ำ เข้านอนเลยลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไม่ไหว” แป้ง : “ค่ะแม่” พ่อน้ำ เดินมานั่งที่ระเบียงบ้าน พ่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ในมือยังคงถือช่อดอกไม้ที่น้ำให้มาจากงานเปิดร้าน พ่อน้ำ นั่งมองช่อดอกไม้ไป ก็ยิ้มไป แม่เห็นพ่อนั่งอยู่ที่ระเบียงบ้าน จึงเดินไปหา แล้วพูดว่า “พ่อก็รีบเข้านอนล่ะ พรุ่งนี้ ต้องไปช่วยน้ำน่ะ เดี๋ยวจะไม่ไหว”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 17 ตุลาคม 2553 10:21:10 น.

กิ้ว ๆ รอ อยู่ นะ ครับ ... อัพ ๆ ต่อ   โดย: 11eleven11 IP: 223.206.107.244 17 ตุลาคม 2553 22:37:59 น.

อัพต่อเร็วนะคัฟ อยากอ่านต่อเเล้ว เป็นกำลังใจให้   โดย: CoNaN IP: 124.122.200.139 18 ตุลาคม 2553 11:54:20 น.

อัพต่อเร็วนะคัฟ อัพต่อเร็วนะคัฟ อัพต่อเร็วนะคัฟ อัพต่อเร็วนะคัฟ   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 18 ตุลาคม 2553 13:05:00 น.

ร้านเสื้อผ้าน้ำ (เช้าวันรุ่งขึ้น) วันนี้น้ำ พี่พลอย พี่ดาว และพนักงานคนอื่นๆ เข้ามาที่ร้านตั้งแต่เช้า เพื่อตอนรับลูกค้าที่เริ่มทะยอยมาที่ร้านอย่างต่อเนื่อง ลูกค้าที่มา บางส่วนเสนอว่า ต้องการเป็นตัวแทนจำหน่ายเสื้อผ้าของน้ำ ตามจังหวัดต่างๆ มีตัวแทนจากกรุงเทพ เข้ามาเสนอเงื่อนไขกับน้ำมากมาย ที่จะนำเสื้อผ้าไปวางขายในห้างสรรพสินค้า ช่วงสายๆ คุณพ่อน้ำกับนิ่ม เข้ามาสมบทช่วยงานในร้าน เพื่อต้อนรับลูกค้า ที่ยังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างวุ่นอยู่กับลูกค้า จนแทบไม่มีเวลาที่จะคุยอะไรกันเลย จนช่วงบ่าย โชนเดินทางมาที่ร้าน เข้ามาเซอร์ไพรส์น้ำ ทุกคนในร้านตกใจที่โชนเข้ามาช่วย นิ่ม : “เฮ้ยๆ พี่โชนมาได้งัยเนีย...” โชนทำอะไรไม่ค่อยจะเป็นนัก ทำได้แต่เพียงเดินเสิร์ฟน้ำ ให้กับลูกค้าที่นั่งรอ ลูกค้าหญิง 1 : “แกดูสิ เด็กเสิร์ฟน้ำร้านนี้ หน้าตาดีวุ้ยๆ” ลูกค้าหญิง 2 : “ชั้นจำได้ว่า เค้าเป็นช่างถ่ายรูปมั๊ง เคยไปงานเค้าอยู่น่ะ ไม่รู้ว่าใช่คนเดียวกันป่าว คุ้นๆ อยู่ เข้าไปขอเบอร์ได้มั๊ยเนีย หล่อสุดๆ ” น้ำบังเอิญได้ยินลูกค้า 2 คนนี้คุยกันอยู่ ก็เลยหันมาฟัง และยิ้มด้วยความสนใจ สักพักไม่นาน โชนก็เดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำให้กับลูกค้า 2 คนนี้ โชน : “ไม่ทราบว่าจะรับน้ำอะไรดีครับ พอดีวันนี้คนเยอะนิดหนึ่งน่ะครับ ยังงัยต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ต้องนั่ง” ลูกค้าหญิง 2 : “พี่ค่ะ พี่ใช่คนที่ถ่ายรูปเมื่อ 3-4 เดือนก่อนป่าวค่ะ” โชน : “อ่อ ใช่ๆ ครับผม” ลูกค้าหญิง 1 : “โห วันนี้ได้เจอตัวจริงด้วย อ่าๆๆ พี่ๆ หนูขอถ่ายรูปด้วยได้มั๊ยค่ะ” ช่วงที่โชนกำลังถ่ายรูปกับลูกค้า นิ่มเห็นก็ยิ้มๆ เดินเข้ามาแซวน้ำ นิ่ม : “น้ำ พี่โชนเรายังเรตติ้งดีเหมือนเดิมเลยน่ะเนีย” น้ำ : “นั่นสิ บาดใจสาวๆ จริงๆ” น้ำพูดไปก็ยิ้มไป นิ่ม : “เค้าจะรู้หรือเปล่าเน้อว่า เจ้าของนั่งอยู่ตรงนี้ กำลังนั่งหึงอยู่” นิ่มพูดไปก็หัวเราะไป น้ำ : “ใครหึง ไม่ได้หึงสักหน่อย บ้าสิแก” นิ่มฟังน้ำพูดจบก็ยิ่งหัวเราะ ล้อเลียนน้ำ ช่วงเวลายาวนานมาถึงเย็น น้ำปิดร้านแล้ว ยังคงเหลือพนักงานในร้าน พ่อ นิ่ม และโชน ยังคงอยู่ภายในร้าน น้ำ : “น้ำขอบคุณมากๆ เลยน่ะค่ะ ที่มาช่วยงานวันนี้ ขอบคุณคุณพ่อ พี่โชน นิ่มมากๆ ค่ะ” พ่อน้ำ : “ไม่เป็นไรหรอกลูก เปิดร้านวันแรก ก็ต้องมีคนช่วยหน่อย” น้ำ : “ค่ะพ่อ ไม่คิดเลยว่า จะมีลูกค้าเยอะขนาดนี้” นิ่ม : “นิ่มว่าน่ะ เสื้อผ้าของน้ำฮิตแน่ๆ แต่ละคนขอเป็นตัวแทนจำหน่ายเยอะแยะเลย” น้ำ : “อืมๆๆ เท่าที่ดู Set แรกที่ออกมา ตรงกับตลาดเป้าหมายพอดีเลย แบบนี้ต้องรีบคิด Set ที่ 2 ออกมา” ในระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่ โชนยังคงยืนถ่ายรูปมุมต่างๆ ภายในร้านของน้ำ แต่ละคนหันไปมองโชนด้วยความสนใจ พ่อน้ำ : “พี่โชนของลูกนี่ เค้ารักการถ่ายภาพจริงๆน่ะ” น้ำพยักหน้ายิ้มตอบรับพ่อ พนักงาน 1 : “พี่น้ำค่ะ สรุปยอดวันนี้ค่ะ” พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา ยื่นเอกสารสรุปยอดขายในวันแรกให้กับน้ำ น้ำรับเอกสารจากพนักงาน นิ่มรีบเข้ามาดูพร้อมๆ กับน้ำ นิ่ม : “โอ้โห วันแรกขายได้ 6 หมื่นกว่าบาท ไม่รวมยอดสั่งจอง สุดยอดเลยน้ำๆๆ” น้ำ : “นั่นสิ ตกใจเหมือนกัน เยอะมากๆ ไม่คิดว่า จะเยอะขนาดนี้” พี่พลอย : “เท่าที่ประเมินไว้ ยอดสั่งจองเฉพาะวันนี้ ต้องใช้เวลาตัดเพิ่มประมาณ 25-30 วันเลยน่ะน้ำ” นิ่ม : “โห นี่ขายหรือแจกฟรีเนีย” น้ำ : “พี่พลอย ยังงัยเร่งทางโรงงานให้ผลิตเร็วกว่านี้ได้มั๊ยค่ะ เปลี่ยนแผนผลิตใหม่เลยค่ะพี่ น้ำไม่อยากให้ลูกค้ารอนาน” พี่พลอย : “พี่ก็คาดว่าต้องวางแผนกันใหม่หมดเลย ไม่คิดว่าจะมี Order เยอะขนาดนี้ นี่แค่วันแรกเองน่ะเนีย” น้ำ : “น้ำฝากพี่พลอยคุยกับทางโรงงานหน่อยน่ะพี่” พี่พลอย : “ได้ๆๆจ๊ะน้ำ งั้นเดี๋ยวพี่คุยคืนนี้เลย” น้ำ : “ค่ะพี่ๆ ยังงัยๆ น้ำฝากพี่พลอยด้วยน่ะค่ะ” น้ำเห็นพนักงานในร้านแต่ละคนทำงานกันอย่างเต็มที่ น้ำเลยตะโกนบอกทุกคนว่า “วันอาทิตย์นี้ พี่เลี้ยงข้าวทุกคนน่ะ อยากไปกินที่ไหนบอก ฉลองเปิดร้านใหม่ ตกลงมั๊ย” พนักงานในร้านแต่ละคนต่างตอบรับด้วยความดีใจ รวมถึงพ่อ พี่โชน และนิ่มด้วยเช่นกัน “เย้ๆๆๆๆ” บ้านโชน (ช่วงดึก) โชนกลับมาถึงบ้านค่อนข้างดึก “พ่อ แม่ ผมกลับมาแล้ว” โชนเดินตรงไปที่โต๊ะข้าว ที่พ่อกับแม่นั่งอยู่ พ่อโชน : “อ้าวๆๆ มาๆๆ เป็นงัยมั่งที่ร้านหนูน้ำ” โชน : “คนเพียบเลยพ่อ แทบไม่ได้พักเลย เต็มร้านทั้งวัน เห็นว่ามี Order จากทางกรุงเทพเข้ามาด้วยน่ะพ่อ” พ่อโชน : “อืมๆๆ หนูน้ำนี่เก่งจริงๆ เมื่อก่อนยังเป็นเด็กๆ ตัวเล็กๆ อยู่เลย” แม่โชน : “เห็นแบบนี้ลูกก็อย่ายอมแพ้หนูน้ำล่ะ ตั้งใจทำงาน แล้วก็ต้องแบ่งเวลาให้หนูน้ำเค้าด้วยน่ะ เอาใจใส่เค้ามากๆ รู้มั๊ย ผู้หญิงน่ะ เค้าชอบผู้ชายที่เสมอต้น เสมอปลาย ดูแบบพ่อเป็นตัวอย่างก็ได้” โชน : “ครับแม่”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 18 ตุลาคม 2553 17:16:22 น.

สนุกมาก..มากค่ะ อยากอ่านต่อ.. เป็นกำลังใจให้นะค่ะ..   โดย: จอย IP: 58.8.24.44 18 ตุลาคม 2553 17:59:07 น.

เป็นกำลังใจให้นะคัฟ สนุกมากเลยคัฟ   โดย: CoNaN IP: 124.122.200.139 18 ตุลาคม 2553 19:26:26 น.

สนุก มาก ๆ ครับ รอ อ่าน ต่อ พรุ่ง นี้ ลุ้น ๆ ... ร้าน ของ น้ำ จะ เป็น ยัง ไง ต่อ   โดย: 11eleven11 IP: 117.47.44.33 18 ตุลาคม 2553 22:54:50 น.

แล้วมานจาเปงยางงายต่อปายยย   โดย: ฅนสร้างภาพ IP: 10.0.1.25, 61.90.88.173 18 ตุลาคม 2553 23:17:40 น.

บ้านโชน (เช้าวันรุ่งขึ้น) พ่อกับแม่โชนตื่นแต่เช้า วันนี้โชนยังคงนอนอยู่ในห้องนอนตัวเอง พ่อแปลกใจที่โชนยังไม่ลงมากินข้าวชั้นล่าง พ่อโชน : “วันนี้โชนยังไม่ตื่นหรอแม่” แม่โชน : “เมื่อคืนนี้กลับดึกเลย เห็นว่า ต้องรีบคัดรูปตัวอย่างที่จะใช้ในงานแสดงภาพที่กรุงเทพ สงสัยเมื่อคืนคงอยู่ดึกมากเลยน่ะพ่อ แม่ก็เลยไม่อยากจะขึ้นไปรบกวน” พ่อโชน : “อ่อๆๆ แล้ววันนี้โชนมีออกไปไหนหรือเปล่าน่ะแม่” แม่โชน : “เมื่อคืนบอกไว้ว่า วันนี้บ่ายๆ ต้องเข้าไปที่สตูดิโอ หรืออะไรสักอย่างเนียแหละ แม่เห็นว่าดึกแล้ว ก็ไม่อยากถามอะไรมาก” พ่อโชน : “อืมๆๆ เดี๋ยววันนี้พ่อว่าจะเอาของกินไปฝากหนูน้ำที่ร้านสักหน่อย เมื่อวานนี้เปิดร้าน วุ่นๆ ซะจนไม่ได้กินอะไรกันเลย” แม่โชน : “อืมๆๆ ดีเลยพ่อ งั้นเดี๋ยวแม่ไปเตรียมไว้เลยล่ะกัน” หลังจากที่แม่โชนพูดจบ ก็เดินเข้าไปที่หลังครัว เพื่อจัดเตรียมอาหาร ส่วนพ่อโชนเดินขึ้นไปชั้นบนของห้อง พ่อโชนนั่งที่เตียง หยิบกล่องสีแดงขึ้นมาจากชั้นเก็บของที่หัวเตียง... “แหวนวงนี้ พ่อรักมากที่สุดเลยน่ะโชน มันเป็นตัวแทนความรักของแม่ที่มีต่อพ่อ” พ่อโชนเก็บแหวนลงในที่เดิม แล้วเดินไปที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างๆ หน้าต่าง บนโต๊ะมีรูปโชนสมัยอยู่ยังอยู่ชั้นประถม พ่อโชนหยิบรูปขึ้นมาดู “เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน” พ่อโชนพูดไปก็มองออกไปนอกหน้าต่าง โชนเดินเข้ามาในห้อง เข้ามาทางด้านหลังของพ่อ โดยที่พ่อไม่รู้ตัว โชนเดินเข้าไปกอดพ่อ “ผมรักพ่อครับ” ร้านเสื้อผ้าน้ำ (ช่วงสาย) พี่พลอย พี่ดาว กับน้ำ ยังคงตอบรับลูกค้าที่เข้ามาที่ร้านอย่างต่อเนื่อง วันนี้ลูกค้ายังเต็มอยู่เช่นเดิม ส่วนคุณพ่อน้ำกับแป้ง วันนี้ทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำให้กับลูกค้าที่เข้ามาในร้าน ไม่นานนัก พ่อโชนก็มาถึงที่ร้านของน้ำเห็นลูกค้าเต็มร้าน ก็เข้ามาช่วยอีกแรงหนึ่ง ช่วงบ่ายๆ พี่ปิ่นเข้ามาช่วยที่ร้านของน้ำเหมือนกัน แต่ละคนผลัดเปลี่ยน กันตอนรับและแนะนำลูกค้าที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง เวลาล่วงเลยมาถึงหัวค่ำ น้ำปิดร้านแล้ว ทุกคนต่างหมดแรง นั่งอยู่คนละมุมของร้าน ส่วนแป้ง นั่งหลับอยู่ที่เก้าอี้หลังร้าน น้ำเดินเอาผ้าหม่ มาห่มให้แป้ง น้ำ : “น้ำขอบคุณทุกคนมากน่ะค่ะ ที่เข้ามาช่วยน้ำกันอีกแล้ว ขอบคุณคุณพ่อด้วยน่ะค่ะ ที่เอาอาหารมาฝากค่ะ” พ่อโชน : “ไม่เป็นไรๆ หนู วันหลังถ้าพ่อว่างๆ พ่อจะมาช่วยอีก” พ่อน้ำ : “ขอบคุณมากน่ะครับ ที่เข้ามาช่วย” พ่อน้ำเดินเข้ามาขอบคุณพ่อโชน พ่อน้ำ : “คืนนี้ให้แป้งนอนนี่เลยก็แล้วกันน่ะน้ำ พรุ่งนี้แป้งไม่มีเรียน” น้ำ : “ได้ค่ะพ่อ พรุ่งนี้ช่วงสายๆ น้ำไม่อยู่ที่ร้านค่ะ น้ำกะว่าจะไปที่โรงงานสักหน่อยค่ะ จะไปขอให้พี่เค้าเร่งผลิตให้เร็วกว่านี้ค่ะ” พ่อน้ำ : “อืมๆๆ งั้นเดี๋ยวพ่อกลับก่อน พรุ่งนี้พ่อจะมาใหม่” พี่ดาว, พี่พลอย : “ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ” พ่อโชน : “ผมก็ขอตัวเหมือนกันครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ” ต่างคนต่างร่ำลา ออกจากร้านกลับบ้าน ส่วนน้ำปลุกแป้งให้ตื่น ให้แป้งขึ้นไปนอนข้างบน สตูดิโอถ่ายภาพแห่งหนึ่ง (ช่วงบ่าย) โชนเดินทางเข้ามาที่สตูดิโอตามที่พี่พงษ์ (ตัวละครใหม่) นัดไว้ โชน : “สวัสดีครับพี่พงษ์” พี่พงษ์ : “อ่อๆ สวัสดีๆ โชนใช่มั๊ย” โชน : “ครับพี่” พี่พงษ์ : “พี่คุยกับผู้ใหญ่แล้วน่ะ หลังจากที่จัดงานเสร็จที่กรุงเทพแล้ว เราจะให้โชนไปดูงานที่ฝรั่งเศส สนใจมั๊ย” โชน : “โหพี่สนใจครับ สนใจมากๆ ขอบคุณมากๆ น่ะครับ ที่พี่ช่วยสนับสนุนผม ขอบคุณพี่พงษ์มากๆ ครับ” พี่พงษ์ : “อืมๆๆ ไม่เป็นไรๆๆ พี่เห็นเรามีฝีมือดี Concept งานของเราแปลกดีด้วย ไปดูงานของฝรั่งสักหน่อย ฝีมือจะได้พัฒนาขึ้นไปอีก” พี่พงษ์พูดไป ก็ตบไหล่โชนเบาๆ โชนดีใจมากที่ได้โอกาสไปดูงานที่ฝรั่งเศส โชน : “พี่ครับ ไปช่วงไหนหรอครับพี่” พี่พงษ์ : “2 สัปดาห์ ช่วงเดือนพฤศจิกายน ถ้าพี่จำไม่ผิด รู้สึกจะเป็นวันที่ 2-15 หรืองัยเนีย แถวๆเนีย” โชน : “ครับๆ ขอบคุณมากครับพี่” พี่พงษ์ : “อืมๆ ไม่เป็นไรโชน ตั้งใจทำงานล่ะ ผู้ใหญ่เค้าจะได้เอ็นดูเรา รู้มั๊ยโชน” โชน : “ครับพี่” พี่พงษ์ : “โอเค เดี๋ยวพี่ว่าจะเข้าไปกรุงเทพสักหน่อย ไปดูสถานที่จัดงานให้เราเนียแหละ” โชน : “พี่ ให้ผมไปด้วยก็ได้น่ะครับพี่ ผมอยากช่วยพี่เหมือนกันครับ” พี่พงษ์ : “ไม่เป็นไรๆๆ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ พี่จัดการเอง ช่วงนั้นโชนก็วางแผนดีๆ หน่อยล่ะ เห็นว่าจะแต่งงานด้วยนี่” โชน : “ครับพี่ คงไม่กระทบครับพี่ จัดช่วงปลายๆ ปีน่ะครับ” พี่พงษ์ : “อืมๆๆ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 19 ตุลาคม 2553 11:17:32 น.

สนุกๆ   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 19 ตุลาคม 2553 12:54:11 น.

บ้านน้ำ (ช่วงดึก) วันนี้น้ำกลับมาที่บ้าน เพราะว่า วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดของร้าน น้ำ : “พ่อ แม่ แป้ง น้ำกลับมาแล้ว” ทั้งพ่อ แม่และแป้ง ต่างก็ดีใจที่น้ำกลับมาบ้านในวันนี้ แม่น้ำ : “น้ำลูกแม่ รู้มั๊ยว่า แม่คิดถึงน้ำมากขนาดไหน มาๆๆ ให้แม่กอดให้ชื่นใจหน่อย” น้ำเดินเข้าไปกอดแม่ ทุกคนต่างมีสีหน้ายิ้มแย้ม น้ำ : “วันนี้หนูไปเร่งๆ งานหน่อยค่ะแม่ เพราะว่า หนูวางแผนผลิต กับสต๊อกใหม่หมดเลยค่ะแม่” พ่อน้ำ : “ดีแล้วล่ะลูก ลูกค้าจะได้ไม่ต้องรอนาน แล้วนี่จะมีไปสัมภาษณ์หนังสือเล่มไหนอีกเปล่า” น้ำ : “ไม่มีแล้วค่ะพ่อ เพราะว่า น้ำขอพี่ๆ เค้าไว้ว่า น้ำคงต้องมา..มา..เตรียมตัว เอ่อ..เอ่อ.. เตรียม.” น้ำพูดไปก็เขินไป พ่อน้ำเห็นท่าทางของน้ำ ก็หัวเราะด้วยความชอบใจ ก่อนจะพูดว่า “แล้วหนูนัดกับพี่โชนไว้ยัง” น้ำ : “พรุ่งนี้หนูนัดพี่โชนไว้ค่ะ เราจะไปทานข้าวกันค่ะพ่อ ก่อนที่พี่โชนจะเข้ากรุงเทพไปจัดงานค่ะพ่อ” แม่น้ำ : “แม่เห็นลูกมีความสุขแบบนี้ แม่ก็หมดห่วงแล้วล้ะ” น้ำ : “แม่...” ทั้ง 4 คนต่างพูดคุยหยอกล้อกันบนโต๊ะอาหารอย่างสนุกสนาน ร้านอาหารแห่งหนึ่ง (วันรุ่งขึ้น) โชนมานั่งรอน้ำในร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่ง สักพักไม่นาน น้ำก็เดินทางมาถึงที่ร้าน น้ำ : “สวัสดีค่ะพี่โชน พี่มานานยังค่ะ” โชน : “งัย น้ำ” น้ำ : “พอดีน้ำเดินผิดซอยค่ะ หลงไปไกลเลย” โชน : “อืมๆๆ พี่ก้อเพิ่งมาถึงเหมือนกัน พี่สั่งอาหารไปแล้ว” หลังจากโชนพูดจบ ก็หยิบกล่องของขวัญเล็กๆ ใบหนึ่งมาให้น้ำ น้ำแปลกใจที่อยู่ๆ โชนยื่นของขวัญมาให้ น้ำ : “ให้ในโอกาสอะไรหรอค่ะ” โชน : “พี่ต้องเข้ากรุงเทพสัก 10 วัน พี่เลยซื้อผ้าเช็ดหน้าไว้ให้น้ำใช้ เห็นน้ำทำงานเหนื่อยๆ ทั้งวันเลย” น้ำยิ้มตอบรับคำพูดของโชน น้ำ : “พี่โชน ยังคงเอาใจใส่น้ำเหมือนเดิม น้ำดีใจจริงๆน่ะค่ะ ที่พี่โชนดูแล ให้เกียรติน้ำมาโดยตลอด น้ำ..น้ำ...น..” โชนฟังน้ำพูดยังไม่ทันจบ ก็พูดขึ้นมาว่า “พอแล้วไม่ต้องซึ่ง เดี๋ยวก็เป็นเด็กขี้แงอีกหรอก” น้ำ : “พี่โชนอ้ะ...ไม่โรแมนติกเลยอ้ะพี่.. น้ำไม่พูดด้วยแล้ว” น้ำทำหน้างอนๆ แต่โชนก้อหัวเราะชอบใจ “ทำหน้าแบบนั้นค้างไว้น่ะ เดี๋ยวพี่จะถ่ายรูปเก็บไว้หน่อย” น้ำ : “พี่โชนอ้ะ ไม่คิดจะง้อน้ำ ล่ะยังมาล้อเลียนอีก” โชนยังหัวเราะชอบใจ พร้อมๆ กับถ่ายรูปน้ำที่กำลังงอนเล็กๆ น้ำจองมองที่กล้องของโชน น้ำเอาหน้าไปใกล้ๆ กล้อง จนโชนต้องเอากล้องลง น้ำ : “แต่ก็ดีน่ะ น่ารักดี” น้ำทำหน้าทะเล้น ล้อเลียนพี่โชน ก่อนที่จะพูดว่า “น้ำซื้อปากกามาฝากพี่โชน” โชนรับปากกามาจากน้ำ โชนมองปากกาอยู่สักพักก่อนจะพูดว่า โชน : “น้ำชื้อปากกามาให้พี่ทำไมหรอ” น้ำ : “ก็พี่โชนไปจัดงานในกรุงเทพ เพื่อมีคนมาขอลายเซ็นต์ พี่โชนจะได้มีปากกาไว้ใช้งัย” โชน : “ช่างคิดเนอะ น้ำ” -โชนเดินทางเข้ากรุงเทพไปจัดงานแสดงภาพถ่าย งานของโชนได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี -ส่วนร้านของน้ำ ยังคงขายดีต่อเนื่องจนกระทั่งนิตยสารแฟชันในเมืองไทยหลายฉบับ ต่างลงข่าวกันมากมาย - พี่ปิ่น นุ๊ก เล็ก และไก่ เริ่มรับงาน Organize ตามต่างจังหวัด จนบริษัทค่อยๆ เติมโตขึ้นเรื่อยๆ - ท๊อปกับเฟย์ เริ่มพูดคุยกันเรื่องของการแต่งงาน ... ... จนกระทั่ง 3 เดือนผ่านไป   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 19 ตุลาคม 2553 13:37:30 น.

แล้วไงต่อคัฟ ตื่นเต้นๆ เป็นกำลังใจให้คัฟ   โดย: CoNaN IP: 124.121.216.182 19 ตุลาคม 2553 15:30:54 น.

แล้วเป็นไงต่อค่ะ....อยากอ่าน..อยากอ่าน   โดย: จอย IP: 58.8.27.90 19 ตุลาคม 2553 17:33:42 น.

จน กระทั่ง 3 เดือน ผ่าน ไป .... ? .... ยัง ไง ต่อ ล่ะ ... รอ พรุ่ง นี้   โดย: 11eleven11 IP: 222.123.19.192 19 ตุลาคม 2553 22:46:44 น.

เงียบเลย   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 21 ตุลาคม 2553 14:05:25 น.

ไม่อัพเลอ่ะ   โดย: smile IP: 222.123.62.30 21 ตุลาคม 2553 15:55:21 น.

รออยู่นะค่ะ....   โดย: ณัฐ IP: 58.8.28.130 21 ตุลาคม 2553 17:09:36 น.

สนามบินประเทศไทย (ช่วงเช้า) พ่อกับแม่โชน, พี่พงษ์ และน้ำ มาส่งโชน เดินทางไปดูงานที่ฝรั่งเศส พ่อโชน : “ยังงัยก็อย่าหักโหมมากล่ะ หาเวลาพักผ่อนด้วยน่ะ” พ่อโชนพูดไป ก็เดินเข้าไปกอดโชน โชน : “ครับพ่อ ผมจะตั้งใจทำงาน” แม่โชน : “ไปที่โน้นแล้ว โทรมาบอกแม่ด้วยน่ะ โทรมาทุกวันเลยน่ะโชน” โชน : “ครับแม่ ผมไม่ลืมแน่นอนครับ” พี่พงษ์ : “เอ่อโชน มีอะไรจะฝากพี่ไว้ก่อนมั๊ย” โชน : “ไม่มีครับพี่ ผมไปดูงานที่ฝรั่งเศสคราวนี้เพราะพี่ช่วยสนับสนุนผม ผมจะไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาให้มากที่สุดเลยครับพี่ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวังครับ” น้ำ : “พี่โชนไป 2 อาทิตย์ ยังงัยก็อย่าลืมโทรหาน้ำด้วยน่ะค่ะ ถ้าพี่โชนไม่โทรมา น้ำจะโทรไปหาพี่ทุกวันเลย ” โชน : “อืมๆ ไม่ต้องห่วง พี่ไปถึงโน้นแล้ว จะโทรแน่นอน” น้ำ : “พี่โชนดูแลตัวเองด้วยน่ะค่ะ” โชน : “เราก็เหมือนกันล่ะ อย่าหักโหมงานมากเกินไปล่ะ” น้ำพยักหน้าตอบรับโชน โชน : “ถ้างั้นผมไปก่อนน่ะ คงได้เวลาแล้วล่ะ ไปล้ะครับ สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่พงษ์ แล้วก้อเด็กขี้แงคนนี้ด้วย” แม่โชน : “ดูแลตัวเองด้วยน่ะลูก” ทั้ง 4 คนต่างร่ำลาโชน ที่กำลังเดินไปยังทางเข้า เพื่อที่จะขึ้นเครื่อง ทุกคนโบกมือลาโชน หลังจากที่โชนเดินลับสายตาไปแล้ว พ่อโชนหันมาร่ำลาพี่พงษ์ ซึ่งขอแยกตัวออกไปทำงานต่อ แม่โชนชวนน้ำเดินไปด้วย คุยไปด้วย แม่โชน : “เห็นโชนบอกแม่ว่า จะให้หนูน้ำไปตัดชุดเจ้าสาวที่ร้านเพื่อนเค้าหรอ” น้ำ : “ใช่ค่ะคุณแม่ น้ำไปวัดตัวมาบ้างแล้ว เดี๋ยวน้ำก็จะเข้าไปที่ร้านเลยค่ะแม่ พอดีวันนี้จะไปดูพวกของชำรวยด้วยค่ะ” พ่อโชน : “อืมๆ เตรียมการไว้แต่เนินๆ ล่ะ ถึงเวลาจริงๆ จะได้ไม่พลาด รอให้เจ้าโชนกลับมา ก็ค่อยมาเก็บรายละเอียดกันอีกที” พ่อโชนพูดไปก็ยิ้มแย้ม น้ำ : “ค่ะคุณพ่อ น้ำนัดเชียร์ กี้ นิ่มที่ร้านไว้ค่ะ เดี๋ยวน้ำคงไปเลยค่ะ” แม่โชน : “ได้ๆๆ จ๊ะหนูน้ำ รีบไปล่ะ” น้ำ : “ถ้างั้นน้ำขอตัวก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่” น้ำเดินแยกออกมาจากพ่อกับแม่ของโชน มุ่งหน้ามาที่ร้านตัดชุดเจ้าสาว ร้านเสื้อผ้าน้ำ (ช่วงสาย) วันนี้พี่พลอยเข้ามาทำงานค่อนข้างสาย พี่พลอยเดินเข้าไปในห้องทำงาน มีพนักงานทำงานอยู่ 4 คน ทั้ง 4 คนกำลังตรวจสอบเอกสารต่างๆ ในแต่ละวันตามปกติ พนักงาน 1 : “แกๆๆ ดูนี่สิ รู้สึกแปลกๆ มั๊ย ทำไมยอดจ่ายเจ้าหนี้ ถึงช้าไป 60 วัน หลายบริษัทเลย” พนักงาน 2 : “เฮ้ยๆ เป็นไปได้งัย ก็ชั้นออกเช็คจ่าย 30 วันทุกครั้งเลยน่ะ แล้วทำไมถึง late ไป 60 วันได้งัย” พนักงาน 1 : “ไม่ใช่แค่ 60 วัน แกดูนี่ เลทไป 120 วันยังมีเลย” พนักงาน 1 ชี้ให้ดูเอกสารที่ตรวจพบ พนักงาน 3 : “มิน่า วันก่อนมี Supplier โทรมาถามว่า ทำไมยังไม่ออกเช็ค ตอนแรกๆ คิดว่าไม่มีอะไร ชั้นจำได้ว่า แกออกเช็คสั่งจ่ายไปครบนิน่า ชั้นว่าเริ่มแปลกๆ แล้วน่ะ” พนักงาน 4 : “พี่น้ำก็จริงๆ เลยน่ะ ไม่เข้ามาที่ร้าน 1 อาทิตย์ล่ะ พวกแกดูนี่ซะก่อน” พนักงาน 4 ยื่นเอกสารชิ้นหนึ่งให้ดู พนักงานทั้ง 3 คนที่เหลือต่างตกใจที่เห็นเอกสารนั้น พนักงาน 4 : “นี่เป็นรายการสต๊อกสินค้าที่หายไป ชั้นเพิ่งตรวจเจอ เป็นงัยล่ะ ของหายเพียบ มีตัวเลข แต่ไม่มีของ” พนักงาน 2 : “ชั้นว่า ต้องมีอะไรแล้วล้ะ ช่วงที่พี่น้ำยุ่งๆ เรื่องแต่งงาน ชั้นว่าพี่พลอย หรือพี่ดาว คนใดคนหนึ่ง หรือทั้ง 2 คน ต้องเล่นไม่ซื่อแล้วแน่ๆ” พนักงาน 1 : “เฮ้ยแก จะเป็นไปได้หรอ พี่เค้าเป็นเพื่อนพี่น้ำมานานแล้วน่ะ พวกแกทำเอกสารผิดป่าวเนีย” พนักงาน 4 : “ผิดหรอแก เมื่อวานชั้นขึ้นไปนับสต๊อก 3 รอบ ทุกรอบที่ชั้นนับ ตรงหมด แต่ไม่ตรงกับยอดที่พี่พลอยบอก” พนักงาน 3 : “ไม่รู้ล่ะ ชั้นว่าจะโทรบอกพี่น้ำแล้ว ไม่สนใจหรอก ขืนปล่อยไปแบบนี้เรื่อยๆ พี่น้ำแย่แน่ๆ” พนักงาน 2 : “แกไปเช็คสิว่า เช็คที่แกสั่งจ่ายหนี้ไปแล้ว แต่เจ้าหนี้ไม่ได้รับมีเท่าไร ตอนนี้เลย ชั้นเอาด้วย ต้องรีบบอกพี่น้ำแล้ว” พนักงาน 1 : “ได้ๆๆ ถ้างั้นให้พี่พลอยออกไปก่อน เดี๋ยวไล่เช็คกันเลย ถ้าชัวร์แล้ว โทรบอกพี่น้ำเลย” พนักงานทั้ง 4 คน ต่างทำงานตามปกติ โดยที่พี่พลอยยังคงนั่งอยู่ในห้องทำงาน ร้านตัดชุดเจ้าสาว น้ำเข้ามาที่ร้านตัดชุดเจ้าสาว เพื่อลองชุดที่เลือกไว้ โดยที่เชียร์ กี้ นิ่ม มาถึงก่อนหน้านี้ ทั้ง 3 คนต่างดีใจมาก ที่เห็นน้ำใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวที่สวยงาม นิ่ม : “เชียร์ แกเป็นอะไร แกร้องไห้ทำไม น้ำเค้ามีความสุข แกต้องหัวเราะสิ ไม่ใช่น้ำตาไหล” เชียร์ : “ก้อมันดีใจนี่น่า รู้มั๊ยว่า เชียร์รอวันนี้มานานขนาดไหน วันนี้น้ำสวยมากๆ เลยน่ะ เชียร์ดีใจที่สุดเลย” นิ่ม : “น่านสิ อยากให้ถึงวันงานซะที นิ่มอยากให้น้ำมีความสุขสักที” ช่วงที่ทั้ง 2 คนกำลังคุยกันอยู่ กี้ตะโกนมาจากหลังร้าน กี้ : “พวกแกเอาแต่เมาท์กันอยู่นั่นแหละ มาช่วยยกตัวอย่างของชำร่วยหน่อย เร็วๆ เยอะนะเนีย” เชียร์ กับนิ่ม เดินไปหลังร้าน เข้าไปช่วยกี้ ยกตัวอย่างของชำร่วยต่างๆ ที่ทางร้านให้เลือก ส่วนน้ำยังคงลองชุด อยู่ในห้องกระจกกับช่างตัดเสื้อ ช่างตัดเสื้อ : “นี่ผมใช้ฝีมือตัดให้เต็มที่เลยน่ะครับ เพื่อนผมจะแต่งงานทั้งที ต้อง Perfect เท่านั้น ไม่ทราบว่า ถูกใจคุณน้ำหรือเปล่าครับ” น้ำ : “น้ำว่า พอดีตัวแล้วค่ะ น้ำคงต้องระวังเรื่องอ้วนซะหน่อยแล้ว ชุดตอนนี้พอดีตัวล่ะ” น้ำพูดไปก้อหัวเราะไป ช่างตัดเสื้อ : “คุณน้ำรู้ไหมครับว่า ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสตัดชุดให้คนดังอย่างคุณน้ำ” น้ำ : “ไม่ถึงขนาดมั๊งค่ะ น้ำก็ช่างตัดเสื้อเหมือนพี่นั่นแหละค่ะ” ช่างตัดเสื้อ : “ผมมีอะไรบางอย่างจะบอกคุณน้ำด้วยน่ะครับ” น้ำ : “อะไรหรอค่ะ” ช่างตัดเสื้อ : “อย่าไปบอกโชนน่ะ ว่าผมแอบบอก” น้ำ : “ได้ค่ะ” ช่างตัดเสื้อ : “โชนเค้าบอกผมว่า ถ้าตัดชุดแล้ว เจ้าสาวเค้าไม่สวย เค้าจะมาปิดร้านผมเลยน่ะ” ช่างตัดเสื้อพูดไปก็หัวเราะไป น้ำรู้สึกเขินอายเป็นอย่างยิ่งที่พี่โชน เอาใจใส่ตัวเองมากขนาดนี้ ทางฝั่งของกี้ กำลังนั่งเลือกของชำร่วยอยู่ว่า จะเอาแบบไหนดี แต่ทั้ง 3 คน ก็เลือกไม่ได้สักที จนกระทั่งน้ำเดินมาทั้งที่กำลังใส่ชุดเจ้าสาวอยู่ นิ่ม : “เอาเชียวน่ะน้ำ ไม่ยอมถอดชุดเลยน่ะ นี่ใส่มาตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ” นิ่มเริ่มแซวน้ำ น้ำ : “เอ้า ก็อยากใส่นี่ อยากใส่ชุดนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่ถอดง่ายๆ หรอก” เชียร์ : “แหม๋ ไม่ค่อยเลยน่ะน้ำ แต่เชียร์ก้อดีใจน่ะ ที่ได้เห็นน้ำอยู่ในชุดเจ้าสาวสักที” น้ำพยักหน้าตอบรับ ก่อนพูดว่า “น้ำรอวันนี้มานานแสนนาน” นิ่ม : “น้ำ...” กี้ : “เอ้าพอได้แล้ว มาเลือกก่อนเร็ว จะเอาของชำร่วยอะไรดี น้ำ นี่เลือกตั้งนานล่ะ ไม่ได้สักแบบ” น้ำ : “มาๆ น้ำช่วยดูๆๆ” ในขณะที่น้ำกำลังเลือกดูของชำร่วย เชียร์แอบมองน้ำด้วยความตื้นตันใจ ที่เห็นน้ำมีความสุขมากๆ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 21 ตุลาคม 2553 17:26:30 น.

บ้านน้ำ (ช่วงหัวค่ำ) น้ำกลับมาถึงบ้านช่วงหัวค่ำ น้ำ : “พ่อ แม่ แป้ง น้ำกลับมาแล้ว” แม่น้ำ : “มาๆ มานั่งกินข้าวกันเลยจ้า” น้ำ : “แม่ค่ะ แล้วพ่อไปไหนหรอค่ะ” แม่น้ำ : “พ่อหนู เค้านั่งอยู่ที่เคาท์เตอร์น่ะ นั่งอยู่ตั้งนานล่ะ แม่ไม่อยากรบกวบพ่อ ก็เลยมาเตรียมอาหารก่อน” หลังจากที่แม่พูดจบ น้ำหันไปทางเคาท์เตอร์ มองหาพ่อ “ไหนอ้ะแม่ พ่อไม่อยู่นี่แม่” น้ำเดินไปที่เคาท์เตอร์มองหาพ่อ ก็ไม่เจอ น้ำเดินมาที่หน้าบ้าน เห็นพ่อยืนหันหลังมองต้นไม้อยู่ น้ำ : “พ่อ มาทำอะไรตรงนี้ค่ะ” พ่อน้ำ : “อ้าว กลับมาแล้วหรอลูก เป็นงัยๆๆ ไปลองชุดเจ้าสาวมาแล้ว เป็นงัยบ้าง” น้ำยิ้มๆ แล้วก็ดึงมือพ่อให้เข้าไปนั่งกินข้าวด้วยกัน น้ำ : “ไปกินข้าวกันพ่อ เดี๋ยวน้ำเล่าให้ทุกคนฟัง” พ่อเดินจูงมือน้ำไปที่โต๊ะกินข้าว โดยที่มีแม่กับแป้ง นั่งอยู่ก่อนแล้ว น้ำ : “ชุดที่น้ำสั่งตัด สวยมากเลยน่ะแม่ เพื่อนพี่โชนตัดสวยมากๆ เลยค่ะ พอดีตัวน้ำเลย ส่วนของชำร่วย น้ำเลือกเทียนหอมค่ะ” แม่น้ำ : “เทียนหอม อะไรหรอจ๊ะ” น้ำ : “น้ำเลือกเทียนหอมน่ะแม่ เป็นรูปหัวใจ 2 ดวงติดกัน ดวงหนึ่งสีขาว อีกดวงหนึ่งสีชมพู” พ่อน้ำฟังแล้วก้อหัวเราะออกมา ก่อนพูดว่า “เอ้า แล้วมันแปลว่าอะไรหรอลูก” น้ำ : “เพื่อนพี่โชนบอกว่า หัวใจสีขาว แทนความรักที่บริสุทธิ์ เหมือนน้ำรักพี่โชน ส่วนหัวใจสีชมพู แทนความรักที่มั่นคง ของพี่โชนที่มีต่อน้ำงัยค่ะพ่อ” แป้ง : “แป้งอยากให้ถึงวันงานเร็วๆ จังพี่น้ำ” หลังจากที่แป้งพูดจบ ทุกคนต่างหัวเราะด้วยความชอบใจ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 21 ตุลาคม 2553 18:05:52 น.

สนุกมากคัฟ อยากอ่านต่ออีก เป็นกำลังใจให้นะคัฟ   โดย: CoNaN IP: 124.121.65.249 21 ตุลาคม 2553 19:31:35 น.

บ้านน้ำ (ห้องนอนน้ำ ช่วงสาย) วันนี้น้ำตื่นค่อนข้างสาย แต่น้ำไม่ได้ลงไปข้างล่าง ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องนอน น้ำกำลังนั่งดูของชำร่วยที่จะแจกในงานแต่งงาน น้ำดูไปก็อมยิ้มไป ไม่นานนักน้ำเริ่มเขียน Story Board งานแต่งงานตัวเองไว้คร่าวๆ “วันนี้โทรไปปรึกษานิ่มเรื่องรูปแบบงานแต่งงานดีกว่า นิ่มต้องมีไอเดียดีๆ จัดงานแน่ๆ เลย” น้ำพูดพึมพำ พร้อมๆ กับอมยิ้มไป สักพักไม่นานแม่น้ำ ก็เดินเข้ามาในห้องนอนของน้ำ แม่ยืนด้านหลังของน้ำ มองสิ่งที่น้ำกำลังนั่งทำอยู่บนโต๊ะ แม่น้ำ : “น้ำ สถานที่ใหญ่จัง” น้ำ : “น้ำอยากเชิญเพื่อนๆ อยากเชิญทุกๆคนที่น้ำรู้จัก มางานของน้ำค่ะแม่ เลยเผื่อๆ ไว้นิดหนึ่งค่ะแม่” แม่น้ำพยักหน้าตอบรับ น้ำ : “จริงๆ แล้วเพื่อนฝั่งพี่โชนเยอะมากค่ะแม่ เห็นพี่โชนบอกว่า เพื่อนในแวดวงถ่ายรูป มากันเพียบเลยค่ะ ผู้ใหญ่ฝั่งพี่โชน เป็นเจ้าของทีมบอลของจังหวัดเราด้วยน่ะแม่” แม่น้ำ : “อืมๆ งั้นลูกก้อวางแผนดีๆ ล่ะ ให้พ่อช่วยดูด้วยก้อดีน่ะ” น้ำ : “น้ำกะว่า ถ้ารูปแบบงาน น้ำสรุปได้แล้ว น้ำจะเอาไปให้พ่อดูค่ะ” แม่น้ำ : “แล้วสื่อมวลชนมาด้วยมั๊ย ลูก” น้ำ : “เห็นพี่โชนบอกว่า ขอเข้ามาในงานเยอะเหมือนกันค่ะ สื่อทั้งสายแฟชัน ฟุตบอล ของถ่ายรูปก้อมาค่ะ น้ำยังตกใจเลยค่ะว่า ทำไมสื่อมวลชนถึงสนใจงานของน้ำมากขนาดนี้” แม่น้ำ : “นี่พ่อเรารู้แล้วยัง” น้ำ : “หนูเกริ่นๆ พ่อไว้บ้างแล้วค่ะแม่ แต่ดูพ่อ ไม่ค่อยจะเห็นด้วยเท่าไร ที่มีคนมาเยอะ” แม่น้ำ : “แม่ก็ว่างั้นแหละ ดูเอิกเกริกเกินไป แล้วลูกคิดงัยล่ะ” น้ำ : “หนูยังงัยก็ได้ค่ะแม่ หนูคิดแค่ว่า หนูรักพี่โชน หนูก้อขอให้พี่โชนรักหนูตลอดไป หนูก้อพอใจแล้ว หนูไม่ได้อยากได้อะไรค่ะแม่” แม่น้ำเดินเข้าไปกอดน้ำ พร้อมๆ กับลูบหัวน้ำไปด้วย สักพักไม่นาน เสียงมือถือของน้ำก็ดังขึ้น น้ำเดินไปรับโทรศัพท์พร้อมๆ กับบอกแม่ว่า “ที่ร้านโทรมาค่ะแม่” พนักงาน 1 : “พี่น้ำๆๆ รีบมาที่ร้านด่วนเลยพี่ ตอนนี้พวกสื่อมากันเพียบเลย หนูไม่รู้จะทำงัยแล้วพี่” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ “เกิดอะไรขึ้นๆ ที่ร้าน” แม่น้ำก้อพลอยตกใจไปด้วย พนักงาน 1 : “หนูคิดว่า พี่พลอยกับพี่ดาว เค้าโกงเงินไปค่ะพี่ วันนี้ทั้ง 2 คนไม่ได้มาที่ร้านเลยค่ะ หนูโทรไป ก้อปิดเครื่องทั้ง 2 คนค่ะ แล้วเมื่อเช้านี้ มีลูกค้าเราหลายคนเลยบอกว่า ของที่ส่งไปผิดแบบค่ะพี่ เยอะมากค่ะ ตอนนี้หนูไม่รู้จะทำงัย หนูเลยปิดร้านก่อนค่ะพี่น้ำ” น้ำ : “ได้ๆๆ เดี๋ยวพี่รีบเข้าไปเลย เดี๋ยวเจอกันๆๆ” น้ำรีบวางโทรศัพท์ แล้วหันไปบอกกับแม่ว่า “แม่.มะ...ม..แม่ๆ.... พี่พลอย พี่ดาว เค้าโกงหนูๆๆๆๆ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แม่น้ำ : “อะไรน่ะลูกๆๆ เกิดอะไรขึ้นๆๆ” แม่น้ำตกใจ น้ำ : “เดี๋ยวหนูรีบไปที่ร้านก่อนค่ะแม่” หลังที่น้ำพูดจบ น้ำรีบวิ่งออกจากบ้าน เดินทางไปที่ร้านทันที ร้านเสื้อผ้าน้ำ (ช่วงกลางวัน) น้ำเดินทางมาถึงที่ร้าน น้ำตกใจที่เห็นสื่อมวลชนมากันเยอะมาก ทุกคนพอเห็นน้ำเดินเข้ามา ต่างก็กรูเข้าไปขอสัมภาษณ์น้ำ เกี่ยวกับปัญหาเรื่องเช็คเด้ง และสินค้าไม่ได้คุณภาพ แต่น้ำไม่ได้พูดอะไร ขอเข้าไปในร้านก่อน “คือตอนนี้หนูยังไม่ทราบเรื่องค่ะ หนูขอเข้าไปตรวจสอบก่อนน่ะค่ะพี่ๆ ถ้าได้เรื่องงัย หนูจะบอกพี่ๆ ทุกคนค่ะ หนูขอตัวก่อนค่ะ” น้ำเดินเข้าไปพูดคุยกับพนักงานร้านทั้ง 4 คน หลังจากที่น้ำได้อ่านเอกสารต่างๆ ที่พนักงานส่งให้ สีหน้าของน้ำไม่ดีมากๆ “พี่ขออยู่คนเดียวหน่อย พี่ขอบคุณพวกเรามากที่บอกพี่” พนักงาน 1 : “พี่น้ำๆๆ....พี่ไม่เป็นอะไรแน่น่ะพี่” พนักงาน 1 พูดด้วยความเป็นห่วง น้ำไม่ได้ตอบอะไร แต่พยักหน้าตอบรับ “พวกเราออกไปก่อน” พนักงานทั้ง 4 คนเข้าใจความรู้สึกของน้ำดี จึงเดินออกไปจากห้องของน้ำ แต่ละคนต่างสังเกตได้ชัดเจน พนักงาน 2 : “พี่น้ำเค้าดูเครียดมากเลยน่ะ พวกเราจะช่วยพี่เค้ากันยังงัยดีเนีย” พนักงาน 3 : “เนีย เริ่มเป็นห่วงพี่น้ำเหมือนกัน พี่เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยน่ะ ชั้นเห็นแบบนี้ เริ่มใจไม่ดีแล้วน่ะ” พนักงาน 1 : “พวกแก เอางัยดีอ้ะ ชั้นก้อไม่สบายใจเหมือนกัน” พนักงาน 4 : “เอางี้ๆๆ โทรไปบอกพี่เชียร์ พี่กี้ พี่นิ่มดีกว่ามั๊ย อย่างน้อยๆ ให้พวกพี่ๆ เค้ามาอยู่เป็นเพื่อนพี่น้ำก้อยังดี” พนักงาน 1 : “เอ่อๆๆ ดีๆๆ งั้นโทรไปเลยตอนนี้”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 22 ตุลาคม 2553 12:14:25 น.

สงสารน้ำจัง เป๊นกำลังให้ครับ   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 22 ตุลาคม 2553 14:27:57 น.

เป็นกำลังใจให้น้ำเเละผู้เขียนนะคัฟ   โดย: CoNaN IP: 124.121.55.83 22 ตุลาคม 2553 16:06:59 น.

สงสาร น้ำ จัง เลย เป็น กำลัง ใจ ให้ คน เขียน นะ ครับ รอ อ่าน ต่อ พรุ่ง นี้   โดย: 11eleven11 IP: 117.47.231.87 22 ตุลาคม 2553 22:45:44 น.

บ้านน้ำ (ช่วงกลางวัน) แม่น้ำร้อนใจ และเป็นห่วงน้ำมาก ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ร้าน พยายามโทรติดต่อน้ำหลายครั้ง แต่น้ำปิดเครื่อง แม่น้ำ : “พ่อ...พ่อ แม่ว่าคราวนี้ปัญหาใหญ่แน่ๆ เลย น้ำไม่เคยเป็นแบบนี้ ถ้าถึงขั้นปิดเครื่อง ไม่พูดกะใครเลย” พ่อน้ำ : “เอางี้ล่ะกัน เดี๋ยวพอไปที่ร้าน แม่ไม่ต้องกังวล มีอะไรเพิ่มเติม พ่อจะรีบส่งข่าวเลย” แม่น้ำ : “ได้ๆๆๆ จ๊ะพ่อ รีบส่งข่าวเลยน่ะ แม่ใจไม่ดีเลย” พ่อน้ำ : “อย่าให้แป้งรู้น่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงสอบ เดี๋ยวแป้งจะไม่สบายใจอีกคน” แม่น้ำพยักหน้าตอบรับด้วยความกังวล พ่อน้ำ : “ถ้างั้นพ่อไปที่ร้านก่อน” ร้านเสื้อผ้าของน้ำ (ช่วงกลางวัน) เชียร์ กี้ นิ่ม มาถึงที่ร้านแล้ว กำลังนั่งดูเอกสารกับพนักงานทั้ง 4 คน ส่วนน้ำยังคงนั่งเก็บตัวเงียบภายในห้องทำงาน เชียร์ : “เท่าที่ดูคร่าวๆ เนีย พี่พลอยกับพี่ดาว ทำมาได้สักพักแล้วน่ะ สัก 2-3 เดือนได้ล้ะ เพียงแต่ช่วงแรกๆ ไม่ได้เอาไปเยอะ” พนักงาน 1 : “ใช่ค่ะพี่เชียร์ หนูไปตรวจเอกสารย้อนหลังคร่าวๆ มีรายการเบิกของออกไปจากสต๊อก แต่ระบุไม่ได้ว่า ไปส่งลูกค้าคนไหนอยู่เยอะเหมือนกัน” เชียร์ : “เอางี้ๆๆ เดี๋ยวพวกพี่ลางานสัก 2-3 วัน จะเข้ามาช่วยดู” ช่วงที่เชียร์กำลังคุยอยู่กับพนักงานแต่ละคน กี้ส่งสัญญาณให้เชียร์ หันไปดูนิ่ม ซึ่งกำลังแอบมองน้ำ ผ่านทางช่องกระจกหน้าห้องของน้ำ เชียร์ : “นิ่ม..นิ่มๆๆ มานั่งนี่ก่อน เดี๋ยวน้ำหายแล้ว คงเปิดประตูออกมาแหละ มาช่วยกันดูเอกสารตรงนี้ก่อน ไม่ดีกว่าหรอ ยืนมองตรงนั้น ก้อช่วยอะไรน้ำไม่ได้” หลังจากเชียร์พูดจบ นิ่มก็เดินมาทางโต๊ะทำงานที่เชียร์กำลังนั่งอยู่ นิ่ม : “ตั้งแต่นิ่มรู้จักกับน้ำ น้ำไม่เคยเป็นแบบนี้เลยน่ะ” เชียร์ : “อืม น้ำคงเครียดมากอ่าแหละ ล่ะตอนนี้พี่โชนก้อไม่อยู่ด้วย งัยพวกแกก้อลางานมาสัก 2-3 วันก้อแล้วกัน มาช่วยน้ำหน่อย น้องๆ เค้าเช็คไม่ไหว” หลังจากที่เชียร์พูดจบ พ่อน้ำเดินทางมาถึงที่ร้านพอดี ทุกคนต่างทักทายพ่อน้ำ “สวัสดีค่ะ คุณพ่อ” พ่อน้ำ : “เกิดอะไรขึ้นหรอ มีใครอธิบายให้พ่อฟังได้บ้าง แล้วนักข่าว ทำไมมากันเยอะจัง” เชียร์อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้พ่อน้ำฟัง พ่อน้ำตรวจดูเอกสารพร้อมๆ กับฟังเชียร์อธิบายไปด้วย เชียร์ : “น้ำนั่งอยู่ในห้อง เก็บตัวเงียบมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคุณพ่อ พวกเราไม่กล้าเข้าไป ไม่รู้จะทำงัยดี” พ่อน้ำ : “มีกุญแจสำรองใช่มั๊ย” พนักงาน 1 : “กุญแจห้องพี่น้ำ อยู่กะหนูค่ะคุณพ่อ หนูไม่กล้าเข้าไปเหมือนกัน” ภายในห้องทำงานน้ำ น้ำยังคงนั่งเหม่อลอย มองออกไปนอกหน้าต่าง น้ำตาคลออยู่ ได้แต่พูดตัดพ้อตัวเอง “เป็นเพราะน้ำคนเดียว ที่ทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน” สักพักไม่นาน เสียงเปิดประตูดังขึ้น น้ำได้ยิน จึงพูดสวนไปว่า “พี่ขออยู่คนเดียวก่อนได้มั๊ย ออกไปก่อน” พ่อน้ำ : “พ่อเอง ลูก....” พ่อน้ำตอบรับ น้ำหันมา เห็นพ่อกำลังเดินเข้ามา น้ำไม่รู้จะทำงัย จึงวิ่งร้องไห้เข้าไปกอดพ่อ “พ่อ....พ่อ....” เชียร์ กี้ นิ่ม และพนักงานอีก 4 คน ยืนอยู่ตรงประตู เห็นภาพน้ำร้องไห้กอดพ่อ ก็น้ำตาคลอเช่นกัน แต่ทุกคนก้อไม่รู้จะทำงัยเช่นกัน พ่อน้ำ : “ไม่เป็นไรๆ น่ะลูก ไม่เป็นไรๆๆ” พ่อน้ำพูดไป ก็ลูปหัวน้ำไป พ่อน้ำ มองน้ำที่กำลังเสียใจอย่างหนัก ด้วยความเป็นห่วง เพราะน้ำไม่ได้พูดอะไรสักคำ เอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว พ่อน้ำ : “วันนี้กลับบ้านกับพ่อน่ะ ลูกเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว กลับไปกินข้าวกับพ่อกับแม่ที่บ้าน ดีมั๊ย” น้ำผละตัวออกมาจากอ้อมกอดของพ่อ พร้อมๆ กับพยักหน้าตอบรับ พ่อน้ำ : “อืมๆ ไปๆๆ กลับบ้านเรากัน” พ่อน้ำเดินจูงมือน้ำ ลุกขึ้นมา เพื่อพาน้ำกลับบ้าน พร้อมๆ กับบอกว่า พ่อน้ำ : “พ่อฝากทางนี้ด้วยน่ะลูกเชียร์ มีอะไรติดต่อพ่อได้ตลอดเวลาน่ะ พ่อคิดว่า อยากให้น้ำพักสักหน่อย” เชียร์ : “ได้ค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวเชียร์กะตรวจดูเหมือนกันค่ะ” พ่อน้ำ : “อืมๆๆ พรุ่งนี้ พ่อจะเข้ามาช่วยด้วย” พ่อน้ำ จูงมือน้ำ เดินออกไปจากร้าน ในระหว่างที่กำลังเดินไปด้านหน้าของร้าน นักข่าว พยายามขอสัมภาษณ์พ่อน้ำ “เอ่อ..ขอความกรุณานิดหนึ่งครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งให้ทราบครับๆๆ ขอโทษด้วยครับ” เชียร์ รีบเดินเข้ามาพูดกับนักข่าว “พี่ๆ ค่ะ ถ้ามีอะไรคืบหน้า หนูจะบอกกับพวกพี่น่ะค่ะ คือ ตอนนี้หนูกำลังตรวจสอบกันอยู่ค่ะ ถ้ามีความคืบหน้าอะไร หนูจะบอกพวกพี่ๆ เองค่ะ ให้น้ำเค้ากลับบ้านไปพักผ่อนก่อนน่ะค่ะ” พ่อน้ำจูงมือน้ำ ฝ่าวงล้อมของนักข่าวออกไป ส่วนเชียร์เดินเข้าไปในร้าน เพื่อตรวจสอบเอกสารต่อ ฝรั่งเศส (กรุงปารีส) โชนกำลังจัดห้องพักตัวเองอยู่ สักพักโชนเดินไปโทรศัพท์หาน้ำ แต่ไม่สามารถติดต่อได้ โชน : “ทำไมน้ำปิดเครื่อง สงสัยไม่ว่างๆ” โชนพูดพึมพำ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 23 ตุลาคม 2553 17:43:47 น.

เข้มแข็งนะ น้ำ เราเป็นใจให้   โดย: feel good IP: 125.24.23.42 23 ตุลาคม 2553 20:09:14 น.

บ้านโชน (ช่วงหัวค่ำ) พ่อกับแม่โชนเพิ่งได้รับข่าวเกี่ยวกับปัญหาร้านเสื้อผ้าของน้ำ ทั้ง 2 คนกำลังนั่งปรึกษากันอยู่ พ่อโชน : “แม่ เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกให้โชนรู้น่ะ เมื่อกี้โชนโทรมาถามว่า ทำไมติดต่อน้ำไม่ได้ พ่อโกหกไปว่า น้ำไปต่างจังหวัดแล้วลืมเอาโทรศัพท์ไป” แม่โชน : “ไม่รู้ว่า ปัญหาจริงๆ คืออะไร ข่าวลงแรงมาก โกงลูกค้ามั่งล่ะ ดังแล้วหยิ่งบ้างล่ะ ข่าวมั่วไปหมดแล้ว” พ่อโชน : “พรุ่งนี้ พ่อนัดหนูปิ่นไว้ จะไปหาพ่อน้ำที่บ้านสักหน่อย ป่านนี้หนูน้ำไม่รู้เป็นงัยมั่ง” แม่โชน : “แม่ฝากด้วยน่ะพ่อ แม่ล่ะกลุ้มใจจริงๆ ไม่รู้จะช่วยยังงัยดี กลัวลุกลามไปเหมือนกัน ยังงัยพ่อก้อช่วยไปให้กำลังใจหนูน้ำด้วยน่ะพ่อ” พ่อโชน : “อืมๆๆ” แม่โชนเอาแต่ส่ายศีรษะไป-มา เพราะกลุ้มใจเรื่องของน้ำ บ้านน้ำ (ช่วงหัวค่ำ) หลังจากที่พ่อน้ำพาน้ำกลับมาถึงบ้าน น้ำกลับเลือกที่จะเดินขึ้นไปเก็บตัวอยู่ในห้องนอนคนเดียว พร้อมๆ กับล๊อกห้องไว้ด้วย แม่น้ำพยายามขึ้นไปเคาะประตูเรียก แต่น้ำก็ยังคงนั่งเงียบอยู่ในห้อง แม่น้ำ : “พ่อ เอางัยดี น้ำไม่เคยเป็นแบบนี้เลยน่ะ” พ่อน้ำ : “แม่เงียบไว้ก่อน แป้งยังไม่นอน พ่อกำลังคิดอยู่ว่า จะทำงัยดี” แม่น้ำสีหน้าไม่ค่อยดี ได้แต่ถอนหายไป ส่วนพ่อน้ำ นั่งครุ่นคิดอยู่เก้าอี้กลางบ้าน แต่ทั้ง 2 คน ลืมไปว่า ข่าวของร้านน้ำ ดังมาก แป้งแอบนั่งร้องไห้อยู่ในห้องนอนตัวเอง โดยที่ไม่มีใครรู้ บ้านน้ำ (ภายในห้องนอนน้ำ) น้ำยังคงนั่งร้องไห้อยู่ที่โต๊ะริ่มหน้าต่างตัวเดิม เพราะว่ายังทำใจไม่ได้ที่ตัวเองเป็นต้นเหตุให้ทุกคนต้องเดือดร้อน แม่น้ำ เดินมาที่หน้าห้อง ได้ยินเสียงน้ำร้องไห้อยู่ตลอดเวลา แต่ก้อไม่รู้จะทำงัยดี เพราะว่า น้ำล๊อกห้องนอนตัวเองไว้ ไม่นานนักน้ำลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ จะเดินไปที่เตียงนอน น้ำบังเอิญเห็นรูปที่ติดอยู่ฝาผนังที่พี่โชนให้ไว้ตอนเปิดร้าน นั่นคือ รูปน้ำตอนเป็นดรัมเมเยอร์ มีข้อความกำกับไว้ว่า “ความรักชนะทุกอย่าง โดยเฉพาะความกลัว” น้ำหันไปมองสักพัก ก่อนเดินเข้าไปมองที่รูปนั้น พร้อมๆ กับพูดพึมพำว่า “พี่โชน...พี่โชน น้ำจะทำงัยดี น้ำมัวแต่สนใจเรื่องแต่งงานของตัวเอง จนทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน เพราะน้ำคนเดียว น้ำเอาความรัก มาทำร้ายคนรอบข้าง.....น้ำ...... ” น้ำทิ้งตัวลงที่เตียงนอนตัวเอง นอนร้องไห้จนเผลอหลับไป......... สักพักไม่นาน พ่อน้ำไขกุญแจสำรองเข้ามาในห้องนอนของน้ำ พ่อกับแม่เห็นภาพที่น้ำ หลับทั้งน้ำตา ทำให้ทั้ง 2 คน รับไม่ได้เช่นกัน “พ่อ.......ดูน้ำ..ลูกเราสิ” แม่น้ำพูดอย่างแผ่วเบา บ้านน้ำ (เช้าวันรุ่งขึ้น) พ่อโชนกับปิ่น เดินทางมาถึงบ้านน้ำแต่เช้า ต่างคนต่างทักทายกัน พ่อน้ำ เชิญพ่อโชนกับปิ่น เข้าไปในบ้าน นั่งที่ห้องโถงกลาง พ่อน้ำ : “ขอบคุณมากๆ น่ะครับ ที่เป็นห่วงน้ำ” ปิ่น : “คุณพ่อค่ะ ตอนนี้น้ำเป็นงัยบ้างค่ะ หนูอ่านข่าวแล้ว ไม่ค่อยจะดีเลยน่ะค่ะ” พ่อน้ำ : “เมื่อคืน ก้อนอนร้องไห้จนหลับไป เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ข้าวปลาก้อไม่กิน ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย” พ่อโชน : “ผมก็ไม่สบายใจเหมือนกันที่เกิดเรื่องราวแบบนี้ ตอนนี้ตรวจสอบไปถึงไหนแล้วครับ” พ่อน้ำ : “ตอนนี้เชียร์ กี้ นิ่ม กับพนักงานในร้าน กำลังตรวจสอบอยู่ครับ คาดว่า วันนี้หรือพรุ่งนี้ คงได้รายละเอียดทั้งหมด” ปิ่น : “คุณพ่อค่ะ วันนี้หนูขอมานอนเป็นเพื่อนน้ำน่ะค่ะ หนูเป็นห่วงน้ำ” พ่อน้ำ : “อืมๆ เอาสิๆๆ พ่อเองก็อยากหาใครมาอยู่เป็นเพื่อนน้ำเหมือนกัน ขอบคุณมากๆๆ” พ่อโชน : “เดี๋ยวผมแวะเข้าไปที่ร้าน เข้าไปช่วยอีกแรง อย่างน้อยคงทำอะไรได้บ้างล่ะครับ” พ่อน้ำ : “ขอบคุณมากๆ ครับ ผมกำลังจะไปแจ้งความไว้ก่อนน่ะครับ ได้รายละเอียดมาครบเมื่อไร คงแจ้งความเลยครับ” ปิ่น : “ถ้างั้นหนูขอขึ้นไปหาน้ำก่อนน่ะค่ะ คุณพ่อ” ปิ่นขอตัวออกมาจากวงสนทนา ก่อนเดินขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนของน้ำ ปิ่นเดินตรงไปที่ห้องนอนของน้ำ ปิ่นแปลกใจที่ทำไมห้องนอนของน้ำเปิดแง้มๆ อยู่ ปิ่นรีบเดินเข้าไปดู สิ่งที่ทำให้ปิ่นต้องตกใจก็คือ ในห้องนอนของน้ำ ไม่มีใครอยู่เลย ปิ่นรีบวิ่งลงมาชั้นล่าง พร้อมๆ กับตะโกนด้วยความตกใจว่า “คุณพ่อค่ะ น้ำไม่ได้อยู่ในห้องค่ะ น้ำไม่อยู่” ทั้ง 2 คน พอได้ยินปิ่นพูด จึงรีบวิ่งขึ้นไปดูที่ห้องนอนน้ำ ส่วนแม่น้ำ ก็ได้ยินเสียงของปิ่นเช่นกัน ก็วิ่งขึ้นไปสมทบ ทั้ง 4 คน ต่างหันหน้าเข้าหากันด้วยความตกใจ “น้ำ.....น้ำ...ลูกหายไปไหน” แม่น้ำ ตกใจพูดออกมา พ่อน้ำวิ่งเข้าไปดูในห้องนอน ปรากฎว่า มีแต่มือถือที่ปิดไว้ ส่วนกระเป๋าที่น้ำใช้อยู่ประจำหายไป ส่วนแม่น้ำ ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่ จนปิ่นต้องเข้ามาประคอง ปลอบใจ พ่อโชน รีบเดินไปจัดเก้าอี้แถวนั้น ให้แม่ของน้ำนั่งพักก่อน   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 24 ตุลาคม 2553 13:03:17 น.

บ้านน้ำ (ห้องโถงกลางชั้นล่าง) ทั้ง 4 คนเดินลงมาชั้นล่าง ปิ่นประคองแม่น้ำเดินลงมา แม่น้ำเอาแต่ส่ายหัวไป-มา พร้อมๆ กับร้องไห้อย่างหนัก ส่วนพ่อน้ำเดินมานั่งข้างๆ ของพ่อโชน พ่อน้ำ : “เมื่อคืนผมขึ้นไปห้องนอนน้ำประมาณ 4 ทุ่ม แล้วผมก้อลงมานั่งอยู่หน้าบ้านถึงเทียงคืน ก่อนจะเข้านอน เมื่อเช้าผมตื่น 6 โมง ผมไปซื้อกับข้าวตอนเกือบ 7 โมงเช้า ช่วงนั้นแม่น่าจะอยู่ในครัว” แม่น้ำ หันมาทางพ่อน้ำ พร้อมๆ กับพยักหน้าตอบรับ พ่อน้ำ : “ถ้าเป็นไปตามนี้ น้ำออกจากบ้านไปช่วง 6 โมงกว่าๆ ถึง 7 โมง ตอนนี้ 8 โมงนิดๆ คิดว่า ยังไปไม่ไกล” พ่อโชน : “เอางี้ครับ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องรีบขับรถที่ร้านมาอีกคัน ช่วยกันตามหา คงยังไปไหนไม่ไกล” ปิ่น : “เดี๋ยวหนูโทรบอกเพื่อนๆ ทุกคนให้ช่วยตามหาน้ำตอนนี้เลยค่ะ” ปิ่นรีบโทรหาเพื่อนๆ ทุกคน พ่อน้ำ : “อืมๆๆ ครับๆ ขอบคุณมากๆ ครับ เอาตามนี้เลยครับ ส่วนผมจะไปหาในที่ที่น้ำชอบไป ที่โรงเรียนเก่าของน้ำด้วยครับ น่าสงสัยที่สุด” พ่อน้ำ : “ส่วนแม่พักผ่อนที่บ้านน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง พ่อให้สัญญาว่า จะพาน้ำกลับมาให้เร็วที่สุด” แม่น้ำหันมาที่พ่อ ก่อนจะพูดว่า “พ่อ...พ่อ..หาน้ำให้เจอด้วยน่ะ แม่เป็นห่วงน้ำ..... ทำไมลูกถึงทำแบบนี้... ลูกไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยน่ะลูก” ทั้ง 3 คนต่างแยกย้ายกันออกไปตามหาน้ำ ถนนข้างทาง น้ำยังคงเดินเหม่อลอย น้ำตาไหลอยู่ข้างทางแห่งหนึ่ง คนที่เห็นน้ำแถวนั้น บางคนไม่แน่ใจว่า ใช่น้ำดีไซเนอร์คนดังหรือเปล่า เพราะว่า น้ำอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก เหม่อลอยสลับๆ กับก้มหน้าก้มตา เดินไปอย่างไรจุดหมาย น้ำเดินเข้าตรอก ซอกซอยไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่สนใจคนรอบข้างทั้งสิ้น น้ำเดินไปจนถึงชุมชนแห่งหนึ่ง เดินเข้าไปนั่งในศาลารอรถข้างทาง แล้วนั่งพิงที่เสาหินต้นหนึ่ง น้ำยังคงนั่งครุ่นคิดและเสียใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้คนที่เข้ามารอรถคนอื่นๆ ต่างตกใจที่เห็นน้ำ มานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว หลายๆ คนพยายามมองว่า ใช่น้ำคนที่เป็นดีไซเนอร์คนดังหรือไม่ แต่ก้อไม่มีใครยืนยันได้ มีบางคนพยายามเข้ามาพูดกับน้ำว่า เกิดอะไรขึ้น แต่น้ำก้อไม่ได้พูดอะไรกะใคร ได้แต่นั่งน้ำตาไหล นิ่งเงียบ ตัดสลับกับที่คุณพ่อน้ำ กับเพื่อนๆ ต่างออกตามหาน้ำกันทุกๆ ที่ที่น้ำจะไป แต่ก็ไม่มีใครเจอน้ำ น้ำเผลอหลับในระหว่างที่นั่งพิงเสาหิน จนกระทั่งน้ำตกใจตื่นขึ้นมา น้ำหันมองไป-มา เห็นเฟย์นั่งอยู่ข้างๆ เฟย์ : “น้ำตื่นแล้วหรอ มานั่งทำอะไรแถวนี้น่ะ เฟย์เดินผ่านมา เห็นน้ำหลับอยู่” น้ำยังคงงัวเงียอยู่ เพราะว่านอนไม่เต็มที่ น้ำ : “เฟย์ ที่นี่ที่ไหนหรอ” เฟย์ : “แถวบ้านเฟย์เอง ที่นี่เป็นท่ารถน่ะ” น้ำ : “ตอนนี้กี่โมงล่ะ น้ำหลับไปนานมั๊ย เฟย์” เฟย์ : “ตอนนี้บ่ายโมงกว่าๆ แล้ว” น้ำพยักหน้าตอบรับ เฟย์ : “เฟย์อ่านข่าวของน้ำเหมือนกัน แล้วตอนนี้ทุกคนก้อตามหาน้ำกันไปทั่วเลยน่ะ” น้ำ : “เฟย์ๆ บอกใครหรือยังว่า เจอน้ำอยู่ที่นี่” เฟย์ : “ยังๆๆ เฟย์เพิ่งเดินมาเจอน้ำเมื่อกี้นี้เอง” น้ำ : “เฟย์ๆ อย่าเพิ่งบอกใครได้มั๊ยว่าน้ำอยู่ที่นี่ ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว” เฟย์ : “น้ำ...น้ำทำแบบนี้ไม่ดีน่ะ รู้มั๊ยทุกคนเป็นห่วง น้ำทำแบบนี้ ไม่รู้หรอว่า พ่อแม่จะเสียใจมากขนาดไหน ตอนนี้ทุกคนออกตามหาน้ำกันหมดเลยน่ะ เพื่อนๆ ทุกคนเป็นห่วงน้ำมากน่ะ นี่เฟย์เพิ่งทำธุระให้พ่อเสร็จ เฟย์ก้อว่าจะออกไปตามหาน้ำเหมือนกัน” น้ำ : “ตอนนี้สับสนจริงๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี น้ำกลัวจริงๆ น่ะเฟย์ น้ำกลัวจริงๆ” เฟย์ : “น้ำกลัวอะไร” น้ำ : “ไม่รู้ น้ำกลัวไปหมด ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น น้ำ....น้ำ...” น้ำพูดไป ก็น้ำตาไหลไป เฟย์ : “แล้วน้ำจะหนีความจริงแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรอ น้ำทำไม่ถูกน่ะ เฟย์ก้อไม่รู้ว่า ปัญหามันมีอะไรบ้าง แต่น้ำทำแบบนี้ ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลยน่ะ เฟย์ว่า...น้ำ.” เฟย์พูดยังไม่ทันจบ เฟย์สังเกตเห็นน้ำค่อนข้างเครียด เฟย์ : “เอางี้น้ำ เดี๋ยวเฟย์พาน้ำไปพักที่บ้านเฟย์ก่อน เฟย์คิดว่า น้ำอาจจะต้องการอยู่คนเดียวจริงๆ” น้ำหันมาทางเฟย์ ก่อนจะพูดว่า “เฟย์ อย่าเพิ่งบอกใครน่ะ น้ำขอร้อง” เฟย์ : “แต่น้ำต้องสัญญากับเฟย์น่ะว่า น้ำจะไม่หนีไปไหนอีก ตกลงมั๊ย” น้ำพยักหน้าตอบรับเฟย์ เฟย์ : “อืมๆ งั้นเฟย์ก้อจะไม่บอกใคร เพื่อให้น้ำสบายใจก่อน” เฟย์ประคองน้ำ กลับไปที่บ้านของตัวเอง ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 24 ตุลาคม 2553 13:57:19 น.

เป็นกำลังใจให้น้ำ+คนเขียนนะค่ะ   โดย: จอย IP: 58.8.28.96 25 ตุลาคม 2553 13:19:29 น.

เงียบเลย   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 26 ตุลาคม 2553 9:02:43 น.

บ้านเฟย์ เฟย์พาน้ำเข้ามาในตัวบ้าน พาน้ำไปนั่งที่เก้าอี้ ส่วนเฟย์เดินไปหลังบ้าน “เดี๋ยวเฟย์หาน้ำให้กินน่ะ” น้ำ : “อืมๆ” น้ำพูดไป ก็พยักหน้าตอบรับ เฟย์เดินเข้าไปในครัวหลังบ้าน เฟย์แอบโทษหาพี่ท๊อป เพื่อบอกว่า เฟย์เจอน้ำแล้ว “พี่ท๊อปๆๆ เจอน้ำแล้ว ตอนนี้อยู่ในบ้านเฟย์แล้ว” ในขณะที่เฟย์กำลังพูดโทรศัพท์ น้ำแอบได้ยินเช่นกัน น้ำจึงรีบเดินออกจากบ้านเฟย์ น้ำกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปที่ท่ารถหน้าปากซอย ส่วนเฟย์หลังจากที่ได้น้ำดื่มแล้ว เฟย์เดินออกมาจากครัว เพื่อไปหาน้ำ แต่น้ำไม่อยู่แล้ว เฟย์รีบโทรศัพท์หาพี่ท๊อปอีกครั้ง “พี่ท๊อปๆๆ น้ำหายไปอีกแล้วๆๆ เร็วๆ ตอนนี้คงอยู่แถวๆ บ้านเฟย์เนียแหละ” หลังจากเฟย์พูดจบ รีบวิ่งออกมาจากบ้าน เพื่อตามหาน้ำ ท่ารถปากซอยบ้านเฟย์ น้ำกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาจนถึงท่ารถหน้าปากซอยบ้านเฟย์ น้ำเริ่มอ่อนเพลีย หมดแรง เพราะว่าไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อคืน คนรอบข้าง พยายามเข้ามาช่วยน้ำ แต่น้ำพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะๆๆ” บ้านปิ่น ท๊อปนั่งคุยกับเพื่อนๆ โชน ส่วนปิ่นกำลังโทรศัพท์บอกคุณพ่อน้ำ เกี่ยวกับข่าวล่าสุดว่า น้ำหายไปจากบ้านเฟย์ ท๊อป : “ไม่เข้าใจว่า ทำไมน้ำถึงต้องหนีพวกเราด้วย เกิดปัญหาขึ้นมา น่าจะช่วยกันแก้ไขมากกว่าน่ะ” นุ๊ก : “นั่นสิ ไม่เข้าใจเลยว่า น้ำคิดยังงัย ถึงทำแบบนี้” ท๊อป : “น้ำคงตกใจมั๊ง เลยสับสนว่า ไม่รู้จะทำงัยแน่ๆ เลย” นุ๊ก : “คงงั้นแหละ เป็นเราน่ะ ถ้าเกิดแบบนี้ ก้อสติแตกเหมือนกันน่ะ” ท๊อป : “ล่ะคราวนี้เอางัยดีล่ะเนีย หน้าบ้านเฟย์มีท่ารถอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าจะนั่งรถไปไหนอีกเปล่า คราวนี้ตามตัวยากแน่ๆ เลย” ปิ่นพูดโทรศัพท์เสร็จพอดี จึงลงมานั่งคุยด้วย ปิ่น : “เท่าที่คุยกับพ่อน้ำ พอจะรู้แล้วล่ะว่า ทำไมน้ำต้องหนีไป” หลังจากปิ่นพูดจบ ทุกคนต่างหันไปที่ปิ่นกันหมด ปิ่น : “พ่อน้ำบอกว่า ก่อนหน้านี้ประมาณ 1 เดือนกว่าๆ น้ำแทบไม่ได้เข้าไปที่ร้านเลย เอาแต่สนใจเรื่องแต่งงานกับโชนอย่างเดียว เวลามีอะไรสำคัญๆ ที่ร้าน ก้อให้พี่พลอย กับพี่ดาวทำตลอด พ่อน้ำเลยคิดว่า ตรงนี้แหละที่ทำให้น้ำรู้สึกผิดมากๆ ที่ตัวเองทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน” ท๊อป : “เอ๋า กลายเป็นเรื่องนี้ไปได้หรอเนีย” ท๊อปพูดไปก็อึ้งไป ไม่แพ้คนอื่นๆ เหมือนกัน ปิ่น : “พ่อน้ำบอกว่า คืนที่น้ำกลับบ้าน เอาแต่พูดโทษด้วยเอง ที่ไว้วางใจคนพี่พลอย กับพี่ดาวมากไป” นุ๊ก : “เท่าที่ชั้นคิดน่ะ ชั้นว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง” ท๊อป : “เรื่องอะไรอีกล่ะ” นุ๊ก : “พวกแกลองคิดดูน่ะ ตั้งแต่ที่เราเห็นน้ำมาตั้งแต่เด็กๆ คนรอบข้างของน้ำ ดีกับน้ำทุกคน ทุกคนคอยให้ความช่วยเหลือน้ำมาโดยตลอด ทำให้น้ำไว้วางใจพี่พลอย พี่ดาวงัย พอเกิดแบบนี้ขึ้นมา น้ำคงผิดหวังมากๆ ทนรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ จริงป้ะ” ปิ่น : “ก็เป็นไปได้น่ะ ปัญหาคราวนี้ก็ใหญ่ด้วย น้ำเจอปัญหาแรก ก็หนักเลย คงรับไม่ไหวจริงๆ นั่นแหละ เลยสติแตกไปเลย” ปิ่นพูดไป ก้อถอนหายใจไป เล็ก : “ล่ะจะเอางัยดีล่ะ มีไอเดียอะไรกันมั๊ย เอาแต่นั่งกันอยู่ที่นี่ ไม่เอาน่ะ” เอก : “เราต้องคิดว่า น้ำจะไปไหนได้บ้าง” ปิ่น : “เค้าน่าจะอยากอยู่คนเดียวสักพัก น้ำ....น้ำจะไปไหนได้บ้างน่ะ พวกเราช่วยๆ กันคิดหน่อย” นุ๊ก : “ตั้งแต่เด็กๆ มา น้ำก็ไม่เคยไปไหน เพื่อนๆ ของน้ำน่าจะเป็นพวกเราน่ะ ถ้าจะมีเพื่อนกลุ่มใหม่น่าจะเจอกันที่เมืองนอกเลย แต่เพื่อนใหม่ของน้ำ ก็มีแค่พี่ดาว กับพี่พลอยน่ะ” ท๊อป : “เป็นไปได้มั๊ย ที่จะไปพักบ้านญาติๆ” นุ๊ก : “น้ำเป็นคนเก่ง น้ำไม่ไปแน่นอน ถ้าไป ป่านนี้ญาติต้องโทรบอกพ่อกับแม่น้ำแล้ว จริงมั๊ย” ท๊อป : “ก้อจริงน่ะ” ปิ่น : “ถ้างั้นเหลือพวกเราเนียแหละ แต่เท่าที่ดู ก็มาอยู่ที่นี่กันหมดแล้วนี่ งั้นจะลองโทรไปถามนิ่มสิว่า น้ำมีเพื่อนที่ไหนอีก” ปิ่นโทรไปสอบถามแกงค์ปลวก ที่ยังคงนั่งตรวจเอกสารอยู่ที่ร้านของน้ำ โดยที่ปิ่นเปิด Speaker phone ให้ทุกคนได้ยินพร้อมๆ กัน ปิ่น : “นิ่มๆๆ พี่ปิ่นเองน่ะ” นิ่ม : “ค่ะพี่ปิ่น มีอะไรคืบหน้าบ้างค่ะ” ปิ่น : “ตอนนี้พวกพี่กำลังคิดว่า น้ำจะไปไหนได้บ้าง คือ ตอนนี้พี่อยากรู้ว่า น้ำมีเพื่อนสนิท หรือสถานที่อะไรที่น้ำชอบไปหรืออยากไปบ้างมั๊ย” นิ่ม : “น้ำเคยบอกว่า น้ำไม่มีเพื่อนใหม่เลยน่ะพี่ปิ่น ที่น้ำสนิทมากที่สุด ก็พวกเราค่ะพี่ นิ่มก้อคิดเหมือนพี่ปิ่นเลยค่ะว่า น้ำต้องไปหาใครสักคนแน่ๆ แต่นิ่มก้อนึกไม่ออกว่า น้ำจะไปหาใคร เพราะว่า เมื่อเช้าแม่น้ำเข้ามาที่นี่เหมือนกัน แม่บอกว่า น้ำไม่ได้ไปบ้านญาติแน่นอน พ่อน้ำโทรถามญาติทุกคนที่อยู่ในตัวเมืองแล้ว” ปิ่น : “อืมๆ แล้วตอนนี้แม่น้ำเป็นงัยบ้าง” นิ่ม : “ตอนนี้แม่หลับอยู่หลังร้าน แม่น้ำไม่สบายค่ะพี่ เป็นไข้ค่ะพี่ แป้งดูแลอยู่ค่ะ ส่วนพ่อน้ำ เพิ่งมาถึงที่ร้านเมื่อกี้นี้เอง ตอนนี้พวกเรากำลังคิดเหมือนกันว่า น้ำจะไปที่ไหนได้บ้างค่ะพี่ปิ่น” ปิ่น : “ตอนนี้พวกพี่นั่งไล่รายชื่อกันอยู่ว่า จะมีใครบ้างที่น้ำจะไปหาได้บ้าง” นิ่ม : “นิ่มนั่งคิดกันมาตั้งแต่เช้า ยังมืดแปดด้านอยู่เลยค่ะ นิ่มกลัวว่า น้ำจะไม่ไปหาใครเลยมากกว่าค่ะพี่” ปิ่น : “พี่มั่นใจว่า น้ำต้องไปหาใครสักคนแน่ๆ น้ำเป็นคนรักเพื่อนรักพ่อ รักแม่มากๆ” นิ่ม : “พี่ปิ่นพูดเหมือนคุณพ่อน้ำเลยค่ะ พ่อน้ำก็ถามพวกหนูค่ะว่า น้ำรู้จักใครบ้าง” ปิ่น : “ครูอิน ครูอร ครูโบต ผอโรงเรียนเก่า เป็นไปได้มั๊ยนิ่ม” นิ่ม : “นิ่มถามหมดแล้วค่ะ ทุกคนบอกว่า น้ำไม่มาแน่นอนค่ะ” ปิ่น :”เอางัยดีเนีย คิดอะไรไม่ออกแล้วน่ะ ถ้ามีอะไรคืบหน้า บอกกันด้วยน่ะ พี่ๆ ทุกคนเปิดสายรอไว้หมดเลยน่ะนิ่ม” นิ่ม : “ได้ค่ะพี่ปิ่น”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 26 ตุลาคม 2553 15:20:57 น.

แถวบ้านฝัน (ช่วงเย็น) น้ำเดินลัดเลาะไปตามทาง เดินอ้อมตลาด เข้าไปหมู่บ้านแห่งหนึ่ง น้ำเดินไปก้อพยายามดูเลขที่บ้าน เพราะไม่แน่ใจ น้ำเดินไป-มาอยู่นาน ก็ยังไม่เจอบ้านของฝัน จนน้ำหมดแรงเดินไม่ไหว จึงเดินไปนั่งพักที่ลานกีฬาของหมู่บ้าน น้ำนั่งดูคนละแวกนี้นั่งเตะบอลกันอยู่ ทำให้น้ำนึกถึงสมัยก่อนที่ตัวเองหัดโยนคฑาไป พวกพี่โชน ก้อเตะบอลอยู่ที่สนามหญ้า น้ำอมยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นคนหนึ่งสวมเสื้อบอลหมายเลข 11 “เบอร์เดียวกับพี่โชนเลย” ฝันกับพี่ดิ่งกำลังวิ่งออกกำลังกายกันอยู่ ฝันเห็นน้ำกำลังนั่งอยู่ ฝันกับดิ่งตกใจมากที่เห็นน้ำมานั่งอยู่ ฝัน : “อ้าวน้ำ มาได้งัยเนีย เกิดอะไรขึ้น” น้ำ : “สวัสดีค่ะพี่ดิ่ง สวัสดีฝัน” ดิ่ง : “อืมๆๆ สวัสดีๆๆ น้ำ พี่อ่านข่าวของน้ำแล้วน่ะ ลงกันครึกโครมเลยน่ะ” น้ำ : “ค่ะพี่ดิ่ง” น้ำตอบด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่านัก ฝัน : “พี่ดิ่ง ฝันว่า พาน้ำไปที่บ้านฝันก่อนดีกว่ามั๊ย ดูสีหน้าของน้ำไม่ดีเลย ท่าทางอ่อนเพลียมากๆ เลยน่ะเนีย” ฝันประคองน้ำ พาไปที่บ้าน ส่วนดิ่งช่วยถือกระเป๋าให้น้ำ บ้านฝัน (ช่วงเย็น) ฝันพาน้ำเข้ามาในบ้าน เจอคุณพ่อกับแม่ในบ้านนั่งอยู่ น้ำ : “สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่” พ่อกับแม่ฝัน : “สวัสดีจ๊ะหนูๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ หน้าซีดเชียวหนู” ฝัน : “ชื่อน้ำค่ะ พอดีเค้าไม่ค่อยสบายค่ะ” พ่อฝัน : “อ้าวหนูน้ำที่ฝันเล่าให้ฟังใช่มั๊ย” ฝัน : “ใช่ค่ะ พอดีหนูเจอน้ำที่สนามกีฬาค่ะ” แม่ฝัน : “อืมๆๆ ถ้างั้นรีบพาหนูน้ำเข้าไปก่อน หาข้าวปลาให้หนูน้ำกินด้วยล่ะ ดิ่ง” ดิ่ง : “ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมให้น้ำก่อนน่ะครับ” ดิ่งรีบเดินเข้าไปที่ห้องครัวหลังบ้าน ส่วนฝันประคองน้ำมานั่งที่โชฟา ฝัน : “เดี๋ยวน้ำกินข้าวให้เรียบร้อยก่อนน่ะ แล้วไปอาบน้ำ มีอะไรต้องคุยกันยาวเลยล่ะ ฝันพอจะอ่านข่าวของร้านน้ำเหมือนกัน น้ำมาที่นี่ แสดงว่า ต้องมีอะไรแน่ๆ เลยใช่มั๊ย” น้ำ : “อืมๆ ฝันอย่าเพิ่งบอกใครน่ะ ว่าน้ำมาที่นี่” ฝัน : “นี่แอบหนีทุกคนมาใช่มั๊ยเนีย” น้ำ : “อืมๆ” สักพักไม่นาน ดิ่งก็ตะโกนมาว่า “กับข้าวได้แล้วน้ำ มาๆ เข้ามากินก่อน” ฝันพาน้ำไปกินข้าวที่โต๊ะอาหาร โดยที่ดิ่งกำลังตักข้าวให้อยู่ น้ำ : “ขอบคุณพี่ดิ่งมากน่ะค่ะ พี่ดิ่งอย่าเพิ่งบอกใครน่ะค่ะว่า น้ำมาที่นี่” ดิ่ง : “อืมๆๆ ไม่เป็นไรๆๆ น้ำกินก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกันอีกที” ในช่วงระหว่างที่น้ำกินข้าวไป ก้อเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ดิ่งกับฝัน ฟังอย่างละเอียด ทั้งดิ่งและฝันต่างตกใจ เมื่อได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นตอนนี้กับน้ำ................. ฝัน : “อืมๆๆ แล้วตอนนี้รู้หรือยังว่า พี่ดาว กับพี่พลอยหายไปไหน” น้ำ : “พอเกิดเรื่องขึ้น น้ำก้อสับสนไปหมด ไม่รู้จะทำงัยดี ตอนนี้น้ำรู้สึกท้อแท้ เบื่อหน่ายเหลือเกินที่ทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อนเพราะน้ำคนเดียว น้ำแย่มากๆ น้ำเกลียดตัวเอง ที่ทำให้พ่อแม่ต้องกลุ้มใจ น้ำ...น้ำ....” น้ำพูดไปก้อซึมๆ พร้อมๆ กับถอนหายใจอยู่ตลอดเวลา จนฝันต้องลุกขึ้นมาปลอบใจ ฝัน : “มีอะไรก้อระบายออกมาให้หมดน่ะน้ำ อย่าเก็บไว้ ฝันยินดีรับฟัง” น้ำ : “วันๆ น้ำเอาแต่คิดเรื่องแต่งงาน เอาแต่คิดเรื่องของตัวเองกับพี่โชนอย่างเดียว จนไม่สนใจงาน แล้วตอนนี้น้ำ....น้ำ...” ฝัน : “น้ำ...น้ำๆ ใจเย็นๆ น้ำอย่าเพิ่งหมดกำลังใจน่ะๆๆ ใจเย็นๆ” น้ำยังคงนั่งถอยหายใจ สีหน้าเศร้า และซึมอยู่ตลอดเวลา ฝัน : “น้ำ อย่าไปคิดแบบนั้นสิ น้ำต้องคิดว่า น้ำโชคไม่ดี ที่เจอคนเลว ถ้าน้ำเอาแต่โทษตัวเอง แบบนี้น้ำก้อแย่สิ ถ้าพี่โชนรู้ ฝันว่า พี่โชนก้อไม่เห็นด้วยแหละที่น้ำทำแบบนี้ ถ้าน้ำหมดกำลังใจแบบนี้ไปเรื่อยๆ พ่อกับแม่น้ำต้องแย่ตามไปด้วยน่ะ แล้วน้ำ...” ดิ่ง : “ฝันๆๆ พอๆ หยุดพูดได้แล้ว” ดิ่งรีบทักฝัน เพราะเห็นสีหน้าน้ำไม่ค่อยดี ฝัน : “ขอโทษค่ะ ฝันเพียงแต่อยากให้น้ำกลับมามีกำลังใจอีกครั้ง” ดิ่ง : “น้ำตัดสินใจทิ้งปัญหาทุกอย่าง แล้วหนีมาที่นี่ มันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลยน่ะ แล้วมาที่นี่ ก้อยังไม่รู้ว่าจะทำยังงัยต่อไปใช่มั๊ย” น้ำพยักหน้าตอบรับ ดิ่ง : “งั้นเอางี้ ถ้าตอนนี้ยังไม่สบายใจ ก้อพักอยู่ที่นี่ก่อน แต่พี่ไม่อยากให้น้ำขาดการติดต่อกับทางบ้านนานเกินไปน่ะ” ฝัน : “พี่ดิ่ง น้ำเค้าขอว่า อย่าเพิ่งบอกคนอื่นๆ เอางัยดีพี่” น้ำ : “ฝันๆ อย่าเพิ่งบอกใครได้มั๊ย น้ำขอร้องๆ น้ำมาที่นี่ เพราะน้ำไว้ใจพี่ดิ่ง กับฝันน่ะ” ดิ่ง : “อืมๆ พี่เข้าใจดีว่า ตอนนี้น้ำคงท้อแท้มาก แต่น้ำก้อต้องไม่ลืมน่ะ ถ้าน้ำไม่ลุกขึ้นมา น้ำก้อจะล้มแบบนี้ตลอดไปน่ะ” น้ำ : “น้ำไม่รู้จะทำงัยดีแล้วคะพี่ดิ่ง ตอนนี้น้ำเครียดมาก สับสนไปหมด” น้ำพูดไปก้อส่ายหน้าไป-มา ฝัน : “แต่ก้อยังดีน่ะ ที่คิดถึงฝัน แล้วมาที่นี่” น้ำ : “น้ำไม่รู้จะหันไปทางไหนดี” ดิ่ง : “ถ้างั้นคืนนี้ น้ำพักผ่อนที่นี่ก่อน พี่ให้สัญญาว่าจะไม่บอกใคร แต่ว่า น้ำก้อต้องสัญญาน่ะว่า จะไม่หนีไปไหนแล้ว ตกลงมั๊ย” น้ำพยักหน้าตอบรับดิ่ง ฝัน : “น้ำไม่ต้องเกรงใจน่ะ เมื่อก่อนน้ำช่วยฝันกับพี่ดิ่งตั้งเยอะ ให้สบายใจก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่” น้ำพยักหน้าตอบรับฝันอีกครั้ง ฝัน : “ถ้างั้น คืนนี้น้ำนอนกับฝันน่ะ” ร้านน้ำ (ช่วงเช้าวันรุ่งขึ้น) วันนี้ที่ร้านน้ำ ยังคงปิดให้บริการเช่นเดิม ยังคงมีสื่อมวลชนบางส่วนมาเฝ้ารอ แต่เชียร์ กี้ นิ่ม ก็ไม่ได้ออกมาให้ข่าวแต่อย่างใด เชียร์ยังคงตรวจสอบบัญชีต่างๆ ของร้านตั้งแต่เปิดบริการ ส่วนกี้กับนิ่ม ติดต่อ Supplier ต่างๆ เพื่อตรวจสอบข้อมูลอย่างต่อเนื่อง ส่วนพี่ตั้มขึ้นไปเช็คสต๊อกชั้นบน นิ่ม : “ได้ตัวเลขมาแล้ว .” นิ่มเว้นระยะนิดหนึ่ง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าว่า “ประมาณ 1 ล้าน 6 แสนกว่าๆ” เชียร์กับกี้ฟังที่นิ่มพูดจบ ต่างสีหน้าไม่ค่อยดี กี้ : “ด้านเชียร์ล่ะ” เชียร์ : “มีเช็คที่ยืนยันรายการไม่ได้อยู่ 9 ใบ มีรายการที่หาเอกสารไม่พบ 68 รายการ แล้วก้อยืนยันเจ้าหนี้ไม่ได้อีก 16 ราย ประมาณตัวเลขคร่าวๆ 2 ล้านกว่าๆ เกือบ 3 ล้าน” ทั้ง 3 สาว ต่างก็ถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่ย่ำแย่มากๆ สักพักไม่นาน พี่ตั้มก็เดินลงมา พี่ตั้ม : “รายการสต๊อกที่ไม่ตรงกันมี 17 รายการ ประมาณ 3 แสนกว่าๆ” พี่ตั้ม พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบามาก พร้อมๆ กับส่ายหน้าไป-มา แต่ทุกคนก็ได้ยินเสียงพี่ตั้มชัดเจน หลังจากที่พี่ตั้มพูดจบ นิ่มรับไม่ได้อย่างยิ่ง นิ่มร้องไห้ออกมาเป็นคนแรก “ทำไม พี่พลอย พี่ดาว ถึงทำกับน้ำแบบนี้ น้ำเค้าไปทำอะไรให้พี่ พี่ถึงต้องมาทำร้ายน้ำมากขนาดนี้ น้ำเค้าไปทำอะไรให้พี่ๆๆๆๆๆๆๆ” หลังจากที่นิ่มพูดจบ เชียร์เดินเข้าไปปลอบใจนิ่ม “นิ่ม ไม่ต้องร้อง ถ้าพวกเราไม่เข้มแข็ง แล้วน้ำเพื่อนเราจะอยู่ได้งัย จริงมั๊ย เวลานี้พวกเราต้องเข้มแข็งให้มากๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาเสียใจอะไรอีกแล้ว ตกลงมั๊ยนิ่ม สัญญากับเชียร์ได้มั๊ยว่า พวกเราทั้ง 3 คน จะไม่ร้องไห้ให้น้ำเห็นอีก ตกลงมั๊ย” นิ่ม กี้ พี่ตั้ม ต่างก็หันมามองเชียร์   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 26 ตุลาคม 2553 16:51:46 น.

สู้เค้านะ เชียร์ กี้ นิ่ม พี่ตั้ม และ น้ำ อืม..ท่านแฟนคลับใบเฟิร์น เรื่องดีๆ กำลังจะเกิดขึ้นกับน้ำแล้วใช่ไหมครับ เป็นกำลังให้คนเขียน(ท่านแฟนคลับใบเฟิร์น)ครับ   โดย: feel good IP: 125.24.45.111 26 ตุลาคม 2553 19:24:58 น.

เขียน ได้ สุดยอด มาก ๆ เลย ครับ ขนาด อ่าน ยัง อิน มาก ๆ เลย ถ้า ได้ เห็น ตัว ละคร จริง ๆ คง น้ำตา ไหล แน่ นอน เป็น กำลัง ใจ ให้ นะ ครับ ... แฟนคลับใบเฟิร์น   โดย: 11eleven11 IP: 222.123.84.167 27 ตุลาคม 2553 5:13:35 น.

บ้านฝัน (ช่วงเช้า) ฝันตื่นขึ้นมาค่อนข้างเช้า ฝันนึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนน้ำมานอนอยู่ด้วย แต่ฝันต้องตกใจเมื่อไม่เห็นน้ำนอนอยู่ข้างๆ “น้ำๆ น้ำ..น้ำหายไปไหน” ฝันรีบลุกขึ้นจากเตียง เดินออกจากห้องนอน เดินหาน้ำ ฝันเดินไปจนถึงห้องนั่งเล่นเล็กๆ เห็นน้ำนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ในมือน้ำถือ กระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เป็นเบอร์โทรของพี่โชน ฝันสังเกตเห็นว่า มีน้ำตาไหลอยู่ที่แก้มของน้ำ น้ำค่อนข้างเหม่อลอย เพราะว่า ฝันเดินมาถึงตัวน้ำแล้ว แต่น้ำก็ยังไม่รู้สึกว่า มีคนเดินเข้ามา ฝัน : “น้ำๆๆ น้ำ เป็นอะไร มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” น้ำไม่ได้ตอบอะไรฝัน เพียงแต่หันกลับมามองฝัน น้ำ : “อ้าวฝัน ตื่นแล้วหรอ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนีย” ฝัน : “ฝันเดินเข้ามาสักพักแล้วน่ะ น้ำ” ฝันตอบคำถามน้ำอย่างตกใจ ฝันเริ่มสังเกตน้ำอีกครั้ง ฝัน : “อย่าบอกน่ะว่า เมื่อคืนนี้ไม่ได้นอนเลย” น้ำไม่ได้ตอบอะไร แต่พยักหน้าตอบรับฝัน ฝันไม่รู้จะทำงัย ได้แต่กอดน้ำ “น้ำ....น้ำอย่าทำแบบนี้สิ ฝันใจไม่ดีเหมือนกันน่ะน้ำ” ฝัน : “น้ำคนที่ร่าเริง น้ำคนเก่ง น้ำคนเดิม หายไปไหนแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ้ะน้ำ” น้ำ : “เมื่อคืนน้ำนอนไม่หลับ เลยมานั่งที่ห้องนี้ น้ำกลัวทำให้ฝันเดือดร้อนอีก” พอได้ฟังคำพูดของน้ำ ฝันยิ่งตกใจเข้าไปอีก ฝัน : “น้ำๆๆ...ทำไมถึงพูดแบบนี้ ฝันจะทำยังงัยดีๆ น้ำๆๆ” ฝันไม่รู้จะทำงัย ฝันรีบโทรหาพี่ดิ่งทันที ฝัน : “พี่ดิ่งมาที่บ้านฝันด่วนเลยพี่ น้ำยังไม่ดีขึ้นเลย มาตอนนี้เลยน่ะ” ดิ่ง : “ได้ๆๆ พี่รีบไปเดี๋ยวนี้เลย” ฝันรีบวางโทรศัพท์ แล้วรีบเดินลงไปชั้นล่างหยิบกระบอกน้ำขึ้นมา ส่งให้น้ำกิน “น้ำกินหน่อยน่ะ ฝันขอร้อง” น้ำกินได้เล็กน้อยก็ส่งแก้วกลับคืนให้ฝัน ฝัน : “น้ำๆ ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ บอกฝันได้มั๊ย” น้ำหันมามองหน้าฝันแบบเลี่ยงๆ ก่อนจะพูดว่า “น้ำกลัวจริงๆ น่ะฝัน น้ำกลัว” ฝัน : “น้ำ กลัวอะไร บอกฝันมา” น้ำไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่ส่ายหน้าไป-มา สักพักพี่ดิ่งรีบเดินขึ้นมาชั้นบน พร้อมๆ กับพ่อของฝัน ดิ่ง : “เป็นงัยมั่งฝัน” ฝัน : “ดูสิพี่ น้ำไม่ได้นอนทั้งคืน มานั่งอยู่ในห้องนี้ ตอนนี้ฝันเข้ามา น้ำนั่งร้องไห้อยู่” หลังจากที่ฝันพูดจบ พ่อของฝันรีบเดินเข้ามาดู พ่อฝัน : “หนูน้ำ มีอะไรในใจ เล่าให้พ่อฟังก็ได้น่ะ ฝันกับดิ่งออกไปก่อน” ดิ่งพยักหน้าให้ฝันเดินออกไปตามที่คุณพ่อฝันพูด น้ำ : “หนูไม่รู้จะทำงัยดีค่ะ” พ่อฝัน : “อืมๆ แล้วหนูคิดอะไรอยู่” น้ำ : “หนูเสียใจที่ทำให้พ่อแม่เดือดร้อนค่ะ หนู....เสียใจมากที่ทำให้ทุกคนผิดหวังในตัวหนู...” น้ำยังพูดไม่ทันจบประโยค แต่ก็เงียบไป พ่อฝัน : “อืมๆๆ พ่อเข้าใจดีน่ะ ว่าปัญหานี้ทำให้หนูน้ำเครียด แต่พ่อก้ออยากให้ปล่อยวางบ้าง หนูน้ำคิดตลอดเวลาแบบนี้ พ่อคิดว่า ไม่เป็นผลดีกับเลยน่ะ” น้ำยังคงสีหน้าไม่สู้ดีนัก พ่อฝัน : “ในเมื่อหนูน้ำไว้วางใจฝันลูกของพ่อ หนูยอมหนีทุกคนมาที่นี่ พ่อก้ออยากให้หนูอยู่ที่นี่อย่างสบายใจ พร้อมเมื่อไรค่อยกลับไป ที่นี่พร้อมช่วยเหลือหนูน้ำทุกคน ตกลงมั๊ย” น้ำ : “น้ำ...น้ำขอบคุณคุณพ่อมากน่ะค่ะ พี่น้ำมารบกวนคุณพ่อ” พ่อฝัน : “อืมๆๆ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพ่อต้องไปทำงานก่อน บ่ายๆ พ่อจะมาคุยกะหนูน้ำอีกน่ะ” น้ำ : “ค่ะคุณพ่อ” พ่อฝันเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่าง พ่อเดินไปที่ฝันซึ่งกำลังยืนคุยกับพี่ดิ่งอยู่ชั้นล่าง พ่อฝัน : “เท่าที่พ่อดูอาการ ตอนนี้หนูน้ำคงท้อแท้มากๆ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เอางี้น่ะ วันนี้ฝันกับดิ่งโทรไปลางานเลย ลาสัก 2-3 วัน มาอยู่เป็นเพื่อนหนูน้ำ วันนี้พ่อจะกลับมาเร็วสุด ช่วงบ่ายๆ น่ะ” ดิ่งกับฝัน พยักหน้าตอบรับ พ่อฝัน : “ตอนนี้ หนูน้ำเค้าไว้วางใจดิ่งกับฝันมากที่สุด เราทั้ง 2 คน ต้องช่วยให้กำลังใจเค้ามากๆ หนูน้ำอยากได้กำลังใจมากที่สุดเลย” ฝัน : “พ่อ แล้วจะทำงัยดีล่ะ ฝันทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันน่ะพ่อ” พ่อฝัน : “ลูกอย่าเพิ่งไปถามเรื่องราวอะไรทั้งนั้น ลูกอย่าไปเซ้าซี้เค้า เข้าใจมั๊ย” ฝัน : “ได้ค่ะพ่อ” ดิ่ง : “ถ้าตอนนี้ไอ้โชนอยู่คงดี คงช่วยได้เยอะเลย” พ่อฝัน : “เค้าชอบอะไร ก้อทำให้เค้า หรือพาเค้าไปที่สนามกีฬาในหมู่บ้านก้อได้น่ะ” ฝัน : “ฝันรู้มาว่า น้ำชอบหมา เอางี้พี่ดิ่ง พี่พาไข่เจียว กับไข่ดาว มาที่บ้านตอนนี้เลย” ดิ่ง : “อืมๆๆ ได้ๆๆ” ฝัน : “พ่อ แล้วถ้าวันนี้น้ำเค้าขอออกไปข้างนอกคนเดียว จะทำงัยดีล่ะพ่อ ฝันกลัวน้ำหนีไปอีก” พ่อฝันยืนคิดสักพัก ก่อนตอบว่า พ่อฝัน : “พ่อคิดว่า ถ้าหนูน้ำเค้าบอกว่า อยากไปข้างนอก ให้เค้าไป” ฝัน : “อ้าว ทำไมล่ะพ่อ” พ่อฝัน : “ถ้าหนูน้ำเอ่ยปากบอกหนู แสดงว่า หนูน้ำเค้าเชื่อใจหนู เค้าถึงพูดออกมา หนูต้องเว้นระยะให้หนูน้ำบ้าง เข้าใจมั๊ย” ฝัน : “ถ้างั้นเดี๋ยวฝันขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนน้ำก่อนน่ะพ่อ ไม่อยากให้น้ำอยู่คนเดียวอีก” หลังจากฝันพูดจบ รีบเดินขึ้นไปนั่งในห้องเป็นเพื่อนน้ำ ฝันเห็นน้ำมานั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปข้างนอก ฝันจึงเดินไปยืนข้างๆ น้ำ มองออกไปเช่นเดียวกัน ฝัน : “วันนี้ไปเทียวกันมั๊ยน้ำ ไปเดินตลาดกัน วันนี้มีตลาดนัดพอดีเลย ไปมั๊ยๆๆ น้ำ” น้ำ : “เดี๋ยวน้ำว่าจะออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อย ไม่เคยมาแถวนี้เลย” ฝัน : “อืมๆ เอาสิ ไปกับฝันน่ะ น้ำ” น้ำ : “อ้าว ฝันไม่ต้องไปทำงานหรอ วันนี้ไม่ใช่วันหยุดนี่ ไม่เป็นไรหรอก น้ำเกรงใจ” ฝันหันมามองน้ำ ก่อนจะพูดว่า ฝัน : “อืมๆๆ เอางั้นก้อได้ จะไปเลยหรอ” น้ำ : “อืมๆ แถวนี้มีที่ไหนน่าไปมั่งน่ะ” ฝันยืนคิดอยู่แป๊บหนึ่ง ก่อนพูดว่า ฝัน : “ไปที่สวนสาธารณะสิ เพิ่งปรับปรุงเสร็จเมื่อเดือนที่แล้วเอง สวยดีๆ น้ำเดินออกจากหมู่บ้าน แล้วไปทางซ้าย ก็ถึงล่ะ” น้ำ : “อืมๆ งั้นเย็นๆ น้ำจะกลับมาน่ะ” น้ำลุกขึ้นมา แล้วพูดว่า น้ำ : “เดี๋ยวน้ำขอไปอาบน้ำก่อน ฝันพอจะมีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนมั๊ย” ฝัน : “มีๆๆ ตามฝันมาๆ น้ำ” บ้านน้ำ (ช่วงเช้า) พ่อน้ำยังคงเป็นกังวล ส่วนแม่น้ำยังคงเป็นไข้อยู่ ส่วนแป้งวันนี้ต้องรีบออกไปสอบที่มหาลัย ทำให้พ่อน้ำต้องดูแลแม่แทน พ่อน้ำพยายามเข้าไปค้นดูในห้องนอนของน้ำว่า พอจะมีอะไรเป็นเบาะแสได้บ้าง จนกระทั่งพ่อน้ำเจอโทรศัพท์มือถือของน้ำที่ปิดอยู่ จึงถือลงมาที่ชั้นล่าง พ่อน้ำเปิดดูรายการโทรออกของน้ำ ก้อมีแต่โทรเข้าหาเชียร์ กี้ นิ่ม เมื่อ 3 วันที่แล้ว แถวบ้านฝัน (ช่วงสาย) น้ำเดินออกมาจากบ้านฝัน เดินไปตามทางหมู่บ้าน จนมาถึงทางแยกหน้าหมู่บ้านตามที่ฝันบอก น้ำเห็นป้ายบอกทางไปสวนสาธารณะไปทางซ้าย น้ำลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเดินไปทางขวา น้ำเดินไปสักพัก ระแวก 2 ข้างทาง เป็นอาคารพาณิชย์อยู่ห่างๆ สักพัก น้ำเห็นประตูวัดแห่งหนึ่งตั้งอยู่ห่างๆ น้ำจึงเดินไปตามทาง จนถึงประตูวัด ลานวัด (ช่วงสาย) น้ำเดินมาที่ลานวัด เข้ามาได้สักพักหนึ่ง น้ำแปลกใจว่า ทำไมวันแห่งนี้ไม่มีพระอยู่เลย จึงพูดพึมพำออกมา “แปลกจัง พระหายไปไหนหมด” น้ำเดินผ่านศาลาการเปรียญ เข้ามาด้านในจนถึงลานกว้างๆ แห่งหนึ่งในวัด น้ำเห็นชายชรา (ตัวละครใหม่) คนหนึ่งกำลังกวาดลานวัดอยู่ น้ำรีบเดินเข้าไปหาชายชราคนดังกล่าวทันที น้ำ : “คุณตาค่ะ สวัสดีค่ะ” ชายชรา : “อ่อๆ สวัสดีๆ หนูๆ” น้ำ : “ทำไมวัดนี้ ไม่มีพระอยู่เลยหรอค่ะ หนูเดินมาสักพักแล้วค่ะ ไม่เห็นมีเลยค่ะ” ชายชรา : “อ่อ วันนี้พระเข้าไปงานบุญในตัวเมืองจ๊ะหนู หลวงพ่อบอกว่า มีญาติโยมชวนไป 5-6 วันน่ะหนู” น้ำยิ้มนิดๆ ก่อนพูดว่า “ขนาดจะมาทำบุญ ยังไม่มีพระให้ทำเลย” ชายชราฟังแล้วชอบใจ จึงหัวเราะออกมาเสียงดังมากๆ ชายชรา : “ทำได้น่ะหนู” น้ำ : “ทำยังงัยล่ะค่ะ คุณตา” ชายชรา : “หนูเดินไปท้ายๆ วัดน่ะ มีบ่อปลาอยู่ ไปซื้อหนมปังให้ปลากินสิ หลวงพ่อที่นี่เค้าโปรดสัตว์” น้ำ : “อ่อค่ะๆ ยังดีๆ งั้นหนูไปก่อนน่ะค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณตา” ชายชรา : “อืมๆๆ งั้นตาไปกวาดลานวัดตรงโน้นก่อนน่ะ” น้ำเดินจากชายชราไปทางท้ายวัดตามที่ชายชราพูด   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 27 ตุลาคม 2553 10:24:48 น.

บ่อปลาท้ายวัด น้ำเดินมาถึงบ่อปลาท้ายวัด น้ำเห็นรอบๆ บ่อปลา มีชุมชนเล็กๆ อยู่รอบๆ บ่อปลา น้ำเห็นชาวบ้านนั่งกันอยู่กลุ่มหนึ่ง ทำอะไรกันบ้างอย่างอยู่ จึงเดินเข้าไปดู สิ่งที่น้ำเห็นคือ ชาวบ้านแต่ละคนกำลังนั่งถักท่อ ผ้ากันอยู่ ชาวบ้าน 1 : “สวัสดีจ๊ะหนูๆ สนใจผ้าของพวกเรามั๊ยหนู ทักอย่างดีเลยน่ะ” น้ำ : “สวัสดีค่ะคุณพี่ คุณน้าทุกคนค่ะ หนูชื่อน้ำค่ะ” ชาวบ้านแต่ละคนต่างทักทายน้ำอย่างเป็นกันเอง ชวนน้ำนั่งที่แคร่ไม้ไผ่ด้วยกัน ชาวบ้าน 2 : “หลวงพ่อที่นี่เค้าอยากให้พวกเรารวมกลุ่มกันเล็กๆ หาอะไรทำกัน จะได้มีรายได้เข้ามาจุนเจือครอบครัวน่ะหนู” น้ำ : “แล้วเอาไปขายกันที่ไหนหรอค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “พวกเราก้อไปเร่ขายตามงานวัด งานบุญแหล่ะหนู พวกเราไม่ได้มีช่องทางอะไรหรอกหนู หลวงพ่อมีงานบุญที่ไหน ก้อจะชวนพวกเราไปกัน” น้ำ : “แล้วขายดีมั๊ยค่ะ เท่าที่หนูดู ผ้าเนื้อดีด้วยน่ะค่ะ” ชาวบ้าน 3 : “หนูน้ำเป็นช่างตัดเสื้อหรอ หนูดูผ้าเป็นด้วยนี่” น้ำ : “อ่อค่ะ หนูเคยตัดเสื้อมาก่อนค่ะ ผ้าเนื้อดีๆ แบบนี้ น่าจะขายได้ราคาดีเลยน่ะค่ะ” ชาวบ้าน 2 : “ก้อไม่ค่อยดีน่ะหนู พวกเราไม่มีทุนจะทำกันหรอก ชาวบ้านที่นี่ยากจนกันทั้งนั้น หลวงพ่อเอาเงินวัดมาให้พวกเราทำกันน่ะ พวกเราก้อทำกันเท่าที่ได้ กำไรที่ได้มา หลวงพ่อก้อแบ่งให้พวกเราหมด” ชาวบ้าน 1 : “นี่ก้อเพิ่งได้เงินมาก้อนหนึ่ง หลวงพ่อบอกว่า อยากให้ไปซื้อเครื่องทอมา จะได้ทำได้เยอะขึ้น แต่เงินก้อยังไม่พอซื้อน่ะ” น้ำ : “อ้าวทำไมล่ะค่ะ” ชาวบ้าน 3 : “ชุมชนแถวนี้มีแต่คนจนทั้งนั้น ต่างคนต่างก้อเข้ามาขอความช่วยเหลือหลวงพ่อ เงินทำบุญที่ได้มา ก้อหมดไปกับเด็กๆ ที่ต้องไปโรงเรียนกัน” ชาวบ้าน 1 : “ป้าเคยเป็นช่างตัดเสื้อมาก่อน ป้าเลยชวนเพื่อนๆ 2 คนนี้มานั่งท่อผ้าขาย ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย” น้ำ : “แล้วป้าทำออกมาจากงานหรอค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “เจ้าของร้านเค้าเห็นว่าป้าแก่แล้ว ป้าทำงานช้า เค้าเลยให้ป้าออกจากงาน” ชาวบ้าน 2 : “ป้าไม่ค่อยแข็งแรง แต่ก้อเคยตัดเสื้อมาเหมือนกัน ก้อเลยมาช่วยๆ กัน” น้ำนั่งดูเนื้อผ้าที่ชาวบ้านกลุ่มนี้นั่งทอกันอยู่อย่างละเอียด น้ำ : “แล้วยังขาดเงินอีกเยอะมั๊ยค่ะ ที่จะซื้อเครื่องทออ่ะค่ะ” ชาวบ้าน 3 : “สงสัยจะไม่ได้ซื้อแล้วค่ะหนูน้ำ” น้ำ : “อ้าวทำไมล่ะค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “ก้ออีก 2-3 เดือน โรงเรียนเปิดเทอม พวกเราคิดว่า ต้องกันเงินส่วนนี้ไปให้เด็กๆ ไปโรงเรียนกัน” ชาวบ้าน 2 : “มีอีกกลุ่มหนึ่ง เค้าก้อพยายามเอาพวกผักตบชวา มาทำเหมือนกันน่ะ แต่เราก้อทำกันไม่เป็น ไม่มีคนมาสอน อยากทำพวกกระเป๋าขาย จะได้มีเงินเพิ่มเข้ามา” น้ำ : “อยากได้คนสอนใช่มั๊ยค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “อืม แต่พวกเราก้อไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน ป้าเคยไปติดต่อในเมือง เค้าก้อมีคนไม่พอเหมือนกัน” ชาวบ้าน 2 : “คุยกันมาตั้งนาน เท่าที่ป้าดู หนูไม่ใช่คนแถวนี้นิน่า มาทำบุญหรอหนูน้ำ” น้ำ : “ใช่ค่ะ พอดีหนูมาอยู่บ้านเพื่อนค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “หนูสนใจจะเอาผ้าไปขายในตัวเมืองก้อได้น่ะ ป้าแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้หนู แต่ก้อคงให้เยอะไม่ได้น่ะหนู” น้ำ : “หนูเข้าใจค่ะ จริงๆ แล้ว ถ้ามีตัวแทนเอาผ้าไปขาย หนูว่า น่าจะขายดีเลยน่ะค่ะ” ชาวบ้าน 3 : “ไม่มีใครมาสนใจหรอกหนู ชุมชนที่นี่อยู่นอกเมือง” น้ำ : “มันก้อจริงน่ะค่ะ ถ้าหนูไม่เดินเข้ามาหลังวัด หนูก้อไม่รู้ว่า มีผ้าขายอยู่ที่นี่ แล้วขายเมตรล่ะเท่าไรหรอค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “เมตรล่ะ 90 บาทจ๊ะหนู ถ้ากองโน้นก้อเมตรล่ะ 95 บาท” น้ำ : “อะไรน่ะค่ะ เมตรล่ะไม่ถึงร้อย ทำไมถูกจังค่ะ ผ้าเนื้อดีแบบนี้ ราคาสูงกว่านี้ก้อขายได้” ชาวบ้าน 1 : “ป้าอยากให้ลูกค้ามาซื้อบ่อยๆ ซื้อนานๆ ลูกค้าจะได้ไม่หายไป” น้ำ : “อืมๆ ก้อจริงน่ะค่ะ” ชาวบ้าน 1 : “หนูว่าจะมาทำบุญ ยังไม่ได้ทำเลยนี่ เอ้านี่ๆ ขนมปัง เอาไปให้ปลากินสิ ป้าให้ๆ” น้ำรับขนมปังมา พร้อมๆ กับพูดว่า “ขนมปังถุงละเท่าไรค่ะป้า” ชาวบ้าน 1 : “ไม่ต้องก้อได้หนู ป้าให้หนู” น้ำเริ่มยิ้มอย่างเต็มปากได้เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดปัญหาขึ้น น้ำเดินไปที่บ่อปลา ฉีกขนมปังไป ให้อาหารปลาไป สลับกับหันไปมองชาวบ้านที่นั่งทอผ้าด้วยมือกันอยู่....... สักพักไม่นาน ขนมปังก้อหมด น้ำจึงเดินมาร่ำลา “ป้าค่ะ น้ำไปก่อนน่ะค่ะ งัยน้ำจะกลับมาที่นี่อีกครั้งค่ะ จะกลับมาอุดหนุนป้าค่ะ” ชาวบ้านทั้ง 3 คน ต่างร่ำลาน้ำ น้ำเดินจากบ่อปลามาจนถึงทางแยก น้ำจำได้ว่า ชายชราบอกว่า ไปกวาดลานวัดอีกที่หนึ่ง น้ำจึงเดินไปอีกทาง น้ำเดินไปตามทางสักพัก ก้อเห็นชายชราคนเดิมยังคงกวาดลานวัดอยู่ น้ำเดินเข้าไปหา ชายชรา : “อ้าวหนูๆ มาแล้วหรอ มาๆๆ มากินน้ำกินท่ากันก่อนๆ” ชายชราชวนน้ำทันที น้ำเดินเข้าไปรับขันน้ำจากชายชรา น้ำ : “ขอบคุณค่ะคุณตา คุณตาอยู่คนเดียวหรอค่ะ” ชายชรา : “ใช่จ๊ะหนู ยายตายไปนานแล้ว 20 กว่าปีได้แล้ว ตาพักอยู่ตรงโน้นน่ะ” น้ำหันไปมองตามที่ชายชราชี้ น้ำเห็นเป็นเพิงพักสังกะสี มุงจากเล็กๆ อยู่ น้ำ : “คุณตาอยู่ที่นี่นานแล้วหรอค่ะ” ชายชรา : “ตาไม่มีลูกไม่มีหลาน หลังจากที่ยายตายไป ตาก้อมาขอหลวงพ่ออยู่ที่นี่ พลวงพ่อท่านใจดี เลยให้ตามาคอยสอนหนังสือเด็กๆ ที่นี่” น้ำ : “มีเด็กเยอะมั๊ยค่ะ” ชายชรา : “เยอะสิหนู เด็กๆ ที่ไม่มีเงินไปโรงเรียน ตาก้อไปขอพ่อแม่เค้า ให้มานั่งเรียนที่นี่” หนูตามมานี่สิ ชายชราพาน้ำเดินไปอีกทางหนึ่ง อยู่ข้างๆ ที่พักคุณตา สิ่งที่น้ำเห็นก็คือ กระดาษดำเล็กๆ ที่ผูกติดอยู่กับต้นไม้ใหญ่ มีโต๊ะเก้าอี้อยู่ 20 ตัว น้ำเดินไปดูที่ตู้ตั้งอยู่ข้างๆ เห็นกองหนังสืออยู่ในตู้กับสมุดอยู่ส่วนหนึ่ง ชายชรา : “หนังสือพวกนี้ได้มาจากชาวบ้านบริจาค ตาก้อเลยแยกออกเป็นแต่ละวิชา” ในช่วงที่น้ำฟังคุณตาพูด น้ำหยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดดู น้ำต้องแปลกใจสมุดที่หยิบขึ้นมา ชายชรา : “สมุดพวกนี้ตาทำจากเศษกระดาษ จากปฏิทินเก่าๆ จากพวกโปสเตอร์ เอามาเย็บเล่มรวมกันเป็นเล่ม” น้ำเริ่มหันไปมองคุณตาด้วยความสนใจ น้ำ : “คุณตาเคยเป็นครูหรอค่ะ” ชายชรา : “อืมๆ นานแล้วล่ะหนู ตั้งแต่ตายังหนุ่มๆ อยู่เลย” ไม่นานนัก ก้อมีเด็กๆ วิ่งเข้ามาหาคุณตา 6-7 คน พร้อมๆ กับเสียงตะโกนของเด็กๆ “พวกหนูมาแล้วๆๆ” ภาพที่น้ำเห็นก็คือ เด็กๆ ทุกคน ต่างวิ่งเข้าไปกอดคุณตา เด็กๆ ทุกคนมีรอยยิ้ม เมื่อเห็นชายชราคนนี้ ชายชรา : “อ้าวๆๆ ไปๆๆ ไปเรียนหนังสือกัน วันนี้เรียนเลขกันดีมั๊ย” น้ำเดินถอยห่างออกมา ไปทางด้านหลัง น้ำยืนดูคุณตากำลังเตรียมตัวสอนหนังสือเด็กๆ น้ำ : “คุณตา น้ำขอนั่งดูคุณตาสอนหนังสือน่ะค่ะ” น้ำพูดไปก้อยิ้มไป ชายชรา : “ได้สิหนู มาช่วยตาสอนก้อได้น่ะหนู” น้ำ : “จริงด้วยๆๆ ได้ค่ะๆๆ น้ำช่วยๆๆ”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 27 ตุลาคม 2553 11:37:46 น.

บ้านโชน (ช่วงเย็น) พ่อกับแม่โชน ยังคงเป็นกังวลที่น้ำหายตัวไป 2 วันแล้ว ปิ่นกับเพื่อนๆ ของโชนมาถึงบ้านโชน ทุกคนช่วยกันนั่งคิดว่า น้ำจะไปอยู่ที่ไหน ปิ่น : “2 วันแล้วน่ะ ช่วยๆ กันคิดหน่อยว่าจะไปหาน้ำ ที่ไหนดี” ท๊อป : “จะบอกไอ้โชนดีมั๊ยเนีย จะทำงัยดีๆๆๆๆ ไอ้โชนก้อดันไม่อยู่ซะอีก กลุ้มๆๆ โว้ยยๆ” พ่อโชน : “เอางี้ พวกเราแยกย้ายกันไปตามที่ต่างๆ ในตัวเมือง ไปเฝ้าทุกๆ ที่ที่คิดว่า น้ำจะไป ตอนนี้พ่อน้ำ ไปแจ้งความไว้แล้ว” ปิ่น : “ดีค่ะคุณพ่อ” ระหว่างที่ปิ่นกำลังพูด อยู่ๆ ก็มีโทรศัพท์มาที่บ้าน แม่โชน รีบเดินไปรับโทรศัพท์ แม่โชนหันมาบอกทุกๆ คนว่าโชนโทรมาจากฝรั่งเศส พ่อเห็นสีหน้าแม่ไม่ค่อยดี จึงเดินเข้าไปพูดโทรศัพท์แทน โชน : “พ่อเกิดอะไรขึ้นที่นั่น ทำไมผมโทรไปหาน้ำ แต่น้ำไม่รับ ปิดเครื่องตลอดเวลา เกิดอะไรขึ้นพ่อ” พ่อโชน : “คืองี้น่ะโชน ตอนนี้ที่ร้านน้ำมีปัญหา ตอนนี้น้ำหายไป 2 วันแล้ว พ่อไม่อยากให้โชนเป็นห่วง พ่อเลยไม่ได้โทรบอกโชน” เพียงคำพูดแรกของพ่อ ทำให้ทุกคนหันมาทางพ่อโชนที่กำลังพูดโทรศัพท์อยู่ โชน : “พ่อๆๆ เกิดอะไรขึ้น เล่าให้ผมฟังด้วยพ่อ” เสียงโชนเริ่มเป็นกังวล พ่อโชน : “คือตอนนี้ที่ร้านน้ำถูกพี่พลอยกับพี่ดาวโกง วุ่นวายไปหมด หนูน้ำเค้าเครียดมาก ตอนนี้ไม่รู้ว่าหายไปไหน พวกเราทุกคนติดต่อน้ำไม่ได้เลย แต่โชนไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ พ่อกับพวกเราทุกๆ คน ออกตามหาน้ำตลอด นี่ก็เข้ามานั่งคุยกันว่า จะไปหาน้ำที่ไหนได้บ้าง” พ่อฟังที่โชนพูดสักพักก็พูดว่า “อืมๆๆ ยังงัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ ล่ะกลับเร็วที่สุดเมื่อไรล่ะ......... อืมๆๆ ได้ๆๆ” หลังจากที่พ่อวางสายแล้ว ก็บอกว่า “โชนกลับเร็วที่สุด อีก 3 วันข้างหน้า” แม่โชน : “พ่อ แม่ใจไม่ดีเลยอ้ะ” เสียงแม่โชนพูดเป็นกังวลอย่างยิ่ง พ่อเห็นแม่สีหน้าไม่ค่อยดี จึงเดินเข้าไปกอดแม่ “ไม่ต้องห่วง หนูน้ำไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน เชื่อพ่อสิ พ่อไม่เคยโกหกแม่เลยน่ะ จริงมั๊ยแม่” ลานวัด (ช่วงเย็น) น้ำสอนหนังสือเด็กๆ กับชายชรา จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็น เด็กๆ ต่างกลับบ้านกันหมดแล้ว ชายชราชวนน้ำมานั่งที่แคร่ไม้ไผ่ที่อยู่ใต้ต้นไม้ ชายชรา : “เป็นงัยมั่งหนู สอนหนังสือเด็กๆ” ชายชราพูดไป ก้อหัวเราะไป น้ำ : “สนุกดีค่ะ หนูไม่เคยสอนใครมาก่อนเลยน่ะค่ะคุณตา” ชายชรา : “ตาคิดว่าเปิดเทอมนี้ ตาจะไปคุยกับโรงเรียนแถวๆ นี้ให้เด็กๆ ได้เข้าเรียนจริงๆ ซะที” น้ำ : “หนูก้อว่างั้นค่ะคุณตา เด็กๆ กลุ่มนี้ ตั้งใจเรียนกันทุกคนเลย เก่งๆ กันทั้งนั้น” ชายชรา : “เด็กพวกนี้ขาดแค่โอกาสนั่นแหละหนู เด็กๆ พวกนี้เค้าไม่ได้ต้องการอะไร แค่มีข้าวกินในแต่ละวัน ได้เรียนหนังสือ เค้าก้อพอใจกันแล้วล่ะหนู” น้ำหันไปมองชายชราอีกครั้ง ชายชรา : “แต่ละปีก้อมีเด็กออกจากโรงเรียนมาอยู่ที่นี่เยอะขึ้นเรื่อยๆ ที่หนูเห็นเด็กมาแค่ 7-8 คนน่ะ รู้มั๊ยเป็นเพราะอะไร” น้ำ : “ทำไมหรอค่ะ คุณตา” ชายชรา : “ก้อเพราะว่า เด็กๆ ส่วนใหญ่ต้องออกไปขายมาลัย ขายของช่วยพ่อแม่น่ะสิ จริงๆ แล้วมีเด็กเยอะเลยน่ะ 50 กว่าคนได้” น้ำ : “โห เยอะมากๆ ค่ะ” ชายชราหัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า “ไปๆ หนูไปกินข้าวกัน วันนี้หนูนั่งกินกับตาน่ะ” น้ำ : “ได้ค่ะ” บ้านฝัน ช่วงเย็น ดิ่ง ฝัน พ่อกับแม่ของฝัน นั่งคุยกันอยู่ในบ้าน ฝัน : “ป่านนี้น้ำยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้หายไปไหนทั้งวัน” พ่อฝัน : “ไม่มีอะไรหรอกลูก เค้าเป็นคนบอกลูกเองไม่ใช่หรอว่า เค้าจะออกไปข้างนอก” ฝัน : “แต่หนูก้อยังอดห่วงไม่ได้” ดิ่ง : “อืมๆๆ คงไม่มีอะไรหรอก ฝัน” ฝัน : “ก้อขอให้ไปเป็นจริงเถอะ” สักพักไม่นาน น้ำก็เคาะประตูบ้าน เดินเข้ามาในบ้าน “น้ำกลับมาแล้วค่ะ” น้ำ : “สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ดิ่ง หนูต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ ที่หายไปตั้งแต่เช้า” พ่อฝัน : “อืมๆๆ” แม่ฝัน : “สวัสดีจ๊ะหนูน้ำ ถืออะไรมาเนีย เต็มมือเลย” น้ำ : “อ่อ พอดีหนูไปเดินในตลาดอ่ะค่ะคุณแม่ เลยซื้อของมาฝากค่ะ” ฝัน : “น้ำๆๆ มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวจะกินข้าวกันแล้ว” น้ำ : “อืมๆๆ ได้จ๊ะ” ทั้ง 4 คนต่างมองน้ำด้วยความสนใจ เพราะว่า น้ำเริ่มมีท่าทีดีขึ้น   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 27 ตุลาคม 2553 12:15:55 น.

โอ้ ๆ มา ที ... ยาว ๆ เลย รอบ นี้ ขอบ ใจ มาก ครับ   โดย: 11eleven11 IP: 223.206.210.208 27 ตุลาคม 2553 16:26:23 น.

มาทุกวันเลยนะค่ะ...อิอิ   โดย: jaja IP: 58.8.218.32 27 ตุลาคม 2553 16:39:32 น.

ลานวัดช่วงเช้า น้ำตื่นแต่เช้ารีบออกมาจากบ้านฝัน น้ำเขียนกระดาษโน๊ตทิ้งไว้ในห้องนอนว่า “ไม่ต้องห่วง วันนี้กลับเย็นๆ น้ำ....” น้ำเดินออกจากบ้านฝัน เดินมาที่วัดอีกครั้งหนึ่ง น้ำเดินมาหาคุณตาที่ลานวัด น้ำยังคงเห็นคุณตากวาดลานวัดเหมือนเดิม น้ำเดินไปนั่งรอคุณตาที่แคร่ไม้ไผ่ตัวเดิม คุณตาเห็นน้ำมานั่งอยู่ ก็ตะโกนมาว่า “อ้าว มาอีกแล้วหรอหนู” น้ำตะโกนตอบกลับคุณตาว่า “ค่ะคุณตา” น้ำนั่งอยู่สักพักหนึ่ง ก็เดินไปดูเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เดินอุ้มลูกแมวผ่านมา เด็กคนนั้นหยอกล้อกับแมวอย่างสนุกสนามตามประสา น้ำดูไป ก็ยิ้มไป น้ำเดินเข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น น้ำ : “หนู กินข้าวยังๆ” เด็กผู้หญิง : “ยังเลยค่ะพี่ เดี๋ยวหนูจะพาแมวไปกินข้าวกะหนูค่ะ พี่ไปกินกะหนูด้วยมั๊ยค่ะ บ้านหนูอยู่ตรงโน้น” เด็กผู้หญิงชี้นิ้วไปด้านหลังของวัด น้ำ : “โอ้โห อยู่ไกลจังเลย แล้วมาที่นี่ คุณแม่ไม่ว่าหรอค่ะ” เด็กผู้หญิง : “แม่หนูไม่ว่าหรอกค่ะ เพราะว่า หนูบอกแม่ก่อนค่ะ หนูไม่อยากให้แม่เป็นห่วง ถ้าหนูไม่บอกแม่ แม่หนูต้องว่าหนูแน่ๆ ค่ะพี่ หนูมาแป๊บเดี๋ยว จะพาแมวไปกินข้าวด้วยค่ะ” คำตอบของเด็กน้อย ทำให้น้ำสะดุ้งคำตอบเช่นกัน เพราะว่า น้ำไม่ได้บอกใครเลยว่า มาอยู่ที่นี่ น้ำไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่เอามือลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู สักพักคุณตาก็เดินเข้ามาหาน้ำ “หนูไปกินข้าวกัน ตาหิวแล้ว” น้ำ : “ได้ค่ะ คุณตา” คุณตา พาน้ำเดินไปที่แคร่ไม้ไผ่ตัวเดิม ส่วนน้ำเดินแยกไปที่บ้านคุณตา น้ำหยิบห่อกับข้าวที่คุณตาซื้อไว้ น้ำหยิบแล้วเดินมาที่แคร่ไม้ไผ่ น้ำแกะถุงกับข้าว เทใส่จานให้คุณตา กับของตัวเอง “คุณตา รอแป๊บหนึ่งน่ะค่ะ” น้ำพูดไปก็ยิ้มไป น้ำ : “วันนี้จะสอนวิชาอะไรดีค่ะ คุณตา” ชายชรา : “วันนี้ไม่มีใครมาหรอกจ้าหนู” น้ำ : “อ้าวทำไมล่ะค๊ะ” ชายชรา : “วันนี้เด็กๆ ต้องไปช่วยพ่อแม่ขายของกันหมดเลย” น้ำหันไปมองสีหน้าของชายชรา ที่ดูค่อนข้างเศร้าหมอง ก่อนจะพูดว่า น้ำ : “หนูมาแค่วันเดียว หนูยังรู้สึกผูกพันเลยค่ะ คุณตาคงคิดถึงเด็กๆ มากเลยน่ะค่ะ แต่หนูก็ดีใจน่ะค่ะที่หนูได้มีโอกาสเป็นคุณครูมาแล้ว 1 วันค่ะ” น้ำพูดยิ้มๆ ชายชราหันมาทางน้ำ ชายชรา : “ตาว่า เด็กๆ เค้าคงดีใจเหมือนกันน่ะ ที่ได้หนูมาเป็นคุณครูให้เค้า” ร้านเสื้อน้ำ (ช่วงเย็น) เชียร์ กี้ นิ่ม กำลังตรวจเอกสารกับคุณพ่อน้ำ แต่ละคนพยายามนั่งคิดกันว่า น้ำจะไหนได้บ้าง พ่อน้ำ : “ตอนนี้พ่อกำลังคิดว่า ถ้าพ่อเป็นน้ำ พ่อจะไปไหนได้บ้าง” นิ่ม : “น้ำเค้ามีเพื่อนไม่เยอะ เพื่อนๆ น้ำแต่ละคน ก้ออยู่บ้านพี่ปิ่นกันหมดแล้ว ส่วนพวกหนูก้ออยู่กันที่นี่ เพื่อนร่วมงานก้อนั่งอยู่ตรงโน้น” เชียร์ : “เชียร์คิดจนปวดหัวไปหมดแล้ว น้ำก็ไม่ค่อยได้ไปไหนน่ะค่ะ เวลาน้ำไปไหนมาไหน ก้อไปกับพวกเราเป็นหลัก ส่วนเพื่อนๆ ที่เมืองนอก น้ำก้อไม่ได้ติดต่อใครอีกเลยน่ะค่ะคุณพ่อ” พ่อน้ำ : “น้ำไม่ได้ติดต่อใครอีกเลย น้ำไม่ได้ติดต่อใครอีกเลยๆๆๆ.....” พ่อน้ำพูดย้ำคำพูดเชียร์ หลายครั้งมาก เชียร์ : “คุณพ่อค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ” เชียร์พูดด้วยความแปลกใจ นิ่ม : “คุณพ่อคิดอะไรได้หรอค่ะ” นิ่มรีบถามด้วยความสงสัย พ่อน้ำรีบลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าใบหนึ่งที่วางอยู่ข้างๆ เตียงที่แม่น้ำนอนอยู่ พ่อหยิบโทรศัพท์มือถือของน้ำออกมา พ่อน้ำรีบเปิดโทรศัพท์น้ำทันที ทุกคนต่างรีบลุกขึ้นมาดูในมือถือของน้ำ พ่อน้ำ : “ไล่รายชื่อดูทุกคน แล้วดูว่า ใครน่าสงสัยที่สุด ที่น้ำเคยติดต่อ” พ่อน้ำเปิดไล่ดูรายชื่อทีละคนที่น้ำบันทึกไว้ในโทรศัพท์มือถือ แล้วถามว่า แต่ละคนเป็นใคร ทั้งเชียร์ กี้ นิ่ม แป้ง ต่างก้อสลับกันตอบว่า แต่ละคนเป็นใคร จนกระทั่งเจอรายชื่อหนึ่งที่ทุกคนต้องตกใจ เชียร์ : “เฮ้ย มาได้งัยเนีย น้ำเคยมีเบอร์พี่ดิ่งไว้ด้วยเหรอ” เชียร์รีบหันไปถามนิ่ม นิ่ม : “พี่เคน พี่แมว พี่ต้อม พี่เอก กลับไม่มี มีแต่พี่ดิ่งคนเดียว ที่แปลกอีกอย่างคือ มีเบอร์ของฝันด้วย” พ่อน้ำ : “ฝัน... ใครหรอเชียร์” เชียร์ : “ฝันเป็นเพื่อนของเฟย์ค่ะ แต่ตอนเรียน พวกเราก้อไม่ค่อยได้คุยกันค่ะ อยู่กันคนล่ะกลุ่ม เชียร์ถึงแปลกใจว่า ทำไมน้ำ ถึงมีเบอร์ของฝันไว้ด้วย” พ่อน้ำ : “แล้วพี่ดิ่งล่ะเชียร์” เชียร์ : “พี่ดิ่งเคยมีเรื่องกับพี่โชนค่ะ ตั้งแต่อยู่ ม.ปลายแล้วค่ะ อยู่คนละกลุ่มกับพี่โชนค่ะคุณพ่อ” เชียร์ : “เท่าที่ได้เคยยินมานานแล้ว ตอนนี้พี่ดิ่งกับฝัน เค้าคบกัน เค้าเป็นแฟนกันอยู่ด้วยน่ะค่ะคุณพ่อ” นิ่ม : “นิ่มแปลกใจว่า ทำไมน้ำถึงต้องเก็บเบอร์พี่ดิ่ง กับฝันไว้ด้วย ทั้งๆ ที่ไม่ได้สนิทอะไรกันเลย.....หรือว่า เค้าสนิทกัน” คำพูดหลัง นิ่มพูดด้วยความตกใจ เชียร์ : “นิ่ม แกจะบ้าหรอ น้ำเนียน่ะไปสนิทกับฝัน ไปสนิทกับพี่ดิ่ง เป็นไปไม่ได้เลย” นิ่ม : “แล้วทำไมน้ำ ถึงมีเบอร์ล่ะ ถ้าน้ำจะมีเบอร์น่ะ ควรจะเป็นพี่เอกมากกว่าน่ะ เพราะว่า พี่เอกอยู่กลุ่มเดียวกับพี่โชน พี่ปิ่น แต่นี่พี่ดิ่งน่ะ คนต่อยที่รักเค้าเลยน่ะ จิงมั๊ยเชียร์” กี้ : “สงสัยต้องมีอะไรที่เราไม่รู้ระหว่าง 3 คนนี้แน่ๆ” ทุกคนหันไปมองกี้ กี้ : “ปกติเวลามีอะไร น้ำต้องบอกพวกเราทุกคน แต่นี่เราเพิ่งรู้พร้อมกัน แสดงว่า ต้องมีอะไรแน่ๆๆ” นิ่ม : “น่านสิ นิ่มน่ะตกใจที่สุดเลยล่ะ” พ่อน้ำ : “คนนี้ล่ะ น่าสงสัยที่สุด โทรหาเลย” พ่อน้ำรีบโทรไปที่เบอร์ของพี่ดิ่งทันที แต่เสียงปลายทางบอกว่า “หมายเลขนี้ ยังไม่เปิดใช้บริการ กรุณาติดต่อใหม่” พ่อน้ำ : “ถ้างั้นโทรไปที่เบอร์หนูฝัน บ้าง” เสียงตอบกลับก็เช่นกัน “หมายเลขนี้ ยังไม่เปิดใช้บริการ กรุณาติดต่อใหม่” ทุกคนต่างแปลกใจที่ไม่สามารถติดต่อกับพี่ดิ่งและฝันได้เลยทั้ง 2 คน พ่อน้ำ : “แสดงว่า น้ำไม่ได้ติดต่อดิ่งกับฝันนานแล้ว เพราะว่าน้ำยังเก็บเบอร์เก่าไว้อยู่” นิ่ม : “ตอนที่เรียนอยู่ พวกหนู อยู่คนละกลุ่มกับเฟย์กับฝันค่ะคุณพ่อ ส่วนพี่ดิ่ง ก้อไม่ค่อยได้คุยกัน พอจบไปแล้ว น้ำก้อไม่เคยบอกพวกหนูเลยน่ะค่ะว่า เคยคุยกับพี่ดิ่ง หรือฝัน น้ำไม่เคยพูดเลยค่ะ พวกหนูยังแปลกใจอยู่ว่า มีเบอร์ 2 คนนี้มาได้งัยหนูเริ่มงงเหมือนเชียร์แล้วค่ะ” พ่อน้ำ : “พ่อมั่นใจแล้วล่ะว่า ถ้าน้ำไปหาเพื่อนๆ ต้องเป็นดิ่ง หรือฝัน คนใดคนหนึ่งแน่ๆ โทรถามเฟย์ด่วนเลยว่า บ้านฝันหรือบ้านดิ่งอยู่ที่ไหน” เชียร์รีบโทรหาเฟย์ทันทีตามที่พ่อน้ำบอก บ้านน้ำ (ช่วงเช้า) แม่น้ำยังคงพักฟื้นอยู่ในห้อง มีแป้งค่อยเฝ้าไข้อยู่ สักพักไม่นานแม่น้ำก็ฟื้นขึ้นมา แม่น้ำ : “น้ำๆๆ ลูกอยู่ไหน น้ำๆๆ” แป้ง : “แม่ๆๆ” แป้งพูดไปก็จับมือแม่ไป แม่น้ำ : “แป้งๆ พี่น้ำกลับมายัง น้ำกลับมาหาแม่ยัง” น้ำเสียงแม่ ยังคงพูดไม่เต็มเสียงเท่าใดนัก แป้ง : “เมื่อกี้พ่อ โทรมาบอกว่า สงสัยว่าพี่น้ำอาจจะอยู่ที่บ้านพี่ฝันค่ะ ตอนนี้พ่อไปหาพี่น้ำแล้วแม่” หลังจากที่แป้งพูดจบ แม่น้ำรีบลุกขึ้นมา พร้อมๆ กับบอกว่า “แป้งไปกับแม่ แม่จะไปหาน้ำ ไปๆๆ กับแม่” แป้ง : “แต่แม่ยังไม่สบายอยู่น่ะแม่ พ่อให้แม่นอนพักก่อน” แม่น้ำ : “แม่หายดีแล้ว แม่อยากไปหาน้ำ เข้าใจมั๊ยแป้ง ไปกับแม่” แป้งไม่รู้จะทำงัย สุดท้ายจึงพาแม่ออกไปนั่งแท็กซี่หน้าบ้าน   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 28 ตุลาคม 2553 14:59:30 น.

มา ทุก วัน เลย อิอิ ... รอ อ่าน ต่อ ไป   โดย: 11eleven11 IP: 223.207.4.82 29 ตุลาคม 2553 1:16:19 น.

รออยู่นะค่ะ...   โดย: joy IP: 58.11.70.70 29 ตุลาคม 2553 17:15:14 น.

บ้านฝัน กลุ่มเพื่อนๆ โชน มาถึงบ้านฝัน ต่างคนรีบเดินเข้าไปในบ้าน เห็นแม่ของฝันนั่งอยู่หน้าบ้าน ทุกคนรีบเดินเข้าไปทักทายแม่ของฝัน ท๊อป : “สวัสดีครับคุณแม่ ตอนนี้ฝันอยู่มั๊ยครับ” แม่ฝัน : “สวัสดีๆๆ จ๊ะ เกิดอะไรขึ้นหรอจ๊ะ มากันเยอะแยะเลย” ท๊อป : “คุณแม่ครับ ตอนนี้ฝันอยู่มั๊ยครับ” แม่ฝัน : “ฝันไม่อยู่จ๊ะ เค้าไปทำงาน มีอะไรหรอ เดี๋ยวแม่โทรตามฝันให้” ท๊อป : “ฝันปิดเครื่องครับคุณแม่ ติดต่อไม่ได้” แม่ฝัน : “งั้นเอางี้ โทรไปที่ทำงานฝัน แม่มีเบอร์อยู่” หลังจากที่แม่ฝันพูดจบ ก็เชิญทุกๆ คนเข้ามาในบ้านก่อน ทุกคนเดินเข้ามาในบ้านฝัน เห็นพ่อฝันนั่งอยู่ด้วย ต่างคน ต่างทักทายกัน พ่อโชน : “ผมต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่มารบกวน” แม่ฝัน : “ไม่เป็นไรค่ะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยค่ะว่า เกิดอะไรขึ้น” พ่อโชนเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แม่กับพ่อของฝันฟัง พร้อมๆ กับสรุปปิดท้ายว่า พ่อโชน : “ตอนนี้พวกเราทุกคนติดต่อน้ำไม่ได้เลย ผมถึงสงสัยว่า หนูน้ำ น่าจะมาอยู่ที่นี่แน่ๆ ครับ” พ่อฝัน : “ผมคิดว่าใช่แล้วล่ะ เพราะว่า เมื่อ 2 วันที่แล้ว มีเพื่อนของฝันคนหนึ่งมาขอค้างคืนที่นี่” แม่ฝันขอตัวไปโทรศัพท์หาฝันที่ทำงาน “แม่ขอตัวไปโทรตามฝันก่อน เดี๋ยวแม่มาน่ะค่ะ” ไม่นานนักพ่อของน้ำก็เดินทางมาถึงบ้านฝัน พ่อน้ำเดินเข้ามาในตัวบ้าน ทักทายกับทุกคน พ่อน้ำ : “สวัสดีครับ ผมเป็นพ่อของน้ำครับ นี่เป็นรูปของน้ำครับ” พ่อน้ำยื่นรูปน้ำให้พ่อของฝันดู พ่อฝันพยักหน้าตอบรับ “เพื่อนคนนี้แหละครับ ที่มาเมื่อ 2 วันก่อน” คำตอบของพ่อฝัน ทำให้ทุกคนโล่งอก และยิ้มได้ว่า น้ำอยู่ที่นี่ พ่อน้ำ : “ผมขอรบกวน ขึ้นไปที่ห้องของหนูฝันได้มั๊ยครับ” พ่อฝันพยักหน้าตอบรับ “เชิญๆๆ ครับ ด้วยความยินดี” บ้านฝัน (ห้องนอนฝัน) ทุกคนต่างก็เดินขึ้นมาชั้นบนที่ห้องนอนของฝัน สิ่งที่พ่อน้ำเห็นในห้องแล้วจำได้เลย ก็คือ กระเป๋าใบหนึ่งที่ใส่เสื้อผ้าของน้ำ ส่วนปิ่นเห็นกระดาษโน๊ตของน้ำ ที่เขียนไว้ว่า “ไม่ต้องห่วง วันนี้กลับเย็นๆ น้ำ....” ปิ่นรีบหยิบกระดาษใบนี้ให้พ่อน้ำดู “คุณพ่อค่ะ ดูนี่ค่ะ” พ่อน้ำรับกระดาษโน๊ตมาจากปิ่น พร้อมๆ กับอ่านข้อความ แล้วพูดว่า “ลายมือน้ำจริงๆ” หลังจากพ่อน้ำพูดจบ ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอีกครั้งว่า น้ำมาอยู่ที่นี่แน่นอนแล้ว พ่อน้ำ : “ผมต้องขอโทษด้วยน่ะครับ พี่ลูกสาวผม มารบกวนน่ะครับ” พ่อฝัน : “ไม่เป็นไรครับๆๆ เกิดเรื่องร้ายแบบนี้ หนูน้ำมาที่นี่ ดีแล้วครับ” แม่ฝันก็เดินขึ้นมาชั้นบน แล้วพูดว่า “คุณแม่น้ำ, หนูแป้ง แล้วก้อเพื่อนน้ำอีกกลุ่ม มาแล้วค่ะ” ทุกคนเดินลงมาข้างล่าง ส่วนพ่อน้ำหยิบกระดาษโน๊ตให้แม่น้ำดู แม่น้ำอ่านจบ ก็ยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก ส่วนแป้งดีใจมาก “พี่น้ำ หนูเป็นห่วงพี่มากๆ เลยรู้มั๊ยพี่” แม่ฝัน : “เดี๋ยวฝันกลับมาน่ะค่ะ แม่ให้ฝันลางานมาเลยค่ะ ยังงัยแม่ก็ขอเชิญทุกคนทานข้าวกันที่นี่เลยน่ะค่ะ” ลานวัด (ช่วงสาย) น้ำนั่งล้างจานในบ้านคุณตา ส่วนคุณตานั่งลับมีดอยู่บริเวณใกล้ๆ กัน ชายชรา :”มีดอันนี้ ไม่ค่อยจะคมล่ะ ใช้มานานหลายสิบปีแล้ว ตาเอาไปตัดมะพร้าวไม่ค่อยได้แล้ว” ชายชราพูดไปก็หัวเราะไป “มีดเล่มนี้เก่าแก่เหมือนตาเลยเนอะหนู” น้ำหันมามองคุณตา แล้วก้อยิ้มตอบรับ น้ำ : “คุณตา ไปตัดมะพร้าวที่ไหนหรอค่ะ ให้น้ำช่วยมั๊ยค่ะ” ชายชราฟังน้ำพูดแล้วก็หัวเราะอีกครั้ง ชายชรา : “หนูเห็นตาแบบนี้ ตายังแข็งแรงอยู่น่ะ เดี๋ยวตาจะแสดงให้หนูเห็นว่า ตาเก็บมะพร้าวได้ด้วยน่ะ เมื่อก่อนนี้ตาเลี้ยงลิงไว้ตัวหนึ่ง ตาให้มันขึ้นไปเก็บมะพร้าว พอมันตายไป ตาอยากกินมะพร้าว คราวนี้เลยต้องออกแรงตัดมะพร้าวเองเลยน่ะหนู” บ้านฝัน (ช่วงสาย) ฝันกลับมาถึงที่บ้านช่วงสายๆ ฝันเดินเข้ามาในบ้าน เห็นทุกคนรออยู่ ฝันรู้ดีว่า ทุกคนต้องโกรธฝันแน่ๆ ฝัน : “สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่ สวัสดีค่ะทุกๆ คน” พ่อน้ำ : “สวัสดีจ๊ะหนูฝัน ตอนนี้หนูรู้เรื่องหมดแล้วใช่มั๊ย” ฝัน : “หนูก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ หนูเห็นน้ำเครียดๆ อยู่เลยไม่กล้าถาม น้ำขอกับหนูว่า อย่าบอกใครที่เค้ามาที่นี่” ท๊อป : “ที่หลังอย่าทำแบบนี้อีกน่ะฝัน รู้มั๊ยตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงน้ำมากๆ เลยน่ะค่ะ” ฝัน : “ฝันต้องขอโทษคุณพ่อ แล้วก็ขอโทษทุกคนด้วยน่ะค่ะที่ฝันปิดบัง” แม่น้ำ : “หนูฝัน แล้วตอนนี้หนูน้ำอยู่ที่ไหน รีบบอกแม่ๆ แม่จะไปหาน้ำ” ฝัน : “หนูก็ไม่รู้ค่ะแม่ เมื่อเช้าหนูตื่นมา ก็เห็นกระดาษโน๊ตเขียนไว้ค่ะแม่ วันแรกที่น้ำมาที่นี่ ก็หายไปทั้งวันค่ะแม่ แต่หนูก็ถามน้ำน่ะค่ะว่า น้ำหายไปไหนทั้งวัน น้ำเค้าบอกหนูว่า เค้าอยากอยู่คนเดียว เค้าไปเดินตลาด เค้าขอหนูแค่ว่า อย่าบอกใคร แต่พอตอนเย็นๆ น้ำก็กลับมาน่ะค่ะแม่” แม่น้ำ : “แล้วตอนนี้น้ำเป็นงัยบ้างจ๊ะหนู” ฝัน : “เมื่อวานตอนที่มาใหม่ๆ น้ำเอาแต่เหม่อลอยทั้งวันเลยค่ะ ไม่ได้กินอะไรเลย กินน้ำไป 2-3 แก้วเองค่ะ แล้วก้อแอบไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวค่ะ หนูเห็นตอนแรก หนูตกใจมากค่ะ พอน้ำออกไปตั้งแต่เช้า กลับมาอีกที ก้อเย็นๆ ค่ะ สัก 4-5 โมงได้ ดูเค้าผิดปกติไปค่ะ” แม่น้ำ : “ผิดปกติยังงัยหนูฝัน” ฝัน : “ก้อพอกินข้าวเย็นเสร็จ หนูก้อชวนน้ำไปนอนด้วยกัน บางทีอยู่ๆ เค้าก้อยิ้มคนเดียว บางทีก้อนั่งนึกๆ อะไรของเค้าก้อไม่รู้ พอหนูเรียก ก้อมาถามหนูว่า มีอะไรหรอ ทั้งๆ ที่หนูพูดไปตั้งเยอะ” แม่ฝัน : “พอหนูน้ำกลับมา เท่าที่แม่จำได้ หนูน้ำมานั่งกินข้าว ก้อแปลกๆ น่ะค่ะ แม่ก้อเห็นน่ะ อยู่ๆ ก้อนั่งยิ้มคนเดียว” เชียร์ : “อย่าบอกน่ะค่ะว่า น้ำสติแตกไปแล้ว” นิ่ม : “ไอ้เชียร์ แกนี่พูดอะไรน่ะ” ฝัน : “ฝันก้อกลัวเหมือนกันน่ะเชียร์ ไม่รู้ว่า น้ำเค้าดีขึ้นหรือแย่ลง เพราะว่า ถามอะไรเค้าก้อไม่ค่อยพูด ฝันก้อไม่กล้าถามมาก กลัวเค้าหนีไปอีก” กี้ : “น้ำเนียน่ะไม่ค่อยพูด เป็นไปได้งัย” เชียร์ : “ปกติน้ำเนีย ช่างพูดเลยน่ะ” แม่น้ำ : “แล้วแม่จะรู้ได้งัยว่า ตอนนี้น้ำไปไหน” ฝัน : “หนูก้อไม่รู้ค่ะแม่ หนูไม่รู้จริงๆ ถ้าหนูรู้ หนูบอกไปนานแล้วค่ะ” ปิ่น : “หนูขอขึ้นไปห้องฝันอีกครั้งได้มั๊ยค่ะ เผื่อเจออะไรบ้างค่ะ” ฝัน : “ได้เลยค่ะพี่ปิ่น เดี๋ยวฝันไปช่วยหาด้วยค่ะ” ปิ่นกับฝัน เดินขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง พ่อน้ำ : “แล้วปกติคนละแวกนี้ เค้ามักจะไปที่ไหนกัน หรือมีที่ไหนที่เป็นจุดใหญ่ๆ สำคัญๆ บ้างครับ” พ่อฝัน : “อืมๆ เท่าที่ผมนึกออกก็มีตลาดหน้าหมู่บ้าน สถานที่ราชการอยู่ 5-6 ที่ มีวัดอยู่ 3 ที่ แล้วก้อมีโรงเรียนอยู่ 4 ที่น่ะครับ ที่คนแถวนี้ไปกันบ่อยๆ น่ะครับ อ่อๆๆ แล้วก็มีสวนสาธารณะในตัวเมืองอีก 2-3 ที่ครับ” พ่อโชน : “กว้างเกินไปครับ เดายากเลยครับ เราไม่รู้เลยว่า หนูน้ำจะไปที่ไหน แต่อย่างน้อยที่สุด เราก็สบายใจได้ในระดับหนึ่งแล้วครับว่า หนูน้ำพักอยู่ที่นี่” พ่อกับแม่ของน้ำ ยิ้มตอบรับ สักพักไม่นาน ปิ่นกับฝันก็วิ่งลงมาพร้อมๆ กับกระดาษใบหนึ่ง ปิ่น : “คุณพ่อค่ะ หนูคิดว่า หนูรู้แล้วค่ะว่า น้ำอยู่ที่ไหน” ปิ่นยื่นกระดาษใบหนึ่งให้พ่อน้ำดู เป็นกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่มีหัวกระดาษเขียนว่า “วัดช่องลม” พ่อน้ำ : “หนูปิ่น เจอกระดาษใบนี้ที่ไหน” ปิ่น : “ฝันเค้าค้นเจอในกระเป๋าของน้ำค่ะ คุณพ่อ” แม่น้ำ : “น้ำไปที่นี่แน่นอน” หลังจากที่ปิ่นพูดจบ ต่างคนต่างก็รีบลุกเดินออกไป เพื่อเดินทางไปที่วัดช่องลมทันที   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 30 ตุลาคม 2553 10:17:12 น.

รออยู่...   โดย: feel good IP: 125.24.11.21 31 ตุลาคม 2553 19:50:45 น.

ลานวัด (ช่วงกลางวัน) น้ำเดินมากับคุณตา น้ำเดินถือมะพร้าวมา 3 ลูก เดินมาจนถึงบ้านคุณตา คุณตาชวนน้ำมานั่งที่แคร่ ชายชรา : “หนูนั่งนี่ๆๆ เดี๋ยวตาปลอกมะพร้าวให้กิน” น้ำ : “อ่อได้ค่ะ คุณตา” น้ำยื่นมะพร้าวให้คุณตา 2 ลูก คุณตาใช้มีดเฉาะเปลือกมะพร้าวออกด้วยความชำนาญ น้ำนั่งดูคุณตาด้วยสีหน้าและแววตาที่มีความสุขเป็นอย่างยิ่ง “คุณตารู้มั๊ยค่ะว่า คุณตาทำให้หนูมีความสุขมากแค่ไหน” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบามาก ชายชรา : “เอาๆๆ ได้แล้วหนู มาๆๆ นั่งกินน้ำมะพร้าวกันหนู” ชายชราพูดไป พลางก็ยื่นมะพร้าวให้น้ำ 1 ลูก ชายชรา : “หนูรู้เปล่าว่า น้ำมะพร้าวน่ะ ถ้าเราเลือกลูกที่พอดี ไม่ใหญ่ ไม่เล็กจนเกินไป เราจะได้กินน้ำที่หอมหวานเลยน่ะหนู มันก็เหมือนกับชีวิตคนเรานั่นแหละ” น้ำเสียงของชายชราเริ่มเปลี่ยนไปจนน้ำสังเกตได้ น้ำเสียงเริ่มจริงจังขึ้น น้ำพยักหน้าตอบรับ น้ำหันมามองชายชราด้วยความสนใจ “คุณตาจะบอกอะไรหนูหรือเปล่าค่ะ” ชายชรา : “น้ำมะพร้าวน่ะ กว่าที่จะได้รสชาติที่หอมหวาน ต้องใช้เวลาบ่มเพาะน่ะ ถ้าเรากินเร็วเกินไปก็ไม่ดี ช้าไปก็ไม่ดี เปลือกมะพร้าวที่หนูเห็นน่ะ มันคอยปกป้องเนื้อกับน้ำเอาไว้” น้ำก้มมองดูมะพร้าวที่อยู่ในมือของตัวเอง ชายชรา : “หนูดูที่ใยมะพร้าวสิ เส้นใยแต่ละเส้น อ่อนเหมือนกับเส้นด้าย แต่พอมาอยู่ด้วยกัน ก็แข็งเหมือนหินเลยน่ะหนู คนเราน่ะหนู บางทีเราคิดว่า เราเข้มแข็ง เราเก่งแล้ว เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว เดินไปคนเดียวได้ แต่เราลืมไปอย่างหนึ่งว่า คนรอบข้างของเรานั่นแหละ คือ เส้นใยที่ปกป้องเราได้เป็นอย่างดี มะพร้าวที่ยังกินไม่ได้ ก็ต้องมีเปลือกป้องกันไว้ก่อน” น้ำ : “แล้วหนูจะรู้ได้ยังงัยค่ะว่า มะพร้าวลูกไหนกินได้ ลูกไหนกินไม่ได้ค่ะ คุณตา” ชายชราหัวเราะด้วยความชอบใจ ก่อนที่จะพูดว่า ชายชรา : “เข้าใจตั้งคำถามดีน่ะหนู ถ้าเราไม่รู้ว่า มะพร้าวลูกไหนกินได้หรือไม่ได้ ก็ถามคนที่รู้สิ เราอย่าไปฝืนเฉาะออกมากิน กินเร็วไป มันไม่อร่อย ต้องดูให้ดีๆ ดูแต่เปลือกภายนอกอย่างเดียวไม่ได้ รู้มั๊ยหนู ข้างนอกดูดี แต่ภายใน อาจจะเปรี้ยวจนหนูกินไม่ได้เลยน่ะ ออกแรงเฉาะตั้งนาน ไม่ได้กินเลย เสียแรงเปล่า” น้ำ : “แล้วถ้าหนูไม่รู้จะถามใคร แต่หนูเฉาะเปลือกออกไปแล้วล่ะค่ะ” ชายชรา : “ไม่ยากๆ หนู มะพร้าวที่ถูกเฉาะออกมาแล้วกินไม่ได้ หนูไม่ได้เสียแรงเปล่าน่ะ หนูลองคิดดูดีๆ สิ ว่าหนูไม่ได้กินเนื้อ ไม่ได้กินน้ำ หนูเหลืออะไร” ชายชราพูดเสร็จชี้ไปที่กองกะลามะพร้าวที่อยู่ใกล้ๆ น้ำหันไปตามที่ชายชราชี้ “เหลือกะลามะพร้าวหรอค่ะ คุณตา” ชายชรา : “กองกะลามะพร้าวที่หนูเห็นนั่นน่ะ ตาเป็นคนเฉาะเองแหละ บางลูกก็กินได้ บางลูกก็กินไม่ได้ กว่าตาจะรู้ว่า มะพร้าวลูกไหนกินได้ ลูกไหนกินไม่ได้ ตาเสียแรงไปเยอะเลยน่ะ ไม่มีคนบอกตาสักที หนูคิดว่า กะลามะพร้าวมันไร้ค่าหรือเปล่าล่ะ ตากะว่า จะเอากะลาไปขายสักหน่อย ในตัวเมืองเห็นมีคนรับซื้ออยู่” น้ำนั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลังจากที่คุณตาพูดจบ ก่อนที่น้ำจะพูดว่า น้ำ : “แล้วคุณตา ไม่เสียดายหรอค่ะว่า เฉาะมาตั้งเยอะ แต่ได้กินมะพร้าวนิดเดียวเองค่ะ คุณตาไม่หมดแรงหรอค่ะ” ชายชรา : “งั้นตาขอถามหนูกลับน่ะว่า ทำไมต้องเสียดายด้วยล่ะ” น้ำนั่งคิดอยู่สักพักก่อนตอบว่า น้ำ : “หนูเสียดายน่ะค่ะคุณตา ออกแรงแต่ละครั้ง หนูก็อยากกินมะพร้าว ที่หนูเฉาะมะพร้าว หนูก็อยากกินน้ำมะพร้าวน่ะค่ะ ไม่งั้นหนูจะเฉาะทำไม” ชายชราได้ฟังคำตอบของน้ำ ก่อนจะพูดน้ำเสียงจริงจัง ชายชรา : “ถ้าหนูคิดว่า หนูเฉาะมะพร้าวทุกครั้ง หนูต้องได้กินน้ำมะพร้าว หนูคิดผิดแล้ว ไม่มีมะพร้าวต้นไหนหรอก ที่จะมีมะพร้าวดีๆ ทุกลูก จริงมั๊ย หนูคิดได้น่ะว่า หนูต้องได้กินน้ำมะพร้าว แต่ถ้าไม่ได้กิน หนูต้องรวบรวบแรงมาใหม่อีกครั้ง แล้วกลับไปเฉาะมะพร้าวลูกใหม่ เพื่อกินน้ำมะพร้าวให้ได้ ถ้าไม่ได้ ก็เฉาะลูกต่อไป เฉาะไปเรื่อยๆ เฉาะจนกว่าจะหมดแรง” น้ำ : “แล้วทำยังงัยค่ะ ถึงจะมีแรงกลับมาเฉาะมะพร้าวได้อีก เพราะว่าหนูหมดแรงแล้ว” ชายชราไม่ได้ตอบอะไรน้ำ ก่อนจะพูดว่า “หนูๆๆ มานี่ๆ มากับตา ไปให้อาหารแมวกัน ได้เวลาล้ะ” ชายชรา ชวนน้ำเดินไปที่หลังกุฎิวัด น้ำเดินตามคุณตาไปเรื่อยๆ ในระหว่างที่น้ำเดิน น้ำยังคงครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ชายชรากับน้ำ เดินสักพัก ก็เห็นแมวอยู่ 3 ตัว นั่งรอกินข้าวอยู่ ชายชรานำถุงข้าวที่หยิบติดมือมาด้วย ไปให้แมวกิน ส่วนน้ำ นั่งมองอยู่ที่เก้าอี้ไม้ข้างๆ น้ำนั่งดูคุณตาให้อาหารแมว น้ำยังคงนั่งคิดไปเรื่อยๆ หลังจากที่ชายชราให้อาหารแมวแล้ว ก็เดินมานั่นเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้างๆ น้ำ ชายชรา : “แมวตัวแม่ ชื่อ มะยม ส่วนลูกอีก 2 ตัวน่ะ ตัวสีขาวชื่ออิฐ ส่วนตัวสีเหลืองชื่อปูน ตาเป็นคนตั้งชื่อให้เองแหละ ตอนแรกมีแต่ตัวแม่น่ะ อยู่ๆ ก็ออกลูกมา ก็เจ้า 2 ตัวนี้แหละ มันขี้อ้อนมากๆ เลยน่ะหนู ตาเป็นคนรักหมากับแมวน่ะ” น้ำ : “หนูชอบหมามากกว่าแมวค่ะ คุณตา” น้ำตอบแบบยิ้มๆ ชายชรา : “เมื่อกี้หนูถามตาว่า หนูหมดแรงแล้ว หนูไม่มีแรงไปเฉาะมะพร้าวลูกใหม่แล้วใช่มั๊ยหนู” น้ำ : “ใช่ค่ะคุณตา หนูไม่รู้จะทำงัยดีค่ะ แต่หนูก็อยากจะกินน้ำมะพร้าวอีกน่ะค่ะ” ชายชรา : “ถ้าตาตายไป หนูคิดว่า แมว 3 ตัวนี้ จะอดตายมั๊ย” น้ำ : “ไม่หรอกค่ะ น้ำคิดว่า แม่มัน ก็ต้องไปหาข้าวมาให้ลูกกินจนได้ค่ะ” ชายชรา : “อ้าว แล้วถ้าแม่ของมันตายล่ะ ลูกมันจะทำงัยดี ลูกยังตัวเล็กๆ อยู่เลยน่ะหนู” น้ำ : “หนูคิดว่า ก็ต้องมีคนอื่นๆ เอาอาหารมาให้ค่ะ คุณตา” ชายชรา : “แล้วถ้าไม่มีใครมาเห็นแมว 2 ตัวนี้ แม้แต่คนเดียวล่ะ” น้ำนั่งคิดอยู่พักหนึ่ง น้ำแปลกใจว่า ทำไมเสียงคุณตาจริงจัง น้ำ : “คุณตา กำลังบอกอะไรหนูอยู่หรือเปล่าค่ะ” ชายชรา : “ถึงแม้ว่า แมว 2 ตัวนี้ยังเล็กอยู่ แต่เมื่อถึงเวลาที่จำเป็นต้องเอาตัวรอดจริงๆ หนูคิดหรอว่า แมว 2 ตัวนี้ จะนั่งรอเฉยๆ ตาคิดว่า มันแค่รู้ว่า ไม่มีใครมาให้อาหารมัน มันต้องรีบออกไปหาเองแล้ว ไม่มีแมวตัวไหนหรอก ที่จะนั่งรออาหารจนอดตาย จริงมั๊ยหนู” ชายชราเว้นจังหวะสักพักหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า ชายชรา : “คนเราก็เหมือนกันน่ะหนู เมื่อถึงคราวทุกข์ เรามักจะมองไม่เห็นทางออก คิดไปเรื่อยว่า ปัญหาของเราเป็นปัญหาใหญ่ แก้ไขไม่ได้แล้ว อยากหนีปัญหา แต่ตาอยากจะบอกหนูว่า หนูรู้ได้ยังงัยว่า คนอื่นเค้าไม่มีปัญหา ทุกคนมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่ว่า เราไม่รู้ปัญหาของเค้าต่างหาก ถ้าเรารู้ปัญหาของคนอื่นๆ บางทีปัญหาของเราอาจจะเล็กนิดเดียว” ชายชราพูดจบ ก็เดินไปอุ้มแมวตัวเล็กมาอุ้ม แล้วพูดว่า ชายชรา : “แมวตัวนี้ ก็เหมือนหนูนั่นแหละ ตอนนี้หนูอยากกินข้าว แต่ไม่มีคนเอาข้าวมาให้หนูกิน หนูก็เลยมาที่นี่ อยากจะหาใครสักคนเอาข้าวมาให้ ในเมื่อหนูไม่เจอใคร หนูก็ต้องไปหาข้าวกินเองรู้มั๊ย ที่นี่ไม่มีคนป้อนข้าวให้หนูหรอก มีแต่คนบอกว่า ข้าวอยู่ที่ไหน หนูต้องเดินไปกินข้าวเอง หนูต้องรวบรวมแรงที่เหลืออยู่ แล้วเดินไปกินข้าวเองให้ได้ รู้มั๊ยหนู” น้ำพยักหน้าตอบรับ ชายชรา : “ชีวิตคนเราก็เหมือนกระดาษที่ว่างเปล่านั่นแหละ เวลาที่เปลี่ยนไป ก็มีคนเข้ามาเขียนเรื่องราวต่างๆ ไว้เยอะแยะไปหมด สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เวลาที่หนูย้อนกลับมาอ่านเรื่องราวที่มีอยู่ในกระดาษแผ่นนี้ ถ้าหนูเลือกอ่านเฉพาะความสุข หนูก็จะตกอยู่ในโลกของมายา โลกมายา เป็นโลกที่ไม่มีอยู่จริง เป็นโลกที่มีแต่ความสุข มีแต่ความสมหวัง แต่ถ้าหนูอ่านเรื่องราวทั้งสุขกับทุกข์ หนูกำลังอยู่ในโลกของสติปัญญา” น้ำ : “โลกของมายา....โลกของสติปัญญา แล้วหนูจะรู้ได้งัยว่า ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหน” ชายชรา : “เข้าใจตั้งคำถามอีกแล้วน่ะหนู ไม่ยากๆๆ” ชายชราหัวเราะด้วยความชอบใจ น้ำหันไปมองแววตาของชายชราอย่างมุ่งมั่น ชายชรา : “เวลาที่หนูมีความทุกข์ แล้วหนูวิ่งหนีมัน หนูกำลังตกอยู่ในโลกของมายาแล้วล่ะ แต่ถ้าหนูยิ้มรับปัญหาที่เกิดขึ้น เดินเข้าไปหามันอย่างกล้าหาญ นี่แหละคือคำตอบว่า หนูกำลังอยู่ที่ไหน” หลังจากที่คุณตาพูดจบ แววตาของน้ำเปลี่ยนไป น้ำเริ่มกลับมามีกำลังใจ มีความมุ่งมั่นอีกครั้ง ชายชรา : “ได้เวลาใช้สติปัญญาแล้วล่ะหนู หนูอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว ถ้าหนูรู้จักกับคำว่าแพ้เมื่อไร หนูก็จะกลายเป็นผู้ชนะทันที” ชายชราเว้นจังหวะอีกครั้ง ก่อนพูดว่า ชายชรา : “ตาคิดว่า ตอนนี้ หนูรู้แล้วล่ะว่า ความพ่ายแพ้เป็นอย่างไร กลับไปหาคนที่ทำร้ายหนู กลับไปเผชิญกับความผิดหวัง จำเอาไว้น่ะหนู วันนี้ก็ล้มได้ พรุ่งนี้ก็ล้มได้ แต่ต้องไม่เจ็บเท่าเมื่อวาน” น้ำ : “หนูเข้าใจแล้วค่ะคุณตา หนูเข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้วจริงๆ ค่ะ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ชายชราหัวเราะออกมา ก่อนจะบอกว่า “ก่อนที่หนูจะไป ช่วยไปให้อาหารหมากับตาหน่อยได้มั๊ย” น้ำ : “ได้ค่ะคุณตา” น้ำตอบรับด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ในช่วงจังหวะที่น้ำกำลังหันหลังเดินไปให้อาหารหมาที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง พ่อน้ำ และทุกคนต่างก็เดินทางมาถึงที่ลานวัด พ่อน้ำเห็นน้ำกำลังเดินไปอีกทางไกลลิบ โดยมีชายชรา นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ไม้ พ่อน้ำวิ่งนำหน้ามา ส่วนทุกคนก็วิ่งตามกันมา จนกระทั่งพ่อน้ำเห็นชายชรานั่งอยู่ พ่อน้ำต้องตกใจเมื่อเห็นชายชรานั่งอยู่ “สวัสดีครับ” พ่อน้ำเริ่มทักทายชายชราก่อน พ่อน้ำพูดพร้อมๆ กับยกมือไหว้ ทุกคนแปลกใจในท่าทีของพ่อน้ำที่เปลี่ยนไป แต่ก็ยกมือไหว้ตามพ่อน้ำเหมือนกัน ชายชรา : “อ้าว เธอเองหรอนี่ มาทำอะไรที่นี่ล่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ” พ่อน้ำไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันไปมองน้ำ ชายชราหันไปมองน้ำ ตามสายตาพ่อของน้ำเช่นกัน ก่อนจะพูดว่า ชายชรา : “เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอหรอนี่ มิน่า หน้าตาถึงคุ้นๆอยู่” หลังจากที่ชายชราพูดจบ ก็หัวเราะด้วยความชอบใจ พ่อน้ำยกมือไหว้ชายชราคนนี้อีกครั้ง ก่อนยิ้มมุมปาก “ครับ” สักพักพ่อน้ำก็หันไปบอกทุกคน พ่อน้ำ : “กลับกันเถอะ ไปๆ อย่ารบกวนเค้าเลย ไม่มีอะไรแล้ว” พ่อน้ำพูดไปก็พยักหน้าให้พ่อโชนช่วย ทุกคนต่างแปลกใจเช่นกันว่า ทำไมพ่อน้ำ ถึงให้ทุกคนกลับบ้าน พ่อโชน : “เอาๆ กลับๆๆ เด็กๆ กลับกันได้แล้ว” พ่อโชนตอบรับด้วยความแปลกใจเช่นกัน แม่น้ำ : “เกิดอะไรขึ้นพ่อ นั่นน้ำลูกเราน่ะ ทำไมไม่พาน้ำกลับบ้าน แม่จะไปหาลูก แม่คิดถึงน้ำ” แม่น้ำ พยายามพูดรบเร้าพ่อ พ่อน้ำ : “แม่ ขอให้เชื่อพ่อ กลับบ้านกับพ่อน่ะ กลับบ้าน ตกลงมั๊ยแม่” แม่น้ำยังคงไม่เข้าใจว่า ทำไมพ่อน้ำถึงให้ทุกคนกลับบ้าน ทั้งๆ ที่เจอน้ำแล้ว แม่น้ำ : “พ่อ ชายชราคนนั้นเป็นใคร ทำไมพ่อเจอเค้าแล้ว พ่อกลับเปลี่ยนท่าที” แม่น้ำถามด้วยความสงสัย พ่อน้ำ : “เรากำลังจะได้น้ำคนใหม่ กลับมาแล้ว” ทุกคนต่างแปลกใจในคำพูดของพ่อน้ำที่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ทุกคนต่างพากันเดินทางออกจากวัด กลับไปที่บ้านของน้ำด้วยงุนงง เชียร์ : “พ่อน้ำเค้าเป็นอะไรน่ะ เชียร์งงไปหมดแล้วน่ะ น้ำก็อยู่ตรงนั้น ทำไมไม่พากลับบ้าน” เชียร์พูดไป ก็เกาหัวไป นิ่ม : “เชียร์งง นิ่มยิ่งงงกว่าเชียร์อีก เดี๋ยวกลับบ้านไป คงรู้เรื่องแหละมั๊ง”   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 1 พฤศจิกายน 2553 21:21:01 น.

น้ำ ได้ สติ กลับ มา แล้ว รอ ลุ้น .... ต่อ ไป ขอบ ใจ นะ ครับ   โดย: 11eleven11 IP: 223.207.119.150 2 พฤศจิกายน 2553 0:49:20 น.

"ถ้าหนูรู้จักกับคำว่าแพ้เมื่อไร หนูก็จะกลายเป็นผู้ชนะทันที” ท่าน..แฟนคลับใบเฟิร์น ขอบคุณสำหรับคำนี้ ผมรู้แล้ว น้ำสู้ๆๆ   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 2 พฤศจิกายน 2553 11:17:59 น.

แต่งได้เยี่ยมมากมาก ทำไมไม่เอาไปทำหนังน๊า   โดย: smile IP: 222.123.63.99 2 พฤศจิกายน 2553 19:58:40 น.

บ้านน้ำ (ช่วงเย็น) พ่อกับแม่น้ำ กลับมาถึงบ้าน ส่วนพ่อโชน, เพื่อนโชน กับแกงค์ปลวก ทะยอยเดินทางมาถึงบ้านน้ำ พ่อน้ำเชิญทุกคนเข้าบ้าน วันนี้บ้านน้ำ ตกแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในระหว่างที่ทุกคนเดินเข้ามา แต่ละคนต่างชื่นชมว่า บ้านน้ำตกแต่งได้สวยงาม พ่อน้ำ : “เชิญๆ ทุกคนครับ บ้านอาจจะคับแคบไปสักหน่อยครับ” แม่น้ำ, แป้ง กับแกงค์ปลวกเดินเข้าไปในห้องครัวหลังบ้าน เข้าไปช่วยเตรียมอาหาร พ่อน้ำกับพ่อโชนนั่งอยู่ใกล้กัน ส่วนปิ่น นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ โชน พ่อน้ำ : “วันนี้ผมต้องขอบคุณทุกๆ คนน่ะครับ ที่ช่วยกันตามหาน้ำกันหลายวัน จนวุ่นวายไปหมดน่ะครับ” พ่อโชน : “ไม่เป็นไรครับๆ ด้วยความยินดีครับ ยังงัยน้ำ ก้อเหมือนกับลูกสาวผมคนหนึ่งน่ะครับ” พ่อน้ำ : “อ่อๆ ครับๆ ขอบคุณมากๆ ครับ” ปิ่น : “โชคดีน่ะค่ะที่เจอน้ำเร็ว” พ่อน้ำ : “อืมๆ เกิดเหตุการณ์คราวนี้ ผมคิดว่า น้ำคงได้บทเรียนในชีวิตได้เยอะเลยน่ะครับ” พ่อโชน : “ยังงัยพวกเราคงต้องช่วยเป็นกำลังใจให้น้ำกันต่อไปน่ะครับ” ในช่วงระหว่างที่พ่อโชนกำลังพูดอยู่ แม่น้ำ, แป้ง และแกงค์ปลวก เดินถือถาดอาหาร, แก้วน้ำมาเสิร์ฟให้กับทุกคน แม่น้ำ : “ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ ที่ไม่ค่อยมีอะไรให้ทานกัน พอดีไม่ได้เตรียมอะไรไว้ล่วงหน้าเลยค่ะ” พ่อโชน : “อ่อๆ ไม่เป็นไรครับ ด้วยความยินดีครับๆๆ” หลังจากเสิร์ฟอาหารกับเครื่องดื่มเสร็จ แม่น้ำก้อเดินไปนั่งข้างๆ พ่อน้ำ ส่วนแกงค์ปลวกนั่งที่เก้าอี้อีกตัว แม่น้ำ : “ชายชราคนนั้นเป็นใครค่ะ แล้วทำไมพ่อถึงให้พวกเรากลับทันที ทำไมเราถึงไม่พาน้ำกลับมากับพวกเราด้วย” แม่น้ำถามด้วยความสงสัยทันที ไม่ต่างอะไรกับทุกๆ คนที่สงสัยเช่นกัน หลังจากแม่น้ำพูดจบ พ่อน้ำอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนบอกว่า “พ่อมีอะไรให้ทุกคนดู” พ่อน้ำเดินขึ้นไปชั้นบน หายไปสักพักหนึ่ง ก้อเดินลงมา ในมือถือกระดาษใส่ซองกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ ขาดๆ อยู่ซองหนึ่ง พ่อน้ำเดินมานั่งที่เดิมข้างๆ แม่น้ำ พ่อโชนกับปิ่น และทุกๆ คนต่างสนใจของในมือของพ่อน้ำเป็นอย่างยิ่ง ส่วนแกงค์ปลวกชะเงอคอดูเช่นกัน พ่อน้ำค่อยๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากซองสีน้ำตาล แล้วยกให้ทุกคนดู กระดาษใบนั้น คือ รูปถ่ายเล็กๆ เก่ามากๆ แทบมองไม่เห็นรูปแล้ว ทุกคนหันไปมองรูปที่อยู่ในมือพ่อน้ำ พ่อน้ำ : “เด็กคนที่อยู่ในรูป...........คือ พ่อเอง” ทุกคนต่างตกตะลึงในคำพูดของพ่อน้ำ พ่อน้ำ : “ส่วนผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ คือ ชายชราคนนั้น” คำพูดประโยคที่ 2 ทำให้ทุกคนยิ่งตกใจเข้าไปอีก พ่อน้ำ : “ชายชราคนนั้น คือ ครูของพ่อเอง สมัยตอนที่ผมเรียนอยู่มัธยมต้น” เชียร์ : “โอโห้ ชายชราคนนั้น คือ ครูของคุณพ่อหรอค่ะเนีย ..” เชียร์ตกใจมากๆ เลยพูดออกมา พ่อน้ำ : “สมัยก่อน ตอนที่พ่อเรียนอยู่ ม.ต้น พ่อเป็นเด็กเกเร เวลานั่งเรียนในห้องก้อเอาแต่โดดเรียน นั่งหลังห้องไม่สนใจเรียน จนพ่อโดนครูฝ่ายปกครองเรียกไปพบหลายครั้ง ตอนนั้นก้อมีแต่ครูคนนี้แหละ ที่ดึงพ่อกลับมา” พ่อน้ำเว้นจังหวะนิดหนึ่งก่อนพูดว่า พ่อน้ำ : “พ่อรักครูคนนี้มากที่สุดเลยน่ะ รู้มั๊ย” พ่อโชน : “ทำไมหรอครับ” พ่อน้ำ : “เมื่อก่อนบ้านผมยากจนมาก ไปเรียน ก้อต้องไปทำงานด้วย ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่ เลยคิดน้อยใจในโชคชะตาตัวเองที่ทำไมบ้านผมถึงไม่มีตังเหมือนบ้านอื่นๆ แต่ก้อมีครูคนนี้แหละครับ ที่เอาใจใส่ผม คอยให้กำลังใจผม ตามหาผม เวลาผมโดดเรียน หยุดเรียน จนกระทั่งผมเข้ามหาลัยปี 1 คุณครูเค้าให้เงินผมมา 1 หมื่นบาท” แม่น้ำ : “ตอนนั้นแม่รู้จักกับพ่อแล้วใช่มั๊ย” แม่น้ำหันไปถามด้วยความสนใจ พ่อน้ำ : “อืมๆ รู้จักกัน แต่ว่าไม่ค่อยได้คุยกันงัย จำได้มั๊ย ที่แม่มีกลุ่มเพื่อนๆ ของแม่ แล้วพ่อก้ออยู่อีกกลุ่มหนึ่ง” แม่น้ำ : “อืมๆ จำได้ๆ แม่จำได้ล้ะ” พ่อน้ำ : “ครูบอกพ่อว่า ให้เงินก้อนนี้ เป็นทุนตั้งต้นชีวิตของพ่อ เอาไปทำอะไรก้อได้ให้มันงอกเงยมา พ่อน่ะแปลกใจมาก ที่ครูให้เงินคนอย่างพ่อมา ทั้งๆ ที่พ่อเป็นเด็กเกเร ไม่เอาไหน เรียนก้อไม่เก่ง คำพูดสุดท้ายที่ครูพูดกับพ่อไว้ ก่อนที่ครูหายไปเลย ก็คือ ถ้าพ่อตั้งตัวไม่ได้ ก้อไม่ต้องกลับมาให้เค้าเห็นหน้าอีก” แม่น้ำ : “เค้าหายไปไหนหรอพ่อ” พ่อน้ำ : “พ่อก้อไม่รู้ เท่าที่พ่อรู้ล่าสุด คือ ครูลาออก แล้วขึ้นไปสอนเด็กๆ บนดอย พ่อตามหาครูอยู่หลายปีเลยน่ะ แต่ก้อไม่เคยเจอเลย จนพ่อมาเห็นครูอีกที ก้อที่วัดนั่นแหละ” ปิ่น : “มิน่าหล่ะค่ะ ทำไมคุณพ่อถึงไว้ใจมากๆ ให้พวกเรากลับบ้านทันที” พ่อน้ำ : “พ่อคิดว่า เดี๋ยวน้ำก้อกลับมา ..น้ำจะกลับมา กลายเป็นน้ำคนใหม่ เชื่อพ่อสิ” หลังจากที่พ่อน้ำพูดจบ ก้อมีเสียงตะโกนเข้ามาในบ้าน “น้ำกลับมาแล้วค่ะ” ทันทีที่เสียงน้ำดังขึ้นมา แม่น้ำกับแป้ง รีบวิ่งไปหน้าบ้านก่อนเลย พ่อน้ำ : “พูดยังไม่ทันขาดคำเลย มาแล้วงัย ยัยตัวยุ่ง แก้มป่อง ขี้งอน” พ่อน้ำพูดไป ก้อหัวเราะไป   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 3 พฤศจิกายน 2553 21:47:32 น.

เย้ๆๆๆ น้ำคนเดิมกลับมาแว้ว   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 4 พฤศจิกายน 2553 9:01:26 น.

ใคร..เป็นคนคิดบทสิ่งเล็กๆ(ภาค2-ภาค3)   โดย: 7777 IP: 192.168.1.112, 124.121.51.114 4 พฤศจิกายน 2553 16:39:16 น.

ผมคิดเองครับผม โดยใช้ First Love ของตัวเอง + ธีมของหนังมาเล่าเรื่องน่ะครับ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 4 พฤศจิกายน 2553 20:40:14 น.

First Love ของ ท่าน นี่ ... น่า ติด ตาม จริง ๆ เลย รอ อ่าน ตอน ต่อ ไป *-*   โดย: 11eleven11 IP: 223.207.61.58 5 พฤศจิกายน 2553 18:31:02 น.

สุดยอดเลยคับ น่าติดตามจริง ตัวละครใหม่นี่เป็นเรื่องจริงของคุณ แฟนคลับใบเฟิร์น ใช่ไหมครับ   โดย: MPower IP: 124.122.106.128 5 พฤศจิกายน 2553 19:33:08 น.

ภาค 2 ผมคือ ปิ่น ส่วนภาค 3 ผมคือ น้ำ ครับ ตัวละครใหม่ (พี่พลอย, พีดาว, นุ๊ก, เล็ก ชายชรา, เรื่องราวของพ่อน้ำ) และเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นในบท คือ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของผมครับ   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 5 พฤศจิกายน 2553 20:45:59 น.

ดีจ้า คุณอ๊อด ติดตามอ่านเรื่องราวมาเป็นระยะๆ ขอบคุณที่ทำให้เสียน้ำตาและ อิน กับเรื่องราวไ้ด้ขนาดนี้ และขอบคุณสำหรับคำคมดีๆไว้แลกเปลี่ยนกัน "ปัญหามีทางแก้ ถ้าไม่มีทางแก้ ก็ไม่ใช่ปัญหา" งงปะ--" 5555555+   โดย: หนูสน IP: 58.8.166.68 5 พฤศจิกายน 2553 23:40:07 น.

หน้าบ้านน้ำ (ช่วงหัวค่ำ) แม่น้ำกับแป้ง วิ่งเข้าไปกอดน้ำ ที่กำลังเดินเข้าบ้าน น้ำยกมือไหว้ขอโทษแม่ทันทีที่เห็นแม่วิ่งเข้ามา น้ำ : “น้ำขอโทษค่ะแม่ ที่น้ำทำตัวเหลวไหล น้ำขอโทษค่ะ” แม่น้ำไม่ได้ว่าอะไรน้ำ ได้แต่กอดน้ำด้วยความคิดถึง ส่วนแป้งก็กอดน้ำอีกด้านหนึ่งเช่นกัน แม่น้ำ : “ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกน่ะน้ำ รู้ไหม ทีหลังอย่าทำ” แป้ง : “พี่น้ำ แป้งคิดถึงพี่มากๆ เลย พี่อย่าทำแบบนี้อีกน่ะพี่ แป้งคิดถึงพี่น้ำ” น้ำ : “ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายที่หนูจะเป็นแบบนี้ค่ะ แม่” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งขึ้น และแววตาที่เปลี่ยนไปจนแม่กับแป้งตกใจ แป้งมองมาที่น้ำด้วยความแปลกใจที่น้ำมีบุคลิกเปลี่ยนไป กลายเป็นคนนิ่ง ดูสุขุมขึ้น สีหน้าของน้ำดีขึ้นจาก 2 วันที่แล้วราวกับว่า เป็นคนละคน น้ำไม่มีท่าทีเศร้า หรือเสียใจหลงเหลืออยู่เลย แม่น้ำ : “น้ำ..น้ำ...ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า ทำแม่รู้สึก...รู้สึก...รู้สึกแปลกๆ ไปน่ะ เหมือนกับน้ำ.....เหมือนกับน้ำ..... หรือว่าแม่ คิดไปเอง” น้ำ : “ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ น้ำยังเป็นคนเดิมอยู่” น้ำเสียงของน้ำยังคงนิ่ง จนแม่กับแป้งมองน้ำด้วยความแปลกใจอีกครั้ง หลังจากน้ำพูดจบ น้ำหันไปพยักหน้ากับแม่ เพื่อให้แม่รับรู้ “ตอนนี้พ่ออยู่ในบ้านหรือเปล่าค่ะ” แม่น้ำ : “อยู่จ๊ะ เพื่อนๆ ก็อยู่ .อยู่กันพร้อมหน้าเลยล่ะ น้ำ” น้ำ : “อยู่กันพร้อมหน้า....เหมือนกับทุกคนรู้ว่า น้ำจะกลับมาวันนี้เลยน่ะค่ะ มีอะไรกันหรือเปล่าค่ะแม่” น้ำถามย้ำด้วยความแปลกใจเช่นกัน แม่น้ำ : “ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ทุกๆ คนออกตามหาลูก แล้วก้อมาคุยกันที่นี่แหละ ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ” น้ำ : “น้ำอยากเข้าไปขอโทษพ่อ ขอโทษทุกๆ คนที่น้ำทำตัวไม่ดี ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง ให้ทุกคนต้องเดือดร้อนเพราะน้ำ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแปลกไป จนแม่กับแป้ง ต้องหันมามองหน้าเข้าหากันด้วยความแปลกใจ น้ำเดินเข้าไปในตัวบ้าน เห็นทุกคนนั่งอยู่เต็มบ้าน น้ำมีท่าทีตกใจเล็กน้อยที่เห็นทุกคนหันมามองน้ำเช่นกัน น้ำเดินก้มหน้าเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าพ่อน้ำ พร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษพ่อ แล้วน้ำก้อหันไปยกมือไหว้ขอโทษทุกคนที่หันมามองน้ำ น้ำ : “น้ำขอโทษพ่อค่ะที่น้ำทำเป็นเหลวไหล ทำให้ทุกคนต้องเดือนร้อน นับจากนี้ไป น้ำจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้วค่ะ น้ำเสียใจมากๆ ค่ะ น้ำเสียใจ น้ำขอโทษทุกๆ คนด้วยค่ะ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นของคำพูด และแววตา เพียงแค่ประโยคแรกที่น้ำพูดต่อหน้าทุกคน ทำให้พ่อน้ำ พ่อโชน พี่ปิ่น ท๊อป หันมามองน้ำทันที ส่วนแกงค์ปลวกตาค้างไปแล้ว ส่วนเพื่อนๆ โชน ก้ออึ่งไม่แพ้กัน เชียร์ : “เฮ้ยๆ น้ำ ......น้ำ แกเป็นอะไรหรือเปล่าเนีย” เชียร์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบามาก นิ่ม : “น้ำ.........” นิ่มออกเสียงไม่เต็มปากมากนัก น้ำ : “ไม่มีอะไรหรอกเชียร์ น้ำปกติดี” พ่อน้ำรับไหว้น้ำ พร้อมๆ กับลูปหัวน้ำด้วยความเอ็นดู พ่อน้ำ : “นี่แค่ 2 วัน ได้ขนาดนี้เลยหรอเนีย....” พ่อน้ำพูดจบ ก็ยิ้มมุมปากนิดๆ น้ำ : “พ่อ หมายถึงอะไรหรอค่ะ” น้ำแหงนหน้าขึ้นไปมองพ่อ แม่น้ำ : “น้ำ.......” พ่อน้ำยิ้มตอบรับ ก่อนจะพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอกลูก พ่อดีใจมากที่ลูกกลับมา แค่นี้พ่อก้อพอใจแล้ว เรื่องที่ผ่านมา ก็ช่างมัน แล้วเราก้อมาเริ่มต้นกันใหม่ ดีมั๊ยลูก” น้ำ : “พ่อไม่โกรธ ไม่ว่าน้ำเลยหรอค่ะ ทั้งๆ ที่น้ำทำตัวไม่ดีแบบนี้ หายออกจากบ้านไป 2 วัน” พ่อน้ำ : “ลูกก้อน่าจะรู้น่ะว่า พ่อเป็นคนยังงัย” น้ำ : “ค่ะพ่อ น้ำขอโทษค่ะพ่อ” พ่อน้ำ : “พ่อว่า น้ำเข้าไปอาบน้ำก่อนดีกว่ามั๊ย เดี๋ยวเรามากินข้าวพร้อมๆ กันทุกคนเลยดีมั๊ย ฉลองน้ำกลับบ้านแล้ว” น้ำยิ้มนิดๆ ก่อนจะพูดว่า “ดีค่ะ ถ้างั้นหนูขอตัวแป๊บค่ะ เดี๋ยวน้ำมาค่ะ” น้ำขอตัวเดินเข้าไปหลังบ้าน และเดินหายขึ้นไปชั้นบน โดยที่พ่อโชนยังคงมองน้ำตลอดเวลา พ่อโชน : “เพียงแค่ 2 วัน คุณครูทำให้น้ำเข้มแข็งมากถึงขนาดนี้เลยน่ะครับ .เข้มแข็ง แต่ยังคงแฝงด้วยความอ่อนโยนอยู่ ผมคาดไม่ถึงจริงๆ ครับ ว่าน้ำจะเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้” พ่อน้ำ : “ใช่ครับ ผมเห็นน้ำครั้งแรก ผมยอมรับเลยครับว่า แปลกใจมากเหมือนกัน แต่ผมก้อเชื่อมั่นน่ะครับว่า ครูผมต้องทำได้แน่ๆ ผมเองยังหวั่นๆ เลยครับว่า ผมจะทำให้น้ำ กลับมามีกำลังใจเหมือนเดิมได้อีกครั้งมั๊ย พอผมเห็นแบบนี้ ผมเบาใจแล้วครับว่า เค้าจะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน” พี่ปิ่น : “หนูชักอยากจะเป็นลูกศิษก์คุณครูเหมือนกันน่ะค่ะ คงทำให้หนูเข้มแข็งขึ้น มีกำลังใจที่เต็มเปี่ยมเหมือนน้ำตอนนี้” นิ่ม : “คุณครูเค้าเก่งขนาดนี้เลยหรอค่ะ นิ่มตกใจมากๆ ค่ะ น้ำคนที่เราเคยรู้จัก เปลี่ยนไป.... เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ดีขึ้นมากๆ ค่ะ ดีขึ้นจริงๆ นิ่มก้อรู้สึกเหมือนกัน” พ่อน้ำ : “แม่กับแป้ง เข้าไปเตรียมอาหารได้แล้วล่ะ เราคงต้องคุยกันยาวเลยวันนี้ ผมขอเชิญทุกๆ คน ทานข้าวที่นี่เลยน่ะครับ” เชียร์ : “เชียร์ กี้ นิ่ม ขอเข้าไปช่วยเตรียมอาหารดีกว่าค่ะคุณพ่อ” หลังจากเชียร์พูดจบ แกงค์ปลวกก้อเดินไปพร้อมๆ กับแม่น้ำ และแป้ง เข้าไปในครัว เพื่อเตรียมอาหาร   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 5 พฤศจิกายน 2553 23:41:17 น.

ห้องนอนน้ำ น้ำเดินเข้ามาในห้องนอน กำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำ บังเอิญหันไปเห็นรูปที่แขวงอยู่บนฝาผนังที่พี่โชนให้มา น้ำอ่านข้อความในรูปหลายครั้ง “ความรักชนะทุกอย่าง โดยเฉพาะความกลัว” “พี่โชนเหมือนรู้ล่วงหน้าเลยน่ะค่ะว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นกับน้ำ เรื่องราวที่เกิดขึ้นมา ถ้าน้ำไม่กลัว ถ้าน้ำมีความกล้าสักนิด เรื่องราวคงไม่บานปลายจนถึงขนาดนี้” น้ำยืนแหงนมองรูป พร้อมๆ กับพูดพึมพำ น้ำบรรยาย น้ำไม่รู้ว่า เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมา เป็นเรื่องดี หรือไม่ดี แต่อย่างน้อย ก็ทำให้น้ำเข้มแข็งขึ้น เติบโตขึ้น ทำให้น้ำค้นพบตัวเองว่า สิ่งที่น้ำคาดหวังไว้ ไม่เคยเป็นอย่างที่น้ำคิดไว้เลย พี่ดาว พี่พลอยเป็นคนที่น้ำไว้ใจมากที่สุด กลับกลายเป็นคนทำร้ายน้ำมากที่สุด... งานแต่งงานของน้ำ ไม่เห็นจะตรงกับที่คิดไว้เลย อุตสาห์คิดไว้ตั้งหลายแบบ... ชุดแต่งงานที่ตัดไว้ที่ร้านเพื่อนพี่โชน ก็ไม่ได้ใช้... ฤกษ์แต่งงานที่หาได้ ไม่ได้ใช้เหมือนกัน มีแต่พระให้ศีล ผู้ใหญ่ให้พร...พ่อน้ำบอกว่า อยากให้มีเรื่องดีๆ แทรกเข้ามาท่ามกลางเรื่องร้ายๆ บ้าง... ส่วนประธานในพิธีหรอค่ะ ก้อคุณตางัยค่ะ.....คุณตา คนที่น้ำไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครด้วยซ้ำ... สถานที่จัดงานหรอค่ะ ก้อห้องเรียนที่น้ำเคยมาเป็นครูค่ะ มีกระดานเล็กๆ แขวนอยู่บนต้นไม้ มีข้อความเขียนบอกว่า ใครเป็นเจ้าบ่าว เจ้าสาว... ส่วนแขกผู้มีเกียรติที่มาในงานแต่งงานของน้ำ ก้อลูกศิษย์ของน้ำเองค่ะ แม้จะเป็นครู-ลูกศิษย์กันเพียง 1 วันก็ตาม มีแขกบางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เค้ากำลังจัดงานอะไรอยู่ ต่างคนต่างก้อรีบวิ่งมาดู... มันก้อแปลกนะค่ะว่า เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวไม่รู้ด้วยซ้ำว่า จะมีใครมางานแต่งงานตัวเองบ้าง... เพื่อเจ้าสาวหรอ น้ำเคยคิดว่า เชียร์ กี้ นิ่ม ต้องทะเลาะ แย่งกันเป็นเพื่อนเจ้าสาวแน่ๆ เลย น้ำจะทำงัยดี แต่วันนี้ ทุกคนลงความเห็น คนที่สมควรเป็นเพื่อนเจ้าสาว มีคนเดียวค่ะ......ก้อฝันงัย คนที่เคยว่าน้ำว่า “ไอ้หน้าปลวก”นั่นแหละ... ส่วนเพื่อนเจ้าบ่าว ตอนแรกพี่โชนบอกว่า อยากให้พี่ปิ่นกับพี่ท๊อป เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว แต่วันนี้ พี่โชนบอกว่า พี่ปิ่นกับพี่ท๊อปอยากให้พี่ดิ่ง........พี่ดิ่งคนที่เคยต่อยพี่โชน เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวดีกว่า เหมาะสมกว่า... ส่วนเจ้าสาวน่ะหรอ ไม่ใช่น้ำที่เป็นดีไซน์เนอร์คนเก่ง คนดัง แต่เป็นน้ำ คนที่เพื่อนๆ เรียกว่า ยัยจอมยุ่ง... เจ้าบ่าว ก้อคงไม่ใช่ตากล้องคนเก่งที่ไหน แต่เป็นพี่โชน พ่อยิงลูกโทษไม่เข้า คนเดิมนั่นเอง... ... ... ... น้ำช่างเป็นลูกศิษย์ที่ไม่เอาไหนจริงๆ น่ะค่ะ จำคำสั่งสอนของคุณตาก้อไม่หมด จำผิดๆ ถูกๆ ลองมานั่งเขียนบันทึกดู จำไม่ค่อยได้ นั่งนึกตั้งนาน น้ำก้อไม่รู้หรอกน่ะค่ะว่า น้ำเขียนหนังสือเล่มนี้ออกมาทำไม น้ำรู้อย่างเดียวว่า น้ำคิดถึงคุณตามากน่ะค่ะ คิดถึงจริงๆ... ทำไมเวลามันถึงผ่านไปเร็วอย่างนี้ เผลอไปแป๊บเดียว คุณตาก้อจากน้ำไปได้ 7 วันแล้ว น้ำก้อไม่รู้หรอกน่ะค่ะว่า ชาตินี้ ชาติหน้ามันมีจริงหรือเปล่า แต่ถ้ามีจริง น้ำอยากจะขออธิฐานว่า ถ้าน้ำมีบุญ มีวาสนาบ้าง น้ำอยากจะขอเป็นลูกศิษย์ของคุณตาอีกครั้งค่ะ แต่คราวนี้ ขอมากกว่า 2 วันน่ะค่ะ อย่างน้อยน้ำก็รู้สึกภูมิใจน่ะค่ะ ที่น้ำเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของคุณตา.... วันนี้ตอนสายๆ น้ำจะไปเยี่ยมพี่ดาว กับพี่พลอยก่อนน่ะค่ะ ช่วงเย็นๆน้ำก็จะไปงานของคุณตาค่ะ น้ำหวังว่า บันทึกเล่มนี้ จะส่งไปถึงคุณตาน่ะค่ะ อยากให้คุณตาได้อ่านค่ะ พิมพ์ชนก ลือวิเศษไพบูลย์ (น้ำ) โชน : “น้ำๆๆ พี่จะไปแล้วน่ะ เดี๋ยวไม่ทันน่ะ ตอนนี้สายมากแล้วจ้า” เสียงพี่โชน ตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง น้ำ : “ค่าพี่โชน น้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เดี๋ยวน้ำลงไปค่ะ” น้ำลุกขึ้นมาจากโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างหน้าต่าง ในมือหยิบสมุดบันทึก ที่เขียนไว้ติดมือมาด้วย เดินลงมาชั้นล่าง ทั้งน้ำกับโชน ต่างก้อแต่งกายอยู่ในชุดสีดำทั้งชุด โชน : “ทำอะไรอยู่ในห้องตั้งนาน เดี๋ยวไปไม่ทันน่ะ แล้วถืออะไรมาด้วยนั่นน่ะ” น้ำ : “บันทึกที่น้ำเขียนไว้ค่ะ น้ำอยากเอาไปให้คุณตาอ่านค่ะพี่โชน อยากให้คุณตารับรู้ว่า น้ำคิดถึงคุณตามากค่ะ คิดถึงจริงๆ น่ะค่ะพี่โชน.....คิดถึงมากๆ ค่ะพ.. พี่.....ช...” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงซึมๆ โชนเดินเข้าไปปลอบน้ำ ก่อนจะพูดว่า “อืมๆ ไม่เป็นไรๆ พี่เข้าใจน้ำ” น้ำ : “ค่ะพี่โชน” โชน : “น้ำจะแยกไปเยี่ยมพี่พลอย กับพี่ดาวก่อนใช่มั๊ย” น้ำ : “ค่ะพี่โชน เสร็จแล้วน้ำคงรีบไปงานคุณตาเลยค่ะ” โชน : “อืมๆๆ งั้นรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันน่ะ” โชนขับรถพาน้ำไปส่งที่เรือนจำประจำจังหวัด ส่วนโชนตรงไปที่วัดช่องลม   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 6 พฤศจิกายน 2553 20:50:22 น.

TT The End...??? คุณอ๊อด นี่ซิคือเรื่องจริงเนอะ ตามที่เคยคุยกันไว้จริงๆว่างานแต่งงานจะไม่เหมือนใคร อ่านแล้ว ใช้ได้ค่ะ นำมาใช้ในชีวิตจริงได้เป็นอย่างดี ยอดเยี่ยม ยกนิ้วให้เลย^^ ปล.ที่บอกว่าภาค3คุณอ๊อดเป็น น้ำ นั้น รวมถึงเหตุการณ์งานแต่งด้วยใช่มั๊ยคะ^^   โดย: หนูสน IP: 58.8.166.68 6 พฤศจิกายน 2553 21:23:58 น.

เรือนจำประจำจังหวัด (ช่วงสาย) น้ำแจ้งความจำนงค์ขอเยี่ยมผู้ต้องโทษ 2 คน คือ พี่พลอยกับพี่ดาว กับเจ้าหน้าที่ น้ำเดินเข้ามาที่ห้องเยี่ยม สักพักไม่นาน พี่พลอยกับพี่ดาว ก็เดินมานั่งตรงกันข้ามกับน้ำ น้ำ : “สวัสดีค่ะพี่พลอย พี่ดาว” พี่พลอย, พี่ดาว : “สวัสดีค่ะ น้องน้ำ” พี่พลอย : “น้ำดีกับพวกพี่ จริงๆ น่ะ ทั้งที่พี่เป็นคนทำร้ายน้ำแท้ๆ” น้ำ : “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้ำลืมเรื่องราวในอดีตไปหมดแล้ว ที่น้ำมาเยี่ยมพี่พลอยกับพี่ดาวบ่อยๆ ก็เพราะว่า น้ำไม่ได้โกรธหรือเกลียดพี่เลย” พี่ดาว : “ยิ่งได้ฟังน้ำพูด พี่ยิ่งละลายใจตัวเองจริงๆน่ะ น้ำ” น้ำ : “เรื่องมันผ่านไปนานแล้วน่ะค่ะ ช่างมันเถอะค่ะ” พี่พลอย : “วันนี้งานเผาคุณตาแล้วใช่มั๊ยน้ำ” น้ำ : “ค่ะพี่ เย็นวันนี้ค่ะ” พี่ดาว : “พี่ 2 คนไปร่วมงานไม่ได้ ยังงัยพี่ก้อฝากน้ำ เผื่อพี่ด้วยน่ะ” น้ำ : “ได้ค่ะ แล้วพี่ 2 คนเป็นงัยบ้างค่ะ ช่วงนี้” พี่พลอย : “พี่สบายดี อยู่ที่นี่มาเกือบ 2 ปีแล้ว เริ่มคุ้นแล้วล่ะ” พี่พลอยพูดไป ก็ยิ้มไป พี่ดาว : “พี่ก้อไม่มีอะไรแล้วน่ะ พี่ 2 คน ตอนนี้ไปฝึกอาชีพในศูนย์ข้างในน่ะ เค้าเริ่มมีโครงการอบรมให้นักโทษฝึกอาชีพ เผื่อว่า ถ้าออกจากที่นี่ไปแล้ว จะได้มีอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ พี่ 2 คนคุยกันไว้ว่า อยากตั้งร้ายขายอาหารเล็กๆ ข้างทางสักร้าน พวกพี่พอจะทำกับข้าวได้บ้างแล้วน่ะ น้ำ” น้ำ : “พี่ 2 คนไม่ต้องไปขายอาหารหรอกค่ะ ถ้าพี่ออกจากที่นี่แล้ว กลับไปทำกับน้ำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ กลับไปช่วยน้ำเหมือนเดิม” พี่พลอย : “น้ำ...น้ำ...ทั้งๆ ที่พี่ 2 คนทำให้น้ำต้องลำบากจนถึงทุกวันนี้ น้ำยังคิดจะให้พี่กลับไปอีกหรอน้ำ พี่รู้สึกละอายใจตัวเองเหมือนกันน่ะน้ำ” น้ำ : “พี่อย่าไปพูดถึงเรื่องเก่าๆ อีกเลย ดีมั๊ยพี่ อีก 2-3 ปี พี่ 2 คนก้อน่าจะออกจากที่นี่แล้ว น้ำอยากให้พี่ไปช่วยงานที่วัดน่ะค่ะพี่ ตอนนี้ไม่มีใครเหมาะสมเท่าพี่ 2 คนแล้วค่ะ” พี่พลอย : “น้ำ...” พี่ดาว : “เริ่มขายดีแล้วหรอน้ำ” น้ำ : “ค่ะพี่ ชาวบ้านแต่ละคนมีฝีมือกันทั้งนั้น ตอนนี้เริ่มขายดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วค่ะ ไม่เกินปีนี้ น่าจะติดตลาดแล้วค่ะพี่ พรุ่งนี้ น้ำจะไปที่วัดอีกครั้ง จะให้เค้าเริ่งผลิตอีกน่ะค่ะ น้ำถึงอยากให้พี่ 2 คน มาช่วยตรงนี้” พี่พลอย : “ถ้าพี่ออกไปแล้ว พี่จะขอทำให้น้ำเต็มที่เลย ให้สมกับที่น้ำยกโทษให้พี่ ให้โอกาสพี่อีกครั้ง พี่อยากไถ่บาปที่พี่ 2 คนทำไว้กับน้ำจริงๆน่ะ พี่สำนึกผิดแล้วจริงๆ” น้ำ : “อย่าไปคิดแบบนั้นเลยค่ะพี่ น้ำอยากให้พี่ 2 คนมาช่วยน้ำเหมือนเดิมก้อพอ” พี่ดาว : “พี่ขอบคุณน้ำมาก ที่น้ำไม่ข้ามคนที่ล้มไปแล้ว อย่างพี่ทั้ง 2 คน” น้ำ : “พี่ดาว อย่าพูดแบบนั้นสิ ไม่ดีเลย” พี่พลอย : “อืมๆ” น้ำ : “ถ้างั้นน้ำขอตัวก่อนน่ะค่ะ หมดเวลาเยี่ยมแล้ว วันหลังน้ำจะมาอีกน่ะค่ะพี่” พี่พลอย : “จ๊ะๆๆ พี่ขอบคุณน้ำอีกครั้งน่ะ ที่มาเยี่ยมพี่ 2 คน บ่อยมาก ทั้งๆ ที่ไม่มีใครอยากจะมาคุยกับเรา 2 คนเลย” น้ำ : “ครั้งหน้า พี่อยากได้อะไรมั๊ย น้ำจะหามาให้ค่ะพี่” พี่พลอย : “อย่าเลยน้ำ แค่นี้พี่ก้อเกรงใจจนไม่รู้จะพูดยังงัยแล้ว” น้ำ : “ค่ะพี่ ถ้างั้นน้ำไปงานคุณตาก่อนน่ะค่ะ” ทั้ง 3 คนต่างร่ำลากัน น้ำเดินออกมาจากห้องเยี่ยม ส่วนผู้คุม ก็พาพี่พลอยกับพี่ดาว เดินกลับเข้าไปในห้องคุมขัง   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 7 พฤศจิกายน 2553 10:45:42 น.

งานนี้ได้ใจเต็มๆๆเลย ขอบคุณมากๆครับ   โดย: MPower IP: 124.121.236.219 7 พฤศจิกายน 2553 18:14:16 น.

จบ แล้ว ... แต่ง ได้ สุดยอด มาก ๆ ครับ แล้ว จะ มี เรื่อง อื่น มา ให้ อ่าน กัน อีก ป่าว ครับ ขอบ ใจ " ท่าน แฟนคลับใบเฟิร์น " มาก มาย ครับ ปล. ตอน จบ รวบรัด ไป นิด นึง เน๊อะ   โดย: 11eleven11 IP: 117.47.219.165 8 พฤศจิกายน 2553 15:30:57 น.

ขอบคุณมากเลยครับ สมุกมาก   โดย: feel good IP: 10.14.2.87, 202.28.180.202 9 พฤศจิกายน 2553 9:26:32 น.

เอ้าจบแล้วเหรอ   โดย: ยังมัน IP: 124.121.124.234 9 พฤศจิกายน 2553 21:07:26 น.

วัดช่องลม (ช่วงกลางวัน-อวสาน) พ่อกับแม่โชน กำลังตอนรับคนที่มาร่วมงานศพคุณตา กันแน่นขนัด เพราะว่า คนในชุมชน ต่างผูกผันกับคุณตาเป็นอย่างยิ่ง ส่วนโชนกำลังเสิร์ฟน้ำตอนรับอยู่ข้างๆ น้ำเดินทางมาถึงที่วัด ตรงเข้าไปเคารพศพคุณตา โดยมีพ่อกับแม่นั่งอยู่ข้างๆ โลงศพที่ตั้งอยู่ ส่วนแป้งกับกลุ่มเพื่อนโชน นั่งจับกลุ่มคุยอยู่กับแกงค์ปลวก เมื่อพ่อน้ำเห็นน้ำเดินเข้ามา จึงลุกขึ้นมาจูงมือน้ำ ไปหน้าโลงศพ น้ำแปลกใจที่ทำไมพ่อถึงเสียใจมากขนาดนี้ เพราะว่า น้ำไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้มาก่อนเลย แต่ครั้งนี้ พ่อกลับเสียใจอย่างนัก น้ำ : “พ่อค่ะ พ่อรู้จักคุณตาหรอค่ะ ทำไมพ่อถึงเสียใจมากขนาดนี้ค่ะ พ่อ” พ่อน้ำไม่ได้พูดอะไร ยังคงจูงมือน้ำเดินมายืนด้านหน้าที่ตั้งโลงศพ น้ำเห็นพ่อหันไปมองรูปคุณตาที่ตั้งอยู่ น้ำหันไปมองที่รูปคุณตาเช่นกัน ทั้ง 2 คนต่างมองดูที่รูป โดยที่ไม่ได้พูดอะไร น้ำสังเกตว่า พ่อน้ำตาไหล แต่น้ำก้อไม่กล้าถามอะไร แต่น้ำยังคงมองไปที่รูปเช่นเดิม ไม่นานนัก อยู่ๆ พ่อน้ำก้อพูดพึมพ่ำออกมา พ่อน้ำ : “ขอบคุณมากน่ะครับคุณครู ที่ครูเคยช่วยผม ผ่านไปหลาย 10 ปี ครูก้อยังกลับมาช่วยลูกผมอีก ช่วยเสร็จแล้วก็จากผมไปอีก คุณครูจากผมไป 2 ครั้งแล้วน่ะครับ ทำไมไม่เปิดโอกาสให้ผมตอบแทนคุณครูบ้าง ทำไมครูถึงใจร้ายกับผมแบบนี้...” น้ำได้ยินเสียงพ่อพูด ทำให้น้ำตกใจมาก เพราะว่า เพิ่งรู้ความจริงว่า ชายชราเป็นใคร “พ่อ......” *********************จบบริบูรณ์************************** ขอบคุณทุกท่านที่อ่าน First Love ของผมครับ ^_^   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 13 พฤศจิกายน 2553 14:05:40 น.

จบ ได้ ซึ้ง มาก ๆ เลย ครับ ขอบ ใจ มาก ๆ เลย ครับ ที่ เขียน เรื่องราว ดี ๆ มา ให้ ได้ อ่าน กัน   โดย: 11eleven11 IP: 223.207.112.163 14 พฤศจิกายน 2553 19:58:32 น.

ขอบคุณมากๆๆเลยครับ น่าจะมีช่วงสรุปของโชนกับน้ำบ้างหลังแต่งงานกัน แล้วมีลูกกันยังครับโชนกับน้ำ   โดย: MPower IP: 124.120.57.20 14 พฤศจิกายน 2553 21:11:44 น.

น่าจะเขียนต่อให้ยาวเหมือนแฮรี่เลยนะครับ   โดย: เอาอีก IP: 124.122.210.22 22 พฤศจิกายน 2553 23:35:58 น.

อยากให้มีต่อภาค 4 เลยยิ่งดีค่ะ อยากให้ทำเป็นหนังจังเลยค้า   โดย: 88 IP: 113.53.57.184 13 ธันวาคม 2553 20:19:40 น.

สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก ภาค 4 "7 วันที่รอคอย"   โดย: แฟนคลับใบเฟิร์น 13 ธันวาคม 2553 23:11:31 น.

คุณอ๊อด คิดอยากเขียน สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก ฉบับเก้าปีที่หายไป มั๊ยคะ วางแนวไว้แล้ว อยากหาคนช่วย เกินกำลังความสามารถ ขอหลังไมค์ด้วยจ้า   โดย: หนูสน (HAMAJUNG ) 16 ธันวาคม 2553 10:46:45 น.

สนุกมากครับ มีอีกกะบอกมั้งนะครับผม   โดย: จังโก้คลับ IP: 223.205.167.223 13 มกราคม 2554 19:47:51 น.

บอกคำเดียวว่าสุดยอด   โดย: cccccc IP: 223.24.242.73 18 มกราคม 2554 21:15:25 น.

มาอีกนะครับ อยากอ่านมากครับ   โดย: แฟนคลับเดอะ IP: 223.206.165.45 21 มกราคม 2554 0:21:50 น.

สุดยอดมากๆครับ ซึงๆมากๆ   โดย: puu IP: 110.168.63.221 21 มกราคม 2554 18:41:46 น.

สนุกมากเลยมีต่อภาค 4 เลย   โดย: Chanasit IP: 61.90.27.42 23 มกราคม 2554 11:47:03 น.

มีต่อภาค4ไหม อ่านแล้วน่าจะมีต่อนะ เหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง อ่อ.. โชน กับ น้ำไง   โดย: โชค IP: 192.168.1.120, 58.11.16.48 28 มกราคม 2554 14:18:06 น.

ขอบคุณมากๆครับ ไม่มีอะไรดีเกินไปกว่าคำขอบคุณแล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ มีต่อก็ โพสมาเลยครับ เตรียมตัวอ่านตลอดเวลาครับ   โดย: อาร์ม IP: 223.205.104.159 6 กุมภาพันธ์ 2554 22:12:38 น.

อยากจะติชมพี่เขียนบทสะหน่อยนะครับ คือว่าผมอ่านแล้วสนุกมาก อ่านแล้วเห็นภาพเลย แต่ติดอยู่นิดนึง คือว่า พี่อินเกินไปหรือป่าวครับ คือภาค2อ่ะ สงสัยว่าพี่ปิ่น บทเขาเด่นมากเกินไปหรือป่าวครับ เด่นกว่าบทของน้อีก ตอนหลังเพิ่งมารู้ว่าเป็นเรื่องจริงของพี่ เลยเข้าใจ แต่ขอให้พี่ใส่อารมณ์ให้เบากว่านี้นิดหนึ่ง ผมว่าน่าจะดีขึ้นเลย หวังว่าพี่คงไม่ว่าอะไรนะครับเอาไว้ให้พี่แก้มือในภาค4แล้วกัน มาเมื่อไหร่ก็บอกนะครับ จะรอ   โดย: โชค อ่านแล้วอินจังเนอะ IP: 192.168.1.45, 110.77.139.250 9 กุมภาพันธ์ 2554 17:23:20 น.

ตกลงใครรู้บ้างมีหนังสิ่งเล็ก ๆที่เรียกว่ารักภาค2และ3ในหนีงรึป่าวนะ   โดย: ผู้ไรนาม IP: 125.25.96.165 12 กุมภาพันธ์ 2554 13:30:22 น.

คติประจำใจของพี่ใบเฟิร์น "วันนี้ก็ล้มได้ พรุ่งนี้ก็ล้มได้ แต่ต้องไม่เจ็บเท่าเมื่อวาน" ^^   โดย: ^^ IP: 125.27.228.234 13 มีนาคม 2554 21:37:10 น.

ง่าๆๆๆ ภาค4 ยังไม่ออกอีกหราๆๆ รอนานจังงงงงง   โดย: อ่านแล้วอินจังเนอะ IP: 192.168.1.130, 180.183.165.150 19 มีนาคม 2554 12:58:23 น.

แนะนำเว็บดูหนังซีรีย์เกาหลีฟรี   โดย: koreaserie (loveyoupantip ) 6 สิงหาคม 2554 9:29:09 น.

อยากให้ ขยาย ช่วงท้าย นะคับ มันดูรวบรัดไปหน่อย   โดย: ...... IP: 118.172.1.154 12 ตุลาคม 2554 19:16:58 น.

อยากรู้ เรื่องตอนที่น้ำกลับมาบ้าน ถึง แต่งงาน   โดย: ...... IP: 118.172.1.154 12 ตุลาคม 2554 20:05:53 น.

แล้ว จะมีต่อภาคต่อไปไหม เนี่ย รอนานแล้ว อยากอ่านต่อ จัง   โดย: LUOL IP: 182.53.140.22 13 ตุลาคม 2554 9:01:15 น.

มะไรจะมาคับภาค4   โดย: fukky IP: 223.207.162.71 3 มีนาคม 2555 16:19:12 น.

ขอฉากพี่โชนกะน้ำเยอะๆเนอะจิ -U-   โดย: Toon IP: 171.4.121.211 9 มีนาคม 2555 20:50:42 น.

สุดยอดเลยคับสนุกมากๆๆๆๆ   โดย: apiwat IP: 101.109.18.206 24 มีนาคม 2555 7:41:18 น.

สนุกดีนะชอบนะ   โดย: แพรวา IP: 124.121.186.112 25 มีนาคม 2555 18:52:39 น.

เรื่องดีมากๆค่ะ แต่อยากรู้อย่างนึง พี่พลอยกับพี่ดาวติดคุกเพราะอะไร   โดย: อุรัสยา IP: 58.9.112.43 27 มีนาคม 2555 19:15:58 น.

บอกได้คำเดียวว่า....สุดยอดคร้าบ จะติดตามภาคต่อไปนะครับ   โดย: nonane IP: 115.87.5.119 7 เมษายน 2555 14:37:17 น.

ผมว่า ตอนจบมันจบไวเกินไปหน่อยนะ ยังไงก็ช่วยขยายให้ทีครับ เป็นงานที่ดีมากเลย ผมจะติดตามเรื่อย ๆ นะ   โดย: FERNFANN. IP: 124.120.36.159 18 เมษายน 2555 17:25:57 น.

อ่านแล้วสนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: นรมน IP: 110.49.240.246 24 เมษายน 2555 6:35:12 น.

อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ชอบๆ แต่ว่าน่าจะเป็นเรื่องราวแบบ กุ๊กกิ๊กของน้ำ กับพี่โชน ที่แบบว่านึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา แล้วอยากให้โชนบอกความรู้สึกกับน้ำ ณ เวลานั้นๆ บ้างอ่ะค่ะ เช่น ตอนยื่นมะม่วงโชนคิดอย่างไร ตอนเอาดอกไม้ไปให้ ตอนปลาหมึกด้วย อยากให้โชนบอกน้ำบ้างค่ะ   โดย: nuyyyy IP: 10.0.1.247, 171.97.132.221 27 มิถุนายน 2555 1:03:07 น.

อ่านแล้วชอบมาก น่าติดตามตลอด แต่บางครั้งขาดความต่อเนื่องเช่น โชนกลับเมืองไทย...หรือพี่ดาวพี่พลอยถูกจับตอนไหน ไง๋ติดคุกเลยทันที แต่ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ เนื้อหาน่าติดตาลุ้นตลอดสู้ สู้ รอภาค 4 อยู่ค่ะ   โดย: แอ้มอุ้ม IP: 202.176.90.75 5 กรกฎาคม 2555 16:28:12 น.

ชอบมากครับ ขอบคุณมากๆ   โดย: Wunkawee IP: 180.180.82.0 28 กรกฎาคม 2555 0:16:10 น.

ใบเฟิร์นน่ารักมากๆ   โดย: นิว IP: 223.205.35.166 28 กรกฎาคม 2555 11:03:21 น.

ภาค2วางโครงเรื่องเยี่ยมมาก ภาค3จบเร็วไปหน่อย สรุป เยี่ยมมากคับ   โดย: Again IP: 58.9.123.198 8 กันยายน 2555 14:11:46 น.

อยากให้ มีภาค 4 นะครัีบ เพราะตอนจบยังไม่สมบูรณ์พอนะครับ แต่วางโครงเรื่องดีแล้วครับ ขอ บทนางเอกกับพระเอกเด่นหน่อยนะครับ   โดย: BB pai IP: 58.8.128.224 18 กันยายน 2555 11:49:36 น.

ในความคิดเห็นส่วนตัวนะคะเราว่ามีแค่ภาค 2 ก็พอแล้วนะคะเพราะว่ายิ่งมีภาคต่อไปเรื่อยๆมันก็ไม่จบสักทีแล้วมันจะดูน่าเบื่อด้วยค่ะ (ความเห็นส่วนตัวนะคะ)   โดย: Faii IP: 171.4.136.16 22 ตุลาคม 2555 23:53:53 น.

สนุกดีนะคะ อยากให้มีภาค4ต่อจังเลยค่ะ แต่ว่าขอแบบอินเลิฟน้ำกับพี่โชนเยอะนะคะ   โดย: indy IP: 61.90.12.212 27 ตุลาคม 2555 20:48:54 น.

ขอบคุณ ผู้เขียนมากๆนะค่ะ (คุณอ๊อด) คุณทำให้ ใครหลายๆ คน มีความสุข(รวมดิฉันด้วย อิอิ) กับ ตัวละครที่คุณได้ถ่ายทอดออกมาทางตัวอักษร แล้วสามารถจินตนาการได้อย่าง อิน สุดๆๆ ตอนนี้กลับมา อ่าน อีกรอบ เพราะคิดถึง เรื่องนี้ สุดๆๆๆ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปนะค่ะ สู้ๆๆๆๆๆ เก่งมากๆๆ เลยค่ะ   โดย: payfa IP: 58.8.180.129 20 พฤศจิกายน 2556 10:20:01 น.

จะมี ภาค 4 อีกไหม ค่ะ อยาก ให้ ภาคต่อ เน้น ตัว โชน กับ น้ำ ให้ เด่น หน่อย เขียน ภาค 4 ให้ หน่อย นะนะ นะ นะนะนะ ขอร้องงงงงงงงงงงงงง   โดย: fah IP: 58.8.183.186 23 พฤศจิกายน 2556 13:41:06 น.