explose date:
23/JUL/05
ความตั้งใจแรก ช่วงหยุดยาว 3 วันที่ผ่านมา หลังจากที่รอคอยมานาน พวกผมก็หมายมั่นปั้นมือจะไป 'เกาะช้าง' ให้ได้ แต่กว่าจะสรุปคนไปชัวร์ๆได้ก็วันพุธ ผมเลยโทรไปบอกให้เพื่อนที่ทำงานอยู่ที่ระยองที่มันเคยไปมาจองที่พักให้
พอโทรไปมันก็บอกว่าเกาะช้างที่มันไปมาแล้วงั้นๆว่ะ ไกลก็ไกล ไป 'เกาะเสม็ด' ดีกว่า เพราะมันกะแฟนมันก็จะได้ไปด้วย มันบอกว่าเคยไปพักที่บังกะโลที่นึง (ผมลืมชื่อแล้ว) ทะเลสวย สงบ เป็นส่วนตัว บรรยากาศดีมาก
แหมก็พี่เล่นบรรยายซะขนาดนั้น ไอ้ผมก็ใจง่าย เอา..เสม็ดก็เสม็ด ก็บอกให้มันโทรจอง มันก็บอกว่าไม่ต้องรีบ ช่วงนี้ฝนตกไม่มีคนมาเที่ยวหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ (พฤหัส) มันโทรให้ สบายๆ
ไอ้เราเห็นมันเป็นเจ้าถิ่น ก็เลยไว้ใจมัน พอเช้าวันพฤหัส มันก็โทรมาแต่เช้าเสียงอ่อยๆ ว่าบังกะโลบอกเต็มหมด ถูกจองไว้เป็นอาทิตย์แล้ว (ไหนบอกสบายๆว่ะมึง -_-" )
วันนั้นทั้งวันผมก็เลยไม่เป็นอันทำการทำงาน เปิดเนตโทรถามหาที่พักที่เสม็ดทั้งวันเลย ปรากฏว่าเต็มหมด เซ็งละสิคราวนี้ สุดท้ายเลยตัดใจไว้คราวหน้าละกัน ฝ่ายไอ้เพื่อนตัวแสบของผมรีบชิ่งพาแฟนกลับไปบ้านเกิดเรียบร้อย (ไอ้...)
พอถึงวันศุกร์วันหยุดวันแรก นอนๆ เล่นเกม เล่นเนตทั้งวัน ไม่ไหวว่ะ หยุดสามวันทั้งที ความอยากไปทะเลมันจุกอก คิดอะไรไม่ออกเลยตัดสินใจไปใกล้ๆ เอาไป ชะอำ นี่แหล่ะ ขับรถไปวันเดียวกลับก็ยังดี ถึงเคยไปแล้วก็ไม่เป็นไร เลยโทรไปนัดแกงค์เดิม เพื่อออกเดินทางมุ่งสู่ เพชรบุรี ในเช้าวันรุ่งขึ้น
เช้าวันเสาร์ ฝนตกพรำๆ แต่เช้า แต่ก็มิอาจขวางกั้นความรู้สึกอยากเที่ยวของพวกเรา (เอ..หรือของผมคนเดียว) ได้ และเนื่องจากมองยังไปท้องฟ้าทิศที่มุ่งสู่เพชรบุรี ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า ผมเห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้าอยู่ลิบๆ น่าเป็นช่วงจังหวัดเพชรบุรีพอดี เลยออกเดินทางด้วยความหวังที่ไปถึงเพชรบุรีแล้วฝนไม่ตก
แต่ขับสบายๆ ชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว ดีจัง เราก็กะจะแวะเที่ยว พระนครคีรี หรือ เขาวัง กันก่อน แต่ธรรมดาครับ ถ้าขับรถแล้วไม่หลงไม่ใช่ผม เลยต้องขับวนสองรอบกว่าจะเจอทางขึ้นเขาวัง
แต่ก็ทำให้ระหว่างทางผ่านตลาดเจอร้านอาหารร้านนึง ผมชอบชื่อร้านมากๆ ชื่อร้าน เคี้ยวเอื้อง (เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา..ไว้คราวหน้า) โห..มันช่างกล้าตั้งชื่อเนาะ แล้วจะมีคนกล้ากินมั้ยเนี่ยร้านเนี้ย ชวนเพื่อนไปกินทีนี่ลำบากใจเลยนะ
"เฮ้ย..ไงว้า..วันนี้จะไปแรดที่ไหนล่ะมึง"
"เอ่อ...กูว่าจะไปเคี้ยวเอื้องว่ะ ไปด้วยกันมั้ยล่ะ"
หรือว่า
"เฮ้ย..วันนี้สอบเสร็จ ต้องฉลองโว้ย ไปเคี้ยวเอื้องกันเถอะพวกเรา"
เอ่อ..เพื่อนมันคงจะไปกับพี่หรอกครับ เอาเป็นว่าใครจะไปเพชรบุรี แล้วอยากจะแวะเคี้ยวเอื้องละก็ ถ้ามาจากกรุงเทพฯ ถ้าเลี้ยวซ้ายแรกเข้าตัวเมืองชะอำก็จะเจอเลยครับ แวะเคี้ยวเอื้องกันตามสบาย อิอิ
แวะเคี้ยวเอื้อง เอ๊ย...ออกนอกเรื่องตั้งนาน ก็มาถึงเขาวังแล้วครับ ฝนที่พรำๆ มาตลอดทางก็หยุดพอดี (โฮะ โฮะ) ก็ซื้อตั๋วค่าชมเขาวัง 30 บาท ชมพิพิธภัณฑ์อีก 20 บาท (ไม่รู้จะแยกทำไม คนมันก็ต้องดูทั้งหมดแหล่ะ) จากนั้นก็ขึ้นรถไฟฟ้าขึ้นเขาเลย นั่งเกร็งซักพักก็ถึง
เราก็เริ่มด้วยการเข้าชม 'พิพิธภัณฑ์' ก่อนเลย ของเก่าๆ เยอะดี ไม่บรรยายมากนะครับ คงเคยๆ มากันหมดแล้ว (ไม่ใช่อะไร ผมจำชื่อไม่ได้ด้วยแหล่ะ แหะ แหะ ) หนักรูปละกันนะครับ : )
บันไดทางออกของพิพิธภัณฑ์
มุมหนึ่งของอุโบสถที่อยู่ใกล้ๆกัน
เสาของหอคอย (จำชื่อไม่ได้แล้วครับ) อยู่ถัดมาอีกหน่อย
เมื่อขึ้นไปบนหอคอยแล้ว จะเห็นเป้าหมายต่อไปของเรา
เมื่อชมพิพิธภัณฑ์ กับอุโบสถที่อยู่ใกล้ๆ กัน และชมวิวบนหอคอยเสร็จ ชักภาพกันเล็กน้อย ก็มุ่งสู่เป้าหมายต่อไป ซึ่งถ้าจำไม่ผิดคือ 'พระธาตุจอมเพชร' (เจดีย์ใหญ่ๆ น่ะแหล่ะ) กะ 'พระปรางค์แดง' ซึ่งจากที่เห็นบนหอคอย สาวๆ บ่นกันอุบ ขี้เกียจเดิน (ช่วยไม่ได้อยากมาให้เป็นไกด์เอง อุอุ) แต่เดินจริงๆ ก็ไม่ไกลเท่าไหร่
เกือบถึงแล้ว อีกนิดนึง สู้โว้ย แฮ่กๆ
ช่องทางเดินเข้าภายในตัวพระธาตุครับ มีสี่ทางเข้า คงประมาณประจำทิศทั้งสี่
บันไดขึ้นไปชั้นสองของพระธาตุ ขึ้นไปชมวิวได้
ชั้นสองของพระธาตุ มองกลับไปก็จะเห็น อุโบสถ และหอคอยที่เราเพิ่งชมมาเมื้อตะกี้
เสร็จจากการชม พระธาตุ และพระปรางค์แดง ฝนก็มีเค้าว่าจะตกอีก บวกกับเหนื่อยโคตร แดดก็ไม่มีแต่เหงื่อออกเต็มหลังเลย (นี่ถ้าแดดเปรี้ยงๆ ผมคงโดนด่าเช็ดเม็ด -_-") และก็หิวข้าวเพราะใกล้เที่ยงแล้ว เลยตัดสินใจกันอย่างพร้อมเพรียงว่ากลับไปขึ้นรถไฟฟ้าลงเขาดีกว่า
หนทางกลับ ช่างแสนยาวไกลซะเหลือเกิน เฮ้อ..
เห็นแล้วก็อดถ่ายไม่ได้ ลิงแม่ลูกอ่อน น่ารักดี
ในที่สุดพวกเราก็หอบสังขารมาถึงรถไฟฟ้า และลงจากเขาจนได้ แบบไม่หัวใจวายไปซะก่อน เมื่อมาถึงที่จอดรถก็เห็นรถคันข้างๆ รถของผม มีลิงท่าทางขาโจ๋ตัวนึงยืดหลังคาเป็นที่นั่งพักกินข้าวเที่ยงซะแล้ว มันกินอะไรไม่รู้ทิ้งเปลือกเหลืองๆ เละเต็มหลังคารถคันนั้นเลย
พวกผมก็ยังคุยกันว่า โชคดีที่ไม่ใช่รถตู แต่พอเดินไปถึงรถของผมใกล้ๆ แล้วปรากฏว่า รอยตีนลิงเต็มหลังคารถผมเหมือนกัน แสดงว่ามันมาสำรวจรถผมแล้วเรียบร้อย แต่ฮวงจุ้ยคงไม่ถูกใจมัน รถผมเลยรอดไป (วู้วว)
ตอนแรกผมก็กะจะถ่ายรูปไอ้เจ้าลิงตะกละมาซะหน่อย อุตส่าห์ย่องๆ กำลังโยงโย่โยงหยก หามุมงามๆ อยู่ดีๆ ดั๊น..มีไอ้เบื๊อกโผล่มาจากไหนไม่รู้เดินมาจะเอามือถือมาถ่ายรูปลิง แล้วพี่แกก็เล่นยื่นมือไปซะใกล้ ไอ้เจ้าลิงมันก็นึกว่าคนจะให้อาหารนะสิ คงนึกว่ามือถือเป็นกล้วยมั้ง มันก็เลยโดดใส่คงกะจะคว้ามือถือไปกิน
คราวนี้ไอ้เจ้าของมือถือ(ซื่อบื้อ)นั่นก็กระเจิงสิครับ กระโดดโหยง ร้อง "เฮ้ย" ซะดัง ลิงมันก็เลยตกใจกระโจนหนีไปเลย ผมเลยเซ็งสิ อดถ่ายรูปเลย เลยขึ้นรถเตรียมเดินทางไปกินข้าวที่ร้าน ชมทะเล ดีฝ่าหิวแล้ว ...
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [