รักครั้งแรกของผมแต่งงานครับ..ตอนจบ (เรื่องน้ำเน่าธรรมดา) ในที่สุดก็สลัดตัวขี้เกียจ มาเล่าตอนจบได้ซะที ความเดิม ตอนที่แล้ว กั๊บ... หลังจากที่เพื่อนผมมันชวนผมให้มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว และแป้งเป็นเพื่อนเจ้าสาว ผมก็เตรียมตัวหล่อมาเต็มที่ กะมายืนเก๊กหล่อประกบข้างเจ้าบ่าวตอนถ่ายรูป ปรากฏว่าพอวันงานมาถึง จริงๆ แล้วหน้าที่ของเพื่อนเจ้าบ่าวที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันบอก คือมันให้ผมมาคอยช่วยคุมภายในงานให้ดำเนินไปอย่างเรียบร้อย เรื่องที่นั่ง เรื่องอาหาร คอยดูโปรเจคเตอร์ให้ใช้ได้ ฯลฯ เนื่องจากงานนี้เป็นงานกลางแจ้ง เพื่อนผมมันทำของมันเอง หาเองทุกอย่าง ไม่ได้จ้างพวก Wedding Studio แต่อย่างใด แต่งานออกมาน่ารักทีเดียวนะ (จัดแถวๆ สมาคมอะไรซักอย่างแถวอโศก ถ้าผมมีโอกาสได้แต่งงาน ก็คงจัดที่นี่แหล่ะ ไม่ก็สวนรถไฟ) วันนั้นแป้งมาในชุดสีชมพู แป้งยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ออกจะน่ารักขึ้นด้วยซ้ำ (ตอนเด็กๆแป้งผมออกน้ำตาลๆ แต่ตอนนี้ออกดำ คงไปย้อมมา ผมชอบผู้หญิงผมดำอ่ะ) รอยยิ้มของแป้งยังคงสดใสเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกว่าแป้งตัวเล็กลงกว่าสมัยก่อนเยอะ ซึ่งคงเป็นเพราะผมเองที่ตัวใหญ่ขึ้น แป้งมาพร้อมแฟนใหม่ซึ่งไม่ใช่ไอ้คุณพี่ก้องแล้ว กลายเป็นผู้ชายตี๋ๆ ตัวเล็กๆ ใส่แว่น ผมยาว ผมเจอแป้งตอนกำลังวิ่งประสานงานเรื่องโปรเจคเตอร์อยู่ เลยทำได้แค่กล่าวทักทายเล็กน้อย แล้วต้องไปทำงานต่อ ส่วนแป้งก็ต้องไปทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาว คือพาแขกเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ (สรุปเราสองคนถูกไอ้เพื่อนเบื๊อกมันหลอกมาใช้งานทั้งคู่ -_-") ตลอดงานเราวิ่งวุ่นกันตลอด เวลาเราเดินสวนกันเราก็ยิ้มให้กันเหมือนสมัยเด็กๆ แต่ความรู้สึกมันไม่ใช่แล้ว มันเป็นความรู้สึกของเพื่อนล้วนๆ(จริงๆนะเอ้า) จนใกล้เสร็จพิธีบนเวทีนั่นแหล่ะ เราถึงได้คุยกัน (แต่ไม่มากหรอกเกรงใจแฟนเค้า) เราไต่ถามสารทุกข์สุขดิบทั่วๆไป คุยแซวกันเรื่อยเปื่อย ผมถามแป้งว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน แป้งก็บอกยังหรอกไม่รีบร้อน ก่อนกลับแป้งก็ขอเบอร์โทรศัพท์ผมไว้ บอกว่าเผื่อไว้มีธุระจะได้คุยกัน จนสองเดือนต่อมา ขณะที่ผมขับรถกลับจากที่บ้านต่างจังหวัด จำได้ว่าประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ แป้งก็โทรมาหาผม ขอที่อยู่ผมจะส่งการ์ดแต่งงานมาให้ (อ้าวว..ไหนบอกไม่รีบฟ่ะ) เจ้าบ่าวก็คือ ผู้ชายตี๋ๆ ตัวเล็กๆ ใส่แว่น ผมยาว ที่แป้งพามาในงานแต่งงานของเพื่อนผมวันนั้น ผมก็แสดงความยินดีกับเธอ แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมดีใจปนอึ้งเล็กน้อย คือแป้งบอกว่าคอนเซ็ปต์ของงานนี้ ไม่ใช่ 'พระจันทร์' กับ 'พระอาทิตย์' นะ แต่เป็น 'พระจันทร์' กับ 'ดวงดาว' 'พระจันทร์' กับ 'พระอาทิตย์' เป็นมุขที่ตอนนั้นที่เพื่อนชอบแซวตอนเรายังคบกัน และเราก็ชอบแซวกันเอง เพราะชื่อจริงของผมแปลว่า 'พระอาทิตย์' ส่วนชื่อจริงของแป้งแปลว่า 'พระจันทร์' เราก็เลยคู่กัน 'พระจันทร์' กับ 'พระอาทิตย์' (อ้วกกกก) ผมดีใจนะ และก็ไม่น่าเชื่อที่แป้งยังจำได้ เพราะผมเองยังลืมไปเรียบร้อยแล้ว ผมยังแซวขำๆกลับไปว่า ใช่ซี่ ก็มันต้องให้พระอาทิตย์ตกก่อน พระจันทร์กับดวงดาวถึงจะขึ้นมาคู่กัน แป้งก็ได้แต่หัวเราะชอบใจ และย้ำว่าอยากให้ผมไปงานแต่งงานของแป้งให้ได้ งานแต่งงานของแป้งจัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่งแถวรัชดา ทั้งงานประดับประดาไปด้วยพระจันทร์และดวงดาวจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นตามผนัง ของตกแต่ง รวมไปถึงน้ำแข็งที่แกะสลักเป็นพระจันทร์และดวงดาว นับว่าเป็นงานแต่งงานที่หรูหรามากงานหนึ่งเท่าที่ผมเคยไปมา (ไม่แปลกใจเพราะเจ้าบ่าวเป็นลูกหลานหุ้นส่วนของผู้ผลิตชาเขียว บุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่นชื่อดัง และทำ Wedding Studio อีกด้วย) แป้งดูสวยในชุดแต่งงานสีขาว และดูมีความสุขมาก จากการสัมภาษณ์บนเวที ทำให้รู้ว่า คุณพี่ยุทธ เจ้าบ่าวของแป้ง เป็นคนดีและรักแป้งมากๆ แกแอบหลงรักแป้งมาตั้งแต่เรียนปริญญาโทห้องเดียวกันแต่ไม่กล้าจีบ จนเมื่อปีที่แล้ว แกไปรู้ว่าเพื่อนแกรู้จักกับแป้ง เลยขอให้ชวนแป้งมากินข้าวด้วย จากนั้นแกก็เฝ้าตามจีบเรื่อยมาจนคบกันเป็นแฟน แต่ที่ทำให้ผมอึ้ง คือคุณพี่ยุทธแกเป็นคนโรแมนติกมากๆๆ แกขอแป้งแต่งงาน ขณะดินเนอร์ บนเรือสำราญ สวมแหวนกลางแสงเทียน (ไม่รู้คุกเข่าด้วยรึเปล่า เค้าไม่ได้บอก) อ่ะจ๊าก อะไรจะโรแมนติกปานน้าน มันมีคนทำอย่างนี้ในชีวิตจริงๆด้วยหรือ นึกว่าจะมีแต่ในละครช่องเจ็ด (ของผมแค่คิดก็ไม่กล้าแล้ว) คอนเซ็ปต์งาน พระจันทร์ ดวงดาวเนี่ย ชื่อจริงคุณพี่ยุทธไม่ได้แปลว่าดวงดาวแต่อย่างใด แต่แกบอกว่า แกอยากเป็นดวงดาว คอยโอบล้อม ปกป้อง คุ้มครอง ดูแล พระจันทร์อย่างแป้งตลอดไป (อ๊ากก..พักยก เจ้าหน้าที่แจกกระโถนด่วน..แซวเล่นค้าบ) ตลอดงานวันนั้นเพื่อนอำแซวผมตลอด ผมก็ได้แต่ขำๆ และก็นึกถึงเรื่องเก่าๆ ภาพความทรงจำเก่าก็ย้อนกลับคืนมา ทำให้ผมคิดได้ว่าบางทีบางสิ่งบางอย่างก็ถูกกำหนดมาให้คู่กัน ย้อนกลับไปวันนั้นถึงผมพยายามสานต่อความสัมพันธ์กับแป้งต่อ ไม่วันใดวันหนึ่งเราก็ต้องเลิกรากันไปอยู่ดี เพราะชีวิตของเรามันต่างกัน ผมไม่มีทางเป็นอย่างที่เจ้าบ่าวในวันนี้ของแป้งเป็น ไม่สามารถให้แป้งได้อย่างที่เจ้าบ่าวในวันนี้ของแป้งให้ ...ที่ผมให้ได้ก็แค่ ความยินดีที่แป้งได้พบกับคนดีๆ ที่รักแป้งจริงๆ สามารถให้ความสุขกับแป้งได้ และขอให้แป้งมีความสุขมากๆ จากชีวิตที่เลือกแล้วนะ จากเพื่อนคนนี้ครับ... ...และผมขออนุญาตเก็บเรื่องราวของผมกับแป้งไว้เป็นความทรงจำดีๆตลอดไปครับ...(โอ้ว..ซึ้งซะ)   Create Date : 03 พฤษภาคม 2548 32 comments Last Update : 10 กันยายน 2548 23:47:28 น. Counter : 580 Pageviews. Share Tweet

ตามอ่านรวดเดียวสามตอนจบเลยฮะ ชอบมาก เป็นเรื่องรักแรกที่น่าประทับใจจริงๆ ไว้จะตามไปอ่าน blog อื่นๆอีก ขออนุญาตนะฮะ   โดย: ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์ 3 พฤษภาคม 2548 6:18:41 น.

ตามอ่านของเก่า จนถึงวันนี้ เศร้านิดๆ แต่ก็รู้สึกอิ่มไม่รู้สึกขาด   โดย: polar 3 พฤษภาคม 2548 7:38:23 น.

อืม.. รู้สึกได้อารมณ์ ความรู้สึก ที่..ยากจะบรรยาย .. ชีวิตคนเราก็งี้ล่ะครับ ... ...(0-0)   โดย: zpondz (zpondz ) 3 พฤษภาคม 2548 9:32:50 น.

อ่านแล้ว นึกว่าจะแฮปปี้แอนดิ้ง จบเศร้า ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็เจอคนที่ใช่เองแหละ พรหมลิขิต ให้พบ   โดย: อยู่ไกลบ้าน 3 พฤษภาคม 2548 10:01:49 น.

อือ..แวะมาดู..ชอบ..และจะแวะมาใหม่ ขอadd blogได้ไหม(คะ)?   โดย: ชบาข้างรั้ว 3 พฤษภาคม 2548 10:30:15 น.

เยี่ยมไปเลย... วนไปอ่านสองตอนแรกต่อ   โดย: ปิงปองงง 3 พฤษภาคม 2548 11:54:58 น.

อ่า.. อ่านจนจบทั้ง 3 ตอนครับ ซึ้งมากๆ อ่ะ นึกถึงตัวเอง เจ้าหนี้ เอ้ย.. เพื่อนเก่าแบบนี้ก็มีอยู่บ้างครับ เป็นความทรงจำดีๆ ในหัวใจเสมอเมื่อนึกถึง อ้อ.. บล็อกสวยดีนะครับ   โดย: Mint@da{-"-} 3 พฤษภาคม 2548 12:33:59 น.

..อยากเป็น ..แป้ง..อะ..   โดย: จอมแก่นแสนซน 3 พฤษภาคม 2548 12:37:59 น.

อย่าหันกลับไป...เพราะลมจะทำให้แสบตา   โดย: จบแล้ว...รอซะนานเลยค่ะ (ja_opig ) 3 พฤษภาคม 2548 12:53:25 น.

มาอ่านรวดเดียวสามตอนเหมือนกันครับ หยั่งกะหนังเรื่องแฟนฉันเลยน้า :) ...   โดย: นายFee 3 พฤษภาคม 2548 22:11:05 น.

ชอบเพลงจริงๆ ผมก็ชอบสี่เต่าเธออ้ะ เข้ากับเนื้อเรื่องดีด้วยครับ ชอบเรื่องที่พี่เล่ามาเหมือนกัน มีความหลังดี ชอบๆ   โดย: Sugarray 3 พฤษภาคม 2548 23:41:19 น.

อืมมม เป็นความหลัง ที่จะต้องจดจำ ฝันดีนะคะ แอบอ่านมาตลอดค่ะ   โดย: yadegari 3 พฤษภาคม 2548 23:59:32 น.

ดีใจครับที่คุณลูกแกะฯชอบ ไม่ต้องขออนุญาตหรอกครับ คุณลูกแกะเข้ามาอ่านผมก็ดีใจมากๆแล้ว แต่ไม่รู้ว่าบล็อคอื่นคุณลูกแกะจะชอบหรือเปล่านะ ลองดูละกันครับ ดีจังคุณ polar อิ่มแล้ววันนี้ประหยัดข้าวไปหนึ่งมื้อ อิอิ ใช่ครับคุณ zpondz ชีวิตคนเราก็อย่างนี้แหล่ะ หาความสุขใส่ตัวดีกว่าเนาะ แหม..คุณอยู่ไกลบ้านไม่เศร้าหรอกครับ แค่ขอซึ้งเล็กๆเอง อิอิ ด้วยความยินดีเลยครับคุณชบาข้างรั้ว แต่มีข้อแม้ว่าผมต้องขอแอดบล๊อคคุณชบาข้างรั้วคืนด้วยนะครับ : ) ขอบคุณครับคุณ ปิงปองงง เดี๋ยวว่างๆจะเข้าไปอ่านเรื่องสั้นแนวทดลองของคุณปิงปองงง บ้างนะครับ   โดย: captainfakenature 4 พฤษภาคม 2548 0:22:36 น.

ว่างๆ เล่าเรื่องความทรงจำของคุณ Mint@da{-"-} บ้างสิครับ อยากอ่าน แหม..จอมแก่นอยากแต่งกะคุณพี่ยุทธละสิ..หึงนะเนี่ย อิอิ คุณจะโอ๋ครับ นานๆทีหันหลังกลับไปบ้าง ลมมันพัดทำให้สดชื่นเย็นดีเหมือนกันนะครับ : ) ขอบคุณคุณ นายFee ที่ตามอ่านนะครับ อย่าไปเปรียบกับแฟนฉันเลยครับ เรื่องของผมมันบ้าๆบอๆกว่าเยอะครับ ผมก็ชอบสี่เต่าเธอครับคุณ Sugarray ยิ่งพี่คงเดชแกเป็นรุ่นพี่ผมด้วย แกเก่งดีนะ ไม่ยอมไม่ยอมคุณแบมมาแอบอ่านไม่บอกไม่กล่าว อย่างนี้ต้องแช่งให้นอนฝันดีครับ อิอิ   โดย: captainfakenature 4 พฤษภาคม 2548 0:29:59 น.

แอร์คิดว่าพี่กัปตันมีความสุขนะ ที่เห็นรักแรกของพี่แต่งงานกับผู้ชายที่ดูแลเค้าอย่างดี แอร์อ่านแล้วยังรู้สึกดีเลย   โดย: nagoyalover 4 พฤษภาคม 2548 2:33:19 น.

ใช่แล้วแอร์ พี่มีความสุขม้ากมาก ไม่เชื่อดูจากหน้าพี่สิ ในรูปคนขวามือน่ะ อิอิ ปล.หายไปนานเลยนะเรา   โดย: captainfakenature 4 พฤษภาคม 2548 4:35:33 น.

เศร้าอ่ะพี่ สงสัยฝุ่นเข้าตา แก้วกาเลยน้ำตาซึมๆ (มุขละครหลังข่าวมากๆ ) แต่ก็เป็นความทรงจำดีๆนะคะ อย่างน้อยพี่แป้งก็มีความสุขกับคนที่เค้ารัก แล้วพี่กัปตันล่ะ เมื่อไหร่จะแต่งจ้ะ เอิกกกส์ๆ ลป.รอดูรุ่นลูกอยู่จ้ะ ^^"   โดย: แก้วการะบุหนิง 7 พฤษภาคม 2548 15:28:51 น.

อืมม..ใช่เลยครับน้องแก้วกา เป็นความทรงจำที่ดี (สำหรับพี่จริงๆนะ) แต่ไม่เศร้านะจริงๆ (อุตส่าห์พยายามเขียนให้ขำแล้วนะเนี่ย) ส่วนเรื่องแต่งงานน้องแก้วกาเรียนจบเมื่อไหร่พี่ก็แต่งเมื่อนั้นแหล่ะก๊า...อิอิ ลป.ด้วย กะให้พี่เขียนบล๊อคจนลูกโตเลยเร๊อะ -_-"   โดย: captainfakenature 8 พฤษภาคม 2548 2:23:13 น.

เก็บมันเอาไว้ ฝังลงในใจเพื่อจดจำ...ความอบอุ่น เก็บมันเอาไว้ บันทึกทุกนาทีที่ผ่านไป...ให้ยังคงอยู่ เมื่อเวลาที่สองเราห่างกันไปนั้น อยากให้เธอยังรู้สึกว่ามีฉัน...ใกล้ๆ เธอ เรื่องขอคุณกัปตัน น่ารักจังเลยค่ะ....^_^ pinkypuppypopularpoopuu   โดย: Pinky IP: 203.151.140.118 9 พฤษภาคม 2548 18:30:51 น.

ดีใจที่คุณ Pinky มาเยี่ยม ขอบคุณมากครับ ปล.หายคิดมากเรื่องอนาคตรึยังครับ อย่าคิดมากน๊า   โดย: captainfakenature 11 พฤษภาคม 2548 3:28:31 น.

เข้ามากี่ครั้ง ก็ยังแอบชอบ blog คุณ captain มากเลยค่ะ อิอิอิ เรียบๆ แต่ดูดี   โดย: pinkypuppypopularpoopuu 15 พฤษภาคม 2548 21:14:17 น.

ขอบคุณค้าบคุณ pinky ดีใจจังเยย อิอิ   โดย: captainfakenature 17 พฤษภาคม 2548 1:49:34 น.

เห็นบล็อกพี่กัปตัน แล้วรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน แอร์คิดงั้นนะ ตั้งกะเห็นครั้งอ่ะ มันรู้สบายตา แบบผู้ใหญ่ ถ้านึกเป็นบ้าน คงนึกถึงบ้านสไตล์แอนทีค ที่เฟอร์นิเจอร์เป็นไม้ และรอบบ้านร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ รู้สึกถึงห้องนั่งเล่นที่เงียบ ๆ โทนออกทึมๆ เป็นส่วนตัว แอร์นอกเรื่องอ่ะพี่ ก็แอร์ตอบเรื่องรักแรกของพี่ไปแล้วอ่ะ ก็ขอหน่อยเหอะ มันอดมะได้ ชอบบล็อกพี่จริง ๆ นะ   โดย: nagoyalover 19 พฤษภาคม 2548 0:22:54 น.

มาเยี่ยมค่ะ ไม่ค่อย up blog เลยนะคะคุณกัปตัน....ขี้เกียจอ่ะดิ๊ อิอิ   โดย: pinkypuppypopularpoopuu 19 พฤษภาคม 2548 2:11:12 น.

โอ๊ะโย๋..มาสำรวจบล็อคมีสาวๆ มาแอบเมนต์ไว้ด้วย ดีใจจริงๆ ที่แอร์ชอบบล๊อคครับ บล๊อคแบบใหม่ของแอร์ก็สวยเหมือนกันนะ น่ารักดี เหมือนเจ้าของ อิอิ ง่า..อาทิตย์ที่แล้วงานยุ่งจริงๆน๊า คุณพิงค์กี้ ป่าวขี้เกียจน๊า..อ่ะ ..หยุดสามวันเนี่ยเดี๋ยวอัพแล้วล่ะครับ   โดย: captainfakenature 21 พฤษภาคม 2548 11:36:15 น.

มาลาไปนอนค่า...ป่านนี้พี่หลับแล้วมั้ง เอ๊าะ อีกอย่างมาบล็อกพี่ทีไร แอร์ต้องหยุดคิดทุกที ว่าแอร์ควรจะเข้าไปจิ้มเข้าไปอ่านตรงไหนดีเนี่ย มีหลายหัวข้อจริง ๆ บ้ายบาย   โดย: nagoyalover 22 พฤษภาคม 2548 3:28:42 น.

โอ๊ะ..มาเห็นช้าไปอีกแร้วว ไม่รู้จะเข้าตรงไหน แล้วทำไมแอร์เลือกจิ้มมาหัวข้อนี้ล่ะ อยากรู้อ่ะ : ) ยังไงหลับคืนไหนก็ขอให้ฝันดีนะครับ   โดย: captainfakenature 23 พฤษภาคม 2548 1:32:28 น.

~~~ โห โคดชอบเรื่องราวเลยอ่ะค่ะ ย่องมาอ่านเมื่อผ่านไปชาติกว่าๆ คริๆ ~~~ ปล.มะไหร่จะมีเรื่องราวของคุณแหล เวอร์ชั่นสมหวังซะทีคะ จะรออ่าน วิ้ดวิ้ววว ;)   โดย: เค้กชาเขียวอยากบอกคุณว่า (ฉันชอบคุณแน่ค่ะ ) 18 มิถุนายน 2548 21:40:17 น.

โห..คุณปูเป้ย่องมาอ่านเงียบๆ ไม่บังเอิญเปิดมาดูไม่รู้นะเนี่ย ปล.คุณปูเป้โอเคเมื่อไหร่ ผมก็สมหวังเมื่อนั้นละครับ อิอิ   โดย: captainfakenature 27 มิถุนายน 2548 9:42:39 น.

อ่านสามตอนจบ อินแฮะ แบบนี้ไปดูแฟนฉัน คุณไม่นั่งน้ำตาไหลพรากๆเลยเหรอคะ เหอๆๆ พระอาทิตย์คู่พระจันทร์ อืม..คิดไปได้..คนเรา   โดย: รักบังใบ 28 กุมภาพันธ์ 2549 7:04:12 น.

ผมเคยเข้ามาอ่านนานแล้ว ไม่รู้ด้วยเพราะอะไรที่ทำให้วันนี้ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวนี้อีกครั้ง แล้วก็เป็นเรื่องที่ทำให้เข้าใจความรู้สึกของ จขบ มากขึ้นไปอีก บางครั้งคนเราอาจจะไม่สามารถให้ความสุข ไม่สามารถมีอะไรให้กับคนที่เรารักได้มาก มากเท่ากับคนอื่น บางครั้งก็อาจจะเป็นการดีที่ให้เค้าได้มีโอกาสที่ดี ดีกว่าเดินร่วมทางกับเรา ซึ่งคงไม่มีอะไรให้เค้าได้มากมายนัก แค่ใจอย่างเดียวคงไม่พอ ........   โดย: zpondz 17 มีนาคม 2550 23:04:23 น.

ชีวิตจริง ยิ่งกว่านิยาย ประทับใจมากครับ ขอให้บล็อกเกอร์หาตัวจริงของตัวเองให้เจอนะ   โดย: Prof.Sirius IP: 125.24.53.42 17 มิถุนายน 2552 0:43:47 น.