Bloggang.com : fahtsuki : พิชิตยอดเขาชิโระอุมะดาเกะ （白馬岳）｜เทือกเขาม้าขาวดอกไม้งาม ตอนที่ 2

พิชิตยอดเขาชิโระอุมะดาเกะ （白馬岳）｜เทือกเขาม้าขาวดอกไม้งาม ตอนที่ 2


	Dear diary, นี่มันจะหยุดนานไปหรือเปล่า ชักไม่มีอะไรทำแล้ว ยังดีที่เราเอาตัวลอดโดยการไปทำงานมาวันนี้ แต่พอขากลับบ้านคุณสามีโทร.มาว่าจะไปหาที่ซุปเปอร์ (เพราะยังไงก็จะต้องแวะซื้อของมาทำกับข้าวอยู่แล้วทุกวัน) ปกติพี่แกจะไม่ค่อยอยากไปซุปเปอร์แต่นี่เสนอตัว เหตุผลเพราะไม่มีอะไรทำ หุ ๆ เขียนบลอกเทือกเขาม้าขาว (ชิโระอุมะดาเกะ) ตอนที่ 1 ค้างไว้ วันนี้มาต่อตอน 2 (อย่างกะนิยายเลย) เช้าวันที่ 1 ส.ค. 53 นัดกับคุณแม่ทาคะไว้ว่าจะมารับที่ยามะโกะยะตอน 6 โมง ปรากฎว่าลูกสะใภ้ใจกล้าไม่ยอมตื่น คุณสามีก็เลยไม่ไปด้วยเหมือนกัน (ก็ตอนกลางคืนแม่ทาคะพูดเหมือนจะตื่นไม่ไหว..) ส่วนคุณสามีเค้าตื่นมาตอนตีสองไปถ่ายรูปดาวสวยมากเลย เวลาออกเดินทางของการเดินทางวันที่ 2 คือเวลา 8.00 น. ขอบอกว่าสายมากเลยค่ะ คนทั้งยามะโกะยะแทบไม่เหลือแล้ว ที่ไม่ออกเดินทางไวเพราะเมฆครึ้ม เลยรออีกนิดเผื่อว่าจะแจ่มใสขึ้น เดินต่อไปถ่ายรูปไป หมอกหนาตาขึ้นต้องคอยเดินใกล้ ๆ กัน ไม่ให้ห่างสายตาค่ะ เดี๋ยวหลง เจอดอก komakusa (ดอกหน้าม้า เพราะคล้ายอย่างนั้นจริง ๆ ) ราชินีแห่งดอกไม้ หายากค่ะ จะขึ้นเฉพาะที่ที่เป็นช่องหินและดินทรายเท่านั้นที่สำคัญต้องสูงด้วย ระหว่างทางมีป้ายว่าเรากำลังเหยียบแดนจังหวัดโทยามะด้วยค่ะ เป็นไงล่ะเดินข้ามจังหวัดเลย และแล้ว 30 นาทีของวันนี้ 7 ชม.ของเมื่อวานที่เราฟันฝ่า ก็ได้นำเรามาถึงยอดเขา ยอดเขาชิโระอุมะดาเกะ 2932 เมตรจากน้ำทะเล จังหวัดนางาโนะ.. ดีที่รอเพื่อให้ท้องฟ้าเปิดค่ะ ด้านหลังของวิวนี้คือเทือกเขาซึรึกิ (เคยสร้างเป็นหนังด้วย) เวลาไปถึงยอดเขาแล้วมันจะดีใจอย่างนี้นี่เอง (เพี้ยน ๆ ไป?) ตากล้องสุดเลิฟ แท่นหินนี้มีตำนานค่ะ เค้าว่า (ใครก็ไม่รู้) เมื่อหน้าร้อนปีโชวะที่ 16 (70 ปีก่อน) มีผู้ชายคนนึงเป็นคนยกก้อนหินนี้ติดตัวมา เพื่อสร้างเป็นแท่นหินมาตั้งเป็นสัญลักษณ์ยอดเขา และแสดงตำแหน่งของเทือกเขาอื่น ๆ ด้วย ตอนหลังผู้ชายคนนั้นสุขภาพแย่เพราะยกหินหนักมากเกินไปจึงป่วยและเสียชีวิตในที่สุดค่ะ คอสนี้จะลงเขาเลยก็ได้นะคะ ใช้เวลาอีกประมาณ 6 -7 ชม. แต่ไม่หรอกค่ะ เราขอไปแบบช้า ๆ จะไปพักที่หน้ายามะโกะยะอีกที่นึง ชื่อว่า "ชิโระอุมะโออิเกะ" (2379 เมตร) พร้อมแล้วค่า... ทาคะบอกว่าขาลงแค่ 3 ชม.ครึ่ง รู้สึกว่าเราจะใช้เวลากัน 4 ชม.นะ เพราะว่าถ่ายรูปเล่นกันด้วย และระยะทาง...อย่าให้พูดเลยว่ามันช่างยาวไกลจริง ๆ มั้ยล่ะ ปล่อยให้พ่อหนุ่มรั้งท้าย เรานำหน้าคุณแม่ไว้ตรงกลาง ได้เห็นดอก komakusa อีกแล้ว ดีใจ ๆ ดอกไม้คงตกใจ คนหน้ากลมเอาหน้ามาใกล้ ฮ่า ๆ สภาพอากาศวันนั้นร้อนได้เหลือเชื่อ ขนาดว่าเสื้อเปียกเหงื่อแล้วแห้งแล้วเปียกแล้วแห้งห้ารอบ ใกล้ถึงความจริงแล้ว เราจะกางเต็นท์พักที่ข้างทะเลสาบนั้นกันค่ะ ลานโล่งนี้มีไว้ใช้ประโยชน์มากกว่ากางเต็นท์นอนค่ะ ลองคิดดูเล่น ๆ นะคะ ว่าไว้ทำอะไร วิวรอบที่พัก (เต็นท์) เหมือนอยู่ยุโรป ... (เหมือนหรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะไม่เคยไป อ้างเล่น ๆ ฮ่า ๆ ) ดอกไม้สีขาวมากมายที่ได้เห็นเมื่อภาพตะกี้นี้ มองใกล้ ๆ กันหน่อยค่ะ ชื่อดอก iwatsumekusa รูปนี้ที่พักที่คุณแม่ทาคะเข้าพัก (เราได้นอนเต็นท์ด้านหน้า) และก็ของฝากที่ซื้อให้ตัวเองค่ะ เป็นรองเท้าสำหรับใส่ปีนเขาสลักด้วยไม้ข้างเล็ก ๆ กับนกไรโจว... นกหายากบนเขาสูง ดอกไม้สีม่วงชื่อดอก miyamaazumagiku เป็นดอกเบญจมาศพันธุ์หนึ่งค่ะ วันนี้ลาไปด้วยภาพนี้ โปรดติดตามตอนต่อไปกันนะคะ ยังเหลือการลงเดินทางลงเขาซึ่งเป็นการเดินทางวันสุดท้ายอีกหนึ่งวันค่ะ ยกยอดไปเขียนต่อคราวหน้าดีกว่า ฟา ขอบคุณกรอบสวยจากคุณ KungGuenter ค่ะ

Create Date : 14 สิงหาคม 2553

Last Update : 14 สิงหาคม 2553 19:49:46 น.

9 comments

Counter : 957 Pageviews.

รูปสุดท้ายน่ารักจังเลยค่ะฟา^^

เห็นจากรูปแล้ว
เป็นทริปปีนเขาที่หนักเอาการเลยนะค่ะ
คุณแม่สามีฟาเก่งจังเลยเนาะ

ครั้งนี้ได้ข้ามไปเขตโทยามาด้วยเหรอค่ะ
ดีจัง เจี๊ยบมาอยู่โตเกียวนี่ก็แอบคิดถึงโทยามาอยู่เหมือนกัน
นกไรโจวนี่ก็สัญลักษณ์เมืองโทยามาเนอะ