Bloggang.com : fahtsuki : มัลดีฟส์ ตอนที่ 8

มัลดีฟส์ ตอนที่ 8 | Goodbye Maldives

Dear diary,

โอ้โห...ไม่ได้ตั้งใจจะหมกเม็ด...
แต่ป้าลืมจริง ๆ หะ
ป้าลืมไปว่าไปฮันนีมูนมาตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว
อัพเดทไว้ตั้งหลายตอน ดันลืมตอนสุดท้ายซะได้
ผ่านไปเจ็ดเดือนก็ยังเล่าไม่จบ
นี่ไปมาแค่อาทิตย์นึง ยังเอามาเขียนได้เจ็ดเดือน???

ไม่ได้กาลแล้ว...ต้องระลึกชาติอยู่ตั้งนานกว่าจะเขียนออก
เริ่มเลยแล้วกัน สมองกำลังแล่น..

วันศุกร์ที่ 21 พ.ย. 51
เช้านี้ตื่นขึ้นมาก็ไม่ค่อยเห็นแสงแดดเท่าที่ควร
เหมือนฝนกำลังจะมาด้วยแฮะ
ยังนึกในใจว่าจะตกก็ตกไปเพราะฉันจะกลับแล้ว
(555 เป็นไงล่ะ เห็นแก่ตัวมั้ย เที่ยวเสร็จแล้วแช่งให้ฝนตกซะเลย)

แต่เช้านั้นเราสองคนกับคุณฝาชี ก็ออกไปดำน้ำสั่งลาตั้งแต่เช้า
เป็นความโชคดีหรือคำอธิษฐานเป็นจริงก็ไม่ทราบ
เราได้เห็นคุณเต่าทะเล ขนาดเล็กกว่าที่ทาคะเคยถ่ายรูปมาเล็กน้อย
คราวนี้ไม่ได้เก็บรูปมา เพราะคุณเต่าเค้าอยู่ลึก
ส่วนเราอยู่แค่ระดับผิวน้ำ ตอนได้เห็นครั้งแรก
ตกใจอย่างบอกไม่ถูก (ที่จริงแอบกลับเล็กน้อย เค้าตัวใหญ่จัง)
นอกจากนั้นก็เห็นปลาชนิดต่าง ๆ อีกมากมาย
แต่มากันขนาดยาวเท่าแขนทั้งนั้น
อาจจะเป็นเพราะเราดำออกมาไกลจากฝั่งกว่าทุกครั้งค่ะ

ไม่น่าเชื่อว่าดำน้ำกันอยู่ชั่วโมงครึ่ง
ขึ้นฝั่งอาบน้ำเตรียมตัวไปทานข้าวเช้ากัน
ข้าวเช้าก็เหมือนเดิม

เราประทับใจพวกพนักงานตรงที่เค้ารู้ว่าเราจะกลับกันวันนี้
เค้าก็เข้ามาอวยพรขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ
และขอให้กลับมาอีก (มาได้นะ ถ้าออกค่าตั๋วให้ อิ ๆ )

อากาศประมาณ 30 องศา แต่เราสองคนใส่เสื้อแขนยาวกันแล้ว
ช่างขัดกับสถานที่จริง ๆ
ที่นี่ต้องเช็คเอ้าท์ตั้งแต่ 11 โมงค่ะ
แต่เรือที่จะกลับไปยังฝั่งสนามบินมาเลนั้นมีแต่ตอน 5 โมงเย็น

จะนั่งว่างอยู่ทำไม
ออกไปเดินเล่นดีกว่าเนาะ
ท้องฟ้าสีหม่นหมองจริง ๆ

มาเลอยู่ไหนนะ?? มองไม่เห็นเนาะ

เตียงนอนชายหาดที่มีคนมานั่งกันเต็ม
วันนี้ไม่มีเลย เพราะเมื่อคืนเค้าออกเดินทางกันเยอะเหมือนกัน
เหลือแต่ความว่างเปล่า
ดูเหงา ๆ พิลึกเนาะ

ลาก่อนโทะระกิริ (ชื่อเกาะ)

ลาก่อนห้องที่เคยพัก ... (ห้องที่สองจากขวามือสุด)

ลาก่อนเจ้าสะพานไม้

และแล้วก็ถึงเวลา 5 โมงเย็น
สปีดโบ๊ทของทางโรงแรมนำเราและคู่คนญี่ปุ่นสองคน (มีอายุแล้ว)
กลับไปยังท่าอากาศยานมาเลซึ่งเป็นท่าอากาศยานนานชาติของประเทศมัลดีฟส์ค่ะ
แอบทำท่าร้องไห้ไม่อยากกลับญี่ปุ่นทีท่าเรือของโรงแรม
อากาศที่นี่อบอุ่นดี คล้ายเมืองไทยเลย
แต่ถ้าเที่ยวบินที่นำเรากลับบ้านที่ไทย
เราคงจะดีใจมากกว่านี้

จากมัลดีฟส์กลับมาญี่ปุ่นเป็นระยะทางถึง 7650 กม.
ได้ขึ้นเครื่องตอน 20.30 น.
หลับเป็นตายเลย ทั้งเหนื่อย เพลีย และดำ (เกี่ยวมั้ย?)

ช่วงเวลาของการเดินทางเพื่อดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ของเราได้จบลงแล้ว
เราได้ใช้เวลาด้วยกันอย่างเต็มอิ่ม
ทั้งเที่ยว ทั้งทำกิจกรรมใหม่ ๆ สนุกและตื่นเต้นมากมาย
อีกซักกี่ปีก็ไม่มีวันลืมเวลาช่วงนี้เลยจริง ๆ

ขอบคุณทาคะมากที่พามาเที่ยวไกลขนาดนี้
(ที่จริงก็ไม่ไกลมากถ้ามาจากไทย)
จะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำในหัวใจตลอดไปค่ะ

ขอบคุณอีกครังสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง

No matters how long...
I'm gonna missing all the things in Maldives

ฟา