มัลดีฟส์ ตอนที่ 8 | Goodbye Maldives

Dear diary, โอ้โห...ไม่ได้ตั้งใจจะหมกเม็ด... แต่ป้าลืมจริง ๆ หะ ป้าลืมไปว่าไปฮันนีมูนมาตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว อัพเดทไว้ตั้งหลายตอน ดันลืมตอนสุดท้ายซะได้ ผ่านไปเจ็ดเดือนก็ยังเล่าไม่จบ นี่ไปมาแค่อาทิตย์นึง ยังเอามาเขียนได้เจ็ดเดือน??? ไม่ได้กาลแล้ว...ต้องระลึกชาติอยู่ตั้งนานกว่าจะเขียนออก เริ่มเลยแล้วกัน สมองกำลังแล่น.. วันศุกร์ที่ 21 พ.ย. 51 เช้านี้ตื่นขึ้นมาก็ไม่ค่อยเห็นแสงแดดเท่าที่ควร เหมือนฝนกำลังจะมาด้วยแฮะ ยังนึกในใจว่าจะตกก็ตกไปเพราะฉันจะกลับแล้ว (555 เป็นไงล่ะ เห็นแก่ตัวมั้ย เที่ยวเสร็จแล้วแช่งให้ฝนตกซะเลย) แต่เช้านั้นเราสองคนกับคุณฝาชี ก็ออกไปดำน้ำสั่งลาตั้งแต่เช้า เป็นความโชคดีหรือคำอธิษฐานเป็นจริงก็ไม่ทราบ เราได้เห็นคุณเต่าทะเล ขนาดเล็กกว่าที่ทาคะเคยถ่ายรูปมาเล็กน้อย คราวนี้ไม่ได้เก็บรูปมา เพราะคุณเต่าเค้าอยู่ลึก ส่วนเราอยู่แค่ระดับผิวน้ำ ตอนได้เห็นครั้งแรก ตกใจอย่างบอกไม่ถูก (ที่จริงแอบกลับเล็กน้อย เค้าตัวใหญ่จัง) นอกจากนั้นก็เห็นปลาชนิดต่าง ๆ อีกมากมาย แต่มากันขนาดยาวเท่าแขนทั้งนั้น อาจจะเป็นเพราะเราดำออกมาไกลจากฝั่งกว่าทุกครั้งค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าดำน้ำกันอยู่ชั่วโมงครึ่ง ขึ้นฝั่งอาบน้ำเตรียมตัวไปทานข้าวเช้ากัน ข้าวเช้าก็เหมือนเดิม เราประทับใจพวกพนักงานตรงที่เค้ารู้ว่าเราจะกลับกันวันนี้ เค้าก็เข้ามาอวยพรขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ และขอให้กลับมาอีก (มาได้นะ ถ้าออกค่าตั๋วให้ อิ ๆ ) อากาศประมาณ 30 องศา แต่เราสองคนใส่เสื้อแขนยาวกันแล้ว ช่างขัดกับสถานที่จริง ๆ ที่นี่ต้องเช็คเอ้าท์ตั้งแต่ 11 โมงค่ะ แต่เรือที่จะกลับไปยังฝั่งสนามบินมาเลนั้นมีแต่ตอน 5 โมงเย็น จะนั่งว่างอยู่ทำไม ออกไปเดินเล่นดีกว่าเนาะ ท้องฟ้าสีหม่นหมองจริง ๆ มาเลอยู่ไหนนะ?? มองไม่เห็นเนาะ เตียงนอนชายหาดที่มีคนมานั่งกันเต็ม วันนี้ไม่มีเลย เพราะเมื่อคืนเค้าออกเดินทางกันเยอะเหมือนกัน เหลือแต่ความว่างเปล่า ดูเหงา ๆ พิลึกเนาะ ลาก่อนโทะระกิริ (ชื่อเกาะ) ลาก่อนห้องที่เคยพัก ... (ห้องที่สองจากขวามือสุด) ลาก่อนเจ้าสะพานไม้ และแล้วก็ถึงเวลา 5 โมงเย็น สปีดโบ๊ทของทางโรงแรมนำเราและคู่คนญี่ปุ่นสองคน (มีอายุแล้ว) กลับไปยังท่าอากาศยานมาเลซึ่งเป็นท่าอากาศยานนานชาติของประเทศมัลดีฟส์ค่ะ แอบทำท่าร้องไห้ไม่อยากกลับญี่ปุ่นทีท่าเรือของโรงแรม อากาศที่นี่อบอุ่นดี คล้ายเมืองไทยเลย แต่ถ้าเที่ยวบินที่นำเรากลับบ้านที่ไทย เราคงจะดีใจมากกว่านี้ จากมัลดีฟส์กลับมาญี่ปุ่นเป็นระยะทางถึง 7650 กม. ได้ขึ้นเครื่องตอน 20.30 น. หลับเป็นตายเลย ทั้งเหนื่อย เพลีย และดำ (เกี่ยวมั้ย?) ช่วงเวลาของการเดินทางเพื่อดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ของเราได้จบลงแล้ว เราได้ใช้เวลาด้วยกันอย่างเต็มอิ่ม ทั้งเที่ยว ทั้งทำกิจกรรมใหม่ ๆ สนุกและตื่นเต้นมากมาย อีกซักกี่ปีก็ไม่มีวันลืมเวลาช่วงนี้เลยจริง ๆ ขอบคุณทาคะมากที่พามาเที่ยวไกลขนาดนี้ (ที่จริงก็ไม่ไกลมากถ้ามาจากไทย) จะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำในหัวใจตลอดไปค่ะ ขอบคุณอีกครังสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง No matters how long... I'm gonna missing all the things in Maldives ฟา

Create Date : 18 มิถุนายน 2552		3 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2552 21:48:22 น.
Counter : 1449 Pageviews.
Share Tweet