วันสบาย ๆ ที่บางแสน
เริ่มต้นด้วยการเบื่อกรุงเทพ และอยากหนีร้อน ไปนอนเล่นริมทะเล ให้ลมทะเลพัดให้หายร้อนจากกรุงเทพบ้าง แต่ไม่อยากขับรถไกล เพราะต้องทำงานที่ค้างคาด้วย แถมไม่ค่อยสบายอีกต่างหาก คิดไปคิดมา ก็เลยไปบางแสนดีกวา ลองค้นหาจาก net แล้วค่อนข้างแปลกใจ เจอที่พักใหม่ ๆ หลายชื่อที่ไม่คุ้นเคย เช่น ใบบัวรีสอร์ท (แถวอ่างศิลา) และ ลาพลาย่า บูติค รีสอร์ท และอีกหลายชื่อ สุดท้ายเราก็เลือกที่ ลาพลาย่า กัน เพราะว่าใกล้กรุงเทพ ที่สำคัญ มีสระน้ำเล็ก ๆ ห้องไม่มากเท่าไหร่ ไม่พลุกพล่าน และมุมกาแฟที่เขาโปรโมทใน website มากมาย เราออกจากกทม. เกือบเที่ยง พอขับผ่าน ม.บูรพาไปได้นิดเดียว ก็ถึงถนนเลียบหาดบางแสน คนเยอะมากกกกก ไม่คิดมาก่อนเลยว่า หาดบางแสนที่เราเคยมาสมัยเด็ก ๆ จะยังคงได้รับความนิยมมากขนาดนี้ เราเลาะข้าง ๆ วงเวียนแล้วเลี้ยวซ้าย ขึ้นไปบนถนนที่เป็นอิฐบล็อกตัวหนอนปูตลอดทาง ตรงนี้เรียกว่าบางแสนล่าง วิ่งไปเรื่อย ๆ จนเจอ ลาพลาย่า บูติค รีสอร์ท ในที่สุด เราเลือกห้องริมสุด เพราะคิดว่าเผื่อเห็นทะเล แต่ไม่เห็นแหะ แถมเน็ตยังต่อไม่ได้อีก ไกลไปหน่อย วันที่สองเลยย้ายไปห้องตรงกลาง ๆ เพื่อจะได้ใช้เน็ตของโรงแรม เพราะต้องทำงานด้วย ภาพถ่ายย้อนแสงจากประตูด้านหน้า มองเห็นวิวระเบียงและเก้าอี้ให้อารมณ์แบบชายทะเลดีมาก แต่ร้อนนนนน แทบไม่ได้ออกไปเลย ห้องน้ำก็เยี่ยม อุปกรณ์อย่างดี มีฉากกั้นอาบน้ำดูทันสมัย ไม่เปียกเฉอะแฉะไปหมด อ่างในห้องน้ำก็ดูดีคะ สังเกตุสุขภัณฑ์นะคะ เจ้าของใส่ใจจริง ๆ ขัดใจนิดเดียวคือกระดาษทิชชู่คะ ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในออฟฟิศเล้ยยยยทีวีขนาดใหญ่ จอแบน แต่ไม่ใช่ LCD TV นะคะ แต่ก็โอเคคะ พร้อมตู้เย็นตัวน้อย ๆ ระเบียงนอกห้องพัก (ถ่ายจากในห้องออกไป) ให้ความรู้สึกชิลล์ดี เสียอย่างเดียว ไม่เห็นทะเล และตู้ร้อนของแอร์อยู่ตรงนี้ด้วย ทำให้อากาศยิ่งร้อนไปกันใหญ่ เตียงนอนก็นุ่มสบายดีคะ หมอนยุบไปหน่อย แต่พอได้ พร้อมเซฟเล็ก ๆ ข้างหัวเตียง เห็นเตียงก็ง่วงทันตาเลย ว่าแล้วก็พักผ่อนซะหน่อย ตื่นมาอีกทีเกือบเย็นแล้ว เลยขับรถไปหาอะไรหร่อย ๆ กินที่เขาสามมุขดีกว่า ระหว่างทาง คนยังเยอะอยู่มากมายตามริมหาด ไปถึงร้านวังมุข คนไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ทำไมทำกับข้าวช้าขนาดนี้ก็ไม่รู้ โต๊ะข้าง ๆ เขาโมโห จนยกเลิก เดินออกจากร้านไปเลย เรามาก่อนด้วยซ้ำ ยังไม่ได้กินเลย แต่ไม่ได้โวย เพราะพอดีมีเรื่องคุยกันเยอะ เลยไม่ได้ว่าไร แบบว่า เป็นคนดีน่ะ อาหารอย่างแรกเลยน้ำพริกกุ้ง อร่อยดี เปรี้ยว ๆ เผ็ดนิดหน่อย เหมาะกับอากาศร้อน จานต่อมา แกงส้มไข่ปลาเรียวเซียว (เรียกผิดป่าวไม่รู้นะ) ไม่เผ็ดมาก เปรี้ยวนำ หวานเค็มตาม ใช้ได้เลย อีกจานนึงกับ ปลากะพงทอดน้ำปลา กรอบ ๆ เค็ม ๆ หวาน ๆ กินข้าวหมดจานเลยอ่ะ ที่จริงสั่งยำปูดองด้วย แต่รอนานมาก จนอาหารจานก้อนหน้าจะหมดอยู่แล้ว ก็ยังไม่มา เลยยกเลิกไป แล้วก็มีของหวานล้างปาก เป็นไอศครีมช้อกชิป กับสละลอยแก้วที่ร้านทำเอง เราว่าหวานไปหน่อย เนื้อมันไม่มีรสชาดเปรี้ยว ๆ เลยแปลก ๆ มื้อนี้หมดไป 600 กว่าบาท เสร็จแล้วก็ขับรถกลับบ้านเราดีกว่า อิ่มท้องขนาดนี้ ได้เดินเล่นริมทะเลซักหน่อย ท่าจะดี เดินไปทางด้านซ้ายของรีสอร์ทอีก เจอมรสุมแน่เลย คลื่นแรงมาก ซักเข้ามาหาฝั่งจนน้ำกระเซ็นขึ้นมาโดนตามขอบ ๆ ทาง นี่ถ้าคนตกลงไป สงสัยโดนคลื่นซัดออกนอกฝั่งแน่เลย เช้าวันรุ่งขึ้น เราก็ต้องทำตามธรรมเนียมปฏิบัติของการมาเที่ยวบางแสนนะคะ เริ่มต้นเช้าของวันด้วยการขี่จักรยาน จะ 2 ตอน 3 ตอน 4 ตอน ก็แล้วแต่สะดวกกันคะ ขี่กันจนเหงื่อซก เพราะอากาศร้อนมาก แล้วก็กลับมาที่พัก เช้านี้เราเลือกข้าวต้มปลาทานกันที่ห้องอาหารของรีสอร์ทคะ (รวมอยู่ในค่าที่พัก) รสชาดอร่อยใช้ได้เลย คุยกับพี่ที่เขาดูแลห้องอาหาร เขาบอกว่าทะเลบางแสนจะสวยสุดคือหน้าหนาว ราวเดือนพ.ย. - ม.ค. ของแต่ละปี แกติดใจทะเลช่วงหน้าหนาวนี่แหละ ถึงได้มาซื้อที่ดินตรงนี้ทำรีสอร์ท แถมพูดติดตลกอีกว่า ถ้ามาเห็นหน้าร้อนหรือหน้ามรสุมเข้า คงไม่ได้ตัดสินใจแบบนี้แน่นอน เอ้า....ฮาสิ ลืมถ่ายรูปข้าวต้มปลา แต่เอารูปห้องอาหาร กับห้องน้ำของห้องอาหารมาให้ดู เขาใส่ใจรายละเอียดปลีกย่อย และเรื่องความสะอาดดีมาก รักษาจุดนี้ไว้ให้นาน ๆ นะคะ ภาพนี้ห้องน้ำด้านข้างห้องอาหาร สำหรับแขกที่มาทานอาหารอย่างเดียว ไมไม่ได้พักที่นี่คะ อ่างล้างมือด้านหน้าห้อง ประดับด้วยต้นไม้และระแนงไม้ ดูร่มครึ้มดีคะ โต๊ะเก้าอี้ด้านนอกร้าน เปิดรับลมทะเลและไอแดด ถ้ามารอบหน้า คงไม่ได้เป็นแบบนี้แล้ว เพราะพี่เขากำลังตกแต่งใหม่คะ โต๊ะด้านใน พร้อมแอร์เย็นฉ่ำ อีกหน่อยก็คงไม่ได้เป็นแบบนี้แล้วเช่นกันคะ ลืมถ่ายรูปข้าวต้มปลาอีกเช่นเคย แต่ขอยืนยันว่าอร่อยมั่ก ๆ ใส่พริกไทยลงไปเยอะ ๆ กินแล้วเรียกเหงื่อได้ดีมาก แล้วก็มองไปเห็นตู้ขนมเค้ก มีเค้กไขมันต่ำด้วย ก็เลยสั่งมาลอง 2 ชิ้น รสชาดไม่ค่อยเท่าไหร่ เข้าใจว่าคงหลายวันแล้ว หน้าเค้กแข็งเชียว นี่ถ้ายังใหม่ ๆ อยู่ คงอร่อยเหมือนกัน จากนั้นก็ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ทำงานกันจนถึงบ่าย 3 โมง ถึงค่อยหิว เลยลงไปนั่งริมทะเล สั่งไก่เหลืองมากินกับส้มตำกัน ไก่เหลืองก็เป็นสัญลักษณ์ของชายทะเลบางแสนเช่นกัน มาทีไร ต้องกินทุกที นอกนั้นก็มีหอยแครงลวก ปูม้านึ่ง ลาบหมู กินเสร็จ มีป้าคนนึงเดินมาถามเราว่า นวดไหม กำลังเมื่อยพอดี เลยให้แกนวด ๆ ขยี้เส้นหน่อย เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้สึกตัวเลย ตื่นมาอีกที แกบอกให้นั่งแทนนอน แล้วก็นวดหลัง แต่เราสิ เป็นหวัดเลย เพราะว่าลมทะเลแรงมาก ๆ พัดแบบไม่หยุดหย่อน หายใจแทบไม่ออก เหมือนพัดเอาออกซิเจนออกไปด้วย นวดเสร็จเลยกลับโรงแรม ซึ่งก็คือฝั่งตรงข้ามกันนั่นแหละ ไปว่ายน้ำดีกว่า สระน้ำของที่นี่เป็นสระขนาดเล็ก ๆ มีจากุซซี่ด้วย แต่ว่ายได้แป๊บเดียว ก็ต้องรีบขึ้น รู้สึกเหมือนไข้จะจับแล้ว ตกดึก ๆ หน่อย ก็ออกไปทางหน้า ม.บูรพา ซื้อยากิน และกินข้าวต้มกุ๊ยกัน ก่อนจะกลับมานอนอย่างอ่อนเพลีย ทั้ง ๆ ที่ไม่ค่อยได้ทำอะไรเลย เช้าวันรุ่งขึ้น กว่าเราจะตื่นนอน ก็เกือบสิบโมงเช้าแล้ว เลยรีบอาบน้ำแต่งตัว เก็บกระเป๋า check-out ออกไปเลย อาหารเช้ามื้อนี้ เราสั่งข้าวต้มกุ้งกับ american breakfast รสชาดใช้ได้เหมือนเดิม (เอ๊ะ หรือว่าตะกละ) เสร็จแล้วก็ไปไหว้พระ สะเดาะเคราะห์ที่ศาลเจ้านาจา บริเวณที่จุดธูป จุดเทียน เติมน้ำมันตะเกียง สะเดาะเคราะห์ ไม่แน่ใจว่าควรเรียกอะไรดี วิหารหรือป่าวไม่รู้ แต่คราวนี้เราไม่ได้ขึ้น เพราะอากาศร้อนมาก และเคยมาหลายครั้งแล้ว ศาลเจ้าแม่กวนอิม อยู่ตรงข้ามกับวิหารด้านบน สวยมั่ก ๆๆๆๆๆ หลังจากนั้นก็กลับกรุงเทพ ไม่น่าเชื่อว่าแค่ชั่วโมงเดียว เราก็กลับมาถึงบ้านแล้ว ทริปนี้ไม่ค่อยได้เตรียมตัวเท่าไหร่ คือนึกอยากไป ก็ไปเลย กล้องเอาไป แต่ไม่ได้หยิบออกมาจากกระเป๋าเลย ภาพทั้งหมดถ่ายจากมือถือทั้งนั้น ดูไม่ค่อยสวยสดเท่าไหร่ แต่ก็ประทับใจนะคะ แล้วว่าง ๆ จะมารีวิวที่พักใหม่ ๆ อีกคะ
ตื่นมาอีกทีเกือบเย็นแล้ว เลยขับรถไปหาอะไรหร่อย ๆ กินที่เขาสามมุขดีกว่า ระหว่างทาง คนยังเยอะอยู่มากมายตามริมหาด ไปถึงร้านวังมุข คนไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ทำไมทำกับข้าวช้าขนาดนี้ก็ไม่รู้ โต๊ะข้าง ๆ เขาโมโห จนยกเลิก เดินออกจากร้านไปเลย เรามาก่อนด้วยซ้ำ ยังไม่ได้กินเลย แต่ไม่ได้โวย เพราะพอดีมีเรื่องคุยกันเยอะ เลยไม่ได้ว่าไร แบบว่า เป็นคนดีน่ะ 
หน้าเค้กแข็งเชียว นี่ถ้ายังใหม่ ๆ อยู่ คงอร่อยเหมือนกัน จากนั้นก็ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ทำงานกันจนถึงบ่าย 3 โมง ถึงค่อยหิว เลยลงไปนั่งริมทะเล สั่งไก่เหลืองมากินกับส้มตำกัน ไก่เหลืองก็เป็นสัญลักษณ์ของชายทะเลบางแสนเช่นกัน มาทีไร ต้องกินทุกที นอกนั้นก็มีหอยแครงลวก ปูม้านึ่ง ลาบหมู กินเสร็จ มีป้าคนนึงเดินมาถามเราว่า นวดไหม กำลังเมื่อยพอดี เลยให้แกนวด ๆ ขยี้เส้นหน่อย เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้สึกตัวเลย ตื่นมาอีกที แกบอกให้นั่งแทนนอน แล้วก็นวดหลัง แต่เราสิ เป็นหวัดเลย เพราะว่าลมทะเลแรงมาก ๆ พัดแบบไม่หยุดหย่อน หายใจแทบไม่ออก เหมือนพัดเอาออกซิเจนออกไปด้วย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [