ร่างกายเป็นทุกข์ทุกลมหายใจเข้าออก

#บันทึกกรรมฐาน  วันศุกร์ 7 มิถุนายน 2562
ขึ้น 5 ค่ำ เดือน 7  (วันที่ 19 ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมวิริยะธัมโม)

 

#บัลลังก์2  (50 นาที)  แรกๆดูท้องพองยุบ (แต่จำสภาวะไม่ได้แล้ว)  ประมาณช่วงครึ่งหลัง  จิตเคลื่อนมาดูลมหายใจที่ปลายจมูก  ต่อมาดูการหายใจ  เห็นทุกข์ของการหายใจ  ทีแรกเห็นติดๆดับๆ  เพราะมันไวมาก  เห็นทุกข์จากการหายใจออกก่อน  มันเหมือนกายจะหมดลม  มันทุกข์  ต้องหายใจเข้าเพื่อแก้ทุกข์  ต่อมาเปลี่ยนมาเห็นทุกข์ที่การหายใจเข้า  มันแน่น  มันต้องหายใจออกเพื่อแก้ทุกข์  ต่อมาสติมันตามทันทั้งหายใจเข้าและหายใจออก  เห็นทุกข์ทุกลมหายใจเข้าออก  เห็นด้วยตัวเองแล้วถึงได้รู้ว่ากายนี้มันเป็นทุกข์อย่างนี้นี่เอง  มันเป็นเป็นทุกข์ด้วยตัวมันเอง  มันเป็นตัวทุกข์ 
[เห็นทุกข์อยู่ที่สุดลมหายใจเข้า  อยู่ที่สุดลมหายใจออก  มันเป็นทุกขัง  หายใจเข้าเป็นทุกข์  ก็ต้องหายใจออก  หายใจออกเป็นทุกข์ ก็ต้องหายใจเข้า  มันหายใจออกตลอดไปไม่ได้  หายใจเข้าตลอดไปไม่ได้  เพราะมันทุกข์ ,  หายใจเข้าแล้วก็ต้องหายใจออก  หายใจออกแล้วก็ต้องหายใจเข้า  มันไม่เที่ยง ,  ร่างกายมันหายใจได้เอง (มันมีกระบวนการแก้ทุกข์ด้วยตัวมันเอง  แต่มันก็ทุกข์อยู่ร่ำไป)  มันเป็นอนัตตา]

 #บัลลังก์3  (50 นาที)  ดูการหายใจ  แค่เริ่มดูก็เห็นทุกข์แล้ว  ทุกข์ที่สุดลมหายใจเข้า  ทุกข์ที่สุดลมหายใจออก  ต่อมาเห็นทุกข์ชัดขึ้น  ที่สุดลมหายใจเข้าออกมีการกระเพื่อมไหว  เป็นทุกข์  มีการเคลื่อนออกจากทุกข์ ไปหาทุกข์  ไปกลับก็มีแต่ทุกข์  วนไปวนมาอยู่กับทุกข์  ต่อมาเห็นชัดขึ้นไปอีก  สุดลมหายใจเข้า  ทุกข์ที่กลางอก  สุดลมหายใจออก  ทุกข์ที่กลางอก  มันเป็นก้อนทุกข์อยู่ตรงนี้ ที่กลางอก  ไม่ว่าจะหายใจเข้าหรือออก  ที่สุดก็ทุกข์ที่จุดเดียวกัน  คือที่กลางอก  
[เห็นว่ากายเป็นทุกข์  แต่ไม่รู้จะปล่อยวางทุกข์ยังไง  ก็ได้แต่ดูไป  ถ้ามันเห็นจนเบื่อแล้ว  คงวางได้เอง] 
( ทุกข์  <-->  ทุกข์ )




#ศูนย์ปฏิบัติธรรมวิริยะธัมโม

 

Create Date : 02 ตุลาคม 2562 Last Update : 2 ตุลาคม 2562 15:41:06 น. Counter : 515 Pageviews.		0 comments
Share Tweet