เกิดขึ้น มีอยู่ เพื่อดับไป : ) การร้องไห้คร่ำครวญมักเกิดขึ้นเสมอเมื่อเราเสียใจกับสิ่งที่ต้องสูญเสียไป แต่ในขณะที่เราร้องไห้อยู่นั้น เหตุใดเราจึงไม่ลองมองย้อนดูว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นได้ เกิดขึ้น มีอยู่ และต้องดับสลายไปในที่สุด คุณเคยผ่านพบกับการสูญเสีย การพลัดพราก การจากลา การเสียไปในสิ่งที่เรารักบางไหม? แน่นอน คนส่วนใหญ่ย่อมตอบว่า เคย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของที่เราใช้กันอยู่ในชีวิตประจำวัน สิ่งที่เรารักที่เราหวงแหน แม้กระทั่งแต่คนที่เรารัก หรือได้พบเจอกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เมื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง คนใดคนหนึ่งได้หายไปจากวงจรชีวิตที่ได้ดำเนินอย่างเป็นปกติทุกวัน เราก็จะเกิดอาการเสียอกเสียใจ และเฝ้าถามแต่ว่า ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ หรือทำไมเขาต้องจากเราไปด้วย ขณะที่เรากำลังตกอยู่ในอารมณ์แห่งการสูญเสียอยู่นั้น เรามัวแต่ไปสนใจอยู่กับสิ่งอื่น สิ่งที่ได้จากไปแล้ว และจะไม่กลับคืนมา แต่เราไม่ได้สนใจตัวเองเลยว่าขณะนี้ เราก็กำลังเป็นผู้สูญเสียอยู่เหมือนกัน สูญเสียเวลาไปกับการร้องไห้ทรมานตนเอง เสียเวลาที่จะไปทำสิ่งอื่น และช่วงเวลากว่าที่คนๆ หนึ่งจะหายเศร้าใจได้ คิดดูแล้ว ก็เป็นช่วงเวลาที่นานพอควรทีเดียว แล้วเหตุใด เราถึงชอบจมปลักอยู่กับสิ่งๆ นี้กันนัก เคยมีเพื่อนของฉันคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่เก่งมาก มีความสามารถรอบด้านจนทำให้เธอเป็นที่ยอมรับของทั้งครูผู้สอน และเพื่อนด้วยกัน เรียกได้ว่าเป็นศิษย์รักของคุณครูเลยทีเดียว รูปร่างหน้าตา ฐานะทางครอบครัวเธอดูจะมีพร้อมไปหมด แต่สิ่งเดียวที่เธอไม่เคยทำได้และฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะสามารถทำได้หรือไม่นั่นก็คือ การปล่อยวาง วันนั้นเป็นวันแห่งการคร่ำเคร่งตั้งใจทบทวนความรู้ของเพื่อนทั้งชั้นแต่มีเพียงอยู่คนเดียวกระมังที่ดูจะมีจุดมุ่งหมายต่างไปจากเพื่อน เธอกำลังนั่งเหม่อลอยเสียใจกับการจากไปของคุณตาของเธอ ในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าจะมีการสอบเก็บคะแนนครั้งใหญ่ นั่นไม่ได้ทำให้เธอตื่นตัวมาจากวังวนแห่งความเศร้าได้เลย เธอนั่งอยู่ท่าเดิม อารมณ์เดิม จนเสียงกริ่งบอกเวลาเปลี่ยนคาบดังขึ้นเป็นสัญญาณว่า ชั่วโมงแห่งการสอบครั้งสำคัญของพวกเรามาถึงแล้ว ฉันก็ยังเห็นเธอนั่งอยู่เหมือนเดิมในขณะที่เพื่อนคนอื่นเตรียมตัวพร้อมแล้วกับการสอบ ภายหลังการสอบเสร็จ ปรากฏว่าเพื่อนทั้งห้องต้องเวียนกันมาปลอบใจเธอคนนั้นคนละหลายๆ รอบ สาเหตุมาจากสองเรื่อง หนึ่งคือเธอเสียใจในการจากไปของคุณตา และสองคือเธอไม่สามารถทำข้อสอบได้สักข้อเดียว ถ้าเพียงแต่เธอรู้จักควบคุมจิตใจของตนเอง รู้จักปล่อยวางเรื่องบางเรื่องและทำใจยอมรับสักนิด ผลคะแนนของเธอคงจะเป็นที่หนึ่งของสายชั้นเหมือนที่เคยเป็นมาตลอดอย่างแน่นอน เห็นหรือยังละว่า เพียงอารมณ์ชั่ววูบของการติดใจกับรูป รส กลิ่น เสียง ของทุกสรรพสิ่ง ทำให้เราพลาดอะไรไปบ้าง ความจริงแล้วเราควรพิจารณากับสิ่งต่างๆ อย่างถี่ถ้วนให้ดีที่สุด ลองคิดตามดูสิ คนเราเกิดมามีสิ่งใดติดมาด้วยบ้าง ไม่มีเลย หากว่ากันตามเรื่องของธาตุทั้งสี่ในหลักพระพุทธศาสนาแล้ว มีธาตุดิน น้ำ ลม และไฟ ลองตรองเอาดูสิ เมื่อแยกย่อยออกมาแล้ว เรามีอะไรบ้าง ความจริงแล้วเรื่องธาตุทั้งสี่จะว่าไปก็เหมือนกับรถยนต์คันหนึ่งนั่นเอง คือ มีอะไหล่มากมายต้องเอามาประกอบรวมกันถึงจะเกิดเป็นรถคันหนึ่ง ถ้าลองเราได้มาแยกดูแล้วก็จะพบว่า มันเหมือนไม่ใช่รถเลยนะ มันมีเหล็ก มีน็อต มีโครงร่างของมัน ไม่สามารถขับเคลื่อนได้ด้วย ถ้าส่วนใดส่วนหนึ่งไม่ทำงานก็ไม่สามารถไปต่อได้ ก็เหมือนกับร่างกายของคนเรา และในการที่จะประกอบรถเสร็จแต่ละคันนั้นต้องมีวิศวกรควบคุมความพอดีของอุปกรณ์แต่ละอย่าง ว่าควรจะประกอบอะไรเข้ากับส่วนใด ในส่วนของผู้ควบคุมนี้ก็เปรียบคล้ายได้กับสติของคนเราในการบังคับควบคุมเราให้ทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพียงถ้าเรามีสติ ปัญญาก็จะบังเกิดแก่เรานั่นเอง สิ่งทั้งปวง ควรหรือ จะถือมั่น เพราะว่ามัน ก่อทุกข์ มีสุขไฉน ยึดมั่นมาก ทุกข์มาก ลำบากใจ ปล่อยวางได้ เป็นสุข ทุกคืนวัน ในเมื่อเรารู้กันแล้วว่าคนเราเกิดมาไม่มีอะไรเลย ใยยังชอบที่จะยึดติดกับมันกันอยู่หนอ ถ้าหากเราลองศึกษาดูให้ดีจะพบว่า องค์สัมมาสัมพระพุทธเจ้าได้มอบแนวธรรมะมาให้เราใช้ในการพิจารณาชีวิตของเรา นั่นก็คือ แนวทางของกฎไตรลักษณ์... อนิจจา คือความไม่เที่ยงตรง มีการเปลี่ยนแปลงได้โดยเสมอ เมื่อสิ่งๆ หนึ่งเกิดขึ้นแล้ว ก็ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ และสุดท้ายก็ดับสลายไปที่สุด ทุกขัง คือความเป็นทุกข์ของเรา อยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ทั้งๆ ที่เราอยากให้มันเป็นอยู่ตลอดไป เราทุกข์เพราะอะไร ทุกข์เพราะกิเลสอันมัวหมองของเราใช่ไหม แล้วเหตุใดเราจึงไม่ตัดมันออกไปจากใจของเรากันละ อนัตตา คือ ความไม่ใช่ตัวตนอันแท้จริง คือไม่ว่าใครก็แล้วแต่ก็ย่อมไม่มีอำนาจบารมีที่จะสั่งตัวเราเองได้ให้คงความสวยงาม ความแข็งแรง ไปได้ตลอด วันหนึ่งย่อมมีวันโรยราดั่งดอกไม้ที่ต้องแดดแรงกล้า เราไม่มีตัวตนที่แท้จริงของเรา เราเกิดขึ้นจากการรวมตัวกันของธาตุทั่งสี่ เมื่อวันใดธาตุทั้งหมดแยกสลายไป ความเป็นเรา เป็นตัวตนของเราที่เคยยึดมั่น ถือมั่น ก็จะหายไป สิ่งทั้งหลายต่างๆ เกิดมา มีขึ้นมา มีอยู่ได้ สักวันก็ต้องจากไปได้ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว เราจึงควรเตรียมตัวฝึกใจเราให้เคยชินกับเรื่องแบบนี้ เพื่อที่ว่า ถ้าช่วงเวลานั้นมาถึง เราจะได้เป็นผู้ที่มีความพร้อม มีสติเท่าทันกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ประมาทกับชีวิต และเราก็จะเกิดมา ตั้งอยู่กับสติที่สมบูรณ์พร้อมของเรา เพื่อว่าในที่สุดแล้ว เราก็จะดับไป   Create Date : 30 กันยายน 2552 62 comments Last Update : 4 ธันวาคม 2552 15:30:13 น. Counter : 969 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วได้ข้อคิดมากๆเลยนะคะ ขอบคุณที่แวะไปทักทาย และร่วมเป็นกำลังใจให้ทหารไทยทุกนายค่ะ   โดย: KUNNAISABB. (jaruwan_ben ) 30 กันยายน 2552 13:38:49 น.

อืมมมม...ทุกอย่างมีวาระค่ะ..อ่านแล้วดีจังเลย.......... ... ....การปล่อยวาง.. เมื่อถึงจุดหนึ่ง มันคือสิ่งที่ดีที่สุด... ขอบคุณน่ะค่ะที่แวะเข้าไปทักทาย   โดย: buanoi 30 กันยายน 2552 13:46:14 น.

หวัดดีค่า ขอบคุณสำหรับข้อความดี ๆ และมิตรภาพที่มีให้กันนะคะ   โดย: vivananata 30 กันยายน 2552 15:10:27 น.

ธรรมะสวัสดี ได้อ่านแล้วเข้าใจและจะเตือนตัวเองให้มากขึ้นเลยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อคะนะคะ   โดย: Nok (nokjeffus ) 1 ตุลาคม 2552 10:02:15 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทาย ชอบบทความนะคะ ได้ข้อคิดดีเยอะ แล้วจะแวะมาใหม่นะค่ะ   โดย: ตุ๊กตาทราย67 1 ตุลาคม 2552 10:28:40 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ   โดย: JewNid 1 ตุลาคม 2552 11:25:56 น.

ยินดีที่ได้พบมิตรไมตรีที่ดีจากคุณคะ มาเป็นเพื่อนกันนะ   โดย: ก้อย/Udonthani 1 ตุลาคม 2552 12:01:58 น.

หวัดดีตอนบ่ายครับ   โดย: aftertime 1 ตุลาคม 2552 13:48:50 น.

แวะมาทักทายคะ การปล่อยวาง เหมือนจะทำได้ง่าย แต่ก็ยากเอาการอยู่นะ   โดย: sukie_moo 1 ตุลาคม 2552 14:49:36 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้าไปทักทายในบล็อกนะคะ   โดย: แม่นางหลินฮุ่ย 3 ตุลาคม 2552 16:02:10 น.

ชอบบทความมากเลยค่ะ ได้ข้อคิดดีจริงๆ ขอบคุณที่เข้าไปวิ่งเล่นใน blog นะคะ ^^   โดย: WeToYoU IP: 68.55.231.55 3 ตุลาคม 2552 22:13:01 น.

ชอบบทความมากเลยค่ะ ได้ข้อคิดดีจริงๆ ขอบคุณที่เข้าไปวิ่งเล่นใน blog นะคะ ^^   โดย: WeToYoU IP: 68.55.231.55 3 ตุลาคม 2552 22:13:02 น.

แวะมายิ้มค่ะ   โดย: nutangmo 3 ตุลาคม 2552 23:23:20 น.

ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้าไปเยี่ยม สบายดีมั้ยคะ ดูแลตัวเองนะคะ ^^   โดย: แมวอ้วนตัวกลมดุ๊กดิ๊ก IP: 78.105.43.72 4 ตุลาคม 2552 7:19:46 น.

จิงๆ นะคะ ถ้าปล่อยวางได้ ทุกคนคงเป็นสุข แต่มันทำได้ยากที่สุดนี่สิคะ สวัสดีนะคะ   โดย: ผู้หญิง"อ่อน"..หวาน 4 ตุลาคม 2552 14:00:30 น.

แฟนน่ะ ตอนไหนก็หาได้ แต่เธอคนนี้ ทำให้ออยากรักมาก   โดย: มายด์ IP: 114.128.80.48 12 ตุลาคม 2552 13:08:22 น.

หวัดดดดดดดดดีคร้า ทักทายกันแล้วน๊า..............   โดย: ทาย IP: 114.128.80.48 12 ตุลาคม 2552 13:10:46 น.

ได้เพื่อนใหม่เพิ่มอีกคน ขอบคุณที่แวะทักทายกันค่ะ   โดย: auee77 13 ตุลาคม 2552 14:39:51 น.

ข้อคิดดีๆ   โดย: t_t (miwwy ) 13 ตุลาคม 2552 14:46:17 น.

ดีครับ แวะมาทักทายครับ   โดย: Mr.Crowley 13 ตุลาคม 2552 15:17:41 น.

หวัดดีคะ แวะมาอ่านบทความ และ ทักทาย ขอบคุณมากที่แวะไปเยี่ยวบล๊อคนะคะ แล้วจะแวะมาบ่อย ๆ ปล บทความอ่านแล้วดีมากเลยคะ   โดย: หนูนา งัยจ๊ะ 14 ตุลาคม 2552 18:10:41 น.

.. ....ขอบคุณค่ะ   โดย: ลมลวง 14 ตุลาคม 2552 22:26:46 น.

ปล่อยว้างวางเฉยเสีย ทุกข์ไม่เพลียไม่เสียสุขภาพ อิอิ ขอบคุณที่แวะไปหานะคะ   โดย: biotech_girl 15 ตุลาคม 2552 14:36:38 น.

ค่า ขอบคุนที่แวะมาทักทาย ทุกสิ่งเกิดขึ้นมีอยู่ ดับไปจิงๆค่ะ ^^ สัจธรรมของโลก   โดย: E-kapi IP: 118.173.217.251 15 ตุลาคม 2552 19:30:49 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ทั้งในบล๊อกนี้ และบล๊อกเรานะคะ   โดย: ปอมเปื้อนโคลน 16 ตุลาคม 2552 16:09:37 น.

ชอบบทความจังค่ะ ตอนนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: wapainunoon 16 ตุลาคม 2552 19:40:19 น.

แวะมาทักทายครับ ขอให้มีความสุขนะครับ   โดย: เสกคาถา 18 ตุลาคม 2552 1:32:27 น.

ค่ะ เกิดมาแล้วก็ดับไป   โดย: blog pu 19 ตุลาคม 2552 15:19:44 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ขอบคุณมาก ที่ทำให้เราได้ข้อคิดดี ๆ จะบล็อคของคุณ จริงทีเดียว ที่เรา มัวแต่มานั่งเสียใจ กับสิ่งที่เรารู้สึกแย่ ๆ ขอบคุณมากค่ะ ว่าง ๆ แวะไปที่บล็อคอีกนะคะ   โดย: wynterblue (wynterblue ) 20 ตุลาคม 2552 9:44:02 น.

ทักทายกลับค่า ขอบคุณนะคะ   โดย: สตอเบอรรี่ด็อก 29 ตุลาคม 2552 11:41:22 น.

รักมาก ความผูกพันธ์ก็ย่อมมีมากเป็นธรรมดาค่ะ ยิ่งรักมากเท่าไร...ยิ่งทุกข์มากเท่านั้น(คงเกี่ยวกันนะคะ)   โดย: ผลส้ม 29 ตุลาคม 2552 14:30:49 น.

ขอบคุณที่แว่บไปทักทายคะ เนื้อเรื่องblogที่เราอัพกับที่คุณevermoreอัพ แอบสอดคล้องกันอยู่เหมือนกันนะคะ แหะๆ ขอบคุณที่อัพเรื่องราวดีดีนี้นะคะ จริงๆ ก็รู้ตัวอยู่เหมือนกันนะคะ ว่าเริ่มถลำ เริ่มเสียผู้เสียคน แต่ก็ยังยอมปล่อยให้มันเป็น แบบนี้ต่อไป..เหมือนคนชอบทรมานตัวเอง ยังไงไม่รู้คะ ถ้าจะให้เลิกคิดเลิกทำเลิกเป็น สิ่งที่ทำอยู่นี้...มันก็ได้นะคะ.... แต่ก็...ยังเลือกที่จะจมอยู่กับเรื่องเศร้าๆ ต่อไป - -; เฮ๊อ หัวใจไม่รักดี ชอบพาไปหาเรื่องเจ็บ   โดย: Over Protected!~* 29 ตุลาคม 2552 14:42:29 น.

ไม่วางไม่ว่าง เป็นทุกข์ ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ   โดย: น้อง (nong_arch2 ) 29 ตุลาคม 2552 16:20:59 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะไปทักทายครับ   โดย: หนูเล็กนิดเดียว 29 ตุลาคม 2552 18:53:58 น.

เรื่องการปล่อยวางนี่ ถ้าได้บฏิบัติธรรมอยู่เสมอๆจิตจะค่อนข้างเข้มแข็งกว่าคนที่ไม่เข้าหาพระธรรมเลยนะครับ อันนี้ผมยืนยัน ปล่อยวางไม่ยึดมั่น แต่ก็ไช่ว่าจะละเลย เพียงแต่การเตรียมใจเมื่อสูญเสีย แล้วคิดว่าบรรดาสิ่งทั้งหลายมีเกิดมีดับ มีเสื่อม มีถอย ใจเราจะรับใด้ในสิ่งร้ายถ้าบังเอิญมาเิกดกับเรา กลับกัน ถ้ามีสิ่งดี ก็ใช่จะลิงโลดจนเิกินไป เพราะดีกับร้ายมักจะมาคู่กัน ยินดีทีได้รู้จักครับ   โดย: Tangible 29 ตุลาคม 2552 19:56:04 น.

มาทักทายกลับเช่นกันครับ   โดย: กลิ่นดอย (กลิ่นดอย ) 30 ตุลาคม 2552 12:56:39 น.

ได้ข้อคิดดีๆตั้งเยอะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายคะ   โดย: ภูริดา 30 ตุลาคม 2552 14:06:26 น.

ขณะที่เศร้าที่สุด บางทีก็ยากนะคะ ที่จะฝืนได้ กว่าจะรู้... ก็ต้องเสียในสิ่งที่ไม่ควรเสียหลายเรื่อง และที่สุด ก็จะปลอบใจตัวเองว่า... ช่างเถอะ... คิดซะว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต บางครั้ง... ไม่รู้จะปลอบใจอะไรตัวเองมากกว่านี้น่ะค่ะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 30 ตุลาคม 2552 16:02:48 น.

หวัดดียามค่ำ ขอบคุณที่ไปเยือน... เกิดมา ตั้งอยู่ ดับไป..เป็นธรรมชาติใครเข้าถึงก็สุขได้ มีความสุขกับการทำในสิ่งที่รัก รักษาสุขภาพด้วย   โดย: กาแฟสดกะพรรณไม้งาม 30 ตุลาคม 2552 18:58:05 น.

หวัดดีจ้า..ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์คะ..   โดย: ดนตรีในสายลม 30 ตุลาคม 2552 21:42:29 น.

มาทักทายเช่นกัน ค่ะ   โดย: ใกล้ใจ 1 พฤศจิกายน 2552 20:57:17 น.

อ่านแล้ว.....จะพยายามทำให้ได้จ้า ขอบคุณนะค่ะที่ไปทักทาย   โดย: รักหนังสือ (Reading culture ) 2 พฤศจิกายน 2552 10:12:20 น.

ยึดมั่นมาก ทุกข์มาก ลำบากใจ ปล่อยวางได้ เป็นสุข ทุกคืนวัน .... หากทำได้ ความสุขที่เราไขว่คว้าก็อยุ่ใกล่นิดเดียวสิเนอะ^^ PS.ขอบคุณที่เข้าไปทักทายค่ะ^^   โดย: SWEET ADGE 27 พฤศจิกายน 2552 11:22:40 น.

ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปทักทายกัน . . บางทีโบโบก็อยากที่จะปล่อยวางเหลือเกิน แต่บางทีก้วางไม่ได้ เหนื่อยเหลือเกิน กับแต่ละก้าวที่เดินไป   โดย: boboloki 27 พฤศจิกายน 2552 15:41:41 น.

ขอบคูณ ที่แวะมาเยี่ยม ค่่ะ อ่านแล้ว รู้สึก ปล่อยวาง..ให้ข้อคิดดีๆ   โดย: art ตัวแม่ (tifun ) 27 พฤศจิกายน 2552 16:10:41 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ..... การปล่อยวาง ถ้าทำได้จะสบาย ทั้งกาย ทั้งใจ แต่ไม่ง่ายเลย ที่จะวางอะไรสักอย่างลงไป เพราะใจเรามักจะเสียดาย... แม้ว่าจะทุกข์ ก็อดที่จะนึกถึงความสุขที่เคยได้รับ ไม่ได้ แม้ว่า...จะรู้ทั้งรู้ ว่าสุดท้ายก็ต้องวาง มีความสุขกับวันหยุดนะค่ะ   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 28 พฤศจิกายน 2552 7:30:33 น.

แวะมาทักทายค่ะ สู้สู้   โดย: ทะโมนน้อย 28 พฤศจิกายน 2552 9:55:23 น.

โย้วว มาสวัสดีด้วย เป็นไง สบายดีไหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ใกล้ปีใหม่แบบนี้ อาจารย์ชอบสอบซะด้วย อิอิ   โดย: ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน inmemoir IP: 58.10.74.121 4 ธันวาคม 2552 15:36:00 น.

ไม่วางก็เมื่อยเหมือนกันนะ   โดย: atinatana 7 ธันวาคม 2552 21:40:03 น.

ขอบคุณครับผม   โดย: กลิ่นดอย 8 ธันวาคม 2552 16:49:01 น.

มันช่างตรงกับสิ่งที่จี๊ดจมอยู่ในตอนนี้เลย ถูกเวลา ถูกที่ ถูกทาง แต่..จี๊ดจะพยามเดิน ให้ทะลุทางออกให้ได้ในเร็ววัน ขอบคุณมากๆน่ะค่ะ   โดย: ด.ช.สมหญิง 9 ธันวาคม 2552 13:49:42 น.

ขอบคุณค่ะที่แวะมา ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: alone_06 9 ธันวาคม 2552 14:37:23 น.

ขอบคุณที่แวะมาอวยพรเราค่า   โดย: นินา (bioninaviva ) 9 ธันวาคม 2552 15:23:48 น.

สวัสดีตอนเย็นๆค่ะ   โดย: blog pu 9 ธันวาคม 2552 16:38:24 น.

แล้วมีอะไรให้พอช่วยได้ไหม ?? คิดอะไรไม่ออก ช่วยฟังก็ยังดี หรือ .. ทีถนัด ก็ จะบอกว่า เอาน่ะ อยู่เป็นเพื่อนข้าง ๆ ล่ะกัน ถ้าอยากจะเล่า ก็เล่ามา แบบนั้นล่ะ   โดย: inmemoir 9 ธันวาคม 2552 17:07:37 น.

เนื้อหาดีมากๆ ผมชอบจัง เหอะๆ   โดย: top (tophpm ) 10 ธันวาคม 2552 0:17:40 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักบลอกของเรา บทความของคุณมีข้อคิดดีๆเยอะนะคะ   โดย: รักแรกคลิก (Love at first click) IP: 204.136.218.8 11 ธันวาคม 2552 8:13:13 น.

ขอบคุณนะครับที่เข้าไปทักทายกัน   โดย: i will ok 11 ธันวาคม 2552 20:06:16 น.

อ่านแล้วปล่อยวางเลยค่ะ ทักทายน้าคะ 'JiG   โดย: Behold Mortals 11 ธันวาคม 2552 20:14:59 น.

ไม่ได้คุยกันเลย นะ ว่างๆแวะไปที่บล๊อกบ้างนะครับ   โดย: กลิ่นดอย 12 ธันวาคม 2552 21:13:38 น.

แวะมาเยี่ยมเยียนเช่นกันจร้า   โดย: miwwy 14 ธันวาคม 2552 23:02:37 น.

อาจจะเสียใจ และคิดว่า ทำไมต้องเกิดกับเรา แต่ก็รู้สึกยินดี ที่ทำให้เราได้รู้จักความตายเร็วกว่าคนอื่น และมันทำให้เรา ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท แค่นี้ก็เตรียมตัวตายอย่างเป็นสุขแล้วค่ะ   โดย: แมวเหมียว (ผู้หญิงราศีพิจิก ) 15 มีนาคม 2553 4:35:54 น.