|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องเล่าของฟ้าหลง
วันนี้17/1/53 วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่เจ้าฟ้าหลง(หมาล้อ)ได้ย้ายมาอยู่ที่ Doggie Doo แล้วเราก็ไปหามันทุกวันเช่นวันนี้ เราเลยเก็ทไอเดียว่าน่ะจะพาไอ้สองแสบโซเฟีย(ชิสุ)จูเนียร์(ชิวาวา)ไปลองทำความรู้จักกับเจ้าหลงหลง(ฟ้าหลงนั่นแหละ)เรียกชื่อนี้น่าจะง่ายต่อการออกเสียงของสามี อีกอย่างอินเทรนด์ด้วยคล้ายๆกับแหวนแหวนอะไรประมาณนั้น กะว่าจะพาสองแสบไปวิ่งที่เพ็ทพาราไดส์หลังจากที่ไปเจอกับเจ้าหลงแล้ว พอไปถึงก็ให้แฟนรออยู่ข้างนอกกับจูเนียร์ ส่วนเราอุ้มโซเฟียเข้าไปด้วย วันนี้ลูกค้าพาหมามาว่ายน้ำเยอะมากเดินเข้าไปด้านในก็ไม่เห็นเจ้าหลงเลยเดาว่าคงอยู่ในคอก แล้วก็เป็นจริงเลยเอาโซเฟียวางไว้ข้างนอกก่อน ยัยนี่ก็กลัวตัวสั่นเชียว เสร็จแล้วเลยเดินไปหาหลง พอมันเห็นเราเท่านั้นแหละร้องใหญ่เลย เราก็เลยเข้าไปปลอบแล้วก็เอาเบนซ์ส่วนตัว(วีลแชร์)ของมันมาเพื่อจะใส่ให้แต่ดันใส่ไม่เป็น ก็ทุลักทุเลพอสมควรรู้สึกว่าหลงจะตัวเลอะฉี่ด้วย แต่เราเข้าใจนะพนักงานเค้ายุ่งจริงๆ ในที่สุดเราก็ได้น้องนัทเข้ามาช่วยใส่รถให้เจ้าหลง ปรากฏหลงอึแตกอีกก็เลยรู้ว่าที่มันร้องน่ะมันปวดขรี้ หลังจากนั้นก็จูงมันออกมาโซเฟียซึ่งนั่งรออยู่บนเก้าอี้ก็มองหลงแบบงงๆ คงอยากถามว่า"แม่ไอ้นี่คือใครคะ" แต่เราทำเป็นไม่สนใจสายตาโซเฟีย ทำเนียนๆพาเดินออกไปที่จูเนียร์กับแด๊ดดี้(สามีเรา)รออยู่ พอปะหน้ากันจูเนียร์มีฮึดฮัดเล็กน้อย แต่เราพยายามเอาเจ้าสามหน่อมาอยู่ใกล้ๆกันเพื่อจะดูฟี๊ดแบคว่าเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน เราลองเอาขนมมาป้อนโดยเรียงลำดับจูเนียร์ โซเฟีย แล้วก็หลงใช้วิธีเรียงตามลำดับอาวุโสคือใครมาอยู่กับเราก่อนก็เป็นพี่ใหญ่ ระหว่างนั้นก็พูดน้ำเสียงนุ่มๆว่าเป็นพี่น้องกันนะๆๆๆๆๆ แล้วโดยไม่ทันตั้งตัวจู่ๆมีโกลเด้นตัวเบ้อเริ่มวิ่งมาจากไหนไม่รู้สายจูงก็ไม่มี (ปวดตับกับเจ้าของแบบนี้จริงๆ)ฝ่าเข้ามาในวง ได้เรื่องซิสองแสบตกใจเห่าเจ้าเด้นตัวนั้น เจ้าเด้นหันมาสนใจสองแสบ แทบไม่น่าเชื่อเจ้าฟ้าหลงหันไปทั้งเห่าแล้วก็แยกเขี้ยวใส่เจ้าโกลเด้น เราก็ห้ามฟ้าหลงก็พอดีกับเจ้าของหมาตัวนั้นมาเอาหมาออกไป เราแปลกใจมากปรกติแล้วหลงไม่ได้เป็นหมาหาเรื่องหมาด้วยกัน ออกแนวสุภาพบุรุษด้วยซ้ำ เราถึงบางอ้อทันทีเพราะแฟนบอกมันปกป้องเจ้าสองแสบนั่นเอง ปลื้มใจจังที่แม่คนนี้มองหนูไม่ผิดเลย หลังจากนั้นก็พากันวิ่งเล่นโดยสองแสบวิ่งทางไปทางไหนหลงก็วิ่งตาม ลองนึกภาพ จูเนียร์ขาก็แปหนึ่งข้าง ฟ้าหลงมีสองขา ส่วนโซเฟียวิ่งไปเห่าไปเหมือนหาเรื่องหมาตัวอื่น เรากับแฟนก็ขำกัน แฟนบอกทำเหมือนเป็นแก๊งมาเฟียเชียว พากันวิ่งหลายรอบอยู่จนเริ่มเหนื่อยกันเราเลยว่าพอก่อนดีกว่าเราเลยพาหลงกลับไปส่งให้พี่เลี้ยง ขากลับออกมาหลงร้องตามน่าสงสารจังก็เลยบอกไปว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่มาใหม่นะลูก สุดท้ายก็ไม่ได้พาสองแสบไปวิ่งที่เพ็ทพาราไดส์ แต่ไม่เป็นไรหรอกไว้วันหลังละกันแต่วันนี้มีความสุขจังเลยที่เห็นเค้าเข้ากันได้ดี
Create Date : 17 มกราคม 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 3 ตุลาคม 2553 20:41:01 น. |
Counter : 487 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: คนรักหมา IP: 58.137.36.195 วันที่: 18 มกราคม 2553 เวลา:12:38:47 น. |
|
โดย: กล้วยไม้สีเงิน IP: 125.24.130.234 วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:23:08:34 น. |
|
โดย: กล้วยไม้สีเงิน (กล้วยไม้สีเงิน ) วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:9:21:52 น. |
|
โดย: LadyLavender IP: 203.146.24.17 วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:11:50:48 น. |
|
| |
|
Sophia's Mom |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ เป็นคนรักสัตว์มาตั้งแต่จำความได้อาจจะเป็นเพราะว่าพ่อเพาะสุนัขขายมั้งเลยได้เห็นและใกล้ชิดกับหมาๆตั้งแต่เด็กๆก็เลยกลายเป็นคนรักสัตว์ พ่อเพาะสุนัขพันธ์ อัลเซเชี่ยนหรือเยรมันเชพเพิร์ดนั่นเอง แม่พันธ์ชื่อลิลลี่ เคยเห็นตอนพ่อทำคลอดเอง แล้วย่าก็ยังเลี้ยงหมาพันธ์สปิทอีกสองตัว เป็นตัวเมียทั้งคู่ชื่อสำลีกับลีน้อย นอกจากนี้ก็ยังมีฟาร์มนกหงส์หยกด้วย เคยเห็นมีดารามาเที่ยวที่ฟาร์มด้วย พ่อชอบเอานกไปประกวด ซึ่งทุกครั้งพ่อจะพาไปด้วย บางครั้งพ่อก็ชนะได้ถ้วยรางวัลมาบ้าง น่าเสียดายที่เราไม่ได้เก็บรักษาพวกถ้วยรางวัลต่างๆไว้ ส่วนเรื่องเพาะหมาขายนั้นแต่ก่อนกับเดี๋ยวนี้แตกต่างกันโดยสี้นเชิง เราว่าแต่ก่อนมีคุณภาพมากกว่านี้ จำได้ว่าพอลูกหมาโตได้ประมาณสองเดือนพ่อก็จะเอาไปขายส่งให้ร้านเพื่อนที่อยู่ที่สนามหลวง(แต่ก่อนจตุรจักรอยู่ที่สนามหลวง)เราชอบสนามหลวงแบบที่เป็นอยู่ในตอนนั้นมากกว่าจตุรจักรในปัจจุบัน ทุกครั้งที่ไปสนามหลวงพ่อจะต้องเขียนที่อยู่ของบ้านใส่กระเป๋าเราไว้เพราะพ่อกลัวเราหลงทาง พอเริ่มโตขึ้นก็ได้เลี้ยงหมาเป็นของตัวเองบ้าง แต่ขอสารภาพเลยว่าไม่ค่อยเอาใจใส่กับพวกมันเท่าไรนัก ทุกวันนี้ยังเสียใจอยู่เลยแต่ก็ย้อนเวลากลับไปไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือ กลับมาเลี้ยงหมาอีกครั้งนึงศึกษาการเลี้ยงอย่างถูกวิธีแล้วให้ความรักอย่างสม่ำเสมอ แสดงความรักกับพวกมันทุกครั้งเมื่อมีโอกาส ไม่เคยใช้คำว่าไม่มีเวลากับพวกมันเลย
|
|
|
|
|
|
|
|
|