เนื่องจากท่านยูไม่สามารถรู้เหตุที่ข้าน้อยบอกไป จึงขออธิบายมา ณ ที่นี้

1.ให้แต่งเข้าเรื่อง หมายถึง ให้แต่งเข้าเรื่องนายกรกับนู๋วิเสียที อ่านแล้วรู้สึกเหมือนหลุดออกไปนอกโลกทุกกกกกก..ทีเลยอ่ะ

2.ให้แต่งเข้าเรื่อง หมายถึง คืออยากอ่านแบซีเครียดนึดสสสสสสนึงอ่ะนะท่านยูขอรับ
คือแบบว่าอยากได้อ่านแบบที่ไม่นอกโลกจะยิ่งดีเข้าไปใหญ่

3.หวังว่าจะเป็นไปได้นะเนี่ย(หวังโ-ค-ต-ร-ๆ)

4.สุดท้ายนี้ ขอให้ได้อ่านกันจริงๆจังซักที


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เฮ้ออออออออออ...โล่ง

เอางี้ไหม แต่งเป็น 2 สาย

1.สายซีเรียส+อิโรติค
2.สายพิสดาร+อิโรติค+คอมมาดี้ ^0^"

โดยส่วนตัวชอบสาย 2 เพราะสามารถแต่งแจมได้ทุกวัย ทุกระดับ อ่ะ

อ่า เราแต่งต่อแล้วนา ง้านเด๋วกอปมาใหม่เน้อ อยู่อันสุดท้ายเรย

.........ด้วยกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ของวรากร ที่เข้าส้วมปล่อยออกมาโดยไม่ตั้งใจ ทำให้ ปีศาจข้าวโพดคั่วและพระเจ้ายูเรก้าสลบเหมือด ไปพร้อมๆกับคลายมนตร์เสน่หาที่มีอยู่ ( จะไม่คลายได้ไงอ่า เหม็นเหมือนซากศพลิงล้านปี อิอิ)

“ เอ๊ะ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมมาอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่ที่ไหนล่ะ “ วรากรเหม่อมอง ออกไปทางนอกหน้าต่างซึ่งมีแต่น้ำเต็มไปหมด เริ่มหวาดกลัวอย่างไรบอกไม่ถูก ไม่รู้ถึงสถานการณ์ใดๆที่จะเกิดขึ้น ทันใดนั้นเอง....

.........ไกรทอง ซึ่งได้ลงมายังบาดาลเพื่อช่วยเหลือบุตรสาวของเศรษฐีผู้มั่งมีตามคำประกาศ ( คงเคยอ่านเนอะ งั้นจะไม่อธิบายต่อ กั๊กๆๆๆ ) ขณะที่กำลังจะพาสาวขึ้นไปยังบนโลกมนุษย์ ก็เหลือบไปเห็น วรากรนั่งทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ อยู่แถวนั้น หุหุ ( -_- )/0

“ นี่ๆๆ เจ้าเป็นใคร เหตุใดจึงมาอยู่ยังพิภพ บาดาลเยี่ยงนี้ได้ “ ไกรทองเอ่ยถาม ด้วยด้วยความฉงนเล็กน้อย

“ เอ่อ เราไม่ทราบ เราไม่รู้...เรา.... ฮือๆๆๆๆๆๆ “ มีหรือที่ทอมแรดอย่างวรากร จะอธิบายให้เมื่อยมือคนเขียน เรียกร้องน้ำตา เอาโลดดดดดดดดดดดดดด

“ โอ ท่าน หยุดร้องเสียเถิด เราจะช่วยท่านออกไปเอง มา..ตามเรามาทางนี้ “ ไกรทอง ปลอบพร้อมกับเดินนำหน้าให้วรากร เดินตาม ( มือไกรทอง ยังจับมือลูกสาวของเศรษฐี ไว้แน่น เกรงว่าจะมีภัยเสน่ห์ จากแก๊งผู้ร้ายต่างๆ)

ชะ แวบบบบบบบบบบบบบ แอบบบบบบบบบบบบ ปิ๊งงงงงงง


///////////////////////////////////////////////////////////


ตุ๊บบบบ.......( เสียงกระโดดอันดัง ของบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป )
ไม่ต้องอธิบายมาก แสดงว่าขึ้นฝั่งมาแระ

“ ขอบคุณเหลือเกิน ที่ท่านนำข้าน้อยขึ้นมาบนฝั่งอย่างปลอดภัย “ วรากร รวบรัดประโยค เพื่อไม่ให้เยิ่นเย้อ หนักใจคนเขียน อิอิ

“ เอ้า นี่ เราให้เจ้าเก็บไว้ “ ไกรทอง มอบบางสิ่งบางอย่างให้วรากร

“ อ้าว นี่มันเหรียญหลวงพ่อคูนนี่ เหตุใดจึงมาอยู่กะท่านได้ “ วรากรแปลกใจ กึ่งปนดีใจ

“ อ่อ ตอนที่เราเดินผ่านห้องๆหนึ่ง แลเห็น ปีศาจข้าวโพด คั่วอยู่กับใครไม่ทราบ รุนแรง บรรยากาศหื่นไปทั่วห้องจนเรา อดใจแอบดูไม่ได้ ขณะที่เค้ากระชาก รุกล้ำ รวบรัดกันอยู่ เราก็เห็น เหรียญนี้กลิ้งตกลงมา เลยเก็บไว้เผื่อเป็นประโยชน์กับใครสักคน “ ไกรทอง กล่าวจบ พร้อมกับ เอ่ยตัวขอบาย เพราะต้องเอาลูกสาวไปให้กับเศรษฐีตอนนี้

วรากรโชคดีแล้ว เก็บเหรียญพ่อคูณไว้อย่างดี ไม่ให้ใครแกล้ง ให้เค้าทำหล่นอีกได้ อิอิ

แล้วก็บึ่งมุ่งหน้าตรงไปหายัยวิเวียนทันที

ภายในห้อง วรากร มองดูวิเวียนที่ยังสลบไสล ด้วยความรู้สึกคิดถึง และ..............

ก๊ากกกกกกกกกก มาแต่งต่อเอาเน้อ จาปายกินข้าวก่อน คิก คิก

...........เซ็งคัฟ ... โดนเปิดบริสุทธิ์ด้วยข่าวที่โพสผิดกระทู้ ... ช่างมันแล้วกันนะ

............เรียน ... ท่าน อยากอ่านมากๆ ไม่รู้ชื่อไร เห็นใส่ไปงี้อะ คือ... ข้าน้อยขอเปิดไมค์เปิดใจเล็กๆ อย่างว่ากระทู้นี้มันเป็นกระทู้ไร้สาระนะท่าน ที่แต่งๆ กันมันเป็นเกมส์ จะให้ซีเรียสเครียดดราม่าก็ต้องแล้วแต่ว่าผู้เล่นคนต่อไปจะสาปแช่งให้ตัวละครเป็นไปแนวไหน หากท่านจะกรุณา โปรดซื้อตั๋วมาร่วมแต่งด้วยกันท่าจะดีกว่าขอรับ ^ ^'''

..........ก็จริงอย่างท่านผู้อาวุโสแอนว่า แนวบ้าดีเดือดที่แต่งกันมันส์ถูกใจเหล่าวัยดึก แต่งง่าย แจมได้ทุกเพศทุกวัย ถ้าย้อนกลับไปเป็นแนวดราม่า ยูเกรงว่าจะไม่มีผู้สนับสนุนรายการ กระทู้เหงาไป จะโทษใครล่ะ เพราะเท่าที่รู้มาบรรดานักแต่งมือทองของเรา เริ่มเข้าโหมด busy กัน เริ่มจาก Devil Network ท่านช๊อกกี้ เห็นมั้ยช่วงนี้ไม่ค่อยโผล่มา เพราะว่าเพิ่งหลอกให้คนรับเข้าทำงานได้ แล้วท่านเลขาสมาพันธ์ AprilHomme ตอนนี้คงวุ่นวายอยู่กับวันร้ายๆ ที่เพิ่งพ้นผ่าน จะให้พี่ Austin mini หันมาช่วยแต่งแนวดราม่าก็ไม่รู้ว่าท่านจะยอมสละจักรยานมาช่วยมั้ย หันไปหาท่านปากดีหรือผู้ที่สอบจอหงวน... ก็บอกว่าสอบ จะกวนได้ไง วกกลับมาหาชายาข้าน้อย นั่นก็ปั่นงานปั่นต้นฉบับส่งกัน งั้นยังเหลือใครเนี่ย เพราะงั้นถ้าข้าน้อยเปิดประเด็นกลับมา ท่านจะมาช่วยข้าน้อยแต่งมั้ย? แต่ไหนๆ แฟนเควสมา ถ้าไม่จัดให้จะหาว่ายูใจร้าย เอาเป็นว่าข้าน้อยจะช่วยไม่ลากเข้าพงหญ้ามากไปละกัน ส่วนจะเข้าโหมดซึ้งได้มั้ยนั้น คงขึ้นอยู่กับเหล่าผู้เล่นแล้วกันขอรับ ...

..........แอบกลับมากระซิบท่าน แอน อีกที ที่จริงข้าน้อยก็ยังมันส์กับแนวต๊องส์นั่นนะ แต่รู้สึกว่ายิ่งลากเข้าพงหญ้า ข้าน้อยก็ยิ่งดูหื่น T^T เอาเป็นว่า ถ้าช่วงไหนเข้าโหมดซึ้ง มือใหม่ที่อยากร่วมแจมก็ลองส่งมาเป็นตอนสั้นๆ ก็ได้ ไม่ว่ากันหรอกขอรับ

.......โป๊ะเช๊ะ... ท่าน อีรอส มหาปิศาจผู้พิทักษ์วรากร ส่งมาเจอวิเวียนอีกที งั้นคราวนี้เรามาต่อภาคซึ้งกันหน่อยดีก่าเนอะ

ตามนั้นนะ .... พร้อม... พิมพ์!!!!

><><><><><><><><


ภายในห้อง วรากร มองดูวิเวียนที่ยังสลบไสล ด้วยความรู้สึกคิดถึง


ช่วงเวลาไม่ถึงวันที่ห่างกัน ทำไมความรู้สึกโหยหาถึงเข้ามาปะทะใจเขาได้ขนาดนี้....


ดวงตาเรียวที่จดจ้องวงหน้าหวานดังต้องมนต์ สั่งการให้วรากรไล้มือเรียวไปตามนวลแก้มผ่อง สัมผัสแผ่วแต่ทำให้เจ้าของหน้าผินหามืออุ่นนั้นทันที


มือเรียวชะงักค้าง แล้วจะผละไปแต่ไม่ทัน ดวงตากลมโตนั้นลืมตาตื่นขึ้นมาทันซะก่อน


" นี่คุณจะทำอะไรน่ะ " วิเวียนถามออกไปอย่างตกใจ มือบางหันมาคว้าผ้าห่มคลุมอกเอาไว้ แล้วสำรวจเสื้อผ้าที่ยังใส่เรียบร้อยอยู่

ร่างสูงเห็นดังนั้นก็อดหมั่นไส้ ยัยเรื่องมากนั่นไม่ได้ ... เชอะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัส ไม่เคยคุ้นมือ .. ทียังงี้ทำมาเป็นรังเกียจหนีสัมผัสจากเขา -*-

" จะมาปลุกให้ลุกกลับคฤหาสน์คุณได้ซักทีน่ะสิ ถ้าไม่เหลืออะไรให้ทาสรับใช้ ฉันอยากพักผ่อน "

เสียงเรียบตอกกลับมา เล่นเอาคนฟังหน้าชาขึ้นมาทันที

" ฮึ... นึกว่าฉันอยากอยู่ในรังหนูนี่รึไง ไม่ต้องมาไล่หรอก " เสียงแหวตอกกลับ พร้อมสะบัดตัวลุก ทว่าก่อนออกไปจากห้อง...

" จำสถานะของนายไว้แล้วกัน แม้บ้านหลังนี้ ฉันจะคืนให้นาย แต่นายก็ต้องรับใช้ฉันให้คุ้มค่า... หนี้ที่ติดค้างมา มัน ยัง ไม่ หมด!!! "


><><><><><><><><><><

ปล. ถึงเหล่าผู้เฒ่าที่เข้ามาหาโหด มันส์ ฮา ไม่ต้องกลัว... ไว้ฤกษ์หามยามร้าย หาคนแต่งซึ้งต่อไม่ได้ ข้าน้อยจะลากวรากร เข้าพงหญ้าสนองตัณหาอย่างแนบเนียนอีกที ... ไม่มีปัญหา -_-d

เง้อ โพส 3 รอบไมมันไม่ติดอ่ะ

สงสัยเจ้าของบล็อคเล่นของแน่ๆเลย

ความเห็นที่ #6 ( 1391632 )

ก๊อกๆๆ ... เอาเพลงไปฟังก่อนเลยขอรับ

//www.365jukebox.com/script/play.cgi?songid=0623

><><><><><><><


วิเวียนกลับมาถึงคอนโดสุดหรูของตัวเองได้ครู่ใหญ่แล้ว แต่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้


ทันทีที่ก้าวขาออกมาจากบ้าน หลังซึ่งเคยโดนเธอจองจำ หลังที่เธอเคยเห็นว่า มีค่าเพียงแค่เศษกระดาษประทับตราครุฑ หลังที่เธอเคยคิดว่าราคาที่ดินน่าจะสูงกว่าราคาอสังหาหลังน้อยนั้นด้วยซ้ำ ...


มาบัดนี้ ทำไม ใจเธอถึงถวิลหา ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ง่ายดายเหมือนที่บ้านหลังเล็กนั่น ...


เธอหลับตาลง ภาพร่างโปร่งผมดำเป็นเงายาวของคนที่เคยติดตาเธอในอดีตหวนกลับมาอีกครั้ง

'สายลม' อาจารย์สอนเปียนโน อดีตคนรักเก่าที่เข้ามาและผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทันที่เจ้าสัววัฒนารู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเข้า


" ปัง!!! " เสียงฝา Piano Lid ถูกกระแทกปิดลงดังสนั่นไปทั่วห้อง ตามอารมณ์ของผู้เป็นบิดา


เมื่อกลับมาเห็นลูกสาวสุดหวงกำลังดูดดื่มไปกับจุมพิตของครูพิเศษที่เค้าหามาเสนอให้กับมือ


สองเรียวหน้าหวานแข่งกันซีด รีบผละออกจากกัน


ร่างสูงใหญ่พร้อมด้วยใบหน้าถมึงทึงแดงก่ำของคุณวัฒนา ย่างเข้ามา พร้อมชี้หน้าซีดของร่างโปร่งข้างลูกสาว


" ถ้าแกกล้าเข้ามาใกล้ลูกสาวชั้นอีกครั้งเดียว เขียนไปลาตายฝากที่บ้านไว้ได้เลย!!! "


ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความรักของวิเวียนก็จบลงพร้อมกับใบหน้าของอาจารย์ เธอเฝ้าหาเฝ้าติดต่ออย่างไร ก็ไม่เป็นผล คนของบิดามีอยู่ทุกสารทิศ และอาจารย์คู่หาก็ไม่เคยติดต่อกลับมาหาเธออีกเลย


แผลที่แห้งไปจากใจ หลังจากอาศัยเวลารักษา ก็ยังเหลือร่องรอยเมื่อหันกลับมามอง อดคิดไปไม่ได้ว่า ถ้าคนในวันนั้นคือวรากร ไม่รู้ทำไม เธอเชื่อว่า เค้าจะไม่หันหลังทิ้งเธอไปดังเช่นคนรักเก่า... บุคลิกของเขาไม่ใช่คนที่อ่อนแออย่างนั้น


หลายครั้งที่แววตาของเค้าดูอบอุ่น บางคราดูอ่อนโยน แม้ยามที่ไปเจอป้าของเธอของเธอและอีกหลายครา แววตาเค้าจะดูแข็งกล้า ทว่า มันกลับทำให้เธอรู้สึกว่า เขาจะไม่ยอมให้คนที่เขารักถูกรังแก และเขาพร้อมจะดูแลคนรักได้เป็นอย่างเดียว


คำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจว่า... แล้วตอนนี้เขาคิดยังไงกับเรา... อีกคำถามถัดมาที่น่ากังวลกว่า.... แล้วเขามีคนที่รักอยู่แล้วรึยังนะ ....


><><><><><><><

^
^
ที่จริงอยากกระซิบวิเวียนเหลือเกินว่า ที่หล่อนสามารถสลบไสลไปที่บ้านวรากร มันเพราะสุดทนต่อกลิ่นไม่ใช่เร๊อะ -_-'

เหนื่อย... ง่วง... ไร้อารมณ์ปั่นงาน มานั่งปั่นกระทู้ท่าจะมันส์กว่า

เอาเป็นว่า ข้าน้อยขอต่อก็ละกัน ตอนต่อไป มีใครสนใจช่วยหน่อยมั้ยขอรับ

By : EuReKa Date : 21 Aug 2006 07:13

แวบมาทักทายจ้าก่อนจะหายเข้ากลีบเมฆไปอีก อิอิ
อยากรู้จังว่าเรื่องนี้มันจะมีตอนจบไหมเนี่ย 555
เป็นกำลังใจให้นักไอเดียทุกท่านค่ะ

นี่ถ้าเป็น จอมเวทย์หนุ่ม คาฟัส เกลเบลี้ยน แค่เพียงบริกรรมคาถาจ้องตาลงไปในวารี
แม่น้ำก็แยกแหวกออกเป็นสองฝั่ง ………วรากร ไกรทองและอีกหนึ่งอนงค์คงไม่ต้องกระโดด
เสียงดัง ตุ๊บบบบ....(เสียงกระโดดอันดัง ของบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป) ให้เหนื่อยแรง
หุ หุ ล้อเล่นนะคะ………………………


วิเวียน..เข้าโหมดซึ้งเช่นนี้ ……… ขอตามเจ้าของกระทู้มาซึ้งอีกคนนะคะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=iampum&month=08-2005&date=05&group=5&blog=1

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jummaip&group=3&month=08-2006&date=19&blog=19

วรากรยังมีเหรียญหลวงพ่อคูณ คุ้มครองปกป้องภัย …ใครกันน๊า..จะมาปกป้องดวงใจดวงน้อยๆ ของวิเวียน…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ส่วนอันนี้ สำหรับเจ้าของกระทู้ฝีปากเก่งโดยเฉพาะจ้า…
เห็นมั้ยคะ พี่ยายใจดีให้ทุกคนเลย เหอๆๆ [แบ่งปันคะแบ่งปัน]

//youtube.com/watch?v=qgVcJK-l-sA&search=ponchamni

ท่านยู...........ที่รัก

ศึกชิงจองหงวนยังไม่จบ
แต่หัวใจดวงนี้กำลังจะจบแล้ว...........เพราะศึกรักจบแล้ว
ยามนี้หัวใจสลาย ธาตุไฟเข้าแทรก มีแต่น้ำตาไหล
เป็นสายเลือด.....แต่งอะไรมะออกละค่ะ

ไร้วิญญาณ ไร้สติ ไร้อารมณ์......มีแต่น้ำตาเท่านั้น

^
......เกิดอะไรขึ้นน่ะสนมกลาง... ดูท่าช่วงนี้น้ำตาจะแข่งกันท่วมจอนะ... อย่างว่า หน้าหนาว อาการเปลี่ยวๆ เอ๊ย อากาศเปลี่ยนๆ ^ ^' ถ้ามีอะไรหลังไมค์ได้นะยาหยี (พี่ไม่ค่อยตอบหรอก .. อ้าว) 555

......แล้วท่านอีรอสแอบไปสอบจอหงวนอะไรแถวไหนรึ เมื่อวานก่อนได้รับ จม.จาก ม. ส่งมางอแง ^ ^a บอกว่าตุลานี้เตรียมตัวตาย Assignments แข่งกัน Deadline แถมโปรแกรมตจอหงวนครั้งหน้าตามมาเว้นระยะแค่ 2 วัน สู่สุขคติแน่เลยข้าน้อย... อ่อก TT^TT

......สรุปว่า ไม่ต้องแปลกนะถ้าไม่เห็น EuReKa กลับมาป่วนบอร์ดเหมือนเคย อาจเข้ามาให้หายคิสถึง แต่คงไม่ป่วนไปทั่ว (ถ้าอดไม่ได้จริงๆ) ฝากทิ้งบอร์ดไว้ให้แฟนๆ ดูแลกันซักระยะนะ .... pleaseeee o(T_T)

.....หันไปเจอหน้าท่านยาย ... แวะมาด้วยการณ์แซวโดยเฉพาะเลยนะท่าน แถมจับเรื่องโยงกันสนุกเชียว 555 แต่มหาองครักษ์คาฟัท เกลเบลี้ยนนั่น เป็นจอมทัพเกราะดำนะขอรับ จอมเวทย์ชุดคลุมขาว (ที่เป็นไกรทองของพี่น่ะ) ชื่อ เอโอนีส โคลิเวีย สถานะ เดอะ วิซาร์ด ออฟ ไอดัน งง ล่ะซี 555 แต่ขอบคุณเพลง เพราะมาก สไตล์ยูชอบเลย โดยเฉพาะ ฤดูที่แตกต่างนี่ เคยฟังแต่เพลง ไม่เคยดู MV ที่พี่ส่งมาให้ .... อ๊ากกกก นางเอกสวยได้ใจมากกกกกก กระชากใจที่สุดดดดดด ซี๊ดดดดดดด (เสียงจี้ใจ 555)

ชะแว๊บเข้าโหมดกุ๊กกิ๊ก ตามรีเควส

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~


กริ๊งงงงง โดนขัดจังหวะทางความคิด วิเวียนหันไปมองโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจคนกำลังเศร้า

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีจ๊ะ เข้านอนหรือยังจ๊ะ” สถาปนิกสาวหล่อคนเดิมนั่นเอง

“ยังค่ะ” สาวน้อยตอบเสียงใส หายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง

“ก็....ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ แค่โทรมาขอฟังเสียงหวานๆ ก่อนไปนอน กรจะได้นอนหลับฝันดี”

“เอ่อ...ค่ะ นอนหลับผันดีนะคะ” พูดแล้วก็เผลอยิ้มให้โทรศัพท์อย่างลืมตัว

“ขอบคุณจ๊ะ คิดถึงนะ”

“เอ่อ..ค่ะ”

“ว้า..นึกว่าจะได้ยินคำอื่นซะอีก”

“อะไรเหรอคะ”

“ก็คิดถึงเหมือนกัน หรือรักนะ อะไรแบบเนี่ย”

“บ้าเหรอ ไม่เอาแล้ว วิไปนอนดีกว่า”

“555 ก็ได้ วันนี้ปล่อยไปนอนก็ได้ แต่วันอื่นจะไม่ปล่อยให้ไปนอนง่ายๆอย่างนี้หรอก จะกวนทั้งคืนเลย”

“ทะลึ่ง!!”

“ทะลึ่งตรงไหน กรหมายความว่า จะโทรไปกวน ไม่ยอมวางทั้งคืนต่างหากล่ะ ใครกันแน่ที่ทะลึ่งเนี่ย”

“บ้า!!!! วิไปนอนแล้วนะ ไม่คุยด้วยแล้ว”

“จ๊ะๆ ฝันดีนะคนดี”

“ค่ะ” วิเวียนวางโทรศัพท์ลงด้วยหัวใจพองโต ทั้งๆที่เมื่อกี้ออกจะเหี่ยวเฉาด้วยอารมณ์ห่วงหารักเก่าที่ร้างลาอย่างระทมใจ
‘วันข้างหน้าย่อมจะมีสิ่งดีๆเข้ามาได้เสมอ มันอยู่ที่เราจะค้นพบและเปิดใจให้โอกาสมันหรือเปล่าเท่านั้นเองนะ....วิเวียน’ หญิงสาวพูดกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอน ด้วยใจที่ยังสงสัยว่าวันพรุ่งนี้จะพบเจออะไรบ้าง

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~


กลับมาเป็นผู้เป็นคนกะเค้าดูบ้างซักครั้ง แต่ไม่รู้จะต๊องแตกอีกเหมือนไรนะเนี่ย (พร้อมแตกตลอดเวลา)

>>จอมเวทย์ชุดคลุมขาว (ที่เป็นไกรทองของพี่น่ะ)
ชื่อ เอโอนีส โคลิเวีย สถานะ เดอะ วิซาร์ด ออฟ ไอดัน<<

ใช่ ไอดัน ใน แรค ไหมอ่ะยู - -a

แง้วโย่งไปโน่นเลนตรู ว่าแต่มันใช่ไหม

........จะต่อกระทู้นี้แต่ละที หวาดเสียวมาก กลัวไฟฟ้าลัดวงจร แล้วจะเสีย'รมณ์ต้องแต่งใหม่

........ไอ้คนกิ๊กsเยอะมันไม่ยอมแจกบัตรคิว บริหารจัดการเด็กๆในฮาเร็มให้ดีก็งี้แหละ

........นี่ว่าจะแซวใครไปด้วยก็ไม่กล้า กลัวจะโดนเสียบ ต้องรีบตาลีตาเหลือกมาลงเรื่องก่อน

........แล้วค่อยกลับมาแซวท่านข้าวโพดเค็ม เอ้ย..ข้าวโพดคั่ว ที่แอบเอา Austin M. คันงามไปทำซากเตียง เป็นที่เริงรักของตัวเองกะยูบ้า ห้าร้อย..หญิงร่างพองแห่งหุบเขาคิงส์ตัน (จริงๆชื่อย่อมาจากประโยคที่เพื่อนพูดบ่อยๆว่า U're so fat! )


โยนระเบิดเสร็จก็รีบชะแว๊บหนี จรลีดีกกว่า.....เอิ๊กๆ

.......ขอพื้นที่นิดหนึ่งนะคะ .......

สารภาพว่า…เจอฉาก อีโรติกทีไร กระโดดข้ามซะทุกที แต่ก็นะ.. ไม่ควรเลย..จริงจริ๊ง
ไม่ควรมาแซว พระเจ้า EuReKa เล้ย …กรรม หลบเข้าวัดอย่างเดิมของเราดีกว่า หุหุ…

ฮะๆๆๆ แว้วจาต่อยังงาย โตรงหนายว้า คูณ "ยู" จ๋า I don't know

....<ต่อจากคุง Austin Mini1 นะคร่า>....

...จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์...

แสงสีทองระยับยามต้องกับสายนทีที่ค่อยๆไหลริน สะท้อนเข้าดวงตาของสาวน้อยที่กำลังแขว่งเท้าสัมผัสกับน้ำใสนั้น

"พี่วิเวียนๆ" เด็กน้อยตากลมวิ่งกระหืดกระหอบมาทางวิเวียน

"ไรว่ะ ไอ้แกละ ตะโกนเรียกข้าซะเสียงดังเลย"

"ก็ๆๆๆ....ไอ้แดงหมาที่พี่ไปขโมยมาจากกุฏิหลวงพ่อหน่ะสิ ตอนนี้..มันๆๆ"

"มันอะไรว่ะ"

"เมื่อเช้าชั้นเห็นมันวิ่งตัดหน้ารถน้าตุ๋ย..."

"แล้วไงต่อว่ะ รีบพูดมาเร็วๆ กูร้อนใจ"

"แล้วๆ..น้าตุ๋ยก็หลบมันเลยเสียหลักขับลงคลองไปเลย ดีที่มีคนไปช่วยไว้ทัน"

"แล้วไอ้แดงหล่ะ มันเป็นอะไรรึเปล่า"

"เปล่าจ้ะพี่ แต่น้าตุ๋ยหน่ะซิ ตอนนี้อาการหน้าเป็นห่วง ตอนนี้อยู่โรงหมอใกล้ๆนี้เอง พี่จะไปดูกับชั้นไหม"

จากนั้นทั้งสองคนก็รีบวิ่งไปโรงหมอทันที

"หมอบอกว่าพ่อข้าขาหัก ไม่เป็นอะไรมาก ใส่เฝือกอีก 3 วันก็กลับบ้านได้ เออ..แล้วเอ็งเป็นใครไอ้หนู"

"เอ่อ ชั้นชื่อ วิเวียน ชั้นเป็นเด็กวัดอยู่แถวนี้แหละจ้ะ"

"ชื่อแปลกพิกล ...หน้าตาก็น่าเอ็นดู ไหนมาใกล้ๆข้าซิ"

สาวน้อยค่อยๆเดินไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับใบหน้าที่แดงกร่ำ ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

"หน้าขาว งามจริงๆ ข้าชื่อต้อยติ่ง นี่เบอร์โทรศัพท์ข้า" หญิงสาวพูดพลางจดเบอร์โทรไว้ที่ฝ่ามือเย็นเฉียบของสาวน้อย

"พรุ่งนี้โทรหาข้าด้วยนะ อย่าลืมหล่ะ" สาวน้อยได้แต่พยักหน้าไม่กล้าสบตาหญิงสาว แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป ต้อยติ่งมองตามสาวน้อยแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

////////////////////////////////////////////////////////
วันรุ่งขึ้น สาวน้อยก็โทรไปหาต้อยติ่งตามสัญญา แต่ทว่า

"ยอดเงินของท่านใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ"


!!!!!!!!ไรของกรูส์ว้าเนี่ย เริ่มงงตัวเอง

^
^
อ่อกกก ... เข้ามาช่วยงง 5555+
เด็ดจริงๆ ท่าน หมีพู เรื่องที่ท่านต่อมา เหล่าผู้กล้าเข้าไปหลังไมค์ข้องใจกันเป็นแถว 55555+ มาม๊ะ ... ขออุ้มท่านหมีพูลงไปดู [[[[โย่ว2]]]] อีกที นั่นเป็นแนวซึ้ง ที่จริงที่พี่ออสตินช่วยมา ก็แหวกเล็กน้อยนะ บุคลิกวรากรนิ่งขรึม แล้วก็เป็นวิเวียนที่แอบรักเจ้าวรากรอยู่ข้างเดียวนะขอรับ เจ้าวรากรยังแอบมีใจให้น้องแอนนาข้างบ้านนะคัฟเพ่

แต่... ไหนๆ ก็ไหนๆ ไม่เป็นไร เด๋วยูต่อให้หน่อยละกัน ^ ^'

><><><><><


ร่างสูงบนเตียงใหญ่ สะดุ้งตื่นขึ้นมาในที่สุด วรากรหันไปคว้านาฬิกามาดู เข็มชี้บอกเวลาว่าตอนนี้เพิ่งตี 3


เอ... ดูท่า เราจะคิดถึงยัยนั่นมากไปมั้ยนะเมื่อคืนนี้ ขนาดเก็บเอายัยวิเวียนนี่มาฝัน จินตนาการไป ให้เธอมีสังคมชีวิตที่ใกล้เคียงกัน ทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่ความฝัน หรือเป็นความต้องการจากเบื้องลึกของหัวใจกันแน่นะ


ไป๊ ไป ชิ้วๆ สลัดศีรษะไล่ความคิดชวนปวดหัวออกอีกที ... ก็คนยังไม่อยากคิดมากตอนนี้นี่นา


ว่าแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ถ้าเป็นไปได้ขอฝันถึงน้องแอนนาข้างบ้านดีกว่า


ต้องติ๋มๆ น่ารักอย่างนั้นนี่นา ถึงจะใช่สไตล์เรา ... ว่าแล้วร่างสูงก็ข่มตาหลับต่อไป แต่การจะลบใบหน้าสวยหยิ่งแทนที่เป็นสาวหวานข้างบ้านนี่ทำไม มันไม่ง่ายอย่างที่คิดนะ...


><><><><><

ขอแค่นี้ก่อนนะ ... เหนื่อยๆ

จะมีใครสนใจต่อเรื่องนี้หน่อยมั้ยขอรับ?

ตอบเม้นต์ต่อดีกว่า

ยาหยี m&m รู้สึกช่วงนี้โผล่ๆ หายๆ ตั้งแต่ได้งานทำนะ งั้นสงสัยเราต้องเก็บยาหยีไว้ให้ดีหน่อยละ ช่วงนี้มีแต่คนแย่งกิ๊กเราเยอะยังไงบอกไม่ถูก -3-

สมกับเป็นแซลเลอร์มูน แอน จริงๆ ยังอุตส่าห์รู้จัก ไอดัน แห่งแรค แต่ไอดันของยูนี่มาจากนิยายเรื่อง TE ขอรับ (งง... ใช่ปะ ... ไม่รู้จักอะดิ... อย่างว่า เด็กๆ เค้าอัพเดทกัน ท่านแอนต้องทำใจนะ) 555

หง่ะ... พี่ออสตินอะ มาหาว่าเค้าอ้วน... ไม่ซักหน่อยนะ T_T บอกกี่ทีไม่เข้าใจ เค้าแค่สมบูรณ์หน่อยเท่านั้น ที่เห็นน่ะกล้ามทั้งนั้นนะ ... อ่ะ อย่าทำหน้างั้น เชื่อกันหน่อยดิ

กระซิกๆ หันกลับมาอ้อนคุณ ยาย ดีกว่า me/ โซเซอย่างบอบช้ำมาซบลงตรงอกคุณยาย โปรดช่วยข้าน้อยด้วย โดนพี่ออสตินแกล้งใส่ร้าย ร้องไห้ กระซิกๆ

^
^
ดูท่าจะบ้ามากไป สงสัยต้องรีบไปก่อนที่พี่ยายจะเขกหัวดีกว่าเนอะ

อิอิ...ขอประทานอภัยนะพะยะคะท่านยู คือ เมื่อวานได้ดูละคร "สี่แผ่นดิน" (รู้จักป่าวอ่า มานโคตะระเก๊าเก่าเลย) มาเลยอินไปนิสสสสส์นึง ที่เจงก้อม่ะช่ายแนวของ หมีพู หรอกน๊าอย่าเข้าใจผิดคิดว่า คนแต่งเปงคุณยายมาเองเลย(แง่วๆๆๆ)

ทีนี้หมีพูเอาเจงล่ะน๊า 1 2 3 ....

***********************************

"ก๊อกๆๆๆๆ"

"....."

"กร...กร ตื่นได้แล้วลูก วันนี้มีสอบไม่ใช่หรอลูก"

"....."

"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"ถ้าเธอยังคิดถึงเขา....ยังคงมีแต่เขาในใจ....ถ้าเธอยังลืมเขาไม่ได้....ก็ไม่เป็นไร เธอ เธออยากจำ...." วรากรที่นอนเหมือนตายอยู่บนเตียงสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังและเสียงเคาะประตูที่รบกวนการนอน

"ตื่นแล้วฮะแม่ แปปนึง ...ฮัลโหล(ตะคอก)"

"อ้าว ไอ้ป๊อบมึงมีไรว่ะ โทรมาแต่เช้าเลยมึง"

"เออๆ ก็มานจริงๆนี่ แล้วมีไร"

"เออ กูรู้แล้วอีกครึ่งชั่วโมงกูไป แค่นี้นะ" วางสายเสร็จ วรากรจึงรีบวิ่งผ่านน้ำแล้วลงมาเรียกแท๊กซี่หน้าบ้านด้วยความรวดเร็ว ตาพลางก็ชะเง้อมองสาวน้อยข้างบ้าน

"ไปโรงเรียนรึยังน๊า น้องแอนนาของโผ๊ม"


*********************************
เดวมาแต่งต่อนะคร่าคุณยู...จัง ต้องปายเรียนแว้วจ้า

กริ๊งๆๆ (เสียงเรียกเข้าโบ..ขนาดนี้ เหอๆ )

“กร หร๋อลูก แอนนาไม่สบายมากตอนนี้อยู่โรงพยาบาล…. กรมาหน่อยได้มั้ยลูก แม่ไม่รู้จะทำไงดีแล้วเนี้ย
เราน่ะไปสร้างเรื่องอะไรไว้ ไม่มารับผิดชอบเลยนะ “
“ ฮะ อะไรนะแม่ แอนนาเป็นอะไร คับเดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้แหล่ะคับ “
วรากรตื่นขึ้นมาด้วยความงง !!!!! หลังจากวางสายจากแม่แล้ว อะไรอีกล่ะเนี้ย……….
ทั้งที่ใจก็คิดถึงคนหยิ่งยโสอยู่อีกคน แต่ก็อดห่วงที่คนที่บอบบางน่าทนุถนอมอีกคนเสียไม่ได้ …
ป่วย…เข้าโรงพยาบาล … เป็นอะไรมากหรือเปล่าหน้อ………

วรากรเดินเข้ามาข้างเตียงอย่างเงียบ… กลัวว่าการทำเสียใดเพียงเล็กน้อย ก็อาจจะทำให้ร่างบางนั้นตกใจตื่นขึ้นมา ภายในห้องพัก…ร่างที่นอนอยู่ดูเหมือนจะบางลงไปอีกเมื่อมานอนไม่ได้สติอยู่ที่นี่ ใบหน้าที่เคยสดใส อ่อนหวาน ดวงตาคู่สวยที่มองไปทางใดก็เหมือนจะมองดูทุกอย่างสวยงานเสมอ บัดนี้ดวงตาคู่นั้นหลับสนิทด้วยขนตางอนยาว ในหน้างาม ถึงจะดูซูบลงไปบ้าง แต่ก็ยังคงความอ่อนหวานเช่นเดิม ใบหน้านี้สินะ ที่เมื่อไม่กี่วันก่อนที่ทำให้หัวใจของวรากรร้อนรุ่มจนอดใจไม่อยู่ ปากบางนี่สินะ ที่ช่างพูดช่างต่อว่า และช่างนุ่มนวลอ่อนหวาน….. ปากบางที่ไม่ได้เอยคำใดออกมาแต่ก็เหมือนมีคำพูดมากมายมากระทบใจของวรากร …..ที่เขาสัมผัสได้จากใจ

ณ บ้านหลัง….(จำไม่ได้แล้วว่าเล็กหรือใหญ่)..
…..รถก็ไม่อยู่นี่ ไปไหนของเขานะ ลืมไปแล้วหรือไงว่ายังไม่พ้นสภาพความเป็นทาสนะ….มันน่านักเชียว
ปัง !!! เสียงปิดประตูอันดังตามอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของ…สาวสาวเฉียบ ใบหน้าเชิด …(ที่ไม่รู้ว่าเคยมองดูพื้นบ้างหรือเปล่า) ก้าวเดินอย่างมั่นใจเข้ามาในตัวบ้าน เห็นเพียงคุณกนกวรรณ ที่ยังจัดเตรียมข้าวของใส่ตระกร้าวุ่นวายเหมือนเตรียมการจะไปเยี่ยมใคร

“กรไปไหน…ค๊ะ”
ยังดียังมี “ค๊ะ”…คุณกนกวรรณ นึกในใจ และไม่ใคร่จะชอบผู้หญิงสวยมั่นคนนี้เอาเสียเลย…
“อยู่โรงพยาบาล…….. ตอนนี้คงดูแลหนูแอนนาอยู่ … หนูแอนนาเค้าไม่สบาย สองคนนี่เขารักใคร่กันดี จน….”
คุณกนกวรรณตั้งใจทิ้งคำพูดไว้ให้อีกคนคิดแทน…..[หุหุ คนแก่โกหกซะแล้ว]

ถึงใบหน้างานมี่เชิดหยิ่งอยู่นั้นจะแทบไม่เปลี่ยนอิริยาบถใดใด แต่ดวงตาคู่งามกลับไหววูบลงทันทีที่คุณกนกวรรณพูดจบ…
วรากร มีคนที่เค้ารักอยู่แล้ว….แล้วเมื่อคืนนี้มันคืออะไร ที่เค้าทำทุกอย่างมันคืออะไร …. นี่มันคืออะไรกัน


//jone.kapookclub.com/index.php?datestamp=20060527

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ยู พี่ยายอยากเล่นด้วยคะ แต่ไม่เคยแต่งเลยอะ ไม่รู้ว่าเป็นงัยบ้าง ติไม่ได้คะ ชมได้อย่างเดียว เหอๆๆ มีขู่คะ

...ขอโทษ หมีพู..ยายไม่ทันดูว่าหมีพูเอามาลงต่อแล้ว เปิดหน้าคอมทิ้งไว้เลยไม่รู้คะ ..... งัยดีล่ะเนี้ย...กลับเข้าวัดเหมือนเดิมล่ะกัน..

เหตุที่รู้จัก ไอดันแห่งแรค เพราะเราก็เป็น 1 ในสมุนแรคเหมือนกัน

(เห็นไหมยังไม่แก่เลยนะนี่ ยังเล่นแรคได้ *0*)

แต่ไม่ได้เล่นที่ไอดันนะ เล่นเซิฟอื่นหน่ะ

ตอนนี้ไม่ค่อยได้เข้าแล้ว จะเข้าแต่เฉพาะตอนวอร์เพราะมันเป็นช่วงแข่ง RTC อ่ะ

อ๋อ...คุณยาย บ่เปงหยั่งดอกค๊า หลานให้ภัย ตอนนี้อย่าเพิ่งเข้าวัดเด้อ หลานกลัวคุณยายร้อนคร่า(กร๊ากกก!!!!!!...รักดอกจึงหยอกเล่นนะคะ) เดวหมีพู แต่งต่อจากคุณยายนะคะ

**********************************

หญิงสาวเดินอย่างสง่าลงจากรถลีมูซีนพลางเริ่งฝีเท้าทันทีเมื่อจวนจะถึงจุดหมาย

"สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ" สาวสวยตรงเคาเตอร์กล่าวทัก

"นัง เอ๊ย คุณแอนนา รักษาตัวอยู่ห้องไหนคะ"

"คุณแอนนา ศิริวัฒนารึเปล่าคะ" สาวสวยถามพลางมองหน้าจอสีเหลี่ยม

"ใช่คะ" ไม่นานหญิงสาวก็รีบก้าวขึ้นบันไดภายใต้สีหน้าเยือกเย็น (ห้อง 504 นังแอนนา แก!!!!!)

"พี่..ก..ร" ร่างบางเรียกหาวรากร

"จ๋า... ตื่นแล้วเหรอค่ะ เป็นยังไงบ้างสาวน้อย"

"แอนไม่เป็นไรแล้วค่ะ พี่กรมาเฝ้าแอนเหรอค่ะ"

"จ้ะ คือพี่ทราบข่าวจากคุณน้าว่าน้องแอนไม่สบายพี่ก็รีบมาที่นี้เลยจ้ะ"

"พี่กร..ขอบคุณมากค่ะ" ร่างบางซึ่งเดิมที่หน้าซีดไร้สีเลือดบัดนี้กลับแดงกร่ำจนเห็นได้ชัด ทั้งสองสบตากัน

"กรี๊ดดด!!!!! นังแอนนา อีสำออย แกคิดจะแย่งพี่กรไปจากฉันรึไง" หญิงสาวพูดพลางจะเดินเข้าไปตบคนป่วยด้วยอารมณ์โกรธจัด

"หยุดนะสาวิกา เธอจะมาแสดงกริยาเป็นแม่ค้าแถวนี้ไม่ได้ นี่มันโรงพยาบาลไม่ใช่ตลาดสด"

"กรี๊ดด!!! พี่กรว่าวิหรอค่ะ" หญิงสาวชะงักหันไปต่อว่าวรากร

"กลับไปซะ ก่อนที่ฉันจะไปบอกคุณแม่ของเธอว่าเธอแอบหนีเรียนมาตบคนป่วยที่นี้"

"พี่กร!!!!" วรากรจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งร้องไห้ออกไป

"ไม่เป็นไรนะคะ" วรากรถามสาวน้อย

"ค่ะ แล้วคุรพ่อของพี่กรล่ะคะ ท่านจะว่ารึเปล่าที่พี่กรมาอยู่ที่นี้"

"ช่างมันเถอะจ้ะ พี่เต็มใจ พี่อยากจะอยู่ใกล้ๆคนที่พี่รักให้ได้มากที่สุด" พูดจบวรากรก็โน้มใบหน้าของตนไปที่สาวน้อยที่ตอนนี้หลับตาพริ้มพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ

ริมฝีปากชมพูตอนนี้ช่างใกล้กับริมฝีปากบางของเค้าเหลือเกิน ซึ่งวรากรสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของสาวน้อยตรงหน้า ทำให้เค้าเกินจะห้ามใจลิ้มรสหวานของสาวน้อยเสียแล้ว

"ไอ้หน้าเต้าหู้ ไอ้หน้าเต้าหู้ ......"

"ไอ้หน้าเต้าหู้ ไอ้หน้าเต้าหู้ ......"

"ใครมาขัดจังหวะตอนนี้ว่ะ"

"มามะน้องแอนนาจ๋า...มาให้พี่จูบซะดีๆ"

"นี่แน่ะ อีตาบ้า" เพลี้ย!!!!!!!!

"โอ๊ย!" วรากรลืมตาขึ้นพบว่าสาวตาดุมายืนจังก้าอยู่เอามือเท้าเอวอยู่

"ยายหนูหิ่น มาได้ยังไงเนี่ย แล้วเข้ามาห้องฉันได้ยังไง"

"นี่มันกี่โมงแล้วค่ะคุณ คนอะไรนอนขี้เซาเป็นบ้าเลย 11 โมงมีสอบเพื่อนๆเห็นนายยังไม่มา เลยโทรให้ฉันมาปลุกนายเนี่ยแหละ"

"อ้อ แล้วที่ฉันเข้ามาในห้องนายได้เนี่ย ป้าศรีแกมาเปิดให้ฉันเข้ามา"

"เธอทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย พรหมจรรย์ของฉันยังอยู่รึเปล่า"

"คิดได้นะ นายตะหากหล่ะจะทำอะไรฉัน...อุตส่ามาปลุกให้ กลัวว่าจะไปสอบไม่ทัน ไม่ขอบคุณยังจะมาว่าเราอีก"

"ขอบจาย แล้วฉันจะทำอะไรเธอได้ ถ้าฉันจะทำอะไรเธอนะ ฉันไปทำไอ้จุดยังจะดีเสียกว่า ชิ! หลงตัวเอง"

"ไอ้หน้าเต้าหู้!!!!" วิเวียนพูดพลางคว้าหมอนตีลงมาที่กบาลของวรากร

"เจ็บนะ ยัยหนูหิ่น คิดว่าทำได้ฝ่ายเดียวเหรอ" วรากรก็คว้าหมอนมาตีหญิงสาวเช่นกัน

"โอ๊ย!!! นี่แน่ะๆๆ" ทั้งสองต่อสู้กันอย่างเมามันส์ ดุเดือดเลือดพล่านราวกับสงคราล้างเผ่าพันธ์มนุษย์ แต่หญิงสาวเกิดเสียหลักกำลังจะตกเตียงที่ข้างล่างมีแก้วน้ำวางอยู่(เพราะความซกมกของเจ้าของห้อง)

"ยายหนูหิ่น ระวัง!!!!"

*****************************************
งึมมมม....คุณยูแอนด์คุณยาย จ๋า หมีพูหมดมูสแร้วจ้ะ ยังไงกะช่วยเม้นและกะช่วยแต่งต่อด้วยนะเจ้าคะ แทงยู เอ๊ย แทงกิ้ว จ้ะ

เกือบลืมๆ...แฮ่ๆคือเดี้ยนบ้านน๊อกบ้านนอกนะฮ่า มานคืออะหยั่งคะ "แข่ง RTC " เผือจาเอาไปเว้ากะเพื่อนๆนะคร่า คริคริ...

RTC >>Ragnarok Thailand Championship 2006

เป็นการแข่งขันระหว่างกิลในเกมส์ Ragnarok อ่ะค่ะ

กิลคือกลุ่มคนที่รวมตัวกันขึ้นมาเพื่อทำการแย่งชิงปราสาทแต่ละหลังที่มีอยู่ในเกมส์(Guild Wor) มีทั้งหมด 20 หลัง

1 อาทิตย์จะมี การแข่ง 2 รอบ รอบละ 2 ช.ม.

ในแต่ละเซิฟเวอร์จะคัดกิลที่เก่งที่สุดมา 2 กิล แล้วจะทำการแข่งขันชิงแชมป์ประเทศไทยกันอีกที

กิลที่ได้เป็นแชมป์ประเทศไทยจะได้เป็นตัวแทนไปแข่งที่ต่างประเทศอ่ะค่ะ แต่ไม่แน่ใจนะว่าปีนี้กิลที่เป็นแชมป์จะได้ไปเปล่า - -a

อ่อ แชมป์จะได้เงินรางวัลด้วยมั้ง แต่ได้เท่าไหร่นี่ไม่แน่ใจนะคะ

ถ้าถามเราว่าแข่งแล้วมันได้อะไรขึ้นมาก็จะตอบว่าได้ความสนุกหง่ะ

^0^

ถ้ามีอะไรสงสัยติดต่อหลังไมค์นะคะ ตอบในนี้มากๆเดี๋ยวยูแอบเคือง
จะหาว่าพาสาวๆเขาออกนอกเรื่องหง่ะ เอิ๊กๆๆๆ

แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว.........
เสื้อนักศึกษาสีขาวที่แสนจะบางของวิเวียนได้เปียกน้ำไปแล้ว..

วรากรเห็นเข้าอย่างจัง..สายตาของทั้งคู่ต่างก็หลบกัน เพราะความเขินอาย..
"นี่..นายน่ะไปอาบน้ำได้แล้ว" วิเวียนโพลงขึ้นมาในความเงียบ
ขณะที่สายตาของวรากร ได้มองต่ำลงไปที่เนินอกอันขาวโพลนของวิเวียน..."ช่างขาวเสียจริง..ไม่คิดว่ายัยหนูหินจะ.."

"นี่นาย..ชั้นบอกให้ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"เออ..." แล้ววรากรก็เดินเข้ามาใกล้วิเวียนมาขึ้นทั้งที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายวรากรคิดอะไรกับเธอ

"เสื้อของเธอเปียกหมดแล้วนะ .. " วรากรเอ่ยขึ้น
..แต่มันก็ทำให้เธอหน้าแดงก่ำขึ้นมาได้เหมือนกัน

แล้วเขาก็เข้าสวมกอดเธอ..โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
ถึงกระนั้นวิเวียน..สาวน้อยที่เขามักเรียกเธอว่ายัยหนูหิ่น ก็ไม่พยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา

ขอบคุณมากค่ะ คุณ แอน

"ถ้าท่านยูกล้าหือล่ะก็ๆๆๆ แหมๆๆๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะ จะ...." ล้อเล่นนะคร่า แต่ยังไงก็ขอบคุรนะเจ้าค่ะ จะได้คุยกะเพื่อนได้แว้ว ดีจาย เยเย้ กร๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

^
^
จะทำอะไรยูจ๊ะ ... ลูกหมู เอ๊ย ลูกหมี? ถึงจะพออภัยที่มียัยหนูหิ่นกะเจ้าน้ำเต้าฮู้มั่วมา แต่วิเวียนกลายเป็นสาวิกา นางเอกกลายเป็นมารร้าย สถาปนิกใหญ่สุดหล่อ กับเจ้าแม่อสังหาริมทรัพย์สุดเซ็กซี่ กลายเป็นนร.มีสอบด้วยนี่... จะให้คิดบัญชียังไงดีคะ? 555

ดีนะนี่ที่แต่งสนุก ยอมให้ไหลไปหน่อยแล้วกัน เอาเป็นว่านี่เป็นฉากที่นางเอกแอบหวังไว้ในใจแล้วกันนะ 555

ปล. ถึงพี่ยาย อดไม่ได้ใช่ม้า... ที่ท่านแต่งมาก็สนุกดี เข้ามาแต่งต่ออีกนะพี่ ... ยูชอบ >_
ท่าน HeROo ก็แต่งดีนะ แต่ดูท่าเพราะมันรันมาหลายกระทู้เกินไป คนมาใหม่ไม่ทันอ่านของเก่า เนื้อเรื่องเลยปะติดปะต่อแปลกประหลาด... ^ ^a ไม่เป็นไร ไว้ว่างๆ ยูเข้ามาฟิคให้ แล้วจะเร่งเปิดเรื่องใหม่ให้เล่นแล้วกันเนอะ

ถึงคุณแอนนา (นางเอกอีกคนของเรื่องนี้ อิอิ) แข่ง Rac นี่ พวกเพื่อนรุ่นน้องยูที่อายุ 23-24 พรรษาก็บ้ากันจัง แต่ข้าน้อยนั้นไม่ติดขอรับ ไม่มีเวลาติดมัน แค่งานก็ปั่นกันไม่เสร็จแล้ว ^ ^'

ว่าแล้วก็ได้เวลา กลับไปปั่นงานต่อดีกว่า

เหอๆ อ่านไปอ่านมาเราก้องงว่านางเอกเปลี่ยนชื่อตั้งแต่เมื่อไร...

สู้เค้านะท่านยูรีบๆทำงานหั้ยเสร็จ

ว่าแต่ว่าเรื่องมานจามีวันจบไหมหง่ะ?

จะว่าว่างก็ไม่ใช่ เรียกว่านอนไม่หลับดีกว่า เลยมานั่งปั่นจิ้มปั้นเจ๋อที่กระทู้ท่านยู........

ไม่มีอะไรขอรับ....แค่คิดเถิง ๆๆ

พอดีวันนี้มีเรียนคอมพ์เจ้าค่ะ(เซ็งจารย์มากมายสอนไรว้ากรูงง!!!) หมีพูเรยขอมาเฉือกอีกแร้น หมีพูเห็นสาวกท่านยูช่วยกานปรานามขยะสังคมให้ท่าน "มิบุ'ซาเคียว" แร้วซึ้งจายแทนท่านซาเคียวเจงๆ(ขอยืมกระทู้ท่านยู..ลูกบวชเมื่อไหร่จะใช้คืนให้นะเจ้าค่ะ...อ่ะคริคริ)

หุ หุ ไม่มีพรสวรรค์ในการบรรยายเรื่องราว จริงจริง.....

เอาแบบที่เราถนัดแล้วนะคะ คิดว่าตอนนี้วิเวียนคงมีอารมณ์ประมาณนี้แน่แน่...

แอบจันทร์ [ปนัดดา เรืองวุฒิ]

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jummaip&group=3&month=05-2006&date=18&blog=4

ใจเอย - Marsha

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=iamhappy&month=07-2006&date=04&group=2&blog=2

>>>ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้...คุณยู สุดสวย
(((อ่ะป่าวหว่า?...)))

ได้ข่าวว่ากำลังบ่น ๆ โอดครวญ เรื่องงานอยู่เหรอคับ?
...ปั่นงานให้เสร็จทันส่งเน้อ...สู้ สู้ นะ...ท่านยู

ปล. แล้วเมื่อไหร่นายกร กะ คุณนายวิเวียร
จะเข้าที่เข้าทางกะเค้าซักทีเนี่ย...น่าฉงฉาน...

แต่ทันใดนั้น วรากรก็ตื่นจากความ [ฝันอันแสนสุข]

วรากรไม่ได้ตามวิเวียนไป เขาอยู่เฝ้าแอนนาอย่างใกล้ชิด นี่ใช่มั้ยคือสิ่งที่เค้าควรทำ

ทิ้งที่ความอ่อนหวานของแอนนา มักจะทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มได้อยู่เสมอ ทว่า เวลานี้มีหลายครั้งที่วรากรออกอาการเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ตั้งแต่เจอคุณวิเวียนนี่ ทำไมดูพี่กรแปลกไป... เกิดอะไรขึ้นนะ

><><><><><

เห็นข้างบนเค้าต่อสั้นๆ มา เราก็เอามั่งดิ ยิ่งเวลามีจำกัดอยู่

แหะ แหะ แวบมาให้กำลังใจคุณกิ๊กสุดที่รัก
แหม แหม พอไม่มีสาวๆห้อมล้อมก็นึกถึงข้าเจ้าทันทีเลยนะ
จะดีใจรึเสียใจดีหว่าเรา เอาเป็นว่าคิดในทางที่ดีก่อนก็แล้วกัน
รักษาสุขภาพด้วยนะคุณกิ๊กที่รักยิ่ง

^
^
กระโดดคว้าหมับ!!! จับช๊อกกี้มาอ้อนต่อดีกว่า
me/ กระดิกหาง ส่ายหน้า แลบลิ้นมาคลอเคลีย 555 (<< ดูท่าไม่รู้ช๊อกกี้รังเกียจลูกหมาตัวใหญ่อย่างยูมั้ยนะ) ^ ^a

หายไปไหน ซะนานเลยหยาหยี เมื่อไหร่จะว่างเข้ามาร่วมแจมซักที ฝากลากท่านเลขามาด้วยก็ดีนะ

คิดถึงนะจ๊ะ ... จุ๊บส์ๆ

เอ่อ .........
เอ่อ ...............
เอ่อ ......................

แง๊ๆๆๆ เลสรั้นมาตามอ่านไม่ทันอ่ะ งง คงต้องไปนั่งอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น
ตอนนี้ตกลงใครเป็นใครอ่ะ ฮืออออออ หายไปไม่กี่วัน
อ่านแล้วงง มึนตึ้บ แล้วนี่เดี๋ยวต้องอดเล่นเน็ตอีก 3 วัน ตายๆๆๆๆ

รบกวนคุณยูผู้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
รวบรวมเอาของทุกๆ กระทู้มาเรียบเรียงเป็นเรื่องราวลงได้ไม๊อ่าคะ
สงสารคนที่มาตามอ่านไม่ทัน ตาดำๆ (นั่งทำตาปริบๆ) ด้วยนะๆๆๆๆๆๆๆ

ว่าแล้ว ขอแว่บ ไปอ่าน + ตั้งสติ ตั้งแต่ต้นก่อนนะคะ

^
^
อืม... เป็นความคิดที่เข้าทีมากเลยขอรับ เอาเป็นว่าจะทำให้แน่นอน แต่ขอเวลานิสนะ ^ ^

.....จะมีเวลามาเรียบเรียงเรื่องหร๋อคะนั่นน่ะ นอกจากจะมีงานที่เยอะแยะมากมาย

ยังมีหน้าที่พิเศษเป็นองครักษ์พิทักษ์ใจของหมู่มวลมิตรอีก ปฏิบัติหลายหน้าที่เช่นนี้

[พระเจ้า EuReKa] ก็แทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนอยู่แล้ว ถึงจะแข็งแรงจนมีกล้ามเป็นมัดๆ ก็เถอะนะ
งัยก็รักษาสุขภาพด้วยน้า…ยายเป็นห่วงนะจ๊ะ…เหอๆๆ

หลักฐานคะ..!!!!!!! วรากร…….กลายร่างเป็น >>ชายหนุ่ม<< ไปซะแล้ว หุหุ


ความเห็นที่ #35 ( 1401033 )
วรากรไม่ได้ตามวิเวียนไป เขาอยู่เฝ้าแอนนาอย่างใกล้ชิด นี่ใช่มั้ยคือสิ่งที่เค้าควรทำ

ทิ้งที่ความอ่อนหวานของแอนนา มักจะทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มได้อยู่เสมอ ทว่า เวลานี้มีหลายครั้งที่วรากรออกอาการเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ตั้งแต่เจอคุณวิเวียนนี่ ทำไมดูพี่กรแปลกไป... เกิดอะไรขึ้นนะ
><><><><><
เห็นข้างบนเค้าต่อสั้นๆ มา เราก็เอามั่งดิ ยิ่งเวลามีจำกัดอยู่

By : EuReKa Date : 23 Aug 2006 18:51

ตอบสั้นๆละกานม่ายมีอารายมากหรอกอยากบอกว่าหนุกดีเฉยๆ

^
^
หือ.... แค่มาสั้นๆ อย่างนี้ ก็มีกำลังใจแต่งต่อแล้วขอรับ ....

ขอเวลาไม่เกินสามวัน จะเข้ามาต่อให้ละกันคัฟ ^ ^

วรากรไม่ได้ตามวิเวียนไป เขาอยู่เฝ้าแอนนาอย่างใกล้ชิด นี่ใช่มั้ยคือสิ่งที่เค้าควรทำ

ทิ้งที่ความอ่อนหวานของแอนนา มักจะทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มได้อยู่เสมอ ทว่า เวลานี้มีหลายครั้งที่วรากรออกอาการเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ตั้งแต่เจอคุณวิเวียนนี่ ทำไมดูพี่กรแปลกไป... เกิดอะไรขึ้นนะ

“เฮ้ย ....ไอ้กรๆๆ เอ็งตื่นได้แล้ว” เสียงมหาปีศาจ อีรอส สะกิด เจ้าวรากรที่เหม่อมองออกนอกหน้าต่าง

“ โอ ท่านมหาปีศาจผู้เจริญ มีปัญหาอันใดกับข้าน้อยหรือท่าน “ วรากรตอบเนือยๆ

“ บ๊ะ ไอ้นี่ พูดกวนตีน กระแทกหูข้าเสียจริง....ข้าแค่จะมาเตือนเจ้าเท่านั้น “ มหาปีศาจอีรอส ชักงอนซ้า

“ เตือนเรื่องใดหรือท่าน “ วรากร เริ่มใส่ใจเสียงแหลมๆ แบบ แมวน้อยข้างบ้านของท่านมหาปีศาจอีรอส

“ เจ้าน่ะ อย่าหลงตัวคิดว่าเป็นชายหนุ่มสิ เจ้าคือทอมรูปหล่อนะเฟ้ยยยย อย่าลืม ...สงสัยไอ้พระเจ้ายูเรก้า เริ่มสับสนทางเพศเพราะ Thesis เป็นแน่ เลยสะกดจิตใจให้เจ้าสับสนตัวเองไปด้วย ว่าเป็นชายแท้..บรื่ออออ นี่เวปทอมดี้ นะเว๊ยยย ไอ้พระเจ้ายูเรก้า มาแกล้งวรากรของข้าอีกแล้วนะ ฮึ่มๆๆ เจอตัวเมื่อไหร่ จะจับไปทำสามีเสียให้เข็ด ( คนเขียนแอบขำ บ้าป่าววะ หึหึ ) “ สิ้นสุรเสียงแบบแมวๆ ของท่านมหาปีศาจอีรอส ก็บินหายไปกับอากาศ เพื่อที่จะไปตามจิกตบๆๆๆๆ ไอ้พระเจ้ายูเรก้า....และมีต่อหรือไม่? จ้างก็ไม่บอกว่ะ คิกๆ

วรากร กลับมาสู่เป็นปกติ เค้าเริ่มรู้สึกตัวว่าเค้าไม่ใช่ชายหนุ่มแล้ว แล้วก็หันกลับมาสบตากับแอนนาเข้าอย่างจัง

“ พี่กรคะ เป็นอะไรหรือป่าว แอนเห็นพี่เหม่อแล้วพึมพำๆ อะไรอยู่นอกหน้าต่างนานแล้ว ไม่สบายหรือเปล่าคะ “ แอนส่งเสียงหวานด้วยความห่วงใย หวังพิชิตใจทอมหล่อ

( แหมคุณคนเขียนก็..... อย่ากล่าวหาแอนแบบนั้นสิคะ แอนห่วงพี่กรจริงๆนะคะ ) แอน หันขวับมาติงคนเขียนบรรยาย
( อุ๊ย แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้นะ แม่คนแสนดี คิกๆ ) คนเขียน ตอบ พร้อมตบหัวหล่อนเบาๆ

วรากร แปลกใจ...” น้องแอนๆ เป็นอะไรไปหรอ อยู่ดีๆหัวก็สั่นซะงั้น “ พร้อมตกใจไปด้วย

“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่กร “ แอนยิ้ม แกมหัวเราะ “ แล้วพี่ไม่มีธุระที่ไหนหรอคะ เฝ้าแต่แอนอยู่ได้ แอนเกรงใจค่ะ “ แอนกล่าวยิ้ม ลองเชิงวรากรเล็กน้อย

“ จริงสิ นึกขึ้นได้ ว่ามีนัดกับเพื่อน “ กรพูด หาทางออกให้กับตัวเองทั้งๆที่ตอนนี้ใจเค้าเริ่มไหวหวั่นกับความรู้สึกคิดถึงใครบางคนมากขึ้นเหลือเกินแล้ว

“ งั้นพี่คงต้อง ขอตัวสักวันนะจ๊ะ แล้วจะกลับมาเฝ้าใหม่ “ วรกร กล่าวจบพร้อม จุ๊บที่แก้มแอนเบาๆ จนแอนเขิล อิอิ ( ไม่รู้ว่ะว่าจะให้ใครเป็นนางเอกดี ถนอมน้ำใจทั้งสองสาวแระกัน เอิ๊กๆๆ )

และแล้ว ด้วยความคิดถึง ก็ทำให้วรากร โผล่มาที่บ้านแม่สาววิเวียน ได้อย่างไรมิทราบ ( อ้าว ก็ขับรถมาสิ อย่าโง่เด่ะ คนอ่านอ่ะ )
เดินวนช่างใจอยู่หน้าประตูรั้ว เสียนานว่าจะเข้าหรือไม่ดี......วิเวียนก็ชะลอรถเตรียมจะเข้าบ้าน เลื่อนกระจกรถลง(ใช้ระบบไฟฟ้าย่ะ ต้องบอกเดี๋ยวจะหาว่ายัยวิโบราณใช้รถรุ่นเก่า )

“ คุณกร มาที่นี่ได้อย่างไรคะ ไม่อยู่เฝ้าไข้ให้แม่แอนนาหน้าหวานนั่นหรอกหรือ “ วิเวียน แกล้งทำสีหน้าแปลกใจ ทั้งที่ใจออกจะยินดีที่ แต่อดประชดวรากรไม่ได้ ก็มันน่าน้อยใจนี่ .....


------------------------------------------------------

วรากรจะตอบแบบไหนดีหนออออ มาแต่งต่อเองนะว่าที่เมียข้า ( เจ้ายูเรก้า )โฮะๆๆๆๆๆๆ สะจัยโว๊ยยย ได้แทะโลมทางตัวอักษร

.........เหาะมาพร้อมบาทาสกายคิกซ์ ก่อนเลย.... ผลัวะ!!!

ตอนแรกที่บอกจะจับข้าไปทำสามี นี่เกือบเก็บมาพิจารณา แต่เลื่อนเม้าธ์ลงมาเห็นว่าที่เมียนี่มัน... -*- เปิดศึกเทวากันดีกว่าอีรอส 555

อ่านไปก็ฮาเกือบตกเก้าอี้ เขียนดีอย่างนี้ ว่างๆ เปิดเรื่องใหม่จับมาเป็นโคออดี้แต่งแนวตลกคาเฟ่กันจริงจังเลยดีมั้ย หุหุหุ (ลืมไป เด๋วต้องรีบไปทาบทามท่านพี่ผู้เปี่ยมด้วยพลังต๊องตามวัย พี่ออสตินด้วยอีกคน)

เพราะท่านยายเลยนะ แอบตาดี ทักมาทำให้ EuReKa เกือบเสียท่าเจ้า Eros ไม่ไหวๆ ต้องถลกแขนเสื้อขึ้นไปใหม่.... พิมพ์!!!

><><><><><

วรากรเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของรถที่ตนกำลังคิดถึง

" เปล่าหรอก เข้ามาเนี่ยเผื่อเจ้าหนี้เจ้านายแถวนี้ ต้องการให้รับใช้ ก็ดี... ถ้าไม่มีอะไร ได้กลับไปเฝ้าไข้น้องแอนต่อ " เสียงเรียบตอบกลับมาพร้อมจะทำท่าจากไป


" ไม่นะ อย่าเพิ่งไป!! " เสียงวิเวียนติดตระหนก " เอ่อ... ฉันหมายถึงว่า ฉันกำลังจะออกไปข้างนอก จะให้นายช่วยอยู่พอดี "


" ฉันนี่นะ... ช่วยเธอ " วรากรเลิกคิ้ว จิ้มนิ้วลงตรงอกตัวเอง


" ใช่... ก็นายเป็นสถาปนิกใหญ่ ฉันกำลังจะเปิดโครงการใหม่อยู่พอดี เดี๋ยวเราเข้าออฟฟิศกัน แล้วนายช่วยฉันแนะนำรายการสั่งซื้อวัสดุหน่อยได้มั้ย "


" ได้ซิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ "

เรารู้สึกไปเองมั้ยนะ ทำไม ก่อนวรากรจะเดินอ้อมรถขึ้นมา ทำไมรู้สึกเหมือนว่า แววตาเค้าอบอุ่นใจจัง

วิเวียนสลัดศีรษะแล้วออกรถไปทันทีที่ร่างโปร่งขึ้นมาประจำที่ด้านข้างพร้อมรัดเข็มขัดนิรภัย


ภายในอาคารสำนักงานสุดหรูในเครือเจ้าสัววัฒนา วรากรเป็นประโยชน์ต่องานวิเวียนเป็นอย่างมาก จากประสบการณ์ที่คร่ำหวอดในวงการสถาปนิกหลายปี วรากรสามารถแนะนำวัสดุคุณสมบัติใหม่ ในราคาเหมาะสมให้แก่วิเวียนได้ดีเกินคาด

" นี่ คุณว่ากระจกลายนี้สวยดีมั้ย " วิเวียนหยิบแคตตาลอกวัสดุขึ้นมาถามความเห็นคนตัวใหญ่ด้านข้าง


" เวลาเลือกกระจก อย่ามองแค่รูปลักษณ์ดีไซด์ภายนอก ดูคุณสมบัติที่จะใช้งานด้วย อย่างกระจกสำนักงานคุณตั้งอยู่ทิศรับแสงนี่ ควรใช้ที่มีคุณสมบัติตัดแสง ราคาเพิ่มมาหน่อยแต่จะช่วยลดการใช้พลังงานในสำนักงานใหม่ ไม่ร้อนด้วย..." ข้อเสนอแนะกลางๆ แนะนำขึ้นมา


น่าแปลกใจมากว่า แม้เวลาธรรมดา ทั้งสองจะเป็นคู่ปรับกันนับนาทีที่ดีกันได้ ทว่า ในเวลางานทั้งคู่กลับประสานงานกันได้อย่างลงตัว


วิเวียนดูสงบเสงี่ยมอย่างไม่น่าเชื่อ หล่อนรับฟังทุกคำแนะนำของร่างสูงด้านข้าง และหลายครั้งที่เธอยื่นแคตตาลอกไป จังหวะจะพลั้งให้หล่อนถลาไปใกล้ร่างสูงทุกที

" อุ้ย... ขอโทษค่ะ " วิเวียนกล่าวขอโทษหน้าแดง เมื่อแอบเซเหมือนจะซบคนข้างๆ นั่นอีกแล้ว

" หึ... ถ้าเซมาอีกหน่อยเดียว ผมจะคิดว่าคุณต้องการบริการเสริมแล้วนะ " วรากรกวนออกไปยิ้มๆ ที่จริงเพื่อหลบอาการอาย.... ทอมก็อายเป็นเหมือนกันนะ

ที่จริงเค้าแอบดีใจ กลิ่นกายสาวใกล้ๆ ให้ความรู้สึกทั้งเย้ายวน และคุ้นเคย

แต่เพราะคำพูดนั้น วิเวียนผุดผงะลุกขึ้นทันที

" ฉันไม่ได้ อดอยากขนาดนั้น ... ไม่ต้องห่วง เมื่อรู้ว่าคุณมีเจ้าของ ฉันก็ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร !! "

" ใครเป็นเจ้าของใคร " วรากรเริ่มผุดลุกขึ้นมาเหมือนกัน

" ก็ คนที่โรงพยาบาลนั่นไง " เสียงตวัดออกมา น้ำตาก็พาลจะไหล

ร่างที่สูงกว่าเดินเข้าไปใกล้ พร้อมโอบไหล่บางกลับมา พร้อมกระซิบกลับเบาๆ

" ที่โรงพยาบาลนั่น ยังไม่ได้เป็นเจ้าของ "

><><><><><><>

เหอๆๆ ค้างมั้ยๆ อยากแต่งอีโรติกต่อให้ แต่เวลาไม่เอื้อแล้วอะ เอาแค่นี้ก่อนนะ 55555

ข้าน้อยเนี่ยอยากแต่งอิโรติกมั่กๆ แต่ยังไม่เค๊ยไม่เคย ให้ชักแหง็กๆๆตายสิ เอ้ คงต้องทดลองรับความเจ็บปวดจากพลังเตะท่านยูก่อน

โอ๊ย เจ็บนะ..ท่านยู ทำเบาๆหน่อยสิ เค้าเจ็บนะ (-_-x ทำรัยหนออออ

คิกๆๆๆๆ

"ไม่ได้เปนเจ้าของเหรออ... เหนอี๋อ๋อกันสะขนาดนั้น"เสียงของยิงสาวสั่นมากกว่าเดิม
ทันใดนั้น แทนที่จะเปนคำแก้ตัวแต่กลับเป็นริมฝีปากของสถาปนิกที่บดขยี้ยิงสาวที่เสียงสั่นครือ ยิงสาวมีท่าทีต่อต้านกับริมฝีปากของสถาปนิก แต่ยิงต่อต้านมากเท่าไรก้อยิงทำให้สถาปนิกบดฝีปากเร่าร้อนมากยิ่งขึ้น จากท่าทีต่อต้านในตอนแรกก้อเริ่มจะตอบรับกับริมฝีปากของสถาปนิกมากขึ้น....มากขึ้น...

ต่อไงอ่ะ ไปไม่ได้แย้ว ไม่ถนัดแนวนี้เยย แค่อยากลองแต่งดูมั้ง

ถ้าผิดพลาดประการใด ขออำภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเด้อ

ม่ายมีครายมาต่อเรยน้อ ไอ้เราก้อไปม่ะถุกหง่ะ
จารออ่านต่อป่ายยยยย


ขอบคุนคุนยูที่ตอบกระทู้ของเราน้า

รักท่านอีรอสจ้า อิอิ

(((((ปังๆๆ ฟังๆ))))) <<< จับปืนอาก้าสวมวิญญาณว๊ากเกอร์เหมือนเคย

จะบอกถึงผู้ที่ยังหลงอยู่แถวกระทู้นี้ว่า เราย้ายไปบ้านใหม่กันอีกแล้วนะขอรับ ตามคัฟ จับเม้าธ์คลิ๊กเบาๆ เข้าฐานลับข้างล่างนี้เลย

//www.narak.com/webboard/show.php?No=134136

ถึงผู้ที่จะเข้าเล่นในกระทู้ใหม่ กรุณาอ่านกฏอัยการศึกก่อนลงสนามรบ หรือก่อนส่งกระแสไฟ ด้วยนะขอรับ... อะ... งง ทำหน้างงๆ กันใหญ่ ถ้าไม่เข้าใจ ก็รีบเข้าไปอ่านซ้า... อย่าช้าล่ะ จะ(พยายาม)รอ