สัญญาไว้ ^_^

เขียนข้อความ หรือ รูป ที่นี่ สวัสดีตอนเช้าค่ะ ถึงจะสายสำหรับทุกคน แต่ วันนี้ อิ อิ เป็นเช้าของเคทค่ะ ... คราวก่อนรับปากว่าจาเอารูปตอนที่ไปบวชมาลง ป่านฉะนี้ ก็ยังไม่เห็นเงารูปถ่ายอย่างที่สัญญา พอดีวันนี้นอนดึกค่ะเพราะ ต้องคุยกะแฟน เรื่องย้ายบ้าน ( อีกแร้ว ) เฮ้อ ...^_^ ตี 4 กะ 5 ทุ่ม นี่มันช่างง่วงดีแท้อยู่ไกลกันก็อย่างงี้ค่ะ ต้องทนเอานิด ว่าแล้วก็นั่งสัปปะหงก หงึก ๆ จะรอดไม๊เนี่ยยย พิมพ์ผิดพิมพ์ถูก เอ่อ o^_^o ..... มาดูกันตั้งแต่เริ่มออกเดินทางเลยดีกว่าค่ะ อิ อิ พี่สาวค่ะ ค้องคาดหน้าหน่อยเดี๋ยวลูกน้องเธอเห็น เราก็จาโดน ไดเรคเตอร์ ดุเอา เพราะเอารูปพี่สาวมาโพสต์ ฮ่า ๆ ๆ ๆ แผนที่ไปวัดเจ้าค่ะ ถ้าใครไปมะถูกดูจากตรงนี้ แต่ไม่ดูก็จะไม่ งง ค่ะ เอิ๊ก ๆ ๆ ดูให้ งง ไปงั้นอ่ะค่ะ สงกาสัยจาไปไม่รอด ต่อภาคสองพรุ่งนี้ดีกว่า โฮก ๆๆๆ ง่วงจิง ๆ จ้า ตื่นมาแระ เพิ่งตื่่นค่ะ ก็เข้ามาต่อจากมะคืนเลย หุ หุ ระหว่างทางค่ะ แก้ง่วงเพราะตื่นเช้า โดยการเก็บภาพเป็นระยะ อิ อิ o^_^o ถึงวัดแล้วค่ะ โดยสวัสดิภาพ แล้วก็เห็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเห็นที่นี่ อืมม เห็นเด็กวัยรุ่นอายุราว 21, 20 ต้น ๆ ค่ะ มาบวชชีพราหมณ์กัน ค่อนข้างเยอะ อยากถามแต่ก็ไม่กล้าค่ะ ฮ่า ๆ ๆ เราซะอีก ในวัยนั้นไม่เคยคิดที่จะบวชชีพราหมณ์ แต่ที่ได้ไปก็เพราะโดน คุณแม่ของเพื่อนสนิทค่ะ เราก็สนิทกะครอบครัวเธอเหมือนกัน จะเรียกว่าหลอกรึเปล่า เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ รู้แต่ว่าแม่บอก ให้ตื่นเช้า พวกเราจะขึ้นเขาไปทำบุญกัน ก็แค่นั้น วัดที่กาญจนบุรีค่ะ สงบมาก แล้วก็ค่อนข้างเคร่ง เสียดายที่เราจำไม่ได้ว่าวัดอะไร หุ หุ ครั้งนั้น ความซ่าของพวกเราไม่ยิ่งหย่อนกว่า เด็กรุ่นหลังเลย ^_^ จากที่พักแล้วเข้าตัวเมือง ต้องขับรถนานมิใช่น้อย พวกเราก็ออกไป หาเบียร์ดื่มกัน เพื่อที่ว่า ตอนเช้าเราจะได้ตื่นให้ทันตี 4 หุ หุ ก็ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนกันเลยค่ะ เพราะซื้อมาดื่มต่อที่รีสอร์ทด้วย กะว่า ทำบุญเช้าเสร็จ เราก็จากลับมานอนเอาแรงแล้วขับรถกลับ ^_^ เ่อ่อ ..นอกเรื่องอีกแระ เอาเรื่องบวชต่อก่อนดีกว่าเนอะ พอมาถึงวัด ก็ไปลงทะเบียนค่ะ กรอกใบสมัคร พร้อมโชว์บัตรประชาชนแสนสวย ฮี่ ฮี่....หากใครมีชุดก็ลงทะเบียนอย่างเดียวเพราะทางวัดจะได้ทราบ ว่าเราจะมาบวชกี่วัน แล้วก็รับชุด ( สำหรับผู้ที่ไม่ได้เตรียมไปนะคะ ) ได้ชุดแล้วก็รีบไปเปลี่ยนซะ จะไปทานข้าวรอบเช้าก่อน หรือจะไป ดูศาลาที่พัก ว่าจะจับจองที่นอนตรงไหนก่อนก็ได้ค่ะ แต่ต้องกลับ มาให้ทันเวลาก่อเวลาสิบโมง เพื่อที่จะรอเข้าอบรมข้อปฏิบัติที่ศาลา ผมเผ้าก็ควรหาที่มัดให้เรียบร้อยค่ะ ของเราเอาที่ทำซาละเปาของเกาหลี ม้วนแล้วก็ออกมาเป็นแบบนี้ค่ะ ไม่เจ็บเหมือนยางรัดผม แล้วก็ดูเข้าท่า อิ อิ ยางรัดถ้าผมยาวมาก ก็จะรุ่งริ่ง เก็บได้ไม่หมดแบบนี้ค่ะ 10 บาท เองง่ะ ^_^ ก่อนไปบวชเราเซิร์ทหาข้อมูลของที่วัด บวกกับลูกน้องของพี่สาว ให้ข้อมูลมาแจ่มแจ้ง เราก็เห็นว่า อื้มมม ทุกอย่างโอเค ที่พักและห้องน้ำ ดูโล่งสะอาดตาค่ะ ไม่ใช่เราเรื่องมาก หรือห่วงเรื่องความสะอาดนะคะ แต่เรื่อง ของเรื่อง จิ้งจกค่ะ เป็นสิ่งที่เรากังวล กับ กลัวมากที่สุด จริง ๆนะ และแล้ว ความฝันก็เป็นจริง ศาลาที่เราได้ ก็เป็น ศาลาสุดท้ายของวัด อยู่ไกลออกไป จากศาลาอื่น ๆ นึกเอะใจตอนที่ลงทะเบียนอยู่เหมือนกัน ตอนที่พวกเรา (หมายถึงพี่สาว กับน้องอีกคนที่ไปรู้จักกันที่นั่นค่ะ) จะเอาของไปเก็บที่พัก ถามแม่ชีว่า ศาลาที่เราพักไปทางไหนคะ แม่ชี ท่านก็บอกว่า ไม่ต้องเดินไปหรอก ไกลมาก เดินไปเดินมาเดี๋ยวเข้าห้อง ฟังธรรมไม่ทัน เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยไปดีกว่า อืมมม ชักยังไง ๆ อยู่นะ ไม่ใช่ศาลาตรงนี้หรอกหรือ เอ แล้วห้องน้ำนี้ล่ะ ก็ไม่ใช่สินะ หรือว่าใช่ พอถึงเวลาก็เข้ารับฟังธรรม กับข้อควรปฏิบัติเวลาที่เรามาบวช เพื่อที่ จะได้ไม่ทำอะไรผิดแปลกไปจากคนอื่น ๆ พอได้เวลาก็เข้าไปรวมกัน คิดว่าใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่า ๆ ถ้าจำไม่ผิดนะคะ เข้าไปฟังอบรมธรรม ก็คล้าย ๆ กับปฐมนิเทศน์นักศึกษาใหม่ค่ะ ^_^ กับข้อควรปฏิบิติในระหว่างที่เข้าบวช จากนั้นก็แยกย้ายกันออกไป จะดูที่พัก หรือ จะนั่งอยู่แถว ๆ นั้น รอเวลารับประทานอาหาร ก็ได้ค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่า คงต้องไปสำรวจที่พักจั๊ก กะหน่อยแระ เกิดอาการ อยากรู้เพราะว่า ไม่ใช่ตรงนั้น และก็ไม่ใช่ห้องน้ำนั้น แล้วมันที่ไหน กันหนอ เอ่อออออ และแล้ว สิ่งที่เราสังหรณ์อยู่ในใจ สิ่งที่เรากลัวเอาไว้ คงไม่ไกล เกินเอื้อมแน่ ๆ เลยค่ะ เมื่อเราเดินไปจนสุดทางรัก อิ อิ สุดทางวัดค่ะ นี่เป็นทางเข้าที่พักเรา ทางเข้าศาลาเนกขััมมสุข ใจเราหล่นตุ้บ ไปที่ ตาตุ่ม คิดในใจว่า อืมมม มาบวชคราวนี้เราจาได้บุญหรือบาป กลับไปกันน๊าาาา เราก็เริ่มบ่นอุบกะพี่สาวว่า ตายแล้ว งานเข้าแน่ ๆ เลย ทำไมไม่ได้นอน ศาลานั้น ฯ... พี่สาวก็บอกว่า ก็พยายามอย่ามองหลังคาแล้วกัน เราก็ เลยก้มหน้าก้มตาเดินค่ะ อีก ๒๐๐ เมตรก็จะถึงอยู่แล้ว พลันตาก็เหลือบ ไปเห็นจิ้งจกนอนตาย ขาขาด แขนขาด อยู่กะพื้น พอเราเห็น เสียงหวีด ของเราก็ดังลั่นไปทั่วศาลาเลยค่ะ แม่ชีก็ออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น อายก็อาย แต่พี่สาวเรา ก็ต้องบอกไปว่าเป็นเพราะจิ้งจก ได้ยินเสียง แต่ว่า โธ่จิ้งจกเองหรอ นึกว่าอะไร .....คงไม่มีใครเข้าใจหรอกค่ะว่า เรากลัวมากกว่าที่ทุกคนคิด กลัวจนหมดสติ วื้ดเข้าโรงพยาบาลมาแล้ว ที่ต้องไปเรียนและติดใจจะไปใช้ชีวิตที่เมืองนอก ก็เพราะชอบมากมาย ที่ไม่มีจิ้งจก ให้เราต้องสติแตก แม่ชีก็บอกว่าเดี๋ยวไปสวดมนต์ก็แผ่ เมตตาให้เค้าเยอะ ๆ นะจะได้ไม่มารบกวนเราเวลาสมาธิ แล้วพี่สาว ก็ต้องเก็บศพจิ้งจกให้เรา อันนี้เป็นเรือนนอนของพวกเราค่ะ จากนั้นเราก็มารวมตัวกันเพราะ ถึงเวลา 11 โมงแล้ว ก็ไปตักอาหารใส่ ถาดหลุม เหมือนตอนเป็นเด็กอนุบาล อิ อิ อารมณ์หิวจัด ตักแหลก สืบเนื่องมาจากแม่ชีท่านบอกให้ไปทานตอนเช้าก่อน ไอ้เราก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวค่อยทาน ตอน 11 โมงก็ได้ ท้องเลยร้องแล้วก็พาลหน้ามืด ตักทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่านั่นแกงอะไร โถ ทำไปได้เนอะเวลาหิวจัด จัด^_^ แล้วก็เข้าไปนั่งในศาลาเตรียมตัวรับประทานอาหารกันค่ะ เสร็จจากนั้นก็ ไปกวาดลานวัด แล้วก็กลับมา แย่งกันล้างห้องน้ำ เพื่อ ชำระหนี้สงฆ์ เพิ่งจะทราบว่าเค้าแย่งกันล้าง ขนาดไม่เหลือเอาไว้ให้ คนข้างหลังล้าง อิ อิ เราก็เลยต้องแบ่งกันล้างกับพี่สาวค่ะ ส่วนห้องน้ำ ไม่เหมือนกับรูปที่โชว์เอาไว้นะคะ แฮะ ๆ ลืมถ่ายเอาไว้เพราะ อารมณ์ กลัวจิ้งจกค่ะ อาบน้ำ เราก็อาบตั้งแต่ตอนบ่าย ๓ โมง แถมอาบกับพี่สาว อีกต่างหาก ลองคิดดูแล้วกันค่ะว่า พี่เราจะบ่นขนาดไหน แน่นอนไม่มี หยุดเลยค่ะ แถมบอกว่า ใครเป็นคนชวนมาบวชเนี่ยยยย แต่ทำไงได้ พี่เรารู้ขีดความกลัวของเราว่าขนาดไหนค่ะ ก็เลยต้องยอมอาบน้ำด้วย แต่ก็แอบ ๆ ไปอาบอีกฝั่งนึง เพราะกลัวว่าเค้าจะ งง เอ๊ะ มันมาบวชหรือ ว่ามาทำอะไรกันนะ ^_^ เราคิดไว้ว่า ถ้าพระอาทิตย์ตกดินเหล่าจิ้งจก จะมาเยือนเป็นแน่แท้ เรือนนอนที่เรียงรายกันเป็นทิว แล้วพี่สาวก็เดินไปเลือกเป็นที่ข้างใน สุดท้ายเลยค่ะ แต่ว่าห่างไปซักสองที่ก็จะเป็นของแม่ชีท่านนึง จะดู เหมือนทอม ๆ หน่อยค่ะ อันนี้คาดเดาเอาเองนะคะ พี่สาวเลยถามว่า จะนอนกลางหรือริม เราก็เอาริมดีกว่า เพราะว่าอีกด้านจะติดกับน้องเค้า คนที่มาบวช แต่อีกด้านนึงจะห่างกันสามสี่ช่วงตัว ตอนสว่างก็ดูโอ นะคะ ต้องแอบเซนเซอร์หน้าพี่สาวอีกแล้วค่ะ ^_^ ดูบรรยากาศหลังคาแล้วกัน หุ หุ เรื่องสงบ ใช้ได้นะคะ แต่เรื่องจิ้งจกนี่ เยอะจนเดินไม่เป็นแล้วค่ะ เริ่มรู้ชะตาตัวเองแล้วล่ะ หลังจากออกไปล้างหน้าเตรียมเข้าโบสถ์ อีกรอบค่ะ เดินไปที่อ่างล้างหน้า โหก้มหน้าลงไป เกือบช๊อคตายคาอ่าง จิ้งจกอีกแล้ว มาอยู่ตรงที่เปิดก๊อกพอดีเราหงายหลังถอยร่นออกมาเลย พี่สาวรู้แระว่า เจออีกแน่ ๆ เพราะว่าหน้าซีดเดินกลับมา พี่เราก็ เฮ้อ...ยุ่ง มานี่จะไล่ให้ ส่วนเราก็หนีออกมาห่างหลายเมตร พักนึงเธอก็เดินกลับมา เหมือนจะสำเร็จ แต่กลับบอกว่า เออ... ไปล้างตรงอื่นแระกัน ไล่แล้วอ่ะ เค้าไม่ไป สงสัยเคืองเรามาก โห พูดให้กลัวอีก สวดมนต์เยอะ ๆ แล้วกัน แหม ปวดหัวกะเราจัง เป็นคนชวนมาเองแท้ ๆ ดันเจอแบบนี้อีก เธอบ่น ตามประสาค่ะ แต่เราก็รู้สึกไม่ดีนะ มารับบุญแท้ ๆ แต่กลับทำให้คนอื่น เดือดร้อนอีก ตกใจเสียงดังรบกวนสมาธิคนอื่น แถมต้องเกาะติดพี่สาว เวลาเข้าห้องน้ำอีก อย่ากระนั้นเลยค่ะ ลำบากคนอื่น คิดทบทวนต่าง ๆ นา ๆ แล้วก็บอกพี่สาวว่า เราสึกก่อนดีมะ อายคนเค้า พี่เราก็เอาไงก็เอา พวกเราเลยไปปรึกษาแม่ชีที่ดูแลพวกเราอยู่ ว่าขอสึกพรุ่งนี้ได้ไม๊คะ ท่านก็บอกว่ามีอะไรอึดอัดหรือลูก พี่สาวก็รีบชิงบอกว่าน้องสาว หมายถึงเรา กลัวมากมาย เธอก็บอกว่าสึกก็ได้ไม่เป็นไรลูก เราคิดว่า บอกเหตผลนี้ดีที่สุดแล้วเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนท่านอื่น ได้เวลาพวกเรา ก็เดินกลับไปที่เดิมตรงโบสถ์ที่สวดมนต์ ระหว่างทางเดินผ่านก็เก็บภาพ เอามาฝากอีกค่ะ วัดใหญ่มาก กว้างขวาง ถ้าไม่มีอุปสรรค เราก็อยาก อยู่ต่อนาน ๆ กว่านี้ค่ะ :( ระหว่างทางเดิน ที่ต้องออกไปนั่งสมาธิค่ะ ก็เก็บภาพไปเรื่อยจนไปสวดมนต์ สมาธิ รู้สึกมีลมแรงคิดว่าฝนตกแน่ ๆ คืนนี้ขอภาวนาให้รอดไปก่อนเถอะ ไวเท่าความคิด ฝนเม็ดเล็ก ๆ เริ่มโปรย ปรายลงมาแล้วค่ะ ช่วงที่ออกมาสมาธิ สวดมนต์ ระหว่าง 5 โมงจน 3 ทุ่ม เราก้เจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดกับจิ้งจกมาโดยตลอดในศาลาที่เงียบสงบ พอเราเริ่มง่วง อยู่ ๆ เสียงจิ้งจกก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง พี่สาวกับน้อง คนที่มาอยู่ในกลุ่มเรา มองหน้าสบตากันจริง ๆ จัง ๆ เหมือนมาเตือนว่า ชั้นรอรับบุญอยู่นะ มานั่งหลับอยู่ได้ ประมาณนั้นอ่ะค่ะ บ้าไปรึเปล่า แต่ ถ้าอยู่ในเหตการณ์ มันออกมารูปนั้นจริง ๆ ค่ะ จนฟังเทศน์จบก่อนกลับ เดินไปนอนสามทุ่มเห็นจะได้ ถ้ำมรกตหรือ ถ้ำอมฤต จำมะได้อ่ะ อิอิ ที่ ที่ เราไปนั่งฟังธรรมเทศนากัน ฝนเริ่มลงเม็ดแรงขึ้น ๆ ค่ะ เราก็ใจคอไม่ดีเลย ภาวนาอย่าให้ตกหนัก แต่ อะไรที่ขอไว้ว่าอย่า ส่วนใหญ่มักจะได้ค่ะ จริง ๆ นะ ตอนแรกที่นอนก็ไม่ได้ทันสังเกตุ มัวแต่ตกใจจิ้งจก พอกลับมาสามทุ่ม โหสายตาเหลือไปเห็นหน้าต่าง บานเบ้อเร่มเทิ่ม ที่สำคัญเรือนนี้มะมี มุ้งลวด มีมุ้งวงกลมให้เรา แล้วก็เอาหมอนกั้นไม่ให้ขาออกไปนอกมุ้ง เป็นอาหารอันโอชะของยุงค่ะ เหอ เหอ บรรยากาศเริ่ม มาคุ ฝนเริ่มลงหนักขึ้นเรื่อย ๆ แม่ชีดับไฟ ป๊าดดด เรานึกว่าเปิดจั๊กดวง ทำไงดีล่ะ ย้ายที่นอนก็ไม่ทันแระ นี่เรานอน เป็นคนสุดท้ายจริง ๆ หรอ ส่วนตรงที่เราบอกว่าแม่ชีเหมือน ทอม ๆ ก็เล่นเอากระดาษกันมุ้งซะมิดชิด มองไม่เห็นในมุ้งเลยง่ะ เอาล่ะ คืนนี้เหตุการณ์สยองจะเกิดกับเรารึเปล่า มีต่อภาค 3 ค่ะ( ยาวไปรึเปล่านะ) คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ เคท เองค่ะ มะใช่เคทจัง หุ หุ สวัสดีตอนเช้าของสุดสัปดาห์ค่ะ ก็มาต่อกันเลยดีกว่าค่ะ พอเราเข้านอนกัน ดับไฟ ฝนก็เริ่มตกหนักขึ้น ดูแล้วไม่มีทีท่าว่าจะหยุดค่ะ เสียงฟ้าร้องดังมาก แม่ชีท่านก็ถือแค่ ไฟฉายแล้วก็เดินถามทุก ๆ คนว่า "ฝนสาดกันไม๊ลูก" ใครจะให้ปิด หน้าต่างบ้างเดี๋ยวแม่จะไปปิดให้ เราก็คิดนะ มุงจาก, ฝนตก , เคย เจอมาแล้วค่ะ จิ้งจกจะร่วงหล่นเพราะเปียกน้ำ คิดแค่นั้นเราก็เริ่มออก อาการสยดสยอง เพราะ เค้าสามารถหล่นแล้ววิ่งมุดเข้ามุ้งที่เรานอน โอ๊ยยย เครียดมากเลยค่ะ พี่สาวก็บอกว่าทนไปก่อน เดี๋ยวก็เช้าแล้ว สำหรับเราไม่กี่ชั่วโมง กับ ความเครียดนี่ มันช่างยาวนานค่ะ พี่สาวเรียกแม่ชีมาบอกว่า "ช่วยปิด หน้าต่างตรงนี้ด้วยค่ะ น้องเค้ากลัวจิ้งจกหล่น แล้วฝนก็สาดด้วยค่ะ" ท่านก็เดินมาเอาไฟฉายส่องค่ะ เอาไม้ค้ำยาว ๆ ออก แล้วก็เอาบาน หน้าต่างใหญ่ ๆ ลง ระหว่างนั้นเราก็ดูตามแสงไฟฉายที่ส่องไปยังบาน หน้าต่าง แล้วสายตาเจ้ากรรม ดันเห็นจิ้งจก สาม สี่ตัว ตรงหน้าต่างที่ ปิดเข้ามา โอ๊ยขนหัวลุกค่ะ ห่างจากหัวนอนเราไม่ถึงเมตร เอามือเอื้อม ดี ๆก็ถึงแล้ว เกือบจะหวีดร้องออกมา แต่พอดีแม่ชีท่านปัดทิ้งออกไป ก่อนที่จะงับลงมา เพราะท่านรู้ค่ะว่าเรากลัว เราก็โล่งอก แต่ไม่ได้หมาย ความว่าจะหลับง่าย ๆ นะคะ แม่ชีบอกว่า "ปิดแล้วนะลูก" นอนหลับให้ สบายนะ ก่อนเดินไปได้ยินเสียงท่านบ่นพึมพำค่ะ แม้จะไม่ค่อยชัดนัก แต่เราก็ได้ยินว่า "เฮ้อ เดินปิดมาหลายบาน ทำไมบานนี้มันเยอะจังนะ เอ้า ปล่อยให้เค้าหลับนอนมั่งอย่ามากวนเลยนะ" ฟังแล้วเราก็เข้าใจเลย นะคะว่า เค้าคงจาอาฆาตแรงพอสมควร เพราะมีแต่เราที่เจอ แล้วแต่ละ ครั้งทำให้เราตกใจจนไม่มีสติสตังค์เหลือ ไม่กล้านอนเลยค่ะ เครียดมาก จนถึงเวลาตีสามกว่า ๆ แม่ชีก็เริ่มปลุกให้มาอาบน้ำกัน เป็นระยะ เพราะว่า ถ้าตื่นพร้อมหมด คงไม่มีที่ให้อาบน้ำค่ะ เราก็ลุกเลยรีบออกไปจะล้างหน้า ก้าวขอออกจากประตู ก้ร้องเรียกเราซะลั่น จนห้องนั้น เค้ารู้หมดค่ะว่า ต้องมีอะไรกับจิ้งจกมาแต่อดีตชาติแน่ ๆ ไม่อาบน้ำแล้วค่ะ ไม่อายหรอกนะ เอาน้ำ้ใส่แก้วมาล้างหน้า แปรงฟัน ยืนนอกชายคาค่ะปลอดภัยไว้ก่อน เปลี่ยนชุดตอนเช้าแล้วก็ออกไปสวดมนต์ที่เดิม เพราะเช้าต้องสึกค่ะ ซื้ออาหารเตรียมไว้ใส่บาตร ก็ได้แต่อธิษฐานแล้วก็ฝากแม่ชีไว้ตรงนั้น ให้ใส่บาตรแทนเรา กลุ้มใจนะคะอยากไปสมาธิ แต่ก็ทำไม่ได้ตามที่ตั้งใจ เราหวังว่าซักวันคงหายจากอาการหวาดผวา แล้วก็กลับมาอยู่เมืองไทย อย่างที่ตั้งใจ จะพยายามแก้กรรมหรือ อธิษฐานให้เค้าไม่ตามจองเวร จองกรรม กับเราอีก ใครทราบวิธีรักษาช่วยบอกให้หน่อยนะคะ ถือซะว่า เอาบุญ กลับจากสึกก็มาล้างห้องน้ำเพื่อชำระหนี้สงฆ์ แล้วก็เปลี่ยนชุด กลับบ้านค่ะ ก็เก็บภาพแล้วตามทาง พี่สาวเรากับน้องคนที่มาบวชสึก เหมือนกันค่ะ ต้องปิดบังอำพรางหน่อยค่ะ เพราะเอารูปมาลง แต่สำหรับพี่สาวคงมะโดน ฟ้องเป็นแน่แท้ ^_^ ลานกว้างติดกับโบสถ์ที่เราสวดมนต์ ก่อนเข้าไปไหว้พระเราได้ยินแม่ชีท่านขอแรงยกของ เราก็วิ่งเข้าไปช่วย ยังไงก็ขอทำบุญก่อนกลับ สักนิดก็ยังดีค่ะ แล้วก็ไหว้พระในโบสถ์ ทำบุญ หยอดตู้ไปเท่าที่มีเพื่อ ชำระหนี้สงฆ์ค่ะ แล้วก็เดินออกมาเพื่อขึ้นรถ กลับบ้าน ก็แวะส่งน้องเค้าตรงท่ารถ เพราะเธอบอกว่านั่งแล้วถึงบ้านเลย ดีใจที่ยังมีคนอายุน้อย ๆ มาบวช แล้วก็นับถือนะคะที่เธอกล้ามาคนเดียว เราซะอีก เฮ้อ กรรมจริง ๆ ค่ะ จะมีคนที่กลัวหนัก ๆ ขนาดเราไม๊เนี่ยยย ท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณบางภาพประกอบจากweb jeban.com... K. YUng ด้วยนะคะ เนื่องจากว่าเราเก็บภาพไม่หมดเพราะสติแตกค่ะ ส ม..............   Create Date : 13 สิงหาคม 2553 14 comments Last Update : 21 สิงหาคม 2553 2:45:39 น. Counter : 353 Pageviews. Share Tweet   มีต่อไหมครับกำลังอยากดูต่อเลย   โดย: Don't try this at home. 13 สิงหาคม 2553 14:02:07 น.     แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ..ฝันดีนะคะ   โดย: nootikky 13 สิงหาคม 2553 22:03:39 น.     สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามา ผมหวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะครับ   โดย: veerar 13 สิงหาคม 2553 23:10:55 น.     วันนี้ผมเคยไปทำบุญเมื่อซัก2ปีที่แล้วครับจำชื่อวัดได้แม่นเลย เดินออกมาจากโบสถ์เก่ามองเห็นคนบวชชีพราหมณ์กันเต็มไปหมดเลย ดีครับได้บวชชีพราหมณ์ด้วยได้ฝึกทำจิตใจให้สงบเพราะปัจจุบันชีวิตคนเราจะเร่งรีบกันเกินไปแล้ว   โดย: Don't try this at home. 14 สิงหาคม 2553 0:48:08 น.     เบรคไปหลับ กลับมาต่ออีกค่ะ อิอิ   โดย: eungeang 14 สิงหาคม 2553 2:27:41 น.       โดย: veerar 15 สิงหาคม 2553 0:11:48 น.     วัดที่ผมเคยไปบวชก็มีการบวชเนกขัมมะเหมือนกันครับ บวชกัน3วัน2คืน เดี๋ยวตามาอ่านภาค3น่ะครับ อัพแล้วมาบอกผมหน่อย อิอิ   โดย: Don't try this at home. 15 สิงหาคม 2553 15:04:07 น.     ดีครับเอาเรื่องที่ต่างประเทศมาเล่าให้ฟังบ่อยๆน่ะครับ จิ้งจกที่เมืองนอกตัวใหญ่ สงสัยแมวที่นั้นคงจะอิ่มแน่เลยครับ   โดย: Don't try this at home. 15 สิงหาคม 2553 21:57:06 น.     สวัสดีครับ ถ้าผู้หญิงไม่ทำอาหาร แล้วผมจะทานอะไรถ้าไม่ทำซะเองล่ะครับ   โดย: veerar 16 สิงหาคม 2553 0:31:29 น.     สวัสดีดึกๆครับ   โดย: panwat 17 สิงหาคม 2553 0:24:58 น.     สวัสดีดึกๆ...ดึกมากเลยนิ ..................... สวยไปอีกแบบครับ   โดย: panwat 17 สิงหาคม 2553 2:41:23 น.     อยากทานน้ำพริกกะปิ แต่ไม่ใส่กะปิ แล้วจะเรียกน้ำพริกกะปิได้หรือคุณ ถ้าอยากได้จัดฮ้าย เอา แองโชวี่ ใส่ลงไปสิครับ แต่ไม่รับประกันรสชาตินะครับ   โดย: veerar 18 สิงหาคม 2553 23:32:00 น.     สวัสดีสายๆครับ...แต่คงไม่สายที่จะสวัสดีนะครับ ..................   โดย: panwat 19 สิงหาคม 2553 10:55:06 น.     สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ ผมไม่ใช่คนทำอาหารเก่งหรอกครับ ผมเคยบอกสาเหตุไปแล้วว่าทำไมผมถึงทำอาหารครับ ผมขอแทนความขอบคุณด้วยคำถามง่ายๆของผมแล้วกันว่า "ทำไมผู้หญิงไทยถึงชอบฝรั่งล่ะครับ"   โดย: veerar 19 สิงหาคม 2553 23:13:33 น.   ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก