ลาวใต้หรรษา... ชมหลี่ผี ล่าปลาข่า อำลาตะวัน ที่ดอนเดด ดอนคอน
วิ้วๆๆๆ หลังจากที่อัพบล็อกลาวใต้ไว้ไม่ทันจบ แล้วก็หายตัวไปเสียนาน
นานมากๆ ด้วย ไม่ใช่นานธรรมดา
แบบว่าทั้งงานในงานนอกเข้าอ่ะค่ะ (งานประจำ + รีไรท์หนังสือ)
แล้วยังมีการวางแผนเที่ยว (ที่เพิ่งไปมา) อีก
วันนี้เลยกลับมาพร้อมความตั้งใจเต็มเปี่ยม
ที่จะอัพเส้นทางท่องเที่ยวลาวใต้ให้จบ
จะได้เอา ทริปใหม่มาฝากได้ซะที อิอิ
ย้อนไปถึงตอนที่แล้ว นานหน่อยนะคะ เราก็เที่ยวน้ำตกเด่นๆ ในปากเซ
อย่าง ตาดฟาน ตาดเยือง ตาดอีตู่ ตาดผาส้วม กันไปแล้ว
วันนี้เราก็จะเดินทางไปยัง สีพันดอน
ดินแดนเกาะแก่งน้อยใหญ่กลางลำแม่น้ำโขงกันละคะ
555 เช้ามา จะทำไรได้ ก็ต้องหาข้าวเช้ากินสิคะ
ด้วยคาดว่าจะต้องใช้หลังงานกันเยอะ เลยสั่งเต็มที่
ไข่ดาว (2 ฟอง) ข้าวจี่ หรือขนมปังฝรั่งเศส
โรตีกล้วยหอม แล้วก็ปลุกตัวเองให้ตื่นเต็มที่ด้วยกาแฟลาวค่ะ
พออิ่ม ก็ออกเดินทางกันได้เลย
จะนั่งรถไปที่ท่าเรือนากะสัง (ใช้เวลาประมาณ 3 ชม.)
แล้วก็ต่อเรือไปที่ดอนเดดอีก 10 นาที ค่ะ
พอถึงดอนเดด เราก็เดินหาที่พักของคืนนี้กัน
ที่พักมีอยู่มากมากเต็มดอนแหละค่ะ
แต่แบบว่าอยากชมวิวพระทิตย์ตก เลยเดินไปฝั่ง ตะวันตกของดอนค่ะ
แล้วเราก็ตัดสินใจเลือกที่นี่ เฮือนพักนางน้อย (Little Eden)
เพราะทำเลเหมาะมากกับการชมอาทิตย์อัสดง (วุ้ย! ใช้ศัพท์หรูซะด้วย)
เก็บข้าวของกันแล้ว เราก็ออกเดินทาง... ไปหาข้าวเที่ยงกันก่อนสิคะ
ฮะๆ มันหาของกินอีกแล้ว แบบว่าไม่หิวนักหรอกค่ะ
แต่กลัวระหว่างทางจะไม่มีข้าวกิน
นี่มันจะเที่ยงแล้วด้วย
เอาละ กินอิ่ม ก็เริ่มเดินทางได้
จุดหมายปลายทางของเราคือ หลี่ผี หรือ ตาด(น้ำตก)สัมพะมิตร ที่อยู่บน ดอนคอน
เส้นทางตามแผนที่นี่เลยค่ะ
คนส่วนใหญ่จะใช้จักรยาน แต่พวกเรามีสมาชิกที่ขี่จักรยานไม่เป็นอยู่ด้วย
จักรยานที่ให้เช่าก็ไม่มีให้ซ้อนซะอีก (ที่นี่ให้ซ้อนได้แค่เด็กเล็กอ่ะค่ะ)
เราก็เลยตัดสินใจเดิน... เหอะๆ เดินไม่ถึง 10 กิโลแค่นี้ เราไม่หวั่นอยู่แล้ว
(มารู้ภายหลัง เมื่อไปถึงหลี่ผีแล้ว ว่าเค้ามีสองแถวด้วยอ่ะ เหอๆๆ ไม่เห็นเคยมีใครพูดถึงมันมาก่อนเลยนิ แต่ถ้าเราเลือกทางเดินสีเขียว ที่ดูเหมือนไกลกว่าหน่อย ก็จะผ่านคิวรถสองแถว โชคร้ายพวกเราก็ดันเลือกทางลัดสีแดง ที่ไม่ค่อยมีคนไปซะนี่)
เอาเถอะ ถือว่าได้ใช้เวลากับธรรมชาติข้างทางมากขึ้นอ่ะนะ
ใครๆ เค้ามากันเจอทุ่งนาเขียวขจี ไม่ก็รวงข้าวสีทอง
แต่พวกเราเจอแต่ 'ตอ' ที่เหลือจากการเก็บเกี่ยว
... คิดในแง่ดี ก็คือเรามาในช่วงที่ชาวบ้านเค้ามีความสุข ได้เกี่ยวเก็บผลจากหยาดเหงื่อแล้วนั่นเอง ^^
เดินมาได้สักพักก็ข้ามสะพาน ซึ่งเมื่อก่อน สมัยสงครามโลกเคยเป็นทางรถไฟมาก่อน
แล้วก็จ่ายค่าผ่านทางค่ะ (อิอิ แอบเห็นข้อดีของการไม่มี จักก้า ก็พวกคุณพี่ฝรั่งต้องแบกหามกันใหญ่)
แต่ๆๆ แอบบอกคนไทย (ที่อาจจะยังไม่รู้) ด้วยกันไว้
ว่าถ้าปั่นตรงไปตามทางสะพาน มันจะเป็นเหมือนยูเทิร์นโค้งๆ แล้ววนลงมาถึงข้างล่างได้ค่ะ
เดินมาไกล ขอแวะกินน้ำเย็นๆ ก่อน แล้วเราก็ออกเดินกันต่อค่ะ
พอเริ่มได้ยินเสียงน้ำดังลอยมา เท้าก็ยิ่งมีแรงจ้ำขึ้นอีกค่ะ
แล้วก็มาถึงซะที หลี่ผี ...
ขอก็อบคำแปลที่ใครๆ ก็พูดถึงมานะคะ
หลี่ = อุปกรณ์ที่ใช้ดักปลา
แต่พอสมัยสงครามบริเวณนี้กลับมีศพของทหารลอยมาติดอยู่เต็มไปหมด
จึงเรียกบริเวณนี้เป็น หลี่ผี ค่ะ
แม้ปัจจุบันจะไม่มี 'ผี' อีกแล้ว แต่หลี่ผีก็ยังน่ากลัวสมชื่ออยู่ดีค่ะ
ดูจากความเชี่ยวกรากของกระแสน้ำ ใครตกลงไปคงรอดยาก...
ชมหลี่ผีได้สักพัก ก็ออกเดินทางไปยังดินแดนโลมาอิรวดี หรือ ปลาข่า กันต่อค่ะ
นั่งเรือหางยาวออกไป สายน้ำที่เป็นเหมือนแก่ง มีน้ำวนบางจุด ก็ทำเอานั่งตัวเกร็งอยู่เหมือนกันค่ะ
พอมาถึงจุดที่จะพบปลาข่า คนเรือก็จะเอาเราไปปล่อยบนโขดหิน
จากนั้นก็แล้วแต่ดวง บวกความยาว เอ้ย! ความไว ของสายตาแล้วล่ะค่ะ
พอเห็นว่าพวกมันเล่นน้ำอยู่แถวไหน ก็อ้อนพี่คนเรือให้ค่อยๆ พายเรือไปหาค่ะ แต่ของเรา มีเรืออีกลำเข้าไปทั้งที่ติดเครื่องอยู่... ขอบอกว่าเคืองๆๆ มากๆ ทำให้เราต้องรอเรือนั้นไป แล้วให้เจ้าโลมาทั้งหลายหายตื่นก่อนอ่ะค่ะ
เทคนิคการมองหาเจ้าโลมาสีเทาเข้มพวกนี้ ต้องใช้หูฟังค่ะ ได้ยินเสียงพ้นน้ำก็หันหาทันที
เล่นซ่อนหากับเจ้าปลาข่า จนพอใจ ก็กลับกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน
(ขากลับนี้เราต้องรีบทำเวลา เลยจ้างให้ชาวบ้าน ก็เจ้าของเรือที่พาเราไปดูปลานั่นละค่ะ ขี่มอ'ไซค์ไปส่งค่ะ)
ถึงที่พักก็สั่งอาหารกันก่อนเลย
จากนั่นก็ทานมื้อค่ำ ท่ามกลางบรรยากาศสุข สงบ และโรแมนติก อย่างนี้นี่แหละค่ะ
แล้วพบกันพรุ่งนี้ ค่า...
แก้ไข: ไม้เอก ไม้โท มั่วไปหมด 
| Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2553 23:07:39 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 926 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: NET-MANIA  วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:01:36 น. |
|
|
|
| โดย: Incentive IP: 96.255.194.62 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:4:45:42 น. |
|
|
|
| โดย: DAN_KRAB วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:41:20 น. |
|
|
|
| โดย: Innocent IP: 96.255.194.62 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:41:53 น. |
|
|
|
| โดย: ทิพย์ IP: 182.232.237.236 วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:6:29:11 น. |
|
|
|
| โดย: ทิพย์ IP: 182.232.237.236 วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:6:31:28 น. |
|
|
|
| โดย: แก่นฝัน วันที่: 15 ตุลาคม 2553 เวลา:22:18:31 น. |
|
|
|
| โดย: มาลี IP: 202.29.50.66 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:36:37 น. |
|
|
|
| โดย: แก่นฝัน วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:55:13 น. |
|
|
|
| โดย: 40 deegee IP: 124.122.135.134 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:37:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ รักการกินและทำอาหาร
รักการท่องเที่ยว รักการถ่ายภาพ
รักการวาดเขียน รักเสียงดนตรี
รักการอ่าน รักการเขียน
และ รัก... ที่จะ 'ฝัน'
ขอเตือนนะคะ
งานเขียนทุกชิ้น และภาพทุกภาพในบล็อกนี้
เป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของบล็อกแต่เพียงผู้เดียว
ขอสงวนสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามมิให้ผู้ใดทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลง แก้ไข
หรือเผยแพร่ส่วนหนึ่งส่วนใด
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
มิฉะนั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด
โดยไม่มีการประนีประนอมยอมความแต่ประการใดนะคะ
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
จำได้ว่าผมเข้ามาอ่านบล็อกเที่ยวลาวใต้ของคุณแก่นฝันตั้งแต่ปลายปีที่แล้วตั้งแต่ตอนที่เตรียมตัวจะไปเที่ยวลาวใต้บ้าง จนผมได้ไปเที่ยวลาวใต้เองเมื่อปีใหม่และกลับมาเขียนบล็อกเสร็จไปเมื่อเดือนที่แล้ว
นึกว่าคุณแก่นฝันรีวิวจบไปแล้วซะอีกครับ เสียดายผมไม่ได้ไปหลี่ผีเพราะเวลาไม่พอครับ