นิทานเรื่อง "เศษ ไลโซ" ..(ไม่ใช่ เสก โลโซ จริงๆ นะ)
ขำๆ มาแบ่งปันครับ --------------------------- ตำนาน เศษ-ไลโซ (ไม่ใช่ เสก โลโซ นะคัวเอง) --------------------------- มีวงดนตรีหนึ่งชื่อ "lie-society" หัวหน้าวงชื่อ เศษ ศํกดิ์สิทธิ์ สุขนิรันดร์ เศษได้ออกกฏในวงว่าใครเป็นสมาชิกวง ไม่ว่าหัวหน้าวงจะฟันหญิง หรือไถเงินเด็ก อมตัง อย่างไรก็ตาม สามารถวิจารณ์ได้ แต่อย่าดูหมิ่นหัวหน้าวงเป็นอันขาด ไม่งั้นเป็นอันได้โดนไล่ออกจากวง มือกีตาร์คนหนึ่งชื่อ รัฐ ไลโซ ทนไม่ได้ จึงพูดลอยๆ ว่า เศษ ไม่น่าจะทำแบบนั้น มือกลองทีเ่ป็นคนสนิทชื่อ ใหญ่ ไลโซ ได้ยิน จึงเอาไปบอกเศษ เศษ ไลโซ ว่า มือกีตาร์มันคิดการใหญ่จะฮุบวงและเป็นหัวหน้าวงแทน เศษ โกรธมากจึงไล่มือกีตาร์ออกไป และให้ ใหญ่ ไลโซ หามือกีตาร์มาใหม่ แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนมือกีตาร์กี่คนๆ ก็เป็นอันโดน ใหญ่ ไลโซ เป่าหู เศษ ตลอด ทีละคน สองคน วันหนึ่ง เศษ ไปเล่นดนตรีแจมกับ น้อย วงเมกา และตะโกนใส่น้อยและเอารองเท้าฟาดปากน้อยว่า "เมกา.. ไม่ใช่พ่อ" ทำให้แฟนเพลงหัวก้าวหน้าเคือง เศษ โลโซเป็นอันมาก อัลบั้มชุดฉลองครบรอบ 60 นาที และ 80 วินาที ก็ไม่ขลังและดังเหมือนเดิม หลังจากนั้น "lie-society" ก็แตกวงในที่สุด เศษ ศักดิ์สิทธิ์ ค่อยๆ ตายจากวงการไปอย่างช้าๆ ท้ายที่สุด เศษ ศักดิ์สิทธิ์ สุขนิรันดร์ รำพันกับหมาตัวโปรดก่อนจากไปตลอดกาลว่า "กูไม่น่าติดซิการ์เลย.. ไม่น่าเชื่ออีนางเลย" "กูน่าจะแคร์มือกีตาร์มากกว่านี้... "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ถ้ายังอยากอยู่ในวงดนตรี.. อย่าริอ่านวิจารณ์หัวหน้าวงนะตัวเอง :)
Create Date : 21 ธันวาคม 2554 |
|
1 comments |
Last Update : 21 ธันวาคม 2554 10:32:06 น. |
Counter : 970 Pageviews. |
|
|
|