ฉันกำลังรวบรูปของเธอที่ถ่ายตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จักกัน
และ copy ไดอารี่ที่ฉันเขียนตอนที่เราอยู่ด้วยกันที่โน่นมาเก็บเอาไว้
ภาพหลายๆ อย่างย้อนกลับมา เป็นความทรงจำสีสด เพียงหลับตาก็เหมือนจะเอื้อมไปสัมผัสได้

เมืองของเรา...ฉันคิดไม่ออกว่าเธอจะเคยเดินมาไกลถึงมุมนี้ของเมืองไหม
ไกลที่สุดที่ฉันเคยเห็นเธอเดินไปถึงคือทางรถไฟหลังหอพัก
เมื่อตอนเธอยังหนุ่ม เธอเคยไปไหนมาบ้างนะ

เธอต้องเคยมีพ่อ แม่ พี่น้อง อาจจะเคยมีแฟน มีลูกด้วยซ้ำ
ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ตัวเดียวได้นะ
ทุกเช้า ฉันจะเห็นเธอที่ใดที่หนึ่งเสมอ
พอเธอได้ยินเสียงกระดิ่งที่ห้อยกระเป๋าฉัน เธอก็จะวิ่งออกมาจากพุ่มไม้
เธอชอบนอนในกองใบไม้ ชอบนอนที่อุ่นๆ

เห็นก้อนตรงก้นเธอมั้ย กอร์ดอน
ยางไม้ติดขนเธอทำให้ขนเธอเป็นสังกะตัง
แถวนั้นต้นไม้เยอะ
ฉันสางอยู่นานกว่ายางไม้จะออกหมด
เธอก็ให้ความร่วมมือดีนะ นั่งนิ่งๆ ให้ฉันแปรงขนให้
แต่เธอก็ไปเอายางไม้มาอีก เธอพยายามจะเลียยางไม้ออก
ฉันเลยตัดขนเธอซะเลย ให้ขนสวยๆ ได้ขึ้นมาใหม่
แต่ประเด็นสำคัญคือฉันไม่อยากให้เธอเลียยางไม้ มันอาจจะไม่ดีต่อเธอ

พ่อกับแม่คิดถึงเธอมากนะ ยายก็ด้วย
ฉันฝันเห็นเธอบ่อยๆ และฉันก็คิดถึงเธอบ่อยๆ ด้วย
แพดดี้ ลูกที่อยู่ในท้องของฉันกำลังโตขึ้นเรื่อยๆ
ฉันอยากให้เธอได้อยู่ถึงวันที่เธอกับแพดดี้ได้เป็นเพื่อนกัน

อยากกอดเธอมาก...รักเธอนะ

ปล. ฉันกำลังจะเอาห้องน้ำและของเล่นของเธอไปบริจาคนะ
มีแมวจิ๋วหลงมาที่บ้านหนึ่งแล้วบ้านนั้นรับเจ้าจิ๋วตัวนั้นเอาไว้
เจ้านั่นหน้าตาคล้ายๆ เธอ ตอนแรกฉันคิดว่าจะรับเจ้าจิ๋วมาไว่ที่บ้านเรา       พ่อบอกว่ารับเจ้านั่นมาไว้บ้านเราไม่ได้หรอก เพราะเขาเหมือนเธอ ยังทำใจรับรักครั้งใหม่ไม่ได้กัน :)