Group Blog All Blog
|
[จดหมายถึงกอร์ดอน] Love After Life 04/06/2012 กอร์ดอน... มีคนแปลกหน้าส่งข้อความมาปลอบใจฉันมากมาย หนึ่งในข้อความนั้น มีคำถามห้อยท้ายว่าฉันเอาเธอขึ้นเครื่องสายการบินไหน แล้วจัดการอย่างไรกับการเดินทางของเธอ ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดีที่จะเล่าเรื่องวันนั้น หลายคนคิดว่ามันคงเป็นเรื่องง่ายที่จะนำเธอขึ้นเครื่องมา เพราะฉันทำได้มาแล้ว แต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ งานเอกสารที่จะต้องทำทั้งฝ่ายประเทศต้นทางและประเทศปลายทางไม่ใช่เรื่องยาก เธอไม่ต้องมี pet passport เพราะฉันไม่คิดที่จะหิ้วเธอเดินทางไปไหนมาไหนข้ามประเทศอีก และเธอก็ไม่ต้องอยู่ด้านกักกันสัตว์ เพราะว่าเธอมาจากประเทศที่ปลอดโรคพิษสุนัขบ้า เธอมีใบรับรองจากสัตวแพทย์ที่นั่นว่าเธอไม่มีโรค แข็งแรงดี และติดชิพมีชื่อฉัน ตามข้อกำหนดของประเทศต้นทางเรียบร้อย สิ่งที่ฉันต้องทำหลังจากเอกสารทุกอย่างพร้อมก็มีเพียงหากรงหิ้วที่ได้มาตรฐาน แน่นอน กรงของเธอจะต้องเป็นกรงที่ดีที่สุด ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อป้องกันแรงกระแทก และลด motion sickness มาถึงเมืองไทย เธอก็ผ่านด่านฉลุย ฉันจ่ายตั๋วเข้าประเทศให้เธอเพียงแค่หลักร้อย เรื่องที่ยากที่สุดก็คงเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายของเธอนี่แหล่ะ ฉันเริ่มดูความเป็นไปได้ต่างๆ ที่จะพาเธอกลับมาด้วย พบว่าการพาเธอขึ้นเครื่องกับฉันเป็นวิธีที่ดีที่สุด และ ต้องเป็นไฟลท์ต่อเนื่องไม่แวะพักที่ไหน เพราะเธออาจจะหายระหว่างการเปลี่ยนเครื่องได้ ค่าตั๋วของเธอแพงมาก เธอรู้มั้ย ฉันทำงานพิเศษ 2 ที่ เพื่อให้ได้ค่าตั๋วของเธอ นักเรียนไทยส่วนใหญ่มักจะไปทำงานร้านอาหารไทย แต่ฉันเลือกที่จะทำที่อื่นเพราะได้ค่าจ้างต่อชั่วโมงดีกว่า วันพุธ และ ศุกร์ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม ถึงเที่ยงคืน ฉันไปทำงานในบาร์แจ๊สในเมือง ฉันไม่กินเหล้า และ ชงเหล้าไม่เป็น แต่ก็ไปทำงานบาร์ (ได้ไงก็ไม่รู้) บาร์ที่นี่จะมีคนแก่ๆ มานั่งฟังเพลง คุยกัน ลูกค้าฉันน่ารัก สุภาพ ฉันโชคดีที่ได้ทิปทุกครั้งจากคุณลุงคนหนึ่งที่มาคุยกับฉันเรื่องแนวคิดโซเครติส และเรื่องปรัชญาศาสนา และวันเสาร์ อาทิตย์ ฉันไปทำงานที่ร้านเบอร์เกอร์ข้างสนามม้า Chepstow หรือสโมสรฟุตบอล แล้วแต่ที่ไหนจะเรียก mobile catering ไป ยืนหั่นหัวหอมทั้งวันตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็น ทุกครั้งที่ออกไปทำงาน เธอจะเดินไปส่งฉันถึงหน้าประตูหอ พอกลับมาหอ ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน ฉันก็จะเจอเธอนั่งหน้ามุ่ย ส่งสายตาตำหนิว่าฉันกลับดึก แล้วเราจะขึ้นไปนอนด้วยกัน เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมันก็เหนื่อยนะ แต่ก็หายเหนื่อยเวลาได้อยู่กับเธอ การทำงานพิเศษทำให้ฉันได้เห็นอะไรหลายอย่าง เป็นเพราะเธอแท้ๆ และเป็นเพราะฉันรักเธอ เธอคือกอร์ดอน แมวที่มีตัวเดียวในโลกของฉัน กอร์ดอน...ฉันคิดถึงเธอ 
|
Link |
||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [