การเลี้ยงลูก เป็นประสบการณ์ที่จำได้โดยไม่ต้องจด เป็นสิ่งประทับใจ ให้ทั้งความสุข ความกังวล ความกลัว ความตื่นเต้น ดีใจ ฝึกความอดทน อดกลั้นรอคอย ความเสียสละ และอีกหลากหลายอารมณ์ของคนเป็นแม่

หลังจากเริ่มฝึกทำบล็อกและเข้าไปอ่านบล็อกของหลายๆท่าน ทำให้เรามีโอกาสได้พบกับเพื่อนทั้งวัยเดียวกันและต่างวัย

หลายครั้งที่เจอคำถามเรื่อง การดูแลตัวเองเวลาตั้งครรภ์ การคลอด การเลี้ยงลูก สารพัน คำถาม และก็เป็นคำถามที่เคยได้ยินมาแล้วจากเพื่อนร่วมงาน คนรู้จักและผู้คนหลากหลายที่เราได้เจอ

ซึ่งเราก็ตอบคำถามเหล่านั้นจากประสบการณ์ของตนเองผนวกกับหลักวิชาการบ้าง ด้วยความเต็มใจ และก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยเรื่องการเลี้ยงลูก ทั้งตามตำราสมัยใหม่ ตำราปู่ย่าตายาย และบางทีก็จับ โน่น นี่ มาใส่เป็นตำราของเราเอง บางครั้งแก้ปัญหาไม่ตกจุดธูปบอกสิงศักดิ์สิทธิ์ก็เคยมาแล้ว

เราเจตนาเขียนเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของการเลี้ยงลูก เพื่อแบ่งปันประสบการณ์ที่พอจะเป็นประโยชน์สำหรับคุณแม่มือใหม่ และเพื่อความบันเทิงโดยไม่มีเจตนาอื่นใด

ดาราคือลูกสาว 2 คนค่ะ ซึ่งพ่อเค้าจะเรียกว่า “สาวน้อย” (ในที่นี้ยกชื่อนี้ให้คนโต)
ส่วนคนที่2 เราเรียกว่า “คนเล็ก” (ลูกโตแล้วก็ยังเรียกกันอย่างนี้) เนื่องจากเป็นปฐมบท ขอฉายหนังตัวอย่างก่อนค่ะ

เคยมั๊ยคะที่ลูกถามแล้วแม่อึ้งมา (เอาไปเป็นการบ้านนะคะ)

สาวน้อยถามแม่ ตอนเรียนชั้นประถม “ ถามจริงๆเถอะแม่ ทำไมพ่อแม่ชอบให้ลูกเรียนเก่ง”

เคยมั๊ยคะที่ลูกตอบคำถามแล้วแม่อึ้ง เราถามคนเล็กว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร (คำถามยอดฮิต)

เจ้าคนเล็กเค้าตอบว่า “ไม่เป็นอะไรไม่ได้เหรอแม่” ที่สำคัญคือเค้าร้องไห้แบบคับแค้นใจด้วยแหละค่ะ ตกลงแม่ก็เลยไม่รู้ว่าหนูตอบหรือว่าหนูถามคะ