หากจะกล่าวถึงปรจารย์เซ็นในประเทศไทยในยุคแรกๆ คงจะหนีไม่พ้นที่จะเอ่ยถึงท่านพุทธทาสภิกขุ นะครับ ใช่แล้วครับ ท่านพุทธทาสจริงๆ ท่านอ่านไม่ผิด หลายๆคนคงสงสัยว่าเกี่ยวอะไรกับท่าน ท่านเป็นพระนิกายเถรวาทนี่นา!!

จริงแล้วท่านพุทธทาสเป็นพระสงฆ์ที่ก้าวข้ามผ่านลัทธินิกาย ความเชื่อต่างๆ ไม่ว่าจะเถรวาท มหายาน เซ็น หรือไม่เซ็น และเข้าถึงแก่นของพระพุทธธรรมอย่างแท้จริง คำว่าพุทธสำหรับท่านแล้ว มีแค่คำว่าพุทธแท้หรือพุทธเทียมเท่านั้นครับ สำหรับความเชื่อลัทธินิกายต่างๆนั้น ไม่ได้มีบัญญัติมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลนะครับ คนเรามาตั้งขึ้นและแบ่งแยกกันขึ้นเอง จนบางครั้งสิ่งเหล่านี้ ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นในสังคมอย่างมากมาย ท่านพุทธทาสเรียกว่า ภูเขาแห่งพุทธธรรมครับ(เอาไว้ผมจะเขียนเรื่องนี้ต่อนะครับ)

 ท่านพุทธทาส เป็นหนึ่งผู้เขียนและแปลหนังสือเกี่ยวกับเซ็นในยุคแรกๆ ยกตัวอย่าง เช่น สูตรของเว่ยหลาง ฮวงโป นิทานเซ็นต่างๆ หรือแม้แต่โรงมหรสพทางวิญญาณที่จัดแสดงภาพปริศนาธรรมอันโด่งดัง ก็ล้วนแต่แฝงไปด้วยความเป็นเซ็นครับ โดยท่านมีแนวคิดว่า หากเราเปิดใจกว้างพอ ก็จะสามารถนำประโยชน์จากศาสนา นิกายอื่นๆ มาใช้ในการอบรมและพัฒนาสังคม ให้เกิดความสงบสุขได้ โดยไม่จำเป็นต้องแบ่งเชื้อชาติ ศาสนาครับ มีเรื่องราวดีๆมากมายจากท่านที่ผมอยากเขียนถึงครับ เอาไว้ค่อยว่ากันต่อนะครับ

  อ่านๆมาเรื่อยท่านคงจะคิดในใจว่า ไหนล่ะนาฬิกาที่ว่า ครับเรื่องก็มีอยู่ วันหนึ่งผมได้มีโอกาสตรวจรักษาพระภิกษุท่านหนึ่ง ท่านมาด้วยอาการปวดศีรษะมาก วันนั้นผมได้รับการโทรมาปรึกษาในช่วงเย็นมาก ผมเองก็กำลังจะต้องไปอยู่เวรอีกที่หนึ่ง แน่นอนครับ ผมไปด้วยความหิว ความร้อน(ตึกสงฆ์ต้องเดินไปไกลอยู่น่ะครับ) และกังวลว่าจะไปอยู่เวรต่อไม่ทัน

ไปถึงผมซักประวัติและตรวจร่างกายหลวงพ่อตามปกติ แต่ใจก็ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวน่ะครับ มัวคิดถึงเรื่องดังกล่าว ดูนาฬิกาข้อมือบ่อยๆ

หลวงพ่อเห็นผมเป็นอย่างนั้น ท่านก็เลยถามผมว่า

"กี่โมงแล้วล่ะโยมหมอ"

"อ๋อ ห้าโมงเย็นแล้วครับหลวงพ่อ" ผมตอบไปตามปกติ

"จริงหรอโยม" ท่านถามใหม่ พร้อมกับทำเสียงเข้มขึ้น

ผมงง แล้วตอบไปว่า "จริงครับหลงพ่อ ห้าโมงแล้วครับ" ผมยิ้มให้แบบงงๆเล็กน้อย "โยมดูอีกทีสิ ห้าโมงจริงหรือ"

ผมยังไม่ทันตอบอะไร ท่านก็ยิงคำถามต่อทันทีว่า

"โยมดูเข็มไหนล่ะ เข็มนาฬิกา มีตั้งสามเข็ม สำหรับหลวงพ่อ หลวงพ่อดูแค่เข็มวินาทีท่านั้นล่ะ เพราะมันบอกเวลาในความเป็นปัจจุบันมากที่สุด เพราะฉะนั้น ที่หลวงพ่อถามซำดู ก็แค่อยากจะให้หมอ ให้ความสำคัญกับเข็มวินาทีให้มากขึ้นนะ เพราะมันนำเรากับมาอยู่ในปัจจุบันได้ดีที่สุด สองเข็มที่เหลือน่ะ ส่วนใหญ่บอกอดีตมากกว่านะ หมอว่ามั้ย" 

ผมเองพอนึกได้ ก็รู้สึกเหมือนกับคนสะดุ้งตื่นขึ้น หลังได้ยินนาฬิกาปลุก รู้สึกเหมือนพึ่งมาที่นี่ใหม่ๆ ความกังวลต่างๆมันก็หายไปเองครับ

นี่เราลืมปัจจุบันขณะไปจริงๆนี่นา เอาความทุกข์ในอนาคตมาใส่ตัว ผมขอบคุณหลวงพ่อที่เตือนสติครับ ต่อไปนี้ผมคงต้องให้ความสำคัญของเข็มวินาทีมากขึ้นซะแล้วครับ