หลายๆคนปฏิเสธการทำเพื่อผู้อื่นในสังคม ด้วยการหาเหตุผลที่คิดเอาเองหรือไม่ก็ฟังตามๆ

กันมาว่า"ทำแค่นี้คงไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอก หรือ เรามันกำลังน้อย รอคนอื่นดีกว่า" เป็นต้น

ซึ่งแท้ที่จริงการช่วยกันทำอะไรดีๆเพื่อผู้อื่น หรือสังคม แม้จะเล็กน้อย แต่รวมกันหลายๆครั้ง ก็อาจ

เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของสังคมได้ หรืออย่างน้อยก็อาจเปลี่ยนแปลงแนวคิด

และการกระทำของใครบางคนได้ก็ยังดี...

       ผมเจอคุณป้าน้ำเต้าหู้ ระหว่างการตรวจคนไข้ในวอร์ดครับ เจอแกครั้ง สองครั้งแรกไม่รู้สึกสะดุดตา

อะไร(ใจคิดว่าแกคงมาขายน้ำเต้าหู้นะครับ) หลังๆเห็นแกมาทุกอาทิตย์ เมื่อไปที่เตียงคนไข้ มีน้ำเต้าหู้

ของแกอยู่ทุกเตียง(ใจคิดว่า แกคงทำอร่อย ขายดีเลยทีเดียว)

      จนกระทั่งวันหนึ่ง หลังตรวจเสร็จ คุณพยาบาลเอาแก้วใส่น้ำเต้าหู้มาให้ผมแก้วหนึ่ง บอกว่าคุณป้า

น้ำเต้าหู้ฝากไว้ให้ บอกว่าเห็นหมอตรวจคนไข้เยอะ น้ำเต้าหู้นี่บำรุงสุขภาพดี ผมรับจากพยาบาลมา

รับประทาน กะว่าคราวน่าพบแกต้องให้เงินค่าน้ำเต้าหู้ซะหน่อย เอามาให้ฟรีๆแบบนี้ เดี๋ยวแกจะขาดทุน

ไม่คุ้มค่าเหนื่อย

         *ย้อนไปเกือบสิบปีก่อน โรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่ในตอนนี้ ไม่ได้ใหญ่โต มีจำนวนตึกมากมาย

จนบางทีคนไม่รู้จักเดินหลงทางได้ มีตึกใหญ่สุดขนาดเจ็ดชั้นแต่มีคนไข้นอนโรงพยาบาล เป็นพันๆคน

ญาติคนไข้ไม่ต้องพูดถึงครับ ส่วนใหญ่ถ้าบ้านไกล คงแอบปูเสื่อนอนกันตามทางเดิน(ในปัจจุบันก็ยังมี

เนืองๆ).....คุณป้าน้ำเต้าหู้ก็เคยทำเช่นนั้น

           คุณป้าเล่าให้ฟังว่า ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ในเมือง คุณป้าเคยต้องมาเฝ้าญาติที่ป่วยครั้งหนึ่ง

ตอนนั้นกลับบ้านไม่ได้ เพราะทำกระเป๋าสตางค์หล่นหาย จำได้ว่าวันนั้นหิวจนตาลาย เดินเซ ขณะที่กำลัง

เดินตามหาโรงครัวของโรงพยาบาล กะว่าพอมีอาหารเหลือจะได้ขอมาประทังความหิว คุณป้าก็พบกับ

คุณลุงคนหนึ่งใส่ชุดสีขาว คิดว่าทำงานในโรงพยาบาล แกหิ้วถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยน้ำเต้าหู้แบ่งใส่ถุง

เล็กๆจนเต็มคุณลุงเดินแจกให้คนไข้ในตึกทานฟรีๆ คุณป้าเข้าไปขอแกมาได้สามถุง ทานรวดเดียวหมด

ยังไม่ทันกล่าวขอบคุณ คุณลุงก็หายไปซะแล้ว.....*

          ผมให้เงินคุณป้าน้ำเต้าหู้ แกไม่รับ(ทำหน้าค้อนใส่ อีกต่างหาก) แกบอกว่าแกไม่ได้ทำมาขาย

ทำมาแจกฟรี แกเล่าเรื่องสาเหตุที่แกมาทำเช่นนี้ให้ผมฟัง แกบอกว่าจริงๆ แกเริ่มมาตั้งนานแล้ว

แต่หยุดไปช่วงหนึ่งเพราะมีปัญหาสุขภาพ คือปวดหลัง ตอนนี้เริ่มดีขึ้นเลยกลับมาทำใหม่อีก

ทำเพื่ออยากจะตอบแทนคุณลุงคนนั้น ทำเพื่อชดเชยน้ำเต้าหู้สามถุงที่แกคิดว่าแกเหมือนไปแย่ง

คนไข้มาทาน และทำเพราะรู้ว่าเมื่อลำบากถึงที่สุด การได้รับน้ำใจจากคนอื่นแม้เพียงเล็กน้อย

มันชุ่มชื่นในหัวใจเพียงใด

      คุณป้าน้ำเต้าหู้บอกว่า แกเริ่มมีปัญหาสุขภาพคงทำต่อไปได้ไม่นาน คงต้องพัก

แต่ผมเองยังเชื่อว่า ความดีแม้เป็นเรื่องเล็กน้อยในสายตาคนอื่นขนาดไหน ความดีนั้นมีคุณสมบัติในการ

ส่งต่อตัวเองไปเป็นทอดๆ เหมือนที่คุณลุงส่งต่อให้คุณป้าโดยไม่รู้ตัว ยังไงในสังคมที่มีคนเริ่มทำอะไร

แม้เล็กๆน้อยๆเพื่อคนอื่นแล้ว  "คงมีคุณป้าน้ำเต้าหู้คนใหม่มาทำหน้าที่ต่ออยู่เรื่อยๆ ว่ามั้ยครับ"