Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2548
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
7 พฤษภาคม 2548
 
All Blogs
 
สายเกินไป



หลายปีมาแล้วที่ฉันไม่มีโอกาสได้กลับมามาเมืองไทย มีหลายอย่างที่เปลี่ยนไป แต่ความวุ่นวายยังเหมือนเดิมไม่ว่าที่นี่หรือที่อเมริกา ทันทีที่ฉันลงจากเครื่อง ที่แรกที่ฉันมุ่งไปนั่นคือ ที่ทำงานของเพื่อนรักฉันคนหนึ่ง

" สวัสดีค่ะ ขอพบคุณมินตราค่ะ "
" ไม่ทราบว่าใครต้องการพบคะ "
" พี่เอื้อง ค่ะ"
สำนักงานนี้ เปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก ตกแต่งใหม่ พนักงานก็เปลี่ยนหน้าไปเยอะ รวมทั้ง พนักงานต้อนรับ ขณะที่เอื้องนั่งรอ มินตรา ก็ถือโอกาส รื้อฟื้นความหลังสมัยที่ยังทำงานอยู่ที่นี่ ตอนนั้น ทั้งเอื้องและ มินตรา ต่างก็อยู่แผนกเดียวกัน เป็น ทีมเวิร์ค ที่เข้าขากันได้ดีมาก จนไม่รู้สึกเหนื่อยเวลาต้องทำงานดึกๆ บางครั้งก็ไม่ได้หลับได้นอน แต่ ทั้งสองก็ไม่เคยบ่น

" พี่เอื้อง!! " มินตราเดินตรงมายังเอื้องพร้อมเสียงตะโกนเรียกชื่อ จนเอื้องต้องดุเบาๆ
" เบาๆก็ได้จ้า ดูสิทุกคนหันมามองพี่หมดแล้ว " เอ้อง ใช้น้ำเสียงดุเล็กน้อย แต่สีหน้ายิ้มแย้ม
" โธ่ พี่ คะ ก็ พี่เอื้อง ไปนอกตั้งนาน มินคิดว่าพี่ ลืมมินซะแล้ว "
" ถ้าลืมพี่คงไม่มา หาเธอเป็นคนแรกหรอกนะ "
" จริงๆอ่ะ ไม่ได้หรอกให้เด็กดีใจใช่ไหมคะ " มินตราทำเสียงล้อ
" จริงสิ ไม่เชื่อก็ดูกระเป๋าเสื้อผ้าสิ ยังไม่ได้ เอาเข้าบ้านเลย ไม่รู้ว่าจะอยู่โรงแรมรึว่าจะไปนอนไหนเลยคืนนี้"
" พี่มาอยู่กับมินดีกว่าค่ะจะได้คุยกับให้หายคิดถึง ตอนนี้ มินออกมาอยู่ คอนโดค่ะ แถวๆนี้เอง นี่ก็ใกล้เลิกงานแล้ว พี่นั่งรอที่ร้านกาแฟข้างล่างก่อนนะคะ ส่วนกระเป๋า เอาไปไว้ในรถมินก่อน "
"ว่างัยว่าตามกันจ้า "

มิน นั่งสักครู่ แล้วเอ่ยขึ้น

" พี่เอิ้อง ไม่ถามรึคะ ว่าทำไมมินมาอยู่คอนโด
"ไม่ละ ทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง มีอะไร เอาไว้คุยกันที่บ้านดีไหม ตอนนี้ เธอรีบไปทำงานก่อน อีกนานไหมถึงเลิกงาน" เอื้องพยายามเปลี่ยนเรื่อง

" อีก 45 นาทีค่ะ ให้มินเซ็นต์เอกสารก่อนนะคะ ที่จริงไม่ต้องรอให้เลิกก็ได้ แต่ไม่อยากเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับลูกน้องค่ะ "

"จริงสิ เดี๋ยวนี้น้องมิน เป็นถึงผู้จัดการแล้วนี่น่า รีบไปทำงานเถอะ พี่จะนั่งทานกาแฟรออยู่ข้างล่างนะ "
" เจ้าค่ะ " มินตรายังคงทะเล้นเหมือนเดิม


ระหว่างที่เอื้องนั่งคอย มินตรา เธอนึกถึงใครคนหนึ่ง ที่ชอบกินกาแฟ เป็นชีวิตจิตใจ

" เอื้อง เราชอบกาแฟที่สุดในโลกเลยละ เรานะ จะเปิดร้านกาแฟ แล้วจะนั่งกินกาแฟทั้งวัน ไม่ต้องมาเสียตังค์แบบนี้ ที่ร้านเราจะเป็นร้านแห่งคนช่างฝัน "

เอื้องนึกถึงเพื่อนคนหนึ่ง เธอทั้งสองสนิทกันมาก จนเป็นลูกอีกคนหนึ่งของแม่เธอไปแล้ว เพื่อนของเธอคนนี้ เป็นคนช่างฝัน เหมาะกับงาน ครีเอทีฟที่เธอทำยิ่งนัก เธอเป็นคนที่มีความสามารถสูง และความมั่นใจที่ยากจะหาในผู้หญิงรุ่นเดียวกันจะมี

เมื่อครั้งเรียนด้วยกัน เธอมักจะไปอยู่บ้านเพื่อนคนนี้ ไปแย่งกันหนุนตักแม่ของเพื่อนคนนี้ แม่ของเธอ ร้องเพลงเพราะ ทำกับข้าวก็อร่อย ใจดีมาก เพื่อนๆในรุ่น ต่างอิจฉาเพื่อนคนนี้มาก

" ไปกันเถอะค่ะ พี่เอื้อง "

ยังไม่ทันที่ความหลังจะดำเนินต่อ มินตราก็เข้ามาเรียก

คอนโดของมินตราอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงาน หรูหราน่าอยู่ ตามยุคสมัย แห่งตึกสูงๆ ทำไมนะคนเราต้องทำตัวให้อยู่ในกรงด้วย เอื้องได้แต่นึกในใจ เพียงเพราะเสียดายบ้านทรงไทยแสนจะร่มรื่นหลังนั้น

" ตามสบายค่ะ พี่ เอื้อง เตียงนอนใหญ่ขนาดนอนได้สองคนสบายมากค่ะ พี่เอื้องจะอาบน้ำก่อนไหมคะ แล้วเราค่อยไปทานข้าวกัน "

" ดีเหมือนกันจ้า รู้สึกเหนียวตัวเหลือเกิน แต่พี่ขอเป็นข้าวไข่เจียวได้ไหมจ๊ะคืนนี้ยังไม่อยากไปไหนเลย"

" ว้าแย่จัง เลยค่ะ มินไม่ได้ทำอาหารทานเองเลยค่ะ เอาอย่างนี้ มินโทรไปสั่งอาหารข้างล่างนะคะ เขาคงยังไม่ปิด"
"ได้จ้า งั้นพี่ขอ กระเพรารวมมิตรนะ ใส่ไข่ดาวด้วย อยากกินมานานแล้ว "
" งั้นมินสั่งต้มยำมาเพิ่มด้วยนะคะ จะได้ครบมีอะไรซด "
"That's good Idea พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"

หลังจากทานข้าวเรียบร้อยแล้ว เราได้มีโอกาสนั่งคุยกัน
" พี่เอื้องจะไม่ถามมินเหรอคะ ว่าทำไม มินถึงออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว"



เอื้อง เงียบไปสักครู่ แล้วก็ลุกขึ้นไปเปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบ Note book มาต่อสายไฟ
มินตรามองดูอย่างงงๆ

เอาล่ะ มินมาดูนี่สิ เป็นเมลล์ ที่เพื่อนรักของพี่ ส่งมาให้พี่ทาง E mail อ่านไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา ขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่ อ้อ อ่านของคนที่ส่งมาชื่อว่าขมิ้นนะ มีอยู่ สอง ฉบับ

มินตราเริ่ม เปิดอ่าน



To : เอื้อง
From : ขมิ้น
Subject : เป็นโสดแล้ว

เป็นงัยสบายดีอยู่ใช่ไหม ที่โน่นคงไม่มีผลกระทบจากเศรษฐกิจ เหมือนอย่างเมืองไทยหรอกนะเธอคาดการณ์แม่นจัง ฉันน่าจะเชื่อเธอนะแล้วไปด้วยกันกับเธอที่โน่น แต่ตอนนั้นติด เจ้าสุดหล่ออยู่ ไม่งั้นคงสบายไปแล้วล่ะ

พูดถึงเจ้าสุดหล่อแล้วยังแค้นไม่หายเธอรู้ไหม ว่าคราวนี้ มันออกลายอีกแล้ว คราวนี้ ไปหลอกเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันจับได้เลยไล่ออกจากห้องไปแล้วล่ะ คราวนี้ ลาแล้วลาลับจริงๆ เชื่อฉันเถอะนะ เอื้อง ไม่มีอีกแล้วจริงๆ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ฉันรู้นะว่าเธอ จะต้องมองฉันด้วยสานตาที่ที่เบื่อหน่ายอยู่ล่ะสิ ถ้าฉันยอมให้คนดีกลับเขาอีกนะฉันจะยอมให้เธอตัดขาดจากความเป็นเพื่อนเลย ( เห็นไหมว่าฉันลงทุนมากเลยนะ )

ฉันไม่น่าทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วมาอยู่กับมันเลย 8 ปี มานี่ มันไม่เคยเปลี่ยนเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันไม่รู้ว่า อะไรมันมาบังตา ที่เขาว่า ความรักทำให้คนตาบอด นี่จริงเลยนะ เธอก็รู้นี่ ถ้าฉันรักใครแล้วล่ะก็ ฉันจะไปใส่ใจเรื่องอื่น และไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างงัยด้วย

เธอรู้ไหมว่าเหมือนบาปซ้ำกรรมซัด ฉันโดน จ้างออกย่ะ เจ้านายที่ฉันทุ่มกายถวายชีวิตทำงานแบบลืมเหนื่อยน่ะ สิ เขาบอกว่า " ด้วยสภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้ เรามีความจำเป็นที่จะต้องลดขนาดของบริษัทลง จึงจำต้องมีผู้เสียสละ เสียใจด้วยนะ ที่เราไม่สามารถทำงานด้วยกันต่อได้ " ช่างเป็นคำพูดที่น่าจะไปกล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าคนนับหมื่นมากกว่า ฉันรู้นะ ว่า บริษัท โฆษณา มันจะอยู่ได้งัย ในเมื่อบริษัทลูกค้า ปิดตัวไปเรื่อยๆ



ฉันไม่เข้าใจเลยนี่มันวันอะไรกัน สามีนอกใจ นายก็ เหม็นหน้าให้ออกจากงาน นี่ชีวิตคนเหรอ ทำไมมันช่างบัดซบอย่างนี้ นะ

วันนี้แค่นี้ก่อนนะ ไม่บ่นมากแล้วล่ะ จะไปกินเหล้าคลายเครียดก่อน รับรอง ไม่เมาไม่เลิก ฮ่าๆๆๆๆ

อ๊ะๆๆ อย่าเพิ่งด่านะ คนมันกลุ้มนี่

วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกัน เดี๋ยวไปไม่ทัน เหล้าจะหมดร้านก่อน

คิดถึงเธอเพื่อนเสมอ

นกขมิ้น

*****

To : เอื้อง
From : ขมิ้น
Subject : คิดถึงแม่

เราเปลี่ยนใจไม่ไปกินเหล้าแล้วล่ะ ทำไมน่ะเหรอ ความดีมันมาแรงมั้ง หรือไม่ก็ กลัวว่าเธอจะ ด่าเราในใจน่ะสิ
ล้อเล่นน่า พอดีเราได้ยินเสียง เด็กข้างห้อง ร้องเพลง ค่าน้ำนม เธอยังจำได้ไหม สมัยเด็กๆที่เราแข่งกันงัย ฉันชนะเธอ เพราะครูบอกว่าเสียงร้องของฉันให้อารมณ์มาก ก็แน่ล่ะสิ ฉันอยากให้แม่ฉันอยากเอารางวัลไปให้แม่นี่ แล้ววันนั้นก็แม่ก็มาด้วย แถมยังเป็นแม่ให้เธอด้วย ( โทษด้วยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดให้เธอเสียใจ ยังงัยแม่ฉันก็รักเธอเหมือนลูกอยู่แล้ว บางที อาจจะมากว่าฉันซะอีก ) วันนั้นฉันยังเอา พวงมายดอกมะลิที่คุณครูสอนให้พวกเราร้อยงัย ยังจำได้รึป่าวล่ะ แล้วเธอเองก็ เอาของเธอให้แม่เราด้วย วันนั้น แม่ภูมิใจมากเลย ล่ะ ฉันยังจำ รอยยิ้มของแม่วันนั้นได้ดี กลับบ้าน แม่ยังไปอวดกับคนข้างบ้านเลย ฉันยังบอกกับแม่เลยว่า แม่ เบอร์ห้า จัง แม่บอกว่า ก็ลูกแม่เก่งนี่ ก็ต้องบอกให้ใครๆรู้ แถมวันนั้น แม่ยังทำของโปรด เป็นการเลี้ยงฉลองให้ ด้วย พี่ พี่ พากันอิจฉา พี่บอกว่า ฉันเป็นลูกคนโปรด

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไม่จนไกล
แต่เล็กจนโตโอแม่ถนอม แม่ ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโต โอเล็กจนใหญ่ นี่แหละนาอะไรมิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
โอ้ว่าแม่จ๋าลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกหวัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกินทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย

ฉันร้องถูกร้องผิด บ้างก็อย่าว่ากันนะ มันนานมากแล้วไม่ได้ร้อง มันทำให้ฉันคิดถึงแม่มาก ฉันเคยเล่าให้เธอฟังเป็นครั้งที่เท่าไหร่ แล้วนะ ที่แม่บอกว่า ตั้งชื่อฉันว่านกขมิ้นเพราะว่า ชอบเพลง เพลงหนึ่ง ที่ร้องว่า เจ้านกขมิ้นเหลืออ่อน ค่ำแล้วจะนอน ไหน เอย ฟังแล้วโรแมนติกเนอะ แม่เป็นคนอย่างนี้แหละ อ่อนหวาน น่ารัก พ่อถึงได้มีแม่คนเดียวงัย ( เธอรู้ดีอยู่แล้วล่ะสิ เพราะเธอก็เป็นคนหนึ่งที่ติดใจรสชาดอาหารฝีมือแม่ฉัน แถมยังมาแย่างตักแม่ฉันหนุนนอนอีก)

ฉันคิดถึงวันที่ฉันออกจากบ้านมา เธอรู้ไหม ฉันเสียใจ น้อยใจ ว่าแม่ไม่เข้าใจฉัน ฉันโกรธแม่มาก เรื่องอะไรน่ะเหรอ มีอยู่เรื่องเดียวเท่านั้น ก็เรื่องที่แม่กีดกันไม่ให้คบกับเจ้าสุดหล่อ ฉันไม่เชื่อแม่ แม่บอกว่าเขาไม่ได้รักฉัน ฉันยังจำได้ว่า ก่อนหน้านั้นฉันก็ทะเลาะกับแม่ แม่ร้องไห้ แต่ฉันไม่มีน้ำตา แถมยังรู้สึกสะใจซะอีก ฉัน บอกแม่ว่า ชีวิตนี้เป็นของฉัน ฉันจะเจ็บปวดอย่างงัยก็ไม่เกี่ยวกับแม่ ฉันนี่มันบาปมากเลยนะ ความรู้ระดับเกียรตินิยมนี่มันไม่ได้ทำให้ฉันได้เป็นคนที่มีความคิดอะไรเลย แถมยังโง่ยิ่งกว่าเด็กที่ไร้การศึกษาอีก พวกนั้นยังรู้จักความกตัญญู ว่าเขาทำกันอย่างไร แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้คงเป็นผลกรรมที่ฉันทำไว้กับแม่ก็ได้ และฉันยิ่งเข้าใจแม่มากขึ้น เมื่อฉันรู้ว่าตัวเองท้อง ฉันท้องได้ 2 เดือนแล้วล่ะ ตาบ้านั่น มันบ้าไม่รู้หรอก ถึงรู้มันก็คงไม่สนใจ เพราะ ทำให้มันยิ่งไปหานังเด็กๆมากขึ้น เพราะฉันนอนกับมันไม่ได้ เหมือนเคย ( ทำไมเหรอ เรื่องนี้เป็นความลับย่ะ เด็กๆอย่างเธอยังไม่ต้องรู้ ) ฉันเพิ่งรู้นะ ว่าความรักระหว่างแม่กับลูกเป็นงัย ถึงแม้ว่าลูกในท้องของฉันยังไม่โผล่หน้าออกมา แต่ฉันก็ รักเขานะ รักเขามาก ฉันจิตนาการ เห็นเขากินอาหารจากสายสะดือของฉัน อีกไม่นาน เขาจะค่อยๆโต ในท้องฉัน อีกไม่นาน ใช่ไหม ต่อไปฉันคงใส่ชุดสวยๆก็ไม่ได้ เหล้าก็ต้องอด ฉันคงลงแดงแน่ๆเลย
ที่ต้องงดบุหรี่ด้วย แต่เพื่อลูกแคนี้ยังเล็กน้อย แม่บอกว่าตอนมีฉัน แม่แพ้มาก กินอะไรไม่ได้เลย ทรมานมาก อีกแต่ฉันไม่แพ้อะไรเลย ลูกคงรู้มั้งว่าตอนนี้แม่กำลังลำบาก ฉันตั้งใจแล้วว่าฉันจะเลี้ยงเขาอย่างดี เหมือนอย่างที่แม่เลี้ยงฉัน ฉันจะมอบความรักทั้งหมดให้กับเขา เขาจะเป็นดั่งดวงตาดวงใจของฉัน ฉันจะไม่ให้ใครมาพรากเขาไปจากฉัน

ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ ว่าจะกลับไปอยู่กับแม่ ใช้ชีวิตที่เหลือกับแม่ คืนนี้ฉันจะเก็บเสื้อผ้า แล้วไปหาแม่ตั้งแต่เช้าเลย ฉันจะเอามาลัยมะลิสดที่แม่ชอบด้วยดีไหมฉันว่าฉันร้อยกับมือดีกว่าเนอะ คืนนี้ ตลาดจะวายรึยังก็ไม่รู้ ถ้าหาไม่ได้ ฉันจะซื้อ ที่สำเร็จรูปเลยก็ดีเหมือนกันเนอะ เธอว่าไหม

ใครกันนะ ช่างเลือกดอกมะลิ เป็นสัญลักษณ์วันแม่ เขาช่างคิดจริงๆเลย ครีเอทีฟยังฉันไม่มีทางคิดได้อย่างแน่นอน

กลีบขาวบริสุทธ์ของมะลิ เปรียบเหมือน ความรักที่แสนจะบริสุทธิ์ของแม่ เปรียบดังน้ำนมจากอกแม่ กลิ่นหอมอ่อนจากดอกมะลิ ยามได้สูดดม ทำให้คิดถึงอ้อมกอดของแม่ กลิ่นหอมจากอกแม่ แม่บอกว่ากลิ่นมะลิ หอมเย็นชื่นใจดี


ฉันนึกถึงตอนที่ไปกราบที่ตักแม่ นะ แล้วบอกแม่ว่า แม่จ๋า ขมิ้นขอโทษค่ะ นกขมิ้นตัวนี้จะไม่ไปไหนแล้วค่ะ จะอยู่กับแม่ เธอว่าแม่จะยกโทษให้ฉันไหม

แต่ฉันว่าแม่ต้องยกโทษให้แน่นอน ฉันเชื่อในความรักที่แม่มีต่อลูกนะ ไม่ว่าลูกจะเลวอย่างไร แม่ก็ให้อภัยได้เสมอ ฉันเคยอ่านข่าวนะ ว่าลูกมันข่มขืนแม่ตัวเอง แต่แม่กลับไม่ว่าสักคำ กลับบอกว่ายังดีกว่าไปทำคนอื่น ว่าก็ว่าเถอะ ฉันละละอายใจจริงๆเมื่อคิดถึงอดีตที่ผ่านมา คิดแล้วก็ยิ่งเกลียดตัวเองจัง

ไม่คุยแล้วดีกว่า ฉันจะรีบไปนอน พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าไปซื้อดอกไม้มาร้อยพวงมาลัย เอ จะทำลายอะไรดี ไม่เป็นไร ทำลายอะไร แม่ก็ชอบทั้งนั้นแหละ เนอะ


คิดถึงเพื่อนเสมอ

นกขมิ้น
ปล . แล้วจะส่งรูปเรากับแม่ไปให้ดูนะ

****************
" เป็นงัยอ่านจบแล้วใช่ไหม หลังจากที่ขมิ้นส่งจดหมายหา ฉันได้ 2 อาทิตย์ ฉันส่งจดหมายไปหาเขาที่บ้าน ปรากฏว่า ได้รับจดหมายตอบกลับใน อีก 2 สัปดาห์ต่อมา ไม่ใช่จดหมายจากขมิ้น ไม่มีรูปขมิ้นกับแม่ "

" พี่ขมิ้นเขาอาจจะแพ้ท้องมากก็ได้นะค่ะ ก็เลยติดต่อพี่ไม่ได้"
" ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกจ้า " เอื้องเริ่มมีน้ำตาคลอ เสียงพูดปนสะอื้น

" เป็นพี่นกเอี้ยง พี่สาวของขมิ้น ที่เขียนมาหา เอื้อง พี่นกเอี้ยงบอกว่า เอี้ยงมาหาแม่ ตอนประมาณ เกือบทุ่ม แต่ที่บ้านไม่มีใครอยู่ คนข้างบ้านเล่าให้ฟังว่า ขมิ้น ถือพวงมาลัยมาด้วย สีหน้ายิ้มแย้ม มาถึงก็ถามหาแม่ แต่คนข้างบ้าน เขาบอกว่า แม่ตายแล้วอยู่วัดข้างบ้าน นกขมิ้นก็ ถึงกับเป็นลมไปเลย พอฟื้นขึ้นมาก็ วิ่งออกไปทันที เห็นแค่เธอเรียกรถมอเตอร์ไซด์ในซอย ให้ไปส่งที่วัด " เอื้องหยุด เว้นระยะสะกดกลั้นอารมณ์

" พี่นกเอี้ยงยังบอกว่า " พอพวกเราออกมาจากวัดเพื่อจะมารับขมิ้น แต่ไม่ทัน รถมอเตอร์ไซด์ที่ขมิ้นนั่งไปหาแม่ ประสานงากับ รถสิบล้อ ปากทางเข้าวัดที่ศพของแม่ ตั้งอยู่ ตอนที่ ไปพบศพ เห็นมือ ขมิ้น กำพวงมาลัยที่เปื้อนเลือดไว้นั่น แล้วที่ใบหน้า มีคราบน้ำตา ของขมิ้น "

มินตราได้แต่นั่งเงียบ

" พี่รู้ว่าเธออกจากบ้านมาตอนที่ พี่โทรหาเธอที่บ้านก่อนกลับ แม่เธอบอกว่า เธอทะเลาะกับแม่ รู้ไหมว่าแม่เธอเสียใจมาก แม่ร้องไห้ด้วย "

ถึงแม้ตอนนี้นัยตาของเอื้องจะเต็มไปดูน้ำตาที่คลอเบ้า ภาพของมินตราที่เห็นอย่างลางๆก็ยังมองออกว่า เธอซึมลงอย่างเห็นได้ชัดไม่มีคราบความสดใสเหมือนอย่างตอนแรกที่เจอ


" พี่ไม่คิดที่จะถามเธอว่าทำไม เพราะพี่คิดว่าทุกคนล้วนแต่มีเหตุผลของตัวเองกันทั้งนั้น และมักที่จะมองเห๖ผลของตนเองเป็นใหญ่ ถึงให้พี่พูดอย่างไรตอนนี้เธอก็ไม่ฟัง เหมือนอย่างขมิ้น ตอนแรกพี่พยายามพูดให้เขาเข้าใจ แต่เขาไม่ฟังใครทั้งนั้น จนบัดนี้พี่ก็ไม่คิดว่าขมิ้นเลย พี่รู้ดีว่าขมิ้นเขาเสียใจ และไม่อยากให้ใครไปซ้ำเติมเขามากกว่า พี่เสียใจมากที่มาไม่ทันงานศพของคนที่พี่รักทั้งสอง แต่คงไม่มากเท่ากับที่ขมิ้นไปไม่ทันเห็นใจแม่ และพี่จะเสียใจมากขึ้นอีกหากพี่ต้องมารับรู้เหตุการณ์เช่นนี้อีกครั้งจากคนที่พี่รักมากอีกคน "

คราวนี้ น้ำตาที่เอื้องกลั้นไว้ก็ไหลออกมา เมื่อมินตราโผเข้าหา พร้อมร้องไห้ อย่างสุดกลั้น


เธอโบยบินมาจากถิ่นใด
คงเหนื่อยหมดแรงเพราะว่าบากบั่น
ความฝันยังอีกไกล
กลับสู่รังนอน กลับสู่รังนอนเจ้าสักที

หลับเถอะหลับให้สบายเถอะ นะ นกขมิ้น กลับรัง







Create Date : 07 พฤษภาคม 2548
Last Update : 7 พฤษภาคม 2548 1:52:56 น. 2 comments
Counter : 198 Pageviews.

 
แวะมาอ่านค่ะ เขียนเรื่องราวได้น่าติดตาม หยั่งงี้ แต่งนิยายขายรับรอง รุ่งแน่นอนค่ะ


โดย: Endoo วันที่: 8 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:07:36 น.  

 
บริษัท จันทร์มาศกรุ๊ป กฏหมายและนักสืบ จำกัด
นักสืบ สืบทุกเรื่องราวที่คุณต้องการทราบ
รักษาความลับ รับประกันผลงาน
สืบพฤติกรรม สืบจับตามหมายจับ
สืบหาตัวบุคคล สืบเรื่องทุจริตในหน่วยงาน
สืบหาข้อมูลทางการเงิน สืบหาข้อมูลทางการสื่อสาร
ติดตามตัวบุคคลด้วยระบบ GPS
บันทึกหลักฐานเป็นวีซีดี ไฟล์วีดีโอ
ติดต่อ คุณอนุรักษ์ 086-667-2908 ; 083-988-5529 ; 02-917-9773
//www.JM-SPY.com
nu111@csloxinfo.com ; anurak@jm-spy.com
เชื่อถือได้ มั่นใจในประสบการณ์
ได้รับเชิญออกทีวีในรายการเกมส์อัจฉริยะข้ามคืนเทปแรกของรายการ
ให้สัมภาณ์นิตยสารเส้นทางทำมาหากิน ในคอลัมน์ นักสืบ อาชีพที่ไม่ธรรมดา

10,000-100,000
เงินสด
รามอินทรา
นัดเจอตามสะดวกหรือที่ออฟฟิศ


โดย: ติดต่อ คุณอนุรักษ์ IP: 124.120.46.171 วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:9:44:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เอ็นจัง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เอ็นจัง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.