โรงพยาบาล...สยอง

ตอนนั้นฉันต้องไปเยี่ยมหัวหน้าแผนกที่ป่วย
ไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
แถว ๆ บางรัก เป็นโรงพยาบาลรัฐบาล
เย็นวันนั้นฉันกับเพื่อนอีกสองคนเลิกงานก็รีบเดินทางมา เพราะกลัวหมด
เวลาเยี่ยม พอมาถึงประมาณทุ่มกว่า ๆ ตึกหน้าโรงพยาบาลก็ปิดหมดแล้ว
จะขึ้นลิฟท์บนตึกก็ไม่ได้ เจ้าหน้าที่ให้เดินไปใต้ตึกที่เป็นลานจอดรถ
และมีทางเชื่อมไปทางเข้าทางอื่น พวกเราก็เดินไป แต่ตอนนั้นฟ้ามันมืด
แล้ว ไม่ค่อยมีคนมีเจ้าหน้าที่เดินไม่กี่คน พวกเราก็เดินหาลิฟท์กันใหญ่
แล้วก็เจอลิฟท์ ก็ไปยืนรอลิฟท์กำลังลงมา ชั้นที่เราจะไปอยู่ชั้น 8
แต่ลิฟท์มันมีถึงแค่ชั้น 5 ฉันก็คิดว่า ทำไมทั้งตึกมีลิฟท์ตัวเดียว
ที่จริงมันก็มีทางเดินเชื่อมไปอีกตึกแต่มันมืด ๆ พวกเราเลยไม่ไป
พอลิฟท์กำลังจะมา ฉันก็เหลือบไปเห็นด้านข้าง ๆ ห่างลิฟท์ประมาณ
4-5 ก้าว มีห้องแบบสองประตูเขียนว่า ห้องดับจิต ฉันก็ใจหาย
อ้าว! ซวยแล้วซิ ห้องดับจิตมาอยู่ตรงนี้ได้ไง พอลิฟท์มาก็เลยรีบ
ชวนเพื่อนเข้าไป มาคุยกันเองในลิฟท์ว่าที่นี่ดูแปลก ๆ น่ากลัวยังไงไม่รู้
เพื่อนสองคนก็กลัวผีมาก บอกคราวหลังไม่มาแล้ว แล้วก็ยืนบ่นกันไป
พอถึงชั้นห้า ที่ฉันเข้าใจตอนแรกว่าเป็นส่วนของตึกโรงพยาบาล เป็นแบบ
แผนกต่าง ๆ หรือโซนห้องพักผู้ป่วย เพราะคิดว่าจะไปหาลิฟท์ขึ้นต่อ
ไปชั้น 8 พอประตูลิฟท์เปิดที่ชั้นห้า พวกเราก็ตกใจมาก
เพราะที่อยู่ตรงหน้าพวกเราเป็นตะแกรงเหล็กตาข่ายแผงสูงใหญ่
ทำเป็นเหมือนผนังกั้น และก็มืดมาก ทุกคนก็ยืนนิ่งเงียบในลิฟท์
และลิฟท์มันก็ค้างอยู่แค่นั้น กดลงก็ไม่ได้
เพื่อนสองคนก็กลัวกันใหญ่ บอกไม่เอาแล้วไม่มาอีกแล้ว
ฉันก็กลัวขนลุกเหมือนกัน มันประหลาดที่โรงพยาบาลจะมีชั้นที่เป็นแบบนี้
บนตึก ฉันบอกให้เพื่อนรออยู่ในลิฟท์ แล้วรวบรวมความกล้า
ชะโงกหน้าออกมาดูข้างนอก เห็นแต่ความมืด แสงไฟในลิฟท์
ทำให้ฉันเห็นตะแกรงเหล็กอันใหญ่ข้างหน้า มันยาวไปเหมือนไม่รู้
สุดตรงไหน แล้วก็มีกล่องกระดาษวางเกะกะ ฉันเลยตัดสินใจเดินออกมา
จากลิฟท์เพราะอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพื่อนสองคนก็ยืนกอดกัน
คอยเตือนให้ฉันระวังตัวด้วย ฉันออกมาหน้าลิฟท์มันเป็นทางเดินเล็ก ๆ
ติดกับตะแกรงเหล็ก ฉันมองไปเห็นแสงไฟเหลือง ๆ อยู่ไม่ไกล
ฉันเลยชวนเพื่อนลองเดินไปดูอาจเป็นส่วนของตึกที่มีคนอยู่
ดีกว่าอยู่ตรงนี้ เพื่อนอยากลงไปที่เก่า แต่ลิฟท์มันค้างอยู่อย่างนั้น
พวกเราเลย ตัดสินใจเดินออกมา ลิฟท์ก็เปิดค้างไว้อย่างนั้น
เดินมาประมาณหนึ่งเห็นแสงไฟข้างหน้า ทางมันมืด ๆ
ก็เห็นทางแยก แล้วก็แทบจะร้องกรี๊ด มีคนโผล่มาจากทางแยก
แต่มองไม่ค่อยเห็นหน้า ใส่ชุดเหมือนบุรุษพยาบาลสีฟ้า ๆ
ฉันรีบถามว่า "มีทางไปลิฟท์ที่ชั้น 8 ไหมค่ะ" เขาไม่ตอบ
แต่ชี้ไปทางที่มีไฟ ฉันเลยมั่นใจว่ามาถูกทาง รีบขอบคุณเขา
แล้ววิ่งกันใหญ่ไม่มองกลับมาเลย พอพ้นมุมตึกก็เห็นที่มา
ของแสงไฟ มันก็เป็นชั้นที่เงียบ ๆ เก่า ๆ แต่มีลิฟท์ต่อไปชั้น 8
พอไปถึงห้องพักหัวหน้าแผนก เป็นห้องเดี่ยว แกก็ถามทำไม
มาดึกจัง พวกเราก็เลยเล่าให้แกฟัง น้องชายแกที่มาเฝ้า
ฟังแล้วก็แปลกใจบอก เขามาไม่เห็นยุ่งยากแบบนี้ เข้ามาก็มีลิฟท์
ขึ้นมาชั้นนี้เลย และตึกก็ไม่ได้ดูหน้ากลัวอย่างที่บอก
ฉันก็เลยชวนเขาลงไปชั้นหนึ่งใหม่ แล้วพาเขาไปดูลิฟท์ตัวนั้น
แต่ลิฟท์มันปิดใช้ไม่ได้ เขาเลยพาไปขึ้นจากลิฟท์เขาขึ้นมา
และลองแวะที่ชั้น 5 ว่ามันคืออะไร ปรากฏว่าพอถึงชั้น 5
กลับกลายเป็นว่า เป็นแบบโรงพยาบาลปกติ มีแผนกต่าง ๆ
ไฟดูสว่างไสว มีคนเดินอยู่บ้าง
ฉันก็บอกที่ฉันมามันไม่ใช่แบบนี้ มันเป็นตามที่ฉันเล่า
ฉันยืนงงอยู่นาน แล้วก็ต้องขนลุก
เมื่อนึกได้ว่า คนที่ชี้ทางมาลิฟท์ให้ตอนนั้น เขาไม่พูดกับ
ฉันสักคำ และชุดที่ใส่นีกอีกทีคือชุดเหมือนที่หัวหน้าแผนกฉัน
ใส่อยู่มันคือชุดผู้ป่วย ไม่ใช่บุรษพยาบาลอย่างที่พวกเราเข้าใจ
พวกเพื่อนก็จำได้บอกว่า ชุดเหมือนที่หัวหน้าใส่อยู่จริง ๆ
ทั้งหัวหน้าและน้องชายเขา ก็ไม่เข้าใจกับสิ่งที่พวกเราเจอ
มีแต่ฉันกับเพื่อนที่รู้ว่า สงสัยพวกเราจะโดนของดีซะแล้ว
และคนที่ชี้ทางให้พวกเรานั้น ฉันคิดว่าไม่ใช่คนแน่ ๆ .......(ผีหลอก)
(โรงพยาบาลนี้ปัจจุบันปรับปรุงดีมาก สะอาด ใหม่ สวยงามกว่าเดิมเยอะ)

Create Date : 24 ตุลาคม 2552		2 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2552 18:16:19 น.
Counter : 1334 Pageviews.
Share Tweet