|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
15 มกราคม 2552
|
|
|
|
การเดินทางของหัวใจ
1232034950.jpg" target=_blank>
ลมหนาวพัดโบกมาอีกครั้ง หนาวที่เท่าไหร่ไม่อยากจำ ฉันไม่ค่อยยึดติดกับวันเวลา และไม่เคยนับเลยซักครั้งว่าฉันผ่านมาแล้วกี่ร้อน หนาว รู้เพียงแค่ว่าแต่ละวันคืนที่ผ่านพ้น ฉันได้พบ ได้เห็น กับแต่ละสิ่งที่ล้วนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง...
กับความรัก..ฉันผ่านความรักมากี่ครั้งฉันกลับจำมันได้ดี เพราะแต่ละครั้งที่พบมันช่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน ฉันเคยพบใครบางคนที่ฉันไม่รู้จัก เขาผ่านมาทายทัก มอบความรัก และกระทำสิ่งที่เขาเรียกว่าความรัก แต่สิ่งที่เขาเรียกว่าความรักนั้น มันได้มอบให้กับใครอีกหลายคน...
อีกครั้งที่ฉันพบกับใครอีกคน ที่ดูแล้วช่างน่าสนใจ เขาน่าจะมีความรักมอบให้ฉันได้เพียงคนเดียว แต่แล้วเขาก็กระทำสิ่งที่เขาเรียกว่าความรัก ในขณะที่ฉันไม่ได้ปรารถนาที่จะได้รับสิ่งนั้นที่เขาเรียกว่าความรักเลย...
เจ็บ..เจ็บปวดเหลือเกินทำไมคนต่างคน ต่างเวลา แต่ฉันกลับพบกับเหตุการณ์ที่แทบไม่ได้แตกต่างกันเลย ใครบางคนผ่านเข้ามาเพื่อบอกว่ารักกัน ทำบางสิ่งที่เรียกว่าความรักแล้วจากไป ทิ้งร่องรอยความบอบช้ำ ซ้ำๆ หยั่งลึกลงไป...
ฉันหอบความบอบช้ำนั่งพักริมทาง ถามตัวเองว่าฉันควรจะหยุดการเดินทางบนถนนของความรักจะดีไหม เสียงภายในใจทั้งคัดค้าน และเห็นด้วย... แต่แล้วใครบางคนก็เดินเข้ามาบอกรัก และฉันช่างมั่นใจว่าพบแล้วคงสิ้นสุดการเดินทางที่ยาวนาน รักครั้งสุดท้ายคงสิ้นสุดที่ใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ...
การออกเดินทางครั้งสุดท้ายฉันมั่นใจ ฉันเชื่อใจ ฉันไว้ใจ... เราออกเดินทางพร้อมกัน ไปด้วยกัน จิตใจฉันมั่นคง และแน่วแน่ ระหว่างทางเกือบสุดทาง.. แต่แล้วเราก็สะดุดล้มลง ใครบางคนคนนั้นกระทำสิ่งที่เขาเรียกว่าความรัก และยืนยันว่ามันคือความรัก
ฉันปรารถนาได้รับความรักตรงสุดปลายทาง แค่ตรงนั้นแต่... ฉันหมดเรี่ยวแรง ไร้กำลังออกเดิน ขณะที่ใครบางคนคนนั้นยังคงอยู่กับฉันตรงนี้ ฉันกลับไม่รู้ว่าฉันควรพยายามเดินต่อไปจนสุดทาง หรือปล่อยให้ใครคนนั้นออกเดินทางต่อไป และฉันควรหยุดการเดินทางเสียที...
ลมหนาวพัดโบกมาอีกครั้ง สัมผัสกระทบผิวกายให้สั่นสะท้านภายในห้วงคำนึงยังคงร่ำหาทางออกของหัวใจ
Create Date : 15 มกราคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 19 มกราคม 2553 19:43:25 น. |
Counter : 3599 Pageviews. |
|
|
|
| |
โดย: phu IP: 118.175.184.138 26 มีนาคม 2553 16:27:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: nop IP: 118.172.183.189 22 สิงหาคม 2553 0:35:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tigger IP: 118.172.113.242 31 สิงหาคม 2553 9:06:39 น. |
|
|
|
| |
|
|
หมอกกลางภู |
|
|
|
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เธอเป็นคนเงียบๆ เหงาๆ ชอบอยู่คนเดียว ใช้เวลาอยู่กับความเงียบเหงา แต่ถึงอย่างไรหัวใจของเธอก็ยังชอบการเดินทาง ...จึงมักออกเดินทางไกล บ่อยๆ ที่ล้ม แต่ก็ลุกได้อย่างไม่รีรอ ...ทำไมหน่ะหรือ เพราะเธอมั่นใจว่าบนทางที่มืดมน ยังมีแสงสว่างเสมอ และแม้เธอล้มก็จะมีมือค่อยพยุงเธอไว้เสมอ เช่นกัน เพราะเธอมีความรัก ความหวัง และศรัทธา ดังนั้น เมื่อล้มพันครั้งก็จะลุกทั้งพันครั้ง แล้วเดินต่อไป....
|
|
|
ฉันอยู่ตรงนี้
ความรัก