หลายคนคงมีที่ๆ ฝันอยากจะไป
แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ไปสักที
นาตเองก็มีที่ๆ อย่างจะไป
คือเที่ยวทั่วไทย ซึ้งตอนนี้สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยเลย
และนาตก็อยากจะเที่ยวให้ทั่วเยอรมันด้วย
แต่มีที่ๆ หนึ่งที่นาตอยากไปมากจนเอามาแต่งนิยาย
ที่นั่นก็คือ "มิวนิค" เมืองหลวงแห่งรัฐบาวาเรีย ของประเทศเยอรมัน
อย่าเพิ่งจำสับกันว่าเป็นเมืองหลวงนะ เมืองหลวงของประเทศคือ "เบอร์ลิน"
เอาเป็นว่าในที่สุด ที่ๆ นาตอยากจะไป นาตก็ได้ไปสักที
การไปมิวนิคครั้งนั้น เหมือนการได้พจญภัยไปใน "เมืองโคตรแพง"
เพราะร้านค้าต่างๆ นานา ที่อยู่จุดศูนย์การค้ามิวนิคแพงโคตร ^-..-
แต่ก็คุ้ม แม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆ
แต่ต้องขอขอบคุณพี่สาว ที่พาน้องคนนี้ไปเติมความฝันให้เต็ม



ภาพนี้ถ่ายที่ Odeonplatz



ที่นี่คือ Marienplatz ที่ๆ นาตอยากไปมาก
เพราะชอบตึกที่อยู่ด้านหลัง
เป็ฯตึกศาลากลางใหม่ ที่มีร้านค้าต่างๆ
สำหรับขายของแพงๆ อยู่ด้านล่าง
เดานะ ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นโบสถ์ด้วย
ทางฝั่งขวามือพี่สาวมีเสาพระแม่มารีด้วย ตรงโคนเสาจะมีเทพอยู่องค์
คอยอารักขาพระแม่มารีและพระเยซู ปกป้องท่านทั้งสองจาก
งู มังกร สิงโต อีกตัวลืมว่ะ...555


อันนี้เป็นป้ายที่ตั้งอยู่หน้า Annast Haus
ตึกด้านหลังสีเหลืองที่กำลังซ่อมแซมอยู่นั้น
เป็นโบสถ์ Theatiner



นี่เป็นประตูทางประวัติศาสตร์อีกหนึ่งประตูของมิวนิค
ชื่อว่า Karlstor มันสร้างขึ้นเมื่อปี..... (จำไม่ได้ ไปหาข้อมูลเอาเอง)
ประมาณในสมัย....(ฟังเขาอธิบายแล้วนะ แต่ลืมง่ะ ^-..-X)
เอาเป็นว่ามันตั้งอยู่แถว Karlsplatz (Stachus)


นี่เป็นรถบัสชมเมือง เจ้ารถนี่จะอธิบายเกี่ยวกับสถานที่สำคัญๆ ที่เราผ่าน รวมถึงประตูเมื่อครู่
กับอื่นๆ ด้วย แต่นาตเสียเงินค่าตั๋วขึ้นรถคันนี้ไป 13 ยูโร
ก็ไม่ได้หมายความว่านาตจะจดจำขข้อมูลที่มันอธิบายได้เลย
สมองปลาทองค่ะ ^O^



Frauenkirche โบสถ์ผู้หญิง =..= แปลแบบตรงตัว
ไม่ได้หมายความว่าโบสถ์นี้เข้าได้แต่ผู้หญิงนะ
ชื่อมันให้มาแบบนั้นเฉยๆ นาตก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม
แต่ที่แน่ๆ โบสถ์นี้นาตเอามาใส่นิยายด้วย
นี่จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่อยากไปสัมผัสด้วยตัวเองมากๆ ^[]^



Savoy Hotel ตอนแรกไม่ได้จะไปพักโรงแรมนี้หรอก
อยากบอกว่ากว่าจะหาโรงแรมเจอ
นาตกับพี่ขับรถวนออกไปรอบนอกของเมืองอยู่ตั้งนาน
แบบว่าสองศรีพี่น้องออกเดินทางโดยปราศจากแผนที่ค่ะ
กรูหลงเมิงหลง ข้าหลงเองหลง สรุปอีสองตัวนี่
หลงด้วยกันค่ะ แต่ก็หาศูนย์กลางเมืองจนเจอ
อันนี้ยกความดีความงามให้ "หนูยัก" นังนาต
เพราะอ่านป้ายได้ดีเยี่ยม พาพี่สาวหลงอยู่ 88 ล้านร้อบ
และยกความดีความงามให้ยัยนุช
พี่สาวที่ขับรถตรงกันข้ามกับสิ่งที่น้องบอกทุกที่ ^=..=
เวร...ตรูบอกซ้าย นังพี่สาวเจือกเลี้ยวขวา
ตรูบอกตรง พี่สาวเจือเลี้ยวซ้าย บอกเลี้ยวขวา
เมิงพาฝ่าไฟแดงด้านหน้าตรงไปเฉยตุ๋ย
ไม่หลงก็เทพแล้วค่ะคุณพี่ ช่วยฟังน้องคนนี้พูดฟน่อยได้ไหม

แล้วไอ้ภาพที่เห็นเนี่ยถ่ายกันอยู่ในลิฟท์
แบบว่าหลงมาอย่างโสตายสุด
เหนื่อยสิเค๊อะแม่คุณเจ้าคุณ
พอขึ้นลิฟท์ในโรงแรมได้ปุ๊บนาตไม่มีอะไรทำ
ก็กดชัตเตอร์ ถ่ายรูปตัวเองกับพี่เล่นๆ
ส่วนไอ้คุณพี่ขึ้นลิฟท์ได้ก็เอาหลังพิงฝา (อย่างภาพ)
แต่...แล้วใครกดหมายเลขคะ (ไม่มี)
ลิฟท์รุ่นนี้อ่านใจไม่ออกนะคะ
เราจะไปชั้นสี่แต่ไม่มีท่านใดกดหมายเลขสั่งลิฟท์ค่ะว่าจะไปชั้นไหน
ตราบจนกระทั้งมีคนวิ่งผ่านมา (เพราะประตูลิฟท์มันใสแจ๋วเหมือนใช้ซันไลน์)
เราจึงเริ่มระลึกชาติได้และตรัสรู้ในวินาทีนั้นว่า...
อีสองศรีพี่น้องนี่ มันลืมกดลิฟท์จ้า
"ตูดหมึก" ^=[]=




อันนี้อยู่ที่ Odeonplatz เหมือนกัน พี่สาวอยากถ่ายเงามาก
ประจวบเหมาะกับเป็ฯเวลาที่ไม่มีใครตื่นขึ้นมาเล่นกับเรา
ลาน Odeon จึงว่างเปล่ามากๆ เหมาะสำหรับเวลาทำบ้าทำป่วง
(อย่างไม่อาย)
ถ่ายเยอะมากๆ เลยภาพเงา
มีภาพหนึ่งเหมือนกับจะตะกายดาว
ปล. นาตใส่กระโปรง พี่ใส่กระโปรง
ปล. นาตถ่างขาอีกตามเคย
ยกแข้งยกขาอย่างไม่อับอายชาวบ้าน
ปล. ก่อนเราจะกลับบ้านยังไปงีบหลับอยู่ในสวนของวังบลาๆ...ลืมชื่อ555

ปล. ขี้เกียจแล้ว จบข่าว!!!!!!!!!!!!!!!!!



*****************************