บ้าน..คำนี้มีความหมายมากกว่าสิ่งของ สถานที่

เป็นมากกว่า..ที่พักอาศัย ธรรมดา

ฟังแล้วดูอบอุ่น..เหมือนมีผ้าห่มนุ่มๆ มาห่อกายให้หายหนาว..

หากลองมีใครชักชวนเราด้วยคำคำว่า ป๊ะ..กลับบ้านกันเถอะเรา..

ความรู้สึกแรกที่ได้ยินคำๆนี้คือ เราจะรู้สึกผ่อนคลายทันที..

ไม่ว่าจะทำงานหนักหนาแค่ไหน หากเราคิดถึงว่าเรากำลังจะได้กลับบ้าน

แล้วละก็ เราจะรู้สึกอยากทำงานที่อยู่ตรงหน้าให้เสร็จเสียเร็วๆ..

ยิ่งหากเป็นคนที่ต้อง ทำงานห่างบ้านเกิดเมืองนอน ด้วยแล้วละก้อ..

ความรู้สึกเหล่านี้มันจะเข้มข้นมากมายแค่ไหนกัน..

ความจริงบ้านที่เราอยู่อาศัยนี้มันก็เป็น บ้านหลังเดิม..

เฟอร์นิเจอร์เดิมๆ สีสันเดิมๆ กลิ่นเดิมๆ แล้วอะไรที่จูงใจ

เราให้อยากกลับมาหามันนักหนานะ..

ถ้าเรามีสิ่งที่เราผูกพัน รออยู่ที่บ้าน..เราก็อยากกลับบ้านทั้งนั้นแหละ..

ไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์เลี้ยง หรือต้นไม้ ดอกไม้ ที่เรารักและหวงแหน..

แสดงว่าสิ่งที่จูงใจให้เราอยากกลับบ้านไม่น่าจะใช่เพียง

สถานที่อย่างเดียวเสียแล้ว..

บรรยากาศที่เราชอบ ต่างหากที่ทำให้เรารู้สึกว่า

บ้านเป็นที่ๆเราอยากกลับมาสัมผัสไออุ่นมากที่สุด..

หากสมมุติว่า บ้าน เปรียบเสมือน ตัวตน ของคนคนหนึ่ง..

จิตใจ ของเราเป็น คนที่อาศัย ภายในบ้าน หลังนั้นๆ..

บ้านในร่างคนของเราก็คงเป็นบ้านที่เงียบเหงามากๆ..

เพราะว่า จิตใจ หรือ คนที่อาศัยในบ้านไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน

เหมือนกับบ้านภายนอกที่เราอยู่อาศัยจริงๆบนโลกใบนี้..

เพราะว่า จิตใจ ของเรามัวแต่เที่ยวเตร่ สนุกสนาน กับ สิ่งล่อใจ

ที่มีความบันเทิง ตื่นตา สัมผัสที่ยั่วยวนให้หลงไหลยิ่งนัก..

เลยไม่ค่อยได้กลับมาดูแลบ้านใจ ของตัวเอง..

หลงละเริงกับแสงสีเสียง ที่เร้าใจ อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน.. ไม่ได้หยุดหย่อน

บ้านใจของเราจึง รกร้าง เปรอะเปื้อน

ไปด้วยสิ่งที่ห่อหุ้มความความสุขไว้..

มัวแต่แสวงหาความสุขภายนอกที่ไม่จีรัง จอมปลอม และไร้ค่า

มาปรนเปรอตน จนลืมความสงบสุขทางใจที่แท้จริง..

ไม่เคยมีเวลามาปัดกวาดเช็ดถู บ้านใจ ตัวเองบ้างเลย..

ความสุขของเราจึงถูกปกปิด ไว้อย่างมืดมน กลายเป็นสิ่งที่ต้องค้นหา..

จึงขอเชิญชวนท่านทั้งหลาย ได้โปรดกลับมาดูแล บ้านใจ

ของตนเองกันเถิด..

อย่าได้ปล่อยให้บ้านใจอยู่อ่ยางเงียบเหงา..เศร้าสร้อย..

หัดปัดกวาดบ้านใจให้มีความสะอาด เอา ขยะหัวใจ

ออกไปทิ้งนอกบ้านกันเสียบ้าง..

ความสงบสุขของเราย่อมอยู่ที่ใจของเรานี่แหละ..

ไม่ต้องไปไขว่คว้าจากภายนอกเลย..

เริ่มเดินทาง กลับบ้าน..กันเถอะ..