ชีวิตมนุษย์และใจมนุษย์ ไม่มีที่สิ้นสุดของการเรียนรู้
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2553
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
4 กรกฏาคม 2553
 
All Blogs
 
คำมนุษย์ (บทแทรก)

พยาบาลเดินมาทำความสะอาดเตียงที่เรานอน เวียนหัวจริงๆ สายยางที่เสียบในรูจมูกมันช่างเกะกะที่สุด เราโดนป้อน ยาละลายเสมหะ ลงในสายยางทรมานที่สุด พยาบาลเปลี่ยนผ้าปูชุดใหม่ให้เสร็จ เราอาเจียนออกมา แบบกั้นไว้ไม่อยู่เพราะมันผะอืด ผะอม จนทนไม่ไหวแล้ว

"โห นี่ ชั้นเปลี่ยนผ้าปูเตียงให้เหนื่อยนะ ยังมาอ๊วกใส่อีก นังเด็กบ้านี่ โง่เสือกฆ่าตัวตายเองแล้วยังทำชาวบ้านเค้าเดือดร้อนอีก น่าจะปล่อยให้นอนจมกองอ๊วกแบบนี้ล่ะ เซ็งจริงๆ" พยาบาลสาวคนนั้นตวาดเรา


คำพูดแต่ละคำของนางฟ้าในชุดขาวคนนั้น ที่พูดออกมาได้แสดงถึงกำพืดของตนเองเสียจริงๆว่าหล่อนไม่ได้มีจรรยาบรรณในอาชีพของตนเองเลย มันทำให้เราอดคิดถึง พระราชนิพนธ์ของรัชกาลที่ 6 ไม่ได้จริงๆ

" อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน" ช่างตรงกันข้ามเสียจริงๆ แต่นางฟ้าชุดขาวคนนั้นก็ยังเดินไปหยิบผ้าปูเตียงผืนใหม่มาปูให้เหมือนเดิม

เจ็บปวดกับร่างที่อ่อนล้าไม่พอ ยังมาเจ็บปวดกับคำพูดของพยาบาลคนนั้นอีก เราจะจำไว้ในอนาคตเราจะไม่นอนป่วยที่โรงพยาบาลทหารแห่งนี้เป็นอันขาด เราจะไปแต่โรงพยาบาลเอกชนอย่างเดียว จะได้ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับคำพูดแบบนี้อีก

5 วันที่เราอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนั้น แล้วแม่ก็มารับเรากลับบ้าน เมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน เราเจอยาย นั่งสูบบุหรี่ สีหน้าเคร่งเครียดหันมาต่อว่าเรา


"ทำไมมึงไม่กินยาให้ตายไปเลย กลับมาทำไม อยุ่บ้านนี้ไปก็เปลืองข้าวสุกเปล่าๆ กูไม่เคยมีหลานไม่รักดีแบบมึง"ยายด่าเราหยาบๆคายๆๆอีกหลายประโยค

"เออน่าแม่ก็ อย่าไปด่ามันนักเลย เวรกรรมติดตัวเปล่าๆน่า แล้ววันจันทร์แกจะกลับไปเรียนมั้ย" แม่หันมากะตุกแขนเรา ไหนตอนนอนป่วยอยู่แม่บอกเราว่า


"ถ้าแกไม่อยากเรียนที่นี่ ไม่เป็นไรนะลูก ปีหน้าลองไปสอบเข้าที่อื่นดู แกอย่าทำโง่ๆๆแบบนี้อีกได้มั้ย แม่ขอนะลูก" แล้วทำไมถามแบบนี้ล่ะ

"ไป หนูจะลองกลับไปเรียนต่อน่ะแม่" เราตอบทั้งๆที่ใจไม่อยากไปเลย ไม่อยากไปเจออะไรๆที่ไม่เหมือนเดิม กับคนที่เคยบอกว่าเรา จะได้เป็นเจ้าสาวของเขาในอนาคต

แล้วเราก็ได้ก้าวเข้ามาในวิทยาลัยนี้อีกครั้ง เพื่อนๆในห้องเดินมาถาม ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้แทบไม่ได้สนิทกับใครเลย ขนาดจับกลุ่มเรียนทำอาหารด้วยกัน เราเองแทบจะไม่ได้ทำอะไร วันๆถ้าเราไม่ไปกับกบ เราก็มักจะไปขลุกอยุ่ที่ตึกศิลปะ กับเพื่อนๆต่างแผนก เพราะเราตั้งใจอยากจะเรียนศิลปะมากกว่าคหกรรม


"นี่ไง เด็กนี่อ่ะที่มันกินยาฆ่าตัวตาย สงสัยโดนผู้ชายที่มันควงอยู่ฟันแล้วทิ้งแน่ๆ"เสียงแว่วมาจากห้องพักอาจารย์ตอนที่เราเดินผ่าน แต่ก็ยังพอได้ยินเสียงพวกนั้นลอยออกมาจากบานเกร็ด

น้ำตาเราพร่างพรูออกมา นี่แม้กระทั่งแม่พิมพ์ของชาติยังพูดจาแย่ๆๆขนาดนี้เชียวหรือ พวกอาจารย์จับกลุ่มนั่งนินทาเราช่วงกลางวัน เค้าจะรู้ความจริงกันมั้ย ว่าเราคิดยังไงถึงได้ตัดสินใจทำแบบนั้น แต่มันก็น่าคิดล่ะ ก็ในเมื่อ กบมีท่าทีเปลี่ยนไป แม้กระทั่งวันที่เรากลับมาเรียนใหม่ กบก็ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน สังคมในวิทยาลัยนี้มันแคบจะตาย มันไม่หลุดรอดจากสายตาคนที่ สนใจอยากรุ้อยากเห็นไปได้อยู่แล้ว

เสียงออด ช่วงบ่าย ได้เวลาเข้าไปเรียน ต่อ เราเข้ามานั่งในห้องเรียนนานแล้ว ทั้งๆที่เพื่อนๆคนอื่นยังไม่เข้ามา จิตใจมันเต็มไปด้วยความเจ็บ และคำถาม ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซ้ำซากอยู่ใจ ที่บอบช้ำเพื่อนๆเริ่มทยอยเข้ามา ตามเวลาที่ต้องเรียน

"กรี๊ดดดดดดดด" เรากรีดร้องอย่างโหยหวน เหมือนสัตว์ที่บาดเจ็บ สติดับวูบ
ล้มฟุบไปข้างๆโต๊ะเรียน

"ว้ายยย อนงค์อรเป็นอะไร ตายแล้ว ช่วยด้วยๆๆๆอาจารย์ขา อนงค์อรเป็นไรไม่รู้คร๊า ช่วยด้วยๆๆๆ" เสียงเพื่อนๆในห้องเรียนเกือบ 30 คน ร้องโหวกเหวก

เรานอนอยู่ในห้องพยาบาล นอนไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว แม่รีบนั่งแท๊กซี่มาหา เพระอาจารย์ฝ่ายปกครองโทรไป เพื่อนๆในห้อง ทุกๆๆคน ยังรายล้อมข้างๆเตียงที่เรานอน

"อนงค์อร พวกเราเป็นห่วงเธอทุกคนนะ เมื่อกี้ พวกเราเห็นอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียกไอ้กบเข้าห้องปกครองด้วยล่ะ สงสัยป่านนี้มันคงเละป็นยำหอมหัวใหญ่แล้วล่ะ"เสียงเพื่อนคนหนึ่งก้องเข้ามาในหู สิ่งที่เกิดขึ้นพวกนี้

*ที่เรารับรู้เพราะ หลังจากที่ดีขึ้น เพื่อนๆๆเล่าให้ฟัง เพื่อนๆทุกคนในห้องช่วยกันแบกร่างสิ้นสติของเราลงมาจากชั้นที่เรียนมาที่ห้องพยาบาล ทุกคนต่างเป็นห่วงเป็นใย ในสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นเราซึ้งใจเพื่อนๆมาก ได้รับรุ้เลยว่า เพื่อนๆๆทุกคนห่วงเรา ทั้งๆที่วันๆๆเราไม่ได้สนิทกันเลย

"ดิชั้นว่าส่งแกไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ นี่ก็ใกล้จะเลิกเรียนแล้วนะคะ อาการแกไม่ดีเลย พูดอะไรไปไม่รับรู้เลย คุณพ่อแกทราบเรื่องรึยังคะ"อาจารย์ที่ปรึกษาคุยกับแม่

"อ่อ คุณพ่อเค้ากับดิชั้นเลิกกันนานแล้วค่ะตั้งแต่เค้าเล็กๆน่ะค่ะ เดี๋ยวจะโทรไปบอกเองค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ "แม่ตอบ

เราโดนส่งตัวเข้าโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง คุณหมอที่มาดูอาการ บอกกับแม่ว่าเราไม่ได้เจ็บป่วยอะไร เพราะหมอฟังเรื่องราวที่แม่เล่า จึงวินิจฉัยอาการว่า จิตใจเราโดนกระทบกระเทือน อย่างแรง


"หมอว่า เดี๋ยวหมอโทรขึ้นไปแผนกจิตเวชดีกว่าครับ อยากให้จิตแพทย์มาคุยกับแกน่าจะดีกว่านะครับ"หมอพูดพลางกดโทรศัพท์โทรไปหาจิตแพทย์

จิตแพทย์เข้ามาหยิบยาเม็ดสีขาวเล็กมา 1 เม็ด มาใส่ที่ใต้ลิ้นของเรา รู้สึกผ่อนคลายขึ้นจริงๆ เราหลับไปอีกสักพัก

" หมอว่า เอายาที่หมอให้กินเมื่อ 2ชั่วโมงก่อนไปกินที่บ้านด้วย น่าจะดี ยาคลายเครียดน่ะครับคุณแม่ แล้วอย่าไปพูดอะไรแย่ๆๆให้แกสะเทือนใจอีกตอนนี้ ตอนนี้แกมีอาการทางประสาท หมออยากให้แกมาบำบัด ทุกๆๆอาทิตย์ละ 2 ชั่วโมง กับหมอ ให้แกมาคุยกับหมอแล้วก็มารับยาไปกินด้วย" หมอบอกแม่


"อ้าวตื่นแล้วเหรอ กินยานี่อีกเม็ดนึงนะอมไว้ใต้ลิ้น หมอว่า หนูอายุแค่นี้หนูเจออะไรมาเยอะมาก ควรจะผ่อนคลายบ้างนะ "หมอหน้าตาใจดี ยิ้มแย้มแล้วแบมือที่มี ยาเม็ดสีขาวนั่นให้เรา

"ไม่กิน หนูไม่กิน นี่มันยาระงับประสาทใช่มั้ย อย่านึกว่าหนูไม่รู้นะ"เราตะคอกใส่หมอใจดี

"แหม่ม ไปตะคอกหมอได้ไงลูก เดี๋ยวเถอะ" แม่ดุเรา


"หมออยากให้หนู ผ่อนคลาย อยากให้หนูมาพูดคุยกับหมอ อาทิตย์ละครั้งนะที่แผนกจิตเวช หมอรับฟังหนูทุกเรื่อง ไม่ว่าจะยังไง หมอรับฟังหนูไม่ต่อว่าหนู แต่หมอขอให้หนูกินยาที่หมอให้นะ แล้วหนูจะดีขึ้น"หมอปลอบเรา


แม่พาเราส่งแท๊กซี่กลับบ้าน วันนี้เรารู้สึกแย่จริงๆ เราคงไม่ไปเหยียบนรกนั่นอีก ทำไมพวกผู้ใหญ่ พูดจาเลวร้าย ขนาดนั้น เรารับไม่ได้อีกแล้ว

เราเดินเข้ามาในบ้าน ยายกำลังกวาดบ้านอยู่ แกคงไม่รู้ว่าวันนี้เราเจออะไรมาบ้าง ยายหันมาถาม และพูดหยาบๆคายๆเช่นที่แกเคยเป็น


"ทำไมมึงเพิ่งกลับ นี่มันจะ 2 ทุ่มแล้ว กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าบ้านนี้มีกฎระเบียบ เลิกเรียน 4โมงเย็น นั่งเรือกลับจากโรงเรียน มันจะถึง 2 ทุ่มได้ไง....."และก็สารพัดคำพูดที่ยายด่า แล้วก็วกมาด่าพ่อแม่เรา

"ก็พ่อมันเลว ลูกมันถึงเลว แม่ก็ไม่คิดเอาใจใส่ เบ่งออกมาแล้วก็ให้กูเลี้ยง เงินทองก็แทบไม่เคยให้ นี่บ้านกูไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะ พ่อมึงยศตำแหน่งใหญ่โต ทำไม..... เอาสายที่ห้อย ไปลากคอหมายังดีกว่า"ยายยังด่าไม่หยุดแค่เรื่องกลับบ้านไม่ตรงเวลา


"โหย ยายพูดมากว่ะ ทำเรื่องหมูให้เป็นเรื่องช้างไปได้ น่ารำคาญ"เราทนไม่ไหว ตวาดออกไป ทั้งๆที่ปากยังอมยาไว้ใต้ลิ้น


"อ่อ เดี๋ยวนี้มึงพูดแบบนี้ ทำเรื่องหมูให้เป็นเรื่องช้างกูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงนะ อี......"ว่าแล้วยาย รีบไปหยิบเขียงไม้ขนาดกะทัดรัด ขว้างมาที่เรา เขียงกะแทกโดน หลังบ่าเราอย่างพอดี

เรานิ่ง แล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอน เสียงยายยังด่า สารพัดอยู่ เบื่อ เราเกลียดยาย เวลายายดียายน่ารักมาก ทำกับข้าวอร่อยๆและสอนเราทำกับข้าว พูดจาดีๆกับเรา แต่เวลาโมโห ยายเปลี่ยนเป็นคนละคน เราไม่อยากอยุ่บ้านนรกหลังนี้เลย แต่ไม่รู้ว่าจะไปไหนได้ เพราะพี่แมวก็กลับมาแค่อาทิตย์ละครั้ง ไม่มีใครปกป้องเราเลย ถ้าทนอยู่ต่อไปเราต้องตายแน่ๆๆ

พ่อเรายังไม่เคยพูดจาหยาบคายแบบนี้เลยเวลาที่เจอกัน แต่บ้านที่เราต้องจำใจอยู่ตั้งแต่เกิด กลับมีแต่เจอแต่เรื่องแย่ๆๆตั้งแต่จำความได้เรา คิดหนีออกจากบ้านตลอด แต่ไม่รุ้ทำยังไง ได้แต่นอนร้องไห้ กับหมอน ภาวนาขอให้พ่อเอาเราไปอยู่ด้วย


คอยดูนะสักวัน เราต้องไปจากบ้านนรก หลังนี้ให้ได้.......


















Create Date : 04 กรกฎาคม 2553
Last Update : 4 กรกฎาคม 2553 13:58:02 น. 81 comments
Counter : 4546 Pageviews.

 
วันนี้ขวัญอยู่บ้านกับพ่อทั้งวัน

อากาศแบบนี้พ่อว่าอย่าไปไหนจะดีกว่า

เพราะอาจทำให้มีไข้ได้

เลยมีโอกาสได้เข้ามาอ่านบล็อกของพี่แหม่มเป็นคนแรก

ชีวิต...ที่ผ่านมา...อาจมีส่วนทำให้เราตัดสินใจอะไรผิด

กับปัจจุบันที่เป็นนะคะ

แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตามอดีตนั้นผ่านไปแล้ว

ขวัญเหมือนย้อนเวลา..กลับไปรับรู้มัน..ร่วมกับพี่แหม่มเลย

ด้วยความปราถนาดีค่ะ



โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:47:53 น.  

 
คุนแหม่มสู้ๆนะคะ
อะไรที่เราผ่านมาได้แล้วก้อเอามาเปนประสบการณ์
ให้เราก้าวเดินต่อไปอย่างเข้้มแข็งดีกว่าเนาะ
เปนกำลังใจให้นะคะ


โดย: fookanoo วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:39:48 น.  

 
สวัสดีครับคูณแหม่ม...
มีกำลังใจให้อยู่เสมอครับ
.....................................
สู้ๆ...อืม...ลุกขึ้นเถอะ...ไปต่อ


โดย: panwat วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:02:21 น.  

 
สวัสดีครับ แวะมาทักทายและส่งเข้านอนครับ หลับฝันดีครับ

ปล. อารมณ์และสภาพจิตใจของเราจะดีขึ้น ถ้าเรารู้จักปล่อยวาง

รับรู้แต่สิ่งที่ดีๆก็พอครับ เรื่องไหนไม่ดีก็มองข้ามมันไปซะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ


โดย: MTX900 วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:42:25 น.  

 
พี่แหม่มอย่าให้งงซิวันนี้... มีบอลเหรอคะ?
คิดถึงนะคะ



โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:06:15 น.  

 
แล้วพี่แหม่มออกมาจากบ้านรึยังค่ะ อยากติดตามตอนต่อไป


โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:11:45 น.  

 
อ่านแล้วชวนติดตาม ยังรอคอยอยุ่นะคะ ว่าเป็นกำลังใจให้ออกจากบ้านได้ แต่ แม่เค้าก็ห่วงลูกเสมอเนอะ ไม่ว่าลูกจะทำผิดแค่ไหน คนเป็นแม่ก็ย่อมรักลูกเสมอ และ พร้อมที่จะให้อภัยและอยุ่เคียงข้างเราตลอดไป

อ่านแล้วคิดถึงแม่เลย ขอบคุณนะคะ


โดย: iTsnaTz วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:43:18 น.  

 
ใช่ค่ะ ...บทจะมา..บางทีความรักก็มาแบบไม่รู้ตัวเลย

ช่วงนี้...ขวัญหงอยๆ เพราะหัวใจมีแต่คำถาม

แต่ก็ยังติดตามเรื่องราวของพี่แหม่มเหมือนเดิมนะคะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:47:22 น.  

 
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ

ทั้งสุขภาพกาย และหัวใจ

.. ความรัก ต่างแบบต่างที่อยู่

แต่ถ้ารักตัวเองมากที่สุดเมื่อใด

เราก็จะกล้าพอ
ที่จะไม่ยอมให้ต้องเจ็บปวดที่หัวใจอีกนะคะ

..ตอนนี้กำลังพยายามทำค่ะ
..แวะมาส่งกำลังใจให้คุณแหม่ม ด้วยนะคะ .. สู้ๆ มีกำลังใจเสมอนะคะ


โดย: boonpithak วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:22:00 น.  

 
เข้มแข็งนะคะจดจำในสิ่งดีดี
เรื่องเลวร้ายเก็บใส่กล่องยัดเข้าไปไว้ให้ลึกที่สุด
ถ้ายังคงนึกถึงให้นึกถึงแล้วเก็บไว้เป็นบทเรียน
อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก
ไม่ว่ากับตัวเองหรือกับคนที่กำลังจะบังเกิด...

ด้วยรักและห่วงใย


โดย: ผีร้ายไม่ไปเกิด วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:15:06 น.  

 
ดีจร้าคุณแหม่ม เรื่องร้ายๆถ้าไท่เกิดขึ้นกับตัวก็ไม่มีไครรู้จริงๆนะคะ ยังไงเรื่องก็ผ่านมาแล้วเนาะ ขอให้คุณแหม่เจอแต่เรื่องดีๆ ตลอดปีและตลอดไปนะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เหมือนที่คุณแหม่บอกเจนไงหล่ะ ^_^ เป็นกำลังใจให้นะคะ อืม เป็นไงบ้างคะ ผลบอกถูกใจมั้ยเอ่ย เยอรมัน เจ๋งดีเนอะ เนี่ยกระทิงดุจะสู้ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ



โดย: ภายใต้ วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:29:32 น.  

 
อิอิแวะมาอีกทีค่ะ เอาบุญมาฝากนะคะ เมืท่อเช้าใส่บาตรมาน่ะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้ ค่ะ


โดย: ภายใต้ วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:34:54 น.  

 
อย่าก้มหน้ายอมรับความพ่ายแพ้หรือสิ้นหวังเศร้าใจ
เชิดหน้าขึ้นมาจ้องไปที่อดีตที่เลวร้ายแล้วบอก
กับตัวเองว่า เรื่องแค่นี้เล็กๆตราบใจที่เรายังไม่ตาย
หัวใจเรายังเต้นอยู่จะยอมแพ้ไม่ได้


โดย: Don't try this at home. วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:32:32 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่แหม่ม
วันนี้เป็นไงบ้างคะ
ยิ้มรึยัง ถ้ายัง ขอยิ้มด่วน 1 ทีค่ะ

อดีตมันผ่านไปแล้วเนอะพี่แหม่ม อยู่กับปัจจุบัน
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ สู้ๆนะคะพี่แหม่ม


โดย: สายลมที่จากไป วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:51:00 น.  

 
คุณแหม่มเราเจอมาหลายเรื่อง แต่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย เพราะกว่าจะโตมามันลำบากมาก ดีแล้วที่คุณผ่านมาได้
สู้ ๆ นะคะ


โดย: magic-women วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:25:57 น.  

 


คนนั้นเค้าทราบไม๊คะว่าพี่แหม่มเขียนบล็อกนี้


โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:14:33 น.  

 
ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้ามาทักทายและให้กำลังใจตลอด วันนี้ต้องขอโทษจริงๆที่ไม่ได้เข้าไปทักทายเพื่อนๆตามบล๊อคเลยค่ะ เนื่องจากคอมมีปัญหาน่ะคะ ว่าพรุ่งนี้จะยกไปซ่อมจู่ๆนึกจะดับก็ดับ รีสตราท์หลายรอบแล้ว พรุ่งนี้ ถ้าเสร็จจากงานเมื่อไหร่จะแวะไปทักทายทุกๆๆท่านนะคะ คนเราบางครั้งการฆ่าตัวตายมันอยุ่นอกเหนือความคาดหมายน่ะค่ะ ไม่งั้นคงไม่เรียกว่า คิดสั้น

หากคุณโดนคนในบ้านด่าหยาบคายและด่าถึงบุพการีของคุณทุกๆๆวันตั้งแต่คุณจำความได้คุณโดนตีทุกวัน ในบางเรื่องก็ไม่ใช่ความผิดของเราเสียทีเดียว แต่เวลาผู้ใหญ่ในบ้านอารมณ์ไม่ดีก็จะมาระบายที่คุณ ไม่ว่าจะถูกจะผิด ทำได้อย่างเดียวคือห้ามเถียง อยู่บ้านก็เหมือยนนรก ไปโรงเรียนก็ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนคอยแนะแนวทาง พี่สาวคนละพ่อกับแหม่มเอง ตอนนั้นนานๆทีถึงจะกลับมาบ้านเพราะไปเรียนไกล ต้องอยู่หอพักที่มหาลัย

ตั้งแต่เด็กๆไม่เคยมีเพื่อน เพราะที่บ้านไม่ถูกกับคนข้างบ้าน ไป รร ก็โดนเพื่อนล้อเพื่อนแกล้งตลอด

อยากเล่าให้ฟัง ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องสักเรื่องแล้วกัน แค่อยากเล่าน่ะค่ะ เรื่องอดีต

มีอยุ่วันนึง เพื่อนของยายมาเที่ยวที่บ้าน แหม่มก็อยากพูดคุยกับเพื่อนของยายด้วยน่ะค่ะ ด้วยความที่เราเป็นเด็กเราไม่รุ้หรอกว่ามารยาทเป็นยังไงแค่รุ้สึกว่า เพื่อนของยายใจดี ก็อยากุด้วย โดยที่ยาย หันมามองหลายรอบมาก ประมาณผู้ใหญ่คุยกันอยู่เด็กดเข้าไปวุ่นวาย แต่ความเป็นเด็กอยากอวดเพื่อนของยายค่ะ เลย ยกกระปุกหมู ที่หยอดเหรียญเอาไว้เต็มกระปุก ตั้งใจจะเอามาโชว์อย่างดีแต่ด้วยความเรีบร้อน เลยทำกะปุกหมูหล่นแตก ต่อหน้า ยายกับเพื่อน

ยายเห็นรีบหยิบไม้กวาดมาตีแหม่มต่อหน้าเพื่อนแกเลยอ่ะค่ะ ตีจนด้ามไม้กวาดหัก แล้วบอกให้แหม่มเก็บชิ้นส่วนกระปุกกับเหรียญไปให้หมด

คือตอนนั้นไม่เข้าใจผู้ใหญ่หรอกค่ะ ว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับเรา ทั้งๆที่แหม่มเห็นคนอื่นไม่เป็นแบบนี้เลย แม้กระทั่งพี่สาวที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่จำความได้ เคยเห็นพี่โดนตีแค่ สามครั้งเองค่ะ(พี่สาวเองเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในบ้านน่ะค่ะ อีกอย่างขยันและเรียนหนังสือเก่ง มาตั้งแต่เด็กๆ และทางบ้านพี่สาวก็ส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ตลอด ไม่เหมือนทางพ่อของแหม่มน่ะค่ะ)

ยายมักจะกำหนดกฎระเบียบทุกอย่างภายในบ้าน ไปโรงเรียนต้องกลับตรงเวลา ห้ามเถลไถล เวลาผู้ใหญ่คุยกันห้ามเข้ามาวุ่นวาย กินข้าวต้องกินของที่เหลือจากผู้ใหญ่ ห้ามดูละครหลังข่าว ห้ามอ่านการ์ตูน ไม่ว่าจะผิดจะถูกห้ามเถียง แม้จะใช้คำว่าอธิบายก็ไม่ได้ และชอบเปรียบเทียบคนที่ดีกว่าให้แหม่มฟัง (แหม่มก็เริ่มแหกกฎมาตลอด)

อายุ 18 ก็ยังโดนยายกับตาตีอยุ่เลยค่ะ
ซึ่ง ณ ปัจจุบัน เพื่อนๆที่อ่านในขณะนี้อาจจะ ขำหรือ งง ว่ายังมี เรื่องโบราณๆเชยๆแบบนี้อีกหรือ แต่บ้านแหม่มเป็นแบบนั้นจริงๆในขณะที่เพื่อนข้างบ้าน และเพื่อนโรงเรียนเค้าไม่เป็นแบบแหม่มน่ะค่ะ

พอย้อนกลับไปมองถึงเข้าใจ แต่ก็ล่ะค่ะ นั่นล่ะค่ะ ตอนที่แม่เสียถึงจะเข้าใจทุกๆๆอย่าง

ณตรงนี้ไม่ได้คิดว่า ตากับยายเป็นคนผิด แต่เพราะความกดดันของทั้งสองท่าน ที่พ่อกับแม่ของแหม่มไม่มีความรับผิดชอบ ท่านเองก็ไม่ค่อยมีรายได้น่ะค่ะ แหม่มยังต้องเป็นภาระของท่านอีก

คนเราการระบายออกของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน ตากับยายก็เช่นกันค่ะ การอบรมเลี้ยงดู ที่ยายเคยเจอมา ก็เลยเอามาใช้กับแหม่มซึ่งผิดยุคผิดสมัยไปแล้ว ยังดีนะคะที่สมัยเรียนไม่ทำตัวเหลวแหลก
ไม่ติดยา เหมือนเพื่อนๆหรือคนรอบข้างที่เเหม่มเห็น เพราะที่บ้านและแหม่มเองโดนชาวบ้านในซอยดูถูกเอาไว้น่ะค่ะ แหม่มเลยพยายามฮึดสู้กัดฟัน เรียน กว่าจะจบถึงปริญญา แทบตาย เพราะต้องทำงานส่งตัวเอง มีพี่สาวนี่ล่ะค่ะที่พอช่วยๆๆแหม่มด้วย

ไว้จะค่อยๆๆเขียนไปเรื่อยๆสบลับกับเรื่องปัจจุบันแล้วกันนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ที่เข้ามาทักทายแล้วยังให้กำลังใจกันเสมอ

ส่วนน้องคะน้าที่ถาม ว่าคนนั้นเค้ารุ้มั้ย เค้ารู้ค่ะ ว่าพี่เขียนบล๊อค แต่เค้าไม่เคยถามว่าใช่นามแฝงอะไร เพราะ ขนาดเมียเขาที่เขียนบล๊อคเช่นกัน แต่ไม่ใช่เวบนี้นะคะ เขายังไม่เข้าไปอ่านเลยค่ะ ไปวุ่นวายเลยค่ะ ไว้จะเขียนไปเรื่อยๆแล้วกันค่ะ จะได้เข้าใจ ถ้าไม่เบื่อเสียก่อน
(คืนนั้นก็เชียร์เยอรมันจ้า อิอิ)


ถือว่าเป็นอุทาหรณ์สอนใจแล้วกันนะคะ จบเรื่องของแหม่มเมื่อไหร่แหม่มคงจะเขียนเรื่องราวของคนรอบข้างแหม่มบ้างน่ะค่ะ





โดย: Passion Theme วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:09:20 น.  

 


อืม...
เปลี่ยนตัวเรา ใจเราว่ายากแล้ว
เปลี่ยนคนอื่น ทัศนคติ ความคิด ความเชื่อยิ่งยากกว่า
ทุกอย่างย่อมมีเหตุที่มา มีผลของการกระทำ
ผ่านไปแล้ว แล้วไป
เรียนรู้ เริ่มต้นใหม่ หรือจะจมกับอดีตและความโกรธแค้น
อยู่ที่ใจเรา แผ่เมตตาให้กันไม่ต่อเวรต่อกรรมซึ่งกันอีกดีกว่าค่ะ


มีกำลังใจให้ตัวเองเสมอนะคะ
อย่าทอดทิ้งตัวเราเอง



โดย: ละอองเวลา วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:15:07 น.  

 
ดีค่า คุณแหม่ม แวะมาทักทายตอนเช้าค่ะ และแวะมาขอกำลังใจช่วยเชียร์สเปนด้วยนะคะคืนนี้ ^_^ เจนลุ้นจนตัวโก่งเลยค่ะ เจนสาวกเดอะคอป อิอิ บอลโลกฟีเวอร์ค่ะ


โดย: ภายใต้ วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:03:19 น.  

 
พี่แหม่ม
คะน้าเป็นกำลังใจให้ตลอดนะ
จะเป็นเพื่อนจากโลกไซเบอร์...ที่มีความรู้สึกดีๆให้ตลอดนะคะ





โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:20:16 น.  

 



ช่วยเชียร์เยอรมันด้วยน้า

คืนนี้ตีหนึ่งครึ่ง

คะน้าจาได้ดูหนังฟรี


โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:53:04 น.  

 
สู้มาถึงขนาดนี้แล้วต้องสู้ให้ตลอด รักตัวเองให้มาก ๆ นะคะ


โดย: magic-women วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:56:47 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะ วันนี้ทานข้าวเที่ยงหรือยังคะ พักผ่อนด้วยนะ อ้ะอ้ะ รู้นะว่าแอบยิ้ม อิอิ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


โดย: ภายใต้ วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:36:53 น.  

 
พี่แหม่มขา มาทักทายตอนบ่ายๆค่ะ
วันนี้พี่แหม่มอย่าลืมยิ้มหวานๆด้วยนะคะ


โดย: สายลมที่จากไป วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:59:29 น.  

 
พี่แหม่มสบายดีมั้ยคะ

ขวัญรู้สึกผิดปกติ เพราะพี่แหม่มจะแวะไปทักขวัญเกือบทุกวัน

แต่นี่สองวันแล้ว

ขวัญเป็นห่วงนะคะพี่ก็เลยแวะมาถามข่าวคราว

ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ...



โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:55:48 น.  

 
แวะมาทักทายค่ะคุณแหม่มาสบายดีนะคะ ทุกคนเป็นห่วงนะคะ งานยุ่งหรือเปล่าเอ่ย ยังไงก็ช่วยรายงานตัวด้วยนะจ้ะ ดูแลตัวเอง และรักษาสุขภาพด้วยเดี๋ยวเจนจะแวะมาทุกวันเลย เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ อย่าลืมนะ ^_^


โดย: ภายใต้ วันที่: 9 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:34:36 น.  

 
แวะมาทักทายเย็นวันเสาร์ครับ
อากาศยังร้อนไม่สมกับเป็นหน้าฝนเลยครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 10 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:21:31 น.  

 



พี่แหม่มคืนนี้ดูบอลให้ได้นะคะ


โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:07:18 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: คมไผ่ วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:40:32 น.  

 
เข้ามา....
สวัสดีกันก่อนนะครับ
หลายวันที่ผ่านมา มีภารกิจมาก
ไปต่างจังหวัด ไกลมาก ไม่ได้เข้ามาที่นี่เลย
สบายดีนะครับวันนี้


โดย: panwat วันที่: 13 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:39:08 น.  

 
คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ


โดย: panwat วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:44:40 น.  

 
มีความสุขในทุกๆวันน่ะครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:49:51 น.  

 
นอนหลับฝันดี...

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

ราตรีสวัสดิ์ครับ


โดย: panwat วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:06:20 น.  

 
แวะมาทักทายก่อนเที่ยงค่ะ มื้อเที่ยงมีเมนูอะไรคะเนี่ย ^_^ ขอให้อร่อยนะจ้ะ

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ



โดย: ภายใต้ วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:24:35 น.  

 


โดย: panwat วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:02:09 น.  

 
ขอบพระคุณทุกๆๆคอมเม้นท์นะคะ ขอโทษค่ะที่หายหน้าไปนานมาก คอมเสียค่ะช่วงนี้งานที่แหม่มทำเริ่มๆๆทยอยมาบ้างแล้ว ประกอบกับสุขภาพช่วงนี้กำลังดีขึ้น ตอนนี้ยืมของน้องเข้ามา ทักทายเพื่อนๆแล้ว เริ่มต้นวันจันทร์แหม่มคงได้กลับมาเขียนบล๊อคต่อสักที ขอบพระคุณเพื่อนๆทุกๆๆท่านนะคะ ที่ยังห่วงใยกันเสมอมาค่ะ น้องขวัญมี 3 น้องขวัญเลยใช่มั้ยคะ น้องคะน้า คุณpanwat คุณภายใต้ คุณ Don't try this at home คุณผีร้ายไม่ให้ไปเกิด คุณคมไผ่ คุณละอองเวลา คุณ fookanoo และเพื่อนๆๆทุกๆๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยชื่อตรงนี้ และทุกๆๆท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ วันจันทร์ที่ 19 ถ้าไม่ติดงานแหม่มจะเข้ามาเขียนบล๊อคต่อจากตอนที่เขียนค่ะ และจะเข้าไปทักทายเพื่อนๆๆที่บล๊อคด้วยล่ะค่ะ ฝันดีนะคะ ดูแลสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ


โดย: Passion Theme วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:18:14 น.  

 
ขวัญดีใจที่เห็นพี่แหม่มส่งข่าวมานะคะ

ขวัญเองก็มีปัญหาเรื่องบล็อกเหมือนกัน

ทั้งเรื่องบล็อกทั้งเรื่องของตัวเองเลย

แต่ก็ยังเป็นห่วงนะคะก็เลยแวะมาเผื่อจะมีข่าวคืบหน้าบ้าง

แล้วขวัญจะติดตามต่อไปค่ะ



โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 18 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:28:38 น.  

 
ผมเจอดอกไม้แปลกๆครับ (สำหรับผมหรือปล่าวไม่ทราบ)
มันมีลักษณะคล้ายว่านอะไรบางอย่าง แต่ดอกมันสีดำครับ
รู้จักไหมครับ...บอกกันเพื่อเป็นความรู้ครับ...ผมถาม
เจ้าของ (เพื่อนบ้าน) ก็ไม่รู้จักครับ
สวัสดีครับ



โดย: panwat วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:20:00 น.  

 
แวะมาถามข่าวคราวค่ะ

มาดูด้วยว่าพี่แหม่มอัพบล็อกยัง

ดูแลตัวเองนะคะพี่แหม่ม

ขวัญเป็นห่วงค่ะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:22:05 น.  

 



หวัดดีค่ะ พี่แหม่ม

คะน้ามาเยี่ยมไงไว้ไม่ให้เหงานะคะ













แต่บล้อกคะน้าเองก็ไม่ได้อัพเหมือนกัน แฮ่ๆ

คิดถึงนะคะ










โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:29:07 น.  

 
ดูแลตัวเองด้วยน่ะครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:2:21:25 น.  

 
มาทักทายพี่แหม่มค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: สายลมที่จากไป วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:33:26 น.  

 
สุดสัปดาห์นี้
หยุด 4 วันนะครับ
มีโปรแกรมไรบ้างหรือยังครับ


โดย: panwat วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:39:00 น.  

 
พี่แหม่มเป็นไงบ้างคะ

สบายดีหรือป่าว

เป็นห่วงจัง

เงียบไปเลย

ขวัญแวะมาถามข่าวคราวค่ะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:48:50 น.  

 
สวัสดีคุณแหม่มค่ะ

ขอโทษด้วยที่ไม่ได้แวะมาทักทายเลยค่ะ

ตอนนี้เป็นยังงัยบ้างแล้วคะ

คนเรามีชีวิต ดีร้ายต่างกันไป

แต่สิ่งสำคัญ เราต้องอยู่ด้วยกำลังใจค่ะ

และที่ดีที่สุดเลยคือ ให้กำลังใจตัวเองมากๆนะคะ

มีเพื่อนในบล็อคให้กำลังใจคุณแหม่มเต็มเลย

สู้ๆค่ะ


โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:07:58 น.  

 
พี่สาวเราหาย

ประกาศ ๆๆ




โดย: คะน้าหน้าใส วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:32:25 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: panwat วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:40:02 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: panwat วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:12:22 น.  

 
ดูแลสุขภาพด้วยครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:43:15 น.  

 
ทักทายยามดึกครับ
เข้ามาวิ่งป่วนในบล็อก


โดย: Don't try this at home. วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:0:58:47 น.  

 
สวัสดีตอนค่ำๆครับ
มีความสุขมากๆนะครับ


โดย: panwat วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:20:51:18 น.  

 
สวัสดีครับ
หายไปใหนนาน
คิดถึงครับ


โดย: panwat วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:17:32:03 น.  

 
สวัสดีครับ


โดย: panwat วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:22:28:52 น.  

 
สวัสดีตอนเที่ยงจ้า

แวะมาชวนไปทานข้าวค่ะ


โดย: มอคค่า (LoveMoccha ) วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:12:24:04 น.  

 


โดย: ภายใต้ วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:9:37:35 น.  

 
พี่แหม่มสบายดีหรือป่าวคะ
ขวัญเป็นห่วงจัง
แวะมาดูบ่อยๆ
แต่ก็ไม่เห็นอัพบล็อกเลย

ดูแลตัวเอง รักตัวเองมากๆนะคะพี่

ขวัญเป็นห่วงพี่แหม่มนะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:21:18:12 น.  

 
สวัสดียามดึกๆเช่นเคยครับ


โดย: panwat วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:0:47:12 น.  

 
ช่วงนี้ฝนตกรถติดอย่าไปหงุดหงิดกะมันน่ะครับ
ใกล้วันแม่กันแล้ว มีความสุขมากๆครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:1:30:24 น.  

 
"อบอุ่นรัก ใดเล่า เท่าอกแม่
รักแน่แท้ แม่ให้ ด้วยใจมั่น
ใครรักเรา เท่าไร ไม่มีวัน
จะเทียบทัน รักแท้ แม่ให้เรา"


โดย: panwat วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:2:45:18 น.  

 
สวัสดีค่ะ ขอบคุณจริงๆที่แอดมา ช่วงนี้ยุ่งๆ เลี้ยงลูกไม่ค่อยได้ทำบล็อก และม่ได้แอดด้วย


โดย: อิ๋ง อาร์ตแกลลอรี่ วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:22:58:41 น.  

 
สวัสดีดึกๆ...ดึกมากเลยนิ


โดย: panwat วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:3:02:05 น.  

 
เหนื่อยมั้ย?...กำลังใจนะนี่
................
พักนะพัก ปรนผ่อน ตอนเย็นนี้
ภักษามี ถูกลิ้น กินอิ่มหนำ
ลุกขึ้นยิ้ม อีกทิวา ฝ่าดงกรรม
ที่ต้องจำ คุ้ยค้น บนเส้นทาง

ตราบชีวี มีร้าง ต้องย่างก้าว
เรื่องโศกเศร้า ทิ้งไว้ ให้ห่างห่าง
ทางมีจริง มีหลอก หยอกอำพราง
อย่าทิ้งขว้าง ความหวัง ย่างก้าวไป
.....................................................
สวัสดีค่ำๆครับ


โดย: panwat วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:20:56:39 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: panwat วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:4:57:46 น.  

 
สวัสดีครับ




ยังมีไฟ ร้ายบุก เข้าคลุกกรุ่น
มิใช่คุณ แต่ไหม้ ในใจฉัน
ไฟรักสุม ทรวงใน ร้ายอยู่ครัน
จะดับมัน อย่างไร ไร้หนทาง


โดย: panwat วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:11:30:34 น.  

 
สวัสดีดึกๆครับ



โดย: panwat วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:1:22:34 น.  

 

สวัสดีดึกๆครับ...ขอให้มีแต่ความสุขกันนะครับ....อย่าได้มีเศร้าปะปนให้หม่นหมองเลยครับ


โดย: panwat วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:22:09:26 น.  

 


โดย: panwat วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:19:34:50 น.  

 


โดย: panwat วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:19:36:11 น.  

 
คุณแหม่ม สบายดีหรือเปล่าค่ะ หายไปเลย ส่งข่าวบ้างนะคะ


โดย: magic-women วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:19:00:10 น.  

 
คุณแหม่ม สบายดีหรือเปล่าค่ะ


โดย: magic-women วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:17:11:01 น.  

 
สวัสดีครับ สบายดีไหนหายไปไหนเอ่ย


โดย: Don't try this at home. วันที่: 22 ตุลาคม 2553 เวลา:0:21:59 น.  

 
คุณแหม่ม สบายดีหรือครับ


โดย: panwat วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:25:40 น.  

 
มีคนเป็นห่วงมากมายนะคะคุณแหม่ม

take care และส่งข่าวบ้างนะคะ


โดย: boonpithak วันที่: 12 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:33:30 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: มอคค่า (LoveMoccha ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:18:40 น.  

 


โดย: Don't try this at home. วันที่: 25 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:26:25 น.  

 
มาทักทายค่ะพี่แหม่ม
พี่แหม่มสบายดีนะคะ
เข้ามาที่บล็อกบ้างนะคะ
คิดถึงค่ะ


โดย: สายลมที่จากไป วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:11:56:03 น.  

 
คุณแหม่่่ม ก๊อก ๆ ๆ อยู่หรือเปล่าเอ่ย...


โดย: magic-women วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:15:04:02 น.  

 
วางแผนไปเที่ยวปีใหม่หรือยังครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:16:14:51 น.  

 
Photobucket


โดย: panwat วันที่: 27 ธันวาคม 2553 เวลา:23:52:23 น.  

 
Photobucket

ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัวนะครับ ^^


โดย: ขวัญกับพระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:12:19 น.  

 
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
ไม่ได้ทักกันหลายปีเลยเน๊าะ


โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู วันที่: 9 เมษายน 2558 เวลา:15:39:52 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Passion Theme
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คนเราย่อมมีทั้งดีและเลวปะปนกันไป ในบางเรื่องราวที่อ่าน ผู้เขียน แค่อยากนำเสนอในบางแง่มุม ซึ่งอาจจะมีทั้ง ดีและไม่ดีคละเคล้า กันไป ต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ ถ้าเรื่องราว บางอย่างอาจจะไปกระทบกับ ชีวิตของคนอื่นเข้า...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และเข้ามาคอมเม้นท์นะคะ....ชื่อ ของแต่ละคนและสถานที่ๆอยู่ในบล๊อคเป็นเพียงชื่อสมมุติค่ะ
Friends' blogs
[Add Passion Theme's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.