ทักทายนะค่ะ ^_____^

ถึงเราจะรักใครให้ใจใครไปมากแล้วแต่ถ้าสุดท้ายมันกลับนำความทุกข์มาให้เรา ทั้งที่เราเองก็รู้ว่ายังไงมันก็ต้องเกิด ผมว่ารีบหักห้ามใจเถอะน่ะครับ คุณแหม่มไม่ได้อาภัพคู่หรอกครับ ผมว่าคนดีๆที่เหมาะกับคุณยังมาไม่ถึงหรือหาไม่เจอมากกว่า

ขอบคุณค่ะคุณแหม่ม.. หลับฝันดีนะคะ
พรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านอีกรอบนะคะ..อยากอ่านให้จบทุกบท จะได้เข้าใจเรื่องราวคุณแหม่มมากขึ้น
แต่ที่แน่ๆ เข้าใจคุณแหม่มนะคะ และจะคอยเป็นกำลังใจเสมอค่ะ

ทักทายยามเช้านะครับ
วันนี้เป็นวันกลางสัปดาห์แล้วนะครับ
เวลาเร็วจัง มีความสุขกับการทำงานนะครับ

ยินดีค่ะคุณแหม่ม
แล้วก้อขอบคุณที่อ่านบล็อคเรานะคะ
อาจจะมีสาระบ้าง มะมีบ้างปนๆกันไปเนาะ
เราก้อติดตามของคุณแหม่มเช่นกัน
ยังไงก้อเปนกำลังใจให้เสมอนะคะ

ขวัญแวะมาอ่านเรื่องอัพล่าสุดของพี่แหม่มค่ะ

การที่ได้รับรู้เรื่องราวในอดีตของพี่แหม่มโดยละเอียด

แล้วเมื่อมาอ่านในบทแทรก..ทำให้ได้เข้าใจอย่างนึงว่า

พี่แหม่มคงผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ
และรักที่มีให้เค้า คงมีมากจน..เดินมาได้จนถึงทุกวันนี้
ชีวตมักจะมีตอนต่อไปเสมอ

และขวัญจะติดตามตอนต่อไปนั้นของพี่แหม่มค่ะ

อย่าลืมรักตัวเองนะคะ
เป็นห่วงจัง

เข้ามาอ่านนะคะ
ใจนึงอยากจะบอกให้สู้
แต่อีกใจนึงอยากให้ถอยออกมาจังค่ะ
คิดให้ดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

ต้องขอขอบคุณทุกๆท่านนะคะ ที่เข้ามาทักทายคอมเม้นท์
และเป็นห่วงใยกัน วันนี้เข้ามาได้แค่อ่านคอมเม้นท์ของเพื่อนๆทุกๆท่าน ย้อนอ่านตั้งแต่ต้นจนจบตลอด

วันนี้อยากเขียนบล๊อคเพิ่มนะคะ แต่ไม่มีเรี่ยวแรงเขียนแล้ว ช่วงนี้สุขภาพไม่ค่อยดีค่ะ และพรุ่งนี้ แหม่มต้องไปหาหมอ เพื่อเช็คสภาพร่างกายอีกครั้ง

ที่เขียนมา นั่นคือจุดเริ่มต้นของทุกๆอย่างค่ะ ไม่ใช่เหตุการณ์ปัจจุบัน ถ้าเป็นเหตุการณ์ปัจจุบัน

ที่ตั้งใจจะแทรกเข้ามานั้น จะเขียน เดือน และพศ.กำกับเอาไว้เดี๋ยวจะ งง ว่าย้อนหน้าย้อนหลัง

ว่าจะไม่เล่าแต่อดไม่ได้ว่า พรุ่งนี้คุณหมอนัดให้ไปเช็คผลที่ทำบาป ที่ได้กระทำเอาไว้ ซึ่งแหม่มเองไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้น อยากดูแล สิ่งที่เรียกว่า สายเลือดของตัวเองให้ดีที่สุด

แต่ที่ตัดสินใจ ทำสิ่งที่เลวร้ายลงไป เพราะมีเหตุผล
ถึงตรงนี้ใครๆได้อ่านคงประนามว่าแหม่มเลว ฆ่าแม้กระทั่งสายเลือดของตนเองได้

จริงอยู่เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อความรักของคนสองคน มันเป็นความรักของแหม่มที่มีต่อเขาคนเดียว และ แหม่มไม่อยากให้ญาติผู้ใหญ่ที่เหลืออยุ่เพียงคนเดียวต้องตรอมใจเป็นรอบที่สองอีก

ถ้าไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่ดูแลแหม่ม ป้อนข้าวป้อนน้ำ
แหม่มตั้งใจจะเก็บเขาไว้ ถ้าจะด่า จะว่า กรุณาอย่าด่าว่าถึงผู้ที่อบรมสั่งสอนแหม่มเลยนะคะ แหม่มคนเดียวที่ไม่รักดี
ขอให้ความผิดตรงนี้ เป็นของแหม่มแต่เพียงผู้เดียว

ซึ่งตลอดชีวิตใช้ชีวิตที่กดดันมาตลอด ต้องเป็นไปตามที่ผู้ใหญ่ขีดเส้นทางไว้ เพราะ แม่แหม่มทำให้ตากับยายผิดหวังมามากเหลือเกิน

*เอาล่ะ แหม่มจะกัดฟันเขียน บทแทรก ของตนเองแล้วกัน ไหนๆก็เข้ามาแล้ว


ต้องขอขอบพระคุณเพื่อนกัลยา ณ.มิตร ที่อ่านรายละเอียดของแหม่มนะคะ แหม่มจะเขียนบทแทรกเพิ่ม
แล้วส่วนเรื่อง ปัจจุบันที่เกิดขึ้น จะค่อยๆเขียนไปเรื่อยๆค่ะ

ด้วยความซึ้งใจ ของคนเลวๆคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดอยาก
แย่งของๆใคร