ทำแท้ง : การแก้ไขความผิดพลาด ทำบาป หรือ น่าเห็นใจ???

สืบเนื่องมาจากได้ทราบเรื่องราวของชายคนหนึ่ง ที่พาผู้หญิงไปทำแท้ง ฆ่าลูกของตัวเอง รวมแล้ว 8 ชีวิต..

ขอเล่าคร่าวๆ ผู้ชายคนนี้ มีแฟน ก็มีอะไรกับแฟนตามประสาคนรักกัน บังเอิญแฟนเกิดท้องขึ้นมา แต่ผู้ชายยังไม่อยากมีลูก ยังอยากใช้ชีวิตอิสระโดยไม่มีลูก เขาจึงพาผู้หญิงไปทำแท้ง รวมแล้วผู้หญิงสองคน(ถ้าจำไม่ผิด) ทำแท้งไป 8 ครั้ง...โอ้ พระพุทธเจ้า!!!!!!!!! 8 ครั้ง

ในขณะที่ทำแท้งแต่ละครั้ง หมอจะเอาเครื่องดูดดูดเด็กออกมา เด็กในท้อง ก็พยายามดิ้นหนีเครื่องดูด เพื่อให้พ้นเงื้อมมือมัจจุราช เพื่อให้ได้เกิดมาดูโลกนี้อย่างสดใสสมบูรณ์ แต่อนิจจา มดลูกของแม่มันไม่ได้กว้างขนาดนั้น เด็กน้อยในครรภ์ ไม่สามารถรักษาชีวิตของตัวเองไว้ได้ เครื่องดูด ตามดูดเอาเด็กที่พยายามดิ้นหนี ออกมาจนได้ เด็กน้อยนั้นๆ ก็กลายเป็นเพียงก้อนเลือด ที่พ่อแม่ไม่ต้องการ ที่พ่อแม่ไม่อยากดูแล ที่พ่อแม่มองเห็นว่า เป็นตัวมาร เป็นตัวทำลายชีวิตที่เหลือ (แล้วใครทำให้เกิดมาล่ะวะ?)

ต่อมา ในที่สุด พ่อของผู้หญิง ได้ขอร้องให้ผู้ชายแต่งงาน โดยที่ไม่ได้ร้องขอให้รับผิดชอบเลี้ยงลูก พ่อของผู้หญิงจะเลี้ยงเอง (ประมาณนั้น) ผู้ชายคนนี้จึงยอม ไม่เอาเด็กออก แล้วก็ได้หาหนังสือเกี่ยวกับเด็กในท้องมาอ่าน จึงรู้สึกผิด เพราะว่า เด็กมีชีวิตแล้ว และมีอิริยาบทน่ารักน่าชัง มีความรู้สึกนึกคิด มีฯลฯ

โดยส่วนตัว ฉันไม่สนับสนุนการทำแท้ง ยกเว้นในกรณีที่ ผู้หญิงถูกข่มขืน แม่มีโรคที่อาจจะเป็นอันตราย และ เด็กไม่สมบูรณ์ เท่านั้น ดังนั้น การทำแท้งที่ฉันกำลังจะกล่าวถึงนี้ ขอเน้นไปที่การทำแท้งเพราะ "ไม่พร้อม"มีบุตร ก็แล้วกันค่ะ

ปัจจุบันนี้ สังคมไทยยอมรับเรื่องของการอยู่ก่อนแต่ง หรือมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานมากขึ้น ท้องก่อนแต่งก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว แต่การทำแท้ง ยังคงเป็นเรื่องถกเถียงกันอยู่ในสังคมว่า ผิดหรือไม่ หรือ ระหว่างการทำแท้ง และ การเก็บเด็กไว้ แต่เลี้ยงปล่อยปละละเลย อันไหน เลวกว่ากัน

ฉันขอตอบว่า เลวพอๆกันทั้งคู่ค่ะ (แต่การทำแท้งผิดศีลข้อ 1 นะคะ)

ฉันไม่สนับสนุนให้คนทำแท้ง เพราะนั่นคือการคร่าชีวิตหนึ่งชีวิต ได้ยินข่าว เด็กผู้หญิงโดนยิงตาย ยังสะเทือนใจ แต่คงไม่สะเทือนใจไปกว่า การที่พ่อแม่ของเด็กเอง ต้องการฆ่าลูกของตัวเองตั้งแต่ยังไม่เกิด และฉันก็ไม่สนับสนุนให้คนคลอดออกมาแล้วทิ้งๆขว้างเด็ก ถ้าหากไม่มีปัญญาเลี้ยง หรือคิดว่าเด็กจะทำให้ลำบาก ก็สามารถนำไปให้มูลนิธิเลี้ยงดูได้ เข้าโรงเรียนประจำได้ แต่อาจจะต้องใช้เงินสักก้อนเล็กๆ

ส่วนตัวแล้ว ดิฉันมองว่า การทำแท้ง ด้วยเหตุผลว่า ยังไม่พร้อมนั้น.. เป็นทางเลือกที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัว ด้วยเหตุผลคือ

ข้อแรก คุณเลือกที่จะฝ่ากฎของสังคม (ที่ตอนนี้บทลงโทษหรือบรรทัดฐานที่เรียกว่า จารีตประเพณี อ่อนลงเยอะ จนกลายเป็นเพียง วิถีชาวบ้าน หรือจะให้ถูกต้องบอกว่า แม้วิถีชาวบ้าน ก็ยังอ่อน เพราะคนส่วนมาก เห็นจนชินเสียแล้ว) ดังนั้น คุณควรจะมีความพร้อมในการที่จะเผชิญปัญหาในทุกๆด้าน เช่น ปัญหาครอบครัว..คนที่แต่งงานแล้ว จะทราบดีว่าการใช้ชีวิตคู่ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หากไม่มีวุฒิภาวะพอ ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่พอ จะทำให้ครอบครัวไม่ค่อยมีความสุข เรื่องเล็กน้อยก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ หรือแม้กระทั่ง หากอยู่ด้วยกันแล้วเกิด "ท้อง" ขึ้นมา คุณก็ต้องยอมรับผลของทางที่คุณเลือก

ข้อสอง คุณไม่กล้ายอมรับผลความผิดพลาดที่ตัวเองก่อขึ้นมา และพยายามแก้ไขความผิดพลาดนั้นด้วยการ "ฆ่า" ลูกของคุณเอง ลูกที่ไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไร ลูกที่พ่อแม่ทำให้เกิดขึ้นมา แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจแต่ก็เกิดเป็นชีวิตขึ้นมาแล้ว แล้วกลับโดนคนเป็นพ่อแม่ตัดสิน"ประหารชีวิต" เพื่อให้พ่อแม่สุขสบาย

บางคนบอกว่า คนที่ทำผิดพลาดควรให้โอกาส ฉันก็เห็นด้วยในข้อนี้ แต่ว่า การให้โอกาส น่าจะเป็นโอกาสอย่างอื่นมากกว่า เช่น ถ้าหากเด็กมหาวิทยาลัยตั้งท้อง มหาวิทยาลัยน่าจะอนุญาตให้ดรอปได้ กี่ปีก็ว่าไป เพื่อคลอดลูกและเลี้ยงลูก

ถามว่าแล้วชีวิตล่ะ จะลำบากไหม...ก็ในเมื่อคุณเลือกที่จะทำแล้ว คุณก็ควรยอมรับผลของสิ่งที่คุณทำ หากคุณยอมรับผลที่อาจจะเกิดขึ้นไม่ได้ สู้คุณไม่ต้องทำในตอนแรกเลยไม่ดีกว่าหรือ หากคุณยอมรับไม่ได้ที่จะท้อง คุณก็อย่ามีเพศสัมพันธ์เลย เพราะว่าไม่มีการคุมกำเนิดใดที่จะคุมได้ผลร้อยเปอร์เซนต์ แม้การทำหมัน หมันยังอาจหลุดได้(แม้โอกาสจะน้อยก็เถอะ) ฉันเชื่อว่า โลกนี้ ยังไม่มีใครต้องตายเพราะเลี้ยงลูก อาจจะลำบากหน่อยในช่วงแรก เพราะอะไรยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่ในที่สุดแล้ว มันจะต้องเข้าที่เข้าทางจนได้ (หรือที่เรียกกันว่า "ชิน")

เคยมีคนคิดว่า ดีแล้วที่ไปทำแท้งในตอนนั้น เพราะในที่สุดแล้วก็ต้องเลิกกับแฟนคนนั้นอยู่ดี ถ้าลูกไม่จากตาย ก็ต้องจากเป็น ฉันอยากทราบว่า นั่นคือคำปลอบใจตัวเอง หรือคิดแบบนั้นจริงๆ ถ้าคิดแบบนั้นจริงๆ ทุกๆคนในโลกนี้ มิควรทำแท้งกันหมดหรือ เพราะการแต่งงาน การใช้ชีวิตคู่นั้น ก็คือความเสี่ยงอย่างหนึ่ง โลกนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน คุณอาจจะเลิกกับสามีหลังจากที่ลูกคุณอายุ 10 ปีแล้ว ณ จุดนั้น ควรจะคิดไหมว่า ถ้ารู้ว่าต้องเลิกกับพ่อของลูก สู้ทำแท้งไม่ให้เขาเกิดมาเลยไม่ดีกว่าหรือ เขาจะได้ไม่ต้องจากเป็นกับพ่อเขา...

ในฐานะที่เคยท้อง และกำลังเลี้ยงลูกอยู่ตอนนี้ ฉันบอกได้เลยว่า ความรู้สึกตอนที่ฉันกำลังท้องนั้น เทียบไม่ได้เลยแม้สักเสี้ยวกับความรู้สึกหลังจากที่ได้เห็นหน้าลูก และฉันบอกได้เลยว่า ไม่ว่าคุณจะมีปัญหาอะไร หากคุณเก็บเด็กไว้ รอจนวันที่คุณได้เห็นหน้าเค้า..แล้วคุณนึกย้อนกลับไป ว่าวันนึง คุณเคยคิดจะฆ่าเค้า คิดที่จะไม่ให้เค้าเกิดมา คุณจะโกรธตัวเองและเสียใจมากๆที่เคยคิดแบบนั้น

แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ไม่ได้ประณามหยามเหยียดคนที่ไปทำแท้งแต่อย่างใด ฉันเข้าใจดีว่า เมื่อถึง ณ จุดนั้น คนที่ประสบปัญหา จะเหมือนมืดแปดด้าน คิดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก ทำอะไรก็ไม่ได้ กลัวพ่อแม่จะเสียใจ กลัวสังคมประณาม กลัวนั่นกลัวนี่ มันเหมือนกับว่าทางออกทางเดียวคือ "ฆ่าลูกซะ" ฉันจึงมักจะแนะนำเพื่อนๆว่า ให้เก็บเด็กไว้ อาจจะลำบากในการเลี้ยงตอนแรก แต่ว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูก ความลำบากจะไม่มีความหมายเลย เมื่อต้องลำบากเพื่อลูก

มีบางเสียงแย้งมาว่า...ฉันแนะนำให้เก็บเด็กไว้ แล้วฉันไปร่วมลำบากเลี้ยงกับเขาด้วยหรือเปล่า รู้ไหมว่าชีวิตเขาจะลำบากเพิ่มขึ้นแค่ไหนหากไม่ฆ่าเด็กทิ้งซะ ฉันขอถามกลับว่า "แล้วตอนทำกัน ฉันไปร่วมทำกับพวกเขาด้วยไหมล่ะ ฉันถึงต้องรับผิดชอบด้วยการเลี้ยงลูกกับเขาน่ะ"

สุดท้ายนี้ ดิฉันเชื่อว่า การทำแท้ง หรือไม่ทำแท้ง มันคือการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่จะดีกว่านี้ไหม ถ้าหากเราคนไทย หันมาดูแลเอาใจใส่เยาวชนให้มากขึ้น พัฒนาในทุกๆด้าน ไม่ใช่แค่ด้านการศึกษาเท่านั้น แต่การพัฒนาสถาบันครอบครัว ก็เป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องทำควบคู่กันไปด้วย เพราะการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แม้จะใช้เวลานาน แต่ก็เห็นผลชะงัด... ถึงเวลาหรือยัง ที่เราจะหันมาใส่ใจสถาบันครอบครัวให้มากขึ้น...

ปล. หากใครอ่านแล้วไม่เห็นด้วย ฉันยินดีรับฟังความคิดเห็นค่ะ แต่ขออย่างเดียว กรุณาอย่าดราม่าในบล็อกนี้ เมื่อดิฉันยอมรับฟังความคิดเห็นของทุกท่านแล้ว ขอให้ทุกท่านยอมรับฟังความคิดเห็นของดิฉันด้วยนะคะ

Create Date : 07 สิงหาคม 2553 Last Update : 7 สิงหาคม 2553 20:39:53 น. Counter : 1063 Pageviews.		14 comments
Share Tweet