ฉันไม่ได้เดินเข้ามาที่นี้นานแล้ว
อาจจะเป็นปีเลยก็ได้น่ะ ที่ฉันไม่ได้
เข้ามา บรรยากาศก็เหมือนเดิม
เพียงแต่โต๊ะเยอะขึ้น ฉันนั่งเก้าอี้
หันหน้าออกไปทางถนน ก่อนอื่น
แรกเลยนั้น ฉันอยากจะกินขนมจีน
ฉันเอ่ยปากบ่นเบา ๆ ในรถ ว่าจะลง
กินขนมจีน และก็คิดไว้ในใจว่าจะั
กลับวินมอไซด์ แต่แล้วก็มีความคิด
เห็นถูกเสนอขึ้นมาด้วยการ กินหมู
กระทะ ฉันเลยเปลี่ยนใจ เข้ามาร้าน
หมูกระทะ พอดีเห็นมีขนมจีนด้วย
เลยกินซะเลยสองจาน แล้วก็อาหาร
ปิ้ง ย่าง แล้วก็ต้มผัก จิ้มน้ำจิ้ม
พนักงานไม่ค่อยใส่ใจดูแลเรื่องการ
เสริฟน้ำเท่าไหร่ อาจจะยังไม่ถึงเวลา
เพราะเรามากันไวเหมือนกัน ราว ๆ
สี่โมงเย็น เรามากันสามคนกินกินกัน
ไปราคาก็ ห้าร้อยยี่สิบแปดบาท
ตกคนละสองร้อยบาท อาหารมื้อนี้
อาจจะทำให้ หัวเหม็นไปบ้างก็เหอะ
มะม่วงดองนี้ ก็ไม่ได้กินมานานมากแล้ว
เหมือนกันน่ะ เค็ม ๆ เปรี้ยว ๆ อร่อยดี
เหมือนกัน เพียงแต่กินเยอะไม่ได้
ฉันหย่อนยาเข้าปาก กระดกขวดน้ำ
เปล่าตามไปเบา ๆ หนึ่งอึก สองอึก สามอึก
ฉันหยิบฝาสีฟ้า หมุนอยู่ที่ปากขวดก่อน
ที่จะวางมันไว้ แล้วหันหน้ามาพิมพ์ต่อ
ถึงเวลาที่ต้องไปแล้วหล่ะ เมื่อทุกคน
อิ่ม เราจากที่นั้นในเวลาเท่าไหร่ไม่ทราบ
ได้ เพราะฉันก็ไม่ได้มองนาฬิกาถ้าให้
ประมาณก็คงราว ๆ ห้าโมงครึ่ง การออก
จากที่นั้นก็สบาย ๆ เดินทางสะดวก
ระหว่างทางกลับบ้านก็ปวดท้องเหมือนกัน
แฮะ แต่ก็อดทนจนมาถึงบ้าน สุดท้าย
ข้าศึกบุก จัดไปชุดหนึ่งเลยทีเดียว
กลิ่นไหม้หมูยังติดอยู่ที่นิ้วมืออยู่เลย
ขนาดอาบน้ำแล้วน่ะเนี่ย แล้วยังมีกลิ่น
เปริ้ยว ๆ ของมะม่วงดองที่หยิบใส่จาน
ไม่กี่ชิ้นอีกด้วย ยุ่งที่กัดเราตัวล่าสุด
คงเป็นยุงเมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่เราออกไป
กินบะหมี่แถวบ้าน มันกัดฉัน ฉันไม่รู้เรื่อง
เลยเพราะฉันนั่งกิน บะหมี่อยู่ รู้ตัวอีกที
ก็ขึ้นเป็นตุ่มซะแล้วหล่ะ แต่ที่ทรมานสุด
คงเป็นตัวที่มันกัดตรงหนังใต้ฝาเท้า
คันมากกกกก แค่นี้และ