ฉันตั้งโทรศัพท์ปลุกไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
บ่อย ๆ เลยฉันจะตื่นมาหยิบดูโทรศัพท์
ว่าเป็นเวลาเท่าไหร่แล้ว ถ้ายังไม่ถึง
ที่กำหนดฉันก็จะนอนต่อ แต่เมื่อใกล้
เวลาที่ฉันได้ตั้งปลุกไว้ ฉันก็จะกดปุ่น
ปลุก ออกเพียงเท่านั้นเอง เพื่อไม่ให้
มีเสียงดังรบกวน ส่วนใหญ่ฉันก็มักจะ
ตื่นก่อนเสมอ แต่ชอบนอนต่อ
ฉันไม่ได้กินข้าวเช้าเพราะปกติฉันก็
ไม่กินข้าวเช้าอยู่แล้ว ฉันไปทำงาน
ในตอนเช้านั่งพิมพ์งานอยู่สักพัก
ได้กลิ่นไหม้และควัดดำ ๆ ลอยขึ้น
มาหลังจอแอลซีดี ฉันลุกขึ้นพูด
กลิ่นไหม้...พี่ที่ทำงานก็ถอดปลั๊กออก
ก็ช่วยกันพยายามดม ๆ ว่าอะไรมันไหม้
ก็พอสรุปได้ว่าน่าจะเป็น เพาเวอร์ซัพพลาย
คือ พัดลมระบายความร้อนนั้นแหละ
พอถึงเวลาเที่ยง ฉันดักเนื้อปลากินเข้า
ไปคำแรกก้างก็ทิ่มเข้าไปที่ระหว่างฟันคู่หน้า
ทิ่มจากด้านใน เหนื่อยเลยกว่าจะเอา
ออกได้ มันน่ารำคาญมากมากเลยที่
มีก้างติดอยู่แบบนั้น กินข้าวคำต่อ ๆ ไป
ก็ไม่ได้ ดีน่ะที่เอาออกได้ วันนี้ก็เป็นวัน
ที่ฉันมาทำหน้าที่แทนพี่ที่ลาไป ด้วยการ
นั่งเฝ้าการประชุม มันเลยเวลากลับบ้าน
ปกติของฉัน ฉันรู้สึกหิว หิวมากมาก
ก็เปิดโทรศัพท์ดูรูป เจอรูปอาหารเห็น
อะไรก็อยากกินไปหมด พอกลับบ้าน
ด้วยการนั่งรถสองแถว ก็มีรถพยาบาล
เปิดสัญญาณเสียงดังวิ่งผ่านไปด้วยความ
เร็ว พอถึงตลาดก็ซื้อของกินอย่างเดียว
เลย ซื้อด้วยความหิวและแล้วฉันก็อิ่ม
อิ่มจริง ๆ ฮ่าาาาา อิ่มมาก ล้างมือเอา
ขยะไปทิ้ง แล้วเปิดเพลงในโทรศัพท์
นอน...นอน...ฟังเพลง ก่อนที่จะอาบ
น้ำและออกมาร้านอินเตอร์เน็ต แล้วก็
นึกถึงเรื่องราวของวันวันนี้ ก่อนที่จะ
บรรยายออกมาเป็นไดอารี่ พรุ่งนี้แล้ว
ซีน่ะ ที่ฉันจะมีโอกาสได้ลุ้นผลรางวัล
จากล๊อตเตอรี่ที่ซื้อเอาไว้ หึหึ