BlogGang.com : : MrET_TK : อัลบั้มรูปเก่าๆ ... ดูแล้วยิ้ม ยิ้มแล้วคิดถึง เฮ้อ แก่แล้วหนอเรา

อัลบั้มรูปเก่าๆ ... ดูแล้วยิ้ม ยิ้มแล้วคิดถึง เฮ้อ แก่แล้วหนอเรา

สืบเนื่องด้วยบล็อกอันที่แล้ว เขียนบ่นเสียจนไม่มีคนกล้ามา comment
ทำให้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปแล้วหรือเปล่า
ไม่จริ๊งงงงงง... ผมยังไม่รู้สึกเปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่เลย อ้วนขึ้นแค่นั้นเอง

เห็นเพื่อนร่วมอาชีพหลายคนไปเขียนบล็อกในเว็บเชิงวิชาการแล้วก็ เฮ้อ ไม่ใช่สไตล์ผมอ่ะ
แล้วผมจะทำไงดี จะเขียนแบบวัยรุ่นมันก็วัยไม่ได้ จะวิชาการก็ EQ ไม่ถึง
ปัญหาหนุ่มวัยกลางคนมั้งนี่

อืมมม และแล้ววันนี้ก็ได้รับคำยืนยันจากตัวเองว่าผมแก่แล้วจริงๆ
พอกลับมาจากทำงาน ไม่รู้คิดยังไง เปิดอัลบั้มเก่าๆ มาดู
คิดถึงงงงงงงงงงง เสียเหลือเกิน วัยที่เฮฮาปาร์ตี้ สดใสไม่ต้องกังวลปัญหาอะไร
อดใจไม่ไหว เลยคว้ากล้องดิจิตอลมาถ่ายตรงๆ จากรูปภาพเสียยังงั้น
ไม่รอสแกนเนอร์แล้วล่ะ ถ่ายแบบนี้ก็ได้ฟีลเก่าๆ ดีออก

รูปแรกเลย ถ่ายตอนเรียนอยู่เตรียมอุดม
เรียนวิทย์อุต สายวิศวะ ทั้งระดับมีอยู่ห้องเดียวนี่แหละ ทำให้รักกันกลมเกลียวเชียวแหละ
คิดว่าตอนนั้นคงเป็น ม.5 นะ บังเอิญเพื่อนมันอยากถ่ายขาวดำให้ดูเก่าๆ
(แปลกเนอะ ตอนเป็นเด็ก อยากถ่ายให้ดูเก่าแก่ พอโตแล้ว อยากให้ดูเป็นเด็ก)
ถ่ายตรงสนามบอลล่ะมั้ง ผมยืดคอเสียยาวเลย ข้างซ้ายผมก็เจ้าคนชูสองนิ้วนั่นแหละ
เสียดายเหมือนกันที่ผมดันเอ็นท์ติด ก็เลยไม่ได้เรียน ม.6 ด้วยกับพวกมัน

หลังจากเอ็นท์ติดวิศวะคอมพิวเตอร์บางมด (รุ่น 4 เชียวนา)ก็เริ่มปีกกล้าขาแข็ง
พอตอนปิดเทอมปี 1 ร่วมกับเพื่อนๆ จัดทำคอมพ์แคมพ์ (Computer Camp) ให้เด็กๆ ม.ปลาย
เป็นแคมพ์รับนักเรียนม.4-6 เข้ามาเรียนคอมพ์ตั้งแต่เช้าถึงเย็น
ด้วยความที่เป็นเด็กวิศวะหูดำ เราก็สรุปว่า ใบสมัครเข้าอบรมครั้งนี้ จะเป็นครั้งแรกที่ให้ถ่ายรูปแปะไว้ด้วย
กะดูรูปก่อนรับสมัครนั่นแหละ หุๆๆๆ
(ดังนั้นใครเรียนวิศวะคอมพ์บางมดอยู่ มาขอบคุณรุ่นพี่ซะตอนนี้เลยนะ พี่ๆ อุตส่าห์ปูทางให้อย่างดี)

อืม จำไม่ได้แล้วว่าเราคัดเลือกคนเข้าอบรมด้วยเกณฑ์ไหนบ้าง (ไม่ได้ปิดบังหลักฐานนะ จำไม่ได้จริงๆ)
แต่คนสมัครก็ไม่ได้เยอะขนาดต้องเลือกกันมากมายหรอกนะ :-)

อารัมภบทมาเสียนาน รูปนี้เป็นรูปถ่ายของพวกเราในงานคอมพ์แคมพ์นั่นแหละ
ผมยื่นคอเสียยาวอีกแล้ว
ส่วนไอ้หนุ่ม (คนเดียวที่ใส่เสื้อลาย) กับไอ้ชาติ(คนใส่เสื้อช็อปสีเข้ม)ก็ผอมกันเสียจริงๆ
ผิดกับตอนนี้ลิบลับบบบบบ

ส่วนเสื้อฟ้าที่เราใส่ นั่นแหละครับเสื้อช็อปเด็กวิศวะคอมพ์
แบบว่าเอาไว้ใส่เข้าแล็บในห้องแอร์ครับ เลยไม่เหมือนเสื้อช็อปเด็กวิศวะอื่นๆ

รูปต่อมาถ่ายในงานแต่งงานของไอ้ชาติที่ต่างจังหวัด (จังหวัดไหนหว่า)
ถ่ายกับเพื่อนวิศวะบางมดทั้งนั้น จากซ้ายสุดก็อี๊ด หนิง เก่ง บงกช และหนุ่ม
เห็นผมตัวเองสมัยนั้นแล้วรู้สึกเกะกะชะมัด

รูปต่อมาถ่ายตอนไปเรียนต่อที่ฟลอริดา
จริงๆ ผมเรียนหลายที่นะ ที่ Reno ก็น่าสนใจ แต่มันยังผ่านมาไม่นานเท่าไหร่ เลยยังไม่คิดถึงมากนัก

รูปนี้แป้งเป็นคนถือดาบซามูไรมาพาดคอผม
ดาบนี่ก็เป็นของเจ้าฮิโระ เพื่อนชาวญี่ปุ่นสุดน่ารัก คนที่ยื่นคอมาที่ดาบด้วยแต่โดนเงาทับจนมืดนั่นแหละ
ที่ยืนกอดปลอกดาบคือสาวิท หนุ่มเจียงใหม่สุดเซอร์ ส่วนเจ้าอ๊อดนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ข้างล่าง

คิดว่าวันนั้นเราไปเล่น surf กันนะ แต่ตอนเย็นๆ ก่อนกลับบ้านก็แวะถ่ายรูปเสียหน่อย
ช่วงนั้นเป็นอะไรที่สนุกแต่เสียการเรียนสุดๆ
ในรถนี่มี surf board ติดเป็นของประจำ กินเลี้ยงกันแทบทุกเย็น ออกไปดิ้นกันทุกอาทิตย์
แหะๆ ถ้ามีเด็กๆ มาอ่านก็อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ