5 วันกับ...เชียงใหม่ อ่างขาง แม่วิน (ตอน2)
หลังจากทานข้าวต้มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราก็กลับบ้านนอนพักผ่อนค่ะ เป็นอันจบไปอีกหนึ่งวัน...
เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนออกเดินทางก็ถามตานะว่า
"นะ...จะเอายังไง ไปอ่างขางเนี่ย..จะเหมารถแดงในเมือง หรือว่าจะนั่งรถที่ขนส่งแล้วไปต่อ หรือว่าจะเอารถที่บ้าน หรือนายจะอาจหาญขี่รถเครื่องไป"
เหตุที่พูดถึงรถเครื่อง เนื่องด้วยน้องจิตสุดสวยบอกว่าเคยเอารถเครื่องขึ้นอ่างขาง ใช้เวลา 5 ชั่วโมง... เราก็คำนวนในหัวแล้ว เออ เอาหล่ะ ลองบ้าบิ่นดูดีมั้ย...แต่กว่าจะถึงขาคงกางแน่ๆ ... แม้กระนั้นตานะก็ยังมีความคิดอยากเอารถเครื่องไป แต่ท่าทางร่างกายไม่ค่อยจะสู้ดี...อาการหวัดเริ่มถามถึง จากการขี่รถเครื่องรับลมหนาวที่ดอยสุเทพเมื่อคืนวาน...
สรุปสุดท้าย คือ เอารถเครื่องไปคืน...(ตายหล่ะหว่า...จำร้านไม่ได้...ร้านเช่ามากมายบนถนนเรียบคู)
ทำไงดี ร้านรถเครื่องจำไม่ได้...ตานะไม่รู้ทางอีกต่างหาก โน้ตก็ขับรถเก๋งที่ยืมน้าไว้ นำทาง รถเครื่องที่ตานะขี่ตามมาติดๆ วนจนเจอร้านนั่นแหละ
หลังจากคืนรถเครื่องแล้ว ก็ขึ้นรถเก๋งคันเก่า วิ่งมุ่งหน้าสู่ดอยอ่างขาง ทั้งที่ในหัวไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง..จำได้แต่ว่า ขึ้นทางฝางตอนเด็กๆ ทางมันชันมาก แต่เปิดข้อมูลในเว็บก่อนไป มันมีทางขึ้นอีกทาง...น่าจะดีกว่า..ก็สุ่มไปกันนั่นแหละค่ะ ตานะไม่รู้หรอกว่าหนูโน้ตมั่วเก่งเป็นที่หนึ่งเรื่องทางเนี่ย... พอขึ้นรถได้พี่แกก็เอนกายสบายไปแระ ไอ้เราก็ทำท่ามั่นใจไปงั้น แต่ถนนเนี่ยไม่รู้เลย...
จากตัวเมืองวิ่งเส้น แม่ริม 107 ผ่าน อ.แม่ริม อ.แม่แตง เข้าสู่ อ.เชียงดาว... ระยะทางประมาณ 120 กว่าโลได้.. พอเข้าเชียงดาว เจ้าป้ายสีน้ำเงินเขียนว่า ถ้ำเชียงดาว มันก็หล่ามาเตะสายตา...เลยหันไปถามคนข้างๆ ว่า
"นะ...ไปปะ ถ้ำเชียงดาวอ่ะ"
ตานะ...."อืม มีไรให้ดู..."
โน้ต..."ก็ถ้ำอ่ะ เราก็ไม่เคยเที่ยวถ้ำซักครั้งเลย มันก็มืดๆ มีหินงอกหินย้อย แต่ที่นี่เค้าว่าสวยเลยนะ ลองมั้ย"
ตานะ..."อืม ก็แล้วแต่"
เอาอีกแระ...มามุขก็แล้วแต่อีกแระ โน้ตก็เลยต้องตัดสินใจตามเคย สรุปคือ แวะเที่ยว...พอเข้าไปได้ซักพัก วิวภูเขามันกินใจตานะเหลือเกิน จนโน้ตรู้สึกได้...เลยจอดข้างทางให้ตานะไปเก็บภาพพาโนมาฝาก...ถ่ายได้ซักพักก็เข้าไปที่ถ้ำค่ะ
ก่อนเข้าถ้ำทางวัดเลี้ยงปลาตัวโตๆ ไว้มากมาย น้ำก็เป็นน้ำที่ซึมมาจากในถ้ำนั่นแหละค่ะ... ทางวัดคิดค่าเข้าไปเดินในถ้ำ คนละ 10 บาท
พอเข้าไปในถ้ำ ถ้าดูแค่ด้านหน้า หรือส่วนของถ้ำพระนอน ก็ไม่ต้องเสียเพิ่มแล้ว แต่ถ้าจะเข้าไปลึกๆ ต้องใช้ตะเกียงน้ำทาง กับผู้นำทาง ซึ่งมันเป็นทางวนซ้าย ไปทะลุกับถ้ำพระนอนได้... ค่าตะเกียงก็อยู่ที่ 100 บาท ส่วนค่าคนนำทางก็ต่างหากไป...แล้วแต่นักท่องเที่ยวจะให้
โชคดีวันนี้ เราบังเอิญเจอคุณลุงสัน เป็นไกด์อาสามานานแล้ว ลุงอายุ 66 ปี ลูกสาวทำงานกรุงเทพ ส่วนลุงแกก็มานั่งอาสาเป็นไกด์นำทางในถ้ำแห่งนี้ทุกวันค่ะ...วันนึงลุงก็เดินได้ประมาณรอบนึงนั่นแหละ พอได้เงินค่ากับข้าวอยู่บ้าง... แต่ลุงเค้าเก่งนะ พยายามพูดภาษาอังกฤษตลอดเวลา นักท่องเที่ยวฝรั่งเดินผ่าน ลุงแกก็จะทักเป็นภาษาง่ายๆ
"hellooo" "how r u?" "enjoy?" "where u from?"
ลุงบอกว่า ก็เรียนรู้จากฝรั่งที่พูดไทยได้ เค้ามีมาตามหมู่บ้านมาสอนเหมือนกัน คำไหนแกอยากพูดก็เขียนเป็นภาษาไทย ถามฝรั่งให้เค้าแปลให้ แล้วลุงเค้าก็จำเอา... ลุงบอกจะพูดได้ไม่ได้เนี่ย ต้องอาศัยอย่างเดียว ใจกล้าหน้าด้านเข้าไว้...
เส้นทางเดิน เป็นทางมืดมากๆ มีแค่ตะเกียงที่ลุงถือให้เท่านั้น เพราะฉะนั้น ผู้ติดตามจึงกำหนดให้ไม่เกิน 5 คนเท่านั้น เพราะไม่งั้นคงดูแลกันไม่ทั่วถึง แสงไฟคงไม่พอ ในถ้ำมีหินรูปต่างๆ มากมาย ลุงสันเล่าเป็นเรื่องราวต่อเนื่องกัน ผสมกับมุขมากมาย...อย่างเช่น ส่องไฟไป บอกว่า มองไปทางนั้นสิ นั่นเรียกว่า ช่องรันตู... ไอ้เราก็กำลังงง เพราะที่เดินผ่านมาก ลุงบอกตลอดว่า จมูกเทวดา หินรูปช้าง ไข่ดาวเทวดา มันก็อิงๆ อยู่กับสัตว์กับเทวดามาตลอด แล้วไอ้ "ช่องรันตู" ชื่อมันแปลก ทำไมมันถึงตั้งอย่างนั้น
พอลุงมาเฉลย...ก็ช่องรูตันไง เท่านั้นแหละ เสียงตานะก็หัวเราะลั่นว่าไอ้โน้ตปล่อยไก่ไปซะแระ...
เส้นทาง 700 กว่าเมตร..(จำตัวเลขแน่นอนไม่ได้) ที่เดินมืดๆ นั่น... ถ่ายภาพยากมากๆ เพราะไม่เคยเที่ยวถ้ำมาก่อน แล้วอีกอย่าง โน้ตกลัวความมืดวังเวงแบบนี้ด้วย ก็เดินจับชายเสื้อลุงไปตลอด แล้วก็หันไปบอกตานะให้เดินตามเร็วๆ ไม่ก็ "ลุงๆ หยุดก่อนรอตานะด้วย" แล้วลุงก็พามุดจากถ้ำนึงไปโผล่อีกช่องถ้ำนึง ซึ่งมันเป็น 3 ถ้ำต่อกันตลอดเชื่อมด้วยช่องเล็กๆ ต้องย่อตัวมุดสุดๆ คลานจนกางเกงเลอะไปหมด ลุงบอก "ช่องนี้ ถ้าคนไม่มีบุญมุดไปก็หัวโขก แต่ถ้ามีบุญหัวก็ไม่โขก" สองคนกับตานะ ก็ระวังกันใหญ่ ใครอยากหัวโขกบ้างหล่ะ...
ออกมาจากถ้ำเชียงดาว ก็เลยชวนลุงสันกินข้าว เพราะงบเราน้อย รู้สึกว่าให้ค่านำทางลุงได้พอสมควร แต่ลุงน่ารักมากมาย ก็เลยชวนลุงทานข้าวด้วยกัน กับข้าวหน้าวัดอร่อยแบบชาวบ้านๆ ทานได้..ราคาไม่แพงค่ะ...
จากนั้นเวลาก็ล่วงเลย เริ่มเดินทางออกจากตัวเมือง 10 โมงกว่า มาถึงถ้ำเชียงดาว ประมาณ เที่ยงครึ่ง ถ่ายรูป เดินถ้ำอีก กินข้าว ออกมาก็เกือบ 3 โมง ก็ต้องรีบแระ ไม่งั้นขึ้นเขามืดๆ อันตราย...
วิ่งเลย อ.เชียงดาว ไปอีกหน่อย ก็จะมีป้ายบอกว่า "ไปอ่างขาง" ก็ใช้เส้นทางนี้ได้เลยค่ะ เส้นทางนี้ดูจะไกลซักหน่อย แต่เมื่อเทียบแล้วก็ระยะทางพอกัน แต่ช่วงขึ้นเขาจะกว้างซักหน่อย ใช้เวลามากหน่อย แต่ทางไม่ชันอย่างที่คิด แล้ววิวก็มีให้ดูไปตลอด...
เส้นผ่านเมืองงาย ไป บ.อรุโณทัย บ.ผาแดง แล้วดอยอ่างขาง
ผ่านบ้านอรุโนทัย ตอนที่โรงเรียนเลิกพอดี...เด็กเยอะมากๆ
ตอนที่ขึ้นเนี่ย...ยังพอเห็นดอกพญาเสือโคร่งอยู่บ้างค่ะ...บางคนบอกว่าทางไชยปราการเพิ่งออกดอกก็มี... แต่เราก็ไม่ได้ผ่านตรงนั้น พอดีไปจอดพักเหนื่อยดื่มชาที่ โรงเตี๋ยมถ้ำงอบ... ก็พอมีให้ถ่ายบ้างไม่กี่ต้น... แต่เป็นแนวคงไม่เห็นแระหล่ะ
จุดชมวิวบ้านผาแดง
จากจุดชมวิว ก็อีกประมาณ 20 กิโล ก็ถึงที่พักแระ... คืนที่ไปเนี่ย ไปพักที่บ้านพักสุวรรณภูมิค่ะ ไม่ใช่ช่วงนักท่องเที่ยวเยอะ ก็เสียประมาณคืนละ 600 บาท ป้าเจ้าของที่พักน่ารักมากๆ อัธยาศัยดีเป็นที่หนึ่ง ใจดีคอยแนะนำเราตลอดเลย
ป้าบอกว่า..."คืนนี้ก็รีบนอนซะ แล้วก็ตื่นตีห้าครึ่งก็ยังทันพระอาทิตย์"
เราก็เลยออกไปเดินชิมชา เดินวนซักรอบสองรอบ แล้วก็กลับมานอนพัก...
ก่อนนอนก็เดินเก็บบรรยากาศรีสอร์ตที่พักข้างเคียงมาฝากด้วยค่ะ...โดยความรู้สึกแล้วก็ยังประทับใจ บ้านพักสุวรรณภูมิเนี่ยแหละ
ขนของขึ้นห้องพักเสร็จเรียบร้อย ตอนจะไขกุญแจเข้าห้องพัก โน้ตดันทำแก้วชากระเบื้องที่ตานะซื้อหลุดมือแตก เลยต้องวิ่งไปซื้อมาใหม่ บรรจงเลือกอย่างดี ไม่งั้นหน้าพี่แกจะงอนเป็นตูดหมึกเลย.. ก็วิ่งไปซื้อมาเสร็จเรียบร้อย แวะจะไปเอาของที่รถ ปรากฎว่ามีหนุ่มน้อยคนนึงมายืนอยู่ข้างหลังมืดๆ
"พี่ๆ พรุ่งนี้พี่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นรึป่าว? " เสียงหนุ่มน้อยพูดสำเนียงกึ่งๆ ไม่ชัดแบบชาวเขานั่นแหละ แต่ทำเราตกใจเล็กน้อย...
"อืม...ยังไม่รู้เลยอ่ะ..." แอบระแวงเล็กน้อย "จะเอาอะไรเหรอ" "จะขอติดรถไปด้วยเหรอ"
ก็ใครจะไปรู้มายืนเดี่ยวอยู่ข้างหลังจะเอาอะไร ถามตรงๆ อ่ะดีสุดแล้ว...วินาทีนั้นกำลังขนของด้วย...
"พี่จะไปรึป่าวหล่ะ?"...เด็กถาม
โน้ต.."พี่ยังไม่รู้จะตื่นไหวรึป่าวเลย คงไปมั้ง"
เด็ก.."ผมเป็นไกด์ให้เอามั้ย?"
เฮ้อ....แล้วไป...ไมไม่บอกกันแต่แรกเนี่ย...
โน้ต... "งั้นพี่บอกไว้ที่ป้าได้ปะ ตอนนี้ยังไม่รู้เลยอ่ะ บ้านเราอยู่ไกลมั้ยหล่ะ มีเบอร์รึป่าว ถ้าไปจะได้เรียกได้ไง"
เด็ก..."ครับๆ " แล้วเด็กก็รับคำ เดินย้อนกลับบ้านไปเหมือนว่าเราตอบตกลงแล้วก็เดินดีใจไป..
โน้ตก็มองตามค่ะว่าเค้าจะเดินไปบอกที่ป้าเจ้าของไว้รึป่าว ว่าเราอาจจะเรียกนะ...ที่ไหนได้ เจ้าน้องเดินเลยไปเฉย...โน้ตก็เลยต้องวิ่งไปที่ป้าแล้วบอกว่า.."ป้าๆ ป้าฮู้จักก่อ...น้องเปิ้นจะมาเป็นไกด์ฮื้อ..."
ป้าตอบ.."ฮู้...น้องชื่อใจกลาง.."
โน้ต.."อ้าวป้า...แล้วถ้าหนูฮ้องเรียก กึ๊ดกันเท่าใด"
ป้าตอบ..."แล้วแต่จะฮื้อ"
โน้ตก็เลยตะโกนเรียกชื่อน้องใจกลาง แล้วบอกว่า "ใจกลาง งั้นพรุ่งนี้มาแล้วกันเน้อ...ตีห้าครึ่งโอเคมั้ย?"
ป้าก็บอกเสริมไปว่า "หกโมงก็ได้ ใจกลางมาเองใช่ก่อ?"
ใจกลางตอบ..."ครับๆ "
เท่านี้เป็นอันเสร็จ...และแล้วก็เข้านอนรอฟ้าเช้าในวันถัดไป..
| Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2553 |
| Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2553 0:46:20 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 807 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: chenyuye  วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:1:12:33 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:1:43:31 น. |
|
|
|
| โดย: eikon วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:54:37 น. |
|
|
|
| โดย: can-cr วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:19:07 น. |
|
|
|
| โดย: poongie วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:28:22 น. |
|
|
|
| โดย: \\ton\\ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:3:14:18 น. |
|
|
|
| โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:2:20:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อยากตามไปอ่างขางจัง....
ยังหวั่นๆ นึกว่าคุณโน้ตจะเอามอไซค์ขึ้นดอยซะอีก
5 ชม. เวลาไม่น้อยเลยเนอะ...
เคยได้ยินแม่พูดถึงถ้ำเชียงดาวว่าสวยมาก...
แต่แม่เค้าไปตั้งแต่ 20-30 ปีที่แล้วอ่ะ
เห็นแบบนี้แล้วอยากไปอ่ะ..