|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อลูกเป็ดกลายเป็นหงส์
เมื่อโมบี้จากไปอยู่กับคนที่ไว้ใจได้ อะไรๆก็ง่ายขึ้นมากสำหรับฉัน เนื่องจากไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ของมันอีกต่อไปแล้ว ฉันจึงได้ทุ่มเทเลี้ยงลัคกี้ซึ่งกลายเป็นสุนัขเพียงตัวเดียวของครอบครัวอย่างเต็มที่ พยายามหมั่นสังเกตความผิดปกติของมัน คอยซื้อผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดเช่น น้ำยาเช็ดหู แชมพูอ่อน (เพราะลัคกี้แพ้แชมพูยา) แปรงหวีขนสุนัข ฯลฯ มาใช้ จากสุนัขมอมแมมสุขภาพไม่ดี ลัคกี้ก็ดูเป็นเลดี๋ขึ้นมาอย่างผิดหูผิดตา ขนที่เคยสกปรกเป็นสีเทาก็กลับดำขลับเป็นประกายเงางาม จนแม้แต่สัตวแพทย์ก็ยังชมว่าขนของมันสวยมาก ขี้หูขี้ตาและพยาธิซึ่งเป็นสัญญาณของสุนัขป่วยก็หายไปจากตัวมันเป็นปลิดทิ้ง ส่วนหูของลัคกี้ที่ตกอยู่ข้างหนึ่งตอนมันยังเล็ก ก็ค่อยๆ ตั้งตรงขึ้นในเวลาประมาณ 1-2 เดือนต่อมา
ชีวิตประจำวันของฉันกับลัคกี้ตลอดช่วงหนึ่งปีให้หลัง ฉันชอบพามันไปทุกที่เท่าที่ฉันจะพาไปได้ เนื่องจากทราบว่าสุนัขพันธุ์ใหญ่ต้องการการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพทั้งกายและจิตของมัน โดยเฉพาะเยอรมัน เชพเพิร์ดเป็นสุนัขในตระกูล working dog คือชอบทำงาน โชคดีที่ในเชียงราย มีสวนสาธารณะกว้างใหญ่ที่ให้ประชาชนมาสันทนาการได้ประมาณ 2-3 แห่งและเขาไม่ห้ามให้สุนัขเข้าเหมือนในกรุงเทพฯ วันหนึ่งๆ ฉันจึงพาลัคกี้ไปเดินเล่นอย่างน้อย 2 รอบคือเช้าก่อน 8 โมง กับตอนเย็นหลังจากที่ร้านค้าปิด ตอนประมาณ 5 โมงครึ่ง
แรกๆ ฉันจะใช้สายจูงเป็นประจำ เพราะใครเห็นก็มีแต่คนกลัวเนื่องจากลัคกี้ตัวใหญ่ แต่หลังจากพามันออกไปเป็นประจำ มันก็ไม่จำเป็นต้องใช้สายจูงอีก ฉันคิดว่า เป็นเพราะมันเริ่มคุ้นเคยกับสถานที่และกิจวัตรที่ฉันเป็นคนพามันมาทุกวัน มันจึงเรียนรู้เองว่ามันต้องเดินตามฉัน ดังนั้นเวลาลัคกี้เดินเล่นในสวนสาธารณะมันจะเปะปะออกนอกเส้นทางไปดมโน่นดมนี่บ้าง แต่เมื่อมันรู้สึกตัวว่าฉันเดินห่างออกไปแล้ว มันก็จะรีบวิ่งจู๊ดตามมาเดินข้างๆเองทุกที และใครจะเชื่อว่าสุนัขพันธุ์เยอรมัน เชพเพิร์ดผสมร็อตไวเลอร์ที่ออกไปเดินท่ามกลางผู้คนในสวนสาธารณะโดยไม่มีสายจูงจะไม่เคยทำอันตรายต่อใครเลยแม้แต่ครั้งเดียว! อาจจะเป็นเพราะฉันพามันมาเดินตั้งแต่เล็กจนมันโตทุกๆวันอยู่เป็นปี
เชื่อหรือไม่? ว่าคนที่ไปที่สวนสาธารณะเป็นประจำรู้จักลัคกี้มากกว่าคนพาเดินเสียอีก อย่างบางครั้งเมื่อฉันต้องไปธุระที่กรุงเทพฯ พ่อ แม่ หรือน้องสาวจะทำหน้าที่แทน มักจะมีคนที่สวนสาธารณะถามว่านั่นลัคกี้ใช่ไหม... กลายเป็นว่าลัคกี้เป็นดาวเด่นของสวนสาธารณะไปแล้ว
ความที่กลัวว่าลัคกี้จะไม่ได้ออกกำลังกาย ความที่กลัวว่าลัคกี้จะกลายเป็นหมาดุเพราะเครียด ทำให้ต้องคอยพามันไปไหนมาไหนตลอดนั้น กลับกลายเป็นผลดีที่ตอบแทนมายังตัวฉันโดยตรง ฉันเป็นคนไขมันสูงตั้งแต่อายุน้อยถึงขั้นต้องกินยาลดไขมันแบบที่แพทย์ให้ผู้ป่วยที่เป็นโรคหัวใจกิน หมอบอกให้ฉันพยายามออกกำลังกายมากๆ เพื่อลดไขมันในเส้นเลือด ฉันกลับละเลยด้วยเหตุผลแบบเดียวกับคนอื่นๆที่ไม่ชอบออกกำลังกายและยอมกินยาตลอดปีตลอดชาติแทน แต่การพาลัคกี้ออกไปเดินเล่นทุกวันวันละ 2 กิโล ทำให้ไขมัน (คอเลสเตอรอล) ในเส้นเลือดของฉันลดลงจาก 320 เป็น 198 เท่ากับคนปกติ ภายในเวลาเพียง 2 เดือน! ไม่น่าเชื่อจริงๆ... ฉันจึงเข้าใจว่าทำไมเราจึงถูกสอนว่าถ้าอยากแข็งแรงต้องออกกำลังกายสม่ำเสมอเพราะมันเห็นผลทันตาโดยไม่ต้องพึ่งยาอีกเลย แต่สำหรับฉันคงต้องขอบคุณลัคกี้มากกว่า เพราะถ้าไม่มีมัน ฉันก็คงยังไม่คิดจะลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อตัวเองและกินยาลดไขมันไปตลอดชีวิต
Create Date : 30 เมษายน 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 30 เมษายน 2549 13:17:08 น. |
Counter : 2154 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: livvy 4 พฤษภาคม 2549 18:40:45 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตัวเองสุขภาพพอได้แต่ชอบเป็นโรคเครียดค่ะ เวลาไปเดินเล่นกับน้องหมาจะรู้สึกดีขึ้น
ตาเค้าเป็นประกายเลยค่ะ ท่าทางมีความสุข