เสียงเพลงรอสายยามเช้า

เสียงเพลงรอสายยามเช้า    ราวเจ็ดโมงครึ่ง   ดังก้อง  งัวเงีย กดรับ  ยังไม่ทันได้พูดซักแอะ     "ลุงๆข้าวเหนียวคลอดแล้ว" เสียงแม่เหทวงยิก   ประจำแก็งค์ตะโกนผ่านไมค์โครโฟน   ขี้หูแทบทะเล็ด เท่านั้นละ  กระโดดผลุ๋งลงจากเตียง   เผ่นหน้าตั้งเข้าห้องน้ำ   ขี้  เยี่ยว  เอาไว้ทีหลัง แปดโมงมานั่งหน้าเจ๋ออยู่ข้างกล่องทำคลอด "ออกมาตัวนึงแล้วลุง" "เออ  กรูเห็นละ"   ขาวว่อกอยู่ใต้ท้องแม่มัน " เนี่ย  ข้าวเหนียวมันกำลังเบ่ง  สงสัยคงจะคลอดอีกตัวแล้วละ"    เออแฮะ   นังข้าวเหนียว   นั่งหน้าตั้ง   ยังกะเบ่งท้องขี้      นี่ถ้าโกนขนมันออกหมด    คงเห็นหน้ามันแดงก่ำละ          ส่วนเฮียม่อนเดินยังกะ  หนูติดจั่น   "เฮีย   ถ้ามันจะคลอด  มันก็คลอดเองแหละ   ไม่ต้องเดินให้มันเวียนหัวได้มั๊ย" ปากว่าเฮียม่อน   แต่ลุงกะไอ่มิ้น      หัวแทบโขกกัน    ลุ้น  ฮึบ  ฮิบ  ให้ข้าวเหนียวมันเบ่ง 9โมงก็แล้ว    10โมงก็แล้ว     ข้าวเหนียวหอบแฮ่กๆ    3คนลุ้นจนลืมตด ยังไม่คลอดอีก 11โมง    ลุงน้อย-วานรเทพ     พ่อไอ่แพนเทล    หอบหิ้วกล้อง พะรุงพะรัง    น้ำท่าไม่ต้องอาบกันละ "ยังไม่คลอดอีกเรอะ"........."ยังเลยลุง"    ยายมิ้นชักสีหน้าไม่สู้ดี  โทรศัพท์ปรึกษา   พรรคพวกเพื่อนฝูง  ยังกะซื้อหุ้น หมอจอมหนักหน่อย    เธอโทรแทบจะทุก10นาที     นี่แกจะคลอดเองเรอะนังมิ้น เที่ยงวัน  เฮียม่อนกลับขึ้นมา  จากทำงาน   พอรู้ว่ายังไม่คลอด   ทีนี้ยิ่งกว่าเดินอีก   ง่านเลย       "ลุงเม่นทำไงดี   เอาไปหาหมอเลยมะ"       "เฮีย   หมอจอมบอกรอสักพักเดี๋ยวก็คลอด   อาจทิ้งระยะห่างหน่อย   บางตัวกว่าจะคลอดหมด   เกือบทั้งวันเลย" มิ้นว่า       "แต่นี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะ   น่าจะคลอดตัวที่2แล้วละ" ทำไง(ลุกลี้  ลุกลน) "มิ้นโทรไปหาหมอจอมอีกที"      อีกแล้วเรอะ!    ตู๊ดดดดดด.......หมายเลขที่ท่านเรียก....ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้   กรุณาติดต่อใหม่ภายหลัง       "หมอปิดโทสับ   หนีแกแล้วละยายมิ้น"       "ลุงนี่"       จากนั้น  เบอร์ใครที่เธอนึกได้   เธอโทรหมด    แบตแทบแตก "เฮีย"  น้ำเสียงตอนนี้เหมือนเด็กขอตัง   แล้วแม่ไม่ให้    "หมอบอกให้เอาไปx-rayดูว่า  ลำตัวขวางหรือ  ออกท่าผิดปกติหรือเปล่า" "มันจะดีเรอะ!   จะอันตรายกับเด็กๆหรือเปล่า" "จะทำให้เด็กๆพิการหรือเปล่า" "ร้านนี้เฮียไปทุกที  ไม่มีกลับมามะช่ายเหรอ" "จะทำให้ข้าวเหนียว  เป็นไรหรือเปล่า...........บลา.....บลา....บลา...."       เฮียม่อนนั่งหน้ามึน   "แล้วกรูจะทำยังไงดีฟร่ะเนี่ย"       บ่าย2.......เฮียม่อนฟันธง     เอางี้   เอาไปx-ray  เลย   อย่างอื่นค่อยว่ากัน   รออย่างนี้ไม่ดีแน่ ถึง คลินิค......(????????)เจ้าตูบ4ตัว    แต่ละตัวสงสัยไม่เคยออกจากบ้าน     เห่ายังกะหอน  เล่นซะหูอื้อ  ตาลาย    ข้าวเหนียวยิ่งกลัวใหญ่      "คุณครับ  มันไม่ยอมคลอดช่วยให้หมอมาดูทีครับ  ตั้งกะเช้าแล้ว"  เฮียม่อนอธิบายละเอียดยิ่งกว่าเมียนับตัง      "เอ่อ    ต้องรอก่อนนะคะ   เด๋วรอให้ฉีดวัคซีนและรักษาเคสนี้ก่อนนะคะ"      10นาทีผ่านไป..........เฮียม่อนเริ่มกระวนกระวาย    จริงๆพล่านตลอดแหละ "คุณครับ   เสร็จรึยังครับ" "พยาบาลผู้ช่วยเริ่มชักสีหน้า" "รอก่อนนะคะ"      อีก10นาทีผ่านไป "คุณครับ  ว่าไงครับ  หมอจะมาดูได้รึยังครับ   แมวผมชักอาการไม่ดีนะครับ" "ก็บอกรอก่อนไงคะ   ยังอีกตั้ง2ตัว   รอก่อนสิคะ"    น้ำเสียงยังกะ   !กรูมารักษาฟรี!ยังงั้นละ      "ลุงเม่น   มานี่"         "ทำไมหรอเฮีย"      "เราไปยืนกดดันมัน" ว่าแล้ว   ก็ไปยืนหน้าถมึงทึง   จ้องเอา   จ้องเอา   พยาบาลผู้ช่วยเห็นท่าไม่ดี    กลัวเฮียแกจะฉีกเนื้อกิน   เผ่นหายไปเลย     ได้ผลแฮะ   สักพักหมอออกมาบอก    ให้เตรียมอุปกรณ์   เข้าเครื่องx-ray     ผลปรากฎว่า         "เท่าที่เห็นในภาพx-rayนะครับ  มี3ตัวหรือไม่ก็4ตัว  คือภาพตรงนี้มันบังอยู่มองไม่ชัด    ส่วนตัวนี้   เห็นตรงหัวไหมครับ" หมอชี้ไม้ชี้มือไปที่ฟีล์ม    เฮียม่อน   ลุงเม่นผงกหัว   จริงๆไม่รู้เรื่องหรอก "ตัวนี้คาอยู่ที่ช่องคลอด(จิ๊มิ๊)  ถ้าติดอยู่นานอาจทำให้ขาดอากาศหายใจ   ถึงเสียชีวิตได้   และเป็นอันตรายต่อตัวแม่ด้วย" "คงต้องให้ยาคลายกล้ามเนื้อช่องคลอด   ถ้ายังไม่คลอดก็ต้องผ่าตัดทำคลอดครับ   จะให้ทำเลยไหมครับ"     เฮียม่อยทำท่าสะดุ้ง    ชิหายเลี๊ยว     !คลินิค"ม่องเสมอ"    เมื่อเข้ามา!     "เอางี้ครับหมอ  ขอผมรอดูอาการอีกสักพัก   อ้อขอฟีล์มด้วยครับ" จ่ายตังเสร็จเผ่นแน่บ.......บึ่งไปร้านหมอจอมทันที ไปถึงร้าน......อ้าว! หมอยังไม่มา รอซิ สงสัยว่าหมอคงไม่ได้หลับได้นอน เพราะมีคนโทรศัพท์กวนตลอด ครึ่งชั่วโมงต่อมา หมอก็มาถึง คลำๆดูแล้วก็ฉีดยาเร่งคลอด...............ผ่านไปเกือบ1ชั่วโมง ไม่คลอด "คงต้องส่งผ่าตัดแล้วละครับ" ที่ร้านหมอไม่มียาสลบชนิดที่ไม่เป็นอันตราย  กับเด็กๆ เดี๋ยวหมอโทรส่งตัวไปให้อีกคลินิคหนึ่ง" ข้าวเหนียวเริ่มเครียด กระวนกระวาย ไม่ยอมให้นมลูกที่คลอดก่อนหน้านี้ ที่กระเตงกันมาด้วย แต่คงไม่ต่างไปจากพวกเราเท่าไรนัก ส่วนเฮียม่อนนะ ออกจากร้านหมอจอมมา ไปอีกคลินิค ขับยังกะควายหายไปทั้งฝูง นี่ถ้าตำรวจโบกรับรอง แกไม่จอดชัวร์ ถึงคลินิค.......เวงละ.....หมอยังไม่มาอีก พยาบาลรีบโทรศัพท์ตามหมอ อีก พวกรีบจัดแจงพื้นที่ สำหรับผ่าตัดที่เธอเรียกว่า "ห้องปลอดเชื้อ" ลุงดูยังไง ยังไง มันก็ห้องเก็บของนี่หว่า แมลงวันยังบินเข้าไปได้เลย พยาบาลเอาใบยินยอมให้ผ่าตัดมาให้เซ็นต์ เฮียม่อนลากพรืดดดด......ปกติแกไม่เซ็นต์ยังงี้นิหว่า เวลาปาเข้าไป5โมงเย็นกว่าแล้ว แสงสีทองหลบหลังตึกสูงตระหง่าน ใจทุกคนเริ่มวิตก กลัวหลายชีวิตจะจากไป พร้อมแสงตะวัน 6โมงเย็นข้าวเหนียวก็เข้าห้องผ่าตัด ลืมไอ่ตัวเล็กที่วางแอ้งแม้ง อยู่ข้างล่างกันสนิท เสียงประตูเหล็ก ลากครูด เฮียม่อนโผล่มา "ผ่าแล้วลุง" แกจัดแจงจัดกล้องมือถือ ถ่ายทำมิวสิควีดีโอ เอ๊ย วีทีอาร์ แต่ไหงมือแกสั่นจังฟร่ะ อืม......คงหนาว เหงื่อแตกพลั่กเชียว ส่วนตากล้องประจำแก็งค์ ถ่ายฉับๆ (มาดเท่ห์ๆไม่เคยเปลี่ยน)    จากนอกห้อง       เพราะหมอไม่ให้ใครเข้าไป ได้แต่ชะเง้อมองจากประตูกระจก มีดแรกกรีดคว้าบบบบ...........ยายมิ้นตาเหลือก เผ่นไปนั่งหน้าซิ่ด.....อยู่หลังร้าน ตาฉ่ำ ร่ำๆจะร้องไห้ ส่วนลุงเผ่นไปตั้งกะหมอง้างมีดแล้วละ มันเสียวว้อยยยยย............ หลังจากนั่งทำใจสักพัก ตั้งสติมั่น (นี่กรูจะไปรบเรอะ) ค่อยเลียบๆเคียงๆชะเง้อคอ ไอ๋หย๋า!!!!!!......หมอดึงตับไตใส้พุงออกมาทั้งยวงเลยป่าวฟร่ะ "อะไรอ่ะเฮีย" เสียงงี้สั่นเชียว "มดลูกลุง" "ลุงไม่มีมดลูกคับเฮีย" "เด๋วพ่อดดดด...ตบ ไตพิการ ยังมีรมณ์มาเล่นมุกอีก" "มดลูกไอ่เหนียว โหลุง! ขดยังกะไส้กรอกอิสานเลย" อืม........เห็นภาพจริงๆ หมอดันปรู๊ด.....ไอ่ตัวที่ติดที่ปากมดลูกหลุดออกมา เฮียม่อนหน้าตื่นยังกะเมียคลอดลูก "ออกมาแล้วลุง สีขาว สีขาว" ผู้ช่วยจับขึ้นมาวาง   แล้วเอาหลอดยางดูดน้ำ    ในปากและจมูกออก     แล้วก็เอาสำลีมานวดๆที่หน้าอก "ออกมาอีกแล้วลุง เฮ้ยๆลุงน้อย ไอ่เทลๆ ตัวดำเลย"..............ตื่นเต้นซะไม่มี ลุงน้อยเผ่นพรวด น้ำตาซึมด้วยความตื้นตัน..................ลูกพ่อมาเกิดใหม่แล้ว..............src="//www.pantip.com/cafe/toy/emo/emo18.png" /> "หมดยังเฮีย 3แล้วนะ" "ไม่รู้สิ" "เฮ้ยๆ มีอีกตัวนึง ขาว ขาว" ผู้ช่วยจับเรียงกันเป็นแถว ตัวเล็กกระจึ๋ง หนังแดงๆ ยังกะลูกหนู "หมดแล้วมั๊งเฮีย 4ตัวแล้ว" "ท่าทางจะหมดแล้วนะ" "เฮีย........ทำไมมันนอนนิ่งกันยังงั้นอ่ะ" "ไม่รู้สิ คงไม่เป็นไรมั๊ง ตอนนี้ขออย่างเดียว ข้าวเหนียวอย่าเป็นไรก็แล้วกัน" "ลุงน้อย ลุงน้อย แล้วลุงน้อยจะเลือกตัวไหน" "แล้วจะถามทำไมเฮีย รู้ๆอยู่ ฮ่าๆ" นั่นสิ ลุงน้อยแกก็เลือก ไอ่แพนเทลน้อย อยู่แล้วละ จะถามทำไม โง่จริงเฮีย "ลุงๆๆๆ   มีอีก    มีอีก    ตัวนิดเดียวเอง" หลังจากนั้นอีกชั่วโมงถัดมา เด็กตัวแดงทั้ง5   ก็ถูกย้ายมาห้องพยาบาลชั้นล่าง ปู่ย่า   ตายาย  เริ่มมุง พยาบาลใช้สำลี   เช็ดตัว    ทำความสะอาด สักพักพวกเราก็เข้าไปช่วย  (ไม่เรียกก็จะเข้า)   เช็ดอย่างแผ่วเบา    โถ!.....ตัวนิดเดียวเอง    ขนยังเปียกชื้น พยาบาลบอกให้ช่วย    นวดตรงหน้าอกเป็นพักๆ   เพื่อกระตุ้นการหายใจ เช็ดไป  ก็  ลุ้นไป          จะไม่ให้ลุ้นยังไงล่ะ   นานๆ  พ่อเจ้าประคุณ    จะหายใจกันซักเฮือก เช็ดไปๆ   เฮ๊ยๆ.....มิ้น    ไอ่ตัวนี้(คารูฮิ-คือชื่อที่ลุงตั้ง)ไหงผิวหนังออกม่วง    ตัวอื่นยังแดงระเรื่อกันอยู่ ช่วงเวลาหายใจก็ช้ากว่า   ตัวอื่นมาก เอ้า......นวดๆๆๆๆๆ.....กระตุ้น......เฮือก.....เฮ้อ..........ไอ้เฮ้อน่ะเรา    <ลุ้นชิหาย> มิ้นทนไม่ไหว......."หมอคะตัวนี้ท่าทางไม่ดีเลยค่ะ    ไม่ค่อยหายใจเลย" หมอรีบเข้ามาดู พลิกไปพลิกมา   ยังกะช้างพลิกต้นกล้วย แล้วก็เอาหลอดมาดูดน้ำในปากและจมูก    แล้วก็จ้อง>>>>>>>>>>เงียบ>>>>>ยิ่งเงียบก็ยิ่งลุ้น หายใจสิว้อยยยยยยย.............. หมอรีบจับตัวขึ้นมา   ท่าทางเหมือนจับนกสองมือ   เอาหัวโผล่ออกมาหน่อยนึง แล้วก็...............เฮ๊ย เฮ๊ย??????????? หมอเหวี่ยงขึ้น   เหวียงลง   ตามแนวดิ่ง   อยู่เกือบ10รอบ     +นี่ลูกกรูเลือดลงหัวตายหยองแล้วมัง+ เสร็จแล้วก็ดูดน้ำออกอีก    แล้วก็นวด   นวด   นวด    ค่อยวางลงบนเบาะร้อน สายตาทุกคู่   จ้องเป๋ง..............หน้าอกพองฟุ่บแล้วยุบแฟ่บ.........เฮ้อโล่งอก   หายใจแล้วๆๆ แต่ไหงมันนานๆที    ไอ่ตัวอื่นหายใจกันสม่ำเสมอ    และเริ่มดิ้นตะเกียกตะกาย น่ารักซะไม่มี "มิ้นๆ......ทำไมเบาะร้อนมันไม่ร้อนเลยฟร่ะ" "ไหนๆ อืม จริงด้วย หมอคะเบาะไม่เห็นร้อนเลยค่ะ" พยาบาลเดินมาดู แล้วก็ ขยับๆสายไฟ เอามือมาลูบๆ อังๆ เบาะ แล้วก็พลิกเบาะกลับ "แหะๆ.......ผิดด้านครับ" ลุงอยากจะลากหมอไปยิงเป้าซะจริงๆ "หมอครับ ขอไฟอบหน่อยครับ" "เอ่อ โคมหมดแล้วครับ"ให้มันได้ยังงี้สิ....!#DSFGT%YHJUIU"""" "นี่ๆเอาไฟโทรศัพท์ อังไปก่อน" เอ้านวดๆๆๆๆๆๆ.........เช็ดๆๆๆๆๆๆๆ กว่าตัวจะแห้ง กลิ้งขลุกๆกันไปมาได้ ปาเข้าไปร่วม2ทุ่ม "แล้วไงต่อละ กลับได้ยัง" "กลับไปกะผีน่ะสิ"เฮียม่อนบ่น ไอ่เหนียวยังไม่ฟื้นเลย เสียงเพลงรอสาย ดังขึ้นอีก "ฮาโหล ครับหวัดดีครับบอส" เสียงปลายสาย................."อยู่ไหน"(เสียงเข้มเชียวละแกเอ๋ย) "เอ่ออออ........................แฟนเพื่อนคลอดลูกครับ ต้องมาเฝ้า" โกหกได้เนียนเลยกรู หลังจากข้าวเหนียวฟื้น หมอจอมก็ยังไม่หมดเคราะห์หมดกรรม ยายมิ้นยังโทรตามจิก เล่าอาการข้าวเหนียว และลูกๆ เพื่อขอคำปรึกษา "หมอค๊ะ คืองี้ บลา บลา บลา" และ อีกไม่กี่นาที "หมอค๊ะ..........บลา....บลา...บลา" นี่ถ้ากรูเป็นหมอจอม กรูกั้นใจตายไปตั้งกะเที่ยงแล้วฟร่ะ 3ทุ่ม วังท่าพระ ยังกะมีงานซัมเมอร์เซล ปู่ย่าตาทวด เห่อหลานขนาดหนัก มาถึงก็.......กรี๊ดๆ......นังบัวมาถึงก็....กีซซซซซซซ....... ป๋าเ๋อ๋ยมาถึงก็........หลานย่า.....กีซซซซซซ................... ใครมาก็......กีซซซซ.......................................... ส่วนอิข้าวเหนียว มึนยา เดินหัวทุ่มฝาโครมๆ เห็นกันมั่งป่าวฟร่ะใกล้4ทุ่ม เอาละสิ หิวนมละสิ แม่ก็ยังพลิกคว่ำพลิกหงาย นมก็ไม่ให้ ทำไงล่ะ โอ๊ย........สารพัดความเห็น นมแพะ นมแกะ นมวัว นมควาย นมพาสเจอร์ไรส์ นมๆๆๆๆๆๆๆๆ ยกเว้นนมเดียว เฮียแกไม่ยอม แบ่งใครว่ะก่ะจับข้าวเหนียวเข้ามา มันก็ไม่นิ่ง กลัวจะเหยียบลูก ม่องเท่งซะก่อน ร้องหนักเข้า.......ชักนั่งไม่ติดกันละสิ สรุปไม่รู้ มิ้นมันเอานมไรให้กิน เนี่ยยังเป็นปริศนาอยู่เลยเกือบเที่ยงคืน ข้าวเหนียวเริ่มสงบ เข้ามาให้นมลูก ทีนี้เอากะแม่สิ มันไม่ยอมอยู่ในกรง คาบลูกหนี มุดเข้าอุโมงค์ผ้าร่มกลมๆ กลิ้งได้ด้วย ให้นม มันพลิกตัวหน่อยก็กลิ้ง ทับลูกอีก เอ้า.............หอบลูกมันกลับมาไว้ในกรง เผลอแป๊บเดียว........มันหอบกลับเข้าอุโมงค์อีกเอางี้ ยัดอุโมงเข้าไปอยู่ในกรงซะเลย โง่ตั้งนานฟร่ะ ข้าวเหนียวนี่ อึดชะมัดยาด แผลก็ยังสดๆอยู่ ต้องมาให้นมลูกอีก แล้วไอ่5ตัวนี่ มัน มุดๆๆๆๆๆ แย่งกัน ดันกันอุตลุด แล้วก็เอาอุ้งเท้าไปนวดๆๆๆๆ เพื่อให้น้ำนมออก เล็บก็แหลมยังกะเข็ม ยันแผลไปๆมาๆ คิดดูเจ็บขนาดไหน ไม่ร้องซักแอะ เที่ยงคืน บัวกะแอน เพิ่งคิดได้ งานเข้านี่หว่ารับปากเฮียม่อนจะเอาไปเลี้ยง1ตัว แต่ก่อนหน้านั้น มันฉลาด สงสัยตบปาก นังงูภาระก้อน มาจากบ้าน เสร็จมันก็พามาเที่ยว วังท่าพระ นังก้อนมันก็แฟ่ๆๆ ตบป้าบๆ เฮียแกชักเสียวดิ่ กรูจะให้มันไปเลี้ยงดีป่าวฟร่ะ ดีไม่ดี มันจะเขมือบลูกกรูกลายเป็นผีเฝ้าคอนโดน่ะสิ อย่ากระนั้นเลย "แอน แอน เฮียว่านังก้อนมันจะรับไหม" "โอ๊ย......ลุง.......ขนาดหนูมันยังตบซะไส้ไหล" (ใจมันกระหยิ่มละ) ไอ่นี่ไปหรอลุง สามวันก็ต้องเอาไปเผาละ "เออๆ งั้นเดี๋ยวเรื่องนี้ค่อยว่ากันอีกที รอให้มันโตก่อนเนอะ" นี่ลุงว่า ตอนมันเข้าไปอาบน้ำกันเนี่ย ปิดห้องน้ำปุ๊บ มันโดดตบมือกันเปรี๊ยะๆแหง๋ม

Free TextEditor

Create Date : 13 พฤษภาคม 2552		0 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2552 18:18:26 น.
Counter : 622 Pageviews.
Share Tweet