วัดนี้ก็สงบดี คนมาเที่ยวไม่มากนัก รู้สึกเป็นส่วนตัวดี ในถ้ำก็เป็นห้องใหญ่ เดินดูจะมีพระพุทธซึ่งจะมีรายชื่อคนสร้างถวายวัดไว้ ปีนั่นปีนี้ มีวันเกิดวันตายไว้อีก อย่างมีคนหนึ่งจำได้ว่าเป็นเด็กชาย แต่ตายไปแล้วตั้งแต่ปีที่พ่อผมยังไม่เกิดเลย บรรยากาศผมก็รู้สึกถึงความขรึมขลังในความหลัง ความไม่แน่นอนในชีวิต การผ่านพ้น และเราก็ไม่ได้เป้นอะไรเลย ไม่ได้สลักสำคัญอะไรนัก เมื่อยืนดูอยู่ต่อหน้าพระนอน ท่านจะนอนมากี่พันปีแล้ว ไม่รู้ถามคนที่แก่ที่สุดในละแวกนี้ก็คงแก่มากจนถามเอาเรื่องราวไม่ได้ หรือก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากี่ปีแน่ คนมาไหว้กี่ยุคกี่คนแล้ว เขาก็คงรู้สึกอย่างเราสมัยนี้ว่าเก่ากว่าชีวิตเราเหลือเกิน ไหว้ๆ วันนั้นวันนี้ก็คงตายไปหมดแล้ว ที่ได้มาไหว้ตั้งแต่สมัยท่านยังอยู่ในสวรรค์จนออกบวชก็คงตายไปมากมายแล้ว นึกไม่ออกว่าขนาดไหน ช่วงชีวิตเราคงแค่สะเก็ดดาวตกเมื่อเปรียบเทียบกับท่านที่อยู่มา ในช่วงเวลาแห่งความร้าวรานของชีวิตช่วงนั้น ก็แปลกว่าแม้ผมจะไม่ได้รู้สึกมีค่าหรือสำคัญอะไรในการคิดอย่างนี้ แต่กลับไม่หยุดแสงวิบวับของสะเก็ดดาวของผมไปก่อนเวลาอันควร ผมกลับอยู่ต่อมาอย่างสงบรำงับได้ เหมือนเข้าใจว่าชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ชีวิตมันก็ไม่มีอะไรสลักสำคัญ ต้องยึดมั่นถือมั่นจะเป็นจะตายเหรอก็ไม่ ความร้าวรานแบบเราๆ คงมีใครที่ตายไปแล้ว ได้มีได้เป็นผ่านไปแล้ว อาจจะฆ่าตัวตายไปหรือผ่านไปได้ แต่มันก็จะพ้นไปได้เอง เหมือนคนเหล่านี้ที่สร้างพระถวายวัดก็เคยมีอยู่จริง เคยทุกข์ เคยสุข เกิด แต่งงาน มีเมียน้อย เจ็บป่วย ผิดหวัง และเชิงตะกอนวัดนี้เผาไปกี่ร่างแล้ว เป็นวังวนที่ไม่จบและไม่เข้าใจอยู่นี่

อย่างยักษ์นี้ ยืนเฝ้าหน้าบันไดมาได้แค่ร้อยกว่าปีเอง ถือว่ายังเด็กนัก เมื่อเทียบกับพวกที่อยู่ในถ้ำ

ครับ แม้ว่าจะไม่ได้ไปอีก แต่ก็ขอส่งกำลังใจไปให้คนแถวๆ นั้นที่ผมรู้สึกว่าทุกคนเป็นญาติธรรม มีวัดนี้ในชุมชนหมู่บ้าน ทำนุบำรุงกันมาและร่วมทุกข์ร่วมสุขในการเกิดมามีชีวิตในสมัยเดียวกัน และเราจะผ่านเวลาไปด้วยกัน จนมีระเบิดจนพระสงฆ์ในวัดนี้มรณภาพไปเป็นปีแล้วมั้ง น่าสงสารคนที่ฆ่าฟันเพื่ออุดมการณ์หรืออะไรบ้าบออะไรอยู่ ชีวิตพวกเรามันก็แค่สะเก็ดดาวตกเท่านั้น จะยึดมั่นถือมั่น สร้างทุกข์สร้างโศกกันให้ยิ่งขึ้นไปอีกทำไม เกิดมานี่ก็ทุกข์กันมากพออยู่แล้ว

Create Date : 16 ตุลาคม 2550
Last Update : 16 ตุลาคม 2550 19:46:49 น.		1 comments
Counter : 1046 Pageviews.
Share Tweet