เมื่อวานผมกลับบ้านช้า เนื่องจากนั่งเล่นคอมรอฝนหยุด เล่นไปเล่นไป พอลงไปดูก็ไม่เห็นหยุด ก็ต้องกลับบ้านจนได้ กางร่มตากฝนไป จริงๆ เรารอไปว่าฝนจะหยุด มันก็ไม่ได้มีใครสัญญานะว่าจะหยุดแน่ๆ รอเถอะรอก่อนหยุดแน่ๆ เหมือนรอรดน้ำลงหิน หวังว่าหินจะกร่อน ตามธรรมชาติมันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นถ้ารอไป แต่ใจคนนี่ไม่แน่ แม้จะรวนเรไม่มั่นคงอย่างหิน บางคนก็ใจแข็งอยู่ จริงอยู่แม้จะเยิ้นเย่อต่อไป เขาก็อาจจะเห็นใจเราบ้าง แต่ถึงตอนนั้นไม่แก่กันตายหรือ และที่สำคัญว่าก็ไม่มีใครสัญญาว่ารอก่อนนะ รักแล้วรอหน่อย โดยจริงตรงนี้มันอยู่นอกอำนาจควบคุมเรา จะไปแน่นอนอะไรฝนไม่ได้สัญญาว่ารออีกนิด เดี๋ยวจะหยุดให้ ครับไม่แน่ใจก็ไม่ได้นั่งเล่นคอมรอต่อ ก็ต้องลุยฝนกลับมาบ้านก่อน ความว่องไวนี่ก็รวดเร็ว บุกหนัก แล้วเมื่อไม่แน่ใจก็เลิกเลย ถ้าเป็นทหารก็พวกกองกำลังพิเศษ แน่ใจค่อยเข้าตี ลองตีไม่ได้ก็ถอยก่อนถอยเลย ขนาดข้าศึกยังมองหน้างงๆ เอาอย่างไรกับฉันนะนี่ ไม่เข้าใจ ไย ผลุบๆโผล่ๆ อย่างนี้ แบบนี้มันก็ไม่ใช่กองเกียรติยศหรือทัพหลัก ที่ค่อยๆ เข้าตีเมื่อแน่ใจ เอากันถึงที่สุด จะแพ้จะชนะ เขาก้ประมาณกำลังอย่างดีก่อน แน่แล้วเข้า ไม่แพ้ไม่เลิก อย่างน้อยมันก็น่าจะเป็นเกียรติมากกว่าผลุบๆ โผล่ๆ เหมือนจรยุทธ มึงมากูมุด มึงหยุดกูแหย่ พอแย่กูตลบหลัง ไม่รู้สิว่าผมเป็นแนวไหน แต่ยอมรับว่าเคลื่อนที่เร็ว เข้าไว และท้อไว ไม่ได้ ตัดใจได้ น่าเชื่อว่าไม่ใช่แบบกองกำลังหลักเท่าไร จะเป็นแบบสงครามพิเศษมากกว่า เข้าปล้นตีแล้วหนีหาย ไม่ถึงตาย แต่ค่อยๆ หายออกมาเลย ภาษาเขาว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าจะให้ฝ่อ จะล่อซะเหม็นขนาดไหนและย่ำอยู่นานไหมรบอย่างนี้ก็มีข้อด้อยอยู่ไม่น้อย ข้าศึกอาจกำลังจะเพลี่ยงพล้ำอยู่ไม่นาน ตอนนี้ยังยันอยู่ได้ พอไหว อาจจะยันนานไปได้ เรากลับไม่มั่นใจเลิกมาเสียก่อนแล้ว ก็ไม่ชนะแน่ๆ ข้าศึกก็จำหน้า จำยุทธวิธีได้ จะตีใหม่จะมีแผนจู่โจมอะไรใหม่ เขาก็ระวังตัวแล้วนะเมื่อเราไม่ใช่ทัพหลักเกียรติยศในการเข้าตีข้าศึกนี้ ไหนเลยจะควรแก่เกียรติที่เขามอบให้ ถ้าจะมีมาบ้าง ให้ทัพอื่นที่เขามีเกียรติเถอะ เราตีๆ ไป ไม่ใช่ว่าจะชนะได้ และฝนก็ยังไม่หยุดตก และทหารก็คงกลัวหลบฝนเป็นตุ๊ดอยู่ไม่ได้ รอไปทำไม ผมก็กางร่มเดินฝ่าฝนออกมา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คิกคิกคิก...ล้อเล่น (แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า)