Group Blog
All Blog
|
ความผูกผัน ๐ ลานคำระบำคัด กรกระหวัดกลัดอักษร ชูเด่นเช่นบัวบอน งามสลอนว่อนเต็มบึง ๐ มีมากแลหลากหลาย วาดลวดลายสายงามซึ้ง สวยพราวราวพลับพลึง แลตะลึงถึงในทรวง ๐ บางดอกออกแนวไหว รั้งหัวใจให้ห่วงหวง บ้างก็จ่อเด่นดวง ดั่งข้าวรวงควงข้าวลาน ๐ ผูกผันกันเป็นภาพ โสตกำซาบเนตรกำสาส์น สื่อซึ้งถึงดวงมาน สะท้อนกาลสะท้านเกลียว ๐ สายใยไขว้บทวรรค ดุจไหมถักปักแน่นเหนียว พิเคราะห์เหมาะนักเชียว ประกอบเกี่ยวประดับปัน ๐ ต่างคนด้นต่างคิด เสกลิขิตจิตรังสรรค์ น้อมนพเคารพกัน ล้วนผูกผันจารเจือจุน ๐ พี่น้องร้องบอกทัก ด้วยความรักมักเกื้อหนุน ขัดเกลาเคล้าการุณย์ ดั่งลานบุญกรุ่นลานคำ ๐ ประหนึ่งคลังความรู้ เอกองค์ครูผู้แนะย้ำ ให้เราเฝ้าจดจำ รู้หลักกรรมกานท์กวี ๐ หากน้อยเพียงหนึ่งนิด คงไร้สิทธิ์มิดราศี แต่หากล้วนมากมี ย่อมสุนทรีทุกครายล ๐ อักษรอันอ่อนไหว ย่อมเกรียงไกรก้องเกริกผล ประสานกันทุกคน เพื่อย้ำตนเราคนไทย ๐ จงฉายความเป็นหนึ่ง เฉกบัวบึงพลับพลึงไหว ผูกผันกันด้วยใจ รักษาไว้ให้จงนาน...****** ************************************************************ 
|
muster
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ไม่ เคยบอกสักครั้ง ให้เข้าใจ ผ่านมาตั้งนาน ที่เธอเดินจากไป ไม่มีสัญญานอะไร ที่บอกว่าเธอจะไป |
||||||||||||
