Bloggang.com : Wyoming_Girl : หน้านี้ให้พ่อ

หน้านี้ให้พ่อ

คืนนี้เรานอนไม่หลับ คิดถึงพ่อ ทั้งที่ปกติก็คิดถึงประจำอยู่แล้ว
แต่บางอารมณ์ บางเวลาคิดถึงมาก คิดทีไรน้ำตาก็ใหลได้ทุกที
ยิ่งตอนนี้ใกล้ถึงวันพ่อเข้าไปทุกวัน แต่ไม่ใช่ว่าเรามาเพิ่งคิดถึงพ่อก็ตอนเทศกาลนะ แต่ พอใก้ลวันพ่อทุกวัน เปิดเน็ตหน้าใหนๆ ก็เจอแต่
สัญญาลักณษ์ รักพ่อ ทำให้เรายิ่งคิดถึงพ่อมากขึ้น ๆๆ

พ่อเป็นคนชอบเปิดฟังเพลงเก่าๆและพ่อเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะ บ่อยครั้งมากเวลามีงาน พ่อเราจะชอบถือไมค์ร้องเพลง แต่นั่นมันนานมาแล้ว
พ่อเป็นคนอัธยาศัยดี ไปใหนใครก็รัก หากบ้านใหนมีงาน
ไม่ว่าจะงานบวชงานแต่ง ขึ้นบ้านใหม่ พ่อไม่เคยขาดสักงาน ทำให้มีคนรุ้จักพ่อเยอะ ก็พ่อก็เป็นคน ชาวนาจนๆ มีลูกสาว ห้าคน (เราเป็นคนที่ห้า )
และมี ลูกชายสองคน พ่อมีลูกผู้หญิงติดๆกัน ถึงห้าคน
เพราะว่าพ่ออยากมีลูกผู้ชายมากๆเลย เลยรอ จนถึงคนที่หก และคนที่เจ็ด คือน้องชายเรา

พ่อเป็นคนชอบเล่นไก่ชนมาก นับได้ว่าพ่อเป็นเซียนไก่ชนคนนึงเลยทีเดียว ตอนเราเด็กๆ เราจะชอบมานั่งรอพ่อ ตรงหัวนอกชาน ( ชานบ้าน )
เพือรอพ่อกลับมาจากเล่นพนันไก่ชน ซึ่งพ่อจะมีขนมติดมือมาฝากเรากับพี่ๆเรา เสมอ ความที่พ่อชอบไก่ชน และเลี้ยงไก่ชนหลายตัว ตอนเช้าๆเวลาเราตื่นนอน เราจะได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของขมิ้นชัน และหัวไพร ที่พ่อ เอามาฝน กับ หิน เพือใช้ทาทั่วตัวไก่ ซึ่งภาษาไก่ชนเขาเรียกว่า อาบน้ำไก่ อืมมพูดแล้ว ก็ให้คิดถึง

พ่อเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่ง ชอบหาปลา หน้าฝน ก็วางกัด จนตลอดหน้าน้ำท่วมบ้านเราแทบไม่ต้องซื้อกับข้าวเลย
พ่อ หน้าแล้ง พ่อก็จะปลูกผักสวนครัวไว้กิน เยอะแยะมากมาย ในคูน้ำข้างบ้านก็มีผักบุ้งขาว แตกยอด อ่อนๆเต็มคูน้ำ ให้ได้เด็ดเอาไปจิ้มน้ำพริก
ริมคูน้ำ ก็จะมีพวกผักหวาน ตำลึง ยี่หร่า กล้วยน้ำว้า ต้นยอ และก็ปลูกแตงกวา กับถั่วฝักยาว โดยมอบหมายให้เรากับน้องชาย เป็นคนตักน้ำจากในคูน้ำมารดน้ำผัก เมือก่อนขี้เกียจมากเลย แต่ตอนนี้ อยากบอกว่าขอบคุณพ่อมากๆเลยค่ะที่สอนลูกให้เป็นคนรักการปลูกผัก และรักการทำอาหารกินเอง เพราะเราถือหลัก สะอาดจากภายใน

พ่อเราเป็นคนหุ่นดีมากคนหนึ่ง สูงประมาณ177 cm น้ำหนักก็พอดี สูงโปร่ง (คือภูมิใจที่มีพ่อหุ่นดี ถึงลูกสาวคนนี้จะไม่สูงเหมือนพ่อ )และพ่อเป็นคนชอบแต่งตัว ตอนเราทำงาน ที่กทม เราชอบซื้อเสื้อโปโล กางเกงขายาว หรือแม้แต่ ชุดชั้นในเราก็ ซื้อให้พ่อประจำ และอีกอย่างสัญลักณษ์ของพ่อคือชอบใส่แว่นตาดำ ท่าเดินก็ดูนักเลงนิดนึง เดินยืดอก ประมาณว่าอกผายใหล่ผึง จนแม่หมั่นใส้ชอบเหน็บพ่อประจำว่าไม่รู้จะเดินแอ๊คท่าไปใหนหนักนา แก่ก็แก่แล้ว

พ่อเป็นคนใจเย็นสอนลูกแบบใจเย็น พ่อเป็นคนใจเย็นมาก
เวลาสอนก็ชอบยกตัวอย่างให้ลูกฟังเสมอ และหากไม่เกิดเหตการณ์วันนั้นขึ้นเราก็คงได้ยินคำสอนของพ่ออีก วันนั้น เป็นวันที่เงินเดือนเราออกพอดี คือวันที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๗ เราเดินออกจากที่พัก มือขวาถือเหรียญ มือซ้าย ถือ กระดาษโน๊ตเล็กๆกับปากกา เดินตรงไปยังตู้โทรศัพหยอดเหรียญ สาธารณะ ท์ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับ อพาทเม้นที่เช่าทำงาน ที่ กทม ซึ่งเราต้องการที่จะโทรหาพ่อ และถามเลขที่ บัญชี ธนาคารทหารไทยของพ่อ เพือโอนเงินไปให้พ่อ ใช้ (ซึ่งเราทำแบบนี้ทุกเดือน) แต่บังเอิญว่า เราทำ กระดาษจดเลขที่บัญชีพ่อหาย เลยจะโทรถามพ่ออีกครั้ง ซึ่งทุกๆต้นเดือนเป็นเวลาทีเรามีความสุขมากๆ ที่ได้ บอกพ่อว่าสาวโอนเงินไปให้แล้วนะพ่อ ทันทีที่รู้ว่ามีคนรับสายโทรศัพท์ เรารีบพูดขึ้นทันทีเลย ว่า

เรา --- พ่อ เอาเลขที่บัญชีมาเร็วๆ เดียวพรุ่งนี้เช้าจะโอนเงินให้นะ

------- พ่อที่ใหน พ่อตายแล้วโดนรถชน

เรา ------- นี่ใคแหลง(พูด)นิ ทำไมแหลง แบบนี้อ่ะ ใหนพ่อเราอยู่ใหน ขอแหลงกับพ่อหิดถิ (ขอพูดกับพ่อหน่อย )

คนรับสาย-- ก็บอกว่าตายแล้ว ๆ ไม่เชื่อหรือไง

เรา ------------------------------------พูดไม่ออกอึ่งไปพักนึง

มือ กำกระดาษกับปากกาไว้แน่น พร้อมกับเหรียญที่ยังเหลือในมือ
กำจนเหงือซึม อีกมือกำโทรศัพท์ไว้ เราเลยโทรหาแม่ แม่บอกว่า พ่อเสียแล้วจริงๆ โดนรถชน ตรงส่วนของสมองไปหมดเลย เราฟังแล้ว มันเจ็บปวดหัวใจบอกไม่ถูก แม่บอกว่า ตอนเช้าของวันเดียวกัน มีคนโทรมาจากอำเภอบางสะพาน(ซึ่งตอนนั้น พ่อซื้อ ที่ไว้ปลูกยาง ยางยังต้นเล็กๆ แล้วน้องชายไปช่วยพ่อดูแลสวนยาง ) ญาติบอกว่า น้องชายไม่สบายนอนโรงพยาบาล พ่อเราเป็นห่วงน้องมาก ทานข้าวยังไม่ทันหมดจานเลย ก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพือไปเยี่ยมน้อง แต่ความที่พ่อรีบร้อน ยืนรอรถ ตรงริมถนนสายเอเชีย ซึงตอนนั้นใกล้ค่ำตะวันกำลังจะตกดิน รถกะบะแซงรถอีกคันมาชนพ่ออย่างจัง และลากถูพ่อไปใกลหลายสิบเมตร พ่อเลยเสียชีวิตทันทีเลย แถมรถที่ชนก็ขับหนีอีก ดีที่ เรามีญาติ เขาเลยช่วยโทรหาตำรวจสกัดจับรถไว้ได้

และคืนนั้นเราก็ไปหาพ่อทันที่ ศพอยู่โรงพยาบาล ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกขอให้แค่ใด้เห็นหน้าพ่อ ไม่ว่าพ่อจะอยู่ในสภาพใหน

เรืองราวที่เราเล่ามานี้ อาจจะยาวไปหน่อย แต่เราอยากเขียนเอาไว้เพือบันทึกความทรงจำนี้ไว้ให้กับ คุณพ่อของเรา เราเสียใจมากที่
ไม่ค่อยได้อยู่ดูแลพ่อเลย จบวิทยาลัย ก็มาเรียนรามที่กทม ได้งานทำก็อยุ่ กทม ต่อเลย มัวแต่ทำงาน หาเงิน เพือแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ แต่ลืมนึกไปว่าหากสักวันหนึ่ง พ่อแม่ไม่ได้อยู่ให้ดูแล เราจะทำอย่างไร เราอยากบอกทุกๆคน ที่มียังมีพ่อแม่พร้อมหน้า พร้อมตา ว่าคุณเป็นคนที่โชคดีมากที่สุดในโลก คนหนึ่งเลยทีเดียว อย่ามัวรีบหาแต่วัตถุเพือสนองความต้องการ หรือ ตอนแทนท่านเพียงแค่วัตถุ กลับบ้านถ้ามีโอกาส อยู่ใก้ลท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราคิดว่า ภาษากาย สำคัญกับความรู้สึกของบุพการีมากกว่า ภาษาพูดนะ และ พูดความในใจทุกอย่างที่อยากบอกอยากพู รีบทำเสียวันนี้ เพราะวันนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะเริ่มต้นสิ่งดีดี

หากวันนี้พ่อ ยังอยู่ โปรดดูแลตัวท่านให้ดี
อย่าให้เหมือนกับฉันคนนี้ ที่ต้องเสียพ่อไป
เสียใจ เสียดายไม่ทันดูแลท่านเลย

งานก็คือเงิน ระหก ระเหิน หาเงินกันไป
ใจคือหัวใจ หากพ่อแม่จากไป เงินเท่าไร ถึงจะซื้อพอ

นี่เป็นบทเพลง เพื่อชีวิตเพลงหนึ่งทีเราชอบมาก แต่จำชื่อเพลงก็ไม่ได้ อยากฟังมากๆ หาใน youtube ก็ไม่เจอหากเพือนคนใหน รู้จักชื่อเพลงนี้รบกวนบอกหน่อยนะคะจักขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ

Create Date : 03 ธันวาคม 2553

Last Update : 4 ธันวาคม 2553 12:40:50 น.

28 comments

Counter : 811 Pageviews.

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ อากาศหนาวแล้ว

โดย: Junenaka1

วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:14:21:22 น.

หวัดดีค่ะคุณพี่สาว
มาอ่านเรื่องพ่อด้วยคน
อ่านแล้วคิดถึงพ่อค่ะ พ่อเอิงยังอยู่
คุยกันบ่อยทาง Skype คือคุยทั้งพ่อกับแม่ค่ะ

คุณพ่อพี่สาว น่าประทับใจมาก
แม้ท่านไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังอยู่ในหัวใจของลูกนะคะ
วันพ่อถือว่าเราก็มาคิดถึงคุณพ่อกันได้
ตอนนี้พี่สาวมีสามี มีลูกชาย อย่างน้อยเค้าก็เป็นกำลังใจให้เรา
ชีวิตต้องมองไปข้างหน้า สู้ต่อไปค่ะ
ไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดเวลา เอิงก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
ถ้าซักวันคนที่เรารักต้องจากไป
เค้าก็อยากให้เราดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขนะคะ

ใกล้คริสมาสเข้าไปทุกที
ตอนนี้เอิงแต่งบ้านน่ะค่ะ กำลังจัดต้นคริสมาส
ยังไม่เสร็จดี ถ้าเสร็จแล้วจะถ่ายรูปมาฝากกันแน่นอนค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:15:46:42 น.

เสียใจกับน้องสาวด้วยคะ พี่ก็โทรกลับบ้านทุกสองอาทิตย์คะ

โดย: ญาตา (Yata_thai

) วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:21:50:50 น.

ฮาโหลจ้า..พี่สาว
แวะมาอ่านแล้วซึ้งมากเลยย..
พี่สาวทำดีแล้วค่ะ..คุณพ่อมองดู
ลูกอย่างมีความสุขแน่ๆๆเลยย..
..เป็นคนใต้ หรือคร้าา..ปุ้มก้อใต้
บ้านเดียวกันอ่ะเปล่าน๊าา..

..เป็นคนภูเก็ตจร้าา..

..ดีใจมากค่ะได้เจอเพื่อนบ้านเดียวกัน

...GOOD NIGHT NA KAA

โดย: วาดะจัง

วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:21:54:25 น.

ซึ้งดีคะพี่สาว
น้องเล็กก็เป็นอย่าพี่สาวนี่ละมัวหลงเมืองหลวง อยู่
แต่โชคดีที่ตอนพ่อป่วยได้กลับมาดูแล จนวาระสุดท้าย

ตอนนี้ได้กลับมาอยู่บ้านกะแม่แล้ว
คิดถึงพ่อมากเหมือนกัน

น้องเล็กกับอาเดียวเป็นเหมือนกันคะ คือไม่มีพ่อด้วยกันทั้งคู่เลย

มันเหมือนเป้นอะไรสักอย่าง ที่ไม่ดีเลยที่ทำให้ลูกมีเพื่อนเหมือนคนอื่นไม่ได้

โดย: ปันฝัน

วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:23:12:27 น.

หนูก็เป็นอีกคนค่ะ พี่สาว ที่ต้องสูญเสียพ่อไป
พ่อจากหนูไปตั้งแต่อายุยังไม่เต็ม 5 ขวบ
จนบัดนี้ 20 กว่าปีแล้ว แต่ภาพของพ่อยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ภาพของเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ขี่คอพ่อไปไหนมาไหน
จนใครต่อใครบอกว่า เห็นหน้าพ่อก็ต้องเห็นหน้าลูก
เฮ้อ..อ..อ คิดถึงพ่อจัง

โดย: konmeechai

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:3:07:34 น.

สวัสดีค่ะน้องสาว เกือบไม่ได้คลิ้กมาที่บล็อกแล้ว ... ข้อความที่สาวเขียนเป็นความรักล้วน ๆ ของลูกคนหนึ่งให้พ่อเลยนะคะ พี่อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกมาก ๆ เพราะพี่ก็เป็นคนหนึ่งที่รักพ่อเป็นลูกพ่อเช่นกัน ... พี่ว่าสาวทำหน้าที่ของลูกดีที่สุดแล้วค่ะ แต่เหตุการณ์ที่พ่อของสาวจากไปแบบกระทันหัน อาจทำให้รู้สึกผิดไปบ้างที่ไม่มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดท่านในวาระ สุดท้าย ... ถึงเวลานี้ท่าคงมองลงมาที่หลานน้อย ด้วยความภูมิใจแล้วค่ะ ...

พี่โชคดีที่พ่อพี่ยังอยู่ ... แต่ก็ป่วยเรื้อรัง มาหลายปีแล้วค่ะ แม้ไม่หนักมาก แต่ก็ไม่เบาทีเดียว พี่ก็อาศัยโทรหาพูดคุยกันทุกอาทิตย์เอา ... ขอบคุณสำหรับบล็อกดี ๆ บล็อกนี้นะคะ พี่อ่านแล้วได้ข้อคิดดี และเห็นด้วยค่ะว่ายาที่สำคัญสำหรับพ่อแม่ ยามแก่ก็คือความรัก การเอาใจใส่จากลูก ๆ นี่แหละ ท่านไม่ต้องการเงินทองมากมายจากเราหรอกเนาะ ...

โดย: Tristy

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:10:15:31 น.

ทักทายเจ้าค่ะ วันนี้มึนๆค่ะ อ่ายข้างบนเศร้าเรยค่ะพี่ กำลังใจน่ะค่ะ แต่ก็ไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ทำใจให้สบายๆน่ะค่ะ ยังมีคนรอบข้าง ที่จะมอบความรัก
ความอบอุ่นให้กับเรา แต่มันอาจ จะไม่เหมือนความรักที่พ่อมีให้ แต่ก็ช่วยได้นิดหน่อย

โดย: Junenaka1

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:13:52:17 น.

สวัสดีสาว

สาวเขียนเรื่องนี้ได้ดีมาก ทำให้พี่มองภาพเห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง ที่เป็นผู้นำของครอบครัว และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีของชาวบ้านในละแวกนั้น ยิ่งพอได้เห็นรูป ก็ใช่เลย ผู้ชายลูกทุ่ง ชอบร้องเพลง ชายสู้ชีวิต รักลูกเมีย ไปดักกัด ปลูกผัก เหมือนพ่อพี่ พ่อทอดแห ทำสวน แบกหาม ทำทุกอย่าง ลูกตั้ง 9 คน คิดดูเถอะหนักหนาสาหัสขนาดไหน ปีนี้ไม่ได้เขียนบล็อกวันพ่อ เพราะไม่มีรูปพ่อเลย คงเก็บรวบรวมไว้เขียนปีหน้า

เราผ่านวันวานมานานโข จนเป็นพ่อคนแม่คน เมื่อวานพี่ไปร่วมกิจกรรมวันพ่อที่โรงเรียนของลูก ลูกกราบพ่อ มีเรื่องตื้นตัน ลูกไปแข่งบีบอยทีม ได้ที่ 2 มีรางวัล 2000 บาท แบ่งกันได้คนละ 300

ถึงบ้านบอกก๋งกับยายว่าเป็นรายได้ครั้งแรกของลูก แบ่งให้ก๋งยายพ่อแม่ คนละ 50 บาท เก็บไว้เอง 100 บาท ยายเขาน้ำตาไหลเลยแหละ ว่าเด็กมันกตัญญู มีแววว่าไม่ทอดทิ้งพ่อแม่

เอ้อ..หลังไมค์นะ อ่านหมดแล้ว แต่ยังงงๆอยู่นั่นแหละจ้า

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:17:05:26 น.

เข้ามาอ่านทีแรก ว่าคุณพ่อเสียชีวิต
ทำไม จะกลับไทย กพ 54 ความที่
อยากรู้เรื่อง เลยอ่านผ่าน ๆกลายเป็น
ปี 2547..

แต่ก็เสียใจแทนครับ ส่วนผมเองจำหน้า
พ่อไม่ได้ครับ คือเสียไปตั้งแต่ผมเด็ก

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:21:10:55 น.

สวัสดีคะพี่สาว
ไม่รู้เป็นไรวันนี้มีแต่เมนต์ยาว ๆ ทั้งนั้นเลย
555+กำลังใจเพียบเลย
เพียงเสี้ยวอารมณ์ที่อยากจะร้องไห้นะคะ
ได้ร้องก็สบายใจ
บางทีมันอึดอัดไม่รู้จะทำยังไง

ภายนอกเราต้องเข้มแข็งย้ิมแย้มแจ่มใส เหมือนไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ว่าอะไรก๋็จะผ่านไปแล้ว ไม่มีอะไรมาทำให้เราเจ็บอีกแล้ว

แต่ความจริงไม่ใช่เหรอก ทุก ๆ อย่างยังหมุนวนอยู่รอบตัว
คนทางโน้นองก็คงจะอึดอัด เหมือนกันอยากจะตัดก็ตัดไม่ได้เพราะติดลูก

มันยังไงก็ไม่รู้

เมื่อวานคุยกะแม่ของเขา
เขาก็ถามอีกว่า เมื่อไหร่จะพาลูกไปหาเขาบ้าง

แต่พวกเขาไม่เคยคิดจะมาหาเราเลยอะพี่สาว จะปีแล้ว
เขามาได้ แต่เขาไม่มา
เราไปไม่ได้ แต่เขาก็พูดซ้ำ ๆ ว่าเมื่อไหร่จะไป เมื่อไหร่จะไป

น้องเล็กไม่จำเป็ยต้องหอบลูกขึ้นรถเมล์เพื่อไปหาคนที่เคยทำร้ายกันใช่ไหม

นี่น้องเล็กใจดีเกินไปด้วยซ้ำ ที่ยังให้พวกเขาได้ยินเสียงลูกอยู่

พี่สาวรู้ไหมคะ
สองเดือนที่ผ่านมา พ่ออาเดียวส่งเงินให้ลูก 500 บาท เดือนนี้เงินออกวันที่ 26 กี่วันมาแล้ว
ยังไม่ส่งมาเลย

เพราะเขาคิดว่าเรามี เราไม่ยอมให้ลูกเขาอด
น้องเล็กไม่มีปัญหาเรืงอเงินหรอกคะ แต่อยากจะเห็นความจริงใจของเขา

ภาพที่เขาสร้างไว้เป็นคนดีและรักครอบครัวนะคะ
ใคร ๆ ก็จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดี
ก็ดีละคะ ดีจริง ๆ อย่าที่เห็น ๆ
เจ็บใจจัง
เขียนต่อไ่ถูก

ไว้วันหลังเยอะ

ขอโทษอะ
เขียนอะไนรไปก๋ไม่ารู้แล้ว

แค่นี้ก่อนนะ

โดย: ปันฝัน

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:21:15:55 น.

พี่ว่าต่อไปบล็อกสาวต้องพัฒนาขึ้นมากกว่านี้แน่ เพราะสาวมีพื้นฐานด้านคอมพิวเตอร์ ในขณะที่พี่ไม่เคยเรียนรู้เลย ภาษาปะกิตก็แย่ แปลโน่นนี่ไม่ถูก ตอนนี้ก็เก็กซิ้มกับภาพนับพันภาพที่เซฟไว้ในไดร์ทเพื่อดึงมาทำเรื่องราว ทำท่าจะมีปัญหา ตะกี้ใจหายแวบ มันหายไปหมดเลย เรียกหลานมากู้คืนให้เรียบร้อย

เครื่องคอมดูเหมือนจะติดไวรัสอีกแล้ว โปรแกรมทำรูปก็รวน ตามช่างไปแล้วเขามาวันจันทร์ ถ้ารูปหายแล้วเสร็จแน่ๆ เพราะเรื่องราวที่จะเขียนส่วนใหญ่ต้องอาศัยรูปทั้งนั้น

ลูกชาย เลี้ยงไป พัฒนาตามวัย พออายุเริ่ม 10 ขวบ สาวก็มองออกแหละว่า..แกจะมีนิสัยเป็นเช่นไร ไงก็ให้เหมือนก๋งบ้างก็ยังดีนะ เพราะก๋ง (พ่อสาว ถ้ายังอยู่ หลานๆเรียกกันอย่างนี้หรือเปล่า) มีเลือดสุภาพบุรุษเต็มตัว เสียดายมากที่ท่านจากไปก่อนวัยอันสมควร แม่ละ..ตอนนี้ยังอยู่ไหม

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 4 ธันวาคม 2553 เวลา:21:47:01 น.

หวัดดีค่า
วันนี้เอิงไปนอกบ้านมาเกือบทั้งวัน
ไปร้านขายของแต่งบ้าน ดูพวกของแต่งคริสมาสค่ะ
จูงมือคุณสามีไป เธอความต้านทานน้อย
เดินไปแค่ชั่วโมงเดียว หน้ามืด เกือบสลบ
(อะไรเนี่ย ช้อปแค่หนึ่งชั่วโมง หมดแรง สำออยมั่กๆๆๆ ค่ะ)

มาอ่านบล็อกพี่สาวต่อ เรื่องพ่อน่าประทับใจมาก
วันพ่อทุกปี ตอนอยู่เมืองไทยเอิงไม่ค่อยได้ทำอะไร
ส่วนใหญ่เราทานข้าวด้วยกัน ทำอาหาร หรือซื้ออาหารมาเยอะๆ
พ่อเอิงทำกับข้าวเก่ง ปลูกพริกไว้ที่บ้านเองด้วย
แบบว่าขี้เกียจไปซื้อถ้าพริกหมดน่ะค่ะ
ตอนเอิงย้ายมาอยู่อิตาลีใหม่ๆ เวลาเอิงทำอาหารไทยที่บ้าน
บางทีไม่แน่ใจ โทรไปถามสูตรกับพ่อที่เมืองไทยด้วย อิอิอิอิ
โทรทาง skype น่ะค่ะ ถูกมากกกกก ประหยัดสุดๆ
บ้านเราคุยกันแต่เรื่องกินๆ ค่ะ ไม่รู้ทำไม
พ่อชอบถามว่าวันๆ กินอะไรบ้าง เอิงก็เล่าไป
จบลงที่ไวน์อิตาเลี่ยน คือพ่ออยากรู้ว่าไวน์ยี่ห้อไหนดี
มันดีหมดน่ะค่ะ ไวน์ทางดี คุณภาพใกล้เคียงกัน

ปีนี้พี่สาวได้ฉลองเต็มๆ กับครอบครัวพี่เอง
ไม่มีพ่อไม่เป็นไรนะคะ เค้าอยากให้พี่มีความสุขมากๆๆๆ แน่นอน
เดินหน้าต่อไป ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า
เขียนบล็อกให้เราทั้งหลายอ่านกันอีกเยอะๆ
คุณพ่อพี่สาวคงภูมิใจในตัวคุณพี่มากมายค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:3:41:13 น.

สวัสดีค่ะคุณพี่สาว

ชื่อเล่นว่าน๊อตนะคะ

โดย: athena_b

วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:17:05:28 น.

blog น่ารักมากๆค่ะพี่

โดย: athena_b

วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:17:06:08 น.

ขอบคุณมากๆๆๆๆค่า
เอิงแอบโหวตให้คุณพี่ไปแล้ว
เอาสาขา diarist นะคะ
ฝากจุ้บแก้มน้องดัสตินฟอดนึง อิอิอิอิ

โดย: diamondsky

วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:17:18:40 น.

สาว...พี่ไม่มี facebook อ่ะ
ทำไงล่ะ????

โดย: little mouse in big apple

วันที่: 5 ธันวาคม 2553 เวลา:21:30:07 น.

สวัสดีค่ะสาว พ่อของสาวหล่อจริงๆ ด้วยค่ะ
พ่อพี่ก็เสียชีวิตแล้ว พี่เข้าใจความรู้สึกสาวนะคะ
คุณพ่อไปสบายแล้วนะคะ วันพ่อแม้ว่าพ่อไม่อยู่กับเรา
แต่เราเลือกที่จะทำความดีเพื่อพ่อได้ค่ะ
พี่เข้าไปดูโปรไฟล์สาวมา สาวเป็นน้องสาวพี่หลายปีเลยละ
พี่เรียกสาวเฉยๆ แล้วกันนะคะ
สุขสันต์วันพ่อค่ะสาว เข้มแข็งนะคะ

โดย: CoffeeBake

วันที่: 6 ธันวาคม 2553 เวลา:6:35:17 น.

เสียใจด้วยนะคะพี่สาว
พี่สาวหน้าตาเหมือนคุณพ่อเลยนะคะ
ถึงแม้ท่านจะจากไป แต่ท่านก็อยู่ในใจเราเสมอเน๊อะ คิดถึงพี่สาวกับน้องดัสตินนะคะ จุ๊บๆ

โดย: baby in my heart.

วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:2:10:15 น.

เสียใจด้วยนะสาว

แต่วันนี้ตัวเองมีครอบครัวที่พร้อม ก็ดูแลครอบครัวและพ่อน้องดัสตินไป ทำวันนี้ให้ดี แล้วพ่อจะภูมิใจน่ะ

โดย: nokojang

วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:7:23:46 น.

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณพ่อที่ผ่านมาด้วยนะคะพี่สาว

ขอให้เข้มแข็งและทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่อพ่อค่ะ (ดัสตินและพี่ไมเคิลด้วยเนาะ )

พี่สาวสบายดีนะคะ เจนกลับโคราชมาจ้ะ หน้าว หนาวพี่สาว ตอนเช้าพูดกันที ควันออกปากเลยค่ะ รับรู้ถึงความหนาวที่บ้านพี่สาวแล้วซิ คงหนาวกันน่าดูเลยเนาะ เพื่อนเจนเค้าจะไปฝรั่งเศษค่ะ เค้าก็บอกว่าที่นู่นหน่ะหนาวแล้ว เมื่อวานไปซื้อเสื้อหนาวมาตั้ง2 ตัวมั้งเห้นบอกว่าเหมดไปเกือบ 7000 อิอิขนหน้าแข้งเจ๊เค้าไม่ร่วงหรอกเจนว่าเค้ามีตังค์เยอะค่ะ

555 คนไกลคนนั้นหลังจากสาดโคลน เอ้ยไม่ใช่ซิ ปรับความเข้าใจกันมันดีขึ้นน่ะพี่สาว เจนงงเลยอ่ะ กลับจากหลังมือเป้ฯหน้ามือซะดื้อๆเลยค่ะพี่สาว คุยกันเกือบทุกวันค่ะเมลล์มาหาตลอดเลยการติดต่อไม่ขาดเหมือนเมื่อก่อนแ้ล้ว น่ารักมากๆค่ะ เห้นหน้ากันจนความคิดถึงเนี่ย ชินค่ะพี่สาว น่ารักดีค่ะ
เมื่อก่อนไม่ค่อยจะบอกเราหรอกว่ามาวันใหน มาเซอร์ไพรซ์อะไรทำนองนั้น พอมาคราวนี้ฉันมาวันนี้นะ พอถึงแล้วฉันนอนก่อนแล้วกันเลิกงานแล้วค่อยเจอกันนะ ไปกินข้าวกัน อยากได้อะไรมั้ย อุ้ยพี่สาว งงค่ะ มีถามด้วยว่าอยากได้อะไรมั้ย อืมมม ช่วงนี้เพื่อนเจนเค้าแต่งงานกันเยอะค่ะ เจนก็ถ่ายรูปและก็เล่าให้เค้าฟังว่าคนนี้ แบบนี้นะ อย่างนี้นะ อะไรทำนองนั้น ช่วงนี้เจนหยุดยาวหลายวันค่ะ เพราะเรามีวันสำคัญเยอะจนดูเป็นว่าเจนต่างหากที่ไม่ค่อยจะติดต่อเค้าเท่าไหร่ 555 กลับกันหน่ะพี่สาว ตลกดีค่ะ

แล้วพี่สาวหล่ะจ้ะเป็นยังไงบ้าง อยากมาบ้านเราหรือยัง อืมแต่พี่ไมเคิลแกคงไม่ยอมเนาะเจนว่าก็พี่สาวสวยขนาดนี้นะคะ พี่ไมเคิลแกคงคิดถึงแย่เลยเนา่ะ

ทักทายวันอังคารค่ะพี่สาว

โดย: ภายใต้

วันที่: 7 ธันวาคม 2553 เวลา:14:36:11 น.

ขนม Torrone เหมือนตังเมบ้านเราเลยค่า
แต่รสชาดจะออกไปทางน้ำผึ้ง มากกว่าน้ำตาล
มีสองแบบ แข็งๆ กับนิ่มๆ
เอิงไม่ชอบแบบแข็งเลยอ่ะค่ะ กัดไม่เข้า ฟันจะหลุด อิอิอิอิ
คุณสามีกับเอิงซื้อแบบนิ่มมาทานตลอด
แต่ทานชิ้นเล็กๆ พอค่ะ หวานมากเดี๋ยวน้ำตาลในเลือดพุ่งปรี๊ดๆๆๆ
กลัวหัวใจวายไปซะก่อน เอาแค่ชิ้นหนึ่งต่อวันพอแล้ว อิอิอิ

ปล. เช็คหลังไมค์ด้วยค่ะ ส่งข้อความไปให้จ้า

โดย: diamondsky

วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:3:08:33 น.

ฮาโหลๆๆคร้าา พี่สาวคนสวย..
แวะมาชมหลานชาย ตัวน้อย น่ารักมากๆ
เลยย.. อายุกี่ขวบเอ่ยย..

..รอชมต้นคริตมาสสวยๆๆๆอยู่น๊าา..
..มีความสุขในวันทำงานค่ะ

โดย: วาดะจัง

วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:9:52:00 น.

สาวงานยุ่งหรือเปล่าน้อ เห็นเงียบเซียบไป

มะวานไปเดินหลาดนัด เจอคุณยายขายหนมต้ม บ้านอยู่พัดลุง ซื้อของแกกินเป็นประจำ ยายบอกวันนี้ซื้อไปเยอะๆเลยนะ เพราะจากนี้ไปจะหยุดหลายวัน ถามยายจะไปไหนหรือ ยายบอกกลับบ้าน เจ็บใจที่ซื้อพร้าวแพง ภูเก็ตตอนนี้พร้าวหน่วยละ 20 แล้ว ใบพ้อก็หายาก แกบอกว่าไปขนพร้าวมาจากพัดลุงดีหวา ที่บ้านมีระเอ

สาวรู้ไหวว่าตอนนี้เมืองไทยพร้าวขาดหลาด อะไรที่เข้าทิเริ่มแพงเหม็ดแล้ว ไม่ว่าขนม ห่อหมก หนมจีน หนมครก ทุกอย่างเลย โอกาสทองของชาวสวนพร้าวก็คราวนี้ แต่เสียดาย...

เมื่อเงยดูบนต้น พร้าวไม่มีเลยจริงๆ มีแต่ทางพร้าว 555

อ้อ..ที่สาวอยู่ เขามีพร้าวสดขายไหม หรือว่ากินแต่ทิป๋องอย่างเดียว

ส่วนพร้าวของพี่ ยังมีอยู่ 2 ลูกเท่าเดิม เสียแต่ว่าตอนนี้ต้นมันงกเง็ก ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่แล้ว 555

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:10:43:43 น.

ทักทายจ้า หลังจากหายไปหลายวัน งานยุ่งๆค่ะ
แต่ก็ไม่ลืมเพื่อนค่ะ

โดย: Junenaka1

วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:20:10:29 น.

เข้ามาตั้งแต่บ้านนี้เป็นหน้าสีขาวๆ
จนตอนนี้พัฒนา เป็นบล็อคที่น่ารักขึ้นทุกวัน
เก่งจริงๆ เลยพี่สาวเนี่ย

โดย: konmeechai

วันที่: 9 ธันวาคม 2553 เวลา:1:22:47 น.

เป็นเด็กใต้เหมือนกัน เด็กสงขลานะ
ตอนแรกเข้ามาหาดอกบัวนะ แต่มาเจอ
บัวลอยซะงั้น ตอนนี้มีพ่อมีแม่อยู่ครบนะ เมื่อวันพ่อที่ผ่านมา กอดคอ หอมแก้ม แกไป 3 - 4 ที แล้วก็บอกว่ารักพ่อนะ วันแม่ก็เหมือนกัน ทำแบบนี้ประจำ แล้วก็ชวนพี่สาวมาทำด้วย ไหมบอกเค้าว่า ไม่ใช่อย่านู๊ด อย่างนี้ ไม่ได้แช่งนะ แต่ไม่รู้ว่าจะได้ดีจ้า (กราบแกงาม ๆ ) ได้อีกกี่ปี จริง ๆ นะ แค่คิดว่าวันนึงถ้าไม่มีพ่อ แม่ อยู่ แค่คิดเองน้ำตามันก็ไหล ทุกที ยิ่งมาอ่านเรื่องของสาว ยิ่งคิดนะว่าตอนนี้โชคดีจัง ที่ยังมีโอกาสบอกรักพ่อ กอดพ่อ ขอบคุณนะที่แบ่งปันเรื่องราวดี ดี ให้ได้อ่านกัน

โดย: ไหมค่ะ IP: 223.207.180.185 วันที่: 16 ธันวาคม 2553 เวลา:14:05:40 น.

เพิ่งหลงเข้่ามาตามมาจากสูตรอาหาร
อ่านไปอ่านมาโดนมาก พ่อพี่ก็เสียมา2ปีแล้ว พี่มีความรู้สึกเหมือนน้องเลย พี่ทำงานที กทม เหมือนกันภาระหน้าที่งานแย่งหน้าที่ลูกเสียหมด ทำงานหาเงิน แต่ไม่ได้ทำหน้าที่ลูกแต่เราทำความดีตามที่พ่อสอน พี่เป็นคนใด้เหมือนสาว เป็นคนตรัง ทำงานกทม 20 ปี กลับบ้านปีละครั้งหรือ 2 ครั้ง ตอนนี่คิดจะออกจากงานแล้วละ เหลือแ่ม่ จะไปดูแลแ่ม่ แปลนไว้ปีหน้าจะออกงานกลับใต้แน่นอนจ๊ะ
ขอบอกอีกนิด พ่อน้องสาวหล่อมากจ๊ะ
พี่ญา

โดย: yapapaya IP: 110.168.105.187 วันที่: 19 ธันวาคม 2553 เวลา:20:13:34 น.