เข้ามาบล๊อค มาอ่านคอมเม้น ของเพือนๆ แล้วอดใจหาย ไม่ได้ คิดถึงๆๆ จริงๆค่ะ ขอบคุณ เพือนๆ ที่น่ารัก ที่ยังเข้ามาทักทาย ถามข่าวคราว ทั้งๆที่เจ้าของบล๊อค ขี้เกียจตัวเป็นขน

------------

คิดถึงเลยแวะมาหาค่ะ

อัพบล็อกมั่งได้มั๊ยคะ
สั้นๆก็ได้
คิดถึงค่ะ



โดย: little mouse in big apple 5 กรกฎาคม 2556 5:49:19 น.

--------------------
อ่านเม้น ล่าสุดของพี่ไก่ กับเม้นพี่ อ๋อ เม้นคุณบุ๊ง น้องปอย น้องแป้ง พี่อุ้ม พี่เค็ง อ่านยังไม่ทันถึงสิบเม้นเลย แอร๊ยยไม่ไหวแล้ววว ช้านนต้องอัพบล๊อควันนี้ให้ได้ คิดถึงๆๆเพือนๆๆๆๆๆๆๆๆ

เห็นเม้นคุณบุ๊ง ส่งการบ้าน ลูกชิ้นหมู อ๊ากกอยากกิน(ป่านนี้ คุณบุ๊งทำไปรอบที่ สามสิบแล้วมั๊ง)

แต่ที่สำคัญ

คิดถึงเพือนๆค่ะ คิดถึง พี่อิ๋ว เจ้าเอิงอิตาลี่ เจ้าเพือนอ๋อยUK เจ้าเมย์ฟินแลนด์ เพือนใหมฟินแลนด์ น้องปอย พี่พีชศรี-แคนาดา พี่ไก่ศรีเมืองใส้กรอก(ใหญ่) พี่ต้อย พี่โอ เจ้าเมย์ ฟินแลนด์ พี่เค็งนิวซีแลนด์ พี่ต๋า พี่โส่ย คุณหนึ่ง พี่แหม่ม พี่ติ๋ว พี่ตฤณ ป้าเสี่ยวเฟย น้องเล็กอาเดียว พี่ดาว พี่ยุ้ย น้องกอร์ฟ พี่ปรัชชี่ น้องแป้ง พี่ตา คุณนัท คุณพันวัต พี่เปี๊ยก พี่หญิงใหญ่ บ่งบ๊ง แม่บุญ น้องเจน-นู๋นลีUK พี่แอ๋นกะสองหนุ่ม พี่อุ้มสี อาคุงก่อง พี่หนุ่ย มีอีกใหมที่เราไม่ได้เอ่ยถึงอย่าน้อยใจน๊าาคือว่าไม่ได้เข้าบล๊อคนาน ปลาก็ไม่คอ่ยได้กินบ่อยความจำมันเริ่มเลอะๆเลือนๆ




หลังจาก ที่ หายหัว หายตัว หายหน้า หายตา ไป 10 เดือน(เอง) ยังพอมีใคร จำกันได้ใหมคร๊าาาา ไม่ได้อับบล๊อคมานาน จำทางเข้าบล๊อคไม่ได้จริงๆค่ะ

นั่งๆงมๆๆหา กันตั้งนาน กว่าจะเจอ หน้าจัดการบล๊อค (เราชอบเข้าจากหน้าพันทิพย์ค่ะ ) บล๊อคนี้ อยากมาหาเพือน ๆ มาเพราะคิดถึง

อยากเล่าเรืองราว ชีวิตเรา เผื่อมีใครคิดถึง แม่บ้านฟองฟอด มั่ง


หายไปนาน เลย เราเริ่มฝึกงาน สองเดือนแรก เริ่มจาก มกรา -กุมภา

แล้วก็มาทำงาน จริงๆจัง ๆ ก็เดือนมีนา ค่ะ ตอนเช้าตื่นมา ทุกๆวัน

ต้องเตรียมทำ ข้าวกล่อง 3 คน พ่อแม่ ลูก ของดัสติน สำหรับไปกินบ้านพี่เลี้ยง ความจริงเค้ามีอาหารให้ แต่เราชอบทำไปให้ลูกเองมากกว่า เราอยากให้ลุกกิน อะไรที่เรารู้ ที่เราผสมเอง

แล้วก็ ทำกับข้าวให้ คนข้างๆ ใส่กล่อง ใส่ตู้เย็นไว้ตอนที่เค้าเลิกงาน

ส่วนเรา ก็ทำข้าวกล่อง พร้อมขนมหวานไปกินที่ทำงาน แล้วก็ทำข้าวกล่องให้น้องที่ทำงาน ด้วย คนนึง ไม่ได้คิดเอากำไรเลยค่ะ เพียงแต่คนไทยด้วยกัน อยากให้น้องได้กินอาหารไทยด้วยกัน อีกอย่างถึงเราไม่ทำให้น้องกิน เราก็ ต้องทำกินเองอยู่แล้ว อีกอย่างน้องเค้ากินง่ายด้วยค่ะ (เราง่ะ เรืองมาก เลือกนั่นโน่น นี่ มากกว่าอีก )


เวลาทำงาน ก็ 11โมงเช้า ตื่น8โมง (ไม่สายเนอะ แค่ไม่กี่ ชั่วโมงก็เที่ยงแล้ว ) เลิกงานก็ ทุ่มกว่าๆ บางทีก็สองทุ่มกว่า กลับมาถึงบ้าน โยนกระเป๋าไปทาง กล่องข้าวหอก็หิ้วเข้าครัว ล้างๆเสร็จ ทำหน้าทีอีแจ๋วต่อ จัดการอินเตอเทนลูกชาย ทำความสะอาดบ้านหน่อย แล้วก็จัดการพาลูกชายอาบน้ำกินข้าว พาดัตินเข้านอน แล้ว .................. หลังจากนั้น อิแม่ ก็หลับตามลูก ประจำ


ดัสตินตอนนี้ก็ 5 ขวบ 5 เดือนแล้วค่ะ โตขึ้นเยอะ แก้มยุ้ยๆ หายเกลี้ยง ไม่ค่อยกินข้าว กินอะไร เลย จากเมือก่อน นม2แกลอน /1สัปดาห์ เดียวนี้ 1แกลลอน/ 2 สัปดาห์ กินน้อยๆมากๆ เล่นซน ดื้อ หัวหมอ(เอ๊ะ เหมือนใคร) ถามทั้งวัน จินตาการออกไปนอกโลก บ่อยๆ ตัวสูงขึ้นนิดหน่อย ขี้ฟ้องเก่งขึ้น เลียนแบบเก่งขึ้น ใช้อะไรชอบทำหูทวนลม บางครั้งต้องให้แม่ขึ้นหน้ายัก ถึงจะทำ


ตอนนี้ พยายามปั๊มเงินค่ะ (แต่ก่อนหน้านี้หนักที่ค่าเลี้ยงลูก แต่ละเดือนเกือบจนไปเหมือนกันค่ะ ) กะว่า จะกำหนดทริปเดินทางกลับไทย ด้วยตัวเอง น่าจะ ไม่เกินกลางเดือน มกรานี้ค่ะ รอเจ้านายกลับไทยก่อน แล้ว ก็ take turn ค่ะ กลับพร้อมกันไมได้เดียวทีร้านไม่มีคนทำงาน แต่พอทำไปทำมามันมีหลายเรือง เลย ไม่แน่ใจว่าจะได้กลับบ้านปีใหน กันแน่ เฮ้ออ เพราะว่า ถ้ากลับช่วงนี้ดัสตินก็ต้องขาดโรงเรียน





แต่ข่าวดีๆ สุดๆ ในชีวิตของการอยู่เมืองนอกของเราคือ เราได้ใบขับขี่มาเมือ เดือนที่แล้วค่ะ

และเมือสองอาทิตย์ที่แล้ว เราก็มีรถขับเป็นของตัวเองแล้วค่ะ ภูมิใจซื้อตังเอง หาเอง

เราชอบ Jeep มากๆไม่รู้เป็นไร กะจะได้คันอื่นหวุดหวิดๆๆ แต่สุดท้าย ก็Jeep ค่ะ แต่สีไม่ถูกใจเลย เราชอบสีขาว งาช้าง แต่ดันได้มา สีsilver แต่ก็คิดในทางทีดี ว่า สีอะไร ก็ถึงทีหมายเหมือนๆกันค่ะ 55

ตอนนี้ ตั้งแต่ขับรถเองได้ รู้สึกชีวิตเป็นอิสระขึ้นเยอะ ไปใหนมาใหนเอง แล้้วก็มีโอกาศได้จ่ายเงินบ่อยขึ้นด้วยค่ะ เอิ๊กกกกกก อันนี้แหละ หนักหนา วันละ สิบ ยี่สิบ ประจำ ตอนนี้เลยวุ่นๆก้ับชีวิตค่ะ

วันนี้ มายาวๆ ก็นะหายไปเกือบปี ไปผลุบๆโผล่ๆ เป็นเต่าอยู่ในเฟชบุคค่ะ แต่ก็ไม่เคยลืมบล๊อคแกงค์เพียงแต่ไมคอ่ยได้เล่้น เพราะเล่นแล้ว ติดลมบน





เมื่อ อาทิตย์ทีแล้ว พายุหิโมะ(ใช่ใหมพี่เค็ง ) เข้าจิลเล็ต ตกหนักมากกกกกกกก ท่วมไปทั้งเมือง สูงหนาเกือบสองฟุต
อีกเมืองแบบว่า หิมะตกหนัก ท่วมรถหายไปทั้งคนเลยค่ะ มองเห็นแต่หลังคารถ กะเสาอากาศ

เลยเอารูปดัสตินมาให้ดูพลางๆ ก่อนค่ะ







5.5 ปี หน้าเปลี่ยนไปเยอะค่ะ เราเป็นแม่ ย้อนดูรูปเก่าๆ รู้เลยดัสตินแก้มหาย ทรงผมก็เปลี่ยน เพราะตัดผมเอง โกร๋นไปซีกหน้าผาก เราเลยจับตัดสั้นกุ๊ดเลย นี่ผ่านไป 4เดือนแล้ว ยังไม่ยาวเท่าไรเลยค่ะ

 คอมเม้นเพือนๆ เราจะค่อย ทยอยตอบนะคะ อย่าน้อยใจน๊าาา

แอร๊ยย ตื่นเต้นๆๆๆได้กลับมาเล่นบล๊อคลแล้วว( แล้วใครห้ามหล่อนยะ )

กะว่าจะกลับมา อัพบล๊อค อย่างน้อย เดือนละสองบล๊อค ให้ดัสตินบ้าง บล๊อคอาหารบ้าง

Create Date : 14 ตุลาคม 2556
Last Update : 16 ตุลาคม 2556 7:18:54 น.		62 comments
Counter : 25138 Pageviews.
Share Tweet