Bloggang.com : Duke-ดุ๊ก : i am grammy เรื่องเล่าเท่าที่จำได้

i am grammy เรื่องเล่าเท่าที่จำได้

วันนี้ที่เซนทรัลลาดมะพร้าว หลังจากผมกับคุณแม่ออกมาจากร้านซั่งไห่เสี่ยวหลงเปา ผมก็จูงมือคุณแม่เดินไปร้านแพร่พิทยา
ผมชวนให้คุณแม่ซื้อหนังสือเพลงเก่าในเครือคุณเล็ก วงศ์สว่าง เล่มที่ยังไม่มีให้ครบ ด้วความคะยั้นคะยอ (ใครจะเอากันแน่)
พอจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่คุณแม่ผมยังลังเลอยู่ว่า จะซื้อหนังสือ Elvis เล่มหนาๆที่มีอยู่แล้วเล่มนั้น เผื่อไว้อีกสัก 2 - 3 เล่มดีไหม ผมก็บังเอิญไปเห็นหนังสือเล่มนี้อยู่ตรงแคชเชียร์เข้าครับ...

หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า " i am grammy เรื่องเล่าเท่าที่จำได้"

ชื่อหนังสือก็ทำให้ผมซึ่งก็เรียกได้ว่าโตมากับแกรมมี่คนหนึ่ง ต้องหยิบขึ้นมาดูเสียหน่อย

ผมเปิดแบบสุ่มไปหน้านึง ก็เห็นภาพปกอัลบั้ม "ธรรมดามันเป็นเรื่องธรรมดา" "บ้าหอบฟาง" "เต๋อ 1"
ก็เป็นอันพอจะเดาได้ว่าหนังสือเล่มนี้คงเป็นใครคนหนึ่งที่ทำงานในแกรมมี่เขียนเล่าเรื่องแกรมมี่ให้ฟังกระมัง

ผมกลับมาดูที่หน้าปกว่าใครกันหนอเป็นคนเขียน ไม่เห็น ไม่มี ปกหน้า ปกหลัง สันปก
จนผมเกือบจะเข้าใจไปว่าคำว่า ม้าเหล็ก ที่อยู่ตรงด้านล่างเป็นนามปากกาของผู้เขียน

ผมเปิดหนังสือไปหน้าถัดจากหน้ารองปก เห็นมุมล่างลงชื่อ เจ-เจตริน โอ๊ะ...หรือพี่เจจะเป็นคนเขียน ไม่น่าจะใช่ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นหน้าปกน่าจะเป็นรูปเขาเอง และมีชื่อผู้เขียนตัวโตๆแล้ว จุดขายอย่างดี
จนมองกลับไปด้านบนจึงถึงบางอ้อที่ข้อความตรงหัว "เกี่ยวกับผู้เขียน เล่าโดยผู้อื่น"
ใต้หัวเรื่องนั้นมีประโยคว่า "ขอแสดงความยินดีกับพี่ป้อมครับ ที่ได้ทำผลงานด้านการเขียนกับเขาบ้างแล้ว"
โอ้...ที่แท้หนังสือเล่มนี้พี่ป้อม อัสนี โชติกุล เป็นคนเขียนนั่นเอง

ผมเป็นคนซื้อหนังสือง่ายครับ แค่นี้ผมก็รีบง่ายเงินทันทีแล้วหิ้วถุงหนักๆ (เพราะมีหนังสือเล่มโตอีกสองเล่มด้วย) กลับมาบ้าน โดยลืมคิดไปด้วยว่า ถ้าพี่ป้อม อัสนี เขียนจริงๆ หนังสือเล่มนี้จะเต็มไปด้วยความตำหนิ ติเตียน แบบแรงๆหรือเปล่า

จนถึงเมื่อกี้นี้เองครับ ผมคว้าหนังสือเล่มนี้เข้าห้องน้ำ เริ่มต้นอ่านหนังสือเล่มนี้ เริ่มด้วยการอ่านคำนิยมของพี่เจให้จบ แต่ต้องมาตะหงิดๆ ตรงประโยคที่ว่า

"ผมว่าถ้าหากพี่ป้อม ตัวสูง เสียงดี เต้นเก่ง แกคงเป็นซุปเปอร์สตาร์ไปแล้วแน่ๆ"

หือ...ผมคิดในใจว่าพี่เจไม่น่าจะใช้คำพูดแบบนี้ออกมาได้เลย พี่ป้อม อัสนี เนี่ยนะ
ตัวสูง - อันนี้ผมไม่ทราบว่าพี่ป้อมแกสูงเท่าไหร่ เพราะไม่เคยเจอตัวจริงแกสักครั้ง หรือแกจะเตี้ย
เสียงดี - ถ้าพี่ป้อม อัสนี เสียงไม่ดี จะมีอีกสักกี่คนล่ะที่เสียงดี
เต้นเก่ง - โอเค อันนี้พอรับได้

พลิกหน้าถัดไปถึงคำนิยมของ คริสติน่า อากีร่า ประโยคที่สองว่า...

"พี่ชายที่น่ารัก รักเสียงเพลง โดยเฉพาะการร้องเพลง ชินจังได้อย่างยอดเยี่ยม"

ผมขำอยู่คนเดียว พี่ป้อม อัสนี เคยร้องเพลงชินจังด้วยวุ้ย อยากฟังจังเลย คงเท่เป็นบ้า

และแล้วพอผมอ่านประโยคถัดไป ผมถึงได้หายโง่ว่า พี่ป้อมคนนี้หาใช่พี่ป้อม อัสนี แต่อย่างใด
แต่เป็นพี่ป้อม บวรศักดิ์ จำปาวัลย์ ครีเอถีฟคนหนึ่งของแกรมมี

ผมจำชื่อพี่ป้อมคนนี้ไม่ได้หรอกครับ อาจเพราะคงไม่ค่อยมีชื่อแกอยู่ในเครดิตปกเทปมากนัก (หรือไม่มีเลยก็ไม่รู้)
แต่ถึงใครจะเป็นคนเขียนผมก็ยังซื้อหนังสือเล่มนี้อยู่ดี

ในห้องน้ำผมอ่านแต่คำนิยมของคนโน้นคนนี้ไปสามสี่หน้า ยังไม่ทันได้เริ่มอ่านลายปากกาของพี่ป้อมคนนี้เสียที เหน็บก็กินเสียก่อน ต้องลุกออกมาสแกนปกหนังสือแล้วเอามาเล่าให้ฟังนี่แหละครับ

นี่คือเรื่องเล่าเท่าที่อ่าน i am grammy ของผมเอง
ขนาดแค่เรื่องราวตั้งแต่ซื้อหนังสือยังสนุกขนาดนี้ แล้วถ้าอ่านเนื้อในจะสนุกขนาดไหนหนอ คงต้องลองพิสูจน์ครับ

นี่ผมมาแนะนำหนังสือหรือมาเล่าความเปิ่นของตัวเองกันแน่ก็ไม่ทราบ

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 5 กรกฎาคม 2549 4:21:06 น.

4 comments

Counter : 1245 Pageviews.

โดย: ZaE (แม่สาย

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:3:20:41 น.

กลิ่นลอยออกมาเลยพี่ดุ๊ก

: p

โดย: +*~ S O u LM a T e~*+

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:13:31:11 น.

ต้องไปหามาอ่านบ้างแล้ว

โดย: ตุ๊กตารอยทราย

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:1:23:09 น.

ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน เงินมีเท่าไหร่หมดกับหนังสือ ช่วงหลังกลับเมืองไทยใช้วิธีเช่าเอา ถูกกว่าซื่อนอกจากเล่มที่ชอบจริงจะซื่อเก็บไว้อ่าน เรื่องนี้จะจำไว้เผื่อเจอที่ร้านจะได้เช่ามาอ่าน

โดย: อยู่ไกลบ้าน

วันที่: 14 มีนาคม 2548 เวลา:22:55:07 น.