ล่องผ่านท้องเรือหางต้องห่างพัด
ควงใบตัดน้ำร่องต้องใบฝาน
เป็นฟองสายท้ายเรือดูเพรื่อลาน
ฉันแอบสุขสำราญพอผ่านฟอง

เห็นอวนกัดกางกั้นเขาคั่นดัก
มากมายนักติดปลาดูหน้าหมอง
จะช่วยด้วยวิธีใดได้แต่มอง
สุดท้ายต้องเบือนหน้าน้ำตาคลอ

ลัดโขดแก่งแหว่งเว้ามีเจ้าของ
ตุหนาหงันจับจองตูหนาหอ
มีหยอกยั่วแกมเย้าเฝ้าพะนอ
ฉันลับล่อขอห่างไม่ขวางกัน

พอพ้นผ่านลานโล่งละลานตา
ทั้งการังกัลปังหาดูลดหลั่น
บ้างไหวไหวใต้น้ำดำรงค์พันธุ์
ธรรมชาติรังสรรค์ปันทะเล

ทุกชีวิตกำหนดวางต่างมีค่า
ประดับดาบรรเจิดย้อมแต่กล่อมเห่
ต้องหลุดพ้นถีบไกลกว่าไกวเปล
แต่มนุษย์แสนเล่ห์เพทุบาย

" ณ เวิ้งว้างอ้างไว้ไม่อ้างว้าง
มีเส้นทางให้ไปได้หลากหลาย
แม้ภัยพรางต่างเร้นไม่เด่นกาย
ขอเพียงเจ้าดำว่ายระมัดระวัง "

คือคำพ่อคลอหูเหมือนไม่นาน
หลายปีผ่านฉวยใช้ไม่ผิดหวัง
หากแต่ยากตรงมิตรมาคิดชัง
ฉากเบื้องหลังซับซ้อนถูกซ่อนไว้

เคยจะถามท่านระตูผู้ครองถิ่น
ว่าธรรมะเฉกผืนดินเคยยินไหม
ควรคัดลอกศาสดาเอามาใช้
กำหนดไว้เป็นกฎใต้ทะเล

เสียงผืนน้ำตูมดังภวังค์หลุด
ฉันเผลอว่ายดำผุดจนโพล้เพล้
เห็นแดดเหลือยังเรื่อเรือตังเก
ประมงเห่เรือพาเข้าหากิน

ทอดสมอน้ำไหวใช้ถ่วงท้อง
ก่อนฟ้าหมองลองไดเผื่อไฟหมิ่น
ซอตองหมู่กรูแห่แพประทิน
ดั่งแพรดิ้นงามเกินน้ำเงินแพร

ทิ้งระลึกรอยเก่าเอาลอยทิ้ง
ดำดิ่งปล่อยเลือนไปหัวใจแผล
ใครระตูอ้างไว้ไม่เหลียวแล
ทิ้งหรือขวาง?ไร้ทางแก้แพ้อธรรม

อนุรักษ์ช้ำชอกหลอกให้เชื่อ
โรยยาเจือเบื่อเมาเอาขย้ำ
แค่ชีวิตใต้ทะเลยังระกำ
ไยมนุษย์ผู้เลิศล้ำซ้ำทำลาย

พลันกระทบพบครืนคลื่นใต้น้ำ
เผลอถลำดำม้วนยากทวนสาย
กระแสแรงรุนโหมเข้าโถมกาย
หางพยุงครีบว่ายไม่ดังใจ

แม้นมีดาวน้อยดวงในรัตติกาล
และไร้ขานหวานแว่วจากใครไหน
ดุหยงหลงลอยเท้งเคว้งคว้างไกล
คงปล่อยให้สายน้ำกำหนดชะตา.

ขอขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ครับ

ศัพท์ที่เกี่ยวข้อง

บุหลัน : ดวงจันทร์

มะตาหะรี : ดวงอาทิตย์

ระตู : ผู้ครองเมือง

ซอตอง : หมึก

ดุหยง : พะยูน

การัง : ปะการัง

ตูหนา : ชื่อปลาชนิดหนึ่ง

กัด : อวนดักปลา