ผมใกล้จะไปเซี่ยงไฮ้แล้ว รู้มั้ยผมคิดถึงอะไร ...
ผม คิดถึงคนที่ผมอยู่ด้วย ก่อนไปเซี่ยงไฮ้ครั้งที่แล้ว...
จะว่าไป... มีอะไรบ้างที่ไม่ทำให้ผม คิดถึง พี่ ...
ถ้าบอกว่า ผมคิดถึงพี่ทุกวันจะมีใครเชื่อผมมั้ย?
พี่ล่ะ ... เชื่อผมมั้ย?
... หลายๆครั้ง ที่ผม ทำ ในสิ่งที่ผมเอง ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำ ทำไม? ... ตอนนี้ก็เหมือนกัน...
อย่างตอนนี้ที่ผมพยายามใช้ชีวิต ให้มีความสุข
พยายาม เดินตามฝันอย่างช้าๆ ช้าจนบางที หลายคนอาจคิดว่า ผมลืมความฝันไปรึยัง ...
ผมไม่เคยลืม ว่า อะไร คือสิ่งที่ผมฝัน ไม่เคยลืมสิ่งที่ผมรัก และไม่เคยลืม คนที่ผมรัก...
ผมไม่เคยลืม ว่ามีคนๆนึงเค้าก็มีฝันเหมือนๆกับผม เรานั่งคุยกันเรื่องความฝันของแต่ละคนได้ไม่เคยเบื่อ...จนครั้งนึง มันเคยเป็น "ฝันของเรา"
ถึงวันนี้เราจะไม่ได้เดินจับมือทำฝันไปด้วยกัน แต่ผมเชื่อว่า.. ฝันของเรา มันยังอยู่ใช่มั้ยครับพี่...?
ผมเชื่อว่าพี่ยังคงเอาใจช่วยผมเสมอ อย่างที่ผมก็เอาใจช่วยพี่เหมือนกัน..
ไม่มีวันไหน.. ที่จะไม่คิดถึง..
พี่คงมีความสุขดีใช่มั้ยครับ?
ก่อนหน้านี้ พี่ได้ทำงานที่ดี ถึงแม้ผมจะไม่ได้ดูมันแต่ผมก็รู้ว่าพี่ทำมันได้ดี และพี่มีความสุขกับงานชิ้นนี้แค่ไหน...
มีความสุขซะจน เหมือนพี่จะมีน้องคนใหม่...จนถึงตอนนี้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าเค้าคือน้องคนใหม่ของพี่รึเปล่า.... แต่ผมคงลืมไป ว่าผมไม่มีสิทธิ์ไปสงสัยช่างมันเถอะ
ตอนนี้..ผมเห็นพี่มีความสุขกับกีฬาใหม่ แก๊งใหม่ ผมดีใจนะ
..ผมว่าพี่กลับไปใช้ชีวิตของพี่โดยไม่มีผม ได้ดีมาก ดีซะจน ผมใจหาย!!
ไปเซี่ยงไฮ้คราวนี้..
... ไม่มีกำลังใจจากพี่
... ไม่มีเสียงของพี่ไปฝากคนที่โน่น
... ไม่มีคนแอบไปหาที่สนามบิน
... ไม่มีคนตามไปเซอร์ไพรส ตามไปให้กำลังใจ ไม่มีใครคอยห่วงอีกแล้ว...
คิดแล้ว ..ก็ใจหาย แต่ก็นั่นแหละ จะโทษใคร ...
ในเมื่อ ผมเลือกเอง ... แล้วพี่ก็เลือก ที่จะตามใจผม ...
"พี่ครับ พี่มีความสุขดีใช่มั้ยครับ?"
"ผมคิดถึงพี่นะ"
จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เมื่อครั้งมีเธอ
และฉันรู้สึกครั้งนี้ยังไง
ให้เป็นความคิดถึง แม้นานเท่าไหร่
เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ
จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เพราะฉันไม่อาจ
ฝืนย้อนคืนวัน ให้หวนได้ใหม่
ทำได้เพียงคิดถึง นับจากนี้ไป
เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ
จะเก็บมันเอาไว้
++++++++++++++++++++++++++++++
ปล. ถ้าคิดถึงย้อนไปอ่าน ตอนไปเซี่ยงไฮ้คราวที่แล้วได้นะ ... ใน short-fic ขั้นเวลา
ความในใจคนเพ้อเจ้อ...
ตอนนี้เขียนขึ้นมาด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ...
ชั่ววูบ ที่อยากเขียนถึง... แต่เค้าคิดถึงคู่นี้ทุกวัน...
ใจจริงอยากให้เค้ามาเจอกัน คุยกัน พูดกัน
ก็เลยลองเขียนตอนนี้ขึ้นมา เพราะหวังว่า ลึกๆแล้ว เค้าก้อคงคิดถึงกัน
และไม่นาน เค้าคงกลับมาพบกันอีกครั้ง.. จนกว่าจะพบกันใหม่
... ต่างคนต่างมาทำความฝัน...ด้วยกัน...
... ต่างคนต่างไปตามความฝัน...ของตัวเอง...
UNTIL WE MEET AGAIN
รักโอฟุคเสมอ และตลอดไป
กระซิก กระซิก มันดีแล้วเหรอ ที่ต้องทำแบบนี้ แน่ใจใช่ไหม กระซิก กระซิก