ไม่ใช่ "ฟิคเกอร์" ไม่ใช่ "ไรท์เตอร์" แต่ฉันคือ "เพ้อเจ้อเร่อ" 555

 
สิงหาคม 2556
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
6 สิงหาคม 2556
 

เรื่องจริง????

"มันดีแล้วใช่มั้ย แบบนี้เหรอ  ที่ต้องการ" 


  เห้อ ผมไม่รู้ว่าผมผ่านวันเวลาที่ไม่มีน้องมาได้ยังไง นานเท่าไหร่แล้ว...ที่ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้พบหน้า ไม่ได้ฟังเสียง ไม่ได้สัมผัส...ความอบอุ่น 

  "พี่ เรากลับไปมีชีวิต ตามทางเดินของตัวเองเถอะ " ไม่เข้าใจ ประโยคนี้มันแปลว่าอะไร ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินมัน

  "หมายความว่าไง แล้ว...เราไม่ได้จะเดินไปทางเดียวกันหรอกเหรอ     พี่ไม่เข้าใจ"

  "พี่..  อย่าทำให้ผมลำบากใจเลย พี่ก็รู้ ว่าผมทำเพื่อพี่" เสียงน้องเบาหวิว แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจ 

 " เพื่อพี่???? อะไรคือเพื่อพี่  การจะทิ้งพี่ไป การที่ปล่อยให้พี่เดินไป   คนเดียว แล้วทิ้ง... ไว้ตรงนี้ คิดว่าพี่จะทำมันได้งั้นเหรอ? "

ถึงตอนนี้ ผมก้อไม่รู้แล้วว่าน้ำตามันไหลออกมาตอนไหน ไม่ต้องพูดถึงคน  ตรงหน้า หึ คนที่ทำเป็นเก่ง แต่ตอนนี้สะอื้นตัวโยน แล้วทำไมจะต้องฝืนทำเรื่องที่ต่างคนก็ต้องทรมาน ทำไปเพื่ออะไร ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าน้องจะทรมานเราไปทำไม ...

"ฮึก ฮือ .. พี่ไม่เข้าใจหรอกว่า ผมรู้สึกแย่แค่ไหน  พี่ไม่มีวันเข้าใจ  เพราะพี่ไม่เคยต้องเจออะไรที่แย่ๆ แบบผม ฮือๆๆๆ  ผมอยู่ข้างๆ พี่ ...แต่บางที่ ผมกลับรู้สึกผมเดินตามพี่ไม่ทัน ทั้งที่เราเดินอยู่ใกล้กันแค่นี้ ... แต่บางที ทำไมผมรู้สึก ผมได้แต่มองตามหลังพี่ ผมพยายามเดินตามก็แล้ว    วิ่งตามก็แล้ว แต่ผมก็ก้าวไม่เคยทันพี่เลย .... ฮือๆๆๆๆ  ผมเหนื่อย เหนื่อยแล้วว ฮึก ฮือๆๆ" 

คนตรงหน้า ทรุดตัวลงร้องไห้โฮ ... ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของน้อง  คนเรามันก็อดที่จะเปรียบเทียบไม่ได้ ผมเข้าใจ แม้ว่าเราจะรักกัน แม่ว่าน้องไม่จำเป็นต้องเอาผมไปเปรียบเทียบ แต่ผมเข้าใจแล้ว จะห้ามคนช่างคิด จนถึงขั้นคิดมากแบบน้อง ไม่ให้คิด คงทำได้ยาก แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี กับวิธีของน้อง เห้อ...

"โอ๋ๆๆๆๆ โอเค พี่เข้าใจ แต่... ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่ไม่เคยแคร์         แต่ในเมื่อ..แคร์มัน แล้วเหนื่อยขนาดนี้ ไม่มีความสุขซะขนาดนี้...      พี่ก็จะไม่ฝืน....

 แล้วจะให้ทำยังไง ....อยากให้พี่ทำยังไง ไหนบอกบอกมาสิ" 

ผมห้ามใจไม่ได้ที่จะทรุดลงไปกอดปลอบคนตรงหน้า... เห้อ เอาว่ะ จะเอาไงก็เอา จะให้ทำให้ยังไงก็ทำ เพื่อความสบายใจของคนในอ้อมกอด จะให้ทำยังไงก็ยอม มาลองเจ็บกันอีกสักตั้ง ....

"ต่างคนต่างใช้ชีวิต  ไม่โทรหา ไม่ติดต่อกันอีก" 

หึ ต่างคนต่างใช้ชีวิต พูดง่ายๆ แต่ทำโคตรยาก แล้วดูสิ ไปใช้ชีวิตอะไรของเค้าเนี่ย!!!!

ผมนั่งมองน้องใช้ชีวิต เท่าที่น้องอยากให้รับรู้ ผ่านทาง social อันเดียวมั้ง ที่ผมจะทราบความเคลื่อนไหวของน้อง....

"กำลังมีความสุขใช่มั้ย  ... มีความสุขจริงๆน่ะเหรอ?"




ขอบคุณนะที่ได้ผ่านมาในชีวิตครั้งหนึ่ง
ไม่มีวันจะไม่คิดถึงว่าเคยได้ยืนใกล้
ท่วงทำนองความรักแม้ไม่เคยได้เป็นอย่างใจ
ปล่อยให้มันบรรเลงอย่างนั้น
แม้สุดท้ายน้ำตายังต้องไหล

คนบางคนผ่านมาให้รัก
ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน
ทำได้แค่นี้เรื่องเธอกับฉันท่องไว้
คนบางคนผ่านมา
แค่เขียนภาพเพื่อให้จดจำเอาไว้
แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ได้มีความทรงจำ
ที่แม้จะเจ็บก็สวยงาม

Smiley Smiley Smiley

+++++++++++++++++++++++++++++++++++


ผมใกล้จะไปเซี่ยงไฮ้แล้ว รู้มั้ยผมคิดถึงอะไร ...

ผม คิดถึงคนที่ผมอยู่ด้วย ก่อนไปเซี่ยงไฮ้ครั้งที่แล้ว...   

จะว่าไป... มีอะไรบ้างที่ไม่ทำให้ผม คิดถึง พี่  ...

ถ้าบอกว่า ผมคิดถึงพี่ทุกวันจะมีใครเชื่อผมมั้ย?

พี่ล่ะ ... เชื่อผมมั้ย? 

... หลายๆครั้ง ที่ผม ทำ ในสิ่งที่ผมเอง ก็ไม่เข้าใจ  ว่าทำ ทำไม? ... ตอนนี้ก็เหมือนกัน...

อย่างตอนนี้ที่ผมพยายามใช้ชีวิต ให้มีความสุข

พยายาม เดินตามฝันอย่างช้าๆ ช้าจนบางที หลายคนอาจคิดว่า ผมลืมความฝันไปรึยัง ...

ผมไม่เคยลืม ว่า อะไร คือสิ่งที่ผมฝัน ไม่เคยลืมสิ่งที่ผมรัก  และไม่เคยลืม คนที่ผมรัก...

ผมไม่เคยลืม ว่ามีคนๆนึงเค้าก็มีฝันเหมือนๆกับผม เรานั่งคุยกันเรื่องความฝันของแต่ละคนได้ไม่เคยเบื่อ...จนครั้งนึง มันเคยเป็น "ฝันของเรา"  

ถึงวันนี้เราจะไม่ได้เดินจับมือทำฝันไปด้วยกัน แต่ผมเชื่อว่า.. ฝันของเรา มันยังอยู่ใช่มั้ยครับพี่...?  

ผมเชื่อว่าพี่ยังคงเอาใจช่วยผมเสมอ อย่างที่ผมก็เอาใจช่วยพี่เหมือนกัน..

ไม่มีวันไหน.. ที่จะไม่คิดถึง..

พี่คงมีความสุขดีใช่มั้ยครับ? 

ก่อนหน้านี้ พี่ได้ทำงานที่ดี ถึงแม้ผมจะไม่ได้ดูมันแต่ผมก็รู้ว่าพี่ทำมันได้ดี และพี่มีความสุขกับงานชิ้นนี้แค่ไหน...

มีความสุขซะจน  เหมือนพี่จะมีน้องคนใหม่...จนถึงตอนนี้ ผมก็ไม่แน่ใจว่าเค้าคือน้องคนใหม่ของพี่รึเปล่า.... แต่ผมคงลืมไป ว่าผมไม่มีสิทธิ์ไปสงสัยช่างมันเถอะ

ตอนนี้..ผมเห็นพี่มีความสุขกับกีฬาใหม่ แก๊งใหม่ ผมดีใจนะ 

..ผมว่าพี่กลับไปใช้ชีวิตของพี่โดยไม่มีผม ได้ดีมาก ดีซะจน  ผมใจหาย!! 


ไปเซี่ยงไฮ้คราวนี้.. 

... ไม่มีกำลังใจจากพี่  

... ไม่มีเสียงของพี่ไปฝากคนที่โน่น  

... ไม่มีคนแอบไปหาที่สนามบิน 

... ไม่มีคนตามไปเซอร์ไพรส ตามไปให้กำลังใจ  ไม่มีใครคอยห่วงอีกแล้ว...  


คิดแล้ว ..ก็ใจหาย  แต่ก็นั่นแหละ จะโทษใคร ...


ในเมื่อ ผมเลือกเอง ... แล้วพี่ก็เลือก ที่จะตามใจผม ...


"พี่ครับ  พี่มีความสุขดีใช่มั้ยครับ?" 


"ผมคิดถึงพี่นะ" 




จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เมื่อครั้งมีเธอ
และฉันรู้สึกครั้งนี้ยังไง
ให้เป็นความคิดถึง แม้นานเท่าไหร่
เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ

จะเก็บมันเอาไว้ในใจ เพราะฉันไม่อาจ
ฝืนย้อนคืนวัน ให้หวนได้ใหม่
ทำได้เพียงคิดถึง นับจากนี้ไป
เธอจะอยู่ในใจ เป็นเรื่องจริงในความทรงจำ

จะเก็บมันเอาไว้

Smiley

++++++++++++++++++++++++++++++

ปล. ถ้าคิดถึงย้อนไปอ่าน ตอนไปเซี่ยงไฮ้คราวที่แล้วได้นะ ... ใน short-fic ขั้นเวลา 


ความในใจคนเพ้อเจ้อ...

ตอนนี้เขียนขึ้นมาด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ...

ชั่ววูบ ที่อยากเขียนถึง... แต่เค้าคิดถึงคู่นี้ทุกวัน...

ใจจริงอยากให้เค้ามาเจอกัน คุยกัน พูดกัน 

ก็เลยลองเขียนตอนนี้ขึ้นมา เพราะหวังว่า ลึกๆแล้ว เค้าก้อคงคิดถึงกัน

และไม่นาน เค้าคงกลับมาพบกันอีกครั้ง.. จนกว่าจะพบกันใหม่ 


... ต่างคนต่างมาทำความฝัน...ด้วยกัน...

... ต่างคนต่างไปตามความฝัน...ของตัวเอง...

    UNTIL WE MEET AGAIN

    รักโอฟุคเสมอ และตลอดไป 










 

Create Date : 06 สิงหาคม 2556
8 comments
Last Update : 6 สิงหาคม 2556 16:51:23 น.
Counter : 767 Pageviews.

 
 
 
 


กระซิก กระซิก มันดีแล้วเหรอ ที่ต้องทำแบบนี้ แน่ใจใช่ไหม กระซิก กระซิก
 
 

โดย: ภัทร IP: 115.87.71.247 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:12:50:51 น.  

 
 
 
"....คนบางคนผ่านมาให้รัก ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ทำได้แค่นี้เรื่องเธอกับเธอท่องไว้..."

TT_____________TT

ฮือออออออออออออ.....
ฟิคเศร้าไปไหมคะพี่พร อินเนอร์หว้ายิ่งหดหายอยู่ เจอฟิคพี่พรเอาไป นอนช้ำในซดน้ำใบบัวบกไปอีก 3 วัน

รออ่านพาร์ทคนน้องนะคะ เอาเล้ยยยยย.... จะเศร้าให้ตายก็เอาเลย!! (สติแตกแล้ว วะฮ่ะฮ่ะฮ่า)
 
 

โดย: Lookwha IP: 115.87.203.187 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:13:37:17 น.  

 
 
 


"กำลังมีความสุขใช่มั้ย ... มีความสุขจริงๆน่ะเหรอ?"


อยากรู้เหมือนกันว่า"สุขจริงหรือ"

 
 

โดย: woman in love IP: 182.53.83.123 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:13:37:30 น.  

 
 
 
. . .

เค้าไม่รู้ตอนนี้เค้าควรรู้สึกยังไงเลยพี่พร

อธิบายไม่ถูก

55555
 
 

โดย: ปอ IP: 223.204.115.8 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:17:01:54 น.  

 
 
 
กระซิกๆ.......
ฟิคตอนของน้องที่มาลงต่อกำลังทำให้หว้าน้ำตาคลอ
แต่จริงๆถ้าไม่ได้แอบอ่านอยู่ในออฟฟิศ น้ำตาอาจไหลไปแล้ว (กลั้นไว้สุดความสามารถ T^T)
พี่พรใจร้าย!!! #ทุบๆๆ
ฟิคตอนสั้นๆ 2 ตอนนี่มันเหมือนอะไรที่มาสะกิดใจที่กำลังเหนื่อยล้าให้หดหู่ยิ่งกว่าเดิมซะอีก
เฮ้อออออออออออออ........คิดถึงจัง คิดถึงมากๆ อยากให้เขาได้เจอกัน แค่เขาอยู่ด้วยกันบรรยากาศรอบตัวก็ดูอบอุ่นและมีความสุขแล้วจริงๆนะ
"จนกว่าจะพบกันใหม่...." หวังในใจว่าวันนั้นจะไม่นานเกินไปนักนะคะ
 
 

โดย: Lookwha IP: 115.87.203.187 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:17:57:40 น.  

 
 
 
อ่านแล้วนึกถึงกลอนบทนี้

"ถ้าฉันไม่เคยรัก อกจะหักหล่ะหรือนี่
ถ้าไม่เคยใยดี หรือจะมีที่ร้าวราน
ถ้าเธอไม่เคยรัก ฉันหรือจักเคยหวามหวาน
แต่นี่มีวันวาน ทรมานดวงฤทัย
ทุกวันจึงหวั่นจิต ทุกคืนคิดจนหวั่นไหว
ยามนี้ไม่มีใคร มิร้าวใจ ถ้าไม่เคย" (ผู้แต่ง:ลูกน้ำ)

ขอบใจพร ที่เสิร์ฟฟิคมาในวันเงียบเหงาใจน๊า

 
 

โดย: Neshumah IP: 124.120.152.181 วันที่: 6 สิงหาคม 2556 เวลา:18:48:05 น.  

 
 
 
... ต่างคนต่างมาทำความฝัน...ด้วยกัน...
... ต่างคนต่างไปตามความฝัน...ของตัวเอง...
UNTIL WE MEET AGAIN
รักโอฟุคเสมอ และตลอดไป


..ยังรอวันที่เราจะกลับมาพบกันอีกครั้ง...
 
 

โดย: woman in love IP: 182.53.81.49 วันที่: 7 สิงหาคม 2556 เวลา:1:37:58 น.  

 
 
 

เรื่องจริงในความทรงจำของพวกเรา...
 
 

โดย: เจ้าพุงโต IP: 182.93.187.156 วันที่: 22 สิงหาคม 2556 เวลา:14:43:36 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

drugcafe
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add drugcafe's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com